Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona537538539540[541]542543544545Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Mierzewscy - Mliccy
Miękińscy
Magdalena, w r. 1734 wdowa po trzech mężach, Kazimierzu Kamińskim podczaszym bielskim, Jakubie Piotrowskim i Marcinie Czelazińskim (I. Kal. 171/173 s. 207).

Miękiscy, Miękiccy h. Trzy
Miękiscy, Miękiccy h. Trzy Trąby z Miękisza w pow. bełskim. Zygmunt dziedzic Miękisza, już nie żył w r. 1550, kiedy jego syna Andrzejam wojskiego lubaczowskiego, kwitował z opieki i z dóbr ojczystych w Miękiszu inny syn, Jan zw. Wojna, zrodzony, jak się zdaje z innej matki (P. 890 k. 276). Powyższy Andrzej, wedle Paprockiego, miał z żony Podhoreckiej obok innych dzieci syna Krzysztofa, którego w r. 1578 widzimy jako współdziedzica w Miękiszu (Paw., s. 210). Krzysztofa ten ożenił się po raz pierwszy (znów idę za Paprockim) z Anną Misopadówną, łowczanką sandomierską. Jego drugą żoną była Anna Broniewska, córka Prokopa, podkomorzego poznańskiego, i Barbary z Chobienickich, której w r. 1577 na wolnej od oprawy pierwszej żony połowie dóbr: Świdnica, Żmijewska, Kochanówka, Litowska, Siedliska, Krczewica, Ostobusz oraz na częściach wsi Miękisz i Podhorce w p. bełskim oprawił 3.000 złp. posagu (P. 929 k. 193v, 194v, 1398 k. 704v). Wzjemne dożywocie spisali małżonkowie w r. 1578 (P. 1398 k. 790v). Krzysztofa nie żył już w r. 1603 (P. 1404 k. 838). Synów jego i córki, pochodzących z pierwszego małżeństwa, wymienia Paprocki. Nie pojawiają się w aktach wielkopolskich, więc ich tu pomijam. Z Broniewskiej był syn Krzysztofa i córka Barbara, w latach 1602-1607 żona Aleksandra z Kalinowy Zaremby.

