Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
736737738739[740]741742743744
Obałkowscy - Orzelscy
Omiecińska h. Junosza Marianna, żona Jana Szawrońskiego, nie żyjącego już w r. 1713. Sama nie żyła w r. 1725.
Omińscy h. Lew. Józef, mąż Julianny Gniewkowskiej, jedynej córki Wojciecha, dziedzica dóbr Kaliska, i Magdaleny Jarnowskiej, kasztelanki kowalskiej, wraz z tą żoną w r. 1769 zawierał kontrakt z jej owdowiałą matką (I. Kon. 80 k. 177). Oboje małżonkowie byli w r. 1774 dziedzicami wsi Kaliska (ib. k. 284v), które to dobra pozostawały pod dożywociem jej matki, ale ta w r. 1779 skwitowała ich z tego dożywocia (ib. 82 k. 72v). Józef zmarł w r. 1779, a owdowiała Julianna 2 X t. r. zaprzysięgła inwentarz pozostałychpo nim ruchomości (ib. k. 123). Była w r. 1783 2-o v. żoną Stefana Kosmowskiego (G. 110 k. 143v). Sumy odziedziczone po stryju Mikołaju Gniewkowskim w r. 1786 scedowała synowi Stanisławowi O-mu (I. Kon. 83 k. 289v). Umarł mając 86 lat i 8 miesięcy na probostwie w Wylatowie 5 IX 1827 r. (LM Wylatowo). Synów było dwóch, wspomniany już Stanisław oraz Antoni. Obaj w r. 1789 kwitowali Antoniego Kowalskiego, podsędkowicza ziemskiego wschowskiego, z 5.418 zł, z sukcesji, która po Mikołaju Gniewkowskim spadła na ich matkę (P. 1366 k. 41). Antoni t. r. do spraw związanych ze spadkiem po Pawle O-im, proboszczu pieniążkowskim, stryju swym, dawał plenipotencję bratu Stanisławowi (I. Kon. 84 k. 158).
Opaccy h. Prus III, ze wsi Opacz w ziemi warszawskiej. Zygmunt, wielkorządca zamku krakowskiego, dostał 1 VI 1641 r. starostwo ryczywolskie (M. K. 185 k. 361v-362v). Olbracht, zrazu chorąży, potem podkomorzy warszawski, starosta latowicki, mąż Konstancji Dembińskiej, córki Franciszka, podkomorzego krakowskiego, starosty wielickiego i bocheńskiego, i Doroty Czarnkowskiej, która to Konstancja w r. 1652 uczestniczyła obok innych spadkobierców w podziale dóbr po zmarłej ciotce, Zofii z Czarnkowskich Grudzińskiej, kasztelanowej nakielskiej (Z. T. P. 30 s. 710), i wspólnie z siostrami, pannami Anną i Teresą, wzięła Morakowo w p. kcyń. (P. 1064 k. 317v). T. r. należała do spadkobierców Kaspra Zebrzydowskiego, kasztelana kaliskiego (N. 227 k. 1). Oboje małżonkowie w r. 1653 uzyskali od Stanisława Smoszewskiego, kasztelanica santockiego, zobowiązanie sprzedaży za 20.000 zł wsi Czerlino w p. kcyń., a jednocześnie Konstancja zobowiązała się temuż Smoszewskiemu sprzedać za 15.000 zł swoją część ze spadku po kasztelanie Zebrzydowskim w miastach Więcbork i Sempelbork oraz we wsiach: Ostrówek, Pęperzyn, Sitno, Suchorębsk, Śmiełowo, Trzciany, Jastrzębiec, Wąwelno, Przepałkowo, Klunia Mała, Zakrzewek, Witonia, Nowydwór, Zboże, Wysoka, Sikorze, Wiśniewa, Wiśniewka, Niechorz w pow. nakiel., oraz w częściach wsi: Spytkowice, Wysoka, Skawa, Malejowa, Naprawa, Rokiedny, Raba, Sieniawa, Bielawka i w mieście Jordanów w pow. krakowskim (N. 227 k. 79).
Stanisław w r. 1713 oskarżony o współudział w mordzie dokonanym przez Ewę Paprocką na jej mężu Janie Wojciechowskim (P. 288 k. 228). Był w r. 1724 drugim mężem owej Ewy (Z. T. P. 42 k. 975). "Szl." Barbara zmarła 29 IX 1722 r. (LM Konojad). Pani Anna, chrzestna 2 VIII 1744 r. (LB Droszew). Franciszka, żona Wacława Trzaski, oboje nie żyli już w r. 1776.
Opaczowie. Katarzyna, żona Opacza, pozywała Mikołaja Kotwicza z Małej Goliny, który nie stanął i w r. 1447 miał płacić winę (Kośc. 18 s. 43). T. r. winę za niestanięcie z jej pozwu mieli płacić Bernard i Hanusz, bracia z Małej Golinki (ib. s. 109). Stanisław o., mąż Anny ze Spławia, która w r. 1462 pozywała Jakuba i Jana, dziedziców Goliny (I. R. Kon. 2 k. 26). Stanisław O., niegdy z Czerwonego Kościoła, od ks. Mikołaja, dziedzica w Golinie i Spławiu, plebana w Piątkowie, w r. 1469 brał w zastaw za 30 grz. trzy łany w Spławiu (ib. k. 119) i znów w r. 1473 (ib. k. 157v). Bracia rodzeni, niedzielni: Jan, Andrzej, Olbracht, Mikołaj, pleban w Gieczu, Bartłomiej i Stanisław pozywani byli w r. 1469 przez Mikołaja i Macieja, synów zmarłego Zygmunta Sokołowskiego cz. Russockiego, o dług 16 grz. swego brata rodzonego (!) zmarłego już Jarosława Chlebowskiego, należny od Jana Jankowskiego (Kośc. 20 s. 221). W sprawie tego długu byli t. r. "obwieszczeni" ze strony tychże braci, Macieja i Mikołaja (ib. s. 340).
z Opalenicy, różni. Ticz Bar z Opalenicy w r. 1393 (KDW nr 1938). Ticze Ber z Opalenicy w r. 1406 (KDW V nr 98). Przedpełk z Opalenicy miał w r. 1424 termin ze strony Bogusława z Budzisławia (P. 7 k. 200v), zaś w r. 1437 z pozwu Jana z Będlewa (Kośc. 17 s. 35). Potem siedzieli tu Łodzie z Bnina. Zob. Opalińscy.
Opalińscy, Opaleńscy, Opaleniccy h. Łodzia, z Opalenicy w pow. kościańskim, gałąź Łodziów z Bnina (zob. Bnińscy). Piotr z Bnina, kasztelan gnieźnieński w latach 1428-1448 (Gąs.), w r. 1445 od Andrzeja i Wojsława braci z Kryżyny nabył miasto Opalenicę z zamkiem oraz wsie przyległe: Sielino, Zimnowoda, Późna (Poszdna) Woda, Pozarzyno (dziś Porażyn), Kuszlino, Miechorzewo Mokre, Rudniki, Dokowo Mokre, Rapoczyno, młyn Drożniki w pow. kośc., dając w zamian połowę wsi Darnowo w tymże powiecie i dopłacając 6.000 grz. (P. 1379 k. 124). Jednym z jego synów był Piotr.
Piotr z Bnina, Bniński, syn Piotra, piszący się już najczęściej z Opalenicy, Opalenickim, kasztelan santocki w latach 1462 (1461?) - 22 IV 1466 r. (Gąs.), dzierżawca mosiński, stąd pisany niekiedy Mosińskim z Opalenicy (np. P. 854 k. 21, 1383 k. 239 av), a raz, po śmierci, z Urzazowa (P. 854 k. 4). Od Jana Zdzychowskiego w r. 1449 nabył wyderkafem za 13 grz. łan w Zdzychowicach p. pyzdr. (P. 1380 k. 57). Żona jego Małgorzata z Gryżyny, z Włoszakowic, Włoszakowska, córka Andrzeja Włoszakowskiego (P. 1383 k. 242c), w r. 1459 uzyskała termin przeciwko Janowi, synowi zmarłego Andrzeja Gryżyńskiego (Kośc. 19 k. 278v). Sam Piotr, dziedzic w Opalenicy, w r. 1450 pozywał Jarosława Rozdrażewskiego (Kośc. 19 k. 99). Od Andrzeja z Jaszkowa w r. 1461 dostał dwór pozostały po śmierci jego córki, Katarzyny (P. 1384 k. 115). Na wsi Jastrzębniki w p. kośc. w r. 1462 zapisał dwom wikariuszom kościoła Św. Mateusza w Opalenicy roczny czynsz wyderkafowy 8 grz. od sumy 100 grz. (ib. k. 124v). Małgorzata w r. 1466 przeprowadzała działy ze swymi braćmi, Janem, Maciejem (Mościszem) i Andrzejem z Gryżyny. Dostały się jej wtedy w skutku tych działów połowy wsi: Włoszakowice, Lubosz, Spytkówki, Wrzasowo, Swarzyno oraz części Wielkiej i Małej Łęki w powiatach pozn. i kośc. (P. 1383 k. 238v). T. r. owi bracia z Gryżyny zrezygnowali jej odziedziczone po zmarłym rodzonym stryju Wojciechu-Wojsławie Włoszakowskim połowy Włoszakowic z zamkiem, wsi Bukowiec Wielki i Mały z połowami tamtejszych folwarków, oraz połowy wsi: Brenno, Miastko z folwarkiem Kola (Kala, Kolówki), Wierzchnie, wsi pustej z połowami foluszów i żeremi (ib. k. 240 av), ona zaś owe dobrapo stryju zaraz im sprzedała (ib. k. 241v). Piotr, kasztelan santocki, kupił t. r. za 1.500 grz. od Jana z Gryżyny części Włoszakowic z przyległościami, spadłe po stryju (ib. k. 245v). Chyba już nie żył w r. 1467, kiedy jako dziedzice w Opalenicy występowali synowie jego, Piotr, Jan i Mikołaj (ib. k. 253). Nie żył napewno 2 I 1468 r. (Gąs.). Owdowiała Małgorzata w r. 1468 skasowała część swej oprawy na Radlinie i wsiach przyległych (P. 854 k. 2). T. r. jako dziedziczka w Urzazowie i Włoszakowicach pozywała swych synów (P. 20 k. 14v). Swoją ojczystą wieś Lubosz w r. 1475 sprzedała wyderkafem za 200 zł Hinczce z Wielkiego Ujazdu (P. 1386 k. 37). Wraz z synami t. r. skwitowana przez córkę Barbarę, żonę Marcina Ponieckiego, z dóbr rodzicielskich w częściach Włoszakowic, Bukowca, Brenna, Miastka i folwarku Kolowki (Kośc. 227 k. 20). Małgorzata, "dziedzic" we Włoszakowicach, wsie Spytkówki i Lubosz w r. 1481 sprzedała wyderkafem za 501 grz. i 16 skojców Andrzejowi Dłużyńskiemu (P. 1386 k. 133v). W skutku cesji dokonanej przez synów została w r. 1482 intromitowana do połowy Włoszakowic, Bukowca Wielkiego i Małego, Brenna, Wirzchni, Ryczywołu, foluszów, młynów, wsi Miastka z folwarkiem Kola oraz części Wielkiej i Małej Łęki (Kośc. 227 k. 105). Synów, Piotra i Mikołaja, w r. 1483 skwitowała ze swej oprawy na trzeciej części zamku i miasta Opalenicy, wsi: Silino, Mokre Dokowo, Pozarzyno, Zimnowoda, Jastrzębniki, Kuślino, Michorzewo Mokre i Suche, Rudniki, Późnawoda w pow. kośc. (Kośc. 227 k. 115v). Od synów uzyskała t. r. wieczystą rezygnację trzeciej części dóbr, które niegdyś "z miłości małżeńskiej" dała była mężowi, a mianowicie: Urzasowa, Świączyna, Lubosza, Spytkówek Wielkich i Małych oraz Łęki Wielkiej i Małej w p. pozn. i kośc. (P. 1386 k. 176). Wkrótce potem, t. r. dokonała z synem Piotrem wymiany dóbr, dając mu połowy Włoszakowic z zamkiem i przygródkiem, Bukowca Wielkiego i Małego, Koli, foluszu Wierzchucie, Miastka, Koczur i Brenna w p. kośc., biorąc zaś Ptaszkowo Wielkie i Małe oraz Mokre Dokowo z młynem Droszyńskim w pow. kośc. (ib. k. 179). Wyszła 2-o v. za Piotra Chociszewskiego i w r. 1485 zrezygnowała mu w 400 grz. dożywocie części dziedzicznych swych synów w Wielkiej i Małej Łęce p. kośc. Jednocześnie synom, Piotrowi i Mikołajowi rezygnowała: Dokowo Mokre, Ptaszkowo, Wielką i Małą Łękę, Wielkie i Małe Urzasowo, Wielkie i Małe Świączyno, Lubosz, Spytkówki i młyn Droszyński w powiatach poznańskim i kościańskim (P. 1387 k. 22v, 23). Piotr Chociszewski, mąż Małgorzaty "Opalenickiej", żył jeszcze w r. 1494 (P. 856 k. 14). Ta Małgorzata, już wdowa po Chociszewskim, w r. 1503 była kwitowana przez bratanków mężowskich z 400 grz. które ich stryj miał "oprawione" na Wielkiej i Małej Łęce (P. 861 k. 107). Sama jednocześnie skwitowała tych Chociszewskich z oprawy, jaką miała od męża na Bobkowicach i Chociszewicach w pow. kośc. (ib. k. 108). W latach następnych zeznawała wyłącznie jako wdowa po Piotrze O-im, kasztelanie santockim. Wsie Wielką i Małą Łękę w r. 1507 dała córce Zofii, wtedy żonie Jana Turka Łąckiego (P. 1290 k. 135v), zaś w 1508 temuż zięciowi sprzedała wyderkafem za 1.000 zł węg. Wielkie i Małe Ptaszkowo w p. kośc. (P. 786 s. 10, 863 k. 9v, 24v). Wnukowi Janowi O-mu, kustoszowi katedralnemu poznańskiemu, na obu Ptaszkowach i naMokrym Dokowie w r. 1513 zapisał dług 2.000 zł węg. (P. 865 k. 358v). Synowie: Piotr, Jan i Mikołaj. Z córek, Barbara była w latach 1475-1493 żoną Marcina Ścibora Ponieckiego. Katarzyna, w latach 1479-1491 żona Wojciecha Potulickiego, kasztelanica rogozińskiego, z czasem kasztelana kamieńskiego. Małgorzata uzyskała w r. 1483 od brata Mikołaja zobowiązanie, iż po śmierci matki da jej wyderkafem całe wsie Pozarzyno i Zimnowodę w p. kośc., jako jej wyposażenie po rodzicach (P. 1386 k. 175v). Była w r. 1496 żoną Jana Thader, Ślązaka. Zofia jako wyposażenie uzyskała w r. 1483 od brata Piotra zobowiązanie, iż po śmierci matki da jej wyderkafem za 800 grz. wieś Wyskoć w pow. kośc. (ib.). Była 1-o v. w r. 1491 żoną Marcina Zbąskiego, wdowa w r. 1500, 2-o v. w latach 1507-1508 żona Turka Łąckiego, już nie żyła w r. 1512. Spośród synów, Jan, wspominany obok braci w latach 1467-1474 (P. 1383 k. 253, 1386 k. 15), niewątpliwie nie żył już w r. 1475 (P. 1386 k. 36). Po Piotrze i Mikołaju poszły dwie linie domu O-ch.
