Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
29303132[33]3435
Laborscy - Lisieccy
Lipscy h. Łada z Lipia w ziemi rawskiej. Ks. Franciszek, archidiakon łęczycki, kanonik gnieźnieński, łowicki, kurzelmowski, w 1584 r. wydziarżawił swemu rodzonemu bratu Wawrzyńcowi L-mu dziesięciny we wsi biskupstwa kujawskiego Prosino w wojew. sieradzkim (I. Kal. 50 s. 1386). Umarł w 1604 r. (G. 68 k. 19v, 34). Ks. Jan, kantor gnieźnieński, kanonik płocki i łęczycki, regent kancelarii kor., mianował 1626 r. plenipotenta dla sprawy o odzyskanie dziesięcin (M. K. 173 k. 573v-574). Arcybiskup gnieźnieński, otrzymał 1641 r. poddanego z Domosławia w p. kcyń. od Adama i Macieja braci Modliszewskich. Ks. Filip, scholastyk gnieźnieński, pożyczył 1641 r. Jerzemu Ossolińskiemu, podkanclerzemu kor., sumę 20.000 złp (M. K. 185 k. 636v-637v). Ks. Konstanty na Lipiu L., dziekan gnieźnieński i administrator archidiecezji 1763 r. (G. 85 k. 21), późniejszy arcybiskup lwowski, zmarły 1698 r. (Boniecki). Konstancja, starościanka rawska wyszła 1687 r. za Samuela Lanckorońskiego (Estreicher XVIII, s. 628).
Aleksander Feliks, hr. na Lipiu, starosta inowłodzki 1674 r., rawski, rzeczycki 1688 r., stanisławowski 1693 r., kasztelan sieradzki już 1693 r., marszałek Trybunału Piotrkowskiego 1694 r. (ib. XV, s. 275, 276), marszałek Trybunału Lubelskiego 1695 r. (ib. XIX, s. 69), wojewoda kaliski 1699 r. W r. 1701 trzymał i starostwo medyckie (ZTP 38 k. 114v). Zginął, rozsiekany szablami przez szlachtę na zjeździe sandomierskim 1702 r. (Boniecki). Jego pierwszą żoną była 1679 r. Zofia Olszowska, wojewodzianka rawska (ib.), drugą w 1697 r. Urszula z Siecina Krasicka, wdowa po Andrzeju Modrzewskim, podskarbim nadwornym koronnym i po Prokopie Granowskim, staroście żytomierskim, (boniecki; Kc. 133 k. 126). Urszula Krasicka umarła w 1719 r. (Estreicher XXI, s. 314). Aleksander Feliks miał z Olszowskiej syna Józefa i córkę Mariannę, w l. 1711-1731 żonę Franciszka Granowskiego, generała majora wojsk koronnych, wdowę w l. 1735-1743. Józef, ur. w Lipu 8 II 1681 r., starosta rawski i inowłodzki 1702 r., był t. r. mężem Elżbiety Wizemberkówny. Umarł bezpotomnie w 1704 r., a Elżbieta poszła 2-o v. za Jana Potockiego, kasztelana rogozińskiego, zaś w 1711 r. był ajuż 3-i v. żoną Kazimierza Odrowąża Chlewickiego, podczaszego sandomierskiego, który wówczas pozywał Franciszka Granowskiego i jego żonę (ZTP 39 k. 84).
