Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.

[513]

Miaskowscy - Mierzewscy
Mielęccy h. Własnego
1. Edmund (Edmund Jan Henryk), syn Walentego i Koczorowskiej, ur. w Poznaniu na Przedmieściu Św. Wojciecha 1810.29/VIII. r., ochrzcz. 5/IX., przy czym podawał go do chrztu Felicjan Walknowski, sędzia Trybunału (LB Św. Wojciech, Pozn.), co byłoby potwierdzeniem tego, że dziadkami dziecka byli istotnie Andrzej i Balbina w Walknowskich. Właściciel Ścibora, oficer wojsk polskich, umarł 1872.6/X. r. i został pochowany w Łabiszynie (Dz. P.). Jego pierwszą żoną była Zofia Kamieńska (Żychl.), rozwiedziona z nim, drugą zaślubiona w Poznaniu 1848.21/VI. r. Eleonora (Laura) Mlicka, ur. ok. 1827 r. (LC Św. Maria Magdal., Pozn.), córka Antoniego Maksymiliana, pułkownika wojsk polskich, i Marii z Moszczeńskich, dziedziców Rokietnicy, zmarła w Łabiszynie 1859.28/IX. r. (Dz. P.). Dzieci: Roman, zmarły w r. 1879, Maria i Wanda (Żychl.).

2. Roman, syn Walentego i Koczorowskiej, ur. w Graboszewie w r. 1813, żołnierz wojsk polskich w r. 1831, posesor Gogolewa w r. 1839 (LC Stary Gostyń), Zaborowa w r. 1841, (LB Książ), mieszkał w r. 1849 w Mierogniewicach (LC Białężyn), potem dziedzic Szydłowa i Charbic w Królestwie Polskim, prezes Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Kaliszu, umarł w tym mieście 1892.20/VIII. r. (Dz. P.). Z pierwszej żony Karoliny Wyskota Zakrzewskiej, córki Józefa z Daleszyna i Tekli, zaślubionej 1839.2/IV. r., kiedy miała lat 22 (LC Stary Gostyń), był syn Tertulian. Z drugiego małżeństwa z Zofią Roguską, córka Aleksandra, synowie, Władysław i Karol, córki: Maria, Laura i Jadwiga (Żychl.: Uruski).

Tertulian, syn Romana i Zakrzewskiej, w r. 1905 właściciel dóbr Koźminek, Trzebienie Nowe i Chodybki w gub. kaliskiej. Z żony Laury Biernackiej synowie jego, Andrzej i Stanisław, w r. 1905 obok ojca współwłaściciel powyższych dóbr. Córki, Wiktoria i Maria (Żychl.: Spis ob. ziem Król. Pol.). Z tych synów, dr Andrzej, ur. ok. r. 1865, zamordowany w Katowicach przez Niemców 1920.17/VIII. r., pochowany w Koźminku, pozostawił żonę i córkę (Dz. P.). Stanisław umarł 1922.11/IV. r., pochowany w Koźminku, pozostawił żonę i dzieci (ib.).

3. Józef, syn Walentego i Koczorowskiej, ur. w Graboszewie 1816.II XI. r., dziedzic Nieszawy w p. obornickim, uczestnik ruchów z lat 1846 i 1848, więzień w r. 1848. Nieszawę, majątek liczący ok. 2.000 m.m. w r. 1874 sprzedał za 150.000 tal. Niemcowi (Dz. P., wiadomość z 11/V.). Zamieszkał w Poznaniu i tutaj zmarł 1876.16/V. r. (LM Św. Marcin, Pozn.). Ożenił się w Kazimierzu 1844.30/IV. r. za Walerią Mlicką, córką Antoniego Maksymiliana, pułkownika wojsk polskich, i Marii z Moszczeńskich, dziedziców Rokietnicy, ur. ok. r. 1822 (LC Cerekwica). Umarła ona w Charbicach w Królestwie Polskim 1889.10/X. r. (Dz. P.). Z tego małżeństwa synowie, Stefan i Janusz, zaś córka starsza, Wanda Józefa Maria, ur. w Nieszawie 1851.23/I. r., umarła tamże 1852.4/V. r. (LB, LM Białężyn), młodsza Anna (Anna Paulina), ur. w Poznaniu 1855.13/VI. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), wyszła w Częstochowie 1890.28/X. r. za swego ciotecznego brata, Stanisława Stanowskiego, pracownika fabryki Cegielskiego, umarła w domu brata, we wsi Zdrowa w pow. noworadomskim 1891.5/XII. r. (Dz. P.).

1) Stefan, syn Józefa i Mlickiej, ur. w Nieszawie 1845.1/I. r. (LB Białężyn), zamieszkały w Żórawińcu (którym? są w Poznańskiem trzy wsie tej nazwy), w r. 1875 nazwany byłym dziedzicem dóbr. Ożenił się w Poznaniu w Farze 1872.31/IV. r. z Nepomuceną (Janina Nepomucena Albertyna) Moszczeńską, córką Ignacego z Wiatrowa i Józefy z Moszczeńskich (Dz. P.; Hip Wągr., Wiatrowo). Córki: Aniela (Żychl.) i Zofia Anna, ur. w Ławkach koło Trzemeszna 1785.8/I. r., ochrzcz. 24/X. w Poznaniu, podawana do chrztu przez pannę Marię M-ą (LC Św. Maria Magdal., Pozn.) zapewne córkę Edmunda lub Romana.

