Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
331332333334[335]336337338339
Lisieccy - Luzińscy
Wojciech z Mniejszych Lubowic, zwany Budziwój, miał 1478 r. termin z Janem, Wawrzyńcem i Andrzejem, braćmi rodzonymi i niedzielnymi z tychże Lubowic (G. 21 k. 64). Wspólnie ze swymi bratankami, Wawrzyńcem i Janem, synami Wojciecha, pozywany był 1486 r. przez Małgorzatę L-ą, córkę Bogusława, o najazd jej części rodzicielskich w Lubowicach (G. 22 k. 74v). Sławetnej Małgorzacie z Poznania, swej siostrze stryjeczno-rodzonej, zapisał 1487 r. jedną grzywnę (G. 13 k. 58v). Zawierał 1493 r. ugodę ze swymi rodzonymi bratankami, Wawrzyńcem i Janem (G. 22 k. 228v). Marcina Rzągnowskiego pozywał 1499 r. o to, iż ten poręczył był pod zakładem 6 grz. za Wawrzyńca L-go, że będzie żyć z nim w pokoju (G. 24 k. 55). Pozywał 1500 r. Wawrzyńca, syna zmarłego Adama z Lubowic, o najazd na jego części w Lubowicach i zabicie tam syna jego, Jana (ib. k. 68). Od Wawrzyńca L-go nabył wyderkafem 1501 r. za 30 grz. jego część w Lubowicach (P. 1389 k. 156v) a poręczyli za tego Wawrzyńca, iż ową część uwolni od obciążeń, Maciej L. i Marcin z Lubowic Mniejszych (G. 24 k. 140). Od bratanka Wojciecha L-go, syna Wojciecha zwanego Boguszem, kupił 1502 r. za 20 grz. jego część w Mniejszych Lubowicach i część, którą u Michała L-go był wyderkował (P. 1389 k. 193v). Od ks. Wojciecha GAłczyńskiego, plebana w Jarząbkowie, uzyskał poręczenie za Wawrzyńca L-go, iż ten ostatni zapłaci 3 grz. (G. 24 k. 212v). Małgorzacie L-ej, żonie Wojciecha Budziwoja, Dobiesław Raczkowski wyderkował 1509 r. za 20 grz. dwa osiadłe łany w Niedarzynie w p. gnieźn. (G. 19 k. 99). Ta Małgorzata w 1511 r. nabyła wyderkafem za 20 grz. od Benedykta i Stanisława braci z Raczkowa 3 łany osiadłe w Raczkowie w p. gnieźn. (P. 786 s. 261). Pozywała ich obu 1513 r. o wygnanie jej z owych trzech łanów (P. 865 k. 358), a ponieważ nie stanęli, mieli 1514 r. płacić winę (P. 866 k. 81). Wojciech Budziwój żył chyba jeszcze 1524 r. (P. 869 k. 22v) nie żył już 1527 r. (P. 1393 k. 181). Jego córki: Zofia, w 1519 r. żona Stanisława Skrzetuskiego Bogusza, już nie żyła 1527 r., Barbara, w l. 1524-1528 za Janem Wysockim, Małgorzata i Agnieszka, obie niezamężne w 1524 r. Barbara zamężna Wysocka, Małgorzata i Agnieszka pozywały 1524 r. Mikołaja Gwiazdowskiego o wygnanie ich z pustych łanów i z sołectwa w Gwiazdowie (P. 869 k. 22v). Małgorzata w r. 1527/28 zona opatrznego Jakuba zwanego Mielcarz, mieszczanina w Buku, część w Lubowicach należną z działu z siostrami, Agnieszką i Barbarą, sprzedała za 30 grz. Andrzejowi L-mu Łopatce. Działał wtedy w asyście stryja Macieja Brudzewskiego i wuja Jana Goreckiego (G. 335a k. 99). Jako stryj Barbary zamężnej Wysockiej występował 1528 r. Marcin L. (P. 1393 k. 212v).