Lipscy h. Pomian z Lipia w p. inowrocł. Katarzyna, żona Jana Pląskowskiego, wymieniła 1493 r. swoją część we wsiach Podgaje i Lipie w p. inowrocł. z Pawłem Pląskowskim, biorą w zamian jego część w Pląskowie w p. gnieźn. (P. 1387 k. 190v). Wojciech, burgrabia brzeski, plenipotent ks. Wojciecha Tolibowskiego, kanonika włocławskiego i kruszwickiego (ZTP 28b s. 2866). Jan, miecznik dobrzyński 1738 r. (LC Konary)
Lipscy z Lipy w ziemi nurskiej, wsi zwanej potem Lipa Drewnowo lub Drewnowo Lipskie. Byli zapewne Pobogami, jak i inni wiodący się z tego gniazda ich imiennicy, jednak jedna ich linia po przesiedleniu się w XVIII wieku do Wielkopolski poczęła pieczętować się herbem Grabie, oczywiście po to, by się zidentyfikować rodzinnie z tak zamożnymi tam L-imi tego herbu. Nie przestawali jednak kilka pierwszych pokoleń pisać się konsekwentnie "z Drewnowa", co wystarczająco jasno określa ich rzeczywiste pochochodzenie. T. Żychliński pierwszego osiadłego w Wielkopolsce L-go z Drewnowa, Stanisława, zidentyfikował ze Stanisławem, synem Adama i Naramowskiej, dziedzica Niepartu (zob. wyżej). Powiada, iż ów Stanisław sprzedawszy Niepart i Ciołkowo Nieżychowskim, przeniósł się z Wielkopolski w Płockie i osiadł w Drewnowie w p. nurskim, które to dobra dotąd noszą miano Lipszczyzna czyli Drewnowo Lipskich, w skutku osiedlenia się tam właśnie owego Lipskiego z Wielkopolski. Synowie jego wrócili w Poznańskie. Już jednak Boniecki zwrócił uwagę na to, iż wieś Drewnowo Lipskich była w rękach Lipskich Pobogów już w połowie XVI wieku, a więc wielkopolscy Lipscy piszący się z Drewnowa to chyba Pobożanie. Od siebie dodaję, iż ów rzekomy przodek tych Lipskich, Stanisław z Niepartu żadnego potomstwa nie pozostawił, był księdzem i umarł jako kanonik sandomierski (zob. wyżej).
Stanisław L. z ziemi nurskiej otrzymał 1603 r. zapis ddługu 120 zł od Adama Strychowskiego (Kc. 124 k. 165). Wojciech z Lipy w p. nur., syn Andrzeja, winien był 1616 r. trzy grzywny czynszu Jerzemu Olszanowskimu, podsędkowi ziemskiemu czerskiemu (I. Kal. 82 s. 1668). Stanisław L. i żona jego Anna Kazanówna, oboje chyba jeszcze żyjący w 1723 r. (G. 94 k. 305), rodzice Wojciecha i Andrzeja.
1. Wojciech, syn Stanisława i Kazanówny, pisał się z Drewnowa, dzierżawca Margonina 1719 r., był już wtedy mężem Katarzyny Krzyckiej (LB Margonin). Oboje z tą żoną wydzierżawili 1722 r. od Eleonory z Suchorzewskich, wdowy po Janie Krzyckim, kasztelanie nakielskim, i jej dzieci Witosław w p. nakiel. (N. 201 k. 18v). Dzierżawę margonina, trzymaną od Baltazara Ciecierskiego, stolnika drohickiego, przedłużył Wojciech 1725 r. na dalsze trzy lata (Kc. 135 k. 103). Był w 1730 r. posesorem Grocholina (LB Smogulec), zaś w 1732 r. zastawnym posesorem miasta Łabiszyn (Kc. 137 k. 22v). Już jako miecznik nurski uzyskał 1745 r. cesję pewnych praw do wsi Iwno od Franciszka Prusimowskiego, starosty grabowskiego (G. 97 k. 746v). Posesorem Iwna nazwany w 1748 r. (P. 1292 k. 70v). Swej córce Wiktorii, żonie Józefa Łukomskiego, zapisał 1749 r. sumę 20.000 zł jako wydział dóbr rodzicielskich (P. 1294 k. 137). Posesor Iwna i Wiktorowa zapisał 1753 r. sumę 5.600 zł Mariannie z Bronikowskich Żychlińskiej (P. 1310 k. 215). Podpisał w 1755 r. plenipotencję dla swych synów Jana i Aleksego. jego żona żyła jeszcze wtedy (P. 1315 k. 196). Karmelitom poznańskim zapisał w r. 1757 sumę 7.000 zł, karmelitom kcyńskim 3.000 zł (Kc. 143 k. 175v). W r. 1759 nazwany kapitanem J. Kr. Mci i posesorem Iwna (P. 1327 k. 72). Zarówno on jak i Katarzyna z Krzyckich już nie żyli oboje w 1760 r. (G. 99 k. 205v). Wojciech L. dorobił się sporej fortuny, chociaż do końca życia chodził tylko dzierżawami i zastawami. Jego drobnoszlacheckie pochodzenie potwierdza i to również, że był niepiśmienny. jego zapisy i transakcje podpisywane są z reguły "ręką trzmaną". Synowie Wojciecha i Krzyckiej: Jan, Józef Kazimierz, Aleksy. Córki: Wiktoria Barbara, ochrzcz. 15 XI 1725 r. (LB Margonin), w l. 1748-1468 żona Józefa Łukomskiego, wdowa 1785 r., już nie żyła 1792 r., Marianna, w 1731 r. żona Macieja Kurnatowskiego, skarbnikiewicza wschowskiego, w 1747 r., krótko po 10 VII wyszła 2-o v. za Wawrzyńca Wyganowskiego, umarła 30 XI 1790 r., Zofia i Anna, bliźniaczki, ochrzczone 16 III 1727 r. (ib.).