2) Janusz (Janusz Karol), syn Józefa i Mlickiej, ur. 1847.11/X. r. (LB Św. Marcin, Pozn.), właściciel wsi Zdrowa w pow. noworadomskim. Ożenił się w Poznaniu 1877.28/X. r. z Teresą Rozalią (Różą) Kościelską, córką Augusta i Józefy z Wodzińskich, siostrą Józefa, właściciela Szarleja. Nie wiem kim był świadkujący przy ich ślubie Tomasz M., dziedzic Szydłowa (LC Św. Marcin, Pozn.). Syn ich Józef August, ur. w Poznaniu 1878.1/XI. r., ochrzcz. 4/XII. (LB Św. Marcin, Pozn.) i córka Anna (Żychl.).

(II) Andrzej, syn Mikołaja i Kochlewskiej (I. Kal. 224 k. 302), żeniąc się z Krystyną z Wybranowa Chlebowską, córką Jana i Zofii z Trepków, przed ślubem jeszcze 1693.30/XII. r., zapisał jej sumę 1.000 złp. (I. Kon. 69 k. 329). Z tego związku syn Marcjan.

Marcjan (Marcjan Aleksander), syn Andrzeja i Chlebowskiej, już po smierci tytułowany na odmianę: cześnikiem nowogrodzkim (I. Kal. 196/198 k. 87), podczaszym nowogrodzkim (ib. k. 236v), cześnikiem żytomomierskim (ib. k. 159), cześnikiem ostrzeszowskim (Rel. Kal. 172/173 s. 1169). Nie żył już w r. 1752. Chyba to on umarł i został pochowany na Śląsku w r. 1751 (Konarski). Jego żoną była w r. 1730 Ernestyna Perch, wdowa 1-o v. po Krystianie Bredow, majorze wojsk koronnych, która w r. 1754 zawierała układ z synem i córką z drugiego swego męża oraz z synami z pierwszego. Żyła jeszcze w r. 1759 (Rel. Kal. 172/173 s. 1169). Syn Andrzej, córka Joanna, w r. 1754 żona Wojciecha Strobiszewskiego, z którym rozwiodła się w r. 1768, a występowała jako wdowa w latach 1784-1791.

Andrzej, syn Marcjana i Ernestyny Perch, ochrzcz. w Woli 1731.20/V. r. (Konarski), porucznik wojsk koronnych w r. 1752, kwitował t. r. Bogusława Kożuchowskiego, cześnika wieluńskiego, z sumy 4.000 zł. (I. Kal. 196/198 k. 87). W r. 1753 mowa o nim jako o chorążym regimentu pieszego hetmana pol. koronnego Rzewuskiego (ib. k. 236v). Poraniony przez Wolskich, stryja i bratanka, częścią na drodze publicznej a częścią w Karczmie w Dębowej Górze, pozywał ich o to w r. 1756 (R. Kal. 163/164 s. 2042). W r. 1784 był już generałem majorem wojsk koronnych, kiedy zawierał układ z Marcinem Bogdańskim, posesorem części Ociąża, będąc dziedzicem połowy tego Ociąża po swych pradziadkach Mikołaju M-im i Dorocie z Kochlewskich (I. Kal. 224 k. 302). Dziedzic Graboszewa w r. 1792 (I. Kal. 232 k. 242).

II) Adam, syn Łukasza i Chlebowskiej, kwitował w r. 1661 Andrzeja Pogorskiego z prowizji od sumy 7.000 złp. (I. Kal. 125 s. 172). Mając z żony Jadwigi z Bużenina Marszewskiej synów, Stanisława i Mikołaja, skwitował ich w r. 1710 z zapisu dożywocia danego mu przez tę ich zmarłą już matkę (Ws. 77 VII k. 25). Były z Marszewskiej też i córki. Z nich, Konstancja, żona Stanisława Marszewskieego, oboje nie żyli już w r. 1748. Joanna, żona Jeżyńskiego, żyła w r. 1718.

(I) Stanisław, syn Adama i Marszewskiej, w imieniu własnym i brata Mikołaja dobra Żerniki w p. pyzdr. w r. 1714 zastawił na jeden rok za 5.000 zł. Michałowi Turobojskiemu (G. 93 k. 170). W imieniu swoim, tego brata oraz sióstr, Marszewskiej i Jeżyńskiej, sumę spadłą po Baltazarze Marszewskim i jego córce pannie Salomei, ich siosrze wujecznej, cedował w r. 1718 Marcinowi Wierusz Kowalskiemu, pisarzowi ziemskiemu wschowskiemu (Ws. 86 k. 13). Żył jeszcze w r. 1723 (Z. T. P. 42 k. 15), a zapewne był identyczny ze Stanisławem M-im świadkującym 1731.18/VI. r. przy ślubie Wojciecha Rokossowskiego z Konstancją Zebrzydowską (LC Rogoźno).