Wspomniałem już wyżej o bratankach Wojciecha Budziwoja, Janie, Wawrzyńcu i Andrzeju, synach Wojciecha. Ponieważ niekiedy owi bratankowie nazwani "rodzonymi", musielibyśmy przyjąć istnienie dwóch braci tego samego imienia: Wojciecha Budziwoja i Wojciecha, co nasuwa wątpliwości. Brak mi danych, by je całkowicie rozproszyć, zresztą, jak zobaczymy niżej, i jeden z owych bratanków, a mianowicie Wawrzyniec, łatwy do pomylenia z innym współczesnym mu Wawrzyńcem. Genealogia wszędzie tu mocno niepewna. Jan, Wawrzyniec i Andrzej, bracia rodzeni niedzielni, dziedzice w Wielkich (!) Lubowicach, zapisali 1481 r. jedną grzywnę długu Wojciechowi z Wielkich Lubowic (G. 21 k. 91). Jak to już widzieliśmy, przy tej okazji pozwu z r. 1486 o najazd części w Lubowicach będących ojcowizną Małgorzaty L-ej, Wawrzyniec i Jan nazwani synami Wojciecha a bratankami Wojciecha Budziwoja. Andrzej L. w imieniu własnym oraz braci, rodzonego Jana i stryjecznego Marcina oświadczył 1487 r., iż nie mają oni żadnych praw do ojcowizny Bartłomieja, syna zmarłego Andrzeja Łopaty z Lubowic (G. 13 k. 59v). Bracia Wawrzyniec i Jan zawierali 1493 r. z rodzonym stryjem Wojciechem Budziwojem (G. 22 k. 228v). Ci dwaj bracia wspólnie z innymi spadkobiercami zmarłego Jana, wójta kłeckiego, sprzedali 1494 r. za 70 grz. Jarosławowi Skubarczewskiemu, wójtowi w Kłecku, części w wójtostwie kłeckim, we wsi Próchnowo oraz młyn wodny "Kuracz" (Curacz) na rzece Głównie (P. 1383 k. 24) i t. r. kwitowali owego wójta, obok innych spadkobierców, z 30 grz. (G. 23 k. 11, 11v). Ze swej bliższości do spadku po wójcie Janie, to jest z 20 grz., kwitowali oni obaj 1499 r. Stanisława, syna zmarłego już wójta Jarosława (G. 18 s. 107).
Wawrzyniec, syn zmarłego Adama z Lubowic, pozywany był 1500 r. przez Wojciecha Budziwoja L-go o najazd na jego część w Lubowicach i zabicie tam syna Budziwoja, Jana (G. 24 k. 68). Widzimy więc, iż było współcześnie co najmniej dwóch Wawrzyńców L-ch i obaj mieli do czynienia z Budziwojem. Nakazuje to daleko idącą ostrożność w identyfikacjach! Wawrzyniec z Lubowic ręczył 1481 r. za Jana Gołuńskiego z Glinki ks. Janowi Zakrzewskiemu, kanonikowi poznańskiemu, i jego poddanym z Glinki Popowskiej (G. 11 k. 64). Wawrzyniec L. pozywany był w 1487 r. przez Bartłomieja, syna Andrzeja Łopaty z Lubowic (G. 13 k. 57v). Za Wawrzyńca L-go ręczył 1499 r. Marcin Rzągnowski, iż będzie żyć w pokoju z Wojciechem Budziwojem L-m (G. 24 k. 55). Wawrzyniec L. swoją część w Lubowicach wyderkował 1501 r. za 30 grz. temu Wojciechowi Budziwojowi (P. 1389 k. 156v). Wawrzyniec L. nazwany w l. 1503-1508 stryjem Barbary Jarockiej, żony Wojciecha Winieckiego (G. 25 k. 65v, 312). Wawrzyniec L., występujący 1511 r. jako stryj Katarzyny Słowikowskiej, żony Andrzeja Ruchockiego (P. 786 s. 305).
