Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
329330331332[333]334335336337
Lisieccy - Luzińscy
1. Tomasz Wojciech, syn Marcina i Makowieckiej, ur. w Skalmierowicach, ochrzcz. 11 XII 1687 r. (LB Ludziska), w 1713 r. mąż Franciszki Łempickiej, jedynej córki i spadkobierczyni Walentego i Marianny z Mycielskich (P. 290 k. 146v; G. 93 k. 316). Była Franciszka dziedziczką wsi Osowiec w p. gnieźn., w której widzimy ją i jej męża w l. 1717-1735, ale w 1735 r. nazwana dziedziczką części Osowca obok Franciszka Wolskiego, dziedzica tej wsi (G. 93 k. 316; 94 k. 224v; P. 1241 k. 103v). Tomasz żył jeszcze w 1736 r., kiedy to żona jego scedowała synowi Janowi sumę 1.000 zł, zapisaną jej w grodzie kruszwickim przez Stefana Jarnowskiego, kasztelanica kowalskiego (I. Kon. 77 k. 5v). Nie żył już 1738 r. (ib. k. 96), a ona, owdowiawszy, szła w 1740 r. powtórnie zamąż za Aleksandra Komorowskiego, burgrabiego grodzkiego bobrownickiego, i zapisała mu przed ślubem 17 II na swych dziedzicznych częściach Gorenina w p. kon. sumę 1.000 zł (ib. k. 176v). Jako spadkobierczyni rodzonego stryja Stafana Łempickiego, dała t. r. plenipotencję swemu synowi Janowi dla windykowania należnych jej części Nozewa (?) i Chrostowa w ziemi rożańskiej, pozostających w posiadaniu Pawła Łempickiego, jej stryjecznego brata (ib. k. 177). Była już wdową po Komorowskim 1746 r. (ib. 78 k. 37), zaś w 1749 r. widzimy ją zamężną po raz trzeci za Franciszkiem Baranowskim (ib. s. 238). Na odziedziczonej po ojcu sumie 1.000 zł, należnej jej ze wsi Trląg Konarzewskich, zapisała 1750 r. synom swym, Janowi i Wawrzyńcowi, każdemu po 500 zł (ib. s. 429). Baranowski żył jeszcze 1754 r. (ib. s. 795). W 1764 r. Franciszka, już wdowa, dziedziczka części Gorenina, nabytej za sumę posagową, sprzedała tę wieś za 4.000 zł synowi Mateuszowi (ib. 79 k. 379). Synowi Janowi zobowiązała si1766 r. zrezygnować jako jego wydział po matce całe części Nozewa i Nozewka w p. rożańskim, odziedziczone po stryju Stefanie Łempickim (ib. 80 k. 45). Nie żyła już 1786 r. (ib. 83 k. 221). Oprócz wymienionych wyżej synów, to jest: Jana, Wawrzyńca i Mateusza, był jeszcze i czwarty - Józef. Córka Salomea była żoną Macieja Dziekcińskiego, nie żyła już 1784 r.
1) Jan, syn Tomasza i Łempickiej, wymieniany od 1736 r., dziedzic jak widzieliśmy, części Nozewa i Nozewka w p. rożańskim, mąż Katarzyny Żmijewskiej, córki Józefa i Doroty Górskiej, otrzymał od swej teściowej najpierw w r. 1738, a potem w 1750 r. cesję pewnych sum (ib. 77 k. 96, 78 s. 435). Wspólnie z braćmi Józefem i Mateuszem sumy 3.000 zł posagu i wyprawy oraz 3.000 zł wiana, które w 1701 r. ich dziad Walenty Łempicki za[isał był babce ich Mariannie Mycielskiej, cedował 1787 r. bratankowi Łukaszowi L-mu (ib. 83 k. 305). Córka Jana i Żmijewskiej Febronia Salomea Jadwiga, ur. w Miroszce 25 VII 1752 r. (LB Niechanowo).