(II) Mikołaj, syn Adama i Marszewskiej, chorąży bracławski 1723 r. (P. 1191 k. 118v). Otrzymał w r. 1711 zapis od Piotra Tomickiego, miecznika wschowskiego (P. 1146 II k. 132). Był w r. 1714 obok brata Stanisława, jak widzieliśmy, współdziedzicem Żernik w p. pyzdr, i w r. 1718 zawierał o tę wieś kontrakt z Józefem Nosowiczem (G. 93 k. 396). Od Zofii z Krąkowskich, wdowy po Kazimierzu Rokossowskim, i od jej synów, Wojciecha i Aleksandra, oraz córki Franciszki, żony Michała Słuckiego, sędziego łęczyckiego, kupił w r. 1725 za 90.000 złp. Gębice i Nowąwieś w p. pozn. (P. 1200 k. 65). Sprzedał te dobra 1736.20/VIII. r. Marcjanowi Radońskiemu (P. 1267 k. 89v). Od Jana Gruszczyńskiego, sędziego surogatora grodzkiego wałeckiego, trzymającego zastawem wieś Lubiatowo Wielkie od Stefana i Marianny z Niegolewskich Czackich w r. 1737 uzyskał cesję owego zastawu, pod zakładem 2.000 złp. (Kośc. 319 s. 21). Od Rozalii Szawrońskiej, wdowy po Aleksandrze Zawadzkim, otrzymał w r. 1738 cesję jej praw do wsi Czuchary (dziś Suchary) w p. nakiel. (Kośc. 320 s. 254). Możliwe, że już nie żył w r. 1751 (Kc. 141 k. 115), ale jeszcze w r. 1766 sporadycznie w zapisie wspomniany bez "olim" (Kośc. 330 k. 75). Jego pierwszą żoną była Marcjanna Bronikowska, córka Adama i Jadwigi Korzbokówny Zawadzkiej, która w r. 1709, jeszcze jako narzeczona, dokonywała na jego rzecz pewnej cesji (P. 1144 k. 329). Oboje spisywali wzajemne dożywocie w r. 1710 (Ws. 77 VII k. 30). Chyba to ta sama pani Marcjanna "z Trzcionki" pochowana 1725.21/VII. r. (Sep. Reform., Szamotyły). Nie pozostawił z niej Mikołaj potomstwa. Jeden z jej spadkobierców, siostrzeniec Józef Glinicki, swoją część z dziedziczonej po niej jej sumy posagowej na wsi Żelicach w r. 1752 scedował swemu z kolei siostrzeńcowi, Kazimierzowi Pruszakowi (G. 98 k. 590). Drugą żoną Mikołaja była Franciszka (Franciszka Barbara) Rokossowska, córka Kazimierza i Zofii z Krąkowskich, z którą w r. 1726 spisywał dożywocie (P. 1204 k. 54), a żyła ona jeszcze w r. 1730. Po raz trzeci ożenił się 1733.25/V. r. z Anną Zofią Misbach, szlachcianką brandenburską, wdową 1-o v. po Franciszku Mejerze, wojskim inflanckim (LC Czarnków), po którym była dożywotniczką Oporzyna i Kowalewa (Kc. 139 k. 210). T. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1238 k. 93, 93v). Brat, Joachim Franciszek Misbach, roborował jej w r. 1737 skrypt na 10.000 tynfów (Ws. 86 k. 4). Żyła jeszcze w r. 1750 (Kc. 141 k. 77). Z Rokossowskiej byli synowie: Michał Roch, ur. w Gębicach, ochrzcz. 1728.7/IX. r. (LB Czarnków), zapewne młodo zmarły, i Antoni, o którym niżej. Córka Julianna (Julianna Bibianna Apolonia), ur. tamże ochrzcz. 1730.19/II. r. (ib.). Od babki Zofii z Krąkowskich Rokossowskiej dostała w r. 1742 cesję sumy 16.000 złp., zapisanej sposobem zastawnym na Szczerbinie (N. 206 k. 87v). Zaślubiła przez 1751.11/VI. r. Franciszka Koszutskiego pisarzewicza ziemskiego poznańskiego, zmarłego między r. 1766 a 1768, sama umarła w Kościanie 1800.18/XII. r. i pochowana u tamtejszych Dominikanów.

Antoni, syn Mikołaja i Rokossowskiej, w imieniu którego jak również jego siostry, wuj ich obojga, Wojciech Rokossowski, starosta bachtyński, kwitował w r. 1742 Wojciecha Bnińskiego, kasztelana Kowalskiego, z klejnotów i sum pozostałych po śmierci Zofii z Krąkowskich Rokossowskiej (N. 209 k. 19v). Dzieedzic Wierzyc w p. gnieźn., sprzedał w r. 1749 tę wieś za 4.500 złp. ks. Adamowi Opalińskiemu, kanonikowi katedralnemu poznańskiemu (P. 1295 k. 64). Wespół z siostrą, spadkobierca rodziców i babki z Krąkowskich Rokossowskiej, cedował w r. 1751 pewne sumy maciejowi Rokossowskiemu, podstolemu wschowskiemu (Kc. 141 k. 115).

