Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.

[498]

Miaskowscy - Mierzewscy
Miaskowscy h. Bończa
(B) Andrzej, syn Jana i Rydzyńskiej, wspomniany obok innych braci w r. 1581 (Kośc. 261 k. 496v), jeszcze w r. 1587 nieletni (Kośc. 267 k. 22), otrzymał w r. 1595 od swej matki cesję sumy 200 zł. zapisanej przez Andrzeja Malechowskiego (P. 964 k. 1327v). Z prowizorycznego działu braterskiego dokonanego w r. 1603 wziął Ciołkowo (Ws. 19 k. 268v), którą to wieś wraz z częścią ról w Nieparcie, otrzymaną w r. 1607 od matki na wieczność (Ws. 204 k. 311v), wziął w działach, a Jan dopłacił mu do tego w r. 1610 sumę 3.000 złp. (P. 984 k. 435). Od Marcina Sapińskiego kupił w r. 1613 za 20.000 złp. miasto i wieś Potarzycę w p. pyzdr. (P. 1408 k. 519). Żył jeszcze w r. 1618, kiedy to od Piotra Malechowskiego nabył wyderkafem za 3.270 złp. połowę Rokossowa w p. kośc., a od Piotra Golińskiego w takiż sposób i za takąż sumę części w Golinie p. kośc. (P. 1411 k. 435, 435v). Nie żył już w r. 1622, kiedy jego bracia i spadkobiercy, Wojciech i Jan, dopełniając jego testamentu, dali szpitalowi ubogich w Potarzycy tamtejszy wiatrak (P. 1413 k. 587). Obok tych dwóch braci uczestniczyły w spadku, jak widzieliśmy, także i córki najstarszego z braci, Wojciecha. Andrzej zaślubił przed 1605.19/XI. r. Dorotę Konarzewską, której posag wynoszący 4.150 złp. t. r. oprawiła na częściach Ciołkowa i Niepartu jego matka (P. 1405 k. 362; LB Skalmierzyce). W latach późniejszych jak również i po śmierci męża jej oprawa i dożywocie obejmowały Potarzycę, Ciołkowo i Niepart (Ws. 33 k. 165v). W r. 1632 była już 2-o v. żoną Łukasza Niemojewskiego (G. 82 k. 622), a żyła jeszcze w r. 1661, wciąż trzymając owo dożywocie (ib. k. 969v, 1391v; P. 186 k. 9v).

(C) Stanisław, syn Jana i Rydzyńskiej, wspomniany w r. 1581 (Kośc. 261 k. 496v), nieletni jeszcze w r. 1587 (Kośc. 267 k. 22), z tymczasowego działu z braćmi 1603 r. wziął części Moraczewa (Ws. 19 k. 268v). Żył jeszcze w r. 1606 (P. 1405 k. 498v), ale działy przeprowadzone w r. 1607 już o nim milczą, więc niewątpliwie wtedy już nie żył.