2) Wawrzyniec, syn Tomasza i Łempickiej, dostał, jak było wyżej, w 1750 r. zapis od matki, a nie żył już 1787 r., kiedy to występował jego syn Łukasz (I. Kon. 83 k. 305). Z tym Wawrzyńcem chyba identyczny Wawrzyniec L., mążKatarzyny Baranowskiej, po której syn Tomasz, porucznik gwardii pieszej koronnej, zapisywał 1788 r. wzajemne dożywocie z żoną Domicellą Łopacką, która owdowiawszy, zrzekła się 1789 r. tego zapisu (Boniecki). Byłby więc Tomasz bratem Łukasza.
Łukasz, syn Wawrzyńca, w 1784 r. mąż Konstancji Paruszewskiej, córki Michała i Rozalii Krzesińskiej, spisywał z nią 1788 r. wzajemne dożywocie (I. Kon. 82 k. 23; 83 k. 182; 84 k. 63v). Jego dzieci z nią zrodzone: Zuzanna, ur. w Tarnówku, ochrzcz. 20 X 1789 r., Wawrzyniec, ur. tamże, ochrzcz. 5 IX 1792 r., Maksymilian, ur. tamże, ochrzcz. 19 IV 1795 r. (LB Chełmce). Ten to Łukasz kwitował 1785 r. Ewę z Kossowskich, wdowę po Józefie Rosenie, pułkowniku wojsk koronnych, z 200 zł z kontraktu sprzedaży Gorenina i części Sławęcina, spisanego między teściem Paruszewskim a Rosenem w 1784 r. (I. Kon. 83 k. 135), a jego żona t. r. skwitowała tę wdowę po Rosenie z 6.000 zł swego posagu (ib. k. 182).
3) Józef, syn Tomasza i Łempickiej, w 1781 r. mąż Barbary Osińskiej (I. Kon. 82 k. 222v), córki Jana i Teresy Mirzejewskiej, która to Barbara, bezpotomna, nie żyła już 1785 r. (ib. 83 k. 210v). Józef żył jeszcze 1787 r. (ib. k. 305).
4) Mateusz, syn Tomasza i Łempickiej, swoje części Goranina sprzedał 15 VI 1784 r. za 6.000 zł Józefowi Rosenowi, pułkownikowi wojsk koronnych (ib. k. 33, 33v). Żył jeszcze 1787 r. (ib. k. 305).
2. Franciszek, syn Marcina i Makowieckiej, ur. w Skalmirowicach, ochrzcz. 14 II 1689 r. (LB Ludziska), żył jeszcze 1722 r. (G. 94 k. 224v). Zapewne identyczny z Franciszkiem, mężem Marianny Strońskiej (I. Kon. 83 k. 357; P. 1369 k. 363), ojcem Melchiora, Mikołaja i Wojciecha oraz co najmniej jeszcze jednego syna.
Mikołaj w imieniu własnym i brata Wojciecha mianował 1787 r. rodzonego bratanka Tomasza, pułkownika wojsk koronnych, plenipotentem do sprawy spadku po bracie Melchiorze, zmarłym bezdzietnie (I. Kon. 83 k. 357v). Mikołaj był ożeniony z Elżbietą Trąmpczyńską, już nie żyjącą 1791 r. Sam żył jeszcze 1792 r. (P. 1369 k. 363). Jego dzieci: Michał, Marcjanna, żona Stanisława Przeszkodzińskiego, obywatela poznańskiego, i Antonina dały 1791 r. plenipotencję temu Przeszkodzińskiemu celem podjęcia ze wsi Czyste należącej do Cieńskich sumy spadłej po matce (P. 1368 k. 413). Wszyscy troje żyli jeszcze 1792 r., a żył wówczas i ich stryj Wojciech L. (P. 1369 k. 363, 625).
