Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
348349350351[352]353354355356
Lisieccy - Luzińscy
Sikora L. miał 1396 r. termin ze strony pani Słopanowskiej o bydło wartości trzech grzywien (Leksz. I, nr 2142). Beata z Lutomia miała 1405 r. sprawę z Litwinem, obywatelem poznańskim (Ks. Z. Pozn., nr 2469). Dołega z Lutomia 1428 r. (P. 10 k. 72v).
Mikołaj z Małego Lutomia miał 1438 r. termin przeciwko Tomaszowi, synowi Owieczki z Konarzewa (P. 14 k. 56). Mikołaj z Małego Lutomia występował 1481 r. przeciwko Mikołajowi Jaromierskiemu o zabójstwo jego rodzonego bratanka Stanisława Kuszlińskiego, dokonane na drodze publicznej. Był ów Stanisław bratem stryjeczno-rodzonym Macieja i Wojciecha, synów zmarłego Wojciecha L-go. temu Mikołajowi, "niegdy L-mu", i jego rodzonym bratankom a synom zmarłego Wojciecha L-go, Maciejowi Bartłomiejowi, ów Jaromierski zeznał wtedy 20 grz. (Kośc. 227 k. 77).
Lutosławscy, czasem Lutosławscy h. Jelita z Lutosławic w p. piotrk. Jan, mąż Anny, która była, jak się zdaje, wdową po innym, pierwszym mężu. W r. 1495 Anna ze swoją córką Jadwigą, chyba z tego poprzedniego małżeństwa, żoną Barłomieja Morawskiego, część w Morawkach p. kal. sprzedały za 30 grz. Janowi z Małego Sulimowa (P. 1388 k. 73v; I. Kal. 4 k. 338v). Nieznana z imienia córka Stanisława L-go "de familia Lalitorum", urodzona z Elżbiety Budkówny Kidałowskiej h. Traby, była żoną doktora Stanisława Nigra, którego nobilitował Zygmunt August w r. 1566 (P. 152 k. 1116v).
Feliks cz. Felicjan mieszkał 1649 r. we wsi Trzuskołom koło Trzemeszna, potem był poborcą podatków wojew. sieradzkiego. Nie żył już 1676 r. Z żony Anny jego córka Agnieszka, ochrzcz. 1651.29/I. r. (LB Witkowo). Syn Feliks Jakub, ochrzcz. 1649.22/VII. r. (PB Trzemeszno), towarzysz chorągwi usarskiej Marcina Cieńskiego, na wsi Karśnice w p. szadkowskim żonie swojej Urszuli Konarskiej, córce Stefana i Anny z Arciszewskich, zapisał 1676 r., "z miłości małżeńskiej" sumę 4.000 zł. (Ws. 68 k. 917). T. r. oboje małżonkowie spisali wzajemne dożywocie (ib. 208 k. 409). Był Feliks w 1685 r. dziedzicem części wsi Dziwle w p. piotrkowskim (I, Kal. 143 s. 93). Oboje z żoną żyli jeszcze 1692 r. (ib. 76 k. 375; Kośc. 307 k. 394). Ich syn Władysław, ochrzcz. 1677.28/I. r. (LB Św. Marcin, Poznań).