Krzysztof, syn Krzysztofa i Broniewskiej, przez szwagra Zarembę w r. 1602 ustanowiony jednym z opiekunów jego dzieci (I. Kal. 68 ss. 1302). ożenił się w r. 1603, krótko po 15/IV., z Anną Ujejską, córką Macieja (P. 973 k. 245) i Barbary z Jaktorowskich. T. r. oprawił tej żonie na Chobienicach posag 7.000 złp. (P. 1404 k. 838). Wzajemne dożywocie spisał z nią w r. 1605 (Ws. 204 k. 237). Chobienice t. r. sprzedał wyderkafem za 8.000 złp. Hektorowi Koszutskiemu (P. 1405 k. 380), a w r. 1610 widzimy te dobra w posesji wyderkafowej Zofii z Opalińskich Leszczyńskiej, wojewodziny brzeskiej kujawskiej, które mu je wydzierżawiła (Ws. 25 k. 426). Obok innych dysydentów podpisał Krzysztof w r. 1609 protestację przeciwko biskupowi poznańskiemu, który zabronił był budowy zboru luterańskiego w Międzyrzeczu (P. 143 k. 744). Umarł między r. 1616 (P. 996 k. 85v), a 1618, kiedy to 9/VIII. Anna z Ujejskich, już wdowa, przeprowadziła w Poznaniu działy z siostrami, biorąc z ojcowizny Brzozę i Niepruszewo oraz dopłatę 18.000 złp. od siostry Rejowej (P. 1000 k. 831). T. r. wieś Brzozę sprzedała wyderkafem za 4.000 złp. swej matce (P. 1411 k. 276), a jednocześnie tę wieś od niej wzięła w dzierżawę (P. 1000 k. 821v). Od siostry Urszuli, żony Marcina Reja, t. r. nabyła wyderkafem za 18.000 złp. Palędzie i Konarzewko w p. pozn., przypadłe Urszuli w działach dóbr ojcowskich (ib. k. 280). W takiej to formie Rejowa uiściła się siostrze z dopłaty do działów. Anna w r. 1619 kupiła za 8.000 złp. od Wojciecha Rosnowskiego jego dobra w Grodziszczku w p. pozn. (ib. k. 359), a w r. 1620 za 750 złp. od Marcina Otuskiego dwa i pół pustych łanów w Radwankowie p. pozn. (P. 1412 k. 403). Brzozę sprzedała wyderkafem w r. 1622 za 6.000 złp. Stanisławowi Chłapowskiemu (P. 1413 k. 118), zaś matce sprzedała t. r. za 4.000 złp. trzy łany puste (ib. k. 437), kupiła zaś od niej t. r. trzy puste łany w Niepruszewie i dóch kmieci w tejże wsi, płacąc 4.000 złp. (ib. k. 636). Była w r. 1624 spadkobierczynią swych rodzonych braci, Macieja i Jakuba Ujejskich (P. 1452 k. 1173v). Wsie: Brzozę, Niepruszewo, Grodziszczko i Radwankowo w r. 1625 wydzierżawiła za 8.000 złp. Krzysztofowi Pigłowskiemu i Jadwidze z Karśnickich małżonkom (P. 1017 k. 477v), zaś Chobienice w r. 1628 wydzierżawiła Melchiorowi Kurczewskiemu i żonie jego, Dorocie z Retkowa (Ws. 41 k. 334v, 383). Dobra Tuchorza, Maciejewo i młyn Boruj w r. 1633 kupiła za 30.000 złp. od Andrzeja Zbijewskiego, starosty babimojskiego (P. 1417 k. 884) i zaraz sprzedała je wyderkafem za 10.000 złp. Janowi Bartochowskiemu, sekretarzowi królewskiemu (ib. k. 883). Odziedziczone po rodziczach części wsi Witosław p. kośc. w r. 1635 sprzedała za 3.000 złp. Hieronimowi Radomickiemu, wojewodzicowi inowrocławskiemu (P. 1418 k. 458v). Od Zofii wdowy po Macieju Żychlińskim, i od Elżbiety, żony Macieja Nowowiejskiego, sióstr Iłowieckich, spadkobierczyń Stanisława Iłowieckiego, w r. 1637 kupiła za 23.000 złp. połowę miasta Wolsztyna oraz wsi Karpicko i Komorowo (P. 1419 k. 146). Swoją oprawę sumy 7.000 złp. na Chobienicach cedowała w r. 1637 synowi Adamowi (Kośc. 297 k. 436v). Chyba jeszcze żyła w r. 1641 (P. 1043 k. 66v), nie żyła z pewnością 1647 r. (P. 1423 k. 66v). Synowie Krzysztofa i Anny, Władysław i Adam. Z córek Barbara wyszła w r. 1622 za Wojciecha Powodowskiego, była już wdową w r. 1647, umarła mając lat 46 w r. 1654, pochowana 18/V., mężowi wniosła swoją macierzystą część Wolsztyna (Ws. 208 k. 198). Katarzyna zaślubiła najpierw r. 1623 Baltazara Strzeleckiego, wdową była już w r. 1633, poszła 2-o v. w r. 1638 za Piotra z Miłosławia Górkiego, umarła między r. 1647 a 1649.