1) Jan, syn Wojciecha, miecznika nurskiego, i Krzyckiej, pisał się z Drewnowa. Sporządził w Głupczynie 1 III 1740 r. kontrakt z Aleksandrem Samuelem Biegańskim o rękę jego córki Tekli, urodzonej z Julianny Grabowskiej (P. 1286 k. 175). W l. 1742-1743 mieszkał w Zelgniewie (LB Śmiełowo), niewątpliwie jako dzierżawca tych dóbr, stanowiących niegrodowe starostwo. W 1746 r. posesor Żylic (dziś Żelice) w p. kcyń., oprawił żonie swej posag 20.000 zł (P. 1286 k. 175). Wtedy Żelice były własnością Macieja Grabskiego chor. bręcławskiego (G. 115 k. 130). Oboje z żoną uzyskali 1749 r. od Stanisława Chwaliszewskiego i żony jego Katarzyny Ostrowskiej cesję dożywocia wsi królewskiej Szemborowo za konsensem królewskim z 28 XI t. r. (G. 98 k. 289v). T. r., wciąż jakoposesor Żylic, otrzymał plenipotencję od ojca (P. 1294 k. 142v). Z okazji fundacji jurysdykcji Andrzeja Malechowskiego, nowego starosty nakielskiego, przsiągł 29 III 1751 r. na urząd sędziego grodzkiego nakielskiego (N. 211 k. 35v-38v). Przysięgał ponownie 1 VI 1758 r. (N. 211 k. 11). Otrzymał 1759 r. po śmierci Młodziejowskiego urząd sędziego surogatora grodzkiego kaliskiego (Kurier Pol., nr 24, wiadomość z Warszawy z 30 V; Kc. 144 k. 89v). Spisywał 2 IX 1760 r. działy z młodszym bratem Aleksym i t. r. aprobował ten zapis przed aktami (I. Kon. 79 k. 216). Karmelitom kcyń. na Żelicach zap. 1761 r. sumę 500 tal. tj. 1.300 zł (H. W. Żelice). Miecznik kaliski 1762 r., posłował 1764 na sejm konwokacyjny (boenicki). Żelice z folwarkiem Michałowice kontraktem z 27 VI 1767 r. sprzedał za 180.000 zł synowi Wojciechowi (Michałkowice), któremu już wcześniej scedował 1769 r. na akces do konfederacji barskiej (P. 1346 k. 271). Wojski większy kaliski 1770 r. (Boniecki), dopiero w 1774 r. za konsensami królewskimi z 31 XII 1773 r. dokonał formalnej cesji Szemborowa na rzecz syna (G. 100 k. 570; Py. 158 k. 276). Wzajemne dożywocie z żoną zeznał 30 IX 1775 r. (G. 102 k. 84). Mianowany kaszte;anem sanockim 28 XII 1781 r. (Kossakowski III, s. 46), umarł w 1786 r., przed 5 IV (Gazeta Warsz., nr 27). Wdowa umarła nagle w Żelicach 21 XI 1795 r., mając lat 71 (LM Potulice). Synowie: Wojciech i Ksawery, córki: Kunegunda Katarzyna, ur. w Zelgniewie, ochrzcz. 2 IV 1742 r. (LB Śmiełowo), zapewne młodo zmarła, Józefa (Józefina), wydana 1-o v. 1789 r. za Siemiątkowskiego, zaślubiła 2-o v. w Potulicach 26 IV 1791 r. Kajetana Trzcińskiego, z którym żyła jeszcze 1797 r., Urszula, niezamężna 1789 r. (G. 115 k. 45v), potem żona Jana Siemiątkowskiego, zaś 2-o v. poślubiła w Potulicach 9 II 1793 r. Fabiana Sebastiana Koszutskiego, wreszcie Barbara Marianna Łucja, ur. w Żelicach, ochrzcz. 11 V 1761 r. (LB Potulice), zapewne młodo zmarła.