Piotr i żona jego Marianna Starczewska oboje już nie żyli 1695 r., kiedy to syn ich Jan kwitował Jana Starczewskiego z 500 zł. na poczet sumy 2.500 zł. zapisanych jego matce przez Sebastiana Starczewskiego, brata tego Jana (I. Kal. 152 s. 327). Ks. Franciszek był w l. 1711-1724 proboszczem we Wrześni (LB Września; G. 94 k. 330). Szymon L., syn zmarłego Adama i Franciszki z Koczanowskich, w r. 1776 plenipotent siostry swej panny Klary, kwitował Stanisława Jabłkowskiego, starościca zgierskiego, posesora Sulmowa, z 1.500 zł. na poczet sumy 3.000 zł., zapisanych w r. 1736 Klarze L-ej na tej wsi jako jej posag (I. Kon. 80 k. 47v). Żona Szymona L-go, Justyna Reorowiczówna córka Andrzeja i Marianny Humlówny (Homel), kwitowała 1785 r. z 600 zł. Pawła Wargowskiego. Przy tej okazji Szymon L. nazwany "małżonkiem uciążliwym" (I. Kon. 83 k. 211v). Stanisław, chrzestny 1789.7/III. r. (LB Sulmierzyce). Tekla, córka Stanisława, wojskiego chęcińskiego, zaślubiła 1790.19/V. r. Wojciecha Siewierskiego, cześnikowicza ostrzeszowskiego (LC, LB Parzynów). Łukasz, urodzony w Janiszewie koło Koła, w r. 1798 ekonom w Kobylinie (LC Kobylin).
W księgi inskrypcji poznańskich z lat 1763-1771 wpisano trzy zapisy zfałszowane niewątpliwie już w XIX wieku w sposób wielce prymitywny, a zawierające wywód genealogiczny L-ch na siedem pokoleń wstecz. Wedle owych zapisów mieli oni wynosząc się z Wielkopolski na Podlasie sprzedać w 1789 r. Kwileckiemu swoje części Kobylnik. Podane w owych zapisach osoby i okoliczności nie załugują na wiarę i stąd ich tu nie cytuję (P. 1336 k. 204; 1347 k. 28v; 1366 k. 87).
Lutostańscy z Lutostania z ziemi łomżyńskiej. Katarzyna i jej mąż Ludwik Truszkowski oboje już nie żyli 1695 r. Lucyna (Łucja), wydana przed 1862.12/XII. r. za Michała Żerońskiego, posesora Grodziszczka i Brzozy, umarła w Brzozie 1893.14/VII. r., mając lat 51 i została pochowana w Niepruszewie (LM Niepruszewo; Dz. P.). Chrzestnym jej córki był 1863.15/II. r. Władysław, dziedzic Niebożyna (LB Niepruszewo). Maria z Mlickich L. umarła w Niebożynie w Król. Polskim 1905.25/III. r. i pochowana w Budzisławiu (Dz. P.). Florentyna wyszła przed 1861 r. za Antoniego Suchorzewskiego, dziedzica Budzisławia w Król. Polskim (LM Kostrzyn). Wacław, dziedzic Niebożyna, zmarł 1935.24/VIII. r. w 70-ym roku życia, pochowany w Budzisławiu. Pozostawił żonę, dzieci i siostrę (Dz. P.).
W księdze inskrypcji grodzkich poznańskich z r. 1762 znajduje się zapis notorycznie sfałszowany w XIX wieku, wedle którego Marcin, syn zmarłego Aleksandra i Reginy L-ch, dobra swoje dziedziczne Grzybowo w p. gnieźn. sprzedał za 45.000 zł. Józefowi Raczyńskiemu (P. 1334 k. 139v). To fałszerstwo było niewątpliwie potrzebne Bartłomiejowi L-mu, który legitymując się ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego w r. 1838, podał, iż jest synem Marcina, dziedzica Grzybowa w r. 1762 (Boniecki; Uruski).
Lutrowski ur. Franciszek, w imieniu własnym i żony swej Anny Skrońskiej kwitował się 1720 r. z małżonkami Białoszyńskimi (I. Kon. 75 k. 213v). Posesor wsi Biała Panieńska, należącej do klarysek kaliskich, 1725 r. (ib. 76 k. 93).