1. Władysław, syn Krzysztofa i Ujejskiej, wraz z bratem w r. 1635 kwitował brata stryjecznego, Zbigniewa M-go, z zapisu danego ich ojcu przez zmarłego Hieronima M-go, ojca tego Zbigniwa a ich stryja (Kośc. 297 k. 229). Według Paprockiego, Hieronim był bratem Krzysztofa ale urodzonym z innej matki, Misopadówny. Od matki otrzymał Władysław w r. 1637 Brzozę, Niepruszewo, Grodziszczko i Radwankowo, jako wydział majątku rodzicielskiego (P. 1419 k. 289v) Bartłomiejowi Bełżeckiemu, podkomorzemu bełskiemu, t. r. obaj z bratem sprzedali część wsi Krczewica w p. bełskim, ze spadku po bezdzietnym stryju Mikołaju (Ws. 207 k. 95). Władysław od Mikołaja Tytusa Brezy kupił w r. 1640 za 16.000 złp. Sierosław w p. pozn. (P. 1420 k. 117v). Żył jeszcze w r. 1645 (P. 761 k. 445), a już chyba nie żył w r. 1647, bo w dokonanym wtedy podziale dóbr pozostałych po matce nie został uwzględniony (P.

Miękiscy h. Trzy Trąby
@tablica

1423 k. 66v, 71v). Był bezpotomny. Żona jego, Barbara z Parska Bojanowska, córka Wojciecha, w r. 1638 otrzymała od męża oprawę 10.000 złp. posagu na dobrach: Brzoza, Niepruszewo, Grodziszczko i Radwankowo (P. 1419 k. 536). Wzajemne dożywocie spisywali małżonkowie w r. 1645 (P. 761 k. 445). W r. 1647 fundowała ona w Sierosławiu drewniany zbór braci czeskich (Łuk.). Była w r. 1649 2-o v. żoną Stanisława z Łabiszyna Latalskiego, kasztelanica nakielskiego (P. 1424 k. 761v), z którym t. r. spisała dożywocie (ib. k. 974v). Wdowa i po tym drugim mężu, w r. 1655 trzymała wziąż w dożywociu po pierwszym Brzozę, Grodziszczko, Niepruszewo i Sierosław (P. 180 k. 339).

Adam (Adam Jan, Jan Adam), syn Krzysztofa i Ujejskiej, u schyłku życia sekretarz J.Kr.Mci (P. 182a k. 135). Występował w r. 1635 (Kośc. 297 k. 229), od matki otrzymał w r. 1637 z podziału dóbr Chobienice (P. 1419 k. 289v), a t. r. dostał też od niej cesję jej tamtejszego dożywocia (Kośc. 297 k. 436v). Na połowie tych dóbr w r. 1642 oprawił 20.000 złp. posagu Annie Zofii Promnitz, córce barona Henryka Anzelma (P. 1420 k. 818). Oboje t. r. wydzierżawili Chobienice pod zakładem 4.000 zł. małżonkom Sebastianowi Troszka (v. Troschke) i Ewie Sakównie (v. Sack) (Ws. 51 k. 120). Dokonując w r. 1647 z siostrami podziału dóbr po zmarłej matce wziął wycenione na 42.000 złp. części wsi Tuchorza, Maciejewo i Borujka w p. kośc. (P. 1423 k. 71v), podczas kiedy siostra Powodowska wzięła części połowy miasta Wolsztyna oraz wsi Karpicko i Komorowo, w sumie 23.333 złp. (ib. k. 66v). Jako jedyny spadkobierca brata Władysława, dobra po nim pozostałe, to jest: Brzozę, Grodziszczko, Niepruszewo i Sierosław sprzedał w r. 1652 Jerzemu Rozbickiemu (P. 1064 k. 1173v). Oboje z żoną wydzierżawili w r. 1654 od Stanisława Sielskiego, miecznika rożańskiego i starosty kopanickiego, oraz żony jego Krystyny z Sierakowskich, to starostwo (Ws. 56 k. 493v). Jak się zdaje, nie żył już 1656.4/V. r., kiedy Anna Zofia, posesorka Chobienic, i Zaidlicowie, dziedzice Czarmyśla, mieli naprowadzić na Zbąszyń Szwedów, z których ręki zginął proboszcz tamtejszy, ks. Jan Gowarzewski, archidiakon śremski i oficjał poznański. Oskarżali ją o to w r. 1659 biskup poznański i kapituła (P. 184 k. 208). Adam nie żył już z pewnością w r. 1658, kiedy wdowa pozywała Eliasza Szlichtynka, burgrabiego ziemskiego kościańskiego (P. 182a k. 135). Spadek po Adamie brali potomkowie jego sióstr Barbary Powodowskiej i Katarzyny 1-o v. Strzeleckiej, 2-o v. Górskiej. Zob. tablicę.

