Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
378379380381[382]383384385386
Łabęccy - Łobescy
1. Marcin, syn Macieja, pisał się z Drzewców, od Katarzyny z Oporowa Grocholskiej, wdowy 1-o v. po Janie Śmigielskim, a współspadkobierczyni brata Jana Grocholskiego, dziedzica w Koźminku, kupił w r. 1629 za 60.000 zł jej połowe miasta Koźminka z zamkiem oraz wsi: Osuchów z folwarkiem, Nakwasin z folwarkiem, Złotniki, Chodupki i część w Debsku w powiatach kal. i sier. (R. Kal. 11 k. 108v). Drugą połowę nabył jednoczesnie za takąż sumę od synów i córek zmarłej siostry tej Katarzyny, Anny Grocholskiej, żony Stanisława Wilkowskiego, sędziego ziemskiego wschowskiego (ib. k. 110v). Dziedzic Koxminka, skwitowany w r. 1636 przez Jana Pawłowskiego (I. Kal 102 s. 288). Żył jeszcze w r. 1638, kiedy go kwitował syn Adam (Bon.), nie żył w r. 1640 (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 444v). Żoną jego była w r. 1621 Anna Łowicka, której w r. 1624 oprawę posagu przeniósł na Ponętowo Górne (Bon.). Nie żyła już ona w r. 1655. Synowie, Sebastian i jan, o których niżej, oraz Adam, wymieniony przez Bonieckiego. Z córek, Katarzyna, w r. 1655 żona Ignacego Wolskiego z Woli Bachórnej. Zapewne też Zofia, w r. 1643 żona Wacława Tchórzewskiego. Ten Tchórzewski opiekunami swych dzieci mianował t.r. Sebastiana i Adama Ł-ch (I. R. D. Z. Kon. 30 k. 29), chyba więc ich wujów.
1) Sebastian, syn Marcina i Łowickiej, wojski kaliski 1659 r. (Bon.). Dziedzic Koźminka, dokupił w r. 1640 od sióstr Przespolewskich, Anny zamęznej Lubowieckiej, Doroty zamęznej Kamieńskiej, spadkobierczyń siostr stryjecznych Przespolewskich, Urszuli zamęznej Siedleckiej i panny Anny, ich częśc w Debsku, płacąc 6.000 złp (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 444v). Na mieście Koźminku i wsiach przyległych, naleznych mu z działu z bratem Janem, zapisał wyderkafem w r. 1642 kapitule kolegiaty Najśw. Marii Panny w Kaliszu sumę 6.000 zł, którą od kapituły podjął (R. Kal. 12 k. 351v). Z Koźminka i przyległych wsi w r. 1652 płacił podwójnego podymnego 200 zł (Rel. Kal. 31a k. 258). Skwitowany w r. 1655 przez siostrę Wolską, nazwany przy tym jedynym dziedzicem miasta Koźminka i wsi przyległych (ZX. T. P. 30 s. 1295), uzyskał t.r. od tej siostry odroczenie wypłaty 4.000 zł posagu (I. Kal. 121 s. 389). Kwitował sie w r. 1661 z Miniszewskimi z dzierżawy Koxminka z przyległościami (ib. 125 s. 567). Umarł w r. 1664 (Bon.). Ożenił się w r. 1642 z Krystyną ze Smardzewa Zaleską, córką Marcjana, pisarza ziemskiego (grodzkiego?) sieradzkiego. Jeszcze przed ślubem t.r. zapisał jej sumę 20.000 zł na Koźminku i wsiach przyległych (Z. T. P. 29 s. 1705). Skwitował w r. 1643 teścia z posagu 20.000 złp gotowizną i w wyprawie (Rel. i I. Z. Kal. 1c k. 448). Krystyna otrzymała od ojca w r. 1651 grunt "Zarembiński" z zabudowaniami w Kaliszu koło kolegium (Z. T. P. 30 s. 812). Nie żyła już w r. 1676 (R. Kal. 15 k. 500v). Synowie, Tomasz i Andrzej, nieletni w r. 1665 pozostający pod opieką stryja Jana (I. Kal. 126 s. 617, 620, 624). Innych wiadomości o Andrzeju nie posiadam. Z córek, Anna wyszła przed r. 1666 za Stanisława Jemielskiego, żyła jeszcze w r. 1669. Dorota w r. 1676 spisywała wzajemne dożywocie z mężem Andrzejem Kiedrzyńskim. Katarzyna wyszła w r. 1678 za Władysława Linowskiego. Była ponadto Zofia, żona Hiacynta Kuczkowskiego, już nie żyjąca w r. 1690.