Wawrzyniec L., któryś w powyższych, oraz inni współdziedzice Źwierdzina pozwani byli przez opata lędzkiego o grabież dóbr klasztornych w czasie pochodu na wojnę 1498 r. (Acta cap. II, s. 720). Mąż Małgorzaty z Żwirdzina, która w 1501 r. wspólnie ze swą siostrą Agnieszką, żoną Stefana Siekierzeckiego, zawierała ugodę o części w Kołaczkowie z Szymonem Wierzchowskim (G. 24 k. 121). One obie wykupiły części ojczyste w Kołaczkowie za 25 grz. od ks. Jana Źwirdzińskiego, wicekustosza katedralnego gnieźnieńskiego, i jego bratanka Szymona Wierzchowskiego, poczem t. r. zastawiły swoją część w owej wsi za 30 grz. Stafanowi Strzałkowskiemu (G. 18 s. 381). Zdaje się, iż to ten Wawrzyniec występował 1504 r. jako wuj Małgorzaty Skubarczewskiej, żony Wojciecha Małachowskiego Koziełka (G. 24 k. 272). Chciałoby się więc zidentyfikować go z Wawrzyńcem, synem Wojciecha, bratankiem Budziwoja, a niewątpliwie krewnym wójta kłeckiego Skubarczewskiego, o którym było wyżej. Małgorzata Źwirdzińska, żona Wawrzyńca L-go, sprzedała wyderkafem 1511 r. lub przed tą datą połowę Źwirdzina za 13 grz. Wawrzyńcowi Małachowskiemu (G. 25 k. 226v). Wawrzyniec L. cz. Źwirdziński i Wojciech Karszewski ręczyli 1512 r. Janowi Małachowskiemu, dziedzicowi w Kołaczkowie, za synów tego Wawrzyńca, to jest za Jana, Macieja i Jakuba, że będą żyć z nim w pokoju (ib. k. 325). Miał Wawrzyniec 1513 r. sprawę z Błażejem Małachowskim (G. 25 k. 8v). Nie żył już 1518 r. (G. 26 k. 76). Małgorzata, żona Wawrzyńca, całą swą wieś Kołaczkowo dała w r. 1527 lub 1528 synowi Jakubowi (G. 335a k. 101v). 1528 r. P. 871 k. 45). Wszyscy trzej jej i Wawrzyńca synowie, Jan, Maciej i Jakub zwani stale Źwirdzińskimi. Pozywał ich 1512 r. Jan Małachowski, dziedzic Kołaczkowa (G. 25 k. 315v). Jan zabił Jana, syna Błażeja Małachowskiego z Małachowa Złych Miąsic, i matka Małgorzata Źwirdzińska oświadczyła 1512 r., że nie uczynił tego na jej rozkaz (G. 26 k. 23). Maciej t. r. miał sprawę z poddanymi Jana Małachowskiego, dziedzica w Kołaczkowie (G. 25 k. 318). Między nim a Janem Kołaczkowskim założone zostało 1514 r. vadium, iż będą żyć ze sobą w pokoju (P. 866 k. 52). Żył jeszcze 1518 r. (G. 26 k. 76). Jakub, mąż Katarzyny Paksińskiej, córki Jana, wdowy 1-o v. po Jerzym Noskowskim, otrzymał 1523 r. od swej matki zobowiązanie, iż na Kołaczkowie oprawi posag 70 grz. tej jego żonie (P. 28 k. 127v). Jakuba L-go i jego matkę pozywał 1528 r. Jan Chłądowski o wygnanie z części Źwirdzina (Twierdzina) w p. gnieźn. (P. 871 k. 45).
Nie wiem w jakim stosunku do powyższych pozostawał Jan L. Budziwój który w 1561 r. procesował Wojciecha L-go Żegotkę o gwałtowne wyniszczenie przez bydło ozimin i łąk w Wielkich Lubowicach (G. 262 k. 419).
