Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
330331332333[334]335336337338
Lisieccy - Luzińscy
Jan L., trzymający wyderkafem od Jana z Góry w sumie 33 grz. dwa łany w Górze w p. pozn., już nie żyjący w 1496 r., był ojcem Marcina wójta z Luboszu, który t. r. owe łany w Górze za taką samą sumę wyderkował Janowi Górskiemu (P. 1383 k. 130v). Marcin L., zapewne ten sam, wuj 1501 r. Scholastyki, wdowy po Janie Sepieńskim (Kośc. 231 k. 119v). Marcina L-go, wójta w Luboszu, skwitowała 1521 r. Dorota Psarska (Kośc. 234 k. 43v).
Stanisław L., mąż Scholastyki (Przyborowskiej?), wdowy po Janie Sepieńskim, która 1509 r. oświadczyła gotowość przyjęcia od Jana Sepieńskiego i jego matki Elżbiety, żony Macieja Starołęskiego, sumy zapisanej jej na łanie osiadłym w Mniejszym Sepienku (P. 863 k. 168v). T. r. trzecią część ze 100 grz. posagu, oprawionego przez pierwszego męża na części Mn. Sepna, dała obecnemu mężowi (Kośc. 233 k. 10v, 345 k. 8).
Lubosińscy z Lubosiny w p. pozn., pochodzili co najmniej z dwóch rodów, Zarembów i Ramszów z Opalenia (Opal, Oppeln) na Łużycach Górnych, lecz, być może, siedzieli tam i przedstawiciele innych rodów.
Pani Joanna z Lubosiny wspólnie ze swym synem Mikołajem zyskała 1388 r. termin przeciwko Janowi z Przyborowa (Leksz. I, nr 386). Mikołaj, zapewne ten sam, oraz jego rodzony brat Bogusław, dziedzice w Lubosinie, rezygnowali 1387 r. trzecią część tej wsi Wincentemu, dziedzicowi w Pniewach, z warunkiem, iż wypłaci 17 grz. Przybyłowi (ib., nr 119). Cwał (Chwał?) z Mniejszej Lubosiny pozywany był 1388 r. przez panią Bogusławę o jej oprawę na tej wsi (ib., nr 405). Przybył z Lubosiny występował 1396 r. przeciwko Paszkowi z Lubosiny i jego siostrom, Gosce i Junosce (Junoszce?) o bliższość do dwóch części w Lubosinie (Ib., nr 2226). Paweł, niewątpliwie identyczny z powyższym Paszkiem, miał 1397 r. sprawę z Dobrogostem z Kamiony (ib., nr 2525), a 1398 r. zyskał termin przeciwko Przybyłowi o część w Lubosinie należącą do pani Jafroszki (ib., nr 2652).
Piotr, Pietrasz zwany Wilkiem, z rodu Zarembów, świadczył 1398 r. przy wywodzie szlachectwa Macieja Watty z Nądni (ib., nr 2810). Miał t. r. termin z Pawłem z Lubosiny (ib., nr 2793). Z biskupem poznańskim Wojciechem wadził się o granice między Lubosiną a Podrzewiem, wsią biskupią. Przy tej okazji zabił męża Małgorzaty z Podrzewia, poranił inne osoby, więził Włościbora, brata biskupa. Sprawa została 1403 r. skierowana przed sąd królewski. Zakończyła się kompromisami zawartymi z biskupem, najpierw w 1403 r., potem w 1404 r. (Ks. Z. Pozn., nr 1329-1332, 1338, 1342, 1343, 1430, 1944). Miał w 1407 r. sprawę z Jakubem i Pietraszem braćmi Bytyńskimi o gwałty, jakich dopuszczał się w Bytyniu (ib., nr 2828). Żył jeszcze w 1410 r. (P. 3 k. 170v), a chyba już nie żył 1420 r. Jego żoną była Przechna, która w 1404 r. miała termin z Pietraszem Słomowskim o zabicie jego ojca (Ks. Z. Pozn., nr 1773). Przedkładała ona 1423 r. xapis oprawy na połowie Lubosiny (P. 7 k. 80). Była wyjątkowo długowieczna. W 