Mięsiccy h. Własnego
Mięsiccy h. Własnego, przybysze z Czech, gdzie się zwali Měsiček. W Brandenburgii pisano ich Miesitscheck, Misitscheck (Ledebur). Ratisław Miesiecki był w r. 1637 mężem Małgorzaty Brudzewskiej, córki Melchiora, wraz z którą kwitował wtedy jej brata, Jana Fryderyka Brudzewskiego z 12.000 zł., na poczet 36.000 zł. posagu, który zapisał był siostrze (P. 1036 k. 299v). Ta Małgorzata jeszcze za życia męża, w r. 1643 na powyższym zapisie zabezpieczyła sumę 6.000 złp. synom swym, Hermanowi, Zygmuntowi i Ernestowi. A miała też i córkę, Reginę Elżbietę (Kośc. 351 k. 109v, 110). Była już 2-o v. żoną Kaspra Zygmunta Knobelsdorfa, "starosty" świebodzińskiego, kiedy w r. 1654 kasowała dożywocie uzyskane od pierwszego męża na Chlastawie w p. kośc. (Ws. 56 k. 538), zrzekając się owego dożywocia i używalności Chlastawy na rzecz synów i córki (Ws. 208 k. 208). Wieś tę oboje Knobelsdorfowie wydzierżawili byli Baltazarowi Zaidlicowi, a teraz go z tej dzierżawy skwitowali (Ws. 56 k. 357v). O wspomnianej córce nic więcej nie wiem.

1. Herman (Herman Adolf), syn Ratisława i Brudzewskiej, w r. 1659 kapitan w regimencie piechoty niemieckiej, zaciągnięty przez podskarbiego Bogusława Leszczyńskiego, a dowodzonym przez Krzysztofa Unruga (P. 182c k. 9v), w r. 1668 pułkownik J.Kr.Mci (Ws. 68 k. 309), w r. 1672 pułkownik piechoty branderburskiej (Ws. 68 k 658v), nie żył już w r. 1684 (Ws. 73 k. 405). Sejmik przedsejmowy średzki w r. 1659 w instrukcji zalecił posłom podanie go do indygenatu za zasługi wojskowe. Mąż Heleny Lossow, zapisywał jej w r. 1672 dług 21.000 zł. (Ws. 68 k. 658v). Ta Helena, w r. 1684 już 2-o v. żona Wolfganga Joachima v. Lestwitz, sumę 21.000 zł., zapisaną przez pierwszego męża, odebrała od jego brata Jana Ernesta M-go (Ws. 73 k. 905).

2. Zygmunt (Zygmunt Fryderyk), syn Ratisława i Brudzewskiej, dziedzic części Chlastawy w p. kośc., w r. 1661 od Anny Apolinary Dachowskiej, dominikanki w Bełzie, dziedziczki części Kosieczyna i Chlastawy, wydzierżawił pod zakładem 400 zł. część Chlastawy (Ws. 63 k. 351). Wespół z bratem Ernestem miał w r. 1661 prawa nabyte od brata Hermana, zapewne dotyczące posiadania Chlastawy (P. 186 k. 252, 188 k. 103v). W imieniu własnym i brata Ernesta w r. 1673 kwitował Samuela Szlichtinka, rotmistrza królewskiego, z 3.000 zł. (Ws. 68 k. 714v). Nie żył już w r. 1684 (Ws. 73 k. 905).