Jan z Lubowic, mąż Jadwigi z Wełmicy, która w 1481 r. obok innych swych sióstr zawierała ugodę działową z bratem Nikodemem z Wełmicy (G. 21 k. 97v). Od siostry Małgorzaty, żony Jakuba Świrczewskiego z Gierwatowa, otrzymała 1494 r. zapis długu dwóch i pół grzywien (G. 16 k. 117v) i t. r. dostała od niej zobowiązanie sprzedania łanu pustego w Gierwatowie w p. gnieźn. (G. 17 k. 41v). Siostrą tego Jana była Helena L., w l. 1481-1493 żona Jana Pawłowskiego (Pawłowickiego), 1487 r. dziedziczka części w Lubowicach (G. 13 k. 41, 115, 150v). Synami Jana z Lubowic byli Marcin i Grzegorz, za których 1486 r. ręczył Wojciech L., iż skwitują z pretensji swojej matki Jakuba i Wojciecha Prusieckich (G. 13 k. 10).
1. Marcin L., czasem zwany Wełmickim, syn Jana i Jadwigi, wspólnie z bratem swym Grzegorzem otrzymał 1491 r. od ciotecznego brata Wojciecha Prusieckiego zobowiązanie uiszczenia dwóch kop groszy "ciotczyzny" (G. 15 k. 90). Dziedzic w Wełmicy, otrzymał 1495 r. od swego teścia, Mikołaja Grzymały z Panienki zobowiązanie wypłacenia 50 zł węg. posagu za córką Dorotą, której zobowiązał się oprawić ową sumę na połowie części w Wełmicy, Kiszkowie i Lubowicach, przypadających mu z działu z bratem (G. 16 k. 85). Dokonał tej oprawy 1496 r. (P. 1383 k. 126v). Żyła jeszcze ta Dorota 1501 r. (P. 23, karta wszyta między 20 a 21). Marcin kwitował brata Grzegorza 1506 r. (G. 25 k. 263v), i wspólnie z nim całą Wełmicę sprzedał 1508 r. za 120 grz. Wincentemu Karszowskiemu (P. 786 s. 47). Sprzedał bratu Grzegorzowi 1522 r. za 50 grz. swoją część Lubowic (G. 335a k. 63v). Może idenytczny z nim Marcin L., któremu w 1507 r. jego rodzony bratanek (!) Michał Kamieniecki zobowiązał się rezygnować swoją ojczystą część w Lubowicach Mniejszych (G. 25 k. 164).
2. Grzegorz L., syn Jana i Jadwigi, jak już widzieliśmy, wspólnie z bratem 1508 r. sprzedał Wełmicę. Za swoją żoną Anną Wysocką, córką Mikołaja, otrzymał od jej brata 1521 r. jako posag za nią zapis 40 grz. długu i ów posag oprawił jej na połowie swej części w Lubowicach (G. 28 k. 20v, 21). Część w Mniejszych Lubowicach zwaną Świderkowską, odziedziczoną po bezdzietnej rodzonej ciotce Helenie Pawłowskiej, sprzedał 1531 r. za 46 grz. Janowi Wysockiemu (G. 335a k. 526). Zabójcy swego syna Jana, Mikołajowi Markowskiemu, dał 1548 r. zobowiązanie, iż go uwolni od pretensji o główszczyznę (G. 34 k. 92v; P. 888 k. 120). Wspólnie ze swym synem Piotrem skwitował 1550 r. poręczycieli za sumę 60 grz. tej główszczyzny (P. 890 k. 166). Żył jeszcze 1553 r. (P. 1396 k. 73). Oprócz wspomnianych wyżej synów miał jeszcze jednego, Wojciecha. Spośród córek, Regina była w r. 1553 żoną Wojciecha Lubowickiego, syna Jana Żegoty, Helena za opatrznym Feliksem mieszczaninem z Łekna, Anna za opatrznym Jakubem, sołtysem w Ujeździe, Małgorzata za opatrznym Augustynem, kowalem w Łeknie, Agnieszka za Wojciechem Sadowskim, mieszczaninem obornickim. Wszystkie cztery, już wdowy, 1562 r. sprzedały odziedziczone po bracie Piotrze L-im części rodzicielskie w Mniejszych Lubowicach za 100 grz. Michałowi Wysockiemu (P. 1397 k. 165). Transakcji tej nie rozumiem, bo, jak zobaczymy niżej, Piotr nie był bezdzietny. Te cztery siostry żyły jeszcze 1566 r. (ib. k. 501).