1443 r. pani Przechna, ekskomunikowana przez plebana kostrzyńskiego za niepłacenie mesznego z ról sołeckich w Pościkowie (dziś Puszczykowo), wiodła t. r. przed sądem duchownym sprawę o zdjęcie tej ekskomuniki (Acta capit. II, nr 1159). Prawie to nie do wiary, ale jeszcze w 1465 r. Przechna, wdowa po Piotrze Wilku Lubosińskim, dała Wojciechowi Jabłonowskiemu oprawę 150 grz. swego posagu na Mirosławicach w p. poznańskim (P. 1383 k. 202v). Dzieci Piotra Wilka to Jan i Dorota, występujący po raz pierwszy w 1412 r. (P. 3 k. 196). Miał on też bratanka Jana, wspólnie z którym występował 1410 r. (ib. k. 126v, 170v). Ów Jan w 1416 r. nazwany bratem stryjecznym Jana i Doroty (P. 4 k. 154v). Jan, syn Piotra Wilka, nazwany t. r. bratankiem Jana (ib. k. 42), może więc Piotr Wilk miał rodzonego brata Jana? Nie wiem który z tych Janów nazwany 1425 r. "niegdy Lubosińskim, obecnie w Kokoszczynie" (P. 8 k. 28v). Pani Przechna występowała 1420 r. z dziećmi (P. 6 k. 122), zaś 1423 r. nazwana matką Zaremby (P. 7 k. 53). Zarembę z Lubosiny spotykamy pod r. 1426 (P. 8 k. 82v) i 1427 r. (P. 9 k. 82). Zapewne identyczny z Bieniakiem z Lubosiny, któremu stawiał 1422 r. świadków Sędziwój z Mielina (P. 7 k. 44) i z Bieniakiem Zarembą z r. 1433 (P. 12 k. 88v). Miał ów Bieniak 1443 r. termin ze strony Tomasza Przystanowskiego (P. 14 k. 192v). Jego żona Elżbieta, zaspokojona przez męża z oprawy na Lubosinie, umorzyła 1444 r. wszelkie roszczenia wobec Mikołaja Stęszewskiego (P. 14 k. 265). Bieniak Zaremba z Lubosiny zeznał 1444 r. dwie grzywny Marcinowi Pietrskiemu (P. 15 k. 18v). Bieniak zwany Zarembą, niegdy z Lubosiny, obecnie w Jabłowie, miał 1447 r. termin ze strony tego Mikołaja Stęszewskiego (P. 17 k. 34). Szwagrem (levir) pani Przechny nazwany 1443 r. Przecław (Acta cap. II, nr 1159). Nie wiem, czy można go identyfikować z Przecławem z Lubosiny, niegdy z Gorazdowa, występującym w l. 1419-1424 (P. 6 k. 6v; 7 k. 146).
Bartosz z Lubosiny miał 1399 r. termin ze srtony Bieniady z Kazimierza (Leksz. I, nr 3063). Dobiesław L. świadczył w Poznaniu 1402 r. (Ks. Z. Pozn., nr 806). Bartosz z Lubosiny występował 1416 r. (P. 4 k. 131v), a już 1417 r. mowa o wdowie po nim, Przechnie (!) (P. 5 k. 15). Piochnie (może identycznej z jedną lub drugą Przechną?) winna była 1421 r. uiścić dług Szwana, dziedziczka z Siekierek, żona Mikołaja Sirzniaka (P. 7 k. 13). Przybysław z Lubosiny miał 1440 r. termin ze strony braci z Żyrzyna (P. 14 k. 92).
Władysław, Włodek Ramsz L. z Lubosiny i Śmigla, mąż Klary Grąbkowskiej, która miała 1453 r. terminy ze strony Przybka z Konar i ks. Jana Furmana, kustosza gnieźnieńskiego i kanonika poznańskiego (Kośc. 19 k. 214v, 215v). Oboje żyli jeszcze 1459 r. (ib. k. 260v), a w 1464 r. Klara była już wdową (ib. k. 323v). Synem Władysława był Mikołaj, córką Władysława i Klary - Barbara, która w 1470 r., będąc żoną Dobrogosta z Soboty, dobra po rodzicach w Grąbkowie, Śląskowie, Golejewie oraz czwartą część Stwolna w p. kośc. sprzedała za 400 grz. bratu (P. 1385 k. 54v).
