Przeglądanie 681 pozycji zakresu Obałkowscy - Orzelscy.
4567[8]9101112
Obałkowscy - Orzelscy
b. Wojciech, syn Stanisława i Kretkowskiej, wspomniany w r. 1575 (P. 926 k. 437), kwitował w r. 1588 Andrzeja Opalińskiego; marszałka wielkiego kor., zaś od brata swego Andrzeja uzyskał zapis 500 zł (P. 950 k. 295). Od tegoż brata w r. 1590 kupił za 10.000 złp. części wsi Gaj, Grzebienisko, Kiączyno i Witkowice oraz pustki Stramice i Sierpowo w p. pozn. (P. 1400 k. 457v), jednak już w r. 1591 odstąpił od tej transakcji (ib. k. 702v). żeniąc się w r. 1591 z Magdaleną Dudyczówną, córką Andrzeja, radcy Cezarskiego, i Elżbiety Zborowskiej, przed ślubem zobowiązał się oprawić jej 3.000 złp posagu na połowie wsi Gaj i pustki Stramice (P. 956 k. 971). Części miasta Izbica, wsi Długie i Sokołowo oraz pustki Służewo, jak również części wsi Świszewy w wojew. brzeskim-kuj., odziedziczone po rodzonym wuje Andrzeju Kretkowskim, sprzedał w r. 1591 Jerzemu Latalskiemu (P. 1400 k. 685v). Części w mieście Orchowie i we wsiach: Orchowiec, Myślątkowo, Rękawczynko i Wola, odziedziczone po stryju ks. Wojciechu O-im, w r. 1594 sprzedał za 7.250 złp siostrzeńcom swym, Stanisławowi, Andrzejowi i Wojciechowi Czarlińskim (P. 1401 k. 328). Zeniąc się z drugą żoną, Zofią Siedlecką, córką Jana, podsędka ziemskiego inowrocławskiego, w r. 1593 na połowie wsi Gaj oprawił jej przed ślubem posag 4.000 złp (P. 961 k. 1293). Pozwany w r. 1595 przez Michała Goryńskiego, brata i spadkobiercę zmarłego ks. Benedykta Goryńskiego, kanonika poznańskiego, o zagarnięcie siłą Bieńkowa, posesji tego księdza (P. 963 k. 578). Stanisławowi Wielżyńskiemu w r. 1596 sprzedał za 10.000 złp Kiączyna z należącymi do tej wsi lasami Zielęcin (Zielęcino) Stary z potokiem Kotla Struga, połowę pustki Łachowy, połowę stawu Kiączyńskiego z młynem i sadzawkami, połowę wsi Grzebieniska, części w Witkowicach, uzyskane z działów z bratem Andrzejem (P. 1401 k. 815, 1402 k. 80). Wieś Stramice i czterech kmieci w Gaju w r. 1597 sprzedał wyderkafem na rok za 2.000 złp Wojciechowi Lubomęskiemu (P. 1402 k. 380v). Stramice w r. 1605 sprzedał wyderkafem za 1.036 złp Elżbiecie Krzyszkowskiej, żonie Adama Woźnickiego (P. 1405 k. 388) Sierpowo sprzedał wyderkafem w r. 1606 za 1.000 złp Maciejowi Karlińskiemu (ib. k. 542). Stramice i trzech kmieci w Gaju w r. 1607 wyderkafem sprzedał za 2.600 złp. Krzysztofowi Czackiemu Ciołkowi Seniorowi (P. 1406 k. 80v). Wspólnie z żoną Stramice i folwark w Gaju w r. 1610 zastawili za 1.000 zł Andrzejowi Jaskóleckiemu (P. 1407 k. 256v). Wojciech wsie Gaj i Stramice w r. 1611 sprzedał wyderkafem za 4.000 złp. Aleksandrowi Brodzkiemu (ib. k. 607). Oboje małżonkowie spisali w r. 1612 wzajemnie dożywocie (P. 1408 k. 169). Od Mikołaja Mierzewskiego, łowczego poznańskiego, Wojciech w r. 1614 nabył wyderkafem za 10.000 zł wsie Witkowice i Roszczki oraz pustkę Gorgoszewo (p. 1409 k. 222v), zaś w r. 1615 te same dobra nabył wyderkafem za 7.000 złp od Stanisława Konarzewskiego, który je był kupił od Mierzewskiego (P. 1409 k. 576). Sierpowo w r. 1615 sprzedał wyderkafem za 4.000 złp Stanisławowi Gliszczyńskiemu (ib. k. 503v). Umarł między r. 1620 a 1622 (P. 100 k. 1414, 1413 k. 674). Owdowiała Zofia Siedlecka żyła jeszce w r. 1639 (P. 169 k. 401). Synowie, Andrzej i Jan. Z córek, Katarzyna, w r. 1615 żona Jana Tłockiego, zaś 2-o v. w r. 1618 wyszła za Macieja z Pigłowic Manieckiego. Marianna w latach 1629-1644 żona Prokopa Stogniewa, rotmistrza województw wielkopolskich, zmarła między r. 1653 a 1676. Anna, w r. 1641 żona Wojciecha Mierzewskiego, nie żyła już chyba w r. 1648.