1) Piotr, syn Grzegorza i Wysockiej, żeniąc się z Katarzyną Wysocką, córką Michała, otrzymał przed ślubem 1553 r. od jej ojca zapis 80 grz. posagu, którą to sumę zobowiązał się oprawić jej na Lubowicach Mniejszych (P. 894 k. 176v, 177). Umarł w r. 1562 i t. r. jako opiekun jego synów, to jest Jana, Wojciecha, Gabriela i Stanisława, występował ich dziad Michał Wysocki kwitując ze 107 zł Wojciecha L-go Łopatę (G. 41 k. 34v, 549v). Tym synom Piotra oraz pogrobowemu dziecku, które dopiero miało przyjść na świat, Michał Wysocki t. r. zobowiązał się sprzedać pod zakładem 100 grz. swoje części w Lubowicach Mniejszych (P. 904 k. 566). Przyszła na świat córka Barbara, wymieniona już w zapisie z r. 1563, mocą którego Wojciech L., stryj i opiekun dzieci, na połowie ich części w Mniejszych Lubowicach oprawił 150 grz. posagu ich owdowiałej matce (P. 1397 k. 236v). Ta jeszcze 1566 r. była wdową (G. 46 k. 44), ale już w 1571 r. żona Bartłomieja Karczewskiego, który występował wówczas wspólnie z nią jako posesor dóbr swoich pasierbów w Lubowicach Mniejszych (G. 51 k. 156). Nie żył już ów Karczewski 1579 r. (P. 933 k. 232v), a owdowiała powtórnie Katarzyna występował jeszcze 1586 r. (P. 947 k. 96v). Już nie żyła 1591 r. (P. 955 k. 759). Córka Barbara wyszła w 1586 r. za Gabriela Sarnowskiego i żyli jeszcze oboje 1592 r.
(1) Jan, syn Piotra i Wysockiej, nieletni w l. 1562-1566, żył jeszcze 1598 r. (P. 968 k. 1451), a, jak się zdaje, i 1608 r. (P. 980 k. 810).
(2) Wojciech, syn Piotra i Wysockiej, nieletni w l. 1562-1566, żył jeszcze 1598 r. (P. 968 k. 1451).
(3) Gabriel, syn Piotra i Wysockiej, nieletni w l. 1562-1566, zapisywał dług 50 zł 1580 r. bratu Wojciechowi (P. 935 k. 646), a w 1581 r. zapisał dług 30 zł siostrze swej Barbarze (P. 936 k. 370). T. r. intromitował się do części w Lubowicach, które za 400 zł kupił od Wojciecha L-go (P. 940 k. 447). Żeniąc się z Anną Modrzewską, córką Jakuba, otrzymał od przyszłego teścia przed ślubem, 17 (18?) I 1581 r. zapis długu 300 zł jako jej posag (P. 936 k. 123v). Swojej matce zobowiązał się płacić każdego roku dożywotnio po sześć zł i po cztery ćwiertnie ziarna oraz dostarczać inne wiktuały (ib. k. 122v). Żonie swej oprawił 1583 r. posag 400 zł (P. 1399 k. 31v). Wspólnie z braćmi był spadkobiercą zmarłego stryja Wojciecha L-go (P. 954 k. 638v). Jako nabywca praw od swej zmarłej już matki, kwitował 1591 r. z 30 zł długu Marcina Wysockiego (P. 955 k. 759). Skwitowany 1592 r. przez szwagra Gabriela Sarnowskiego ze 100 zł posagu siostry Barbary (G. 64 k. 483). Od Wacława i Kaspra L-ch cz. Wysockich, spadkobierców Macieja L-go cz. Wysockiego, rodzącego się z Reginy, ciotki rodzonej Gabriela, ten nabył w l. 1596-1597 za 400 zł i 200 grz. części w Lubowicach Mniejszych (P. 138 k. 234; 1402 k. 171, 225v, 226). W imieniu własnym oraz braci skwitował 1598 r. Jana Kucharskiego, który zapisał był ich stryjowi dług 107 zł i trzymał od niego posesją część Lubowic (P. 968 k. 1451). W 1600 r. zaświadczał szlachectwo kanonika poznańskiego Wojciecha Wysockiego herbu Odrowąż (Scr. rer. Pol. IX, s. 455). Jego drugą żoną była 1604 r. Dorota Chraplewska, córka Łukasza (G. 68 k. 180). Pustkę Pławno, należącą do Lubowic Mniejszych, dał 1608 r. synowi Wojciechowi (P. 1406 k. 193v). Córce swojej Barbarze, wdowie po Stefanie Kotowieckim, cedował 1626 r. kontrakt zawarty między sobą a Janem Węgierskim o części w Lubowicach Mniejszych (G. 78 k. 177v). Trzy części w Lubowicach Mniejszych, jedną kupioną za 400 zł od Wacława L-go cz. Wysockiego, drugą kupioną za 200 grz. od tegoż Wacława i trzecią nabytą za 400 zł od Kaspra Wysockiego cz. L-go, dał w 1634 r. swemu synowi Walerianowi (P. 1418 k. 8v). Pozostałe części w tej wsi wyderkował 1638 r. swej córce Elżbiecie i jej mężowi Janowi Borkowskiemu (P. 1419 k. 331v). Sekretarz J. Kr. Mci, oblatował 1647 r. przywilej dany sobie 29 XII 1646 r. na wójtostwo we wsi Gostomia w starostwie wałeckim i przywilej z tejże daty na pewne grunta we wsi Braksztyny w tymże starostwie (W. 82 k. 79, 80). Umarł jeszcze t. r. (P. 1056 k. 938v). Dorota z Chraplewskich żyła jeszcze 1643 r. (P. 1048 k. 460). Synowie: Wojciech Wacław, domownik Olizarów na Wołyniu, trzymał od nich miasto Korosteszów, Szachwostówkę (?) i Łukaszówkę w p. żytomier. Był bezpotomny (G. 91 k. 52v) i Walerian. Córki: Barbara, w 1621 r. żona Stefana Kotarskiego, wdowa w l. 1623-1652, Elżbieta (urodzona z drugiego małżeństwa), w l. 1638-1643 żona Jana Borkowskiego, już nie żyjąca 1661 r.
a. Wojciech, syn Gabriela, chyba identyczny z Wojciechem, który otrzymał 6 IV 1604 r. konsens królewski na wykupienie sołectwa we wsi Wąchabno w starostwie kopanickim (M. K. 148 k. 296v, 297). Jak już widzieliśmy, otrzymał od ojca 1608 r. pustkę Pławno należącą do Lubowic Mniejszych. W 1609 r. wspólnie z żoną Zofią Starczewską skwitowany przez Mikołaja Latalskiego z 900 zł drugiej raty z kontraktu dzierżawy wsi królewskich Międzychód, Osno, Laskowo i Chrościnko, zawartego 1608 r. (G. 70 k. 330v). Nie żył już w 1635 r., kiedy to Zofia Starczewska będąc już wdową, nabyła wyderkafem za 2.000 złp od Aleksandra Łochyńskiego, pisarza grodzkiego nakielskiego, wieś Samostrzele w p. nakiel. (P. 1418 k. 277). Nabyła wyderkafem 1638 r. od Wojciecha Baranowskiego, kasztelana kamieńskiego i starosty kcyńskiego, za 3.000 zł wieś Sypniewo w p, kcyń. (P. 1419 k. 511v). Już nie żyła w 1635 r., kiedy jako jej spadkobiercy występowały jej dzieci: Jan Franciszek, Franciszka, Zuzanna i Katarzyna (P. 180 k. 207).