A. Piotr O., z Opalenicy, syn Piotra i Włoszakowskiej, chorąży kaliski wiosną 1477 r. (P. 1386 k. 73v), chorąży poznański w marcu 1478 r., zastępca starosty generalnego wielkopolskiego, Macieja z Bnina, swego rodzonego stryja, w okresie od listopada 1479 do kwietnia 1480 r. (P. 1386 k. 188v, 202v), sędzia ziemski poznański 31 III 1487 r., kasztelan lędzki 6 IX 1503 r. (MRPSum. III 912), pozostał przy tym nadal sędzią. Zastępcą starosty generalnego wielkopolskiego A. Pampowskiego jesienią 1503 r., poborcą podatków w Wielkopolsce w r. 1503. Niedzielny z braćmi w Opalenicy, wraz z nimi od braci Woźnickich Macieja, Jana i Mikołaja, dziedziców w Drożynie, nabył młyn wodny Drożyński na rzece Mogielnicy w p. kośc. (P. 951 k. 424). Wspólnie z tymi braćmi, Janem i Mikołajem, od Mikołaja Ptaszkowskiego, niegdy Brodnickiego, w r. 1467 kupił za 1.200 grz. Wielkie i Małe Ptaszkowo w p. kośc. (P. 1383 k. 253). Wraz z nimi przed r. 1469 wykupił od Andrzeja Włoszakowskiego szóstą część Włoszakowic, Bukowca Wielkiego i Małego, Brenna, Miastka i Wierzchni (Kośc. 20 s. 398). Od Andrzeja Gryżyńskiego, dziedzica Włoszakowic, bracia O-cy w r. 1470 nabyli wyderkafem Grotniki w p kośc. z dwoma młynami, Suchym i Grotnickim (P. 1385 k. 60). Od Macieja Tuczy, mieszczanina kościańskiego, Piotr w r. 1472 kupił za 10 grz. połowę młyna Lutkowskiego we Włoszakowicach (P. 1385 k. 145). Wspólnie z braćmi wieś Wyskoć p. kośc. w r. 1474 sprzedał wyderkafem za 600 zł Stanisławowi z Siekowa (P. 1386 k. 15). Wraz z bratem Mikołajem w r. 1475 na Ptaszkowie zapisał 8 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 100 grz. mansjonarzom kolegiaty szamotulskiej (ib. k. 36). Obaj w r. 1476 wieś tę sprzedali wyderkafem za 330 zł węg. Dorocie, wdowie po Unisławie Kokorzyńskim (ib. k. 45). Radlino, Wilkowyję, Kąty i połowę Uszczonowa w p. pyzdr. obaj sprzedali wyderkafem w r. 1477 za 1.000 zł węg. Maciejowi ze Służewa (ib. k. 81v). Piotr 2 III 1480 r. dostał konsens na wykupienie wójtostwa kcyńskiego, potwierdzony 10 V 1493 r. (MRPSum. II 188). Bracia na Jastrzębnikach w r. 1481 zapisali 10 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 100 kop gr. ks. Wojciechowi, altaryście w Nowymmieście (P. 1386 k. 133v). Jednocześnie kupili za 2.000 grz. od Andrzeja Dłużyńskiego trzecie części Włoszakowic, Bukowca Wielkiego i Małego, Koli, Miastka, Brenna, Wierzchni i foluszu w Ryczywole p. kośc. (ib.), za od Marcina Ścibora z Ponieca nabyli za 700 zł węg. prawa zabezpieczone na dobrach klucza przemęckiego, sami zaś prawa na wsiach Łęg i Bargowo p. kośc., uzyskane na Janie Sepieńskim, wojskim poznańskim, zbyli wyderkafem temuż Marcinowi (ib. k. 140v). Z działu przeprowadzonego t. r. z bratem Mikołajem wziął: Mokre Dokowo, Wielkie i Małe Ptaszkowo, Wyskoć, trzecie części Wielkiego i Małego Bukowca, Miastka, Brenna, Wirzchni, młyna Foluszu, Ryczywołu, Koli, Koczurowa, oraz całe Grotniki trzymane wyderkafem w sumie 350 grz. od Andrzeja Gryżyńskiego (ib. k. 141). Obaj bracia dobra Radlin, Wilkowyja, Piątki w p. pyzdr. i połowę Uszczonowa w p. kal. przed r. 1482 sprzedali wyderkafem za 1.700 zł węg. Andrzejowi z Dłużyny (ib. k. 151v). Piotr swej żonie, Annie ze Zbąszynia w r. 1482 oprawił na Wielkim i Małym Ptaszkowie, Mokrym Dokowie i młynie Droszyńskim posag 1.200 zł (ib.k. 155), a był kwitowany przez nią w r. 1483 z tej oprawy (Kośc. 227 k. 116), dał jej bowiem t. r. oprawę tego posagu 1.200 zł węg. na połowie Włoszakowic, Bukowca Wielkiego i Małego, Koli, foluszu Wierzchna, Miastka, Ryczywołu, Brenna oraz na przygródku we Włoszakowicach (ib. k. 179v). Z ponownych działów z bratem Mikołajem, dokonanych w r. 1486, wziął jego szóstą część dóbr we Włoszakowicach, Bukowcu, Brennie, Koli, Koczurach i w foluszu Wierzchno (P. 1387 k. 40). Od ks. Piotra, kanonika poznańskiego, Jana i Mikołaja braci ze Śmigla oraz ich bratanka Stanisława w r. 1486 nabył wyderkafem za 100 zł węg. Nietaszkowo w p. kośc. (ib. k. 53). Wspólnie z bratem Mikołajem Wielkie i Małe Urzazowo i Świączyno p. pozn. sprzedali t. r. za 1.040 grz. szwagrowi Wojciechowi Potulickiemu (ib.) i przez siostrę Katarzynę, żonę jego byli t. r. skwitowani z majątku rodzicielskiego (P. 855 k. 163v). Piotr Nietąszkowo, trzymane wyderkafem od Śmigielskich, w r. 1487 sprzedał wyderkafem za 100 zł węg. Hinczce z Ujazdu (ib. k.89v; Kośc. 228 k. 53), zaś w r. 1488 za takąż sumę Dobiesławowi z Kociug, burgrabiemu poznańskiemu (P. 1387 k. 93). Obaj bracia w r. 1488 byli kwitowani przez szwagra Marcina Ponieckiego z 748 zł węg. za które trzymał od nich wyderkafem Łęg i Wargowo (Kośc. 228 k. 70v). Prawa i zyski na Wielkim Łęgu i Wargowie uzyskane na dziedzicu tych wsi, Janie Sapieńskim, sędzim kaliskim, rezygnowali t. r. Maciejowi Kawieckiemu (P. 1387 k. 99v). Skwitowani w r. 1491 z majątku rodzicielskiego przez siostrę Zofię, żonę Marcina Zbąskiego (Kośc. 228 k. 336v). Piotr dostał 23 XI 1492 r. konsens na wykupienie wsi królewskiej Wilkowo w księstwie głogowskim z rąk Jerzego Huwertha (MRPSum. II 51). Na wsi Bukowiec Wielki w r. 1493 zapisał 7 grz. rocznego czynszu od sumy 90 grz. klasztorowi w Przemęcie (P. 1388 k. 2v). Od Andrzeja Gryżyńskiego z Radlina w r. 1493 nabył wyderkafem za 30 zł węg. sołectwo, łąki i lasy wyłączone, kiedy Lubosz sprzedawał Mikołajowi Kemblanowi Szołowskiemu (P. 1387 k. 187), jednocześnie zaś od tegoż Szołowskiego nabył wyderkafem za 45 zł węg. prawa płynące z dokonanej przez Gryżyńskiego rezygnacji (ib. k. 189), zaś za 90 zł nabył od Jadwigi, żony tego Szołowskiego, i od jej siostry Katarzyny, dziedziczek w Skoraczewie, ich prawa do wsi Lubosz, nabyte od tegoż Gostyńskiego (ib.). Piotr t. r. uziskał intromisję do Lubosza (P. 23 k. 144v). Od Mikołaja Borka Osieckiego nabył wyderkafem t. r. za 200 zł węg. czwartą część miasta Gostynia (P. 1387 k. 215; MRPSum. II 266). Od ks. Piotra Śmigielskiego, kanonika poznańskiego, w r. 1494 nabył wyderkafem za 40 zł węg. połowę w Nietaszkowie (P. 1383 k. 36). Od Katarzyny Barklińskiej, żony Wojciecha Cykowskiego wyderkafem nabył w r. 1495 za 112 zł węg. oraz 17 i pół grz. jej części w Barkinie w pow. kośc. (P. 1388 k. 101v) i t. r. kupił od niej za 100 grz. czwartą część tej wsi (P. 1383 k. 90v). Skwitowany w r. 1496 przez szwagra swego, Jana Thadera, z 240 zł węg pierwszej raty posagu dawanego zz siostrą Małgorzatą (Ws. 1 k. 4). Wraz z Hieronimem ze Stęszewa, obaj jako rodzeni bratankowie zmarłego ks. Piotra z Bnina, biskupa włocławskiego, uzyskali w r. 1496 poręczenie od Marcina Gołutowskiego, iż uwolni części wsi Gołutowo (dziś Gołutowy), Drzązgowo, Sokolniki, Ostrów, Szabicze (?) w pow. pyzdr. (Kośc. 230 k. 232). Na Włoszakowicach z zamkiem, młynem wodnym i wiatrakiem oraz na wsiach Wielkim i Małym Bukowcu w r. 1496 oprawił 1.200 zł posagu żonie (P. 1383 k. 118). Od Mikołaja Borka Osieckiego (Gostyńskiego) t. r. nabył wyderkafem za 400 zł węg. i jedną kopę groszy czwartą część miasta Gostynia z przedmieściami (P. 1383 k. 123). Wieś Wyskoć sprzedał t. r. za 1.100 grz. Andrzejowi Dłużyńskiemu (ib. k. 123v). Otrzymał 8 IX 1497 r. dobra skonfiskowane Michałowi Słupskiemu, zastawne w Wygnańczycach i Tylewicach Małgorzaty Lgińskiej, Andrzeja Herolta i brata jego, sołtysów w Przyczynie, Wincentego i Jerzego z Tarszców Kossów, Mikołaja Nycza Sokołowskiego, Jana Kwaśnego z Poświątnej, ks. Mikołaja Otuskiego, Marcina Kosickiego, Jana Kokoszyńskiego, jak też "szlachetnych" (z) Uszczonowa, Augustyna Tomickiego z Tomic i Mikołaja Rzepki ze Stroby (?) (MRPSum. II 791). Od Jana Gołanieckiego, sędziego wschowskiego, w r. 1497 nabył wyderkafem za 100 grz. połowę Niechłodu z połową folwarku w pow. wschow. (Ws. 1 k. 11). Dokonał 10 X 1497 r. zamiany z Piotrem Spławskim, biorąc od niego części we wsiach Wygnańczyce, Tylewice i Łysiny w pow. wschow., dając w zamian we wsi Koczury p. kośc. i dopłatę 1.000 grz. (MRPSum. II 983). Od Dobiesława z Kociug w r. 1499 nabył wyderkafem za 685 zł węg i 70 grz. Wojnowice z wsiami pustymi Śmiechowem i Rusinowem oraz czwarte części we wsiach: Brzezie, Czajkowo, Czachorowo, Wielkie Bodzewo, Pdrzecze, Dusina, Pożegowo p. kośc., które to dobra za tyleż trzymał wyderkafem od Mikołaja Osieckiego (P. 1389 k. 31v). Jednocześnie temuż Dobiesławowi puścił wyderkafem za 400 zł węg. i jedną kopę groszy czwartą część miasta Gostynia z przedmieściami, trzymane wyderkafem za tyleż od Mikołaja Borka Osieckiego (ib. k. 32). Od Andrzeja Dłużyńskiego w r. 1499 nabył za 1.700 zł wsie: Radlini, Kąty, Wilkowyja w pow. pyzdr. i połowę Uszczonowa w pow. kal. (Kośc. 231 k. 20v). Inną część Uszczonowa w r. 1500 kupił za 16 grz. od Jadwigi Uszczonowskiej, wdowy po Zachariaszu Czachórskim, oraz od synów jej, Wojciecha, Bartłomieja i Grzegorza (P. 1389 k. 92. Czwartą część miasta Gostynia z przedmieściami i czwartą częścią tamtejszego zamku w r. 1500 sprzedał wyderkafem za 400 zł węg. bratu Mikołajowi (ib. k. 124v). Od Wojciecha Poklękowskiego w r. 1501 kupił za 20 grz. dwór i folwark w Uszczonowie, oraz pół łana i łąkę tamże (ib. k. 149). Od Jarosława Dłużyńskiego w r. 1502 nabył wyderkafem za 200 zł węg. Grotniki i Charbielino w p. kośc. (ib. k. 186; Kośc. 23 k. 41), zaś w r. 1503 od tegoż kupił całe wsie Dłużyna, Grotniki i Charbielino, dając w zamian połowę osiadłego łana w Baszkowie oraz dopłatę 1.200 węg. (P. 861 k. 71, 1389 k. 272). Jednocześnie wsie: Wojnowice, Śmiechowo, Bodzewo oraz czwarte części wsi: Brzezie, Czajkowo, Czachorowo, Małe Bodzewo, Podrzecze, Dusina, Pożegowo, trzymane wyderkafem za 685 zł węg. i 70 grz. od Dobiesława z Kociug, sprzedał wyderkafem za tyle samo Jarosławowi Dłużyńskiemu (P. 861 k. 71, 1389 k. 272v). Uzyskał w r. 1506 intromisję do Polskiego Wilkowa, dóbr Anny Jankowskiej, córki zmarłego Grzegorza (Kośc. 232 k. 81). Umarł między 9 V 1506 r. a 15 III 1507 r. (P. S. B.; MRPSum. IV 103, P. 1390 k. 129v). Owdowiała Anna ze Zbąszynia, niekiedy zwana Włoszakowską, od swej synowej, Jadwigi Lubrańskiej, żony Macieja O-go, w r. 1534 nabyła części miasta Kazimierza oraz wsi: Lubiecz, Lezyno (Lazino), Słowolucz, Nieświastowo, Kamień, Biskupice (Biskupie), Kozarzewo, Nowawieś, Czartowo (Czartkowo), pustki: Radwaniec, Krążel, Kuczkowy (Kuszkowy), wreszcie części wsi Mokra i Bieniszewo (Bieniszyno) w pow. kon., dobra pochodzące ze spadku po bracie tej Jadwigi, Grzegorzu Lubrańskim. T. r. powyższe dobra dała swemu synowi a mężowi Jadwigi, Maciejowi O-mu (P. 1393 k. 693; I. R. Gr. Kon. 2 k. 347v, 351v, 354). Sumę pogową 12.000 zł węg., oprawioną na Włoszakowicach z zamkiem i foluszem, na stawie Zapowiednym oraz na wsiach Bukowiec Wielki i Mały, dała w r. 1542 "z miłości macierzyńskiej" synowi Janowi, chorążemu poznańskiemu (Kośc. 345 k. 192v). Nie żyła już 23 VII 1543 r. (MRPSum. IV 7308). Synowie: Piotr, Łukasz, Sebastian, Jan i Maciej. Z córek, Katarzyna była w r. 1506 żoną Macieja Czarnkowskiego, z czasem kasztelana bydgoskiego. Anna, żona Feliksa Gorskiego z Niepartu, nie żyła już w r. 1519. Magdalena kwitowała w r. 1532 braci swych, ks. Sebastiana, Macieja i Jana, z sum należnych jej ze wsi Lgin, zapisanych przez nich (P. 874 k. 142v). Od Jana i Stanisława braci Siedleckich w r. 1539 nabyła wyderkafem za 400 grz. wieś Czeluścino p. pyzdr. (P. 1394 k. 209v). Od brata Jana, chorążego poznańskiego, nabyła wyderkafem w r. 1542 za 400 zł połowy wsi Dłużyna i Grotniki w p. kośc. (Kośc. 345 k. 192v). Potem, w r. 1544 była żoną Krzysztofa Zaremby, wdowa w r. 1555.