a) Andrzej, syn Wojciecha i Siedleckiej, spisywał w r. 1618 wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Brzezianką, córką Ernesta i Barbary Szenechówny (P. 152 k. 313, 1400 k. 1036, 1411 k. 292), wdową 1-o v. po Tomaszu Śremskim, 2-o v. po Macieju Broniszu. Uzyskał 11 IV 162 r. zezwolenie królewskie na przekazanie stryjowi Andrzejowi O-mu wójtostwa w Obornikach (M. K. 166 k. 96, 96v), co w praktyce oznaczało scedowanie stryjowi sumy 1.000 złp zapisanej na owym wójtostwie (P. 1004 k. 1414). We wsi Chalino nocą 30 VIII 1620 r. strzałem w głowę zabity został przez żonę, działającą do współki z matką Barbarą i bratem Tytusem Brezą. Wdowa już w r. 1623 była 4-o v. żoną Piotra Bnińskiego (P. 152 k. 313). Córka Zofia, wspomniana w r. 1623 (ib.), niewątpliwie zmarła wcześnie.
b) Jan, syn Wojciecha i Siedleckiej, w r. 1622 spisywał wzajemne dożywocie z żoną Barbarą Grocholską, córką Adama (P. 1413 k. 674). Od stryja swej żony, Michała Grocholskiego w r. 1622 kupił za 15.000 złp Gromadno w p. kcyń. (ib. k. 685) i t. r. nabył odeń wyderkafem za 6.500 złp połowę Jeziorek w p. kcyń. (ib. k. 687v). Barbara w imieniu własnym i siostry, panny Reginy Grocholskiej w r. 1622 sprzedała wieś Rospetęk w p. kcyń. za 9.000 zł Janowi Smoguleckiemu (P. 1413 k. 452v). Oboje zapisali w r. 1623 jej stryjowi Michałowi i siostrze pannie Reginie sumę 300 zł (N. 173 k. 65). Jan wraz ze swą bratanicą i pupilką Zofią pozywał na sejm warszawski Barbarę Breziankę, teraz Bnińską oraz jej wspólników, matkę i brata, o zastrzelenie jej męża a swego brata Andrzeja (P. 152 k. 311-313). Użytkowanie Stramic w r. 1625 dał w dożywocie swej matce (P. 1415 k. 139). Wieś Gaj w r. 1626 zobowiązał się sprzedać wyderkafem za 15.000 złp. szwagrowi Manieckiemu (Kośc. 294 k. 31). Od Piotra Bnińskiego i żony jego, Barbary Brezianki, dostał t. r. dwóch poddanych z Kołaczkowa, przebywających u niego (ib. k. 17v). Dla zrodzonych z Grocholskiej dzieci ustanowił w r. 1626 opiekunami: żonę, matkę swoją, Zofię Wielżyńską, wdowę po Stanisławie Belęckim oraz innych (P. 1017 k. 836v). Sierpowo, folwark należący do Gaju, w r. 1626 wydzierżawił Krystynie z Grudzielskich Ciesielskiej oraz córce jej, Reginie zamężnej Pawłowskiej (ib. k. 785). Stramice w r. 1636 sprzedał (powtórzył to w r. 1637) za 5.000 złp Joachimowi Ernestowi Wedelskiemu i jednocześnie za takąż sumę nabył od niego wyderkafem wieś Stare w p. nakiel. (P. 1418 k. 701, 1419 k. 281v). Sumę odziedziczoną po ciotce Zofii z O-ch Pogorzelskiej, kasztelanowej przemęckiej, cedował w r. 1637 Florianowi Wilczyńskiemu (I. Kon. 48 k. 455). W Poznaniu w kamienicy "Forgankowskiej" przy ulicy Wożnej, dzierżawionej od jego matki przez Stanisława Czekanowskiego, w 1639 zabił czekanem gościa jego, Jana Śrzemskiego (P. 164 k. 59v). Oboje z żoną wieś Rospętek sprzedali Janowi Smoguleckiemu. Nie żył już Jan O. w r. 1644 (P. 169 k. 401), zaś Barbara nie żyła w r. 1651 (P. 1860 k. 286v). Synowie ich, Stanisław i Wacław. Córki: Marianna, Katarzyna i Regina, wspomniane w r. 1648 (P. 173 k. 221v). Z nich, Katarzyna, w r. 1651 żona Kazimierza Radzickiego, nie żyła już w r. 1686. Regina, żona Piotra Łosia Golińskiego, wdowa w latach 1676-1698.