(1) Wojciech (Walenty Wojciech), syn, Jana kasztelana santockiego, i Biegańskiej, ochrzcz. 10 II 1743 r. (LB Śmiełowo), pisał się z Drewnowa. Nazwany starostą szemborowskim już w 1767 r., chociaż, jak widzieliśmy, oficjalna cesja tej królwszczyzny nastąpiła dopiero w 1774 r. Od Salomei Objezierskiej, córki Ludwika i Elżbiety Krzyżanowskiej, a wdowy po Rafale Kowalskim, kupił 1770 r. za 60.000 zł Wilkowo w p pozn. (G. 100 k. 407). Już t. r. 15 X (LC Buk) została ona jego żoną. Generał adiutant J. Kr. Mci 1773 r. (ib. k. 529v). Od Floriana Kęszyckiego dostał 1774 r. zobowiązanie. wedle kontraktu spisanego 27 IV t. r., do sprzedania za 63.000 zł dóbr Rudnicza w p. kcyń. (P. 1351 k. 253). W l. 1779-1780 dzierżawca Rokossowa (LB, LC Poniec). Z żoną swą spisywał wzajemne dożywocie 1780 r. (P. 1357 k. 1). Sędzia surogator grodzki kaliski 1783 r. (Boniecki). Rudnicz sprzedał 1786 r. za 73.000 zł braty swemu Ksaweremu (P. 1363 k. 44). Od Józefa Krzyżanowskiego, skarbnika poznańskiego, kupił t. r. za 180.000 zł Lewków i grąbków z Holendrami (I. Kal. 226 k. 43). Łowczy kaliski 1787 r., kawaler Św. Stanisława 1790 r. (Boniecki). Obok brata Ksawerego 1788 r. dziedzic Żelic (G. 115 k. 130). Podpisał 1792 r. akces do konferencji targowickiej (I. Kal. 232 k. 338). Po bracie Ksawerym odziedziczył w r. 1797 Rudnicz. Przekazał 26 III 1803 r. Żelice z Michałkowcem i Rudnicz synowi Janowi, zaś 12 VI 1806 r. przekazał Lewków, Grąblewo i Lewków-Huby młodszemu synowi Michałowi. każda z tych porcji ojcowizny wyceniona była na 48.333 tal. czyli 290.000 zł (Hip. Wągr., Żelice). Umarł w Kaliszu 3 IX 1810 r., mając lat 67 i został pochoowany w Lewkowie (LM Lewków). Salomea z Objezierskich żyła jeszcze 20 XII 1818 r. (LB Ostrów). Synowie Wojciecha i Salomei: Jakub Jan, ur. w Żelicach, ochrzcz. 24 VII 1771 r., Jan. o którym niżej, Józef Franciszek, ur. w Żelicach, ochrzcz. 4 IV 1774 r. (LB Potulice), Michał, o którym niżej. Córki: Emerencja i Józefa Marianna, bliźniaczki, ochrzczone 23 I 1777 r. Emerencja zmarła zaraz (LB i LM Gułtowy), Józefa chyba również. Inna Józefa Marianna, ur. w Broniszewicach 21 III 1783 r. (LB Broniszewice) zaślubiła 17 X 1802 r. Klemensa Zakrzewskiego. Jej wiek wówczas podano na 18 lat (LC Lewków), ale takie nieznaczne "odmłodzenie" panny idącej za mąż, to byłaby rzecz zwykła. Wreszcie Tekla, ur. w Żelicach, ochrzcz. 30 IV 1788 r. (LB Potulice), urodzona chyba jednak o dziesięć lat wcześniej, bo kiedy 17 II 1798 r. szła za Jana Stawskiego, wojszczyca wieluńskiego, miała mieć lat 20 (LC Lewków).