(D) Jan, syn Jana i Rydzyńskiej, wspomniany w r. 1581 (Kośc. 261 k. 496v), jeszcze nieletni w r. 1587 (Kośc. 267 k. 22), z tymczasowego działu dokonanego z braćmi w r. 1603, wziął jedynie sumę pieniężną (WS. 19 k. 268v), ale już działów przeprowadzonych w r. 1607 dostało mu się Pomykowo, obciążone jednak dożywotnim użytkownictwem matki (Ws. 204 k. 312). W r. 1608 był też dziedzicem spadłego po śmierci brata Stanisława Moraczewa (P. 1406 k. 322). Bratu Andrzejowi dopłacał w r. 1610 z Pomykowa i Moraczewa sumę 3.000 zł., zaś bratu Wojciechowi 6.000 złp. (P. 984 k. 435, 435v). Od swego teścia Jana Rzeszotarskiego kupił w r. 1614 za 40.000 złp. części w Chociszewicach i Bobkowicach p. kośc., zostawiają jednak dożywotnie użytkowanie jemu i jego żonie Annie z Wyrzykowskich (P. 1409 k. 327, 328). Od spadkobierców Anny z Rydzyńskich Roszkowskiej, to jest od Adama i Piotra Błociszewskich, Baltazara, Pawła, Stanisława i Jakuba Koszutskich, Jana i Stanisława Błociszewskich, wreszcie od Zofii z Gałęskich M-ej, kupił w r. 1616 za 50.000 złp. miasto Poniec oraz wsie Miechcino i Janiszewo (P. 1410 k. 183v; 1412 k. 1107; Ws. 206 k. 18v). Jednocześnie Chociszewice i Bobkowice zrazu w r. 1616 sprzedał wyderkafem za 30.000 złp. Janowi Smoguleckiemu (niewątpliwie celem zdobycia środków na kupienie Ponieca), potem zaś w r. 1617 sprzedał mu te dobra na wieczność za 32.000 złp. (ib. k. 181v, 520v). Od Andrzeja Moraczewskiego kupił w r. 1620 za 1.500 złp. części w Moraczewie (P. 1412 k. 106v). Ze spadku po bracie Andrzeju, wedle ugody z bratem Wojciechem, dostała mu się w r. 1622 Potarzyca, szacowana na 24.000 złp., którą jednak miał objąć w posiadanie dopiero po śmierci owdowiałej bratowej. Wojciechowi do jego działu winien był dopłacić 3.950 złp., jak również spłacić potomkom bratowej 4.150 złp. jej oparwy (Ws. 33 k. 165v). Ponieważ dobra nieruchome i ruchome po zmarłym Janie Rzeszotarskim przypadły prawem kaduka skarbowi i zostały nadane Maciejowi Bojanowskiemu, Jan Smogulecki jako nabywca a raczej "przywłaszczyciel" Chociszewic i Bobkowic, oraz Jan M. i jego żona pozywani byli w r. 1623 przez instygatora koronnego z delacji Bojanowskiego (Ws. 33 k. 454v). Od Adama Olbrachta Przyjemskiego, oboźnego wielkiego koronnego, M. kupił w r. 1623 za 21.000 złp. Sierpowo i Woliszewo w p. kośc. (Ws. 206 k. 107v). Piotrowi z Miłosławia Górskiemu zapisał w r. 1628 dług 40.000 złp. jako posag i wyprawę za swą córką Jadwigą (Ws. 41 k. 370v). Nietaszkowo z Uninem w r. 1630 sprzedał wyderkafem za 8.000 złp. Janowi Marszewskiemu (P. 1416 k. 1139v), a w r. 1631 wsie te od niego wydzierżawił (Kośc. 296 k. 147v). W r. 1637 sprzedał miasto Poniec oraz wsie Miechcino i Janiszewo za 80.000 złp. swemu synowi Maksymilianowi (Ws. 2077 k. 109v), a w r. 1638 temuż synowi sprzedał i Potarzycę w p. pyzdr. (ib. k. 132), zaś Moraczewo, Pomykowo, Sierpowo, Woliszewo, Nietaszkowo i pustkę Unino sprzedał jednocześnie za 100.000 złp. synowi Wojciechowi (ib. k. 131). Wraz z synami, Wojciechem i Maksymilianem, pozywał w r. 1655 spadkobierczynie Piotra z Miłosławia Górskiego (P. 180 k. 255). Żonie swej, Katarzynie Rzeszotarskiej, córce Jana i Anny z Wyrzykowskich, w r. 1608, jeszcze przed ślubem, na częściach Moraczewa oprawił posag 7.000 złp., w czym było 1.000 złp. w wyprawie (P. 980 k. 911v-912v, 1406 k. 322). Skwitował w r. 1610 teścia z 3.000 zł. posagu i 1.000 zł. wyprawy (P. 984 k. 435v). Oboje małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie w r. 1615 (Ws. 205 k. 24). Katarzyna żyła jeszcze w r. 1634 (Kośc. 297 k. 113v). Synowie: Andrzej, ochrzcz. 1619.12/VIII. r. (LB Rydzyna), o którym nie mam innych wiadomości, Maksymilian i Wojciech, o których niżej, Adam, ochrzcz. 1622.28/III. r. (LB Rydzyna), zmarły po r. 1668. Córka Jadwiga, w latach 1623-1628 żona Piotra z Miłosławia Górskiego.

1. Maksymilian, syn Jana i Rzeszotarskiej, kasztelan krzywiński w r. 1655 (LB Koźmin), mianowany 1658.21/VI. r. przez sejmik średzki jednym z szafarzy województwa poznańskiego (P. 182c k. 315). Z sejmiku średzkiego 1661.28/III. r. był jednym z deputowanych do rozliczania poborców (P. 187 k. 190). Od stryjenki Doroty z Konarzewskich, wdowy i dożywotniczki po Andrzeju M-im, dzierżawił w r. 1632 Potarzycę (G. 82 k. 622). Od ojca, jak widzieliśmy, nabył w r. 1637 za 80.000 złp. miasto Poniec oraz wsie Miechcino i Janiszewo, a w r. 1638 także i Potarzycę. Od ks. Zygmunta Cieleckiego, proboszcza poznańskiego i sekretarza królewskiego, kupił w r. 1646 za 33.000 złp. Siedlimino w p. pyzdr. (P. 1422 k. 841v), sprzedając mu jednocześnie sposobem wyderkafu za 30.000 złp. miasto Poniec z Machcinem i Janiszewem (ib. k. 834v). Na Miechcinie zapisał w r. 1657 sumę 800 zł. z czynszem rocznym 56 zł. kościołowi parafialnemu w Poniecu, w którym to kościele znajduje się kaplica rodzinna M-ch (Ws. 208 k. 244). Kapelanowi tej kaplicy wyznaczył w r. 1659 czynsz roczny 21 zł. od sumy 300 zł. (ib. k. 273). Umarł w r. 1668 lub 1669 (Ws. 68 k. 318; I. Kal. 129 s. 228). Żoną jego była Urszula Potulicka, córka Jana, którą zaślubił przed 1638.12/XII. r. (LB Poniec), a w r. 1644 oprawił sumę 25.000 złp. posagu (P. 1421 k. 847). Żyła ona jeszcze 1668.2/III. r. (LB Oporowo). Z synów, Jan, ochrzcz. w Moraczewie 1638.12/XII. r. (LB Poniec). O Wojciechu i Franciszku mówić będę niżej. Andrzej, ochrzcz. 1642.11/V. r. (ib.), Józef, ochrzcz. 1644.25/IX. r. (ib.), obaj niewątpliwie pomarli wcześnie, bo nic więcej o nich nie udało mi się znaleźć. Jakub, Stanisław i Rafał, o których niżej. Z córek, Jadwiga, w r. 1674 żona Marcina Wierusz Kowalskiego, nie żyła już w r. 1703. Katarzynie, ochrzczonej 1643.16/VIII. r. (ib.), benedyktynce w Sierpcu, ojciec zapisał w r. 1665 jako posag 1.000 złp. i zobowiązał się płacić dożywotnią pensję 140 złp. (P. 1076 k. 1159v, 1162).