II. Zbigniew, syn Adama i Wolskiej, zapisywał w r. 1616 dług 100 zł. Janowi Zakrzewskiemu (I. Kal. 82 s. 181). W skutku działów braterskich, przeprowadzonych w r. 1621, nabył t. r. od brata Samuela wieś Olszynę z folwarkiem zw. Budziska i z hutą Bledzianowską w p. ostrzesz. (I. i D. Z. Kal. 28 k. 379). W imieniu własnym i Zony w r. 1636 kwitował małżonków Tarchalskich z sumy 9.000 zł. zapisanej sposobem zastawnym na wsi Tarchały (I. Kal. 102 s. 1324). Z jego delacji banitowany był w r. 1640 Świętosław Węgierski (P. 165 k. 40v), który t. r. pozywał Zbigniewa w sprawie sprzedaży Olszyny (ib. k. 178). Wydzierżawił Zbigniew w r. 1641 od Katarzyny z Przyjemskich Latalskiej, kasztelanowej nakielskiej, pod zakładem 17.000 złp., wieś Dębnicę (G. 80 k. 884v). Był w r. 1644 jednym z patronów zbioru w Orzeszkowie (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Wieś Olszynę z folwarkiem Budziskimi w p. ostrzesz. (z wyjątkiem gruntu i lasu Bledzianów, sprzedanych Kasprowi Denhoffowi, wojewodzie sieradzkiemu) sprzedał t. r. za 20.000 złp. Andrzejowi Siewierskiemu, staroście ostrzeszowskiemu (P. 1421 k. 596), który pozostając mu dłużnym 8.000 złp., sprzedał mu za tyleż owe dobra wyderkafem. Tę sumę 8.000 złp. Zbigniew w r. 1652 scedował swemu synowi Janowi (P. 1064 k. 124v). T. r. umarł (W. 40 k. 419). Jego żonA była Marianna Gorzeńska, córka Melchiora i Jadwigi Rutkowskiej, której w r. 1626 na połowie Olszyny oprawił 5.000 złp. posagu (Ws. 206 k. 143v). Ją, już wdowę, jak i synów ich obojga, Jana i Zbigniewa, skwitował w r. 1652 Stanisław Drzewiecki z 5.000 grz., zapisanych mu przez zmarłego (W. 40 k. 419). Nie żyła już w r. 1690 (I. Kon. 68 k. 216). Prócz wspomnianych wyżej synów była i córka Jadwiga, za którą ojciec przyszłemu jej mężowi, Piotrowi Rozbickiemu, zapisał krótko przed ślubem, 1642.1/VI. r. gotowizną w posagu 4.000 złp. i w wyprawie 1.500 złp. (G. 80 k. 1017). Rozbicki zmarł przed r. 1664, ona zaś po r. 1692.

I) Jan, syn Zbigniewa i Gorzeńskiej, w r. 1644 jeden z plenipotentów stryja Samuela (I. Kal. 110a s. 381), dziedzic Olszyny, mianowany przez tegoż stryja w r. 1646 jednym z opiekunów jego dzieci (Ws. 133 k. 47v). Dziedzic czy posesor Grodziszczka w p. pozn. 1660 r. (LC Niepruszewo). Z Mikołajem Marszewskim zawierał w r. 1677 w Ociążu kontrakt pod zakładem 5.000 zł. (I. Kal. 138 s. 8). Od Izabeli Eufrozyny z M-ch Latalskiej w r. 1684 wziął w trzyletni zastaw za sumę 5.000 zł. Dziadkowo p. gnieźn. (P. 1107 V k. 69). Mianowany w r. 1694 jednym z opiekunów dzieci Jana Konstantego Rozbickiego (P. 1127 I k. 103), żył jeszcze 1706.14/IX. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.).

II) Zbigniew, syn Zbigniewa i Gorzeńskiej, w r. 1663 nabył od Samuela Korzboka Zawadzkiego za 11.000 zł. Weszkowo w p. kośc. (Ws. 208 k. 166v). Od Jana i Władysława, braci Słupeckich wziął w zastaw w r. 1682 na jeden rok za 10.000 złp. wieś Iwno w p. kcyń. (P. 1105 IX k. 99). Od Adama Konstantego M-go w r. 1691 wydzierżawił na trzy lata wsie: Hamer, Boruja, Borujka, Jabłona cz. Wioska, Bilinek oraz młyn Ruchocki, z której to dzierżawy obaj skwitowali się wzajemnie w r. 1693 (Ws. 76 k. 421v). Od Marcina Bielickiego, cześnika wizkiego, kupił w r. 1695 za 70.000 złp. wieś Chełkowo i część w Karminie w p. kośc. (P. 1129 VI k. 21v). Swoją stryjeczną siostrę, Katarzynę M-ą, wdowę po Wacławie Bukowieckim, skwitował w r. 1696 z 2.000 zł. (Kośc. 308 k. 327). Żył jeszcze w r. 1700, kiedy to zapisywał 6.000 złp. Zofii Barbarze Kręskiej, wdowie po Eustachym Rozdrażewskim (P. 1139 VII k. 11v). Jego żoną była Marianna Rozbicka, córka Jerzego i Zofii Chrząstowskiej. Owa Zofia, już będąc wdową, zapisała 1663.9/IV. r. w imieniu własnym i swych synów Zbigniewowi M-mu dług 7.000 zł. jako posag za córką (P. 1073 k. 233, 234v), Zbigniew zaś t. r. żonie swej sumę tę oprawił (Ws. 208 k. 169). Marianna po śmierci matki w r. 1684 skwitowała z majątku po rodzicach swego brata Andrzeja Rozbickiego (P. 1107 v. 35). Żyła jeszcze 1695.14/II. r. kiedy to mąż jej w imieniu własnym i żony spisywał w Lesznie pod zakładem 90.000 zł. z Bogusławem Dziembowskim kontrakt o rękę córki ich, Joanny Jadwigi (Ws. 77 I k. 64v). Synowie: Jan, ur. w Weszkowie, umarł mając 15 tygodni, pochowany 1664.12/VII. r. (Konsrski), Jerzy, ochrzcz. w Grodziszczku 1670.12/V. r., Jan Adam, ochrzcz. 1674.15/VII. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), obaj niewątpliwie też pomarli dziećmi. Wspomniana już córka Joanna Jadwiga (Jadwiga Joanna), ochrzcz. w Iwnie 1681.11/III. r. (LB Skoki, dyssyd.), była już w r. 1729 wdową po Dziembowskim, umarła między r. 1754 a 1756.