Lüttichau h. Własnego, rodzina saska, osiadła również i na Śląsku. Sara Krystyna nie żyła już 1726 r., a była żoną Zygmunta Brudzewskiego, generała JKMci. August, nie żyjący już w r. 1726, mąż Katarzyny Małgorzaty Altmansch, miał z nią syna Kaspra Henryka Gerarda (nazywanego przemiennie czasem tylko jednym z tych imion), pułkownika wojsk królewskich 1726 r., który t. r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną swoją Marianną Jadwigą Golczówną, córką Franciszka Ekkarda, kapitana J.Kr.Mci, i Idy Katarzyny Golczówny (N. 202 k. 162). Był już pułkownikiem wojsk koronnych, kiedy w r. 1730 żona jego skasowała dane sobie w r. 1726 dożywocie (N. 204 k. 64v). Nie żył już w r. 1740, a żona jego, luteranka, licząca lat ponad 30, zaślubiła 2-o v. 1740.29/V. r. Józefa Gliszczyńskiego, liczącego ok. 30 lat, syna dziedziców Psarskiego (LC Śrem). W księdze chrztów parafii lubaskiej zanotowano, iż w 1739 r. (data roczna niewątpliwie błędna!) 2/X. Marianna Jadwiga z Golczów 1-o v. Litychowa, 2-o v. Gliszczyńska, licząca około 37 lat, przyjęła katolicyzm. Jako wdowa również i po Gliszczyńskim, mianowała 1742 r. plenipotentów (P. 1268 k. 138). Skwitowała w 1751 r. swoich braci, Karola Henryka i Franciszka Bogusława Golczów z sumy swej posagowej 14.000 talarów, należnej jej wedle kompromisu z r. 1742 (N. 211 k. 67v). Dzieci pułkownika i Golczówny: Karol Fryderyk Bogusław, ur. w Ratajach, ochrzcz. 1726.21/I. r. (LB Chodzież), Jan Ernest, ur. w Prusinowie, ochrzcz. 1727.1/V. r. (LB Lubasz), Franciszka Fryderyka Szarlota, ur. tamże, ochrzcz. 1729.10/II. (ib.).
Lüttwitz h. Własnego ze Śląska, sporadycznie tylko przebywali w Wielkopolsce. Fabian, osiadły w księstwie głogowskim, był ojcem Jadwigi, w 1545 r. żony Kaspra Seherr Thossa z Łysiny (Ws. 3 k. 66v), wdowy 1558 r. Jerzy, w r. 1570 mąż Felicji Langenau z Wandritsch w księstwie głogowskim, współspadkobierczyni Barbary z Bystrzycy, żony Rafała Leszczyńskiego, kasztelana przemęckiego (Ws. 7 k. 366). Absalon w r. 1581 został inromitowany do części Drzewców w p. wschow. z tytułu sumy 1.100 talarów długu należnego mu od Kaspra Nostitz Drzewieckiego (Kośc. 261 k. 257). Jerzy, mąż Katarzyny Nostitz Drzewieckiej, córki Kaspra Starszego, ojciec zrodzonych z niej: Jerzego, Barbary i Anny, którzy w 1603 r. występowali przeciwko Kasprowi Nostitz Drzewieckiemu, synowi tego Kaspra seniora przy zapisie dokonanym przez Fryderyka Nostitz Drzewieckiego 1617 r. (Ws. 31 k. 148v). Zuzanna, córka zmarłego już Jana, była w 1621 r. żoną Jana Nostitza, dziedzica części w Drzewcach (Ws. 205 k. 162v). W r. 1625 mowa jednak o Zuzannie L., córce zmarłego Jana, jako o żonie Fryderyka Nostitz Drzewieckiego (Ws. 206 k. 121). Najprawdopodobniej oba imiona dotyczą tego samego człowieka.