Lubowieccy h. Kuszaba z Lubowca w p. lipnowskim. Ignacy, dziedzic Malic w gub. lubelskiej, i Karolina z Gliszczyńskich, rodzice Marianny, ur. ok. 1816 r., wydanej przed 18 II 1847 r. za hr. Waleriana Kwileckiego, dziedzica Kobylnik, zmarłej w Kobylnikach 1 X 1863 r. w wieku 47 lat (LB, LM Białcz), i Aleksandry Delfiny, ur. ok. 1822 r., zaślubionej 15 II 1849 r. Michałowi Skarżyńskiemu, dziedzicowi Chełkowa (LC Wonieść). Syn Antoni, dziedzic Malic, świadkował 22 VI 1870 r. (LC Wonieść).
Lubowieccy z Lubowic Wielkich cz. Większych i Małych cz. Mniejszych, zwanych też Lubowiczkami w p. gnieźn. Wsie owe pisano też Łubowice i Łubowiczki, stąd i pisownia nazwiska przybierała niekiedy formę: Łubowicki niekiedy: Lubowski. W tym drugim przypadku tylko powiązanie ewentualne tego nazwiska z posiadaniem wsi Lubowice pozwala mieć pewność, że chodzi tu o Lubowieckich. Boniecki, idąc w tym za Niesieckim, dziedzicom owej wsi daje jako herb Szreniawę, nie wiem czy słusznie. Siedziała tam drobna szlachta, jak się zdaje, należąca do kilku rodzin. Kozierowski przyjmuje, iż w XV wieku dziedziczyli tam również Poraje (BNT IV, s. 474), a byli może i Odrowąże, jednego pochodzenia z Odrowążami Wysockimi. Nie staram się zebranych tu L-ch dzielić na grupy wedle tego, czy dziedziczyli w Lubowicach Większych, czy w Lubowicach Mniejszych, bowiem dziedziczenie części zarówno w jednej jak i w drugiej wsi nierzadko łączyło się w jednych rękach. Byłby więc taki podział nie tylko zawodny, ale i zgoła niemożliwy do konsekwentnego przeprowadzenia.
Bartłomiej, mąż córki Gniewomira z Poklatek 1389 r. (Leksz. I, nr 636). Niewątpliwie jego córkami były Dzierżka i Wierzchosława, dziedziczki z Lubowic, które w 1401 r. miały sprawę z Mikołajem Poklatką i jego braćmi o 16 grz. posagu swojej matki. Sprawę tę zleciły Janowi z Lubowic (Ks. Z. Pozn., nr 614, 749). Lubek z Lubowic 1399 r. (Leksz. II, nr 1354). Pietryka, dziedzic z Lubowic, miał 1400 r. sprawę z Mikołajem, sędzią kaliskim, a po śmierci sędziego tegoż jeszcze roku z jego dziećmi (Ib., nr 15, 103, 131, 295, 312). Jan L. miał 1402 r. termin ze strony Żyda Aarona (ib., nr 972). Klemens z Lubowic 1402 r. (G. 1 k. 14v). Przecław i Bogusław 1402 r. (ib.). Bogusław 1403 r. (ib. k. 29v). Bogufał 1402 r. (ib. k. 16v). Jan i Bartłomiej L-cy 1403 r. (ib. k. 39v). Bogusław, Mikołaj, Lutek, Dominik, Paweł, Bartłomiej, Jan i Jasiek, dziedzice Lubowic, mieli 1404 r. sprawę o dziesięciny z Wojciechem, plebanem z Dąbrowy (Acta cap. II, nr 11). Jan 1404 r. (G. 1 k. 55). Katarzyna 1411 r. (ib. k. 73). Dzierżka, Pietryka i Mirosława 1411 r. (ib. k. 87v). Świąchna, córka Nosala z Lubowic 1411 r. (ib. k. 91). Wojciech, syn Piotra, na Uniwersytecie Krakowskim 1412 r. (Alb. stud. I, s. 32). Mikołaj, Bodzęta, Marcin, Maciej i Bartłomiej 1414 (?) r. (ib. k. 20). Paweł, Dobiesław i Pietryka 1415 (?) r. (ib. k. 26). Paweł 1415 r. (ib. k. 57v). Jasiek Lubecz z Lubowic 1415 r. (ib. k. 58). Wierzchosława, siostra Jana 1415 r. (Py. 3 k. 62). Stanisław Pietrzycic (a więc syn Pietryki) i Tomasz 1418 r. (P. 5 k. 66v). Dziersław 1418 r. (G. 2 k. 112). Dobiesław L. 1418 r. sądził się o dziesięciny z Lubowic z plebanem z Dąbrowy, Maciejem (Łaski, Lib. benef. I, s. 67, przyp. 