3. Maciej, syn Marcina i Makowieckiej, ur. w Skalmirowicach, ochrzcz. 25 II 1691 r. (LB Ludziska), w imieniu własnym i żony swej Marianny Gądeckiej spisywał 1721 r. komplanację z Andrzejem Lipskim, plenipotentem Władysława Józefa Koczorowskiego, dziedzica Osowca (G. 94 k. 155). Po raz drugi ożenił się Maciej 28 VII 1729 r. z Agnieszką Bojanowską (LC Kamieniec), córką Wojciecha i Katarzyny Kraśnickiej, która to Agnieszka w 1736 r., już będąc wdową, scedowała Teresie Bobrowskiej, wdowie po Aleksym Russockim, i jej córce Barbarze, żonie Kazimierza Gumowskiego, swoją sumę posagową 2.000 zł, zabezpieczoną jej w 1729 r. przez Wojciecha Bronisza i jego synów na wsi Wąsosz (I. Kon. 77 k. 51v). Zob. tablicę.
Michał, syn zmarłego Łukasza, żeniąc się z Jadwigą Czyżewską,
@tablica
córką Jakuba i Elżbiety Małachowskiej, zapisał jej przed ślubem 10 VII 1690 r. sumę 1.000 zł (G. 89 s. 71). Oboje małżonkowie kwitowali 1694 r. Ignacego Wąglikowskiego, asesora sądowego ziemskiego człuchowskiego, i jego żonę Zofię Chrząstowską z 2.000 zł (P. 1128 XI k. 122). Od Tomasza Chwaliszewskiego Michał wydzierżawił 1695 r. na rok jeden części Grzybowa, dziedziczne Rosnów (G. 90 k. 58). Jadwiga, już wdowa, otrzymała od Wacława Wierusz Walknowskiego 1712 r. zapis 2.000 zł (I. Kon. 73 k. 141), była potem 2-o v. żoną Kowalskiego i żyła jeszcze 1717 r., nie żyła już 1721 r. (P. 1184 k. 25). Jej dzieci z pierwszego męża: Antoni i Marianna, w l. 1721-1729 żona Krzysztofa Makowieckiego. Antoni w imieniu własnym i swej matki kwitował 1717 r. Jana Marquarta, kapitana dragonii pieszej, i innych, wyznaczonych do odbierania poborów (G. 93 k. 323v). Bazpotomny, nie żył już 1722 r., a spadek po nim brała siostra Makowiecka (G. 94 k. 207).
Michał, mąż Ewy Drachowskiej, córki Wojciecha, żony 1-o v. Ludwika Jeziorkowskiego, po jej śmierci skwitowany 1690 r. przez Samuela Sadowskiego z pozostałego po jej pierwszym mężu i po niej inwentarza rzeczy domowych (G. 89 s. 98). Antoni, syn tego Michała i Drachowskiej, oraz Jan i Franciszek Jeziorkowscy, jego przyrodni bracia, wszyscy oni poprzedni dziedzice Częstkowa w p. kon., otrzymali 1713 r. od Jakuba Czeluścińskiego, posesora tej wsi, cesję sumy 2.000 zł (I. Kon. 73 k. 221v). Może ten sam Antoni spisywał 1742 r. dożywocie wzajemne z żoną swoją Anną Łukowską, córką Adama i Doroty z Biskupskich (I. Kal. 178/180 s. 437; I. Kon. 78 s. 243). Od Jana Zdzenickiego otrzymał 1745 r. cesję sumy zapisanej 1735 r. przez swego zmarłego teścia (I. Kon. 77 k. 388v). Oboje wydzierżawili 1745 r. małżonkom Kublickim część Szetlewa (ib. k. 389; I. Kal. 185/189 k. 181). Była to wieś odziedziczona po rodzicach Anny. Poddanego stamtąd dali 1752 r. Michałowi Miaskowskiemu, staroście gembickiemu (I. Kon. 78 s. 572v). Anna z Łukowskich dała 1754 r. zobowiązanie temu Miaskowskiemu, iż mu sprzeda za 5.200 zł całe swoje części w Szetlewie Wielkim (ib. s. 805).