III. Andrzej, syn Adama i Wolskiej, z działu dokonanego z braćmi w r. 1621 otrzymał wspólnie z bratem Łukaszem części w Ociążu, Oswałdowie, Słaborowicach i pustce Baby (I. i D. Z. Kal. 28 k. 373v; P. 1413 k. 3; I. Kal. 88a s. 342). Dziedzic w Ociążu, wydzierżawił Słaborowice w r. 1636 małżonkom Bagińskim (I. Kal. 102 s. 953), t. r. kwitował się z dzierżawy tej wsi z małżonkami Kraskowskimi (ib., s. 1035). Ociąż, Oswałdów i Baby w r. 1638 zastawił za 8.000 zł. Janowi Wawrowskiemu, wojskiemu kaliskiemu (ib. 104b s. 1420). Małżonkom Odolińskim wydzierżawił w r. 1640 Iwno i Suchoręcz w p. kcyń. (Kc. 128 k. 250). Obok innych składał w r. 1644 ofiarę na budowę zboru w Orzeszkowie (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Wespół z żoną części w Słaborowicach w r. 1647 zastawili za 3.000 zł. Barbarze z Gorzewa, wdowie po Janie Mańkowskim, z czego skwitowani w r. 1649 (I. Kal. 113 s. 1097, 115 s. 770). Otrzymał Andrzej w r. 1648 od Samuela M-go donację pewnych poddanych z Mielęcina (Ws. 51 k. 16). Jako jeden z opiekunów zmarłego brata Samuela, mianował w r. 1652 plenipotentów (I. Kal. 118 s. 129). Był tyn opiekunem i wtedy, kiedy swego zmarłego brata "domus et prosapias suae primus et singularis director et senior", do owej opieki, dla wychowania niezamężnych bratanic przybrał na współopiekunkę swą żonę (Ws. 59 k. 444v). Bezpotomny, umarł t. r. (ib. k. 821, 821v). Żeniąc się z Anną Krzeszkowską, córką Andrzeja i Lidii z Baranowskich, oprawił jej przed ślubem, w r. 1622, posag 7.000 zł. na połowie należnych mu z działów z bratem Łukaszem dóbr w Ociążu, Oswałdowie i Słaborowicach oraz pustkach Baby (P. 1413 k. 3). Wzajene dożywocie spisywali oboje w r. 1640 (P. 1420 k. 393v). Pani Anna połowę kamienicy przy ulicy Zamkowej w Poznaniu, odziedziczoną po ojcu, rezygnowała w r. 1659 Zofii ze Słup, wdowie po Świętosławie Żychlińskim (R. Kal. 14 k. 476v). Będąc już wdową, w r. 1660 skasowała swe dożywocie na mężowskich dobrach i zrzekła się opieki na mężowskimi bratanicami a córkami Samuela M-go (Ws. 59 k. 821, 821v). Żyła jeszcze w r. 1669 (I. Kal. 129 s. 508).