3). Sasin 1419 r. (G. 2 k. 67v). Bodzęta 1419 (?) r. (ib. k. 81v). Budziwój 1419 (?) r. (ib. k. 85). Anna, rodzona siostra Jadwigi, i Michał 1419 (?) r. (ib. k. 91). Stanisław i Bogusz 1420 r. (G. 3 k. 23v). Bogusław 1427 r. (ib. k. 98v). Dobiesław 1420 r. (ib. k. 27). Świętosława, żona Szymona z Lubowic 1423 r. (P. 3 k. 133). Wojciech i Mikołaj 1424 r. (G. 3 k. 207v). Mikołaj z Świąchną 1424 (?) r. (ib. k. 231). Świąchna, matka Mikołaja, i Świąch 1427 r. (ib. k. 244v). Stanisław 1424 r. (ib. k. 212v). Wiachna (Świąchna?) z Lubowic, żona Zbiluta 1424 r. (Ib. k. 215, 217). Stanisław, Sasin, Dominik i Wojtek 1424 r. (P. 7 k. 193). Chwał z Lubowic miał ok. 1424 r. termin z Bartłomiejem z Lubowic (G. 3 k. 220v). Świąch Pąkacz z Lubowic ze Stefanem z Lubowic ok. 1424 r. (ib. k. 256v). Świętosław Pąkacz, dziedzic z Lubowic, był 1430 r. pozywany przez Janusza, plebana z Dąbrowy, o resztę należności za sprzedaną mu dziesięcinę (Łaski, Lib. ben. I, s. 67, przyp. 3). Paweł, syn Jakuba, na Uniwersytecie Krakowskim 1440 r. (Alb. stud. I, s. 96).
Mikołaj z Lubowic na czwartej części tej wsi oprawił 1444 r. posag 30 grz. żonie swojej Annie (P. 1379 k. 1). Mikołaj, dziedzic w Lubowicach Wielkich, mąż Anny, żądał 1449 r. uiszczenia się przez Michała, dziedzica z Lubowic (G. 17 k. 48v). Chyba ta sama Anna miała t. r. termin z Barbarą, żoną Teodoryka ze Szwanowa (Zwonowa?). Termin przeciwko tej Barbarze miał wówczas i Jan z Lubowic (G. 7 k. 31). Budziwój z Lubowic Mniejszych na swej części dziedzicznej w tej wsi oprawił 1444 r. posag 35 grz. żonie swojej Elżbiecie (P. 1379 k. 4). Budziwoja, dziedzica w Lubowicach, wzywał 1452 r. do uiszczenia 10 grz. ks. Grzegorz z Sokolnik, pleban i dziedzic w Skokach, jako prokurator szl. (!) Stanisława, syna Szymona, mieszczanina ze Skoków (G. 6 k. 201v). Za Mikołaja. Wojciecha i Piotra, synów Piechny z Lubowic, poręczyli 1448 r. Mikołaj Ulanowski i WIncenty ze Skrzetuszewa niegdy Witakowski, iż będą żyć w zgodzie z Mikołajem. Piechna z Lubowic, jej syn Mikołaj i córka Małgorzata mieli też wtedy termin z Piotrem Hynkiem z Lubowic (G. 6 k. 22). Jan z Lubowic kupił 1449 r. od Mikołaja, dziedzica w Wolanowicach, za 40 grz. ósmą część Wolanowic (P. 1380 k. 60). Marcin, Andrzej, Jan, Bartłomiej i Małgorzata, dzieci Mikołaja Szyszki z Wielkich Lubowic, skwitowani 1449 r. z sumy przez Sędziwoja z Pląskowa (G. 6 k. 82). Zbilut i Andrzej z Lubowic 1449 r., przy czym Zbilut nazwany niegdy Budziejowskim (G. 7 k. 9v). Jan z Lubowic miał termin 1449 r. z Dorotą, żoną Wawrzyńca z Wysokiej (ib. k. 46).