1) Wojciech (Wojciech Kazimierz), syn Maksymiliana i Potulickiej, ochrzcz. w Moraczewie 1640.29/I. r. (LB Poniec), otrzymał w r. 1668 od ojca zapis długu 1.500 zł. (Ws. 68 k. 318v). Mianowany w r. 1669 przez Franciszka Kazimierza M-go jednym z opiekunów jego dzieci (I. Kal. 129 s. 228). Wraz z braćmi w 1672 r. sprzedał Potarzycę i Siedlemino w p. pyzdr. za 44.000 złp. Andrzejowi Przyjemskiemu, chorążemu kaliskiemu (P. 1426 k. 70), a 1674.16/VII. r., też wespół z braćmi, spisał z Krzysztofem Unrugiem, starostą gnieźnieńskim, kontrakt sprzedaży miasta Ponieca z zamkiem, przedmieściami Widawa i Smiełowo, z karczmą w Smiełowie i z folwarkami oraz wsi Janiszewo i Miechcino z pustą Snierzec (?) za sumę 11.500 złp. (Kośc. 178 k. 481; P. 1426 k. 679). Od Rafała Leszczyńskiego, krajczego koronnego, nabył wyderkafem w r. 1682 na trzy lata za 45.000 złp. części miasta Rydzyny oraz wsi Kłoda i Tarnowo (P. 1104 k. 31)v). Umarł między r. 1693 a 1700 (Kośc. 307 k. 438; P. 1139 XII k. 5). Żonie swej Emmie Sytniewskiej, córce Wojciecha i Jadwigi z Majeńskich, zobowiązał się w r. 1691 na połowie dóbr dać oprawę 5.000 zł. jej posagu (Ws. 76 k. 317v), czego dopełnił w r. 1692, a spisali wtedy i wzajemne dożywocie (Ws. 208 k. 519, 520v). W r. 1700 Emma z Sytniewskich, wdowa idąc 2-o v. za Wojciecha Koszutskiego, zapisała mu przed ślubem sumę 3.000 złp. (P. 1139 XII k. 5).

2) Franciszek (Franciszek Józef), syn Maksymiliana i Potulickiej, ochrzcz. 1641.1/IV. r. (LB Poniec), wespół z braćmi dom w Poniecu darował w r. 1673 słudze Maciejowi Czeszyńskiemu (Ws. 208 k. 367v). Od Krzysztofa Unruga, starosty gnieźnieńskiego, który, jak widzieliśmy nabył od braci M-ch Poniec, Franciszek kupił w r. 1674 za sumę 18.000 złp. Morawsko w p. pozn. (P. 1426 k. 1688). Wespół z żoną otrzymał od brata Rafała w r. 1701 cesję dożywocia wsi Królewskiej Golęcino (Gonięcino) w p. pozn. a to za konsesem z 9/II. t.r. (P. 1140 V 1v). Nie żył już w r. 1715 (P. 1149 I k. 349v). Jego żoną była Franciszka Grodziecka, córka Andrzeja i Heleny z Kretkowskich, zaślubiona przed r. 1689. Kwitowała ona swego ojca w r. 1691 z 3.500 złp. na poczet posagu (I. Kon. 69 k. 80v). Ojciec w r. 1694 zapisał jej posag w wysokości 10.000 zł. (Kośc. 307 k. 549). Jako posesorka wsi królewskiej Golęcina, wespół z synami, za konsesem królewskim, wydzierżawiła ową wieś w r. 1723 na trzy lata Franciszkowi Skoroszewskiemu (P. 1191 k. 234v) i jednocześnie scedowała swe dożywocie na Golęcinie synowi Michałowi za konsesem z 20/III. t. r. (ib. k. 236). Żyła jeszcze w r. 1727 (Z. T. P. 45 k. 1025), nie żyła już w r. 1735 (P. 1241 k. 65). Synowie, Wojciech i Michał. Z córek, Julianna, 1697.24/IX. r. matka chrzestna swego brata Michała Feliksa (LB Chojnica), w latach 1722-1743 żona Jakuba M-go, zmarła po r. 1755 (zob. wyżej). Teresa Eufrazja, ochrzcz. 1689.5/III. r. w Poznaniu u Karmelitów bosych (LB Św. Wojciech, Pozn.)