IV. Samuel, syn Adama i Wolskiej, dworzanin królewski w latach 1631-1640 (Ws. 56 k. 102; R. Kal. 12 k. 182). Jak już widzieliśmy, w r. 1614 dostał od ojca dwa puste łany w Ociążu (I. i D. Z. Kal. 28 k. 195), a 1618 r., jako wydział ojcowizny, wieś Olszynę, i wtedy dwa łany w Ociążu zwrócił ojcu (ib. k. 322v, 323). Z działów braterskich przeprowadzonych w r. 1621 wziął Mielęcin i Przybysław w p. ostrzesz. Przy ich spisywaniu nie był obecny, bo właśnie wtedy "zasiadał wieżę" (ib. k. 373v). Swoje prawa do kapitału 5.500 złp. scedował ojcu na Jutrkowie i Lubczynie p. ostrzesz., cedował wówczas bratu Mikołajowi (ib. k. 374v). Uzyskany w grodzie kaliskim od Krzysztofa Mycielskiego i Zofii z Manieckich zastaw za 7.000 zł. wsi Wietchinin i Gąsin w p. sier. scedował w r. 1631 bratu Andrzejowi (Ws. 56 k. 102). Od tych Mycielskich ponowny zastaw tych samych wsi za taką samą sumę wziął i w r. 1647, wydzierżawiając je im równocześnie (I. Kal. 113 s. 1927, 1932). Z dóbr kupionych od ojca, role "Świgoniewską" i "Świtałowską" w Ociążu cz. Oswałdowie w ponownych działach 1635 r. cedował braciom Łukaszowi i Andrzejowi (R. Kal. 11 k. 687v). Nabyte od brata Łukasza części Piwonic sprzedał w r. 1640 za 8.800 zł. Janowi Szołdrskiemu (ib. 12 k. 182). Wziąwszy w r. 1641 w zastaw od Stanisława Korzboka Zawadzkiego Jędrzychowice (Andrychowice) i Kowalewo w p. wsch., zaraz mu je wydzierżawił (I. Kal. 107a s. 945). Jędrzychowice i część w Kowalewie oraz pustkę Kunsdorff kupił w r. 1645 za 113.500 złp. od tegoż Zawadzkiego (Ws. 207 k. 235v). Jak się zdaje, Stanisław Zawadzki był już wtedy teściem M-go. Pewnych poddanych z Mielęcina Samuel dał w r. 1648 bratu Andrzejowi, dziedzicowi w Ociążu (Ws. k. 216). Testament spisywał 1646.1(?)/II. r. w Mielęcinie, zaś oblatywał go w grodzie kaliskim 1651.14/IV. r. Mowa tam o tym, iż umiera w wierze "Ortodoxae Evangelicae", a opiekunami swych dzieci obok braci Zbigniewa i Andrzeja oraz bratanków Mikołaja i Jana M-ch mianuje też Jana Szlichtinka, sędziego ziemskiego wschowskiego, i innych (Ws. 133 k. 4v). Pogrzeb Samuela odbył się w Jędrzychowicach 1652.6/II. r. (Kalendarz Bytnera; Bibl. Racz. rsp 48, s. 111, tu data pogrzebu 6/I.). Pierwszą żoną Samuela była Zofia z Bużenina Marszewska, córka Wojciecha, wdowa 1-o v. po Piotrze Daleszyńskim. Wzajemne dożywocie spisywał z nią w r. 1618 (R. Kal. 9 k. 182). Skasowała ona w r. 1621 oprawę na Olszynie w p. ostrzesz., uzyskaną od pierwszego męża, zaś od drugiego otrzymała wtedy zobowiązanie, że po podniesieniu z Daleszyna pewnej sumy oprawił jej ową sumę na połowach Mielęcina i Przybyszewa (I. i D. Z. Kal. 28 k. 375, 375v). Część Daleszyna w r. 1622 sprzedała wyderkafem za 3.000 zł. małżonkom Łukaszowi i Annie z Mysłakowskich Pigłowskim (P. 1413 k. 406). Od męża dostała w r. 1625 oprawę 7.000 zł. posagu na połowie Mielęcina (P. 1415 k. 89). Wraz ze swymi siostrami, Sławoszewską i Jarochowską, odziedziczone po dziadzie macierzystym Joachimie Bukowieckim dobra, to jest wieś Bródki i część wsi Brody w p. pozn. sprzedała w r. 1625 za 17.500 złp. Krystianowi Marszewskiemu (ib. k. 104). Umarła bezdzietnie (Z. T. P. 42 k. 151). Drugą żoną Samuela była Jadwiga Korzbokówna Zawadzka, córka Stanisława. Była nią zapewne już wtedy, w r. 1654, kiedy Samuel kupował od jej ojca Jędrzychowice. Oprawił jej posag 10.000 zł. zrazu na Mielęcinie, a w r. 1647 przeniósł tę oprawę na połowę Jedrzychowic (R. Kal. 13 k. 356). Dla zrodzonych z niej dzieci w r. 1651 ustanowił opiekunów (Ws. 56 k. 97v). Owdowiawszy Jadwiga poszła 2-o v. za Adama Bronikowskiego, któremu jeszcze przed śłubem, w r. 1653, zapisała dług 20.000 zł. (ib. k. 384v), on zaś tę sumę, jako posagową, oprawił na częściach Żelic i Michałkowic w p. kcyń. (Ws. 208 k. 165). Wzajemne dożywocie opisali w r. 1654 (Ws. 208 k. 180). Opiekunowie dzieci Samuela M-go, Andrzej M. i Jan Gorzeński, zawierali w r. 1657 kontrakt o Jędrzychowice i Kowalewo z Heleną Gorzeńską, wdową po Stanisławie Bronikowskim (Ws. 56 k. 623). Jak się zdaje, Jadwiga żyła jeszcze w r. 1660, a może i w 1673 (P. 1426 k. 379; Ws.59 k. 444v). Syn Adam Konstanty, córki Katarzyna i Izabela, pozostająca w latach 1652-1662 pod opieką stryja Andrzeja. W imieniu tych swych sióstr i we własnym Adam Konstanty kwitował w r. 1662 Samuela Zawadzkiego z 550 zł. długu (Ws. 63 k. 486v),zapisanego im w r. 1652 (Ws. 56 k. 255v). Oprócz tych córek była jeszcze jedna, urodzona też z Zawadzkiej, Jadwiga Eleonora (Leonora), ochrzcz. 1647.10/I. r. (B. Kórn. Cz. 1157, więc zapewne od Katarzyny i Izabeli starsza, Katarzyna (Katarzyna Anna) zaślubiła w r. 1663 Wacława Bukowieckiego, żyjącego jeszcze w r. 1676. Była wdową w latach 1679-1702, nie żyła już w r. 1707. Pierwszym mężem Izabeli (Eufrozyny Izabeli) był w r. 1673 Władysław z Łabiszyna Latalski, zmarły między r. 1679 a 1683, drugim w r. 1685 był Adam Lubstowski, kolejno stolnik inowrocławski, starosta kruświcki, kastelan kowalski. Umarła między r. 1706 a 1715.