A) Piotr O., Opalenicki, syn Piotra i Zbąskiej, generalny poborca ceł w Wielkopolsce 18 X 1519 r. (MRPSum. 12351, 12352), do r. 1527, sekretarz królewski 1528 r., kasztelan międzyrzecki 1528 r. (P. 1393 k. 237), był nim jeszcze w r. 1529, kasztelan lędzki 1529 r., ok. 20 V, ochmistrz dworu Zygmunta Augusta już w czerwcu 1530 r., kaszteloan gnieźnieński 25 XI 1535 r. (MRPSum. IV 17946), nie przyjął kasztelani poznańskiej danej 20 XII 1542 r. (ib. 7032, 7090; P. S. B.). Trzymał wiele królewszczyzn. I tak 28 XII 1521 r. otrzymał zezwolenie na wykup od Stanisława Lasockiego, podkomorzego poznańskiego, dożywocia starostwa śremskiego (MRPSum. IV 4026). W latach 1527-1547 trzymał dzierżawą miasto Stawiszyn z przyległymi wsiami, dobra przeznaczone na utrzymanie Akademii Lubrańskiego. Otrzymał 29 III 1530 r. Kościan, gdzie był zrazu dzierżawcą, a od r. 1548 dożywotnikiem (P. S. B.). Zezwolono mu 2 V 1531 r. na wykupienie miasta Lelowa z wsiami z rąk dotychczasowego dzierżawcy Spinka z Bętkowa (MRPSum. IV 16062), a 20 VIII t. r. na wykupienie od Anny, córki Jana Łaskarza Lubrańskiego za 1.076 zł Luboli w pow. sier. (ib. 16130). Olsztyn trzymał już 20 XII 1532 r. (ib. 16658), a warunki tej królewszczyzny określono 2 X 1535 r. (ib. 17306), zaś dożywocie dostał w r. 1548. Na wykupienie Pobiedzisk z rąk braci Rocha, Sebastiana i Kaspra Koźmińskich uzyskał konsens 27 VI 1537 r. (ib. 18561), a 3 IX 1539 r. Pobiedziska z wsiami nabył wiecznością za 2.000 złp i 2.000 zł węg. (ib. 19263, 19942). Intromitowany w r. 1539 do miasta Pobiedzisk, wsi przyległych wójtostwa pobiedziskiego i dwóch młynów (G. 32 k. 87v). Dostał 3 VII 1538 r. konsens na wykup miasta Kcyni z wójtostwem i wsiami od Łukaszai Andrzeja Jankowskich (MRPSum. IV 19263). T. r. 10 XII dostał zezwolenie na wykupienie wójtostwa w Obornikach od Ziemka Zajączkowskiego (ib. 19470), oraz na wykup Łagiewnik w p. pozn. z rąk Rosnowskich Jaskóleckich i innych (ib. 19471). Wreszcie 14 VIII 1540 r. pozwolono mu wykupić miasto Kopanicę (ib. 20395), a 23 IV 1541 r. uzyskał tam dożywocie (ib. 20532). Po śmierci brata Jana dostał 26 I 1548 r. dożywotnią posesję wsi królewskich Poręba i Wirzbie w ziemi krakowskiej (ib, IV 8161). Myślał zrazu o karierze duchownej i został kustoszem katedralnym poznańskim. Był nim w r. 1509, kiedy z bratem Łukaszem a też w imieniu braci nieletnich, w wyniku ugody zawartej w sprawie o spadek po stryju Piotrze, biskupie włocławskim, kwitował się wzajemnie z braćmi stryjecznymi, Janem i Piotrem O-imi (P. 863 k. 210). Chyba już świecki w r. 1511 (Kośc. 23 k. 257), nazwany w r. 1513 "niegdy" kustoszem poznańskim i altarystą w Osiecznej (P. 865 k. 276). Wspólnie z braćmi rodzonymi i stryjecznymi w r. 1512 nabył od szwagra Jana Turka Łąckiego części w Łęce Wielkiej i Małej, które ów Łącki nabył od zmarłej żony swej, Zofii O-ej (P. 786 s. 354) i dobra te szwagrowi temu sprzedał t. r. wyderkafem za 650 zł węg., działając wspólnie z braćmi (ib.; Kośc. 23 k. 371v). Z dokonanych w r. 1513 działów ze stryjecznymi braćmi Piotr i jego bracia rodzeni, dziedzice we Włoszakowicach, wzięli: Wielką i Małą Łękę w p. kośc., części wsi Gołutowo, Drzązgowo, Borzejewo, Sokolniki, Ostrów, Żabików w p. pyzdr. (P. 786 s. 472, 865 k. 419v). Wraz z braćmi w r. 1519 kwitował szwagra Feliksa Górskiego, dziedzica w Nieparcie, z 1.000 złp posagu zmarłej ich siostry Anny O-ej (P. 867 k. 103). Był 20 X 1519 r. mężem Jadwigi z Tęczyna (MRPSum. IV 12360), córki Mikołaja, wojewody ruskiego, i Aleksandry z Chożowa, wdowy 1-o v. po Adamie z Kurozwęk zw. Wrzodem. Jadwiga dobra Goszyce, Rawałowice, Lucjanowice, Zakrzewo, Bolów, Koski, Kropidło, Żyrosławice, Maciejowice, Śmiłowce, zapisane jej przez pierwszego męża Męcińskiego, scedowała 21 VIII 1520 r. pod zakładem 10.000 zł węg. bratu drugiego męża Łukaszowi Włoszakowskiemu (ib. 12694), dała mu wtedy również swe dobra ruchome i klejnoty (ib. 12695). Swoje części w dobrach po rodzicach w powiatach wiślickim, sandomierskim, krakowskim, księskim, lubelskim, chełmskim, bełskim cedowała 21 VIII 1520 r. temuż Łukaszowi (ib. 12696). Z dokonanych w r. 1520 działów z braćmi wziął: Radlino, Kąty, Wilkowyję, Uszczonowo w p. pyzdr., części Wielkiej i Małej Łęki w p. kośc., dopłacając im 350 grz. (P. 1392 k. 342v). Od Wojciecha, Mikołaja i Jana braci Łąckich w r. 1521 kupił za 300 grz. części Wielkiej Łęki (ib. k. 401). Wsie: Goszyce, Rawałowice, Kropidło, Łucjanowice w ziemi krakowskiej 4 I 1522 r. dał Hieronimowi z Łaska, krajczemu koronnemu, zaś Zakrzew, Bolów, Koski, Sirosławice, Śmiłowice, Maciejowice sprzedał mu za 3.000 zł węg. (MRPSum. IV 13098). Król zezwolił 28 XII 1521 r., aby Piotr żonie swej dał oprawę posagu na tenucie śremskiej (ib. 4027). Dał jej w styczniu 1522 r. zapis na Radlinie, Wilkowyi, Uszczonowie, Kątach i obu Łękach (ib. 13109). Ona sumę 1.000 zł, zapisaną na Radlinie, Wilkowyi, Uszczonowie, Kątach i obu Łękach cedowała t. r. bratu męża Łukaszowi (P. 1392 k. 444v). Od męża w r. 1523 dostała w dożywocie części dworów i folwarków w Radlinie i Wielkiej Łęce (ib. k. 490v). Piotr od rodzeństwa Nowowiejskich kupił w r. 1525 za 70 grz. ich części rodzicielskie w Uszczonowie p. kal. (P. 1393 k. 81). Od stryjecznego brata Jana O-go dostał wspólnie z żoną t. r. prawa wieczyste do wsi Urzazowo i Świączyno (ib. k. 85) i jednocześnie takież prawa do tych dóbr dostał od swych rodzonych braci, ks. Sebastiana, Łukasza i Macieja (ib. k. 86). Na kluczu Radlińskim, Uszczonowie i obu Łękach w r. 1527 zapisał żonie wyderkafem sumę 100 zł (ib. k. 147). Od Agnieszki, wdowy po Bartłomieju Rogaczewskim, 2-o v. żony Jana Kanclerzewskiego, kupił w r. 1529 za 400 grz. połowę Małej Łęki w p. kośc. (ib. k. 262) i t. r. był przez nią kwitowany z długu 100 grz. (P. 871 k. 270). Tomasz, proboszcz miechowski, dostał 25 V 1531 r. konsens na sprzedaż Piotrowi wsi Rokutowo, Jankowo, Grodzisko w p. kal. (MRPSum. IV 16072). Żona, Jadwiga z Tęczyna zapisała w r. 1531 dobra ruchome, klejnoty i szaty, po swej śmierci bratu męża Łukaszowi, ale ten zaraz potem scedował ów zapis Piotrowi (P. 1393 k. 404v, 406). Z mocy zapisu Anny z Jarosławia, wdowy po Stanisławie Pileckim, staroście grodeckim, oraz synów jej, Rafała, Piotra, Krzysztofa i Mikołaja Pileckich uzyskał Piotr O. 16 V 1533 r. intromisję do dóbr: Jedlca, Tczyca i Swojczany w pow. ksiąskim (MRPSum. IV 17005). Dla swego domu w Rynku Poznania i ogrodu na przedmieściu, między kościołem Bożego Ciała a Wartą, nabytego od zmarłego Jerzego Linera, mieszczanina poznańskiego, uzyskał 26 VIII 1534 r. wyjęcie spod ciężarów miejskich (ib. 17618). Od Jana Jordana dostał był prawo dożywotniego użytkowania dworu w Krakowie, koło kościoła Św. Egidiusza, oraz młyna na rzece Rudawce, co 1 IX 1535 r. aprobował Wawrzyniec Spytek Jordan, współdziedzic (ib. 17182). Uzyskał 4 X t. r. zezwolenie na wykup, wedle kontraktu z klasztorem zwierzynieckim, od Mikołaja Strzały, sędziego zatorskiego, wsi Krzaczin (Krzęcin) i Paśmiechy w ks. zatorskim, które miał trzymać dożywotnio (ib. 17328). Swe prawa spadkowe po zmarłym bracie Łukaszu w r. 1535 sprzedał za 600 zł swym braciom, ks. Sebastianowi, Janowi i Maciejowi (P. 1393 k. 780). Od Rafała Pileckiego 2 III 1537 r. brał w zastaw za 600 zł wsie Sławniów i Złosieniec w pow. lelowskim (MRPSum. IV 18364). Od Stanisława Odrowąża, wojewody podolskiego, uzyskał 25 V 1538 r. dożywotnią posesję stajnię w Krakowiemiędzy kościołem Św. Egidiusza a murem miejskim (ib. 19199). Posiadał w Krakowie 21 IV 1539 r. ogród na Stradomiu między Rudawką i Wisłą, a to z mocy praw nabytych od Jana i Stanisława braci Ostrorogów, kasztelaniców kaliskich (ib. 19744). Od Stanisława i Jakuba Ostrorogów uzyskał 21 VIII 1539 r. potwierdzenie dożywotniej posesji pod zakładem 1.000 grz. domu ich w Krakowie (ib. 19929). Swoją część stacji w Przemęcie, odziedziczoną po bracie Sebastianie, dał 23 III 1540 r. bratu Maciejowi, zaś sumę 700 zł na dobrach Lubosz i Spytkówki bratu Janowi (ib. 20239). Otrzymał 23 VII 1543 r. zezwolenie na wykupienie czynszu rocznego od sumy 1.000 grz., który to zapis na cele pobożne uczyniła jego zmarła matka (ib. 7308). Nabył 28 XI 1544 r. od Jana Żukowskiego (Żuchowskiego) sadzawkę rybną na Zwierzyńcu, za murami Krakowa, we dworze zw. Smolińska, z prawem dożywotniego użytkowania (ib. 21709). Dziedzic Węglewa w p. gnieźn. 1544 r. (G. 44 k. 49). Od Andrzeja Mostelli, złotnika krakowskiego, opiekuna dzieci zmarłego Andrzeja Szaroty, 9 VIII 1548 r. wziął w dożywotni zastaw kamieniczkę narożną w Rynku krakowskim za 800 zł (MRPSum. V 4633). W imieniu własnym i bratanka Andrzeja wydzierżawił na trzy lata dobra Kaczkowice i Królowice w p. proszowskim, trzymane zastawem od Jana i Konrada Kuczowskich, Maciejowi Goreckiemu, chorążemu poznańskiemu, co zostało potwierdzone 17 IV i 19 IV 1549 r. (ib. 4745, 4746, 4747, 4750). Bezpotomny, umarł w r. 1551, przed 29 IV (ib. 5261). Owdowiała Jadwiga z Tęczyna umarła przed 7 V 1552 r. (ib. 5746).