(1) Wojciech (Wojciech Maksymilian), syn Franciszka i Grodzieckiej, ur. około r. 1683, otrzymał w r. 1729 po Macieju Jarnowskim połowę starostwa kruszwickiego, to jest połowę miasta Kruszwicy, całe miasto Gębice, połowę Łagiewnik, Lachmierowic, Potarzymiech oraz całe części Sierakowa, Włostowa, Gościejewa, Chrosny, Dzierżązny. Tytułowany odtąd starostą gębickim, dostał powtórne nadanie tych dóbr królewskich 1738.31/XII. r., po śmierci Jarnowskiego (I. Kon. 77 k. 158). Stolnik wschowski i pułkownik J.Kr.Mci w r. 1737 (p. 1248 k. 39), tytułowany w r. 1738 porucznikiem chorągwi pancernej królewicza. W r. 1739 mowa o nim jako o dawnym poruczniku chorągwi pancernej Mycielskiego, stolnika koronnego, teraz pułkowniku chorągwi usarskiej królewicza Fryderyka. Był t. r. obrany komisarzem na trybunał skarbowy radomski (Kośc. 320 s. 377). Już 1740.4/XII. r. mowa o nim jako o stolniku poznańskim (LB Czerwonawieś). Chorąży kaliski i poseł na sejm w r. 1747, wespół z żoną, za konsesem królewskim z 1746.11/XII., starostwo gębickie scedował bratu Michałowi (P. 1290 k. 156v). Mianowany chorążym nadwornym koronnym 1756.21/XII. r. (Kossak. III, ale w K. P. nr 180, wiadomość o tej nominacji już 28.X.). Postąpił na kasztelanię kaliską krótko przed 1757.2/II. r. (K. P.). Dostał order Orła Białego 1758.3/VIII. r. (K. P. nr 32). Kasztelanem poznańskim został 1758.18/X. r. (Kossak. III), wojewodą kaliskim 1760.11/VIII. r. (ib.). Obok brata współdziedzic Morawska w r. 1715 (P. 1149 I k. 349v), wraz z nim w r. 1721 sprzedał tę wieś z pustką Nowydwór i z młynem Trzeciszka za 38.500 złp. Jerzemu Watta Kosickiemu, cześnikowi bracławskiemu (P. 1184 k. 214v). Od Antoniego Modlibowskiego uzyskał najpierw w r. 1729 zobowiązanie sprzedaży, a 1730 r. samą sprzedaż za 100.000 złp. dóbr Lubasz, Miłkowo i Slawienko w p. pozn. (P. 1221 k. 61v). Dziedzic Sannik i części Przyborowa w p. gnieźn. 1761 r. (G. 99 k. 273). Umarł mając około 80 lat w Lubaszu 1763.14/III. r. i tutaj pochowany (LM Lubasz). Dobra Lubasz z przyległościami zapisał bratanicy po bracie Michale, Katrzynie zamężnej M-ej, drugiej zaś bratanicy, Anieli zapisał sumę 15.000 złp. i potem jeszcze 20.000 złp. Ponadto zostały po nim do podziału dobra: Rzgów, Babia, Modła, Zastruże, Grądy, Dąbrowice w p. kon., oraz Szczytniki i Taczały w p. pozn. Klucz rzgowski, mocą ugody z r. 1776, dostał się Anieli, szczytnicki Katarzynie (P. 1072 k. 500-507). Ożenił się Wojciech we dworze w Kobylepolu 1737.5/III. r. z Zofią Skaławską (LC Św. Jan, Pozn., córką Władysława i Anny z Doleckich. T. r. oboje małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie (P. 1248 k. 39). Zofia będąc spadkobierczynią swej babki Urszuli z Dembińskich Wojciechowej Doleckiej, dziedziczki dóbr Trzeboń w p. nakiel., dobra te sprzedała w r. 1738 za 27.000 złp. Kazimierzowi Zawadzkiemu, asesorowi sądowemu ziemskiemu tucholskiemu (P. 1254 k. 83v). Umarła w Lubaszu 1769.11/II. r., tutaj pochowana (LM Lubasz).

