Przeglądanie 681 pozycji zakresu Obałkowscy - Orzelscy.
6789[10]11121314
Obałkowscy - Orzelscy
Obrąpalscy h. Lubicz, z Obrąpałek, Obrępałek (Czaple-Obrępałki) w pow. gostyńskim. Adam, plenipotent Magdaleny z Witkowa, wdowy po Wacławie Posadowskim ze Śląska, w r. 1574 (P. 923 k. 413). Jan, pokojowiec królewski, otrzymał 16 XI 1604 r. konsens na wykupienie sołectwa w mieście Powidzu z rąk spadkobierców Piotra Ruchockiego (m K. 148 k. 365, 365v). Jadwiga O-a z obrąpałek, w r. 1612 żona Mikołaja Pigłowskiego, dworzanina królewskiego, wdowa po cześniku królewskim w latach 1621-1630, nie żyła już w r. 1643. N. Obrąpalski, mąż Konstancji Mycielskiej, córki Feliksa, 1670 r. (I. Kon. 60 k. 42v). Konstancja (Obrempalska), w Wielowsi, chrzestna 27 XII 1689 r. (LB Gniewków), Jan, ekonom w Wieleniu, chrzestny 29 IX 1703 r. (LB Wieleń). Administrator zamku wieleńskiego, chrzestny 11 VI 1706 r. (ib.).
Kazimierz, posesor beneficium plebańskiego w Ceradzu Kościelnym mąż Salomei Bażyńskiej, ojciec: Józefa, ur. 19 II 1837 r., Franciszka Nikodema Aleksandra, ochrzcz. 19 IX 1838 r., Bolesława, ur. 10 III 1840 r. (LB Ceradz). Kazimierz był potem dzierżawcą beneficium plebańskiego w Niepruszewie i tu 12 XII 1844 r. umarła jego żona Salomea, licząc lat 37 (LM Niepruszewo). Maksymilian, ekonom w Broniszewicach, i Aniela z Portasiewiczów, rodzice Kazimierza, ur. tam 2 XII 1862 r. (LB Broniszewice). Bolesław, syn Kazimierza i Salomei z Ratyńskich, liczący lat 32 i pół, posesor folwarku Rogalinko, zaślubił w Katedrze poznańskiej 12 XI 1872 r. pannę 42-letnią, Józefę Nehring z parafii Św. Małgorzaty (LC Św. Małgorzata, Pozn.). Umarł w Poznaniu, przy ul. Św. Wojciecha, 1 XII 1875 r., licząc lat 35 i 8 miesięcy (LM Św. Wojciech, Pozn.). Zygmunt mąż Pauliny Milewskiej, zmarł w Radlinie 26 V 1895 r. (Dz. P.). Cecylia O-a, zamężna Dutkiewiczowa, umarła 11 III 1892 r., pochowana w Słupach (ib.).
Obrębscy różni, przeważnie pochodzący z Mazowsza, między innymi ze wsi Obręb z ziemi warszawskiej oraz tejże nazwy wsi w ziemi łomżyńskiej. Niektórzy w ziemi warszawskiej oraz tejże nazwy wsi w ziemi łomżyńskiej. Niektórzy spośród nich używali herbu Cholewa, ponieważ jednak byli O-cy także i innych herbów (Mora, Odrowąż, Ostoja), żadnej segregacji heraldycznej przeprowadzić tu nie potrafię. Pamiętajmy ponadto, że mogło się tworzyć to nazwisko także i od Obrzębina w p. sieradz., choć tu większa możliwość formy Obrzębiński.
Agnieszka, wdowa po Mikołaju Kuszyńskim, obecnie żona Macieja O-go (Obrzamskiego), w r. 1443 zawierała ugodę o posag i wiano ze szwagrem Piotrem z Kuszyna (Kal. Gr. 20 k. 125). Od Piotra Kuszyńskiego domagała się w r. 1445 uiszczenia sześciu i pół grzywien (I. Kal. 3 k. 113v). Dorota z Obrzębina (!) swe wiano na Szawłowicach w p. kon. cedowała w r. 1512 ks. Maciejowi Szawłowskiemu, wikaremu katedry krakowskiej (I. R. Gr. Kon. 1 k. 399v).