Adam Konstanty, syn Samuela i Zawadzkiej, sędzia kapturowy wschowski w r. 1697 (Ws. 77 II k. 8v). Jeszcze w r. 1652 nieletni, pozostawał pod opieką stryja Andrzeja (I. Kal. 118 s. 129). Otrzymał w r. 1663 zobowiązanie od swego przyszłego szwagra Wacława Bukowieckiego stawienia do akt przyszłej swej żony, Katarzyny M-ej (Ws. 63 k. 513). Adam Konstanty całe swe części Jędrzychowic w r. 1663 zastawił za 3.550 zł. Przecławowi Bronikowskiemu (ib. k. 584). Skwitowany przez szwagra Bukowieckiego w r. 1667 z 12.000 zł. posagu i wyprawy, zaś przez siostrę z majątku rodzicielskiego, pozostał jeszcze Bukowieckiemu winien sumę 2.000 zł. (Ws. 68 k. 81, 81v). Od braci swej żony, Stefana i Marcjana Gorzeńskich, otrzymał w r. 1676 zobowiązanie sprzedania za 40.000 złp. wsi Bucz w p. kośc. (Kośc. 305 k. 826). Po śmierci Marcjana Stefan Gorzeński dopełnił w r. 1679 tej transakcji (Ws. 73 k. 403v), a w r. 1682 Adam Konstanty kupił jeszcze od niego za 110.000 złp. wsie: Hamer, Boruja, Jabłonna, Wioska cz. Nowa Jabłonka, folwark Blinek oraz młyn Ruchocki cz. Zawada w p. kośc. (P. 1104 k. 51). Było to już jednak tylko ostateczne usankcjonowanie transakcji wcześniejszej. Już bowiem w r. 1680 został M. do tych dóbr intromitowany (Ws. 147 k. 57v). Manifestował się przeciwko niemu w r. 1692 Wojciech Kowalski, występujący tu jako mąż Joanny Gorzeńskiej, córki zmarłego już Stefana, a także w imieniu innych córek tego Stefana, jako spadkobierczyń Hamru po ojcu, stryju Marcjanie i po stryjecznym bracie, synu Marcjana. Dobra hamerskie miały mieć, wedle niego, wartość około 200.000 złp., tymczasem zaś sierotom po Stefanie nikt z krewnych nie chciał przyjść z pomocą, bowiem ich ojciec wrócił był na katolicyzm i umarł w nędzy w chłopskiej chacie (I. Kon. 69 k. 125). Adam Konstanty Jędrzychowice i część Kowalewa, dobra oszacowane na 160.000 złp., dał w r. 1700 swemu synowi Janowi (P. 1139 XII k. 138), a w r. 1701 czyniąc działy między synami dał Janowi dobra: Hamer, Boruja, Borujka, Jabłonek, Wioska, Blinek oraz Ruchocki Młyn alias Zawada, w sumie 100.060 zł. (Ws. 77 III k. 113v). Nie żył już w r. 1703 (Ws. 77 V. k. 5v). Jego żoną była Anna Gorzeńska, córka Jana, cześnika poznańskiego, i Elżbiety z Bronikowskich, o której rękę zawierał w Buczu w r. 1664 umowę z jej ojcem (Kośc. 305 k. 217). Na Jędrzychowicach i Kowalewie oprawił tej żonie w r. 1668 posag 30.000 zł. (Ws. 208 k. 292v). Mianował w r. 1671 opiekę dla zrodzonych z niej dzieci (Ws. 68 k. 575). Żyła jeszcze w r. 1683 (Ws. 73 k. 829), a chyba i w r. 1685 (P. 1110 IX k. 54), nie żyła 1700 r. (P. 1139 XIII k. 138). Trzech było synów: Jan, Samuel i Andrzej. Córki znam dwie, Joannę Ewę i Konstancję Eleonorę, jednak być może, że była i trzecia, nieznana mi z imienia, a której dotyczył zawierany przez Adama Konstantego w Andrychowicach 1697.25/IV. r. z Samuelem Bończa Sienickim kontrakt małżeński pod zakładem 25.000 złp. (Ws. 77 II k. 8v). Wypada dodać, że posag Joanny Ewy, idącej za Andrzeja Rozbickiego, wedle kontraktu spisanego we Wschowie 1680.2/IX. r., wyniósł również 25.000 zł. (Ws. 73 k. 480). Rozbicki umarł w r. 1708 lub 1709, zaś Joanna Ewa, występująca jeszcze w r. 1713 jako wdowa, już w r. 1716 była 2-o v. żoną Dobrogosta cz. Bonawentury Przystanowskiego, a zmarła między r. 1728 a 1743. Konstancja Eleonora, występująca czasem tylko jako Konstancja, wyszła najpierw w r. 1703, krótko po 19/II., za jerzego Aleksandra Bronikowskiego, zmarłego w Kaliszu w r. 1714, przez 31/VII., a 2-o v. była w r. 1716 żoną Jana Bronikowskiego, z czasem generała wojsk pruskich. Umarła w r. 1758, pochowana 2/VIII. (LM Skoki, dyssyd.).