(2) Michał (Michał Feliks), syn Franciszka i Grodzieckiej, ochrzcz. 1697.24/IX. r. (LB Chojnica). Jak już widzieliśmy formalną cesję starostwa gębickiego od brata otrzymał dopiero w r. 1746, ale już 1740.4/XII. r. żonę jego tytułowano "starościną gębicką" (LB Czerwonawieś), a i on sam występował jako starosta gębicki w r. 1742 (I. Kon. 77 k. 283v). Musiało to być skutkiem stanu faktycznego, posiadania realnego tej królewszczyzny. Chorąży chorągwi pancernej królewicza Karola 1747 r. (P. 1290 k. 156v), kasztelan lędzki 1756.19/XII. r. (w K. P. nr 180 wiadomość o tej nominacji już pod datą 28/X.), zrezygnował z tego krzesła w r. 1769, przed 17/I. (Kossak. III). Od swej matki otrzymał w r. 1723, jak to już wiemy, cesję wsi Królewskiej Golęcin w p. pozn. Był w r. 1737 posesorem Rzgowa (I. Kon. 77 k. 91v), na której to wsi w r. 1742 dał zapis 3.500 złp. nieletnim Cieleckim, dzieciom Adama i zmarłej Marianny z Tomickich (ib. k. 283v). Od Zofii z Tomickich 1-o v. Skrzetuskiej 2-o v. Krassowskiej kupił w r. 1745 za 13.500 złp. jej części w Szczytnikach w p. pozn. (P. 1281 k. 22). Inne części w tejże wsi nabył w r. 1745 od Adama Cieleckiego, działającego w imieniu swych dzieci, Wojciecha, Jakuba, Antoniego i Marianny, zrodzonych ze zmarłej Marianny z Tomickich, którą to transakcję aprobował w r. 1747 syn Wojciech Cielecki, formalna zaś rezygnacja została dokonana w r. 1748 (I. Kon. 78 k. 52, 79 k. 356). Michał nazwany w r. 1747 byłym posesorem wsi królewskiej Golęcina z przyległościami (P. 1290 k. 156v). Od Katarzyny, żony Krzysztofa Urbanowskiego, i Marianny, wdowy po Melchiorze Gąsiorowskim, sióstr Tomickich, bratanic i spadkobierczyń ks. Bogusława Tomickiego, dziedzica Szczytnik, kupił w r. 1748 za 13.200 zł. ich części w tej wsi (I. Kal. 185/186 k. 240v). Od Pawła z Kolna Prusimskiego, podkomorzego J.Kr.Mci, dostał w r. 1753 zobowiązanie sprzedania za 2.000 złp. części we wsiach Szetlewo Wielkie i Podbiele, zwanych Kostrzewczyzna i Waliszewizna (I. Kon. 78 s. 639). Inne części w Szetlewie w r. 1754 zobowiązały się sprzedać mu Anna Rogozińska, żona Wojciecha Ligowskiego, za 1.700 zł. (ib. s. 786), zaś Anna z Łukomskich Luboradzka za 5.200 zł. (ib. s. 805). Od Michała, Jana i Macieja Radeckich, prawnuków i spadkobierców zmarlej Zofii z Młodziejewskich Radeckiej, kupił w r. 1755 za 13.447 złp. części dóbr Taczały z pustkami Drzewce i Wścieklice oraz części Szczytnik (P. 1316 k. 161). Skwitowany w r. 1758 przez córkę zamężną Bielińską z 20.000 złp. na poczet posagu (ib. 79 k. 108). Części w Szetlewie i Podbielu zwane Waliszewszczyzna (!), Kostrzewczyzna, Szetlewczyzna, Miecznikowizna i Jaroszewizna sprzedał w r. 1760 za 15.000 złp. Franciszce z Mieszkowskich Zakrzewskiej, sędzinie ziemskiej kaliskiej (ib. k. 129v). Dziedzic dóbr Rzgowo (Rzgów) Modla, Zastruże w r. 1769 (P. 1346 k. 128), umarł 1770.21/II. r., pochowany w Lubaszu (LM Lubasz). Jego żoną była Aniela Walknowska (Walichnowska), córka Stefana i Marianny z Siemieńskich, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1722 (I. Kal. 163 s. 436). Jak, się zdaje, żyła ona jeszcze w r. 1754 (P. 1313 k. 166), nie żyła już 1758 r. (I. Kon. 79 k. 108v). Pozostały tylko córki. Z nich, Marianna, w latach 1752-1768 żona Antoniego Bojanowskiego, wojskiego poznańskiego, Aniela, zaślubiona w Lubaszu 1756.8/IX. r. Adamowi Bielińskiemu, kasztelanicowi lędzkiemu, z którym się rozwiodła, a on umarł przed 1767.20/VIII. r. Była 2-o v. w r. 1769 żoną Marcina Nossalskiego, skarbnikowicza czerniechowskiego, zmarłego w r. 1786 lub 1787. Po raz trzeci poszła 1788.4 lub 5./II. r. za Jakuba Starżę Jarnowskiego, generała adiutanta wojsk rosyjskich. Oboje żyli jeszcze w r. 1792. Katarzyna poślubiła w Lubaszu 1761.25/XI. r. Franciszka Salezego M-go, starostę gnieźnieńskiego, ale z nim rozwiodła się przed 1777.1/V. r. Z przeprowadzonych 1776.24/III. r. działów majątku ojczystego wzięła Szczytniki i Taczały w p. gnieźn., podczas kiedy Anieli, wtedy Nossalskiej, dostało się miasto Rzgów oraz wsie: Babie, Modła, Zastruże, Grądy, Wióry, Dąbrowna w p. kon. (P. 1353 k. 75, 75v). W r. 1777 Katarzyna sprzedała swemu byłemu mężowi za 350.000 złp. odziedziczone po stryju wojewodzie dobra Lubasz, Sławienko, Prusinowo i Miełkowo w p. pozn. Sprzedała mu też wtedy Szczytniki oraz części w Taczałach za 55.000 zł., zaś kamienicę w Poznaniu przy ulicy Wrocławskiej za 14.000 złp. (P. 1354 s. 297, 299, 303). Umarła licząc lat 71, w Lubaszu 1812.30/IX. r. Była jeszcze jedna córka, której imienia nie znam, a która umarła w 18-ym roku życia w 1755 r. (K. P. nr 115).

3) Jakub, syn Maksymiliana i Potulickiej, obok braci w r. 1671 współwłaściciel miasta Ponieca i wsi Miechocino i Janiszewo (Ws. 68 k. 577v). Przebywał w r. 1674 poza krajem (Kośc. 178 k. 481). Po powrocie swojej części miasta Ponieca, przedmieść Śmiłowo i Wiadawa, wsi Janiszewo i Miechcino w r. 1677 sprzedał za 12.800 złp. Krzysztofowi Unrugowi, staroście gnieźnieńskiemu (P. 1428 k. 77). Od ks. Stanisława M-go, opta z Obry, wydzierżawił w r. 1687 wsie Obra i Jasieniec na jeden rok pod zakładem 6.000 zł. (Ws. 76 k. 60v). Żył jeszcze 1717 r., kiedy to od Adama Jaskóleckiego i żony jego Jadwigi z Gruszczyńskich brał zastawem wieś Witakowice (P. 1151 k. 112v; G. 106 k. 127). Żoną Jakuba była Krystyna Ostenówna, nie żyjąca już w r. 1753 (Kc. 142 k. 101). Synowie ich, Zygmunt i Wojciech.

(1) Zygmunt, syn Jakuba i Ostenówny, dziedzic Witakowic, wraz z żoną Marianną z Mysłowskich kwitował się w r. 1723 z Janem Markwartem, kapitanem regimentu pieszego (G. 94 k. 300). Żył jeszcze w r. 1737, kiedy obaj z bratem nazwani posesorami (!) Witakowic (G. 106 k. 12).