a. Jan, syn Wojciecha, łowczego kaliskiego, i Objezierskiej, ur. ok. 1774 r., pisał się z Drewnowa. Dziedzic Żelic i Rudnicza, sędzia pokoju powiatu obornickiego, umarł 26 VI 1816 r., mając lat 42 (LM Lewków). Z żony Teodory Wilczyńskiej, córki Ignacego i Franciszki Golińskiej, ur. w Krzyżanowie 5 XII 1783 r., zmarłej w Rudniczu 11 I 1823 r., pochowanej w Potulicach, miał tylko córki: Albertynę (Albertynę Nepomucenę Franciszkę), ur. 23 IV 1804 r., zmarłą w Żelicach 12 I 1884 r. w 81 roku życia (Dz. P.), żonę Józefa Nieżychowskiego, zmarłego 1867 r., któremu wniosła Żelice, Emilia, niewątpliwie identyczna z Salomeą Emilią Wirydyną, ur. w Lewkowie 20 I. 1811 r. (LB Lewków), zmarłą licząc 55 lat 17 I 1867 r. w Belęcinie, pochowana w Potuliach (LM Potulice), zaślubiona w 1832 r. Tadeuszowi Radońskiemu, dziedzicowi Kociołkowej Górki, zmarłemu 8 IX 1873 r. (Dz. P.), Seweryna, ur. 22 XII 1805 r. w r. 1831 już była żoną Kaliksta Zakrzewskiego, była 2-o v. za Tadeuszem Bieczyńskim, dziedzicem Grąblewa, którego zaślubiła przed r. 1843 (LB Grodzisko). trzy te siostry, w r. 1820 dziedziczki po rodzicach Żelic, dokonały 11 VI podziału spadku. Albertyna wzięła Żelice z Michałkowcem, w sumie 37.000 tal. Sewerynie dostał się Rudnicz wyceniony na 23.000 tal., Emilii przypadły kapityłu. Siostry uczestniczyły ponadto w pewnych należnościach z dóbr Majkowo w Król. Pol., Kwiatkowo i Karsko w pow. ostrzeszow. po dziadzie Wojciechu L-im (Hip. Wągr., Żelice).
b. Michał Mikołaj, syn Wojciecha, łowczego kaliskiego, i Objezierskiej, ur. 1779 r. w Rokossowie, ochrzcz. 16 X t. r. (LB Poniec) posesor Szemborowa 1803 r. (LB Szemborowo), dziedzic Lewkowa i Majkowa, sędzia apelacyjny kaliski 1807 r., prokurator trybunału cywilnego kaliskiego 1811 r. (LB Lewków), umarł w Lewkowie 14 IX 1813 r. (LM Lewków). Zaślubił 10 IV 1804 r. Józefę Zarembiankę, mającą lat 22, córkę Jana, dziedzica Ruska (LC Rusko). Z tego małżeństwa córka Katarzyna ur. ok. 1810 r., wydana 31 X 1833 r. za Feliksa Wężyka, zmarła w Mroczeniu 2 IX 1850 r. w wieku lat 40 i syn Wojciech.
Wojciech, syn Michała i Zarembianki, ur. 1805 r., oficer wojsk polskich 1831 r., kawaler krzyża Virtuti Militari, mieszkał 1827 r. w Kwiatkowie dziedzic Lewkowa, umarł w Kiessingen 1855 r. Zaślubił 1826 r. w Gruszczycach Stanisławę Grodzicką (LC Ociąż, tu zapowiedzi), córkę Józefa i Nepomuceny Zielonackiej. Umarła 13 VII 1895 r., pochowana w Lewkowie (Dz. P.). Syn Józef.