Jadwidze O-ej, córce Benedykta, Jan Gierkowski w r. 1584 oprawił 600 zł posagu (P. 1395 k. 415). Maciej O. "Jagnosz", z wojew. płockiego, nie żyjący już w r. 1585, ojciec Michała, który wtedy kwitował braci Będorskich oraz Brudnińskich z pow. dobrzyńskiego. Bratem tego Michała był Piotr O. (Py. 122 k. 154v). Michała O-go w r. 1589 pozywał Zygmunt Oborski (Py. 125 k. 72). Jan, mąż Anny, córki Kaspra Pamiętowskiego cz. Zaleskiego, która w r. 1599 kwitowała z majątku rodzicielskiego swych braci, Jana, Krzysztofa i Marcina Zaleskich cz. Pamiętowskich (N. 164 k. 36v). Jan występował w r. 1600 jako wuj nieletniego Jakuba Gierkowskiego (Kc. 123 k. 594). Adam, syn zmarłego Jana uzyskał w r. 1648 od Baltazara Koszutskiego zapis 1.700 zł długu (Ws. 51 k. 194).
Sebastian nie żył już w r. 1657, kiedy wdowa po nim Barbara Wawrowska zapisywała dług 1.500 złp. Tomaszowi Wojsławskiemu (I. Kal. 122 s. 728). Może właśnie wtedy zaślubiła go. Będąc już jej mężem w r. 1661 kwitował ją z tej sumy (ib. 125 s. 1249). Oboje małżonkowie Wojsławscy w r. 1665 skwitowali Aleksandra Jaskólskiego, podsędka ziemskiego i surogatora grodzkiego kaliskiego, z prowizji rocznej od sumy 200 zł. (ib. 126 s. 592). Była w r. 1669 wdową i po tym drugim mężu (ib. 129 s. 912). Nie żyła już w r. 1700 (ib. 14 s. 153). Syn Sebastiana, Jakub w r. 1681 kwitował swego przyrodzonego brata Jana Wojsławskiego (ib. 140 k. 211v). Obok tego brata był w r. 1692 współdziedzicem części wsi Mroczki w p. kal. (ib. 149 s. 205). Zawierał w r. 1700 komplanację z wdową po tym bracie Janie Wojsławskim, Heleną z Węgierskich i kwitował ją z inwentarza i ruchomości po nim (ib. 154 s. 153). Zapewne ten sam Jakub był w r. 1700 dziedzicom wsi Sławin i Zamoście w p. kal. (ib. s. 160), a w r. 1707 od Mikołaja Gorzyńskiego, żony jego Teresy Linowskiej i jej matki Urszuli i Lipskich, wdowy po Stanisławie Linowskim, brał na rok w zastaw (dzierżawę) Sulisławice i Gaj w p. kal. (ib. 157 s. 82, 158 s. 521). Był też Jakub w posiadaniu dóbr: Wolica, Saczyno, Chełmca, Sale, Takomyśl w p. kal., które od niego w r. 1720 dzierżawił Zygmunt Pawłowski. Zaś swe dobra Jaskółki w p. kal. wydzierżawił Michałowi Chalińskiemu (ib. 161 s. 457). Po bezpotomnej śmierci Jakuba O-go kaduk na wieś Sławin dostał 22 X 1709 r. Maciej Włostowski, który ów kaduk w r. 1744 scedował Maciejowi Radomickiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (ib. 159 s. 337). Włostowski po zgonie Jakuba dostał też kaduk na części Jaskółek, dziedzicznych tego Jakuba, które to dobra również scedował wojewodzie Radomickiemu (Py. 157 k. 81v). Dostała się też Włostowskiemu, od niego zaś Radomickiemu kadukiem suma 17.000 złp, zapisana Jakubowi przez Gorzyńskiego, dziedzica Sulisławic (G. 94 k. 165v). Spadkobiercą "stryja" Jakuba, dziedzica Jaskółek, mienił się w r. 1710 Jakub O., syn zmarłego Kazimierza, który wtedy zawierał komplanację z małżonkami, Janem Skorczyńskim i Zofią Górską (I. Kal. 157 s. 117). Musiał to być jednak "stryj" bardzo daleki, bowiem gdyby istnieli bliżsi krewni, "kaduk" byłby mało prawdopodobny. Ten sam Jakub zawierał t. r. komplanację z Orzelskimi (ib. s. 122).