Mikołaj, syn Szymona z Lubowic, miał 1449 r. termin z Adamem z Wolanowic (ib. k. 16v). Mikołajowi Szymonowiczowi z Wielkich Lubowic w 1482 r. zeznał 20 grz. długu Jan Jemieleński jako posag za Katarzyną, siostrą jego a żoną Mikołaja (G. 11 k. 110v). Mikołaj t. r. na połowie swych części Wielkich Lubowic oprawił tej żonie 40 grz. posagu (P. 1386 k. 167). Od Jakuba, Mikołaja i Wincentego, braci, dziedziców Wysokiej, kupił t. r. ich część w Wielkich Lubowicach (ib. k. 167v). Jego żona Katarzyna skwitowała 1492 r. z dóbr rodzicielskich w Jemielnie swego brata Jana (G. 15 k. 143v).
Mikołaj z Lubowic, stryj rodzony Macieja, syna Dobiesława z Wielkich Lubowic, toczył 1451 r. sprawę z Janem z Bodzaporowic cz. Parzączewskim (G. 6 k. 184). Andrzej, inny syn tegoż Dobiesława, miał 1459 r. termin z Janem Korzbokiem z Kiszkowa (G. 7 k. 186), a jego żona Anna miała wówczas termin z Janem z Ruśca (ib. k. 185v). W 1469 r. Dobiesław ten już nie żył, a Andrzeja kwitowały ze swej ojcowizny w Lubowicach Anna i Katarzyna, córki zmarłego Marcina z Lubowic (G. 8 k. 2v). Wspomniany już syn Dobiesława, Maciej, pisany też z Bodzaporowic, miał żonę Małgorzatę, którą w 1469 r. na terminie, jaki miała ze strony Jakuba z Lubowic, zastępował jej syn Wojciech (G. 9 k. 11). Ten Jakub to też zapewne syn Dobiesława. Dwaj bracia rodzeni i niedzielni, Andrzej z Lubowic i Jakub z Głęboczka, oraz ich rodzony bratanek Dobiesław z Lubowic kwitowali 1469 r. Małgorzatę, wdowę po Macieju z Lubowic i jej niedzielnego syna Wojciecha z sześciu grzywien, które jej zmarły mąż importował był na swoją macierzyznę w Bodzaporowicach, a które im przypadły prawem bliższości (G. 8 k. 70). A wię Wojciech był zapewne synem Małgorzaty z innego, poprzedniego małżeństwa. Może jeszcze jednym synem Dobiesława starszego był Jan. Andrzej i Jan, bracia rodzeni i niedzielni z Lubowic, swoje części w tej wsi sprzedali za 100 zł i 6 grz. 1467 r. Mikołajowi z Lubowic (P. 1383 k. 285).
Mikołaj z Lubowic, mąż Katarzyny z Golczewa, miał z nią synów: Macieja, Dominika i Jana, braci niedzielnych, którzy wzywani byli 1452 r. do skwitowania Wojciecha i Jana, synów Andrzeja Szczyrby z Pląskowa, z długu winnego ojcu ich (G. 7 k. 174v). Mikołaj nie żył już 1479 r., kiedy jan, dziedzic Golczewa, zwany Dominikiem, rodzony wuj jego synów, zobowiązał się stawić dla skwitowania powyższych braci z Pląskowa. Katarzyna była już wtedy 2-o v. żoną Stanisława z Cielmowa (G. 10 k. 93v, 94). Ta Katarzyna wspólnie z tymi synami wzywała 1480 r. Wojciecha Pląskowskiego do uiszczenia czterech i pół grzywien (ib. k. 114v). W 1481 r. Dominik i Maciej domagali się uiszczenia pewnej sumy od braci z Pląskowa (G. 11 k. 40), a ich opiekun Dominik Golczewski zeznał, iż owi bracia uiścili jego trzem siostrzeńcom dwie kopy groszy (ib. k. 40v). W 1482 r. ów Golczewski miał płacić winę dziedzicom Pląskowa, bo nie stawił do akt swoich siostrzeńców dla skwitowania ich (G. 21 k. 108).