Jan Krzysztof L. i Urszula Małgorzata Rausendorff, oboje już nie żyjący w r. 1702, mieli synów Walentego Leonarda i Krzysztofa Rudolfa oraz córki: Annę Małgorzatę, w r. 1702 żonę Jana Fryderyka Brudzewskiego, nie żyjącą już w 1722 r., Eufrozynę i Urszulę Mariannę, obydwie w r. 1722 niezamężne. Walenty Leonard, dziedzic wsi Reuthau, Suckau i Alten Gabel w p. szprotawskim na Śląsku, został skwitowany w 1702 r. przez szwagra Brudzewskiego z 8.000 tal. posagu swej siostry (P. 1142 I k. 128). Krzysztof (Krystian) Rudolf był w 1715 r. mężem Anny Magdaleny Abschatz cz. Ossowskiej, wdowy 1-o v. po Maksymilianie Szlichtynku, wojskim wschowskim (Ws. 158 k. 20). W 1722 r. występował w imieniu dwóch niezamężnych sióstr w sprawie spadku po bezpotomnej siostrze Brudzewskiej (P. 1190 k. 34v). Oboje małżonkowie żyli jeszcze 1724 r. (Ws. 80 k. 117v).
Marianna, żona Michała Chotkowskiego, porucznika J.kr.Mci, dziedzica wsi Bordziłówka w ziemi mielnickiej 1743 r. Krystian, siostrzeniec (sororarius) Henrietty Fryderyki bar. Bachof v. Echt, żony Ernesta Godfryda Seherr Thossa 1752 r. (Ws. 91 k. 64). Franciszek bar. L. i Judyta Wysocka, małżonkowie, chrzcili w Warszawie w kościele na Nowym Mieście jako swoje własne dzieci: Aleksandra Franciszka 1775.1/III. r. i Juliannę 1776.15/V. r. W rzeczywistości dzieci te pochodziły z nieślubnego związku ks. Franciszka Sułkowskiego, generała lejtenanta wojsk kor., i Judyty Mombelli (tożsamość imion rodziców!). Sułkowski zaślubiwszy 1776.11/VIII. r. w kościele w Włoszakowicach Judytę, te dzieci legitymował uznając jako własne (Ws. 193 k. 276). Karol Fryderyk, dziedzic wsi Popschütz na Śląsku (w pobliży Wschowy), otrzymał 1790 r. od panny Julianny Doroty Seherr Thoss cesję spadku po Eleonorze Elżbiecie Seherr Thoss, siostrze jej rodzonej, a żonie Krzysztofa Jerzego Seidl, dziedzica w Baudmannsdorf na Śląsku (Ws. 106 k. 17).
Lutyńscy h. Korab z Lutyni w p. kal. Boniecki uważa ich, niewatpliwie słusznie, za odgałęzienie Korabitów z Gniazdowa i Kwiatkowa.
Dziersław z Lutyni na połowie miasta Lutyni z przyległościami oprawił 1435 r. posag 200 grz. żonie swojej Małgorzacie (P. 1378 k. 79v). Michałowi ze Strzeszewa dał dom drewniany w mieście Lutyni, biorąc od niego w zamian w 1437 r. jego części w Strzeszewie w p. kal. (ib. k. 133). Ręczył 1440 r. za stawienie Pawła i Dziersława, braci rodzonych z Kwiatkowa (Gr. Kal. 2 k. 177v). Drugiej swojej żonie Beacie oprawił 1446 r. 75 grz. posagu na połowie miasta, przedmieścia i wsi Lutynia (P. 1379 k. 198v). Jako opiekun swej wnuczki Doroty z Mieniszewa, kwitował 1456 r. z trzech grzywien należnego jej czynszu stryja jej rodzonego Piotra z Mieniszewa (Py. 11 k. 155v). Wspólnie z Pawłem Kwiatkowskim w charakterze arbitrów godzili 1461 r. Katarzynę, żonę Mikołaja z Pabjanowa, z jej pasierbem Stanisławem z Pabjanowa (I. Kal. 1 k. 63v). W r. 1469 arbitrzy godzili jego, Dziersława z Kwiatkowa, podczaszego kaliskiego, i Pawła z Kwiatkowa z Andrzejem Sapińskim, żoną tego Andrzeja Zofią i jej matką Jadwigą z Ociąża (I. Kal. 2 k. 55v). Zarówno on jak i jego druga żona Beata nie żyli już w r. 1475 , kiedy to arbitrzy dokonali działów miasta Lutyni między jego synami (ib. k. 336). Oprócz córki, nieznanej mi z imienia, żony N. z Mieniszewa (pochodzącej chyba z pierwszego małeństwa), miał Dziersław z pierwszej żony Małgorzaty synów Jerzego i Andrzeja, z drugiej żony Beaty pochodzili synowie Maciej, Stanisław i Dziersław. Nie wiem, z której żony chyba też z pierwszej, były córki Barbara i Beata. Barbara, w r. 1479 żona Andrzeja z Czekanowa, Beata, niezmężna jeszcze w r. 1478 (ib. k. 528), była w r. 1479 żoną Jana Rąbczyńskiego.