(2) Wojciech, syn Jakuba i Ostenówny, posesor prymasowskiego klucza żnińskiego, roborował w r. 1753 swój testament spisany we wsi Wenecja 1752.25/VII. r. (Kc. 142 k. 101). Od Tadeusza Jaraczewskiego starosty soleckiego, wziął zastawem w r. 1754 za 60.000 złp. dobra Lednogórę, Imielno, Imielinko i nowolokowane Olendry w p. gnieźn. (P. 1313 k. 14), zaś w r. 1756, wedle kontraktu z r. 1755, kupił owe dobra za 98.000 złp. (P. 1316 k. 10, 1319 k. 140). Skwitowany w r. 1766 przez zięcia Stanisława Iłowieckiego z 20.000 złp. posagu danego za córkę M-go Konstancję (G. 100 k. 81v). Innym swym córkom, Katarzynie, Annie, Rozalii, Barbarze i Anieli, zapisał też w r. 1771 każdej po 20.000 złp. posagu (ib. k. 460). Skwitowany z tej sumy w r. 1774 przez Stefana Dobrogojskiego, męża córki Katarzyny (ib. k. 633), zaś w r. 1777 z takiejże sumy przez Franciszka Kosieńskiego, podkomorzego J.Kr.Mci, męża córki Kunegundy (G. 104 k. 74v). Umarł mając 81 lat, w Lednogórze 1779.13/IX. r., pochowany w Gnieźnie u Franciszkanów (LM Węglewo). Jego żoną była w r. 1717 Petronella Kosińska, córka Antoniego i Jadwigi z Rajskich, wdowa 1-o v. po Józefie Marszewskim (P. 1289 k. 148), z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1753 (Kc. 142 k. 101). Babką Petronelli była Marianna z Doleckich Wojciechowa Rajska, stąd też w r. 1763 Jan Iłowiecki, przez matkę Katarzynę z Rajskich wnuk tejże Marianny, swe prawa do sukcesji po Doleckich cedował małżonkom M-im (P. 1337 k. 93). W r. 1770 zrobił to samo brat Jana, Franciszek Iłowiecki (G. 100 k. 398). Wojciech i Petronella spisali wzajemne dożywocie w r. 1765 (ib. k. 127). Petronella po śmierci męża trzymał dożywociem Lednogórę, żyła jeszcze 1795.22/X. r. (LB Węglewo),. Synowie, Ignacy i Józef. Z córek, chyba to właśnie ta Petronella zmarła 1799.17/X. r. (Nekr. Dominik. Pozn.). Synowie, Ignacy i Józef. Z córek, które, jak to już widzieliśmy, wylicza ojcowski zapis posagów z r. 1771, Konstancja, zapewne identyczna z Felicjanną Julianną Konstancją, ochrzcz. 1746.24/IV. r. (LB Kruszwica), przed 1764.13/X. r. wyszła za Stanisława Iłowieckiego. Umarła w Węgierskiem 1814.21/IV. r., a wiek jej, podany 77 lat, Katarzyna, nazwana starościanką żnińską (!), występowała jako panna w latach 1766-1772 (LB Węglewo), wyszła w Węglewie w r. 1773 za dyspensą, wydaną 27/I. t. r., za Stefana Dobrogojskiego, podczaszyca bracławskiego, z czasem podstolego bracławskiego, umarła w Bagrowie 1819.28/XI. r., mając lat około 80. Anna wyszła przed r. 1779 za Macieja M-go (zob. wyżej). Kunegunda w Lednogórze 1777.21/V. r. zaślubiła Franciszka Kosińskiego, podkomorzego J.Kr.Mci, żyła jeszcze 1829.6/III. r. Rozalia zaślubiła przed r. 1787 Antoniego Bojanowskiego, umarła "na Ostrówku" w Poznaniu 1827.9/V. r., mając lat 77. W zapisie zgonu nazwana "ubogą wdową". O wspomnianej w zapisie z t. 1771 Barbarze wiem jeszcze tyle, że jako niezamężna żyła 1878.26/III. r. (LB Kleszczewo). Aniela (Aniela Brygida), z sióstr najmłodsza, ur. w Lednogórze, ochrzcz. 1764.2/X. r. (LB Węglewo), poszła przed 1792.11/XI. r. za Michała Brzeżańskiego. Umarła w Gołuniu koło Pobiedzisk 1802.10/XI. r., a wiek jej podano niezbyt ściśle na lat 33.

(1) Ignacy, syn Wojciecha i Kosińskiej, działał w r. 1775 w imieniu ojca (G. 102 k. 63v). Dziedzic Naramowic w latach 1780-1788 (LB Węglewo; LB Lubasz), od Franciszka Salezego M-go otrzymał w r. 1781 cesję dzierżawy wsi królewskiej Gonięcina (Golęcina) koło Poznania, którą sam z kolei scedował w r. 1786 szwagrowi Antoniemu Bojanowskiemu (P. 1370 k. 125), do śmierci jednak tytułowano go starostą gonięcińskim. Odziedziczone po bracie Józefie dobra Głebokie i Berkowo z Olendrami w p. gnieżn. sprzedał w r. 1786 za 113.500 złp. Józefowi Wielowiejskiemu (P. 1363 k. 102). Umarł 1788.13/VII. r. we Wrocławiu (LM Św. Wojciech, Pozn.; LM Św. Maria Madgal., Pozn.). Ożenił się 1784.8/II r. z Zofią Kierską (LC Ruchocice), córką Kazimierza, kasztelana kamieńskiego, i Joanny z Tyszewiczów, z którą w r. 1786 spisywał wzajemne dożywocie (P. 1363 k. 187). Skwitował 1787 r. teścia z jej posagu wynoszącego 40.000 złp. (P. 1364 k. 144v) i t. r. oprawił żonie tę sumę (P. 1375 k. 69). Owdowiawszy poszła 2-o v. za Ignacego Wilkońskiego, kasztelanica krzywińskiego (P. 1367 k. 197, 1369 k. 215), umarła 1821.21/III. r. (LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Z córek, Julianna Petronela ochrzcz. w Poznaniu 1786.4/III. r. (LB Ruchocice), zmarła dzieckiem przed r. 1793, a wiemy to stąd, że ojczym Wilkoński w r. 1792 nazwany opiekunem jednej tylko pasierbicy, Józefy (P. 1369 k. 215). Ta Józefa (Józefa Agnieszka Policjanna), ur. w Naramowicach 1788.20/IV. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.), była w r. 1821 żoną Jakuba Moraczewskiego, któremu wniosła Naramowice i Lednogórę. Umarła w Naramowicach 1846.8/XI. r.