B) Łukasz, pisany najczęściej Włoszakowskim, syn Piotra i Zbąskiej, wspomniany w r. 1509 jako niedzielny z bratem, ale mający już lata (P. 863 k. 210). Z działów braterskich, przeprowadzonych w r. 1520 wspólnie z braćmi Sebastianem, Janem i Maciejem wziął części rodzicielskie dóbr: Włoszakowice, Bukowiec, Brenno, Miastko, Dłużyna, Grotniki, Kola, Charbielino, Lubosz, Spytkówki w powiecie kościańskim, Hetmanice, Lgin, Tylewice, Wygnańczyce, Łysina, Nowawieś w pow. wschow., części wsi Gołutowo, Borzujewo, Drzązgowo, Sokolniki, Schabice (?), Ostrów w p. pyzdr. (P. 1392 k. 343). T. r. 21 VIII od bratowej Jadwigi z Tęczyna, jak było wyżej, uzyskał cesję części jej rodzicielskiej w dobrach położonych w pow. wiślickim, sandomierskim, krakowskim, ksiąskim, lubelskim, chełmskim i bełskim, pod zakładem 10.000 złp (MRPSum. IV 12696). Z tych dóbr Goszyce, Rawałowice, Łucjanowice, Zakrzów, Bolów, Koski, Kropidło, Sirosławice, Maciejowice, Śmiłowice w pow. krakowskim, proszowskim i ksiąskim dał 6 IV 1521 r. bratu Piotrowi (ib. 3674). Bracia Sebastian, Piotr i Jan zlecili mu w r. 1527 opiekę nad ich stryjecznym bratankiem Janem, synem Jana, z Opalenicy (P. 1393 k. 150v). Bratowa Jadwiga w r. 1531 ponowiła na jego rzecz donację dóbr, ruchomości i klejnotów, on zaś scedował ową donację jej mężowi (P. 1393 k. 406). Bezpotomny a zapewne i bezżenny, nie żył już 18 XI 1535 (P. 1393 k. 780).
C) Sebastian, syn Piotra i Zbąskiej, ur. ok. r. 1485, sekretarz królewski ok. r. 1512, instalowany t. r. 23 XII na kanonii poznańskiej, zaś 4 IX 1523 r. na kanonii katedralnej krakowskiej, kanonik kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu, zrezygnował z obydwu kanonii poznańskich, kiedy w r. 1530 został kustoszem katedralnym poznańskim. Proboszcz kapituły kolegiackiej w Kaliszu 1531 r. (P. 1393 k. 419v). Prepozyt katedralny poznański 1535 r. i ponownie kanonik tamtejszej kapituły, ale t. r. zamienił ową kanonię matrepolitalną gnieźnieńską. Miał i kanonię katedralną włocławską, z której zrezygnował krótko przed 2 I 1535 r. (MRPSum. IV 17708). W Krakowie oprócz kanonii katedralnej miał jeszcze kanonię u Św. Floriana na Kleparzu 1537 r. (ib. IV 18398; P. S. B.). Swięceń kapłańskich nigdy nie przyjął (ib.). Niedzielny z braćmi we Włoszakowicach w r. 1509 (Ws. 1 k. 66). Części dziedziczne wsi Mokre Dokowo, Wielkie i Małe Ptaszkowo, młyn zw. Dożyński w p. kośc. dał w r. 1515 w działach braciom swym stryjecznym, Janowi i Piotrowi (P. 1392 k. 51). Niedzielny z braćmi, na wsiach Lgin i Hertmanice w pow. wschow. w r. 1531 zapisał roczny czynsz wyderkafowy 17 i 19 grz. od sumy 435 grz. stryjecznemu bratankowi, Janowi O-mu (P. 1393 k. 418v). Wsie te Sebastian i bracia jego sprzedali jednocześnie za 550 zł wyderkafem rodzonej siostrze pannie Magdalenie (ib. k. 419v), zaś w r. 1532 byli skwitowani przez nią z sum, które należały się jej z Lginia (P. 874 k. 142v). Wieś Wiele p. nakiel., należącą do prepozytury poznańskiej, 6 IV 1537 dał Januszowi Latalskiemu, wojewodzie inowrocławskiemu, w zamian za wieś Krępę w p. ksiąskim (MRPSum. IV 18398). Umarł w Krakowie chyba w r. 1537, a już 13 I 1538 r. probostwo kaliskie dane było jego następcy (ib. 18398).
D) Jan, syn Piotra i Zbąskiej, chorąży poznański w r. 1531 (P. 1393 k. 418v), dworzanin królewski, mianowany 14 II 1534 r. podstolim krakowskim (MRPSum. IV 17458). Znamy i drugą jego nominację na ten sam urząd 12 I 1544 r. (ib. 21293) mianowany krajczym koronnym przed 2 XII 1546 r. (ib. 22577). Dziedzic Włoszakowic (Kośc. 234 k. 473), dostał 1 II 1536 r. konsens na wykupno wsi starostwa przemyskiego, Malkowic i Natkowic, z rąk Natkowskiego (ib. 17997). Z rozliczenia spadku po bracie Sebastianie, wspólnie z bratem wsie Lubosz i Spytkówki oraz sumy na stacji królewskiej przemęckiej zapisane dali 6 III 1540 r. bratu Piotrowi, zobowiązując się ponadto spłacić długi zmarłego i uiścić stryjecznemu bratankowi Janowi O-mu 160 duk. w złocie (ib. 20162, 20239). Uzyskał 16 II 1541 r. konsens na wykupienie z rąk Stanisława Brzuchańskiego wójtostwa wsi Poręba cz. Dzieszyca w p. lelowskim (ib. 20501). Połowy swych wsi Dłużyna i Grotniki w p. kośc. sprzedał wyderkafem w r. 1542 za 400 zł siostrze swej, pannie Magdalenie (Kośc. 345 k. 192v). Krzosztofowi Zarembie w posagu za tą siostrą w r. 1544 zapisał dług 700 złp (ib. 234 k. 629v). Od Stanisława Morawca 2 VII 1545 r. brał zastawem w sumie 1.000 zł dobra Sudołów i Biegłów w p. wieluńskim (MRPSum. IV 7418). Dostał 6 X 1545 r. dożywocie wsi Wierzbie w pow. krak., scedowane mu przez Andrzeja Sarnowskiego (ib. 22111). Dla wsi Poręba Szczernicza (Czarna) w p. lelow. uzyskał 2 XII 1546 r. wyjęcie spod służb i świadczeń dla żarnowieckiego dworu królewskiego (ib. 22577). Od Marcina Zborowskiego, kasztelana kaliskiego, uzyskał 8 II 1547 r. cesję sumy 3.032 zł zabezpieczonej na dobrach królewskich Wezerów (Weżerów) w pow. proszowskim (ib. 22663). Od Jana Kościeleckiego, wojewody brzeskiego, nabył wyderkafem za 1272 zł miasto Krajenkę oraz wsie Głupczyno, Stare, Śmiardowo, Piczyno w p. nakiel. (P. 890 k. 299). Był opiekunem nieletniego bratanka Andrzeja (P. 1395 k. 374). Umarł w r. 1547, przed 1 XII (MRPSum. IV 23011).
E) Maciej, syn Piotra i Zbąskiej, nieletni w r. 1509, niedzielny z braćmi we Włoszakowicach (Ws. 1 k. 66; P. 863 k. 210), w Radlinie 1510 r. (Py. 24 k. 9). Z działów braterskich przeprowadzonych w r. 1520 ze starszym bratem Piotrem wziął wraz z braćmi Łukaszem, Sebastianem i Janem klucz Włoszakowski w p. kośc., Hetmanicę, Lgin, Tylewice, Wygnańczyce, Łysina, Nowawieś w p. wschow. oraz części wsi Gołutowo, Borzujewo, Drzązgowo, Sokolniki, Schabice (?), Ostrów w p. pyzdr. (P. 1392 k. 342v). Zabił Benedykta Siedlemińskiego i był w latach 1528 i 1530 kwitowany przez jego siostrę Dorotę zamężną Brzozogajską z kolejnych rat na poczet 60 grz. główszczyzny (P. 871 k. 95, 602). Mąż Jadwigi Lubrańskiej, dziedziczki miasta Kazimierza oraz wsi przyległych spadłych po Mikołaju Gardzinie Lubrańskim, wojewodzie poznańskim, swym ojcu, jak też po Grzegorzu Lubrańskim, bracie swym. Jadwiga miasto Kazimierz oraz wsie Lubiecz, Lezyno (Lazino), Sławolucz, Nieświastowo. Kamienica, Biskupie, Kozarzewo, Nowawieś, Czartowo, oraz pustki, Radwaniec, Krążel, Kuczkowy, wreszcie wsie Mokra i Bieniewo w p. kon. dała swej teściowej Annie ze Zbąszynia, ta zaś z kolei w r. 1534 dała owe dobra synowi Maciejowi (P. 1393 k. 693; I. R. Gr. Kon. 2 k. 351v, 354). Maciej w r. 1536 nabył wyderkafem za 800 zł od Janusza Latalskiego, wojewody inowrocławskiego, wsie Dębnica Kościelna i Strychowo w p. gnieźn. (P. 1394 k. 33). Od Wojciecha Grudzieńskiego w r. 1535 nabył wyderkafem za 1.272 zł połowy w mieście Złotowo i we wsiach: Święta, Głomsk i Blankfeld w p. nakiel. (P. 1393 k. 710). Od Mikołaja Wyskockiego w r. 1537 wyderkafem nabył za 140 grz. połowę Wyskoci w p. kośc. (P. 1394 k. 122). Od Katarzyny, żony Jana, krawca z Gniezna, Małgorzaty, żony Jana Ratuskiego, mieszczanina gnieźnieńskiego, i Zofii, żony Łukasza Grzybowskiego, sióstr Szyszyńskich, w r. 1538 kupił za 600 grz. części ich w Szyszynie Wielkim w p. gnieźn. (ib. k. 187). Drzeczkowo i Wolikowo w p. kośc. w r. 1540 wydzierżawił Rafałowi Leszczyńskiemu (Kośc. 234 k. 419v). Od Jakuba Popowskiego t. r. nabył wyderkafem za 450 zł połowę Popowa w p. kośc. (P. 1394 k. 359v). Od ks. Stanisława Objezierskiego, kanonika poznańskiego, t. r. nabył wyderkafem za 200 grz. połowę Objezierza w p. pozn. (ib. k. 392). Nie żył już w r. 1542 (I. R. Gr. Kon. 3 k. 322). Owdowiała Jadwiga z Lubrańca wspólnie z synem Andrzejem w r. 1544 pozywała Jana Russockiego, miecznika kaliskiego (ib. 4 k. 7). Swej siostrzeAnnie Lubrańskiej, wdowie po Mikołaju Russockim, kasztelanie biechowskim, w r. 1557 zapisała na swych oprawnych dobrach dług 800 złp (Py. 176 k. 243). Żyła jeszcze w r. 1558, będąc wtedy panią oprawną na częściach miasta Kazimierza i przyległych wsi (P. 1396 k. 546). Nie żyła już w r. 1561 (P. 1397 k. 3). Syn Andrzej. Z córek, Anna, w latach 1558-1561 żona Jana z Kobylina Konarskiego, podkomorzego poznańskiego, potem kasztelana kaliskiego, nie żyła ju w r. 1584. Katarzyna wyszła w r. 1561, przed 23 II za Stanisława Tuczyńskiego.