1. Jerzy, syn Dziersława i Małgorzaty, pleban w Lgowie 1475 r. (ib. k. 336), dziedzic w Lutyni, zapisał 1477 r. pięć grzywien długu wspóldziedziczącem z nim w tych dobrach bratu Andrzejowi (ib. k. 439v). Wspolnie z bratem Dziersławem, również współdziedzicem w Lutyni, skwitował 1478 r. brata Andrzeja z 20 grz. posagu siostry ich Beaty (ib. k. 528). Będąc plebanem w Twardowie swoją piatą część miasta Lutyni wyderkował 1481 r. za 60 grz. Wincentemu Chwalibogowskiemu (P. 1386 k. 139). Nie żył już w r. 1511 (P. 865 k. 58).
2. Andrzej, syn Dziersława i Małgorzaty, mąż Katarzyny, córki Mikołaja Koryckiego, która w r. 1468 zyskała termin przeciwko swym braciom, Marcinowi Bierwoldowi z Suchej i Małej Lubieni (ib. k. 463). Na połowie swej części miasta i wsi Lutyni oprawił żonie 1476 r. posag 100 grz. (P. 1386 k. 61v). Marcina zw. Brewka, dziedzica Suchej i Lubieni, skwitował 1479 z 60 grz. jej posagu (I. Kal. k 540). Chyba już wtedy nie żyła. Drugą żoną Andrzeja była Małgorzata, której posag oprawił w r. 1479 na połowie części własnej w mieście Lutyni i na połowie części w tymże mieście trzymanych zastawem od braci, ks. Jerzego, Macieja, Stanisława i Dziersława (P. 1386 k. 110v). Miał t. r. termin ze swą siostrą Beatą, żoną Jana Rąbczyńskiego (I. Kal. 2 k. 565v), zaś Andrzej z Czekanowa skwitował go z 10 grz. posagu po swej żonie a jego siostrze Barbarze (ib. k. 54). Trzecią żoną Andrzeja była Barbara Droszewska, córka Mikołaja od rodzonego brata której, Jana Kunata z Droszewa, dostał w r. 1485 zapis 660 grz. jej posagu (ib. 3 k. 270v). T. r. oprawił jej 80 grz. posagu na połowie swych dóbr w mieście Lutyni (P. 1387 k. 35). Od wspomnianego Jana Kunata z Droszewa domagał się 1487 r. uiszczenia 20 grz. posagu (I. Kal. 3 k. 356). Od swego brata Stanisława kupił 1493 r. za 40 zł. węg. i 7 grz. całą jego część we wsi Lutyni (P. 1387 k. 184). Jego żona wspólnie ze swymi braćmi, Janem i Grzegorzem toczyła 1493 r. sprawę z Janem i Piotrem z Równej o prawo bliższości do części wsi Zawodowo (P. 22 k. 64). Andrzej t. r. skwitował obu swych szwagrów z 60 grz. posagu żony i zobowiązał się ów posag oprawić na części Lutyni kupionej od brata Macieja (I. Kal. 4 k. 183). Na częściach Lutyni, które kupił był za jej pieniądze posagowe od brata Stanisława, oraz na dwóch młynach wodnych należących do tych części oprawił 1494 r. tej żonie 60 grz. posagu (P. 1383 k. 10). Od Kunata z Droszewa dostał jeszcze w 1495 r. zapis 10 grz. z posagu (I. Kal. 4 k. 298), a w r. 1497 najpierw 10, a potem 50 grz. (ib. k. 496, 553) Małżonkom Mikołajowi i Marcie z