Jakub, nie żyjący już w r. 1678, ojciec Stanisława, który wtedy zobowiązał się oprawić posag żonie swej Mariannie Woźnickiej, córce Mikołaja i Anny Niwskiej (G. 86 k. 77v). Marianna, wdowa po Andrzeju Bojanowskim, 2-o v. w r. 1681 żona Aleksandra Ostrowskiego, sędzica grodzkiego inowrocławskiego, wdowa w r. 1694. Jakub z parafii dobrzyckiej, chrzestny 30 V 1684 r. (LB Dobrzyca). Konstancja, żona Zygmunta Wolskiego, "cywilnie zmarłego" 1685 r., była, być może, siostrą Stanisława i Kazimierza, o których niżej. Stanisław i Kazimierz, synowie Jakuba a spadkobiercy bezdzietnego stryja Adama, sumę 800 złp, zapisaną temu stryjowi sposobem długu w r. 1648 przez Jana Daleszyńskiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, cedowali w r. 1686 Zygmuntowi Wolskiemu (P. 1111 I k. 4v). Czy nie był identyczny z powyższym Kazimierzem Kazimierz O. z Mielna, mąż Marianny Goconowskiej (Gocanowskiej), córki Jakuba i Barbary Rzeczyckiej (G. 89 s. 217), których córkę Bogumiłę podawała do chrztu 25 I 1682 r. babka jej ze strony ojca, pani Bogumiła O-a? (LB Modliszewko). Byłaby więc to zapewne Bogumiła, żona Jakuba O-o. Kazimierz i Marianna Goconowska dobra dziedziczne Mielno, Nowoszki i Starawieś w pow. gnieźn. w r. 1691 sprzedali wyderkafem za 8.070 złp na trzy lata małżonkom Wojciechowi Suchorzewskiemu i Jadwidze Moraczewskiej (P. 1121 III k. 88v). Zawierał Kazimierz w r. 1694 komplanację z Krzysztofem Koszutskim, dziedzicem Oporówka w p. kośc. (Kośc. 307 k. 543). Kazimierz, z Rucewka, niewątpliwie ten sam, chrzestny 22 XII 1697 r. (LB Pakość). Oboje z żoną skwitowani w r. 1698 przez małżonków Suchorzewskich z 1.000 złp, z sumy oryginalnej 8.070 złp (G. 90 k. 176). Mielno z pustkami Nowoszki i Starawieś w r. 1701 zastawili na trzy lata za 7.200 zł ks. Mikołajowi Żalińskiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu (G. 91 k. 34v). Marianna, z Rucewka, chrzestna w r. 1712 (LB Tuczno), już wdowa po Kazimierzu 2 V 1718 r., spisywała w Mielnie komplanację z Jerzym hr. z Łabiszyna Latalskim (G. 93 k. 359) i t. r. toborowała skrypt Zofii z Dembińskich Ostromęckiej (ib. k. 394). Dobra Mielno z pustkami Nowoszki i Starawieś w r. 1719 zastawiła za 12.000 zł kapitule metropolitalnej gnieźnieńskiej (G. 94 k. 24v). Żyła jeszczew r. 1723 (Z. T. P. 41 k. 653).
Barbara, w r. 1697 żona Wojciecha Wałdowskiego, sędziego kapturowego nakielskiego, nie żyła już w r. 1715. Mateusz zaślubił 6 VII 1701 r. wdowę Helenę Wierzbicką z Kruszy. Córka ich Agnieszka, ur. w Kruszy, ochrzcz. 21 I 1712 r. (LC, LB Ludziska). Jakub od Mikołaja Gorzyńskiego, dziedzica Sulisławic i Gaju w p. kal., od żony jego Teresy Linowskiej i od jej matki Urszuli z Lipskich Linowskiej w r. 1707 wziął te dobra na jeden rok w zastaw (I. Kal. 157 s. 82). Marcin, nie żyjący już w r. 1710, i Zuzanna z Bojanowskich, rodzice Jakuba, wtedy już zmarłego, oraz Sebastiana, który połowę dóbr odziedziczonych po tym bracie dał t. r. ks. Józefowi O-mu, synowi zmarłego Kazimierza-Bartłomieja, stolnika (jakiego?) (ib. s. 42). N., dziedzic w Rokosówku, zmarł w październiku 1714 r., pochowany w Bydgoszczy u Bernardynów (A. B. Bydgoszcz, W. 39). Baltazar, syn zmarłego Stefana, w r. 1716 z żoną Anną Jagnuszewską spisywał wzajemne dożywocie (Py. 157 s. 41).