(2) Józef, syn Wojciecha i Kosińskiej, ur. około r. 1750, posesor w r. 1782 Gołębiowskiego, wsi dziedzicznej Władysława Włostowskiego (G. 109 k.4). T. r. 27/VI. kupił owe dobra za 74.000 złp. od Franciszka Kosińskiego, podkomorzego J.Kr.Mci (P. 1359 k. 263). Rownież t. r., za kontraktem z 5/VII, kupił od Aleksandra Skoroszewskiego za 37.000 złp. Berkowo w p. gnieźn. (G. 109 k. 68; P. 1364 k. 527v). Występował w r. 1783 jako dziedzic Lednogóry (LB Węglewo). Mając lat 36 umarł w Poznaniu 1786.4/II. r., przebywając tam na kuracji u lekarzy, chorował bowiem na puchlinę wodną. Pochowany 5/II. u tamtejszych Dominikanów. W zapisie zgonu nazwany dziedzicem Lednogóry, Jemielna, Jemielinka, Nowejwsi, Człopy, Głębokiego i Berkowa (LM Slawno; LM Św. Maria Magdal., Pozn.). Był bezżenny a spadkobiercą jego był brat Ignacy.

(4) Stanisław, syn Maksymiliana i Potulickiej, wspomniany w r. 1671 (Ws. 68 k. 577v), od Stanisława Suchorzewskiego kupił w r. 1680 za 15.000 zł. dobra Orpiszewko w p. kal. (I. Kal. 140 k. 4), ale w r. 1694 sprzedał je za 18.500 zł. Franciszkowi Hieronimowi Grabińskiemu (ib. 149 s. 219). Nie żył już w r. 1723 (Kośc. 314 s. 85). Jego żoną była Ewa Małachowska, córka Jana, której w r. 1681 oprawił 3.000 złp. posagu (P. 1103 IX k. 24), 2-o v. zaślubiona Michałowi Kamockiemu, już nie żyjąca w r. 1726 (Z. T. P. 45 k. 270). Synowie: Jan, Ludwik i Jakub, ten ostatni nie żyjący już w r. 1723, bezpotomny (P. 1191 l. 195). Z córek, Marianna, w latach 1736-1741 żona Michała Godziątkowskiego, 2-o v. żona N. Nagórskiego, umarła między r. 1744 a 1751. Katarzyna, w latach 1736-1744 za Michałem Zdzienieckim, wdowa w r. 1750.

(1) Jan, syn Stanisława i Malachowskiej, w imieniu własnym i brata Ludwika dał w r. 1723 Antoniemu Bartoszewskiemu poddanego z Orpiszewka z żoną i dziećmi, którego to poddanego ojciec Jana wyłączył przy sprzedaży tej wsi (Kośc. 314 s. 85). Wespół z tym bratem i niezamężnymi siostrami, Marianną i Katarzyną, uzyskał w r. 1726 dekret banicji na braci Kowalskich, posesorów Orpiszewka (Z. T. P. 45 k. 270). W 1736, wedle układu zawartego t. r. w Rzgowie, w imieniu własnym, brata i zamężnych jej sióstr skwitował swych stryjecznych braci, Wojciecha, starostę gębickiego, i Michała, z 10.000 zł. należnych im ze spadku po stryju Wojciechu (I. Kon. 77 k. 49, 338). Poddanych z Orpiszewka, wyłączonych przez ojca przy kontrakcie sprzedaży, dał w r. 1739 bratu stryjecznemu Michałowi (ib. k. 152). Przeciwko jego transakcjom z Michałem M-im o spadek po stryju Wojciechu manifestowała się t. r. siostra Katarzyna zamężna Zdzienicka (Rel. Kal. 112/113 s. 1594). Nabywszy w r. 1735 od Jadwigi z Byszewskich matki i Jana syna, Zdzienickich, prawa zastawne do części wsi Kiki w p. sier. za sumę 1.500 złp., cedował ową sumę i zastaw w r. 1749 swej córce pannie Teresie (I. Kon. 78. s. 288). Był, jak się zdaje, identyczny z Janem M-im, w r. 1730 burgrabią grodzkim sieradzkim, mężem Zofii Walewskiej, wdowy 1-o v. po Janie Radoszewskim, chorążym owruckim (I. Kal. 167 s. 363). Burgrabstwo musiał widocznie złożyć, bo go już potem z tym tytułem nie spotkałem. Posesor Kęszyc w r. 1735 (I. Kal. 171/173 s. 47). T. r. pełnomocnik pasierba Stefana Radoszewskiego (ib. s. 405). Od tego Radoszewskiego, posesora Pacynowic w p. kal., wziął w r. 1736 dobra te w zastaw na rok za 15.000 zł. (ib. s. 242). Zastawny posesor Chrzanowa (ib. 185/189 k. 90v), nie żył już w r. 1749, a nie żyła wtedy i Zofia z Walewskich (G. 98 k. 284). Jeśli więc ten Jan był istotnie identyczny z Janem, synem Stanisława, rok 1749 należałoby uznać za datę jego śmierci.