Jan Franciszek, syn Wojciecha i Starczewskiej, sekretarz królewski 1641 r., stolnik ciechanowski 1643 r., dworzanin królewski, otrzymał 1653 r. od Jadwigi Raczyńskiej, wdowy po swym stryju Walerianie L-im cesję sumy 800 zł, zapisanej jej przez męża na Lubowicach (G. 82 k. 807). Lubowice Większe i Mniejsze wydzierżawił t. r. za 1.000 zł Mikołajowi Skoroszewskiemu (ib. k. 953). Posłował na sejm 1658 r. (P. 182 ck. 319). Został 1659 r. kasztelanem chełmskim, 1661 r. kasztelanem wołyńskim. Był 1658 r. starostą puńskim, 1659 r. tłumackim, 1662 r. lipnickim, 1665 r. radomskim. Ożeniony był z Anną Konstancją Charlęską, wdową 1-o v. po ks. Konstantym Puzynie, podkomorzycu włodzimierskim. Umarł bezdzietnie 1674 r., a wdowa wyszła po raz trzeci 1678 r. za Gabriela Silnickiego, kasztelana kamienieckiego. Anna Kostancja, już wdowa po Silnickim, sumę 30.000 zł, którą jej drugi mąż zapisał był sposobem długu na Łubowicach, cedowała 1682 r. w grodzie grabowieckim synom Waleriana L-go, a więc stryjecznym braciom swego zmarłego męża (P. 1171 k. 128v). Boniecki temu Janowi Franciszkowi daje jako braci rodzonych Franciszka, podczaszego dobrzyńskiego, i Macieja, nie wiem czy nie błędnie. Franciszek L., podczaszy dobrzyński, pozywał 1665 r. Władysława Włostowskiego, cześnika koronnego, pułkownika, i Stanisława Kurnatowskiego, chorążego tegoż regimentu (ZTP 31 s. 572).
b. Walerian, syn Gabriela, na połowie kupionej od ojca części Lubowic Mniejszych oprawił 1634 r. posag 900 zł żonie swojej Jadwidze z Raczyc Raczyńskiej, córce Wojciecha (P. 1418 k. 12). Szwagrowi Janowi Borkowskiemu zapisał 1647 r. dług 200 zł (P. 1056 k. 938v). Żył jeszcze 1653 r., kiedy Jadwiga z Raczyńskich cedowała Janowi Franciszkowi L-mu, stolnikowi ciechanowskiemu, sumę 800 zł, zapisaną jej przez męża na Lubowicach Mniejszych (G. 82 k. 807). Synami Waleriana byli: Jakub, Paweł, Maciej i Andrzej, którym w 1682 r. Konstancja z Charlęskich, wdowa po Janie Franciszku L-m, kasztelanie wołyńskim, i po Silnickim, kasztelanie kamienieckim, cedowała sumę 30.000 zł, którą miała na Lubowicach od męża. Paweł nie żył już 1701 r., pozostawiając syna Marcina (G. 91 k. 51). Może to ten sam Paweł był 1676 r. mężem Anny Skarmirowskiej (P. 1094 k. 207). Maciej czy raczej Maciej Kazimierz, osiadł w Małopolsce i z żony Katarzyny Brzeskiej miał syna Pawła Andrzeja oraz córki Mariannę i Izabelę, wszystkich troje żyjących 1701 r., kiedy to stryjowie zapisali im 3.000 zł z sumy, którą mieli nadzieję wywindykować jako spadkobiercy Wacława L-go. Andrzej również osiadł w Małopolsce. Maciej i Andrzej do spraw spadku po stryju Wacławie dali 1701 r. plenipotencję bratu Jakubowi, mieszkającemu w Wielkopolsce (o nim niżej), i bratankowi Marcinowi synowi Pawła (G. 91 k. 52v). O Pawle, Macieju i Andrzeju mowa w r. 1719 jako o bezdzietnych (P. 1171 k. 128v), chyba więc to potomstwo Pawła i Macieja już wymarło wtedy?