Andrzej, syn Macieja i Lubrańskiej, ur. 25 XI 1540 r. (Bibl. U. W. rkp. 144), kasztelan przemęcki przed 25 II 1560 r. (P. 902 k. 666), śremski 5 X 1569 r., marszałek koronny 1572 r. (I. R. Kon. 16 k. 267v), marszałek wielki koronny 2 IV 1574 r., starosta generalny wielkopolski 6 III 1578 r. (P. 931 k. 2; Sprawy woj. Króla Batorego, 98, 99). Trzymał w Wielkopolsce następujące królewszczyzny: po stryju Piotrze Kopanicę (do r. 1580, kiedy scedował ją 4 VII Janowi Kuklinowskiemu, (P. 935 k. 197), Śrem (P. 1396 k. 645; Kośc. 238 k. 17), Kcynię w r. 1558 (P. 1396 k. 645). Miał też Nakło (to starostwo przekazał 22 VIII 1534 r. synowi Piotrowi, M. K. 129 k. 491v, ale 15 IV 1590 r. uzyskał Tomasz Grylewski konsens na wykupienie z rąk marszałka O-go wójtostwa w Nakle, (P. 960 k. 228), Ujście, Koło, dane sobie 24 XI 1592 r. po śmierci Górki, wojewody poznańskiego (M. K. 137 k. 482, 483). W Prusach trzymał Rogoźno, którą to królewszczyznę dostał w kwietniu 1590 r. (ib. 135 k. 768-769). Zezwolenie na wydzierżawienie Rogoźna na lat 6 (od 24 VI 1593 r.) Bartłomiejowi Tylickiemu dostał w r. 1592 (ib. 137 k. 500v-501). W Małopolsce Krasnystaw, na Rusi Leżajsk, a konsens na wykupienie tej królewszczyzny po śmierci Baltazara Lutomierskiego za sumę 50.000 złp uzyskał 20 I 1588 r. (M. K. 134 k. 53v, 252). Już wcześniej trzymał na Rusi Rohatyn 2 IV 1574 r., z którego zrezygnował 12 II 1581 r. na rzecz syna Piotra (ib. 123 k. 528v-529). Intromitowany w r. 1583 do cła nakielskiego i tamtejszych młynów oraz do wsi Cietrzewnica z młynem Rutki, Karnowo, Olszewka i Sadki, dóbr wykupionych za konsensem królewskim od Jana, kasztelana biechowskiego, Andrzeja, opata bledzewskiego, Krzysztofa, starosty nakielskiego, KościeleckichAdama Grocholskiego i Kaspra Żernickiego (Kc. 26 k. 247v). Uzyskał 15 VIII 1588 r. konsens na wykupienie od spadkobierców Jana z Miłosławia Gorskiego, starosty wschowskiego, wsi Dominiki w starostwie wschowskim (M. K. 135 k. 214, 214v). Ze spadku po Górce dano mu 24 (27?) XI 1592 r. konsens na wykup i dożywotnią posesję Gonięcina (dziś Golęcin, dzielnica Poznania) oraz Trzebiesławek i Kleszczewa w p. kal., z rąk Czarnkowskich, siostrzeńców Górki (P. 958 k. 1141; M. K. 137 k. 432v, 483v, 484). Pozostawał w r. 1547 pod opieką stryja Jana, krajczego kor., który wtedy w jego imieniu nabył wyderkafem za 1.272 zł i 11 grz. od Jana Kościeleckigo, kasztelana bydgoskiego, miasto Krajenka z przyległymi wsiami w pow. nakiel. (P. 1395 k. 374). Innym jego opiekunem był w r. 1549 stryj Piotr O., kasztelan gnieźnieński (P. 888 k. 302; MRPSum. V 4745). Jan O., krajczy koronny i chorąży poznański, również opiekun, nabył w tym charakterze na wyderkaf w w r. 1562 za 1.272 zł od Janusza z Kościelca miasto Krajenkę oraz wsie: Głupczyno, Stare Śmiardowo, Piczyno w p. nakiel. (P. 904 k. 355). Po śmierci stryjaPiotra wieś królewska Lubola z sołectwem w ziemi sieradzkiej została 29 IV 1551 r. z rąk małoletniego Andrzeja wykupiona na skarb państwa za sumę 1.076 zł (MRPSum V 5261). Był on spadkobiercą ojca i stryjów, Piotra, Sebastiana i Jana, łącząc w swych rękach wszystkie dobra tej lini O-ch. W r. 1551 sprawujący opiekę nad nim brat stryjeczno-stryjeczny Jan uzyskał w jego imieniu intromisję do wsi Modrze, Lubosz i Spytkówki, spadłych na Andrzeja po stryju Piotrze (Kośc. 235 k. 352v). Wsie Lubosz i Spytkówki w r. 1556 Andrzej puścił w dożywotnią posesję swemu słudze Janowi Bukowieckiemu (Kośc. 237 k. 58v, 346 k. 24). Obie Łęki sprzedał w r. 1558 za 3.800 złp Bartłomiejowi Piotrowskiemu (P. 1396 k. 600v; Kośc. 238 k. 57). Części miasta Kazimierz oraz wsi Nowawieś, Kozarzewo, Nieświastowo, Sławolicz, Lubiecz, Biskupie, Czartów, Kamienicza, Lęzino, Bienieszewo, Mokra w pow. kon., oprawne matki a cedowane mu przez nią, sprzedał wyderkafem w r. 1558 za 1.400 zł swej ciotce, Annie z Lubrańca, wdowie po Mikołaju Russockim, kasztelanie biechowskim. Matce rekompensując jej posiadane tam dożywocie dał użytkowanie stacji królewskiej w dobrach klasztoru przemęckiego (P. 899 k. 229v-231, 1396 k. 546). Żeniąc się w r. 1558 z Katarzyną Kościelecką córka Janusza, wojewody sieradzkiego i generała wielkopolskiego, panną czternastoletnią, więc urodzoną ok. r. 1544, najpierw jeszcze przed ślubem na połowie wsi: Włoszakowic, Lginia, Radlina, Łęki, Zagórzyna, miasta Kazimierza z przyległymi wsiami w wojew. poznańskim i kaliskim oraz na połowie dóbr królewskich: Śrem, Kopanica, Kcynia, oprawił posag 7.000 zł, co t. r. już po ślubie ponowił (P. 899 k. 725), 1396 k. 645). Swego stryjecznego brata Jana, tenutariusza pobiedziskiego, skwitował w r. 1558 z sumy, którą król zapisał na tej tenucie w r. 1539 zmarłemu stryjowi Andrzeja, Piotrowi, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (P. 899 k. 528). Miasto królewskie Kopanicę z przyległymi wsiami w r. 1559 wydzierżawił Prokopowi Broniewskiemu, chorążemu kaliskiemu (P. 900 k. 282). Wsie Lubosz i Spytkówki w p. kośc., pozostające w dożywociu Jana Bukowieckiego, sprzedał w r. 1559 za 6.000 zł Mikołajowi Spławskiemu (ib. k. 385). Walentemu Zelkowskiemu t. r. sprzedał za 3.500 zł połowę wsi Trzcice z folwarkiem oraz część wsi Wierzchowiska w p. ksiąskim, dobra odziedziczone po stryju Piotrze (P. 900 k. 457, 1396 k. 748). Na Radlinie, Kątach, Wilkowyi, Łuszczanowie t. r. zapisał psałterzystom katedry poznańskiej 60 zł rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 1.000 zł (P. 1396 k. 677v). Wawrzyńca Lubrańskiego skwitował t. r. z 3.000 zł na poczet sumy 15.000 zł zapisanej sobie przez niego za dobra Lubranieckie (P. 900 k. 353). Młyn w Wilkowyi p. kal. t. r. sprzedał wyderkafem za 700 tal. sr. Andrzejowi Mieszkowskiemu (P. 1396 k. 744). Janowi Ciświckiemu, wojskiemu kaliskiemu, dał t. r. zobowiązanie sprzedania za 4.000 złp piątych części we wsiach: Zagórzyno Wielkie i Małe, Pruskowo Wielkie i Małe, Kliszewo, Dojutro, Pamięcino, Żegocino, Gadowo w pow. kal. (I. Kal. 24 k. 475). Od Jana Tostha w r. 1560 kupił za 2.000 zł węg. części we wsiach: Łysina, Tylewice i Wygnańczyce w pow. wschow., które nabył od swego brata Kaspra Tostha (Ws. 200 k. 18). Wsie: Lgin, Brenno, Nowawieś, Hetmanice w pow. wschow. t. r. sprzedał wyderkafem za 5.000 zł Piotrowi Czarnkowskiemu, kasztelanowi poznańskiemu (P. 902 k. 337, 1396 k. 825). Uzyskał t. r. od Jana Miruckiego zobowiązanie, iż stawi żonę swą przyszłą Zofię Komierowską do akt celem sprzedania O-mu za 1.550 zł jej połowy w Komierowie p. nakiel. (P. 902 k. 664v). Tę połowę potem, w r. 1561 sprzedał za 1.600 zł Piotrowi i Maciejowi braciom Komierowskim (P. 1397, k. 5, 10). Swe prawo do ogrodu z budynkami na łach domów stradomskich, za murami miejskimi Krakowa, między Wisłą a Rudawką, odziedziczone przez niego i siostry po stryju Piotrze, dał w r. 1560 Janowi Ocieskiemu, kanclerzowi wielkiemu koronnemu (P. 1396 k. 810). Części w mieście Kazimierzu i przyległych wsiach w pow. koniń., które zmarła matka O-go dała była mężowi, sprzedał w r. 1561 za 4.200 zł ciotce Annie Lubrańskiej, wdowie po Mikołaju Russockim, kasztelanie biechowskim (P. 903 k. 18v, 1397 k. 3). Jadwidze Drzewianowskiej sprzedał wyderkafem t. r. za 2.000 złp części Gołutowa i wsi przyległych w pow. pyzdr., zaś Annie ze Sławska, wdowie po Janie Nowomiejskim t. r. puścił wyderkafem za 800 złp Łuszczanów w pow. pyzdr. (P. 903 k. 176). Kwitowany był przeznią z tej sumy w r. 1562 (P. 904 k. 336v). Przez szwagra swego, Jana Konarskiego, podkomorzego poznańskiego, kwitowany był 1561 r. z reszty 7.000 złp posagu żony jego Anny (P. 903 k. 18). Z innym swym szwagrem, Stanisławem Tuczyńskim, zawierał t. r. kontrakt o rękę siostry Katarzyny, za którą zobowiązał się dać taki sam posag, zaś ostateczny termin ślubu określono na 23 II (ib. k. 35). Już po ślubie był t. r. kwitowany przez Tuczyńskiego z sumy 1.500 zł na poczet posagu (ib. k. 740). Od wiosny po Mikołaju Spławskim, Jadwigi ze Słupi, wyderkafowej posesorki Gutowa i wsi przyległych, t. r. wydzierżawił owe dobra (ib. k. 405). Ze swymi stryjecznymi braćmi, Janem i Piotrem O-imi, kasztelanicami santockimi, zawierał w r. 1562 "układ przyjacielski" dotyczący spadku po swym ojcu, jak też po stryjach, Piotrze, kasztelanie gnieźnieńskim, i Janie, chorążym poznańskim, a to z racji dzierżawy dóbr Włoszakowskich przez Jana O-go, kasztelana santockiego, jak sprawowanej przez kasztelana opieki nad dobrami królewskimi Śremem i Kopanicą (P. 904 k. 339). Żona Katarzyna Kościelecka t. r. kwitowała swego ojca z dóbr rodzicielskich, zaś mąż dał jej oprawę posagu a król to potwierdził 14 I 1562 r. (ib. k. 355). Od Jana Węgorzewskiego opata przemęckiego, Andrzej t. r. nabył wieś klasztorną Wijewo w p. kośc., dając w zamian Buchwałd w pow. wschow. (P. 904 k. 569, 1397 k. 165). Andrzejowi Kościeleckiemu, wojewodzie kaliskiemu, t. r. dał wieś Charbielin w p. kośc., biorąc w zamian Dąbrówkę w p. bydg. (P. 1397 k. 183v). Połowy Wielkiej i Małej Łęki w p. kośc., oraz Gołutowo, Borzujewo, Drzązgowo w p. pyzdr., wolne od oprawy żony, w r. 1564 sprzedał wyderkafem za 6.000 zł Piotrowi Czarnkowskiemu, kasztelanowi poznańskiemu (ib. k. 323v). Części Gołutowa, Drzązgowa, Borzujewa oraz pustek Sokolniki, Żabice, Ostrów w p. pyzdr. w r. 1568 sprzedał za 15.000 złp Mikołajowi Mieszkowskiemu (R. Kal. 3 k. 89v). Charbielino w p. kośc. t. r. sprzedał za 3.000 złp Janowi Popowskiemu (P. 1397 k. 714). Od Mikołaja Janowicza i Kaspra, braci Cieleckich, oraz od Adama i Mikołaja Łukaszewicza, braci Cieleckich w r. 1568 kupił za 30.000 zł wsie Cielcze i Cząszczewo w p. pyzdr. (P. 1397 k. 701). Od swej teściowej, Gertrudy z Danaborza, wdowy po Janie Kościeleckim, wojwodzie sieradzkim i generale wielkopolskim, uzyskał w r. 1569 zapis 4.090 zł długu, z zabezpieczeniem na Danaborzu z przyległościami (N. 155 k. 55v). Oprawę posagu żony 7.000 złp t. r. z połowy wsi Włoszakowice, Lgin, Radlino, Łęka, Żegocino i z połowy miasta Kazimierz z przległościami przeniósł na wsie: Radlino, Kąty, Wilkowyja, Cielcza, Cząszczewo w p. pyzdr., Łuszczanów