Szl. Barbara Luberacka, chrzestna 16 I 1690 r. (LB Pakość). Jan występował 1696 r. jako brat cioteczny Jadwigi Kokuleckiej (!) 1-o v. Trzcińskiej, 2-o v. Kaczkowskiej (G. 90 k. 71v). N., ożeniony z Magdaleną Krajewską, córką Jana, nie żyjącą już 1711 r., bezpotomną (Kc. 134 k. 73). Piotr, mąż 1744 r. Łucji Otockiej (P. 1276 k. 29v). Jerzy i Katarzyna, rodzice Marii Joanny zmarłej 24 IV 1747 r. w wieku lat dwóch (LM Leszno).
Antoni, już nie żyjący 1771 r., miał z żony Anny Ziemborowskiej (!) syna Wojciecha, który żeniąc się t. r. z Elżbietą Madalińską, córką Michała, podsędka ziemskiego wieluńskiego, i Teresy z Pruszkowskich, wdową 1-o v. po Franciszku Kamińskin, otrzymał od niej przed ślubem zapis 3.000 zł (I. Kal. 209/213 k. 31). Oboje spisywali wzajemne dożywocie 1772 r. (ib. k. 37). Wojciech ten kwitował 1774 r. Ignacego Rubacha, dzierżawcę wsi Wola i Rudlice w ziemi wieluńskiej, z 500 zł prowizji od sumy 5.000 zł posagowej swej żony, zabezpieczonej na tych wsiach dziedzicznych Piotra Karśnickiego, podczaszyca wieluńskiego (ib. 214/216 k. 123).
Wojciech nie żył już 1777 r., kiedy to wdowa po nim Marianna Gałczyńska mianowała plenipotentem Stanisława Gałczyńskiego (I. Kon. 81 k. 140). Mikołaj, nie żyjący już 1789 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna Radolińska, córka Andrzeja i Marianny Taczanowskiej, części swoje spadkowe dóbr Kośmina, Kwiatkowa, Głów, Kuźnicy, Sacał w p. kon., Kozubowa i Łękaszyna w wojew. sieradzkim sprzedała za 2.000 zł Walentemu Osińskiemu, stolnikowi chełmińskiemu (ib. 84 k. 74, 74v). Bartłomiej, mąż Agnieszki Mrokowskiej 1791 r. (P. 1368 k. 499v). Ewa z Ostrowa nad Gopłem, chrzestna 27 X 1822 r. (LB Ostrowo n. Gopłem).
Luborscy. Anna, w 1655 r. żona Adama Rynarzewskiego. Anna, w 1677 r. żona Jana Cielmowskiego.
Luborzycka Anna, córka Sędziwoja Szurkowskiego, żona Jana Czyrnińskiego, kwitowała ojca z dóbr ojczystych i macierzystych w Szurkowie, a asystował jej przy tym stryj Bieniasz Rosnowski (P. 871 k. 367v).
Luboscy z Lubosza w p. pozn. Maczek, dziedzic w Luboszu, dał w 1379 r. zapis Bieniaszowej, Żydówce poznańskiej (Leksz. I, nr 832). Stanisław z Lubosza miał 1390 r. termin ze strony owej Bieniaszowej (ib. nr 792), zaś w 1391 r. pozywał ją sam (ib., nr 1107). Andrzej L. miał 1393 r. sprawę z Goldbergiem (ib., nr 1441), a 1398 r. termin ze strony Aarona, Żyda poznańskiego (ib., nr 2791). Przybysław L. z Lubosza procesował się w l. 1397-1398 w imieniu swoich kmieci z Dobiesławem Kwileckim (ib., nr 2472, 2629). Staszek L. 1398 r. (ib., nr 2707).