Jakub, syn Waleriana i Raczyńskiej, spisywał 1699 r. wzajemne dożywocie z żoną Marianną Karszecką, córką Wojciecha i Marianny Pawłowskiej G. 90 k. 228), wdową po Andrzeju Łaskawskim i po Janie Dzierżanowskim (P. 1139 XIII k. 100v). Mieniąc się dziedzicami Lubowic Wielkich występowali oboje 1712 r. przeciwko Andrzejowi, Janowi, Marcjannie i Agnieszce Niedrowskim, dzieciom Jakuba i Katarzyny z Bronikowskich, skarżąc ich o wygnanie z Lubowic (P. 286 k. 239v). Jakub żył jeszcze 1719 r. (P. 1171 k. 128v).
(4) Stanisław, syn Piotra i Wysockiej, nieletni w l. 1562-1566, żył jeszcze 1598 r. (P. 968 k. 1451).
2) Wojciech, syn Grzegorza i Wysockiej, w 1562 r. jako opiekun bratanków po bracie Piotrze, kwitował z 107 zł Wojciecha L-go Łopatę (G. 41 k. 549v). Bratowej swej, owdowiałej Katarzynie Wysockiej, zapisał 1563 r. na połowie części w Lubowicach Mniejszych należących do bratanków oprawę 150 grz. jej posagu (P. 1397 k. 236v). Swemu siostrzeńcowi Stanisławowi z Łekna, piszącemu się czasem szl. Lubowickim, czasem tylko opatrznym Stanisławem, dał 1564 r. część w Lubowicach Mniejszych, zatrzymując sobie jednak jej dożywocie (P. 906 272v; 1397 k. 320v, 419). Jako opiekun bratanków po bracie Piotrze, dał1566 r. zobowiązanie ich matce (G. 46 k. 44). Siostrzeniec, nazwany tym razem uczciwym Stanisławem z Łekna, pozywał go 1569 r. o zapisane sobie w 1568 r. jako dług 200 zł (G. 49 k. 34v; P. 915 k. 218). Po śmierci owego siostrzeńca Stanisława jego brat rodzony i spadkobierca, uczciwy Wojciech zwany Piechotą, mieszczanin z Kiszkowa, cedował 1571 r. swe prawo do owego zapisu Bartłomiejowi Karczewskiemu, dziedzicowi części w Lubowicach Mniejszych (G. 51 k. 155). Części w Lubowicach Wojciech L. sprzedał 1581 r. za 400 zł bratankowi Gabrielowi (P. 940 k. 447). Nie żył już 1590 r., kiedy to jako jego spadkobiercy występowali bratankowie: Jan, Wojciech, Gabriel i Stanisław (P. 954 k. 638v). Zob. tablicę 1.
Ks. Wojciech i Mikołaj, obaj z Lubowic, mieli termin ze strony Sędziwoja Węgorzewskiego i jego syna Mikołaja (G. 22 k. 43). Ów ks. Wojciech, zwany "Zalyak" (?), miał 1492 r. sprawę z Dorotą Wysocką, wdową po Wawrzyńcu L-m, o gwałtowne wygnanie jej z Lubowic, gdzie zmarł jej mąż (G. 22 k. 205). Wojciech L. wspólnie ze Stanisławem Witakowskim 1486 r. poręczyciel za Marcina i Grzegorza, synów Jana L-go i Jadwigi, o których niżej (G. 13 k. 10). Jan L., mąż Małgorzaty, któa w 1487 r. swoje dobra macierzyste, to jest dwie ćwierci pustego pola w Orzeszkowie i pół łana pustego w Naczkach w p. pyzdr. sprzedała za 30 grz. Kasprowi Grodzewskiemu. Działała przy tej okazji w asyście stryja Andrzeja Hersztopskiego i wuja Marcina Komornickiego (P. 1387 k. 66).
Andrzej L. występował 1487 r. jako stryj Anny L-ej, żony Macieja Ujejskiego, nazwanej też strjeczną siostrą Jana z Lubowic Wielkich (P. 1387 k. 85; G. 13 k. 66v; 22 k. 101v).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
331332333334[335]336337338339