I) Jan syn Adama Konstantego i Gorzeńskiej, mianowany miecznikiem wschowskim 1712.22/VIII. r. (Ws. 157 k. 459v). Jak już wiemy, dostał od ojca zrazu w r. 1700 Jędrzychowice i części Kowalewa, co zostało zmienione w r. 1701, kiedy otrzymał Hamer, Borujkę, Jabłonę, Wioskę, Blinek i młyn zwany Ruchockim cz. Zawada. w r. 1703.19/II. w Jędrzychowicach, wspólnie z braćmi, spisywał z Przecławem Bronikowskim i jego synem Jerzym ALeksandrem kontrakt małżeński o rękę siostry (Ws. 77 V k. 5v). Z braćmi dokonał w Poznaniu 1713.24/VII. r. podziału fortuny rodzicielskiej, oszacowanej ogólnie na 263.500 złp. Działy te, przyznające każdemu z braci równowartość 87.833 zł., utwierdziły Jana we władaniu dobrami hamerskimi (Ws. 77 IX. k. 31). Jeszcze t. r. protestowała przeciwko temu podziałowi siostra Bronikowska (P. 290 k. 168v). Wespół z brać był Jan w r. 1715 skwitowany przez tę siostrę z wydania klejnotów przeznaczonych jej przez ich ojca (P. 1149 II k. 24v). T. r. w skutku nowych działów z braćmi, przeprowadzonych 31/XII. w Jędrzychowicach, zobowiązał się dopłacić z majętności hamerskiej najmłodszermu bratu Andrzejowi do jego działu sumę 22.166 zł. Wszyscy bracia mieli ponadto po ojcu sunę 100.000 zł. u Adrzeja Twardowskiego, chorążego czerniechowskiego, którą teraz zobowiązali się windykować wspólnym wysiłkiem. Siostrze Bronikowskiej byli dłużni 44.266 zł., siostrze zaś Rozbickiej zaledwie 1.700 zł. Ogólna suma długów sięgała 105.545 zł., więc na każdego z braci przypadało tego po 35.181 zł. (Ws. 158 k. 53). W r. 1723 miecznik skwitowany został z majatku rodzicielskiego przez własną córkę, zamężną Kurnatowską, która wzięła 20.000 złp. posagu (P. 1193 k. 73v). Wspólnie z braćmi współdziedzic spadkowych po Leszczyńskich dóbr Strzyżewic, Gronowa koło Leszna i innych, pozwany wraz z nimi w r. 1723 przez Mikołaja Jabłonowskiego, pułkownika wojsk koronnych, posesora Przybyszewa z przyległościami (Z. T. P. 41 k. 983). Umarł między 1726.7/I a 23/VII r. (Orzeszkowo, dyssyd.; P. 1201 k. 110; Ws. 168 k. 189v). Jego pierwszą żoną była Anna Elżbieta z Sienna Potworowska, córka Aleksandra z Twardowskiej, o której rękę 1701.7/II. r. zawierał umowę, a zaraz potem, jeszcze przed ślubem, na połowie dóbr hamerskich oprawił jej 60.000 zł. posagu, uiszczonego w całości dopiero w r. 1713 (Ws. 77 III k. 134v, IX k. 16v). Drugą żoną miecznika była w r. 1725 Ludwika Kurnatowska, córka Dobrogosta i Jadwigi ze Złotnickich, wdowa 1-o v. po Bogusławie Karczewskim (P. 1201 k. 85v). Z M-im dzieci nie miała. Była w r. 1729 posesorką wsi Płaczki, dziedzicznej jej pierwszego męża (P. 1218 k. 132v), a w r. 1735 Czarnotek, też po tym mężu (P. 1241 k. 153v). Umarła między r. 1737 a 1748 (Kośc. 324 k. 46). Synowie Jana z pierwszej żony: Aleksander Konstanty, Jan Adam, Ludwik Samuel. Z córek, Anna Karolina, żona 1-o v. w r. 1723 Piotra Ernesta Kurnatowskiego, zmarłego w r. 1727, 2-o v. w latach 1729-1736 żona Adama Rozbickiego, występowała jako wdowa w latach 1742-1766.15/VIII., nie żyła już w r. 1775. Ludwika Elżbieta, zaślubiona w Hamrze 1725.12/II. r. Krystianowi (czasem pisanemu Krzysztofem) Ludwikowi Kurnatowskiemu, umarła w Orlu 1742.29/VIII. r. Wiktoria Marianna, niezamężna w latach 1726-1727 (LB Orzeszkowo, dyssyd.), była już 1728.28/II. r. żoną Andrzeja Wacława Bukowieckiego, z którym żyła jeszcze w r. 1749, umarła w Chycinie 1768.2/III. r. i tam pochowana. Joanna Florentyna, zaślubiona w Hamrze 1734.25/V. r. Władysławowi Kosickiemu, zmarłemu między r. 1767 a 1772, sama żyła jeszcze chyba w r. 1772, nie żyła już 1777 r. Helena Teresa, wydana najpierw 1741.14/II. r. w Wiosce z Bogusława Andrzeja Chlebowskiego, żyjącego jeszcze w r. 1754, była 2-o v. 1771 r. żoną Ksawerego Urbanowskiego, umarła po r. 1800. Wreszcie Stefania, niezamężna 1740.24/V. r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.).

Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.

[513]