3. Ernest (Jan Ernest), syn Ratisława i Brudzewskiej, dziedzic Chlastawy, posesor części Kosieczyna, na pozew ze strony władz kościelnych o zamach na kościół w Kosieczynie odpowiedział w r. 1669, iż nie będąc dziedzicem tej wsi i nie mając wtedy władzy nad tamtejszym kościołem nie uczynił nań żadnych zamachów, świąt katolickich zarówno on sam jak i poddani jego przestrzegali, to znaczy tych, o których wiedzieli, osób duchownych nie znieważali, bo zresztą nie był wtedy w Kosieczynie, bawiąc u przyjaciela w Marchii (P. 196 k. 435). Żył jeszcze w r. 1698, kiedy otrzymał od zięcia swego Jana Przybyszewskiego na Chlastawie zapis sumy 30.215 tynfów, nie żył już w 1707 (P. 114 k. 229). Chlastawę najwidoczniej sprzedał Krzysztofowi Brudzewskiemu, bowiem ten w r. 1698 sprzedał owe dobra z kolei Janowi Przybyszewskiemu, od którego w r. 1707 nabył je Aleksander Bronikowski (P. 1169 k. 31). Jego pierwszą żoną była Małgorzata Kalckreuthówna, zwana też "Koleską", zapewne od dóbr Költschen koło Sternbergu w Brandenburgii (Ledebur). Oprawił jej w r. 1671 na połowie dóbr posag 4.000 złp. (P. 1870 k. 401). Dla zrodzonych z nią dzieci w r. 1683 ustanowił opiekunów (P. 1106 I k. 49v). Żyła jeszcze w r. 1688 (P. 1116 XII k. 32). Drugą żoną była Barbara Katarzyna Oppel, która będąc już wdową, w r. 1711 skwitowała Aleksandra Bronikowskiego, dziedzica Chlastawy, z 3.000 tynfów zapisanych jej na tej wsi przez męża (P. 1146 II k. 115). Żyła jeszcze w r. 1715, kiedy dokonywano działów pomiędzy nią, jej pasierbami i jej dziećmi (P. 1149 I k. 200). Z pierwszego małżeństwa synowie: Mikołaj Fryderyk, Jerzy Świętosław, wspomniany tylko raz w r. 1707 jako nieletni (P. 1144 k. 119), Sebastian Ernest, Felicja. Z córek, Ewa Helena, w latach 1688-1701 żona Joachima Mikołaja Nostitz Drzewieckiego, wdowa w latach 1734-1742 Anna Elżbieta, w r. 1698 żona Jana Przybyszewskiego, wdowa w latach 1716-1719. Anna Dorota, niezamężna w r. 1707 (ib.), t. r. już żona Krzysztofa Kręskiego, nie żyła już w r. 1761. Wreszcie Barbara Małgorzata, wspomniana w r. 1707 (ib.), kwitowała w r. 1722 Aleksandra Bronikowskiego, dziedzica Chlastawy, z prowizji od sumy 3.000 tynfów (Ws. 80 k. 20), nizamężna, nie żyła już w r. 1729 (P. 1220 k. 66v). Z drugiej żony był syn Jan Krystian, wspomniany raz tylko w r. 1707 (P. 1144 k. 229), oraz córka Małgorzata Zofia, w r. 1711 jeszcze niezamężna (P. 1146 II k. 115), w r. 1715 żona Henryka Zygmunta v. Rothemburg.

1) Mikołaj Fryderyk, syn Ernesta i Kalckreuthówny, jeszcze nieletni w r. 1707, pozostawał wraz z rodzeństwem pod opieką Bogusława Unruga, starosty obornickiego, który wtedy w imieniu swych pupilów cedował Aleksandrowi Bronikowskiemu, obecnemu dziedzicowi Chlastawy, zapis 30.215 t. na Chlastawie, dany w r. 1698 ich ojcu przez Jana Przybyszewskiego, ówczesnego dziedzica tych dóbr, męża ich siostry (P. 1144 k. 229). Żył jeszcze w r. 1711, kiedy sprzorządzano działy rodzinne, a zapewne żył i w r. 1715 (P. 1149 I k. 200).