Józef Jan Bruno, syn Wojciecha i Grodzieckiej, ur. w Bukowinie na Śląsku 5 VIII 1827 r. (LB Ociąż), umarł 11 I 1884 r. w Lewkowie i atm pochowany (LM Lewków), dr praw, radca Ziemstwa Kredytowego, dziedzc Lewkowa, w ciągu trzydziestu lat swej gospodarki oczyścił majątek z długów i przykupił kilika okolicznych majętności (Dz. P.). Ożenił się 11 X 1859 r. z Antoniną Koczorowską, córką Antoniego i Augustyny z Turnów, ur. ok. 1840 r. (LC Oborzyska) zmarłą 1900 r., i miał z nią synów Wojciecha i Kazimierza oraz córki: Marię Amalię Ignację, ur. w Lewkowie 1 II 1862 r., wydaną w Lewkowie 4 VII 1882 r. za Bronisława Grodzieckiego, dziedzica Psarskiego koło Śremu (Dz. P.) zmarła w Lubrańcu 24 V 1937 r., i Stanisławę Marię Nepomucenę ur. 20 X 1863 r. w Lewkowie, zaślubioną w Lewkowie 26 VI 1883 r. Józefowi Czarneckiemu, dziedzicowi klucza zaniemyskiego.
a)Antoni Nepomucen Wojciech, syn Józefa i Koczorowskiej, ur. w Lewkowie 22 VII 1860 r. (LB Lewków), umarł 16 X 1930 r., pochowany w Lewkowie (Dz. P.), właściciel Lewkowa, Karsek i Szczur (1904 ha), ożenił się 1890 r. z Zofią Lipską córką Jana, gubernatora witebskiego, i Aliny z Rycków, zmarłą w Lozannie 14 II 1916 r., pochowaną zrazu w Lozannie, potem przewiezioną do Lewkowa (Dz. P.). Synowie Jan i Józef.
(a) Jan Józef, syn Wojciecha i Lipskiej, ur. w Lewkowie 15 IV 1892 r. (LB Lewków) dziedzic Lewkowa i Szczury, zaślubił w W. Strzelcach 24 VI 1924 r. Antoninę Żółtowską i miał z nią syna Wojciecha i cztery córki.
(b) Józef, syn Wojciecha i Lipskiej, ur. w Lewkowie 5 VI 1894 r., od 1919 r. służbie dyplomatycznej, od r. 1933 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny, zaś od 1934 r. do 1939 r. ambasador RP w Niemczech. W czasie drugiej wojny światowej walczył w jednostkach Polskich Sił Zbrojnych na zachodzie, po r. 1945 pozostał na emigracji. Umarł w Waszyngtonie 1 XI 1958 r.
b) Kazimierz Antoni Medard, syn Józefa i Koczorowskich, ur. we Wrocławiu 8 VI 1870 r.(LB Lewków), dzedzic Górzna i Bieganina w p. pleszewskim, Biniewa i Będzieszyna w p. ostrow., Szklarki w p. odol. (razem 2943 ha) ożenił się 1900 r. z Marią Komarówna, córką Władysława z Bejsagoły. W 1908 r. kupił dobra ryc. Wielki Modzenów (?) z folwarkiem koło Odolanowa, ale już na Śląsku w p. sycowskim, liczące ponad 6.000 m. m. (Dz. P.).
(2) Ksawery, syn Jana, kasztelana santockiego, i Biegańskiej, ur. ok. 1759 r., pisał się z Drewnowa. Od Stefana Turny, starosty pietrzykowskiego, wziął w zastaw na trzy lata 1784 r. klucz pietrzykowski w p. pyzdr. (p. 1361 k. 124v). Ożenił się 1785 r. z Julianną Małachowską, córką Michała, pułkownika wojsk koronnych, i Katarzyny Mańkowskiej (P. 1362 k. 80). Umaowa przedślubna została spisana w Poznaniu 25 VI t. r. Od brata Wojciecha kupił 1786 r. za 73.000 zł Rudnicze, a jednocześnie Julianna z Małachowskich skwitowała swoją matkę i brata Macieja z 70.000 zł z sumy posagowej 100.000 zł zapisanej jej przez rodziców kontrakcie małżeńskim (P. 1363 k. 44, 45). Spisywał w 1791 r. wzajemne dożywocie z żoną (P. 1368 k. 493). T. r. pozywany był przez siostrę Józefę i jej drugiego męża Trzcińskiego o jej należności posagowe (G. 117 k. 7). Umarł na tabes, mając lat zaledwie 38, dnia 5 I 1797 r. (LM Potulice). Julianna z Małachowskich umarła w Drzązgowie i została pochowana 28 XII 1802 r. (Nekr. Reformatów Pozn.).