Niemierza L., z Lubosza, miał sprawę 1400 r. z Mikołajem Bielewskim (Ks. Z. Pozn., nr 133, 246). Dziedzic w Pierzchnie 1401 r. (ib., nr 592) i w Uścikowie 1403 r. (ib., nr 1626, 1627). Intromitowany 1412 r. do wsi Kunino i Linie (P. 3 k. 46v). W 1420 r. występował Niemierza z Lubosza, określany jako "Strenuus" i "validus" (P. 6 k. 70, 107,116). Niemierza z Lubosza, w r. 1425 mąż Eufemii, rodzonej siostry Dziersława z Orzeszkowa, burgrabiego poznańskiego (P. 8 k. 18). Nie wiem, czy to ten sam, czy też inny Niemierza, o którym teraz przyjdzie mi mówić? A może to wszystko jedna i ta sama, mocno długowieczna osoba? Oto w 1446 r. bracia rodzeni, Niemierza z Lubosza i Sędziwój z Grodziska otrzymali zapis 150 grz. od Dobrogosta z Kolna podsędka poznańskiego (P. 15 k. 139). Niewątpliwie to ten sam Sędziwój z Grodziska, nazwany Luboskim, zyskał 1445 r. termin przeciwko Barbarze, żonie Sędziwoja z Długiej Gośliny (ib. k. 100). Sędziwój z Lubosza pozywał 1447 r. Jana Otuskiego (P. 17 k. 12). Strenuus Niemierza L. oraz dziedzice Lutomia mieli 1448 r. terminy ze strony dziedziców z Wielżyna (ib. k. 125, 235v). Ów Niemierza, tenutariusz międzyrzecki, sprzedał1449 r. swemu bratu, Sędziwojowi z Grodziska, czwartą część miasta Sarnówka, zamku tamtejszego oraz wsi Baranówka i Solinice w p. kośc. (P. 1380 k. 52v). W 1453 r. sąd nakazał mu dać ks. Piotrowi, kantorowi poznańskiemu, i Wincentemu, braciom z Pniew, intromisję do dóbr Lubosz, Mościejewo, Charzewo, które miał sobie przysądzone zmarły ich ojciec, Jan Pniewski (P. 18 k. 79v). Jego żona Anna miała 1452 r. oprawę na Luboszu, Charzewie i Mościejewie (P. 18 k. 104v). W 1453 r. miała termin ze strony dziedziców z Pniew (P. 18 k. 147). Nie żyła już 1459 r. (ib. k. 267v). Niemierza, jako dziedzic powyższych dóbr i posiadacz sum na mieście i zamku Międzyrzeczu, mieście Skwierzynie, wsiach: Nietosyl (?), Kęszyce, Słabino, miał 1464 r. sprawę z Dobrogostem z Ostroroga, kasztelanem kamieńskim (P. 18 k. 23v). Nie żył już zapewne w 1466 r., bowiem wtedy jako tenutariusze międzyrzeccy występowali jego synowie, Jan i Piotr z Lubosza (P. 18 k. 144v). Jan pojawiał się już wcześniej, w r. 1459, kiedy to jako syn zmarłej w Mościejewie Anny sprzeciwiał się intromisji do tych dóbr Sędziwoja z Grodziska, swojego stryja (ib. k. 267v). Piotr niegdy z Lubosza kupił 1467 r. całe Mościejewo za 900 grz. od Stanisława z Ostroroga, wojewody kaliskiego. Nazwany przy tej okazji bratankiem Sędziwoja z Tuczampu (P. 1384 k. 245v). Niemierza oprócz tych dwóch synów miał i córki, obie w 1470 r. już nie żyjące. Z nich Małgorzata była żoną Mikołaja Drzeczkowskiego, Katarzyna Jana Gryżyńskiego. Córki tej Katarzyny pozywały 1470 r. swego wuja Piotra z Mościejewa o posag swej zmarłej matki (P. 20 k. 72).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
329330331332[333]334335336337