(2) Ludwik, syn Stanisława i Małachowskiej, wspomniany w r. 1723 (Kośc. 314 s. 85), zaś w r. 1744 mowa o nim jako zamieszkałym dawniej i dziś w województwie ruskim. Aprobował wtedy komplanację zawartą w r. 1736 przez brata i siostry ze stryjecznymi braćmi o spadek po stryju Wojciechu (I. Kon. 77 k. 338). Michała M-go, starostę gębickiego, skwitował w r. 1751 jako jeden ze spadkobierców zmarlej siostry Nagórskiej (ib. 78 s. 459). Żoną jego była Anna Żołądkowska. Oboje nie żyli już w r. 1788 (ib. 83 k. 275). Synowie, Wojciech i Marcin. O pierwszym wiem tylko tyle, że w r. 1786 działał w imieniu dzieci po swym zmarłym bracie (ib. 88 k. 275).

Marcin, syn Ludwika i Żołądkowskiej, w r. 1767 mąż Józefy ( Józefaty) Wojciechowskiej, córki Antoniego i Ewy z Ostrowskich (I. Kal. 206/208 k. 180, 221 k. 416). Nie żył już w r. 1785 (I. Kon. 83 k. 117). Jego nieletnie dzieci, Antoni i Teresa, pozostawały w r. 1786 pod opieką stryja Wojciecha (ib. k. 275). Ich losow nie znam.

5) Rafał (Rafał Adrian), syn Maksymiliana i Potulickiej, ur. na zamku w Koźminie, ochrzcz. 1655.8/VIII. r. (LB Koźmin). Przebywał poza krajem w r. 1674 (Kośc. 178 k. 481). Potwierdzając dokonaną przez braci sprzedaż Potarzycy i Siedlemina na rzecz Andrzeja Przyjemskiego, chorążego kaliskiego, rezygnował w r. 1684 te dobra córce jego, Katarzynie Opalińskiej, wojewodzinie łęczyckiej (P. 1107 II k. 42v). Dożywocie wsi królewskiej Golęcino, za konsensem z 1701.9/II. r., wespół z żoną scedowali t. r. bratu Franciszkowi M-mu i żonie jego Franciszce z Grodzieckich (P. 1140 V k. 1v). Rafał, dziedzic Sannik w p. gnieźn. 1702 r. (P. 1142 I k. 100v). Żył jeszcze w r. 1722, kiedy na Sannikach dawał zapis Michałowi Głuchowskiemu (G. 105 k. 100v), nie żył już w r. 1732 (P. 1236 k. 46v). Ożenił się przed 1699.22/X. r. z Katarzyną Goryńską (LB Św. Wojciech, Pozn.), córką Jana i Barbary z Latosińskich, z żoną w r. 1701 spisał wzajemne dożywocie (P. 1140 V k. 11v). Nie żyła już ona w r. 1743 (P. 1270 k. 184). Synowie: Aleksander Seweryn, ur. 1699.22/X. r. (LB Św. Wojciech, Pozn.), Jan Kanty i Jakub, wspomniany w r. 1732.

Jan Kanty, syn Rafała i Goryńskiej, w imieniu własnym i brata Jakuba, zastawił w r. 1732 Sanniki na trzy lata Janowi Gorzeńskiemu (P. 1236 k. 46v). Żył jeszcze w r. 1766, kiedy kwitował Wojciecha M-go dziedzica Siedleczka, z sumy 2.500 złp. (G. 100 k. 171).

2. Wojciech, syn Jana i Rzeszotarskiej, poseł na sejm konwokacyjny w r. 1648 (P. 173 k. 515), podstoli poznański w r. 1651 (Kośc. 302 k. 475), kasztelan santocki 1654 r. (Kośc. 303 k. 901). Od ojca w r. 1638 nabył za 100.000 złp. dobra Moraczewo, Pomykowo, Sierpowo, Woliszewo, Nietaszkowo i pustkę Unino (Ws. 207 k. 131). Roborował swój testament w r. 1651 (Kośc. 302 k. 475). Wespół z żoną w r. 1657 zapisał sumę 2.000 złp. kościołowi parafialnemu w Poniecu z czynszem rocznym 140 zł. na Moraczewie (Ws. 208 k. 241v). Żył jeszcze 1671.12/I. r., kiedy asystował przy przysiędze Rafała Leszczyńskiego na urząd starosty wschowskiego (Ws. 68 k. 487). Nie żył już 1675 r. (ib. k. 852). Zaślubił w Radlinie 1643.19/VII. r. kanclerzankę Barbarę Leszczyńską (Rkp Bibl. Uniw. Warsz. nr 44; Kośc. 301 k. 946). Już jako wdowa, w r. 1681 zapisała sumę 3.000 złp. swej wnuczce Barbarze Dąmbskiej (Ws. 73 k. 528v). Synowie: Mikołaj, Wacław i Maksymilian. Córka Anna, w r. 1670 żona Stanisława z Lubrańca Dąmbskiego, podstolego inowrocławskiego, zmarła przed r. 1682.

Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.

[498]