w p. kal., Łęki Wielkie i Małe w p. kośc. (Ws. 201 k. 43). Od Krzysztofa Słaboszewskiego w r. 1571 kupił za 800 zł część wsi Tarszcze w p. kal. (R. Kal. 3 k. 347v). Dwór z placem i budynkami koło zamku poznańskiego w r. 1571 sprzedał za 300 zł Piotrowi Piaskowskiemu, pisarzowi grodzkiemu poznańskiemu (P. 1398 k. 260). Wsie Wijewo i Brenno w p. kośc. w r. 1575 sprzedał wyderkafem za 5.400 złp Janowi Iłowieckiemu (ib. k. 563). Wedle umowy zawartej z Piotrem Bachorzewskim "Stęgoszem", teraz już nie żyjącym, dał w r. 1578 jego synom, Wawrzyńcowi i Janowi, łąkę powyżej młyna zw. Smarz nad rzeką Lutynią we wsi Wilkowyja, z dopłatą 300 złp, biorąc w zamian część wsi Stęgosze (R. Kal. 5 k. 7v). Części Wygnańczyc w ziemi wschow. t. r. sprzedał za 4.000 złp Joachimowi Thossowi z Łysiny (ib. k. 23v). Słaboszewo i pustkę Siedliska w p. kal. w r. 1579 kupił za 20.000 złp od Jana Kuklinowskiego (ib. k. 91). Córce swej, Katarzynie, t. r. zapisał roczny czynsz 200 złp na Łysinie i Tylewicach (P. 932 k. 106). Ustanowił t. r. opiekunów dla dzieci, powierzając tę opiekę przede wszystkim żonie (P. 933 k. 640). Córkom, wtedy niezamężnym, Zofii, Gertrudzie i Jadwidze dał na utrzymanie wieś Słaboszewo z pustką Siedliskiem oraz wolny wyrąb w lasach wsi Lubienia p. kal., dobrach nabytych od Jana Kuklinowskiego (ib. k. 642). Ponowił ten zapis w r. 1581, ale dla Gertrudy i Jadwigi, bowiem Zofia była już mężatką (R. Kal. 5 k. 213v). Uzyskał od króla 4 III 1581 r. zezwolenie na wykup sołectwa we wsi Winiary w starostwie kaliskim (M. K. 123 k. 760-761v). Wieś Sławoszewo (Słaboszewo) oraz część wsi Stęgosze w p. pyzdr. w r. 1583 dał synowi Piotrowi (R. Kal. 5 k. 339v). Skwitowany w r. 1584 z dóbr macierzystych przez siostrzenicę Katarzynę Konarską, żonę Jana Zborowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego (I. Kal. 50 s. 285). Bartłomiejowi Szlichtinkowi na Wijewie i Brennie dał t. r. zastaw w sumie 2.000 tal. sr. (P. 942 k. 125), zaś w r. 1587 wziął tedobra od Szlichtinka w dzierżawę (Ws. 10 k. 265). Dobra swe Koło (?) w p. kośc. zamienił 5 III 1585 r. na połowę wsi Zielazno (Żelazno) w p. nakiel. ze Stefanem Grudzińskim, kasztelanem nakielskim (M. K. 131 k. 71-72v). Części Łysiny i Tylewic w r. 1587 sprzedał wyderkafem za 10.000 tal. Fabianowi Szenechowi, dziedzicowi na Karlath i Perklicz (Parklicz?) oraz żonie jego Elżbiecie Landskroner ab Obtendorff (Ws. 202 k. 91v). Nabyte niegdyś od Stanisława Kościeleckiego, starosty nakielskiego, części wsi Mościska i pustki Kostrzynek w p. nakiel. w r. 1588 dał ks. Andrzejowi Kościeleckiemu, opatowi bledzewskiemu (P. 1400 k. 117). Skwitowany w r. 1589 przez opiekunów swego nieletniego wnuka, Jana Rydzyńskiego, z 1.000 złp stanowiących pierwszą ratę z sumy 4.755 złp reszty posagu 9.000 Gertrudy z O-ich, jego córki, wdowy po Stanisławie Rydzyńskim (P. 952 k. 39). Dla ulepszenia bytucórki, panny Katarzyny, w r. 1589 zapisał jej na utrzymanie roczną pensję 200 zł z dóbr rodzicielskich, zabezpieczają ją na Łysinie i Tylewicach (P. 1400 k. 415v). Połowę w Nowejwsi p. wschow. w r. 1590 sprzedał wyderkafem za 1.000 zł Jerzemu Kretkowskiemu, staroście wschowskiemu (ib. k. 563). Wsie Lubyczce (???) i Rozmarzyno (?) w pow. nakiel., za konsensem królewskim z 9 IV 1590 r., wymienił na wieś królewską Domienice w pow. pozn. (?) (M. K. 135 k. 729v-731v). Pozywał t. r. małżonków Szenechów (Schöneichów), o których mowa wyżej, oskarżając ich o ograbienie wsi Ciosaniec, własność opactwa przemęckiego, którą miał w posiadaniu (Kośc. 270 k. 53 53v). Wijewo i Brenno wsie sprzedane wyderkafem za 2.000 tal. Bartłomiejowi Szlichtynkowi, wydzierżawił odeń w r. 1590 za 80 tal.(P. 953 k. 109). Od Andrzeja Stęgoskiego w r. 1592 kupił za 1.300 zł część wsi Stęgosze w p. pyzdr. (R. Kal. 6 k. 670v). Wieś Kola w p. kośc. t. r. sprzedał wyderkafem za 1.000 złp Wacławowi Kiełczewskiemu (P. 1400 k. 830). Umarł w Poznaniu na zamku 3 III 1593 r. (Bibl. Uniw. Warsz. 44; Estr. XX s. 60). Wdowa za konsensem królewskim z 10 II t. r. dożywocie starostwa śremskiego scedowała synowi ks. Andrzejowi (M. K. 138 k. 46v, 47; P. 960 k. 417). Wraz z tym synem od Ulissesa i Jana braci Bnińskich w r. 1595 kupiła za 27.000 złp miasto Bnin z folwarkiem i przyległymi wsiami: Błożejewo, Zwolin, Miechorzewo, a dalej Gąsiorów, Miedźwiedź, Góra, Biernatki, Kuczkowo, Dębiec, Pieczyska, Borucino p. pyzdr. oraz części wsi Zalesie i Zgaliny w p. kośc. (P. 1401 k. 611). Wspólnie z synem Piotrem wsieŁęki Wielkie i Małe z dworem i folwarkiem w p. kośc. t. r. sprzedała wyderkafem za 11.000 złp Janowi O-mu, kasztelanowi rogozińskiemu, wydzierżawiając zaraz od niego owe dobra. Jednocześnie kapitule katedralnej gnieźnieńskiej zapisała na Bninie czynsz roczny wyderkafowy 18 zł, od sumy 300 grz. (P. 964 k. 1156, 1401 k. 615, 617v). Miasto Bnin i wsie przyległe w r. 1599 dała " z miłości" synowi, ks. Andrzejowi (Ws. 204 k. 74). Przekazała mu także za konsensem królewskim z 24 X 1599 r. wsie Trzebiesławki i Kleszczewo (M. K. 143 k. 228, 229). Umarła w Radlinie 21 VII 1601 r., licząc, wedle świadectwa syna, lat 58 (Bibl. U. W. 44). Ponieważ szła zamąż w r. 1558 mając lat 14, datę jej urodzenia, podaną wyżej na r. 1544, możemy teraz przyjąć z pewnością. Już 16 VIII 1601 r. król zezwolił Piotrowi Choińskiemu wykupić z rąk jej spadkobierców Gonięcino (Golęcin) w p. pozn. (M. K. 147 k. 119-120). Synowie: Piotr, Andrzej i Łukasz. Z córek, Gertruda (Gierusza), ur. 30 XI 1559 (?) r., zmarła w niemowlęctwie, w Poście 1560 r. Katarzyna, ur. 22 VIII 1562 r., jeszcze chyba świecka w r. 1589, była potem zakonnicą. Zofia, ur. w r. 1563 (29 XII?), wyszła w r. 1580 za Jana Leszczyńskiego, starostę radziejowskiego, z czasem wijewodę brzeskiego-kujawskiego, z którym żyła lat 9. Była wdową w latach 1595-1619. Dorota, ur. 1 VI 1568 r., umarła 1 V 1573 r. Druga Gertruda (Gierusza), ur. 12 VI 1569 r., wyszła najpierw w r. 1584 (N. 161 k. 390, więc nie w r. 1583, jak pisał brat!) za Stanisława Rydzyńskiego, z którym żyła tylko półtora roku. Poślubiła 2-o v. 8 III 1590 r. Marcina Ostroroga Lwowskiego, kasztelana kamieńskiego, zmarłego po pół roku. Trzecim jej mężem, poślubionym 6 VIII 1592 r., był Jan Firlej, podskarbi koronny. Jadwiga, ur. 4 IV 1571 r., wyszła w r. 1586, krótko przed 24 VIII za Piotra Myszkowskiego, wojewodę rawskiego.
(A) Piotr, syn Andrzeja i Kościeleckiej, ur. 22 VI 1566 r. krajczy nadworny koronny 4 III 1588 r. (M. K. 134 k. 237, 238), krajczy koronny 1593 r. (Ws. 13 k. 67; N. 162 k. 2, 169), starosta rohatyński 12 II 1581 r. (M. K. 123 k. 528v, 529). Za konsensem królewskim z 28 VIII 1584 dostał od ojca cesję starostwa nakielskiego (ib. 129 k. 491v-493), ale dopiero 27 VII 1586 r. uzyskał konsens na wykupienie tej królewszczyzny z rąk Krzysztofa Kościeleckiego, jak również i swego ojca, i trzymanie Nakła dożywotnio (ib. 132 k. 148v-150). Przejął starostwo z rąk Kościeleckiego dopiero w r. 1590. Po śmierci Andrzeja Górki otrzymał krótko przed 24 (?) XI 1592 r. starostwo gnieźnieńskie (ib. 137 k. 481, 481v). Starosta wołpeński w r. 1593 (N. 162 k. 2). Dożywocie starostwa gnieźnieńskiego 20 IX 1600 r. rozszerzono na jego żonę (M. K. 145 k. 241-241v). Od ojca otrzymał w r. 1583 wieś Sławoszewo i części wsi Stęgosza w p. pyzdr. (R. Kal. 5 k. 339v). Części wsi Gułtowo, Drzązgowo, Borzujewo, pustki Żabice, Ostrów i Sokolniki w p. pyzdr. w r. 1588 wydzierżawił Marcinowi Kunińskiemu (P. 950 k. 526). W r. 1589 części owych wsi sprzedał za 11.000 złp Maciejowi Kłunowskiemu (P. 1400 k. 248v). Jego pierwszą żoną była Elżbieta (Halszka) Sieniawska, córka Mikołaja, kasztelana kamienieckiego i hetmana polnego koronnego, która zmarła w trzy miesiące po ślubie. Druga żona Piotra, Anna Zborowska, córka Jana, kasztelana gnieźnieńskiego, i Elżbiety Prońskiej, poślubiona w r. 1591 (Bibl. U. W. 44), kwitowała w r. 1592 swego ojca z 6.868 zł za klejnoty zmarłej matki (P. 958 k. 1122). Od męża dostała 8 VI t. r. zapis sum, jakie miał na starostwie nakielskim (M. K. 137 k. 152, 152v). Wspólnie z braćmi skwitowany w r. 1594 przez Elżbietę Landskron ab Obtendorff, wdowę po Fabianie Szenechu na Karlath i Perklicz, z 2.000 tal., za które ojciec ich sprzedał był Szenechom wyderkafem Łysinę i Tylewice (Ws. 13 k. 67). Kwitował Piotr w r. 1595 swą siostrę owdowiałą Leszczyńską, z 4.000 złp (P. 964 k. 1364). Od Piotra Tarzeckiego, opiekuna nieletniego bratanka Sebastiana, dostał t. r. część wsi Tarcze p. kal., należącej do Piotra, kupił zaś za 1.800 złp część tamże owego bratanka (P. 1401 k. 450, 451v). Sprzedawszy wspólnie z matką t. r. trzy lata wyderkafem wsie Łęki Wielkie i Małe w p. kośc. za 11.000 zł Janowi O-mu, kasztelanowi rogozińskiemu (P. 1401 k. 615), t. r. wraz z matką wydzierżawił odeń te dobra (P. 964 k. 1156). Umarł w Bożęcinie 21 X 1600 r. Był pierwszym autorem "Księgi rodzinnej Opalińskich" (Bibl. U. W. 44), kontynuowanej potem poprzez dwa pokolenia. Niestety niewolna ta księga od pomyłek w datach. Owdowiała Anna Zborowska już w r. 1601 była 2-o v. żoną Adama Sędziwoja Czarnkowskiego, z czasem wojewody łęczyckiego i generała wielkopolskiego, który t. r. zapisał jej na swych dobrach 15.000 złp wiana (P. 1404 k. 396v), zaś wzajemne dożywocie spisali w r. 1604 (P. 1405 k. 7), Nie żyła już Anna w r. 1614 (P. 1409 k. 10). Synowie Piotra i jej, Andrzej i Piotr. Z córek, Katarzyna, ur. w Radlinie 26 VIII 1593 r., zmarła 5 VII 1594 r. Elżbieta, ur. tamże 15 VIII 1595 r., dla której ojciec ustanowił t. r. opiekunką matkę swą Katarzynę z Kościelca (N. 162 k. 416v). Była ona w latach 1612-1618 żoną Jakuba Rostworowskiego (Rosforowskiego), kasztelana przemęckiego, wdowa w latach 1635-1639. Katarzyna ur. we Włoszakowicach 13 VIII 1596 r., jeszcze niezamężna w r. 1614 (P. 1409 k. 10), w latach 1617-1626 1-o v. żona Dymitra Weihera, starosty kościerzyńskiego, 2-o v. żona Gerarda Denhoffa, starosty kościerzyńskiego. Zofia, ur. w Warszawie 4 IV 1600 r. (Bibl. U. W. 44), żyła jeszcze w r. 1618 (P. 1000 k. 1044).