Małego Stojanowa zastawił za 9 grz. dwa łany osiadłe w Bugwidzach, do których zostali wwiązani 1497 r. (ib. k. 533v). T. r. 2/VIII. widzimy go uczestniczącego w wyprawie tureckiej (St. Pr. Pol. Pomn. VII, s. 18), podczas której może poległ, bo już nie żył 1498.10/IX. r., kiedy owdowiała Barbara wyprawiała z Lutyni pieszego na wyprawę turecką (ib., s. 153). T. r. ta Barbara od swego brata Jana Kunata dostała jeszcze zapis 8 grz. ze swego posagu (ib. 5 k. 15). Bezpotomna, już nie żyła 1506 r. (ib. 6 k. 127). Z pierwszej żony Katarzyny miał Andrzej syna Macieja, z drugiej, Małgorzty, syna Wojciecha. Nie wiem, czy to tego Andrzeja córką była Marta, której mąż Mikołaj Stojanowski oprawił posag z 1517 r., ale ów Andrzej ojciec wymieniony bez zaznaczenia, ich chodzi tu o już zmarłego (P. 1392 k. 160v). O Macieju wiem tylko tyle, że ojciec dał mu dwóch kmieci w Lutyni, ale z tej wzmianki z r. 1513 nie można się zorientować, czy jeszcze wtedy żył, czy nie. Raczej nie (P. 865 k. 346v).
Wojciech, syn Andrzeja i Małgorzaty, nazwany niekiedy Szatankiem, miał 1499 r. termin ze strony Jana Wilczyńskiego (I. Kal. 5. 175). Całą część młyna wodnego "Rudzkiego" na rzece Lutyni we wsi Lutyni wyderkował 1505 r. za 6 grz. Agnieszce, żonie swego stryja Macieja L-go (I. i D. Z. Kal. 2 k. 5v). Tej Agnieszce w r. 1507 wyderkował również za 26 grz. tę część wsi Lutynia, którą jego ojciec kupił był od brata Stanisława, a która pozostawała pod oprawą zmarłej macochy Wojciecha, Barbary (ib. k.7). Po śmierci stryja Macieja wygnał ich siłą z tych części miasta cz. wsi Lutyni, które na nich spadły po śmierci ks. Jerzego, plebana w Twardowie. Pozwali go o to 1511 r. (P. 865 k. 58). On ze swej strony pozywał wdowę po stryju o wygnanie go z jego części miasta Lutyni, z połowy części, które jego ojciec trzymał tam zastawem od braci, i wreszcie z folwarku, który podlegał oprawie matki Andrzeja, Małgorzaty. Ponieważ stryjenka nie stanęła, miała płacić winę 1513 r. (P. 865 k. 346). Żona Wojciecha, Barbara pozywała również t. r. Agnieszkę o wygnanie z tychże dóbr (ib. k. 354). Wojciech tej żonie w 1514 r. wyderkował za 40 grz. połowę swych części miasta Lutynia (I. i D. Z. Kal. 2 k. 23). T. r. miał płacić winę, bo nie stanął z pozwu Stanisława L-go jako opiekuna dzieci Macieja L-go, o wygnanie ich z części Lutyni (P. 866 k. 36, 66). Między r. 1519 a 1529 doszło do arbitrażu między nim, Agnieszką, wdową po Macieju, i Katarzyną Pabjanowską w sprawie o granice między Lutynią a Pabjanowem (I. Kal. 3 k. 534). Wojciech już nie żył w r. 1529. Synem jego był Adam.