Michał z Lubowic i Jan z Gwiazdowa, braci rodzeni, mieli 1462 r. sprawę z Maciejem i Wojciechem, braćmi z Pląskowa (G. 20 k. 9). Michałowi i Janowi zapisała 1463 r. kopę groszy długu Anna z Lubowic z synami Łukaszem i Janem (ib. k. 19). Obaj, Michał z Lubowic Mniejszych i Jan z Gwiazdowa, mieli terminy z powyższymi braćmi z Pląskowa, najpierw t. r. (ib. k. 28), a potem 1466 r. (ib. k. 116). Zapewne ten sam Michał nazwany t. r. wujem Piotra, syna Mikołaja z Węgrów (Py. 14 k. 75v). Michał z Lubowic Mniejszych miał 1469 r. termin z Anną Gacką, żoną Andrzeja Gądkowskiego (G. 9 k. 16v). Ten czy inny Michał L. z Lubowic ręczył pod zakładem 60 grz. 1478 r. za swego syna Jana, iż będzie on żył w pokoju z Piotrem Wilczyńskim (G. 10 k. 43).
Jan, syn Adama z Lubowic, miał 1462 r. termin z Janem, synem zmarłego Wojciecha z Lubowic (G. 20 k. 13). Wdowa po tym Adamie, Anna, wraz ze swymi synami niedzielnymi, Łukaszem i Janem z Bodzaporowic Mniejszych, pozwanymi przez Jana z Lubowic Mniejszych, miała t. r. sprawę z tym Janem (ib. k. 15). Wraz z tymi synami zapisała 1463 r. kopę groszy długu Michałowi i Janowi z Lubowic (ib. k. 19).
Bogusław cz. Bogusz występował z synem Wojciechem z Lubowic Mniejszych 1462 r. (ib. k. 15), żył jeszcze 1466 r., nie żył już 1469 r. Wojciech, syn jego, miał 1466 r. termin ze strony Macieja z Pląskowa (ib. k. 116). Dziedzic w Lubowicach, połowę swej części w tej wsi wyderkował 1469 r. za 17 grz. Michałowi z Lubowic (P. 1385 k. 13). Małgorzata L-a, córka zmarłego Bogusława L-go, występowała 1486 r. przeciwko Wojciechowi zwanemu Budziwój i jego bratankom L-im o najazd na jej dobra po rodzicach w części Lubowic (G. 22 k. 74v).
Ks. Bogusław z Lubowic Mniejszych 1463 r. (G. 20 k. 28).
Jakub z Lubowic Wielkich część ojczystą w tej wsi sprzedał w 1465 r. za 14 grz. swemu bratu Mikołajowi z Lubowic (P. 1383 k. 236). Jakub L. z Lubowic W., niedzielny syn Michała z Lubowic, 1473 r. (G. 20 k. 280v). Może ten sam Jakub L. część w Lubowicach W. sprzedał 1471 r. za 60 grz. Michałowi z Wysokiej (P. 1385 k. 119v). Piotr niegdy z Lubowic, którego żona Anna wzywała 1471 r. do uiszczenia 10 grz. swego brata rodzonego, Piotra z Karczewa (G. 8 k. 102v). Anna, jako wdowa po Piotrze L-m, uzyskała 1483 r. zapis długu 20 grz. od Jana Karczewskiego, syna zmarłego już Piotra (G. 12 k. 19v). Maciej z Wielkich Lubowic na dwóch częściach tej wsi oprawił 1472 r. posag 15 grz. żonie swojej Katarzynie (P. 1385 k. 157).