(a) Stanisław, syn Jana i Grocholskiej, wspólnie z rodzeństwem pozywał w r. 1648 Wojciecha Mierzewskiego o dług 2.000 zł, zapisany mu jako posag za Anną O-ą przez jej matkę a ich babkę, Zofię z Siedlca, jak również przez i ch ojca (P. 173 k. 221v). Od ciotecznej siostry, Anny Grochowickiej (urodzonej z Jadwigi Grocholskiej), wdowy po Andrzeju Czekanowskim, uzyskał w r. 1652 zapis długu 6.000 złp (P. 1064 k. 862). Wsie Gaj i Sierpowo sprzedał za 31.000 zł Andrzejowi Żernickiemu, który tam intromitował się w r. 1662 (P. 188 k. 393v).
(b) Wacław, syn Jana i Grocholskiej, wspomniany w r. 1648 (P. 173 k. 221v), miał od Joachima Ernesta Wedelskiego zapis 1.000 złp na wsi Stare w pow. nakiel. Bezpotomny, nie żył uż w r. 1676, a spadek po nim brało rodzeństwo, między innymi siostra zamężna Golińska (P. 1094 k. 110).
(2) Wojciech, syn Mikołaja i Opalińskiej, kanonik poznański w r. 1558, instalowany 22 II na kanonię fundi Drożyce (Install., s. 40), kanclerz poznański w r. 1569, instalowany 16 V (ib., s. 48), kanonik krakowski w r. 1571, proboszcz kolegiaty kórnickiej do zgonu. Wspomniany jako obok brata współspadkobierca ojca 1557r. (P. 989 k. 369). Z działów braterskich w r. 1560 wziął z dóbr królewskich: połowę miasta Obornik z wsiami: Uścikowem, Sianowem, Nowąwsią, Starąwsią w p. pozn., zaś z dóbr ojczystych: miasto Orchowo, wsie Wola, Orchowiec, Rękawczyno Wielkie i Małe w p. gnieźn. oraz dopłatę 1.500 zł (P. 902 k. 299). Od brata Stanisława w r. 1566 dostał część Myślątkowa w p. gnieźn. (P.1397 k. 496v). Uzyskał 15 V 1571 r. konsens królewski na cesję dla siebie przez Macieja Sierosławskiego i swego brata Stanisława O-go dożywocia części miasta Obornik i wsi przyległych (MRPSum. V 10624). Dziedzic połowy miasteczka Orchowa, oraz wsi Orchowca, Myślątkowa, Rękawczyna i Rękawczynka, przez bratanków Andrzeja i Wojciecha w r. 1586 nazwany "mente captus". Bratankowie ci wtedy jako jego spadkobiercy dobra powyższe sprzedali szwagrowi Pawłowi Czarlińskiemu (P. 953 k. 606). W sprawie toczonej przeciwko bratankowi Andrzejowi, ks. Wojciech w r. 1589 uzyskał intromisję do miasta Obornik oraz do wsi Chowanowo i Bogdanowo (P. 952 k. 694). Nie żył już 15 XII 1594 r., kiedy jego bratanek i spadkobierca Wojciech dobra orchowskie sprzedał za 7.250 zł braciom Czarlińskim (P. 1401 k. 328).
2. Wojciech w latach 1452-1457 przebywał w Rzymie na studiach, kanonik poznański w r. 1455, pleban w Chojnicy w r. 1457, kustosz gnieźnieński od r. 1458 (1462?), kanonik uniejowski do r. 1462, kanonik włocławski w r. 1470, pleban w Pepowie w r. 1474, altarysta Św. Piotra i Pawła w katedrze poznańskiej w r. 1481, wikariusz generalny i oficjał poznański od 18 X 1484 r. do zgonu. Umarł krótko przed 28 VII 1487 r. (Nowacki II; Acta Capit. I). Od brata Aleksandra, tenutariusza w Obornikach, w r. 1475 nabył wyderkafem za 200 grz. i 250 zł połowę Kiączyna z połową folwarku, stawu i młyna tamże (P. 1386 k. 32). Bratowej swej, Elżbiecie, żonie Aleksandra, w r. 1478 zapisał po swej śmierci na połowach miasta Międzychodu i wsi przyległych: Międzuchód, Wielawieś, Michocino i Dzięcielino sumę 200 grz. (ib. k. 96). Od Stanisława Otuskiego w r. 1487 nabył za 200 grz. prawa wyderkafowe na Gaju i Stramicach, które to wsie były ongiś przez brata Andrzeja O-go, temu Otuskiemu za takąż sumę sprzedane wyderkafem (P. 1387 k. 80v).
3. Aleksander Skóra z Gaju, Obornicki, z Obornik, syn Piotra, wspomniany w r. 1468 (P. 1384 k. 137), tenutariusz w Obornikach w r. 1469, na swych należnych z działów braterskich trzecich częściach w mieście Międzychodzie i przyległych wsiach: Wielawski, Dzięcielinie, Miechocinie, Kiączynie w p. pozn. w r. 1469 zapisał klasztorowi Bożego Ciała w Poznaniu dwie grzywny rocznego czynszu od sumy wyderkafowej 24 grz. (P. 1385 k. 38v). Był w r. 1470 jeszcze niedzielny z braćmi (P. 20 k. 52v). Na połowie Gaju, Stramic i na całej wsi królewskiej Bogdanowo w r. 1478 oprawił żonie swej Elżbiecie posag 400 grz. (P. 1386 k. 96). Siostrze swej Katarzynie, zakonnicy w Owińskach, zapisał t. r. dożywotnio 8 grz. czynszu rocznego na połowie sumy jaką miał na połowie miasta Obornik i wsi Wielkie Chowanowo, Nowawieś i Starawieś (ib. k. 97v). Braci z Brudzewa, Kiełcza Seniora i Kiełcza Iuniora zwanego też Stanisławem, niedzielnych, wzywał w r. 1480 do uiszczenia 65 grz. długu z tytułu posagu swej żony Elżbiety (Py. 16 k. 37) i t. r. odebrał od nich 25 grz. (ib. k. 163), zaś w r. 1481 skwitował Stanisława Kiełcza Iuniora (G. 21 k. 84v). Kwitował w r. 1480 Mikołaja Janowskiego, kasztelana śremskiego, z ojcowizny swej żony w mieście Janowmłyn, oraz we wsiach: Janowmłyn, Kołdrąb i Posługowice (Posługowo) w pow. gnieźn. (G. 10 k. 102). Umarł w r. 1485 (P. 22 k. 15, 37). Król 13 VII 1493 r. aprobował oprawę 200 grz. posagu Elżbiety na Obornikach, a specjalnie na Bogdanowie (MRPSum. II 214) W r. 1503 była 2-o v. żoną Andrzeja Pasikonia Włościejewskiego (P. 861 k. 2), a w r. 1504 pozywała syna Feliksa O-go o nieuiszczenie 12 grz. czynszu z jej posagu oprawionego na Bogdanowie i Obornikach (P. 24 k. 74).
Feliks, Sczęsny, syn Aleksandra i Elżbiety, ur. ok. r. 1483 (P. 22 k. 37), tenutariusz w Obornikach (P. 24 k. 74), miał w r. 1493 sprawę z bratem stryjecznym Wojciechem O-im (P. 23 k. 15v) i w r. 1494 zostało między nimi założone vedium (P. 856 k. 67v). W wyniku zawartej w r. 1505 za pośrednictwem arbitrów ugody, miał w zamian za dobra macierzńskie uiścić swemu przyrodniemu rodzeństwu w dwóch ratach po 75 grz. (G. 862 k. 44, 44v). T. r. połowę Gaju sprzedał wyderkafem za 150 grz. Andrzejowi, Piotrowi, Stanisławowi, Wawrzyńcowi, Janowi, Katarzynie i Elżbiecie Włościejewskim, swemu przyrodniemu rodzeństwu, rekompensując tym posag ich wspólnej matki. Ponadto dał im za ów posag części we wsiach Krotcz i Hamer (P. 1390 k. 44). Wezwany w r. 1507 przez Andrzeja Włościejewskiego, ojczyma, do uiszczenia 75 grz. należnych jego dzieciom (P. 862 k. 210v). Włościejewscy uzyskali t. r. intromisję do nabytych wyderkafem w sumie 150 grz. dóbr Gaj (ib. k. 245v) Feliks żonie swej Dorocie Łekieńskiej, córce Piotra, w r. 1507 oprawił posag 500 zł węg. na połowach wsi Gaj, Stramice, Kiączyno (P. 1390 k. 123v), zaś od teścia dostał jednocześnie w posagu wyderkafem za 250 zł węg. wieś Polskie Prawo koło Łekna w p. kcyń. (ib.). Z racji choroby "enormem et nefandam", uwolniony 11 IX 1509 r. od udziału w wyprawie wojennej, w swe miejsce winien był słać trzch konnych (MRPSum. IV 9223, 9224). Żonie t. r. zabezpieczył 600 zł węg. długu na czwartej części miasta Międzychodu oraz wsi Michocino, Wielawieś, Dzięczelino (P. 863 k. 223). Pozwany przez stryjecznego brata Mikołaja o wygnanie go z części Obornik, nie stanął i w r. 1512 miał płacić winę (P. 865 k. 242v). Nie stanął także i z pozwu braci stryjecznych, Grzegorza i Mikołaja, o niedopuszczenie do przeprowadzenia działów miasta Obornik i dla tej przyczyny w r. 1514 miał płacić winę (P. 866 k. 163v). Od swego teścia, Piotra Łekieńskiego w r. 1518 uzyskał zapis 250 zł węg. długu, co stanowiło ostatnią ratę z 500 zł węg. posagu (P. 866 k. 190v). Otrzymał 30 VIII 1520 r. zezwolenie królewskie na uczynienie żonie oprawy na Obornikach (MRPSum. IV 12703). Bezpotomny, nie żył już w r. 1521, kiedy to wdowa zawierała ugodę z braćmi Grzegorzem i Mikołajem, tenuteriuszami Obornik, o zapisy na tych królewskich dobrach (P. 867 k. 419v). Spadek po nim dostał się jego przyrodniemu rodzeństwu Włościejewskim (P. 1393 k. 561). Wdowa uzyskała 15 III 1522 r. zachowanie przy dożywociu tnuty obornickiej (MRPSum. IV 13165), a 5 III 1523 r. wydany został dekret królewski w sprawie z Mikołajem z ju, tenutariuszem obornickim, o jej oprawę na Obornikach (ib.13479). Od Jana Łekieńskiego w r. 1530 kupiła za 2.000 grz. Szatkowo (Sadki?) p. nakiel. (P. 1393 k. 364). Uzyskała 19 IV 1533 r. konsens królewski za zrezygnowanie komukolwiekbądż połowy swych sum oprawnych na Obornikach i przyległych wsiach (MRPSum. IV 16914). Wyszedłszy 2-o v. za Jana Grabskiego dała mu za zezwoleniem królewskim dożywocie swej sumy 500 grz. oprawionej na Obornikch przez pierwszego męża (P. 1394 k. 142v). Oboje małżonkowie Grabscy uzyskali 10 XI 1540 r. konsens na wykupienie wsi Dąbrówki z rąk rajców obornickich (MRPSum. IV 20451). Grabski otrzymał 22 IV 1540 r. zezwolenie królewskie na wykup z rąk Grzegorza i Mikołaja Skórów z Gaju połowy miasta Obornik oraz wsi Bogdanowo i Chowanowo jak również pustki Nowawieś (ib. 20315). Dorota połowę karczmy w Gaju w r. 1541 dała Mikołajowi O-mu, sędziemu poznańskiemu, w zamian za pół łana osiadłego w Wielawsi (P. 1394 k. 453). Uzyskała 6 I 1549 r. konsens na zastaw swej oprawy w połowie miasta Obornik mężowi (MRPSum. V 4775). Żyła jeszcze w r. 1554 (P. 895 k. 139). Zob. tablicę.
@tablica
Oborniccy, różni, a wśród nich przede wszystkim wójtowie z Obornik. Maciej i Jan, wójtowie z Obornik, procesowani w r. 1409 przez Wojciecha, Jana, Świąchnę i Katarzynę, dzieci Sławnika ze Starego, o wydzielenie im czwartej części wójtostwa (P. 3 k. 97v). Teodoryk (Dzietrzych) z Obornik pozywał Andrzeja z Szczepankowa i Błożejewa, który mu nie uiścił dziesięciu grzywien i w r. 1426 miał płacić 3 grzywny (P. 8 k. 106). "Ur." Przechna z Obornik pozywana była w r. 1428 o posag przez Helenę, żonę Jana z Wielżyna (P. 10 k. 53). Wincenty Furman, wójt obornicki, w r. 1442 miał terminy ze strony Elżbiety niegdy Jasieńskiej (P. 14 k. 150), zaś w r. 1443 ze strony synów zmarłego Mikołaja Śliwieńskiego (P. 14 k. 189). Wraz z żoną Małgorzatą t. r. pozywany przez braci, Marcina z Przetoczna, Zygmunta z Psarskiego i Dawida Żydowskiego (P. 14 k. 195). Małgorzata t. r. skwitowała oprawę na wójtostwie obornickim na rzecz Anny Wierzbięty (zob. niżej) i Mikołaja z Nowegodworu niegdy Sadowskiego (P. 14 k. 243). Wincenty Furman z Chowanowa, wójt obornicki, był t. r. pozywany przez Wincentego niegdy Potrzonowskiego (P. 14 k. 256). Wincenty, wójt obornicki, w r. 1447 zeznał 5 grz. synom zmarłego Piotra Słapa (P. 17 k. 11v).
Wierzbięta, wójt obornicki, z Jasieni i Chowanowa, może syn lub brat Wincentego Furmana, o którym było wyżej, w r. 1443 mąż Anny (P. 14 k. 243). Winien był w r. 1444 Janowi niegdy z Rogalina sumę 10 grz. (P. 15 k. 15v). Pozywał t. r. ks. Wojciecha i Macieja oraz matkę ich Tomisławę. dziedziców niedzielnych z Małych Siekierek (P. 14 k. 267). Nie stanął z pozwu Wierzbięty Piątki z Grzybowa i w r. 1445 miał płacić winę (P. 15 k. 79). Ze swej części wójtostwa w r. 1448 toczył sprawę z synami zmarłego Piotra Słapa (P. 17 k. 103). Nie żył już w r. 1448, a owdowiała Anna, była już wtedy 2-o v. żoną Jakuba Gorzewskiego (ib. k. 180v). Żyła jeszcze w r. 1459 (P. 18 k. 257v). Syn Ludgierz. Córka Barbara, w r. 1452 żona Andrzeja z Gądecza (ib. k. 42).
Ludgierz (Rutgierz), syn Wierzbięty i Anny, wójt obornicki, pozwany przez Domarata z Dąbrówki, nie stanął i w r. 1448 miał płacić winę (P. 17 k. 178, 178v). Nie stanął też w r. 1452, pozwany wraz z siostrą przez Andrzeja, niegdy z Drogocina (P. 18 k. 42). Jego żoną była wówczas Barbara (ib. k. 53v). Niedzielny z matką w Dąbrówce, Uścikowie, Bogdanowie i Słanowie, wraz z nią zeznał w r. 1459 Andrzejowi Gądeckiemu z Gądecza sumę 100 grz. posagu za siostrą Barbarą (ib. k. 254v). Swej drugiej żonie, Annie z Zajączkowa (Zajączkowskiej) oprawił w r. 1462 posag 150 grz. na czterech łanach i czterech ogrodach w Bogdanowie, czterech łanach i czterech ogrodach w Nowejwsi, czterech łanach i ogrodzie w Uścikowie, siedmiu ogrodach w Starejwsi, na połowie młyna na rzece Wełnie, na połowie czynszów z rynku obornickiego, połowie tamtejszych jatek należących do wójtostwa, wreszcie na połowie czynszów z Łaźni (P. 1384 k. 122v). Anna ta, dziedziczką w Zajączkowie, miała w r. 1481 termin ze swymi siostrami, pannami Katarzyną, Elżbietą i Dorotą, dziedziczkami w Zajączkowie (P. 21 k. 155). Nie żyła już w r. 1482, kiedy wspomniane dzieci jej i Ludgierza: Piotr, Bieniak, Uriel, Katarzyna, Anna (P. 21 k. 182v). W ich imieniu t. r. działał ojciec, wójt obornicki (ib. k. 185). Ręczyli za niego w r. 1483 Jan i Wojciech Przetoczeńscy oraz Mścich Buszewski, iż będzie żyć w pokoju z Pawłem Głębockim (P. 855 k. 143v). Trzy łany osiadłe i jeden pusty w Uścikowie w r. 1486 sprzedał wyderkafem za 110 zł węg. Stanisławowi Turkowskiemu (P. 1387 k. 54v), zaś t. r. łan osiadły i trzy puste w Sianowie sprzedał wyderkafem za 20 grz. Janowi, Benedyktowi i Grzegorzowi, braciom z Jankowa (ib. k. 59v). Od Marcina Hersztopksiego w r. 1487 nabył wyderkafem za 115 grz. części w Hersztopie p. pozn. wraz z łąkami w Dłusku (ib. k. 79v). Ludgerz z Wyszyny, wójt obornicki w r. 1489 zapisał 5 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 60 grz. na wójtostwie obornickim kapelanom kościoła parafialnego w Obornikach (P. 1387 k. 110v). Umarł w r. 1493 lub 1494 (P. 23 k. 24, 856 k. 51). Synowie, jak było wyżej: Piotr, żyjący jeszcze w r. 1488, Bieniak, o którym niżej, Uriel, żyjący w r. 1482, już nie wymieniany w r. 1488. Z córek, Katarzyna, żona Stanisława Ruckiego, nie żyjącego w r. 1494
@tablica
Anna, w r. 1494 żona Stefana Gołaskiego.