I. Andrzej, syn Piotra i Zborowskiej, ur. we Włoszakowicach 4 III 1599 r. (Bibl. U. W. 44), podkomorzy poznański w r. 1624 (P. 153 k. 374). Chyba identyczny z Andrzejem, któremu król 13 XI 1600 r. dał w dożywocie cło kościańskie (M. K. 145 k. 255v). Wymieniony w r. 1602 jako jeden ze spadkobierców zmarłej babki, Katarzyny z Kościelca O-ej (Py. 131 k. 323). Wraz z rodzeństwem pozostawał pod opieką stryja, biskupa Andrzeja, który dobra macierzyste swych pupilów, t. j. części wsi Chwalczewo i Sulisław w p. kal. w r. 1614 sprzedał za 4.166 zł ich ojczymowi Adamowi Sędziwojowi Czarnkowskiemu, wojewodzie łęczyckiemu i generałowi wielkopolskiemu (P. 1409 k. 10; R. Kal. 8 k. 362v). Wraz ze swym rodzeństwem jak również rodzeństwem przyrodnim, Czarnkowskimi, skwitowany w r. 1618 przez Wawrzyńca Przepałkowskiego z 200.000 grz. (P. 1000 k. 1444). Wspólnie z bratem Piotrem w r. 1619 dziedzic Łuszczanowa w r. 1619 (Py. 140 k. 64). Żeniąc się z Anną Mielżyńską, córką Łukasza, kasztelana gnieźnieńskiego, w r. 1622, na krótko przed ślubem, oprawił jej 50.000 złp posagu na Radlinie i na połowach wsi: Cielczy, Cząszczewa, Kątów, Wilkowyi, Łuszczanowa, Tarszców, Stęgoszy (P. 1413 k. 690v). Panegiryk na ich ślub drukowany był w r. 1623 (Estr. XXIII s. 357). Nie żył już w r. 1625, zmarły zapewne t. r., bowiem dopiero 19 IV 1626 r. mianowany był jego następca na urzędziepodkomorzego poznańskiego (P. 761 k. 117). Wdowa występowała w r. 1625 z dwiema córkami Katarzyną i Elżbietą, dziedziczkami Cząszczewa (P. 153 k. 374). Matkę jako panią oprawną i dożywotnią oraz te córki w r. 1626 pozywał Jan Dobczyński, dziedzic w Górze (Py. 143 k. 149). Katarzynie i Elżbiecie w r. 1629 Jadwiga Tarzecka, żona Piotra Zbykowskiego, sprzedała za 6.000 zł części wsi Tarszce p. kal. (R. Kal. 11 k. 94). Obie one, jak też ich przyrodnia (z matki) siostra Teresa Zaleska, pozywane były w r. 1634 przez wuja Jana Mielżyńskiego w sprawie podziału dóbr po Łukaszu Mielżyńskim, staroście powidzkim, więc Brudzewa, Wyrzutowa, Rudy, Moszczenicy oraz części w Stawie, Czechowie, Jarząbkowie, Jelitowie i Żołczu, jak również miasta Mielżyna, wsi Mielżynka, Lipia, Ruchocina (Py. 146 s. 56; P. 161 k. 195v). Katarzyna wraz z przyrodnią siostrą Zaleską kupiła w r. 1638 od Piotra z Tomic Iwańskiego za 35.000 złp Czechowo, Jarząbowo, część Michałek i Jelitowo (P. 1419 k. 1076). Anna z Mielżyńskich wyszła 2-o v. 1627 za Remigiana z Otoka Zaleskiego, starostę ostrskiego i wareckiego, który na krótko przed ślubem oprawił jej t. r. 20.000 złp posagu (Py. 143 k. 145v). Zmarła w Poznaniu przed 9 X 1631 r. Z córek, Katarzyna wyszła w Radlinie w r. 1638 za Marcina Radomickiego, wojewodzica inowrocławskiego, była wdowa w w r. 1648, a 2-o v. 8 IX 1650 r. poszła za Piotra Przyjemskiego, kasztelana śremskiego, umarła po r. 1674. Elżbieta (Halszka) umarła 13 VI 1634 r. w szóstym roku życia, pochowana w Radlinie (Bibl. U. W. 44; I. Kon. 48 k. 221v).
II. Piotr (Jan Piotr, Piotr Jan), pogrobowy syn Piotra i Zborowskiej, ur. w początkach r. 1601. Dworzanin królewski, otrzymał 26 X 1624 dzierżawę cła kościańskiego (M. K. 172 k. 83v-84v), podkomorzy kaliski ok. r. 1626, złożył ów urząd 3 X 1650 r, a 5 X t. r. dany był pasierbowi jego Krzysztofowi Grzymułtowskiemu (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 534c). Podstoli koronny 16 III 1638 r. (M. K. 185 k. 2v-4), stolnik koronny w r.. 1645, podczaszy koronny w r. 1651, wojewoda podlaski w r. 1653, sędzia wojskowy wielkopolski w r. 1657 (Ws. 56 k. 646) wojewoda kaliski w r. 1661. Starostwo dolanowskie kupił w lipcu 1633 r., sprzedał zaś Jakubowi Rozdrażewskiemu, wojewodzie inowrocławskiemu. Starostą średzkim był już w r. 1625, w skutku cesji dokonanej przez żonę za konsensem królewskim z 30 X 1625 r. (M. K. 173 k. 162, 163). Sprzedał tę królewszczyznę w r. 1631 Piotrowi Samuelowi Grudzińskiemu. Starostwo Łosickie, kupione w r. 1645 od Łukasza O-go, marszałka wielkiego koronnego, sprzedał zięciowi Mleczce. Starostwo konińskie, scedował wedle zobowiązania z r. 1653, synowi Janowi (Kośc. 303 k. 674). Posesor Milina i Kłodzina w r. 1620 (P. 1004 k. 1300). Żoną jego była w r. 1625 Katarzyna Leszczyńska, córka Wacława, kanclerza wielkiego koronnego i generała wielkopolskiego, wdowa 1-o v. po Stanisławie Grzymułtowskim, staroście średzkim, matka głośnego później Krzysztofa Grzymułtowskiego (P. 153 k. 34). Słaboszewo w p. kal. w r. 1626 sprzedał za 45.000 złp Maciejowi Starkowieckiemu (P. 1415 k. 569). W imieniu własnym i bratanic, Katarzyny i Elżbiety, w 1628 kwitował Katarzynę Leszczyńską, drugą żonę swego zmarłego ojczyma, Adama Sędziwoja Czarnkowskiego, wojewodę łeczyckiego i generała wielkopolskiego, z 15.000 zł, które zapisał był swej żonie, Annie Zborowskiej (W. 79 k. 111). Od Bartłomieja Turzyńskiego w r. 1629 kupił za 4.500 złp folwark Błonie cz. Grodzisko w p. kośc. (P. 1416 k. 422). Miasto Bnin z folwarkiem ora wsie Błożejewo i Dębiec t. r. sprzedał za 48.000 złp Zygmuntowi Grudzieńskiemu, wojewodzie kaliskiemu (P. 1416 k. 429). Za konsensem królewskim z 26 II 1633 r. prawo do wsi Trzebałkowo (?) i Kleszczewo w wojew. kaliskim scedował Władysławowi Głoskowskiemu (M. K. 180 k. 62v, 63). Opiekę dzieci własnych, jak również swych bratanic, Katarzyny i Elżbiety, zlecił w r. 1634 swej żonie, bratu Łukaszowi, marszałkowi wielkiemu koronnemu, oraz innym (Z. T. P. 28b s. 2935). Wsie: Łęki Wielkie i Małe, Grodzisk, Kopanie, Błonie w p. kośc. w r. 1637 sprzedał za 120.000 złp Wojciechowi Mycielskiemu (P. 1419 k. 174). Od bratanicy swej Katarzyny, podkomorzanki poznańskiej, jedynej spadkobierzczyni brata Andrzeja, nabył w r. 1638 dobra Radlińskie (R. Kal. 12 k. 64). Części miasta Pleszewa i wsi: Woli Pleszewskiej, Baranowa, Baranówka, Piekarzowa, Zawidowic, Grodziska, Rokutowa, Małyni, dał w r. 1638 Aleksandrowi z Otoka Zaleskiemu, podsędkowi ziemskiemu sieradzkiemu (Z. T. P. 29 s. 667). Dobra Grodzice i Nietrzonowo w p. pyzdr. w r. 1638 (lub przed tą datą) sprzedał Piotrowi Samuelowi Grudzińskiemu (Ws. 207 k. 126v). Dziedzic dóbr Radlińskich, wsie Kąty, Stęgosza i Tarszcze w r. 1639 sprzedał wyderkafem za 15.000 złp Samuelowi Zbelitowskiemu, wicerektorowi poznańskiego kolegium S. J. (P. 1419 k. 1410). wspólnie z żoną dobra Cielczę i Cząszczewo w p. pyzdr. w r. 1641 wydzierżawił pod zakładem 2.500 zł Mikołajowi Zdzarskiemu (P. 1043 k. 540). Kwitował t. r. małżonków Stanisława i Mariannę z Jarochowskich Gorzyńskich z 15.000 złp ostatniej raty dzierżawy starostwa odolanowskiego (ib. k. 543). Skwitowany w r. 1644 przez Mariannę Leszczyńską, wdowę po Andrzeju Tuczyńskim, podkomorzym kaliskim, z 30.000 złp (Py. 150 s. 141). Manifestując się w r. 1645 przeciwko zarzutowi nieszlachectwa uczynionemu przez Jana Rogozińskiego Piotrowi Bardskiemu, wnukowi Anny z O-ch, podał genealogię O-ch, zresztą błędną, z której wynikało, że nie wiedział kto był naprawdę jego pradziadem a ojcem Andrzeja O-go, marszałka wielkiego koronnego! (Z. T. P. 29 s.2266). Trudno to pogodzić z kontynuowaniem przezeń notat rodzinnych, rozpoczętych przez jego ojca (Bibl. U. W. 44). Od bratanicy, owdowiałej Katarzyny Radomickiej, w r. 1648 uzyskał cesję trzech sum, 20.000 złp zapisanych jej przez męża, 16.000 zł i wreszcie 1.000 zł (Py. 150 s. 151). Od pasierba swego, Krzysztofa Grzymułtowskiego, w r. 1650 nabył wyderkafem za 17.000 zł Rakoniewice w p. kośc. (Ws. 208 k. 74). Spisywał w r. 1653 wzajemne dożywocie z żoną (R. Kal. 14 k. 291v). Ok. r. 1657 dostał w emfiteuzę na lat 30 wsie królewskie Pietrzyków i Tuleję w pow. pyzdr. (Py. 155 s. 118). Od Jakuba Rozdrażewskiego, wojewody inowrocławskiego, w r. 1657 kupił za 80.000 zł Bułakowo i część Kaczejgórki w p. pyzdr. (R. Kal. 14 k. 438). Dziedzic Łuszczanowa w p. pyzdr., w wyniku umowy z r. 1652 zawartej z karmelitami z Markowic, zapisał w r. 1659 na Łuszczanowie sumę 12.000 zł, którą ów klasztor otrzymał był od fundatorów. Zobowiązał się płacić roczny czynsz 7% (Ws. 208 k. 323). Taki sam czynsz winien był płacić od sumy 5.000 zł wziętej od klasztoru (ib. k. 327). Bułakowo i część Kaczejgórki w r. 1663 sprzedał za 50.000 złp synowi Piotrowi (P. 1425 k. 46). Katarzyna z Leszczyńskich umarła w Radlinie 24 V 1664 r. i tam została pochowana. Miał mieć lat 59 (Bibl. U. W. 44; Nekr. Bledze; Bytner, ale Łukaszewicz, wedle napisu nagrobnego, dawał jej lat 64). Wojewoda kaliski, spełniając dokonaną przez siebie fundację dla prepozyta, wikariuszy i mansjonarzy kościoła parafialnego w Radlinie, w r. 1665 dał temu kościołowi folwark cz. wieś Dąbrowę w p. pyzdr., kupioną od Krzysztofa Grzymułtowskiego, kasztelana poznańskiego (P. 1425 k. 763). Umarł w Radlinie 17 VI 1665 r., mając lat 65, pochowany w tamtejszym kościele (Bibl. U. W. 44; Nekr. Bledzew, tu data zgonu 18 VII). Synowie: Jan. Kazimierz i Piotr, o których niżej, ponadto zaś pomarli dziećmi lub zgoła w niemowlęctwie, Andrzej, ur. w Środzie, Łukasz, może identyczny z Hipolitem Łukaszem, ochrzcz. 14 X 1629 r. (LB Wysocko), wrteszcie jeszcze jeden Andrzej, ur. w Markowicach 16 III 1643 r., zmarły 11 II 1644 (Bibl. U. W. 44). Z córek, Anna, ur. w Bninie w r. 1628, wydana 23 V 1649 r. za Wojciecha Emeryka Mlęczkę, wojewodę podlaskiego, starostę mielnickiego i łosickiego. Konstancja, ur. w Radlinie 2 X 1633 r., zmarła 17 II 1634 r. (ib.). Marianna, ur. w Radlinie 3 IV 1644 r. (ib.), wyszła 1-o v. w Osiecznie 5 VIII 1668 r. za Stanisława Grudzińskiego, kasztelana rogozińskiego, 2-o v. przed r. 1680 za Kaspra Modlibowskiego, stolnika i surrogatora poznańskiego, 3-o v. przed 1688 r. za Marcjana Andrzeja Zebrzydowskiego, starostę rogozińskiego.