Adam L. cz. Milejowski, syn Wojciecha, dziedzic w Milejowie, całą swą część wsi cz. miasta Lutyni sprzedał 1529 r. za 40 grz. Janowi Oborskiemu (P. 1393 k. 299v; I i D. Z. Kal. 7 k. 411v). Nie żył już w r. 1550, kiedy wdowa po nim Anna Laskowska była powtórnie zamężna za Maciejem Rakjskim, a ten swemu pasierbowi, Piotrowi Milejewskiemu alias L-mu cedował swe prawa do dożywocia swojej żony, jakie miała od pierwszego męża a ojca Piotra, na Milejowie i Jeziersku w p. sier. (I. Kal. 12 s. 452).
3. Maciej, syn Dziersława i Beaty, uczestniczył w działach braterskich z 1475 r. (ib. 2 k. 336), ojczystą część w mieście Lutyni i we wsi czyli przedmieściu tejże nazwy wyderkował 1481 r. za 20 zł. węg. Wincentemu Kundejowi z Chwalibogowa, burgrabiemu kaliskiemu (P. 1386 r. k. 130). Jak już widzieliśmy, pewne części w Lutyni w r. 1493 lub nieco wcześniej sprzedał czy raczej zastawił bratu Andrzejowi. Od brata Dziersława nabył 1500 r. część miasta Lutyni, dając mu w zamian za to dom w Pleszewie (I. i R. Z. Kal. 4 k. 255). Żoną jego była w r. 1505 Agnieszka Chwalibogowska, córka Jana, wdowa 1-o v. po Stanisławie Wilczyńskim (I. i D. Z. Kal. 2 k. 5v) i stąd zwana przeważnie Wilczyńską, nawet wtedy kiedy była już żoną Macieja L-go. Miała ona t. r. termin ze strony córek Olbrachta Wilczyńskiego o wygnanie ich z części w Wilczy i Węgrzynowie, wsi sąsiadujących z Lutynią (I. Kal. 6 k. 81). Maciej wszystkie swoje części w Lutyni i Wilczy wyderkował 1507 r. za 200 grz. żonie (Py. 23 k. 4v), ona zaś w 1509 r. wyderkowała oprawiony jej na Wilczy przez pierwszego męża posag 60 grz. drugiemu mężowi (I. i D. Z. Kal. 2 k. 8v; Py. 23 k. 19v). Maciej umarł w r. 1511 (Py. 170 k. 17; P. 865 k. 58). Owdowiała Agnieszka dziedziczoną po bracie Janie Chwalibogowskim część wyderkową we wsi Ciosny w p. pyzdr., nabytą przez tego brata za 30 grz. od Jerzego Sokolnickiego, wyderkowała w 1513 r. za 15 grz. Michałowi N. (Py. 23 k. 10v). O jej zatargach z Wojciechem L-im była już mowa wyżej. T. r. wspólnie ze swoją siostrą Barbarą zamężną Kurczewską ich część w Strzałkowie p. pyzdr. ze spadku po wuju Jakubie Strzałkowskim sprzedała za 100 grz. Dorocie Grodzieckiej, wdowie po Stanisławie Piskowskim(?) (ib. k. 9v). Pozywana 1517 r. przez tę Dorotę o niedopełnienie obowiązku uwolnienia części Strzałkowa (Py. 24 k. 206). Żyła jeszcze 1520 r. (I. R. Z. Kal. 3 k. 752). Synów Macieja wymieniłem wyżej. Jego córkami były Anna i Helena pozostające wraz z braćmi w r. 1514 pod opieką stryja Stanisława L-go (P. 866 k. 36). Była też chyba jego córką i to najstarszą Agnieszka, żona Macieja z Lewkowa, której Jan i Blizbor wypłacili z Lutyni 25 grz. posagu, a mąż ów posag w r. 1512 oprawił (P. 786 s. 339). Helena była w l. 1531-1552 żoną Jana Krowickiego, wdową w l. 1558-1562, już nie żyła 1576 r. Z synów, z Blizborem spotykamy się w l. 1511-1514 (P. 865 k. 58; 866 k. 36, 66), zapewne umarł młodo.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
348349350351[352]353354355356