Sebastian, nie żyjący już w r. 1721, mąż Barbary (Katarzyny Barbary) Łancuckiej, córki Aleksandra i Elżbiety Wierzejskiej, wdowy 1-o v. po Kazimierzu Dąbrowskim, jedynej spadkobierczyni swego rodzeństwa, która wtedy na oprawie swej babki Zofii z Jezierskich Wierzejskich na Łubowicach Małych dała 2.200 zł ks. Jakubowi Woźnickiemu, kanonikowi katedralnemu płockiemu, proboszczowi dąbrowieckiemu, na naprawę kościoła w Dąbrowcu w archidiecezji gnieźnieńskiej (P. 1181 k. 117v). Na tym samym zapisie oprawnym babki w r. 1729 zapisała także w r. 1729 po 1.000 złp synowi Kazimierzowi Dąbrowskiemu oraz córce Petronelli O-ej (P. 1217 k. 2v). I znowu synowi i córce w r. 1733 scedowała sumę 2.200 zł z tej oprawy, dzieląc ją między nimi po równo (P. 1238 k. 43). Do windykowania sum z Łubowic w r. 1743 mianowała plenipotentem zięcia Antoniego Baykowskiego (P. 1271 k. 45v) więc chyba męża Petronelli O-ej?
Anna, chrzestna 20 XI 1725 r. (LB Września). Katarzyna, świadek 13 II 1729 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Antoni i Petronella, rodzice Michała Remigiana, ochrzcz. 1 X 1734 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Barbara, żona 1-o v. Wojciecha Rogozińskiego, 2-o v. w r. 1738 Wojciecha Kozielskiego, i jej rodzony brat Tomasz O. (W. 91 k. 375v). Maciej zaślubił (w Konarzewie?) 10 II 1739 r. Mariannię Rapacką (LC Łaszczyn). Helena umarła w Tucznie 14 IV 1742 r. (LM Tuczno). Agnieszka wyszła 19 II 1743 r. za Michała Osińskiego (LC Tuczno). Marcin i Regina, rodzice: Jana Piotra, zmarłego w Nakle 3 IX 1751 r., Marianny, ochrzcz. 14 VI 1745 r., Katarzyny, ochrzcz. 28 VII 1747 r. (LM, LB Nakło). Antoni i Marianna z Rynarzewskich, oboje już nie żyjący w r. 1749, rodzice Anny, w latach 1749-1784 żony Sebastiana Głoskowskiego (I. Kal. 190/195 k. 132), zmarłej między r. 1784 a 1789. Scholastyka, inna córka tychże rodziców, w latach 1767-1776 żona Macieja Smardowskiego, nie żyjącego już w r. 1791 (1. Kal. 206/208 k. 111v, 231 k. 359). Jan i Brygida z Podczaskich, nie żyjący już w r. 1766, rodzice Agaty, żony 1-o v. Marcina Gorzyńskiego, 2-o v. w r. 1766 Józefa Piekarskiego (I. Kal. 206/208 k. 11), żyła chyba jeszcze w r. 1784. Katarzyna i jej mąż Wojciech Suchodolski, nie żyli już oboje w r. 1769. Wojciech, ekonom w Kopaninie, zaślubił 18 IX 1780 r. pannę Joannę Krynicką (LC Krzywiń). Maciej, żyjący "na łaskawym chlebie" Sczanieckiego w Boguszynie, tam zmarł 8 I 1786 r. (LM Panienka). Petronella, żona Józefa Głoskowskiego, nie żyjącego już w r. 1792. Wojciech, dzierżawca Starzyn, chrzestny 16 IV 1803 r. (LB Sobota), umarł tam 23 IV 1806 r., mając lat 66 (LM Kiekrz).