Bieniak, Benedykt, Ludgierz, z Zajączkowa, Zajączkowski, syn Ludgierza i Zajączkowskiej, wójt w Obornikach w r. 1494 (P. 856 k. 51). Z bratem Piotrem pozwani przez Elżbietę Włościejewską nie stanęli i w r. 1488 mieli płacić winę (P. 22 k. 152). Bieniak był w r. 1494 godzony przez arbitrów z Łukaszem Ruckim o posag siostry Katarzyny, żony zmarłego Stanisława Ruckiego (P. 856 k. 51). Skwitowany t. r. przez siostrę Annę zamężną Gołaską z jej majątku po rodzicach na wójtostwie obornickim i wsi Zajączkowo (ib. k. 77v). Kwitował w r. 1495 Andrzeja Hersztopskiego z 30 grz. (P. 856 k. 115). Zob. tablicę.
Małgorzata, żona Jana Zewrzyda z Obornik, miała w r. 1445 termin z rodzonym bratem Mizanem (Mirzanem?) z Wielżyna (P. 15 k. 103). Wojciech niegdy Przecławski, obecnie w Obornikach, miał w r. 1447 termin z Mirosławem z Nowejwsi (P. 17 k. 87). Anna, żona Wiktora z Obornik, i Małgorzata, żona Machra Ziemka z Szczodrego, siosty rodzone niedzielne, dziedziczki z Sierakowa w p. kość., część rodzicielską sprzedały w r. 1489 za 85 zł Janowi Kawieckiemu, zaś pusty łan i czwartą część w Szymanowicach wraz z całą częścią ojczystą w Chwałkowie zw. "Czeczerada" z przezyskami na Chwałkowie koło Dolska sprzedały jednocześnie temuż Kawieckiemu za 200 grz. (p. 1387 k. 125, 125v).
Oborscy h. Roch II cz. Kolumna. Jan O. z Kuflewa, syn zmarłego Kaspra, starosty małotoskiego, w 1620 lub przed tą datą brał zastawem od Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego, wsi Borek i Kołodziącz w pow. garwolińskim (P. 1004 k. 561). Stanisław na Kuflewie nie żył już w r. 1626, a wdowa po nim Zofia z Troszyna, żona 1-o v. Stanisława Urowieckiego, podkomorzego chełmskiego, wtedy lub raczej przed tą datą zapis zastawny na Tomczycach dany na sumę 10.000 zł przez Andrzeja Niszczyckiego, chorążego wyszogrodzkiego, cedowała w grodzie płockim Piotrowi Szczawińskiemu (Py. 143 k. 202v). Jan z Kuflewa kwitował w r. 1630 córki Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego (Z. T. P. 2313), co pozwala go identyfikować niemal z całkowitą pewnością z Janem O-im, starościcem małogoskim, o którym wyżej. Katarzyna, w r. 1671 wdowa po Mikołaja Załuskim. Stefan, starosta liwski, dworzanin królewski, wraz z żoną Zofią Baranowską, kasztelanką wiską, w r. 1660 zrezygnowałi Katarzynie Opalińskiej, wdowie po Jakubie Rozdrażewskim, wojewodzie inowrocławskim, części wsi: Wieżowno, Wola Wieżowska, Gorwonka (?), Babice, Bliźne, Jemielino, Służewiec, Dzbarz, Koczkiewski, Bór Mamlice (?), Pery (?) w ziemi warszawskiej, oraz Mlądz, Świerk, Wólka Mlądzka, Janówek w pow. garwolińskim (Z. T. P. 30 s. 1919). Katarzyna, żona Jakuba Kuczborskiego. Oboje nie żyli już w r. 1715. Stanisław, w r. 1758 mąż Anny Kuczborskiej (Kc. 143 k. 236v). Aniela, córka zmarłego Karola, kasztelana bracławskiego, i Zuzanny Hołczyńskiej, w r. 1750 żona Jakuba Przebędowskiego kasztelanica elbląskiego (N. 211 k. 10). Kunegunda, żona Dominika Zembrzuskiego, sędziego nurskiego, oboje nie żyli już w r. 1790. Ignacy Colonna O. i Felicja Brechan, dziadkowie Felicji, która przed 15 V 1897 r. zaślubiła Rogera de Brechan, plenipotenta w Tokarzewie (LB Mikorzyn).