2) Sebastian (Sebastian Ernest), syn Ernesta i Kalckreuthówny, nieletni w r. 1707 (P. 1144 k. 229), asystował w r. 1715 siostrze Annie Dorocie zamężnej Kręskiej przy kwitowaniu przez nią z 3.000 złp., należnych jej wedle działów z r. 1711, obecnego dziedzica Chlastawy Aleksandra Bronikowskiego (P. 1149 I k. 200). Chrzestny 1718.23/I. r. (LB Kwilcz), działał w r. 1729 w imieniu swego nieletniego bratanka Adama Feliksa (P. 1216 k. 59). T. r. wraz z tym bratankiem skwitowani przez Dorotę z M-ch Kręską z sumy 1.200 zł., dopełniającej jej posag 5.000 zł., należnych jej wedle działów z r. 1711 (P. 1220 k. 66v). Od Zygmunta Dziembowskiego, dziedzica Powodowa, otrzymał w r. 1730 zapis sumy 5.000 zł. (Ws. 85 k. 95v).

3) Feliks, Felicjan (Adam Feliks), syn Ernesta i Kalckreuthówny, nieletni w r. 1707 (P. 1144 k. 229), spisywał w r. 1718 dożywocie wzajemne ze swą żoną Krystyną Eleonorą Nostitz Drzewiecką, córką Jana Jerzego (P. 1166 k. 16) i Krystyny z Szlichtingów. Nie żył już w r. 1720, kiedy owdowiała Krystyna Eleonora zawierała kompromis ze swym bratem, Samuelem Drzewieckim (Ws. 79 k. 138, 80 k. 7v). Żyła jeszcze w r. 1743 (Ws. 88 k. 53v). Syn Adam Feliks.

Adam Feliks, syn Feliksa i Drzewieckiej, ur. w r. 1719 lub 1720, bowiem mowa o nim w r. 1734, że ma rok 15-y (Ws. 85 k. 36), zaś w r. 1736, że 16-y (ib. k. 95v). Pozostawał w latach 1729-1734 pod opieką stryja Sebastiana (P. 1216 k. 59, 1220 k. 66v), kwitował w r. 1734 Zygmunta Dziembowskiego, dziedzica Powodowa, z prowizji od sumy 9.000 zł., zapisanej mu w r. 1729 (Ws. 85 k. 36). Spadkobierca stryja Sebastiana Ernesta, w r. 1736 kwitował tegoż Dziembowskiego z rocznej prowizji od sumy 2.000 zł., stanowiącej resztę zapisanych stryjowi 5.000 zł. (Ws. 85 k. 95v). Udając się w r. 1737 na studia sztuk wyzwolonych za granicę, dał plenipotencję matce (Ws. 86 k. 59v). Jako jedyny spadkobierca zmarłej ciotki, panny Barbary M-ej, skwitował matkę w r. 1743 z 3.000 t., należnych ciotce z ceny uzyskanej ongiś ze sprzedaży Chlastawy (Ws. 68 k. 53). Zob. tablicę.

Mięsiccy
@tablica

Miętkiewiczówna
Miętkiewiczówna Helena (czy szlachcianka?), w r. 1791 żona Piotra Białkowskiego (I. Kon. 84 k. 251v).

Migowska
Migowska Justyna, żona Macieja Kamieńskiego, nie żyjącego już w r. 1715 (P. 1149 I k. 238v), sama nie żyła już w r. 1726 (P. 1205 k. 87).

Migórski
Migórski (Migurski) Józef Witalis, adwokat trybunału kaliskiego wdowiec 34-letni, zaślubił 1839.25/IX. r. pannę Stefanię Kossecką (LC Biskupice Ołoboczno).

Migron
Migron (czy szlachcic?) Jan, pochowany 1678.8/VI. r. (A. B. Koło, W. 48).



Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona537538539540[541]542543544545Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników