Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
513514515516[517]518519520521
Miaskowscy - Mierzewscy
III. Baltazar, syn Piotra i Sulińskiej, występował w latach 1532-1536 wespół z matką i braćmi jako współdziedzic w Mielnie, Sulinie i Kruchowie (G. 29 k. 309v; P. 874 k. 294v, 1393 k. 606). Żył jeszcze w r. 1558, kiedy to bratu Mikołajowi na trzy lata wydzierżawiał części w Kruchowie i Grabowie (G. 37 k. 264). Nie żył już w r. 1560, a jego bracia przeprowadzając po nim działy pozostałych po jego śmierci dóbr, długami jego obciążyli schedę Mikołaja (P. 902 k. 234).
IV. Aleksandre, syn Piotra i Sulińskiej, ur. w październiku r. 1527, opat trzemeszeński 1558 r. (G. 38 k. 144), sekretarz królewski w r. 1560 (P. 1396 k. 813), biskup nominat wendeński (inflancki) po r. 1582. W latach 1532-1536 wespół z matką i braćmi dziedziczył w Mielnie, Sulinie i Kruchowie (G. 29 k. 309n; P. 874 k. 294v. 1394 k. 606). Wieś Sulino z pustką Dzierzgoniestwem w r. 1556 sprzedał wyderkafem za 500 zł. bratu Krzysztofowi (P. 1396 k. 339v), zaś wespół z siostrą Jadwigą, owdowiałą Gwiazdowską, dobra po rodzicach, należące się im z działów, we wsiach Mielno, Nowoszki, Kruchowo, Grabowo, Sulino oraz części Dzierzgoniestwa dali wieczyście w r. 1560 braciom Krzysztofowi i Erazmowi (ib. k. 813). Umarł 1584.28/II. r., mając lat 57, miesięcy 4, pochowany w kościele trzemeszeńskim, gdzie nagrobek wystawił mu bratanek Wojciech, także opat tamtejszy (Korytkowski).
V. Erazm, syn Piotra i Sulińskiej, ur. ok. 1526 (kolejność wyliczenia braci wskazywałaby raczej za datą nieco późniejszą), mając tylko mniejsze święcenia został przed r. 1556 kanonikiem gnieźnieńskim, t. r. instalowany na innej kanonii gnieźnieńskiej fundi Skrzynka, a 18/V. t. r. na kanonii poznańskiej fundi Tarnowo (Install.), kanonik krakowski w r. 1562 (Łętowski), kanonik kruświcki w r. 1564 (G. 43 k. 216), dopiero w r. 1567 wyświęcowy został na diakona (Kotytkowski), Pleban w Kostrzyniu 1571 r. (G. 51 k. 653). Występował w latach 1533-1536 z matką i braćmi jako współdziedzic w Mielnie, Strzeżewie Paszkowym, Kruchowie i Sulinie (G. 29 k. 309v; P. 874 k. 294v, 1393 k. 606). Po śmierci matki bratu Mikołajowi w r. 1549 wydzierżawił swoje części w dobrach Kruchowo, Grabowo, Mielno, Nowoszki i Sulino (P. 888 k. 347). Z działów przeprowadzonych z braćmi w r. 1560 dostał Sulino i część pustki Dzierzgoniestwo z prawem patronatu kościoła parafialnego w Dębnicy, oraz dopłatę 1.300 zł. (P. 902 k. 238). Wieś Giżyce cz. Iżyce, należącą do swej prebendy kruświckiej, wydzierżawił w r. 1564 na trzy lata Adrianowi Rogalińskiemu (G. 43 k. 216), zaś w r. 1571 Maciejowi Muchańskiemu (G. 51 k. 596). Skwitował brata Mikołaja 1566 r. z sumy 1.000 złp., stanowiącej część dopłaty określonej działami z r. 1560 (G. 46 k. 19). Od Wilibrorda Młodziejewskiego w r. 1575 kupił wyderkafem za 5.000 złp. Młodziejewice i Gunice w p. pyzdr. (P. 1398 k. 577v). Swą wieś Sulino oraz pustkę Dzierzgoniestwo w r. 1577 wymienił z Jerzym Latalskim, wojewodzicem poznańskim, na jego całe wsie Łabiszynko i Wolę, oraz pustki Łabiszynko, oraz młyn Ulęk w p. gnieźn. (P. 1398 k. 717v). Miał też wsie Gunice i Młodziejewice, trzymane wyderkafem w sumie 5.000 zł. od Wilibrorda Młodziejewskiego (G. 58 k. 290v). Umarł zapewne w r. 1579, bowiem już 1580.26/I. r. na opróżnioną przez jego śmierć kanonię poznańską instalował się następca (Install.). Tak więc podana przez Korytkowskiego data zgonu, r. 1574, błędna. Spadkobiercy jego, bracia Mikołaj i Krzysztof, prawa do sołectwa we wsi Wybiartowo (dziś Libartowo), należącej do plebanii kostrzyńskiej, i do sum tam zapisanych a scedowanych ich zmarłemu bratu przez Gabriela Wysockiego, cedowali w r. 1580 ks. Janowi Gałczyńskiemu, kanonikowi krakowskiemu i plebanowi kostrzyńskiemu (G. 58 k. 69). Przeprowadzili też t. r. podział pozostałych po Erazmie dóbr: Łabiszynka i Woli dziedzicznych Gunic i Młodziejewic wyderkafowych (G. 58 k. 290v).
Maciej, brat wymienionych na początku Mikołaja i Piotra, wespół z nimi współdziedzic w Mielnie, występował w latach 1419-1426 (G. 2 k. 69, 3 k. 222v, 234), wespół z bratem Piotrem od rodzonych swych bratanic, Anny i Elżbiety, nabył w r. 1436 za 300 grz. części w Mielnie i Kosmowie (P. 1378 k. 62). Jego synem był Marcin.
Marcin z Mielna M., syn Macieja, ok. lat 1440/1442 wespół ze swym stryjem Piotrem miał termin ze strony Jana z Budziejewa (G. 5 k. 7), zaś w r. 1448 on sam pozywał Jana, Mikołaja, Piotra i Wojciecha, braci niedzielnych z Modliszewa (ib. k. 47). Modliszewo braci Andrzeja, Piotra, Marcina, Jakuba i Mikołaja, oraz Mielno Marcina i jego stryja Piotra, były w r. 1449 rozgraniczone przez arbitrów (G. 7 k. 24). Z tym stryjem Piotrem Marcin w r. 1451 dokonał działów (G. 6 k. 190), ale jeszcze i w r. 1465 występował wspólnie z nim jako współdziedzic w Mielnie i Kosmowie, przy czym czwartą część drugiej z tych wsi mieli obaj nabytą od Stanisława Szczytnickiego (G. 20 k. 91v). Część w Kosmowie Marcin w r. 1466 sprzedał temuż Szczytnickiemu za 100 grz. (P. 1383 k. 291). Wespół z braćmi stryjecznymi, Stanisławem i Maciejem, synami Piotra, jako współdziedzicami w Mielnie, zawierał w r. 1467 ugodę graniczną z Świętosławem Dziatkowskim (G. 20 k. 159). Żył jeszcze w r. 1488 (G. 13 k. 105v), a mowa o nim jako o zmarłym 1491 r. (G. 15 k. 63v), jednak już w r. 1490 żonie jego Barbarze i synowi Wincentemu poręczano za Jadwigę Przebrodzką, iż będzie z nimi żyć w pokoju (ib. k. 55). Pozwalałoby to przypuszczać, że Marcin w r. 1490 już nie żył. Ta Barbara M-a pozywała w r. 1494 Macieja Komornickiego i Stanisława M-go o poranienie (G. 25 k. 8v). Tego roku umarła. Miała oprawę na Mielnie (ib. k. 48). Synami Piotra i jej byli Wincenty i Hektor, córkami Małgorzata i Anna. Z nich, Małgorzata wyszła za Wojciecha Modliszewskiego zwanego Szytko, z Kościelnego Modliszewa, któremu Marcin M. w r. 1478 zapisał w posagu za nią 50 grz. (G. 21 k. 66v). Po śmierci jej i jej męża, w r. 1485 Marcin zobowiązał się uiścić tę sumę ich synom a swoim wnukom, Wojciechowi i Łukaszowi Modliszewskim (G. 12 k. 104v). Anna była żoną Andrzeja Bierzglińskiego cz. Wilczyńskiego, dziedzica w Bierzglinie, któremu jej brat Hektor M. zeznał w r. 1496 dług 110 zł. węg. jako jej posag (G. 16 k. 135). Wyszła ta Anna 2-o v. w r. 1500 za Macieja Glinieckiego, a żyli jeszcze oboje w r. 1514.
1. Wincenty, syn Marcina i Barbary, występował w r. 1490 wespół z matką (G. 15 k. 55). Wraz z bratem Hektorem, niedzielni dziedzice w Mielnie, wzywali w r. 1491 braci ze Szczytnik do uiszczenia 28 grz, należnych ich zmarłemu ojcu (G. 22 k. 153). Obaj z Hektorem siostrzeńcom swym Modliszewskim zapisali t. r. dług 50 grz. jako posag po swej siostrze a ich matce (G. 15 k. 83). Bracia ci, dziedzice w Mielnie i Nowoszycach, zawierali w r. 1494 ugodę ze Stanisławem i Maciejem z Mielna, braćmi stryjecznymi ich ojca (G. 23 k. 61v). T. r. bracia ci niedzielni zastawili dwa osiadłe łany w Mielnie za 10 grz. ks. Mikołajowi Łabiskiemu (G. 16 k. 63v).
2. Hektor, syn Marcina i Barbary, podwojewodzi gnieźnieński w r. 1527 (G. 335a k. 97), wiceregens (wiceburgrabia) ziemski gnieźnieński w r. 1534 (G. 262 k. 116). W latach 1491-1494 niedzielny z bratem Wincentym w Mielnie i Nowoszycach, swoją część jeziora w Mielnie i łan osiadły w tejże wsi w r. 1497 zastawił za 17 grz. Janowi Dębnickiemu (G. 17 k. 37). Ręczył w r. 1500 za swoją siostrę Annę, wdowę po Andrzeju Bierzglińskim, 2-o v. żonę Macieja Glinieckiego, iż skwituje Michała i Piotra Bierzglińskich ze swej oprawy 35 grz. (G. 18 k. 137). Połowę Nowoszyc z połową jeziora w Mielnie t. r. sprzedał wyderkafem za 30 grz. stryjowi Maciejowi M-mu (ib. k. 150). Wraz z Katarzyną, zakonnicą w Gnieźnie, i Małgorzatą, żoną Jana Zasułtowskiego, Modliszewskimi, sprzedał w r. 1512 swoją i ich część "Wojtkowską" w Modliszewie Kościelnym za 70 grz. Mikołajowi Sobiejusze Modliszewskiemu (P. 786 s. 357, 865 k. 190v). Hektor całe połowy Mielna i Nowoszyc w r. 1530 sprzedał za 410 grz. Piotrowi M-mu (P. 1393 k. 381). Jako wiceburgrabia ziemski gnieźnieński, intromitował w r. 1535 ks. Jana Skrzetuszewskiego, kanonika poznańskiego i plebana w Pobiedziskach do części Piotra Płaczkowskiego we wsi Rusiec (G. 262 k. 225v). Jego żoną była Dorota Przesiecka, córka Wojciecha, której w r. 1499 na połowie Mielna oprawił 75 grz. posagu (P. 1389 k. 8v), ponowił zaś ten zapis w r. 1522 (P. 1392 k. 474v). Kwitowała ona w r. 1531 z 70
@tablica
@tablica
grz. braci swych, Macieja i Marcina Przesieckich (G. 29 k. 150v), a od tegoż Marcina w r. 1532 za 30 grz. nabyła wyderkafem 2 grzywny rocznego czynszu na części wsi Rakojady p. gnieźn. (P. 1393 k. 517). zon. tablice 1-2.
Mielińscy, Milińscy, Mileńscy, Mieleńscy, różni. Mikołaj Mileński w r. 1493 mąż Jadwigi Siedleckiej, która wtedy sprzedała części wsi Siedlec, Brzezie, Oborzyno Urlejowi z Górki, biskupowi poznańskiemu, i bratankowi jego, Łukaszowi (Kośc. 230 k. 4). Mikołaj Miluński (może to Miłoński?), dziedzic w Grocholinie, w r. 1515 sprzedał wyderkafem za 150 grz. wieś Szamocino p. kcyń. Katarzynie ze Śmigla, wdowie po Hieronimie Kretkowskim (P. 866 k. 171). Jan Mieleński uzyskał za konsensem królewskim z 1516.10/I. r. od Hieronima z Łaska, wojewody sieradzkiego, zastaw(?) zapewną sumę ws miasta królewskiego Dąbie w ziemi łęczyckiej (MRPSum. IV 10806). Może ten sam Jan Mieleński (Miliński) był 1521.17/II. r. mianowany chorążym poznańskim (ib. 3644). Chorąży od Wyszka Łążeckiego nabył wyderkafem w r. 1524 Izdebno i połowę Szyszłowa w p. gnieźn. (G. 335a k. 75). Anna Mieleńska, córka zmarłego Klemensa Okrąglickiego(!), w r. 1530 żona Jana Nierackiego (I. R. Gr. 2 k. 208v), skwitowała 1532 r. z zapisu Walentego Szawłowskiego (I. R. Z. Kal. 4 k. 85). Jadwiga, córka zmarłego Mielińskiego, żona w r. 1535 Marcina Goryńskiego cz. Mirosławskiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 85v). Anna Milińska, ksieni owińska 1536 r. (P. 874 k. 284v). Ks. Stanisław, mansjonarz kolegiaty Św. Marii Magdaleny w Poznaniu w r. 1554 (P. 1396 k. 225). Jan Mileński, mąż Zofii Gosławskiej, która w r. 1577 była już 2-o v. żoną Jana Zbyszewskiego (P. 929 k. 757v, 758). Jako wdowa i po tym drugim mężu dostała w r. 1582 od swych pasierbów, Wojciecha i Mikołaja Zbyszewskich, zapis 5.800 zł. długu (P. 939 k. 329v). Stanisław Mileński, żołnierz królewski, dostał 1588.10/VI. r. konsens królewski na wykupienie z rąk małżonków Jana i Heleny Czarnkowskich wójtostwa w mieście Kłecku (M. K. 135 k. 41, 41v). Łukasz Mieliński, syn zmarłego Macieja z pow. łęczyckiego, dostał w r. 1602 od Macieja Bogołomskiego zapis długu 275. (I. Kal. 68 s. 351). Jan Miliński, nieosiadły "gołota", pozwany w r. 1602 przez Dorotę z Rembowskich Mikołajewską (I. Kon. 30 k. 595v). Barbara Mielińska i jej mąż Aleksander z Kalinowy Zaremba, oboje już nie żyjący w r. 1623. Zofia Milińska, Mileńska, żona 1-o v. w r. 1636 Michała Gogolińskiego, 2-o v. w r. 1640 Jana Bronikowskiego. "Szl." Jan Mileński z Kawior, chrzestny 1638.9/V. r. (LB Św. Trójca, Gniezno). Jan Miliński świadkował 1648.26/IV. r. (LC Objezierze). Jan, Piotr i Andrzej Milińscy procesowani w r. 1649 w grodzie nakielskim przez Feliksa Deręgowskiego o zabicie jego brata ciotecznego, Jana Mrozewskiego (Kośc. 302 k. 279). Jan, syn zmarłego Jana, sumę 1.500 zł., cedowaną ojcu przez Wojciecha Ślesińskiego, cedował w r. 1654 Wacławowi Żychlińskiemu (Py. 151 s. 173). Teresa Mileńska, w r. 1657 żona Franciszka Zaleskiego. Anna Mielińska, w r. 1657 żona Łukasza Pigłowskiego. Piotr, w r. 1659 komornik poznański, z sejmiku przedsejmowego w Środzie 28/II. t. r. wyznaczony na jednego z komasarzy do poborców (P. 184 k. 291). Jan Mieleński z Goliny zmarł 1663.10/XII. r. Z żony Katarzyny, zmarłej 1664.7/III. r., syn (nieznany z imienia), zmarły 1659.10/V. r. (LM Gołaszyn). Anna Mieleńska, chrzestna 1666.21/IX. (LB Poniec). Od Jerzego Mileńskiego przed r. 1670 nabył w grodzie kiszporskim pewne prawa Jakub Swaradzki, sędzia ziemski michałowski, podwojewodzi malborski (N. 185 k. 79). Jan Mieliński, chrzestny 1680.10/II. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Stanisław Mieliński z Chraplewa, chrzestny 1701.6/III. r. (LB Brody). Stanisław Mieliński, posesor Rokitna, chrzestny 1704.3/II. r. (LB Wytomyśl). "Szl." Jan Józef Mileński, Mieliński (czy szlachcic?) zaśłubił 1705.19/II. r. Katarzynę córkę karczmarza z Ocieszyna (LC Objezierze). Ich córka Dorota, ur. w Ocieszynie, ochrzcz. 1707.6/II. r. (LB Objezierze). Katarzyna Milińska (może wdowa po Józefie?) wyszła 1712.4/IV. za "ur." Jana Bojerskiego, ekonoma z Ocieszyna (LC Objezierze). Marianna Mileńska, chrzestna 1705.15/II. r. swej prawnuczki, córki Rafała Dobrzyckiego urodzonej ze swej wnuczki Konstancji, dziedziców Parzęczewa (LB Góra k. Jaroc.). "Szl." Agnieszka Mielińska, chrzestna 1716.23/XII. r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Agnieszka Milińska z Wysoczki zaślubiła 1718.3/I. r. "ur." Jakuba Ostrowskiego(?) (LC Buk). Wojciech Miliński ze Słembowa i jego bratowa Dorota M-a, chrzestni 1724.3/IX. r. (LB Kłecko). Kazimierz Mieliński (czy szlachcic?) zaślubił 1733.29/XI. r. "ur." Annę Jaworską z dworu w Mądrem (LC Mądre). "Szl." Agnieszka i "szl." Józef Mileńscy, chrzestni 1769.30/XII. r. (LB Kcynia). Pani Anna Mileńska, majorowa, zmarła 1777.17/III. r. mając ok. 62 lat (LM Margonin). Panna Jadwiga Milińska zaślubiła w Krzywiniu 1777.25/XI. r. "ur." Marcina Kowalskiego, ekonoma w Zimnicach (LC Krzywiń). O. Benedykt Miliński, dr. obojga praw, cysters przemęcki, zmarł w Przemęcie w klasztorze 1782.3/I. r. mając lat 52, profesji zakonnej 24, kapłaństwa 23 (Nekr. Przemęt; Nekr. Obra; Nekr. Bledzew; Nekr. Owińska). Nepomucen Mileński, pułkownik wojsk koronnych, chrzestny 1790.26/IX. r. (LB Wyganów). Jan i pani Marianna Mileńscy, chrzestni 1792.23/XII. r. (LB Zbąszyń). Antoni Mileński, posesor Markowic i Januszewa, świadek 1800.3/II. r. (LC Kórnik). Antonina M-a, dziedziczka Markowic, chrzestna 1818.8/XI. r. (LB Pobiedziska). Zofia Milińska przed r. 1821 wyszła za Maksymiliana Jaruchowskiego, posesora Marianowa.
Mieliwska Elżbieta, w r. 1759 żona Piotra Kalkszteina Stolińskiego.
Mielnicki Stanisław nie żył już w r. 1665, kiedy Dorota z Prądzyńskich, wdowa po nim i po dwóch następnych mężąch, Wojciechu Borzewskim i Florianie Białochowskim, kwitowała Stanisława Wałdowskiego (N. 184 k. 66).
Mielżyńscy h. Nowina wyszli z Mielżyna w p. pyzdr., a od końca XVI wieku poczęli się pisać "z Brudzewa". Jan M. na sądach w Pyzdrach w latach 1390-1400. Wespół z synem Piotrem i obok Michała z Mielżyna świadczył w r. 1396 w Pyzdrach, zaś z tymże synem w Gnieźnie 1397 r. Miał w r. 1398 termin przeciw Katuszy z Bodzewa o części działu w Mielżynie. Pani Dobka, która ze swym synem, z Mielżyna, była w r. 1399 pozywana na roki pyzdrskie przez Michała z Cerekwicy, to być może żona tego Jana (Leksz. II a1, 474, 682, 760, 914, 1058). Piotr, Pietrek, Pietrasz M., z Mielżyna, stawał na sądach w Pyzdrach w latach 1391-1400 (ib. 205, 661, a901), zaś w Poznaniu w r. 1396 obok Jana (Leksz. I 2193). W r. 1402 występował wspólnie z matką (czy tą panią Dobką?) i bratem (Py. 1 k. 117), żył jeszcze w r. 1420 (G. 3 k. 23, 24). Braćmi tego Piotra byli Przecław i Sędziwój. Przecław występował w latach 1402-1411, Sedziwój zaś, zwany też Sądkiem, w latach 1411-1416, a w r. 1415 procesował Sędziwoja z Brudzewa (G. 4 k. 45v, 66v, 79v, 2 k. 108; Py. 1 k. 112v, 155v, 170, 195v, 2 k. 60, 3 k. 6v, 103, 131). Nie wiem kim dla powyższych byli, Michał i Mielżyna, działający wraz z Przecławem w r. 1410 (Py. 2 k. 39v), i Marcin z Mielżyna, występujący obok Pietrasza w r. 1413 (ib. 3 k. 26). Piotr, jak się zdaje, miał dwóch synów, Jana i Stanisława.
Jan, kiedy występował w Pyzdrach w r. 1418, nazwany synem Piotra (Py. 4 k. 3v). Nie żył już w r. 1444, kiedy wdowa po nim Anna wraz z córką Katarzyną miały termin z Kiełczem i Mikołajem braćmi z Brudzewa (Py. 10 k. 136v).
Stanisław, brat Jana, a więc zapewne syn Piotra (KDW V s. 554), stawał 1444 r. w sprawie bratowej Anny i jej córki Katarzyny na terminie z braćmi z Brudzewa (Py. 10 k. 152v, 154). Część "Jakubowską" w Starym Wiekowie w r. 1444 dał Mikołajowi Królowi z Wiekowa za inne części, "Panieńskie Ostrowy" i "Miedźwiedzi Kierz" w tejże wsi, dopłacając do tej zamiany 50 grz. (P. 1379 k. 70). Dziedzic w Mielżynie, od Orzybysława (Przybka) Roszeńskiego(?), też dziedzica w Mielżynie, nabył t. r. jego częsci wsi Małe Lipie w p. pyzdr. i Wiekowo p. gnieźn., płacąc za nie 40 grz. (ib. k. 71v). Wezwany w r. 1450 do uiszczenia się przez Wojciecha, syna Wierzbięty z Grzybowa, nazwany Stanisławem "niegdy M-im" (G. 6 k. 156). Nie żył już w r. 1452 (G. 7 k. 304v). Żoną jego była Anna, jedna ze spadkobierczyń Macieja Trzcielskiego w dobrach Pleszew, Suchorzewo i Pikarzewo, którą to Annę w r. 1438, obok innych współspadkobierców Macieja, arbitrzy godzili z Żydem kaliskim Kawiarem (I. Kal. 2 k. 79v). Ta Anna, pochodząca z rodu Leszczyców (wynika to z wywodu jej wnuka Stanisława, kanonika poznańskiego), zastrzegała w r. 1443 swoją oprawę na Mielżynie przed pretensjami Mikołaja z Pleszewa, chorążego kaliskiego (Py. 10 k. 69). Już będąc wdową miała w r. 1452 termin przeciwko swym niedzielnym synom, Janowi i Piotrowi (G. 7 k. 304v). Żyła jeszcze w r. 1479 (G. 9 k. 103). Spośród synów, o Janie będzie niżej. Piotr żył jeszcze w r. 1462 (G. 20 k. 8), zapewne już nie żył w r. 1467, kiedy to Piotr Korczbok z Witkowa unieważnił otrzymany od niego list rezygnacyjny na cztery łany w Mielżynie, został bowiem zaspokojony przez Jana M-go (ib. k. 159v). Córką Stanisława była Barbara, żona Marcina Lubomyskiego (Lubomyślskiego), dziedzica w Górze, wdowca w r. 1514.
Jan, syn Stanisława i Anny, burgrabia gnieźnieński w r. 1468 (G. 8 k. 20v). Miał w r. 1449 termin ze strony Wojciecha Gembarzewskiego i nazwany wtedy omyłkowo stolnikiem kaliskim (G. 7 k. 29), którym nie był. T. r. pozwany przez braci z Brudzewa o pożyczkę zaciągniętą u ich zmarłego ojca, Kiełcza, tytułowanego podstolim kaliskim (ib. k. 48v), którym również nigdy, jak się zdaje, nie był. Obaj z bratem Piotrem dziedzielni, mieli 1459 r. termin ze strony braci ze Szczytnik (ib. k. 301v). Wespół z bratem uzyskał w r. 1462 od Mikołaja Roszeńskiego zobowiąznie sprzedania za 400 grz. czwartej części w Mielżynie oraz szóstej w Wiekowie i Lipiu, dóbr odziedziczonych po śmierci Katarzyny (G. 20 k. 8). Czyżby to była Katarzyna, córka Jana, o której było wyżej? T. r. wspomniany jako właściciel placu koło Gniezna, sąsiadującego z placem Krzesława z Wilczyna (P. 1384 k. 145v). Od Jana z Ćwierdzina nabył w r. 1466 czwartą część w Małym Ruchocinie p. gnieźn. (P. 1383 k. 239a). Swoje częci w Skąpem wraz z dopłatą 600 grz. dał w r. 1470 Dobrochnie, wdowie po Piotrze Nidomskiem, biorąc od niej w zamian jej trzecią część we wsiach Nidom i Czaple w p. gnieźn. (P. 1385 k. 65v). Od Tomasza z Małachowa Krzystkowic zwanego Krzystkiem kupił w r. 1472 za 200 grz. całą tę wieś (ib. k. 139). Trzecią część wsi Nidom i Czaple w r. 1472 sprzedał za 400 grz. Mikołajowi Bnińskiemu, kasztelanowi kamieńskiemu, dwie inne zaś czzęści tamże sprzedał temuż za 60 grz. (ib. k. 138v). Sumę 400 grz., którą kasztelan zobowiązał mu się uiścić, scedował wraz ze swymi prawami na dobrach Nidom i Czaple w r. 1473 ks. Andrzejowi z Bnina, biskupowi poznańskiemu (P. 1383 k. 209v). Od Anny, córki zmarłego Dzietrzycha z Małego Ruchocina, nabył w r. 1475 za 200 grz. jej części po rodzicach w Ruchocinie (P. 1386 k. 28v). Żył jeszcze 1480.7/III. r. (G. 21 k. 68), nie żył już w r. 1482, kiedy bracia ze Strzyżewa skwitowali z 2 grz. jego dzieci (ib. k. 100v). Żona Jana, Katarzyna, córka Mikołaja Brudzewskiego, podkomorzego kaliskiego, wespół ze swymi siostrami była w r. 1462 intromitowana do wsi Pruszkowo, Dojutrowo i Podlesie w p. kal. (I. Kal. 1 k. 123). Tej żonie na należnej sobie z działów części Mielżyna oprawił t. r. 150 kop gr. posagu (P. 1384 k. 161v). Katarzyna czwartą część ze swej odziedziczonej po ojcu części w mieście Nowemiasto i przyległych wsiach, Dąbrowa, Klęka, Laskówka p. pyzdr., Boguszyno i Chromiec p. kośc., wraz z częścią zamku w Góry w r. 1467 sprzedała za 300 grz. Jakubowi Kotowi z Dębna (P. 1383 k. 287). Będąc już wdową, Katarzyna wraz ze swy, niedzielnym synem Stanisławem zapisała w r. 1482 dług 18 zł. Mikołajowi i Janowi, dziedzicom w Strzyżewie (G. 21 k. 113). W imieniu własnym oraz synów, Stanisława, Piotra, Feliksa, Krzysztofa i Achcego, oraz w imieniu córek swych wr. 1483 sprzedała 80 brózd (sulcos) roli w Wielkim Ruchocinie za 6 grz. Michałowi Ruchockiemu, burgrabiemiu gnieźnieńskiemu (G. 12 k. 21v) i t. r. wespół z synami, Stanisławem, Mikołajem, Piotrem i Feliksem, zastawiła Wiekowo w p. gnieźn. za 200 grz. zięciowi Mikołajowi Noteskiemu, w posagu za córką swą Barbarą (G. 12 k. 25v). Ta Barbara i jej mąż, Piotr Notecki cz. Piotrowski, żyli jeszcze oboje w r. 1503, mowa o niej jako o zmarłej 1521 r., podczas gdy on nie żył już w r. 1508. Pod r. 1483 była mowa o "córkach" Katarzyny M-ej, ale prócz tej innych nie znam. Może pomarły młodo? Z synów, o Stanisławie i Mikołaju mowa będzie niżej. Inni, wspomniani, jak widzieliśmy, w r. 1483, to Piotr, chyba jeszcze żyjący w r. 1491 (G. 15 k. 89v), Feliks i Krzysztof, o których ok. r. 1492 mówi się jako o już zmarłych. Achcy, niedzielny z braćmi w r. 1489 (Py. 168 k. 71), żyjący jeszcze w r. 1495, wreszcie Sędziwój, wspomniany ok. r. 1492 jako już nieżyjący.
I. Stanisław, syn Jana i Brudzewskiej, kanonik gnieźnieński fundi Trląg 1507.16/V. r. (Korytk), kanonik włacławski 1509 r. (G. 26 k. 16), pleban kościoła Św. Wawrzyńca w Gnieźnie 1514 r. (P. 866 k. 20). Instalowany 1517.31/VIII. r. na kanonii katedralnej poznańskiej, udowodnił, iż jest z ojca herbu Nowina i Leszczyc, z matki herbu Zaremba (Ulan., nr 268). W r. 1518 uzyskał kustodię gnieźnieńską (Korytk.), a był t. r. także i altarystą w Lenartowicach (P. 866 k. 214v). Wespół ze swymi niedzielnymi braćmi skwitowany w r. 1484 z 18 zł. węg. długu ojcowskiego przez Annę, córkę Jana Smółki Grabienickiego, i jej syna Jana (G. 12 k. 97v). Procesowany w r. 1487 wraz z braćmi o posag przez siostrę Barbarę Noteską, której zobowiązał się był w tym posagu puścić wieś Wiekowo (Py. 168 k. 51), do czego zobowiązała się, jak to już widzieliśmy, matka jego Katarzyna. Kwitował w r. 1488 z długów Michała Ruchockiego i zobowiązał się stawić w tymże celu swoich braci, Mikołaja, Piotra i Achcego (G. 13 k. 116v). Szwagrowi Noteskiemu, uiszczając się ostatecznie z 200 grz. posagu siostrzanego, w r. 1491 za tę sumę sprzedał wyderkafem Wielkie Wiekowo, jak też za 65 zł. węg. wykupienie czynszu kościelnego (P. 1387 k. 143). Wraz z braćmi, Mikołajem, Piotrem i Achcym, współdziedzicami w Mielżynie, a po śmierci braci Krzysztofa, Feliksa i Sędziwoja, ok. r. 1492 był pozywany przez Mikołaja i Jana Korzboków z Rybna o zobowiązanie dane przez ich zmarłego ojca uiszczenia wespół z Michałem Ruchockim zmarłemu Janowi Korzbokowi Rybieńskiemu sumy 200 grz. (G. 29 k. 27). Jego oraz Mikołaja i Achcego M-ch wzywała w r. 1495 do uiszczenia 15 grz. Anna Nadarzycka, żona Stanisława Bierzglińskiego (G. 16 k. 112v). T. r. wspólnie z bratem Mikołajem sprzedał szwagrowi Noteskiemu za 130 zł. węg. roczny czynsz wyderkafowy 8 zł. węg. i jeden ort na mieście i wsi Mielżyn, na wsi Lipe i na połowie Ruchocina w p. gnieźn. (P. 1383 k. 56). Z tym bratem przeprowadził w r. 1496 za pośrednictwem arbitrów działy dóbr (G. 16 k. 132). Z dóbr skonfiskowanych po wyprawie mołdawskiej otrzymał 1 listopada 1497 r. własność Jana Grondowskiego(!) w Wiekowie, oprawę Anny Lewkowej Węgierskiej w Nadarzycach oraz pewne zastawy Jana Hałaska i Mikołaja Koziełka, dziedziców z Małachowa (MRPS II, nr 1073; A. Kom. Hist. IX 275). W r. 1499 jako stryj Jadwigi Mchowskiej, żony Kaspra Kąkolewskiego, towarzyszył jej przy transakcji (P. 1389 k. 40v). W należnej sobie sumie 60 zł. uzyskał w r. 1500 intromisję do domu w Poznaniu koło klasztoru Dominikanów, stanowiącego własność zmarłego Jana Sepińskiego, sędziego kaliskiego, i jego bratanków, dziedziców w Kleszczewie (P. 20 k. 2, 859 k. 139). Wespół z bratem Mikołajem szwagrowi Noteskiemu sprzedał wyderkafem w r. 1501 za 200 grz. czynszu rocznego 10 i pół grzywien na mieście Mielżynie i na wsiach Lipe, Ruchocino i Wiekowo w powiatach pyzdr. i gnieźn. (P. 1389 k. 160v). Miał w r. 1502 wraz z tym bratem termin ze strony siostry, Barbary "Piotrkowskiej" (Py. 169 k. 231v), a w r. 1503 wespół z nim został przez nią skwitowany z zabezpieczonych na Wiekowie jej posagowych 200 grz. i 60 zł. węg. (G. 24 k. 223). Był już duchownym w r. 1504 (G. 25 k. 137). W r. 1505 jego i brata Mikołaja, dziedziców Mielżyna, skwitował Jarosław Ruchocki, syn zmarłego Michała (G. 25 k. 381). Do dóbr obu braci w Mielżynie, Lipem, Ruchocinie i Wiekowie zostali w r. 1508 intromitowani ich siostrzeńcy, synowie zmarłego Mikołaja Noteskiego (G. 19 k. 46v) i tym siostrzeńcom, dziedzicom w Piotrkowie, zapisali oni obaj w r. 1509 czynsz wyderkafowy na Wiekowie (G. 26 k. 15v). Zwolniony 509.1/IX. r. od wyprawy wojennej (MRPS IV 735). Zatargi z siostrzeńcami trwały nadal i w r. 1511 bracia z Mielżyna winni byli płacić im winę, bo nie stanęli z pozwu o rezygnację Wiekowa (Py. 170 k. 57). Około r. 1514 procesowali obaj Marcina Lubomyślskiego, dziedzica w Górze i Zberkowie, męża ich zmarłej ciotki Barbary, o zwrot 150 grz. jej posagu (G. 259 k. 36). Ks. Stanisław wraz ze swym siostrzeńcem, ks. Piotrem Noteskim, plebanem w Piotrkowie w diecezji kujawskiej, całą wieś Wiekowo Wielkie w r. 1521 sprzedał za 300 grz. bratu Mikołajowi (P. 1392 k. 405). Z Januszem Latalskim, kasztelanem gnieźnieńskim, wymienił 1530.26/III. r. wieś Kopydłówko w p. gnieźn. na cztery grzywny czynszu zabezpieczonego na połowie wsi Brzozogaj (MRPS IV, nr. 5582; P. 1394 k. 14v). Umarł w Gnieźnie t. r., pozostawiwszy legat na budowę wieży kościoła metropolitalnego, a wykonawcy jego testamentu na kapitule 7/XI. t. r. złożyli legowane przezeń 100 grz. za jego duszę (Korytk.).
II. Mikołaj, syn Jana i Brudzewskiej, wspominany, jak już widzieliśmy, od r. 1483, miał w r. 1499 jako dziedzic w Małym Ruchocinie termin ze strony Anny Węgierskiej, żony Stanisława Bierzglińskiego (G. 24 k. 45). Dał w r. 1509 Janowi Łążeckiemu dwa puste łany w Ruchocinku i dopłatę 600 grz., biorąc od niego w zamian całe wsie Przecław i Kąpiel wraz z częścią jeziora w Przecławiu oraz prawo bliższości do wsi Szyszłowo w p. gnieźn. (P. 786 s. 91). Miał w r. 1511 płacić winę, bo nie stanął z pozwu Wisława (Wyszka) Łążeckiego z Izdebna o wygnanie z połowy Szyszłowa (P. 865 k. 78v). Od Mikołaja Szyszłowskiego w r. 1511 kupił za 20 grz. jego część w Szyszłowie (ib. s. 302), zaś jedocześnie od Wojciecha Budzisławskiego nabył za 24 grz. część w Zbyszewie p. gnieźn. (ib.). Inną część w tym Zbyszewie sprzedał mu wtedy wyderkafem za 20 grz. Aleksy Budzisławski (G. 25 k. 188v). Zapewne mniejwięcej w tym samym czasie od Wyszka z Izdebna nabył część boru w Szyszłowie (G. 335a k. 20v). Dzieciom swym, Piotrowi i Małgorzacie, w r. 1518 sprzedał wyderkafem za 800 zł. wsie Kąpiel, Przecław i część Szyszłowa (P. 1392 k. 198). Wiekowo sprzedał t. r. za 200 grz. i 130 zł. węg. siostrzeńcom swym, ks. Piotrowi, plebanowi w Piotrkowie, Jakubowi i Szymonowi Noteskim, dziedzicom w Piotrkowie (ib. k. 249). Od Jana Małachowskiego t. r. kupił wyderkafem za 20 grz. dwa półłanki w Kołaczkowie p. gnieźn. (G. 335a k. 45). Od swego brata, ks. Stanisława, jak również od ks. Piotra Noteskiego w r. 1521 kupił za 300 grz. całe Wiekowo Wielkie p. gnieźń. (P. 1392 k. 405). Skwitowany w r. 1528 z dóbr rodzicielskich w mieście Mielżynie i we wsiach Lipe, Wiekowo, Ruchocinko, Kąpiel, Przecław i Szyszłowo, przez Małgorzatę, córkę swoją z pierwszej żony, małżonkę Marcina Przylepskiego (P. 871 k. 208v). Od Mikołaja Wiekowskiego w r. 1530 kupił za 50 grz. jego części ojczyste oraz przezyski na Wiekowie Mniejszym (G. 335a k. 131). Nie żył już w r. 1534, kiedy synowie jego, Piotr, Wojciech, Stanisław i Łukasz, bracia niedzielni, występując jako spadkobiercy ojca, składali oświadczenie Maciejowi Lewinowi, dziedzicowi w Górze Wilczyno, w sprawie ich poddanego z Ruchocinka (G. 262 k. 151). W sprzeczności z tym pozostaje zobowiązanie, które w r. 1535 miał dać Mikołajowi mąż jego córki Barbary, Stanisław Sławianowski, iż stawi ją do ziemstwa gnieźnieńskiego dla skwitowania ojca z dóbr ojczystych i macierzystych (ib. k. 276v). Czyżby w którymś z tych dwóch zeznań pomylona była data? Żoną Mikołaja była w r. 1501 Katarzyna Pakoscka, córka Andrzeja, kasztelana rypińskiego, obok sióstr współdziedziczka części w mieście Pakość i we wsiach przyległych w powiatach gnieźn. i kcyń. (P. 1389 k. 153v). Pozywła ona w r. 1504 Macieja Pakośckiego o poranienie jej w Pakości (G. 24 k. 256). Druga żona Mikołaja to Róża Brudzewska, córka Stanisława Kiełcza Brudzewskiego, której w r. 1509 zobowiązał się oprawić 100 grz. posagu (G. 19 k. 104v). Na częściach Mielżyna i Lipek (Lipego?) oprawił jej w r. 1513 posag 250 grz. (P. 786 k. 3899v). Ponowinie w r. 1519 dokonał oprawy jej posagu, tym razem w wysokości 250 grz., na częściach miasta Mielżyna oraz wsi Lipe i Ruchocino Małe (P. 1392 k. 271v), ona zaś skwitowała go z poprzedniej oprawy 250 grz. (P. 867 k. 70v. Jeszcze raz ten posag 450 grz. oprawił jej w r. 1533, teraz na połowie miasta czyli wsi Mielżyn i na całej wsi Lipe (G. 335a k. 166v). Z pierwszego małżeństwa był syn Piotr i córka Małgorzata, w r. 1528 żona Marcina Przylepskiego, zmarła między r. 1565 a 1584. Z drugiej synowie: Wojciech, Stanisław i Łukasz. O tym Stanisławie słyszymy po raz ostatni w r. 1537 (P. 1394 k. 146v), chyba więc zmarł krótko potem, a w każdyma razie nie żył już w r. 1544 (G. 335a k. 299). Z córek z drugiej żony, Dorota była w latach 1531-1538 żoną Fryderyka Mierzewskiego, nie żyła już w r. 1558. Barbara, w latach 1533-1539 żona Stanisława Kiersza Sławianowskiego, nie żyła już w r. 1551, on zmarł przed r. 1558. Teofila (Bogumiła), w latach 1545-1554 żona Wojciecha Lubstowskiego. Wreszcie Małgorzata, w r. 1548 za Wojciechem Trzebuchowskim z pow. radziejowskiego, nie żyjącym już w r. 1554 była 2-o v. w r. 1556 żoną Sebastiana Ponętowskiego z pow. łęczyckiego, wdowa w r. 1578, żyła jeszcze 1586 r.
I) Piotr, syn Mikołaja i Pakosckiej, któremu wespół z siostrą, jak to widzieliśmy, ojciec sprzedał wyderkafem w r. 1518 wsie Kąpiel, Przecław i część Szyszłowa. Brat i siostra, jeszcze nieletni, macierzystą część w Pakości i wsiach Lutkowo oraz Bielawy w p. gnieźnieńskim sprzedali t. r. za 900 zł. Andrzejowi Krotowskiemu (P. 1392 k.198). Piotr od Katarzyny Wiekowskiej wyprocesował wespół z braćmi posesję części Mniejszego Wiekówka, z której to części oni bracia usunęli siłą Jana Baranowskiego. Pozwani o to przez niego, nie stanęli i w r. 1532 winni byli płacić winę (P. 874 k. 64). Wszyscy czterej, jako bracia niedzielni. od Katarzyny, wdowy po Stanisławie Gradowskim, w r. 1533 kupili za 40 grz. części Wiekowa, nabyte przez nią uprzednio od jej zórki Zofii Gradowskiej (I. Kon. 2 k. 309v). Pozywali w r. 1535 tę Katarzynę Gradowską cz. Wiekowską o wygnanie ich z części ich ojczystej w Mniejszym Wiekówku, którą ich zmarły ojciec nabył niegdyś od Mikołaja Wiekowskiego (P. 875 k. 20). W r. 1544 był jeszcze wciąż niepodzielony z braćmi Wojciechem i Łukaszem (G. 335a k. 299). Od Jana Mikołajewskiego i żony jego Małgorzaty z Dziewczopolskich, wdowy 1-o v. po Sędziwoju Szyszłowskim, nabył w r. 1545 za 20 grz. jej oprawę na częściach Szyszłowa (G. 335a k. 316v) i t. r. od Andrzeja Gosławskiego, opiekuna nieletnich Jana i Wojciecha Szyszłowskich, uzyskał zobowiązanie, iż w ciągu czterech lat stawi ich, by mu sprzedali za 300 grz. swą część w Szyszłowie (P. 884 k. 27v). Zagarnęli tymczasem ową część bracia Irzykowscy, o co pozywał ich Piotr ok. r. 1547 (G. 260 k. 151v). Bracia Szyszłowscy dopiero w r. 1550 dopełnili właściwej transakcji sprzedażnej, zaś Gosławski dał ze swej strony poręczenie (P. 890 k. 144, 1395 k. 553). Piotr żył jeszcze w r. 1554 (P. 1396 k. 188v), nie żył już 1556 r. (ib. k. 348). Żona Piotra, Anna Kotwiczówna, córka Jerzego, wójta gnieźnieńskiego, wdowa 1-o v. po Macieju Ossowskim, skwitowała w r. 1536 swego brata ks. Floriana Kotwicza, proboszcza kolegiaty Św. Jerzego na zamku gnieźnieńskim, z klejnotów po pierwszym mężu u niego zdeponowanych, zaś Piotr M. zobowiazał się wobec jej braci, to jest tegoż ksiądza, Augustyna, koniuszego J.Kr.Mci, i Mikołaja, wójta gnieźnieńskiego, oprawić jej 600 złp. posagu (G. 31 k. 59v). Oprawił jej tę sumę w r. 1537 na połowie należnych mu z działów braterskich części w mieście Mielżynie i we wsiach: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecław i Syszłówko (P. 1394 k. 146v). Wzajemne dożywocie spisywali oboje małżonkowie w r. 1544 (G. 335a k. 299). Anna z Kotwiczów pozywała w latach 1554-1557 swoją bratanicę Katarzynę Kotwiczównę, żonę Krzysztofa Mielińskiego, o wydzielenie należnych jej po matce Katarzynie części we wsi Piotrowo, w młynie wodnym Ławickim, we wsi Skwieroszewice i w wójtostwie gnieźnieńskim (P. 895 k. 903v; G. 36 k. 187). Będąc już wdową, swoją oprawę 600 zł. posagu, zabezpieczoną na połowie części miasta Mielżyna oraz wsi: Lipe, Ruchocino, Wiekowo, Kąpiel, Przecła i Szyszłowo, dała w r. 1556 siostrzeńcom mężą Przylepskim, za pewne położone przez nich dla siebie zasługi (P. 1396 k. 348). Wojciech i Łukasz, bracia męża, pozywali ją w r. 1558 o dokonanie inwentarza pozostałych po nim ruchomości (G. 37 k. 55). Ona swoje połowy we wsiach Piotrowo i Skwiroszewo (dziś Skiereszewo) oraz połowę we wsi Ławiczyn wraz ze znajdującym się tam młynem wszystkie inwentarze i całkowite urządzenie darowała t. r. Mikołajowi Przylepskiemu, jednemu z siostrzeńców męża, wyłączając z tej darowizny jedynie złoto, srebro i klejnoty (Py. 31 k. 69v). Tego Mikołaja jako posesora Skwiroszewa, Piotrowa i Ławiczyna pozywała między r. 1562 a 1565, już po śmierci Anny Kotwiczówny, jej bratanica Regina Kotwiczówna, żona Krzysztofa Mielińskiego (G. 262 k. 627v).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
513514515516[517]518519520521