Oborscy ze wsi Obory w pow. kal., różni. Stanisław O., mąż Zofii Budzisławskiej, córki Marcina, wdowy 1-o v. po Zygmuncie Sosnowskim, która w r. 1519 pięć łanów roli we wsi Siernicze Mniejsze sprzedała mu wyderkafem za 100 zł (P. 1392 k. 326; I. R. Z. Kon. 6 k. 32). T. r. uzyskała zapis długu 67 złp od Mikołaja Głębockiego (P. 867 k. 171v, 172). Temu Głębockiemu sprzedała była połowę wsi Małe Siernicze (P. 1392 k. 343v). Stanisław O. od Macieja Wysockiego w r. 1526 kupił za 40 grz. części w Pąchowie i Bieleczewie p. kon. (I. R. Z. Kon. 6 k. 32) i zaraz potem oprawił tam 20 grz. posagu żonie swej Zofii (ib.). Od Anny Pąchowskiej, żony Kaspra Szuszewskiego (Suszewskiego?) brał t. r. zastawem za 5 grz. części jej w Pąchowie (I. R. Gr. Kon. 2 k. 120v). Wraz z pasierbem Stanisławem Sosnowskim w r. 1528 pozwany był przez Macieja Wroniawskiego (ib. k. 147). Skwitował t. r. Annę Pąchowską z 5 grz. wykupu półanka w Pąchowie (ib. k. 149). Między jego żoną Zofią a Maciejem Wroniawskim i Katarzyną Pąchowską małżonkami w r. 1531 zostało założone vadium (ib. k. 219v). Stanisław, jako dziedzic w Pąchowie, w r. 1534 miał przysięgać w sprawie poddanego, zbiegłego z Pąchowa do Warzymowa, wsi braci Sokołowskich z Radwańczewa, których t. r. pozywał (G. 262 k. 102v, 147v). Pół łana osiadłego w Bielczewie w r. 1538 zastawił w sumie 10 grz. długu Wincentemu Głębockiemu (I. R. Gr. Kon. 3 k. 66v). Żonie Zofii Budzisławskiej w r. 1544 dał wieczyście połowę części Pąchowa i Bielczewa, ona zaś części w tych wsiach nabyte od niego dała "z miłości macierzyńskiej" swym synom z pierwszego męża, Stanisławowi, Piotrowi i Wawrzyńcowi Sosnowskim (I. R. Z. Kon. 6 k. 128v). Żonie tej Stanisław t. r. zobowiązał się pod zakładem 500 zł na połowach swych dóbr Pąchowa i Biełczewa oprawić posag (I. R. Gr. Kon. 4 k. 85v). Chyba synem Stanisława był Krzysztof O. z Pąchowa, dziedzic części w Bielczewie, który w r. 1551 zapisał 20 grz. długu Stanisławowi Sosnowskiemu (I. R. Gr. Kon. 5 k. 324v), a więc niewątpliwie swemu przyrodniemu bratu. Inny syn Stanisława, urodzony z Budzisławskiej, to z pewnością Przecław O., dziedzic części w Pąchowie i Bielczewie, który w r. 1553 zobowiązał się części swe w tych dobrach dać "z miłości braterskiej" przyrodniemu bratu Stanisławowi Oborskiemu (I. R. Gr. Kon. 6 k. 230). A więc Stanisław Sosnkowski począł używać nazwiska drugiego męża swojej matki, a zrobił to również jego brat Wawrzyniec.
Przypomnijmy sobie, iż Zofia Budzisławska, żona 1-o v. Zygmunta Sosnowskiego, 2-o v. Stanisława Budzisławskiego, miała z pierwszym mężem synów, Stanisława, Piotra i Wawrzyńca, wspomnianych w r. 1544 (zob. wyżej). O Piotrze nie wiem niczego więcej. Stanisław i Wawrzyniec poczęli zwać się Oborskimi.
Przeglądanie 681 pozycji zakresu Obałkowscy - Orzelscy.
4567[8]9101112