Obrowski z Obrowa w p. pozn., koło Obrzycka. Jan O., z Obrowa, miał w r. 1442 termin ze strony Zygmunta z Psarskiego, niegdy z Zajączkowa (P. 14 k. 109v). Od Piotra z Obrzycka w r. 1447 nabył wyderkafem za 260 grz. całe jego dziedzictwo w Obrowie (P. 1379 k. 182).
Obryński h.Charyton, Jan, sędzia nowogrodzki 1643 r. mąż Zofii Przecławskiej, bratanicy i obok swych sióstr współspadkobierczyni Andrzeja Przecławskiego, chorążego słonimskiego i podwojewodziego wileńskiego (W. 38 k. 507).
Obrzutowscy, pochodzenia ich nie znam, a szlachectwo wydaje mi się wątpliwe. "Ur." Gabriel i Józefa Benedykta, ur. w Kadzewie 19 II 1759 r. (LB Śrem). Antoni mianował w r. 1761 swym plenipotentem rodzonego brata Stanisława (Kc. 145 k. 38v). Wincenty, w r. 1749 1779 plenipotent panny Jadwigi Raczyńskiej (Ws. 100 k. 17v) Stanisław, nieżonaty, chrzestny 10 II 1780 r. (LB Sw. Marcin, Pozn.). Anna, "Sanguszko de Zielińskich" O-a, matka Wincentego O-go, pochowana 17 IX 1792 r. Gabriel, pochowany 8 IX 1793 r., miał lat 8 (Sep. Ref. Pozn.). Marianna (Obrutowska), posesorka wsi Borzysław, chrzestna 16 VII i 23 IX 1798 r. (LB Zbąszyń). Wdowa Marianna O-a, chrzestna 23 X 1816 r. (ib).
Obrzyccy z Obrzycka w pow. pozn. Wincenty O., podczaszy poznański w czasie 13 VII 1406 - 18 VI 1414 r. (Gąs.; P. 3 k. 20). Nie żył już w r. 1424, a wdowa po nim Anna, wtedy 2-o v. żona Bogusza z Koszut, odebrała t. r. sumę 100 grz. posagu i 100 grz. wiana od Mikołaja Baworowskiego, opiekuna dzieci Wincentego, t. j. Piotra O-go i innych (P. 7 k. 156). Córką Wincentego była Fiema (Eufemia?), w r. 1442 żona Basza (Bartłomieja) Przyborowskiego. Piotr z Obrzycka był w r. 1424 pozywany przez Janusza z Ordzina i jego siostrę Wichnę (P. 7 k. 202). Połowę Białcza z jeziorem Kostrzynkiem należącym do Chrzypska w p. pozn. sprzedał w r. 1434 za 200 grz. Przecławowi i Boguszowi, dziedzicom w Białczu (P. 1378 k. 10), zaś w r. 1442 siostra jego Fiema zrzekła się prawa bliższości po nim do części w Białczu na rzecz Przecława z Białcza (P. 14 k. 165). Piotr na 13 łanach w Sierakówku i Połajewie w r. 1435 zapisał wyderkafem 500 zł Mikołajowi Dzięciołowi(?), dziedzicowi w Gniewięcicach (P. 1378 k. 67v). Pozwany w 1440 r. przez Jana z Bnina, miecznika poznańskiego (P. 14 k. 64). Swoje części Wielkiego Chrzypska z prawem patronatu, części we wsiach Kąty i Pakawie w p. pozn. sprzedał w r. 1443 za 1.400 grz. szwagrowi Baszowi z Przyborowa Mniejszego (P. 1379 k. 64). Tego Piotra z Obrzycka i Obrowa t. r. pozywał o uiszczenie sumy Gotard Dołęga niegy z Pomorzan (P. 14 k. 226v). Boruszyn w p. pozn. w r. 1445 sprzedał wyderkafem za 218 grz. Gotardowi z Pomorzan (P. 1379 k. 84v). Swe części w Obrowie p. pozn. sprzedał w r. 1447 wyderkafem za 260 grz. Janowi z Obrowa (ib. k. 182). Ze swych dóbr w