I) Jan, syn Piotra i Leszczyńskiej, ur. w Przygodzicach w r. 1629 (Bibl. U. W. 44). podkomorzy poznański w r. 1658, przysięgał na ten urząd 7 X (P. 789 k. 104), wojewoda inowrocławski w r. 1664, po śmierci oca w r. 1665 wojewoda kaliski, a po śmierci Jana Leszczyńskiego w r. 1678 starosta generalny wielkopolski. Województwo kaliskie wymienił wtedy z Zygmuntem Działyńskim na brzeskie-kujawskie (Ws. 73 k. 305v; Estr. XXXIII 147). Trzymał starostwo konińskie scedowane mu przez ojca w r. 1653, wnet po zawarciu małżeństwa (Kośc. 303 k. 674; Py. 151 s. 22), którą to królewszczyznę oddał w r. 1659 lub 1660 Andrzejowi Starkowieckiemu. Starostwo międzyrzeckie, które miał w r. 1666 (Kośc. 305 k. 312), w r. 1669 czy 1670 ustąpił bratu Piotrowi (P. S. B.). Zaślubił w Miejskiej Górce 23 II 1653 r. Zofię Teresę Przyjemską, córkę i jedyną spadkobierczynię Adama Olbrachta, kasztelana gnieźnieńskiego, i Anny Konstancji Grudzińskiej, wdowę 1-o v. po Aleksandrze Mikołaju ze Sztemberka Kostce, dworzaninie królewskim (Bibl. U. W. 44; Ws. 56 k. 272). Spisali t. r. oboje wzajemne dożywocie (Ws. 208 k. 144v). Teresa sprzedała t. r. wieś Niemarzyn w p. kośc. wyderkafem na jeden rok za 15.000 złp Ludwikowi Potockiemu (P. 1066 k. 184). Na swych dobrach Miejskiej Górce z folwarkiem Mała Górka, Sobiałkowie i Niemarzynie w r. 1654 zapisała dla kaplicy Najśw. M. P. w kościele w Osiecznie roczny czynsz 1.900 złp od sumy 30.000 złp (P. 1067 k. 316). Jan t. r. zapisał Andrzejowi Karolowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu, dług 13.000 zł (N. 227 k. 209). Oboje z żoną zawierali t. r. z Ludwikiem Potockim i żoną jego Anną z Kwiatkowa układ dotyczący wsi starostwa konińskiego, Liśca Wielkiego i Głowiewa (I. Kon. 56 k. 32). Skwitowali t. r. Katarzynę z Komorowa, wdowę po Samuelu Piotrze Grudzińskim, staroście średzkim, z 5.000 zł prowizji od sumy 50.000 zł (Py. 151 s. 2). We wsi Stare Miasto w r. 1658 spisywali z Władysławem Gorzeńskim (z Górzna) i Elżbietą z Chełmskich (?) kontrakt o pewne dobra starostwa konińskiego (I. Kon. 56 k. 346). Zofię Teresę skwitowali w r. 1660 Franciszek, skarbnik poznański, i Kazimierz, bracia Mycielscy z kontraktu o miasto Racot oraz wsie: Sieraków, Cegielnia, Simnow (?) (Ws. 59 k. 26v). Janowi O-mu Anna Złocka, żona Stanisława Zaleskiego, t. r. scedowała sumę 600 zł, zapisaną jej wyderkafem na wsi Cegielni, przez zmarłego kasztelana gnieźnieńskiego (Ws. 59 k. 812). Zofia Teresa wieś Drzeczkowo w r. 1661 zastawiła Mikołajowi Przybyszewskiemu, pisarzowi ziemskiemu wschowskiemu (I. Kal. 125 s. 211). Oboje małżonkowie byli w r. 1661 kwitowani przez wdowę Jadwigę z Czackich Jemiołkowską z prowizji rocznej od sumy 10.000 złp (Ws. 63 k. 128v), zaś w r. 1663 przez wdowę Barbarę z Rozbickich Czeską z 25.000 złp, reszty z sumy 44.000 złp zapisanych sposobem długu jej mężowi Stefanowi Czeskiemu (ib. k. 521). Jan, jak widzieliśmy, kupił w r. 1663 od ojca za 50.000 złp Bułakowo i część Kaczejgórki, i t. r. dobra te zobowiązał się w ciągu roku sprzedać za 55.000 zł Melchiorowi Gurowskiemu (ib. k. 540). Dopełnił jednak tego zobowiązania dopiero w r. 1666 (P. 1864 k. 177). W skutek przeprowadzonych działów braterskich, wraz z bratem, ks. Janem Kazimierzem, opatem bledzewskim, dali z dóbr rodzicielskich bratu Piotrowi w r. 1666: Radlin, Kąty, Cielczę, Cząszczew, Wilkowyję, Tarsce, Łuszczanów oraz części Stęgoszy w p. pyzdr. (ib. k. 202). Oboje z żoną t. r. zawierali pod zakładem 60.000 zł kontrakt o dzierżawę Miejskiej Górki z Zygmuntem Twardowskim, podwojewodzim kaliskim (Ws. 68 k. 7). Roszkowo w p. kośc. t. r. wydzierżawili na trzy lata Janowi Psarskiemu (Kośc. 305 k. 312). Jan od Piotra Grabskiego w r. 1669 kupił za 15.000 złp wieś Stęgosze w p. pyzdr. (P. 1866 k. 92). Od brata Piotra t. r. odkupił za 180.000 złp dobra, które temu bratu przypadły zarówno z mocy działów, jak i z dokonanych rezygnacji, więc wsie: Radlin, Kąty, części cz. połowy wsi Stęgoszyc, Wilkowyi, Łuszczonowa, Cielczy, Cząszczewa, Tarszcze w pow. kaliskim i pyzdr. (P. 1867 k. 95). Dobra Radlin z "murowaną kamienicą", Kąty, Wilkowyję, Łuszczonowo i Tarce w r. 1670 sprzedał wyderkafem za 50.000 złp Mariannie ze Strzelec, wdowie po Wojciechu Grzymułtowskim i po Andrzeju Podleskim (P. 1868 k. 306). Od Zofii Cieleckiej, wdowy po Janie Niemojewskim, 2-o v. żony Stanisława Grabskiego, starosty kłeckiego, w r. 1670 kupił za 19.000 złp Bachorzewo w p. kal. (P. 1868 XII k. 322). Od Stanisława Zaleskiego w r. 1671 uzyskał cesję sumy 3.000 zł zapisanej mu przez żonę Annę Tłocką na sumie wyderkafowej 6.000 zł, którą jej pierwszy mąż Jan Sobocki dostał na wsi Ciegielni od Adama Olbrachta Przyjemskiego, kasztelana gnieźnieńskiego (Ws. 68 k. 488v). Dobra Radlin, Kąty, Wilkowyję, Łuszczanowo, Stęgosze, Bachorzewo, Cielczę, Cząszczów, Tarce, Dąbrowę w pow. pyzdr. w r. 1673 sprzedał za 219.000 złp bratu Piotrowi (P. 1426 k. 291). Oboje z żoną byli w r. 1676 kwitowani przez Teresę Świejkowską, żonę Zygmunta Lasockiego, z sumy 10.000 złp (P. 1094 k. 417v). Zawierali w r. 1677 ze sław. Jerzym Cyprianem, kupcem rawickim, pod zakładem 25.000 zł kontrakt trzyletniej dzierżawy folwarków Sobiałkowskiego, Roszkowskiego i Rzeczkowskiego (Ws. 73 k. 48). Jan Zygmuntowi i Janowi braciom Twardowskim t. r. zapisał dług 12.000 zł (ib. k. 135v). Od ks. Franciszka, kanonika poznańskiego, i Andrzeja braci Gostyńskich, jako stryjów i opiekunów Krzysztofa, Andrzeja, Kazimierza i Zofii, synów i córki brata ich Wawrzyńca Gostyńskiego, w r. 1677 kupił za 57.000 złp Drobnino i Garzyno w p. kośc. (P. 1428 k. 88). Oboje z żoną Garzyno w r. 1679 sprzedali wyderkafem za 10.000 złp Krzysztofowi z Międzychodu Unrugowi, staroście gnieźnieńskiemu (P. 1429 k. 83v), zaś w r. 1681 powtórzyli tę transakcję na rok za 12.000 złp (P. 213 III k. 61). Od Stefana Grudzińskiego, podstolego koronnego, Jan w r. 1681 dostał grunt za murami Poznania, naprzeciw Zamku (P. 213 I k. 28v). Na wsi Drobnino w p. kośc. w r. 1682 zapisał wyderkafem sumę 1.500 złp Rozalii Mielżyńskiej, przeoryszy,i konwentowi klarysek poznańskich (P. 1104 k. 37v). Żona jego, dziedziczka w Rawiczu, "wiedziona pobożnością", grunt w tym mieście dała w r. 1683 Jakubowi Piotrowi Gocłowskiemu, kasztelanowi i syndykowi Franciszkanów Obserwantów, celem wystawienia tam klasztoru, założenia ogrodu kościelnego i cmentarza (P. 1106 I k. 37v). Jan O., bezdzietny, umarł na zamku w Poznaniu 18 II 1684 r., pochowany u Jezuitów (Bibl. U. W. 44: Łukaszewicz II 348; Estr. XVI 43, XXIII 358, 359). Owdowiała Zofia miasto Miejską Górkę, wsie: Sobiałkowo, Niemarzyn, Rostępniewo, Roszków z folwarkiem, Małą Górkę, Rzeczkowo i Łotka (?) w p. kośc. sprzedała t. r. za 220.000 złp Teresie O-ej, wdowie po Stefanie Niemiryczu, wojewodzie kijowskim (P. 1107 II k. 32). Zapisała t. r. pewne długi, a mianowicie na Osiecznie i przyległych wsiach 12.000 zł siostrzenicy męża, Zofii Modlibowskiej, córce Kaspra, stolnika poznańskiego, i 100.000 złp bratowej męża, Katarzynie z Przyjemskich O-ej, wojewodzinie łęczyckiej (Ws. 73 k. 939v, 940). Miasto Rawicz ze wsiami: Sierakowo, Szymanowo i Cegielnia t. r. darowała bratankowi swemu, Aleksandrowi Przyjemskiemu, chorążemu kaliskiemu, zachowując dla siebie dożywocie (ib. k. 914, 208 k. 486). Miasto Osiecznę oraz wsie: Łaniewo, Wojnowo, Trzebinia, Grodzisk i folwark Osiecki sprzedała w r. 1685 za 200.000 zł bratankowi męża, Adamowi O-mu (Ws. 208 k. 489). Dziedziczka Miejskiej Górki w r. 1685 (P. 1109 II k. 10). Od Macieja, Pawła, Jana i Jakuba, braci Działyńskich wojewodziców kaliskich, w r. 1686 kupiła za sumę 100.000 złp miasta Kórnik i Bnin oraz wsie: Prusinowo, Kijewo, Żabikowo, Januszewo, Kromolice, Ziemino p. pyzdr., a sumę tę podnieśli oni z Kromolic, Gościejewa i Mokronosa w p. pyzdr., tam t. r. zapisaną wyderkafem przez ks. Mikpłaja Święcickiego, opata trzemeszeńskiego i oficjała generalnego warszawskiego (P. 1111 II k. 40v). Części Spławia w p. pozn., ze spadku po Stefanie Grudzińskim, podstolim koronnym, sprzedała t. r. wspomnianym wyżej braciom Działyńskim, współspadkobiercom Grudzińskiego (ib. k. 67). Od Zofii Gostyńskiej, żony Jana Bronikowskiego, uzyskała w r. 1687 cesję sumy 30.000 zł, zapisanej rodzeństwu Gostyńskim przez jej zmarłego męża w r. 1677 (P. 1113 III k. 31). Wsie Drobnin i Garzyn w p. kośc. wydzierżawiła na trzy lata Piotrowi Mycielskiemu i żonie jego Katarzynie Zawadzkiej (Ws. 76 k. 165v). Na sumie 30.000 zł, którą mąż jej zapisał był sposobem długu braciom Gostyńskim, jako resztę ceny Drobnia, scedowanej sobie po zaspokojeniu przez Kazimierza Gostyńskiego, zapisała w r. 1690 dług 15.000 zł siostrzenicy męża, Zofii Modlibowskiej, żonie Andrzeja Przyjemskiego, kasztelanica chełmińskiego (Ws. 76 k. 208, 229v). Nie żyła już w r. 1692 (P. 1124 X k. 57v).
II. Kazimierz (Kazimierz Jan), syn Piotra i Leszczyńskiej, ur. w Markowicach 15 III 1639 r., miał tylko niższe święcenia, kiedy 30 VI 1657 r. instalowany był na kanonię poznańską. T. r. 2 VIII instalowanyna kanonię gnieźnieńską. Kanclerz poznański 13 X 1659 r., nominat na opata cystersów Obrze 2 IV 1661 r., t. r. 11 VII obrany opatem w Bledzewie, w związku z czym zrzekł się kanonii gnieźnieńskiej. Wyświęcony na opata 25 IV 1662 r., zrzekł się opactwa w r. 1682. Instalowany na koadiutora biskupa poznańskiego Wierzbowskiego, z prawem następstwa, 24 V 1677 r., prekonizowany jako biskup dioklecjański 9 I 1679 r., mianowany 8 XI 1681 r. biskupem chełmińskim (P. S. B.). Od brata Piotra w r. 1676 nabył wyderkafem Tomice w p. pyzdr., które to dobra jednocześnie mu wydzierżawił (P. 1094 k. 433v). Umarł w Turowie 22 VII 1693 r. (Nekr. Bledzew; Nekr. Paradyż, tu data 19 VII; P. S. B.). Pochowany w Łękach.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
736737738739[740]741742743744