Świętosław niegdy Wolanowski kupił 1476 r. za 50 grz. od Marcina z Lubowic zwanego Borzy całą jego część w Lubowicach Wielkich (P. 1386 k. 43). Ten Świętosław, jak to zobaczymy niżej, umarł bezpotomnie, a więc zapewne o nim mowa, kiedy w 1512 r. opatrzny Stefan, obywatel gnieźnieński, część w Lubowicach Wielkich odziedziczoną po rodzonym wuju Świętosławie L-m, sprzedał za 20 grz. Janowi L-mu (P. 786 k. 349). Jadwiga Siroczyńska, wdowa po Mikołaju Grzymale, rodzona bratanica zmarłego Świętosława niegdy Wolanowskiego, dziedzica w Lubowicach, pozywała około 1513 r. Jana L-go, który nie stanął (G. 259 k. 142), i znów około 1520 r. pozywała Jana L-go o zajęcie siłą części w tej wsi, należnej jej po tym stryju z prawa bliższości (ib. k. 364v). Może do tego Świętosława odnoszą się transakcje, o których będzie mowa jeszcze niżej, pamiętać jednak trzeba, że współcześnie z nim żył i inny Świętosław, który miał synów. O nim też za chwilę. Świętosław L. z Wielkich Lubowic skwitowany 1491 r. z dwóch kop groszy długu przez Bartłomieja L-go, syna Andrzeja Łopaty L-go (G. 15 k. 97), a 1492 r. skwitowany przez tego Bartłomieja z ojcowizny w Lubowicach Mniejszych (ib. k. 145). Świętosław cz. Świąch, Świąszek, zwany Bzdzichem, ojciec Jana z Wielkich Lubowic, który to Jan 1494 r. miał termin ze strony Anny Brudzewskiej, żony Macieja L-go z Luboeic Mniejszych (G. 23 k. 31v), zaś Jan i Wojciech, synowie Świętosława z Lubowic, mieli t. r. termin ze strony Macieja Lubowskiego (!) z Wielkich Lubowic (ib. k. 54). Może ci sami, Jan i Wojciech, bracia rodzeni niedzielni z Lubowic składali 1497 r. w kancelarii grodzkiej gnieźnieńskiej jeden wierdunek dla poddanego Macieja Witkowskiego (G. 17 k. 2). Świętosław cz. Świąch, dziedzic w Lubowicach Wielkich, zabiwszy Macieja z Wielkich Lubowic zwanego Kliszem, zapisał 1497 r. tytułem główszczyzny osiem grzywien długu wdowie po nim Małgorzacie i synom jego, Janowi i Dobiesławowi (G. 17 k. 58v). W tej sumie wyderkował im 1498 r. czwartą część swej części w Lubowicach Wielkich (ib. k. 74), czego jednak najwidoczniej faktycznie nie dopełnił, bowiem synowie zabitego żądali odeń 1499 r. zrezygnowania im owej czwartej części, przy czym wdowie po zabitym miał zapłacić 3 grz. winy, bo nie uiścił się z należnych jej 10 grz. (G. 24 k. 49). Dopiero w 1500 r. został przez wdowę i synów zabitego skwiotwany z 30 grz. główszczyzny (G. 18 k. 167). Uzyskawszy od Bartosza Łopaty z Lubowic Mniejszych, rzeźnika gnieźnieńskiego, zobowiązanie do wieczystego zrezygnowania sobie za 16 grz. części w tej wsi, sam ze swej strony zobowiązał się wyderkować ową część za 12 grz. Dobiesławowi i Janowi, synom zabitego przez siebie Macieja L-go (ib. s. 354). Świętosław L. na połowie swej części w Lubowicach Wielkich oprawił 1502 r. posag żonie swej Krystynie L-ej (P. 1389 k. 196v) Jakub L. z Lubowic W., niedzielny syn Michała z Lubowic, 1473 r. (G. 20 k. 280v). Może ten sam Jakub L. część w Lubowicach W. sprzedał 1471 r. za 60 grz. Michałowi z Wysokiej (P. 1385 k. 119v). Ten czy inny Świętosław, rodzony brat zmarłej Anny, żony Wojciecha Pomorzanowskiego, podsędka ziemskiego kaliskiego, pozywany był około 1518 r. przez tego szwagra o 27 grz. jej posagu, należnego z Węgierskiego od jej wujów, Wojciecha i Marcina (G. 259 k. 97).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
330331332333[334]335336337338