Obrzycku, Połajewie i Obrowie był w r. 1448 pozywany o 90 grz. przez Dobrogosta z Kolna, podsędka poznańskiego (P. 17 k. 131). Żona Piotra, Katarzyna miała w r. 1448 sprawę z Januszem z Rakoniewic, działającym w imieniu Dobrogosta z Rakoniewic (ib. k. 179). T. r. Piotr z Obrzycka, Pakawia, Kożmina, Połajewa, Sierakówka miał sprawę z Szymonem Koszutskim (P. 17 k. 207). Były dziedzic w Obrzycku, w r. 1449 sprzedał wyderkafem za 60 zł węg. plac w Poznaniu Wojciechowi niegdy ze Spławia, wtedy z Gądek (P. 1389 k. 68). Nie żył już w r. 1452, kiedy wdowa po nim, Katarzyna, działając w asyście stryja, ks. Jana Furmana, kustosza gnieźnieńskiego, i rodzonego bratanka, Jarosława Rozdrażewskiego, skasowała oprawę na Obrzycku, Obrowie i Koźminie na rzecz Dobrogosta niegdy Rakoniewskiego (P. 18 k. 19v).
Chyba synami Piotra byli bracia rodzeni, Dobrogost, Sędziwój i Abraham, z Obrzycka, występujący w r. 1466 (P. 19 k. 146). Z nich, Dobrogost, dziedzic w Obrzycku, w r. 1448 na części Koźmina oprawił 200 grz. posagu żonie swej Annie (P. 1380 k. 24v). Był chyba jeszcze brat ich, a więc syn Piotra, Tomasz, bo Sędziwój i Tomasz, bracia rodzeni niedzielni, dziedzice w Obrzycku, pozwani przez synów Sędziwoja Rąbińskiego, nie stanęli i w r. 1469 winni byli płacić winę (P. 19 k. 185v). Tomasz Jezierski cz. O. na wsiach Obrzycko, Koźmin i Obrowo w r. 1473 oprawił posag 300 grz. żonie Katarzynie (P. 1385 k. 174). Pozwany przez Annę, żonę Jana Kopaczewskiego, w r. 1475 nie stanął (P. 21 k. 7v). Zob. tablicę.
@tablica
Dobiesław z Obrzycka oraz Jan, Stanisław i Marcin, dziedzice z Kamionej, mieli w r. 1448 termin z Dobrogostem z Kolna, podsędkiem poznańskim (P. 17 k. 170).
Do powyższych, rzecz prosta, nie należał Mikołaj, wójt obrzycki, który w r. 1487 pozwany przez braci niedzielnych z Przyborowa, nie stanął (P. 22 k. 127).
Obyrn, Obern h.Własnego, rodzina pochodząca z Irlandii, która w Polsce dostała indygenat w r. 1764 (Vol. leg.). Konstancja O. zaślubiła przed 28 XII 1773 r. Ignacego Swinarskiego, sędziego starodubowskiego. Dożywotniczka Zielęcina, wdowa w r. 1788 (P. 1365 k. 285v, 1366 k. 203v, 225), umarła 1 XII 1795 r., mając 60 lat (LM Zielęcin).
Ochabscy, Ochapscy h.Własnego (Wittyg.). Jerzy nie żył już w r. 1602, kiedy jego córka Elżbieta była żoną Macieja Małachowskiego Gosława z Nadarzyc (G. 337 k. 231). Wdowa w latach 1609-1612. Konstancja świadkowała 13 X i 23 X 1788 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Anna, "urodzona, jak mówią", wyszła przed 15 XII 1799 r. za Aleksandra Zdzińskiego (LB Św. Wojciech, Pozn.). Owdowiawszy wyszła 2-o v. mając lat 60, 29 XI 1817 r. za Wincentego Bańkowskiego, podporucznika wojsk polskich, 40-letniego (LC Św. Maria Magdal., Pozn.).
Przeglądanie 681 pozycji zakresu Obałkowscy - Orzelscy.
6789[10]11121314