2) Józef Kazimierz, syn Wojciecha, miecznika nurskiego, i Krzyckiej, ochrzcz. 6 III 1719 r. (LB Margonin), posesor królewszczyzny szembrowskiej 1760 r. (LB Szemborowo), umarł 15 IX 1768 r., mając lat 40 i pochowany został w Mielżynie (LM Mielżyn).
3) Aleksy Jakub, syn Wojciecha, miecznika nurskiego, i Krzyckiej ochrzcz. 16 VII 1720 r. (LB Margonin), pisał się z Drewnowa. Porucznik J. Kr. Mci 1752 r. (P. 1307 k. 91v), służyl w regimencie konnym królewiczów 1755 r. (P. 1315 k. 196). Będąc już kapitanem wojsk koronnych, od Marianny, wdowy po Michale Ruszkowskim, podstolim brzeskim, i Katarzyny, wdowy po Michale Sczanieckim, podczaszym dobrzańskim, sióstr Woźnickich, kupił 1760 r. za 100.000 zł Chwalszyce, Podstolice, Gąsiorow, Zasutowo w p. pyzdr. (P. 1329 k. 131v). Ze starszym swym bratem Janem spisywał t. r. w Szemborowie działy (I. Kon. 79 k. 216). Będąc już pułkownikiem wojsk koronnych, spisał 1762 r. wzajemne dożywocie z żoną Ludwiką Słucką, którą zaślubił 29 VII t. r. (LC Nekla), córką Kazimierza, starosty gniewkowskiego, i Magdaleny Skławskiej (P. 1331 k. 20v). Generał adiutant J. Kr. Mci 1772 r. (P. 1353 k. 136, 350; LB Nekla). Umarł w Podstolicach 19 VII 1781 r., pochowany w Poznaniu u Reformatów (LM Opatówko). Ludwina ze Słuckich umarła, mając 70 lat, w Nowcu 22 VII 1806 r. (LM Dolsk). Synowie: Melchior Piotr z Alkantary Jan Nepomucen, ur. w Podstolicach 5 I 1763 r. (LM Opatówko) Antoni Wincenty, ur. w Bojanowie 14 VI 1765 r. (LB Gołaszyn; LB Opatówko), zapewne młodo zmarli, Wincenty Kasper Melchior, ochrzcz. z wody 6 I 1770 r., zmarły w Podstolicach 21 V 1770 r. (LB, LM Opatówko). Józef, o którym wyżej, Nikodem, ur. w Podstolicach 15 IX 1773 r. (ib.). Córki: Alkantara Katarzyna Tekla, ur. w Podstolicach 22 IV 1764 r. (Ib.), zmarła po 31 VIII 1817 r., zaślubiona w Podstolicach 25 II 1786 r. Ksaweremu Milskiemu, dziedzicowi Kaweczyna, zmarłemu 16 IX 1814 r. w Poznaniu, Otolia Ludwika, ur. w Podstolicach 24 VIII 1766 r. (ib.), zmarła po 20 III 1825 r., za Ignacym Cieńskim (Cieńskim?), zmarła po 20 III 1825 r., wreszcie teresa, ochrzcz. z wody 15 X 1775 r. (ib.).
Józef, syn Aleksego, generała adiutanta królewskiego i Słuckiej kwitował 1790 r. z opieki swojego stryjecznego brata Wojciecha, łowczego kaliskiego (P. 1367 k. 411). Był dziedzicem Kawnic w p. kal. Z żony Serafiny Białkowskiej pozostawił syna Józefa i córkę Teresę, żonę Józefa Prądzyńskiego.
Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
29303132[33]3435