Tomasz, syn Sebastiana i Zaleskiej, pisany niekiedy "z Koźminka" nieletni w r. 1665, pozostawał pod opieką stryja Jana. Wydzierżawił wespół z bratem Adamem t.r. wieś Debsko za 4.000 zł Stanisławowi Jemielskiemu, mężowi siostry ich Anny, która jednoczesnie skwitowała braci z posagu i wyprawy oraz z dóbr po rodzicach (I. Kal. 126 s. 620, 624). Tomasz zawierał w r. 1677 z Władysławem Linowskim kontrakt o ręke siostry swej Katarzyny, pod zakładem 8.000 zł, stanowiących jej posag i wypłaconych jej t.r. (ib. 138 s. 131). Z takiej samej sumy posagowej skwitowała go w r. 1677 siostra Dorota, zamężna Kiedrzyńska (ib. s. 490). Sumę 2.000 zł, odziedziczoną po bezpotomnie zmarłej siostrze Zofii zamęznej Kuczkowskiej, zapisaną jej przez męża przed ślubem, cedował w r. 1690 Samuelowi Kaczkowskiemu(!) (ib. 146 s. 360). Od Stanisława i kazimierza, braci Radlickich, kupił w r. 1698 za 5.500 zł części wsi Trzebienie Nowe w p. kal. (ib. 153 s. 186). Jak się zdaje, wyzbył się rychło Trzebieni na rzecz szwagra Franciszka Raciborskiego, który w r. 1701 nazwany był dziedzicem Trzebieni i Ciepielowa (ib. 154 s. 253). Dziedzic Mikołajewic w p. gnieźn., dóbr nabytych od Jakuba Bartochowskiego, skwitowany był w r. 1704 przez tego Jakuba z 1.000 zł na poczet sumy oryginalnej 2.366 zł (ib. 157 s. 190). Umarł w r. 1718, a spis pozostałych po nim ruchomości sporządzono 8 IV w kościele w Koźminku, zaś inwentarz majętności koźmińskiej spisano 12 IV (Rel. Kal. 117 s. 638, 653a). Pierwszą żoną Tomasza była Barbara Kobierzycka, córka Marcina i Marianny Rozdrażewskiej (I. Kal. 159 s. 58, 59). W r. 1669 Tomasz kwitował się z Marcinem Kobierzyckim (ib. 129 s. 32), zapewne z jej posagu. Po raz drugi ożenił się z Jadwigą z Krąkowskich, której w r. 1673 oprawił posag 12.000 zł na połowie dóbr koźminieckich (Z. T. P. 32 s. 337). Kwitowała ona w r. 1680 swego brata Stanisława Andrzeja Trzebickiego, chorążego sieradzkiego, z sumy 3.000 zł, z tego posagu (I. Kal. 140 k. 43). Umarła, jak się zdaje, w r. 1701. Trzecia żona Tomasza to Krystyna Bartochowska, wdowa 1-o v. po Janie Lipskim, dziedzicu miasta Kwiatkowa i wsi Wiesiołowo. W r. 1704, już jako Ł-a, kwitowała się z Józefem Modlibowskim z kontraktu dzierżawy tych dóbr (ib. 157 s. 171). Żyła jeszcze w r. 1735 (ib. 171/173 s. 322), nie żyła już w r. 1746 (Bon.). Z pierwszej żony córka Marianna, wydana przed r. 1686 za Adama Grabińskiego, nie żyjąca już w r. 1713. Z drugiego małżeństwa synowie, Jan i Sebastian, o których niżej, oraz córki. Z nich, Zofia, zona Jana Kazimierza Kiełczewskiego, podwojewodziego kaliskiego, zmarła w r. 1735, pochowana 2 VII. Katarzyna, wydana przed r. 1702 za Franciszka Raciborskiego, wdowa w r. 1744, umarła między r. 1746 a 1753. Z trzeciej zony syn Ludwik i córka Konstancja, wspomniana w r. 1720.
(1) Jan, syn Tomasza i Trzebickiej, kanonik katedralny krakowski 1796 r. (Łętowski), deputat z kapituły krakowskiej na Trybunał Koronny 1720 r. (I. Kal. 161 s. 566). Wespół z braćmi dziedzic miasta Koźminka z przyległościami i Mikołajewic, w imieniu własnym i tych braci w r. 1720 zawierał kontrakt z Łukomskimi, wnukami ich siostry Marianny zamężnej Grabińskiej (ib.). Spełniając pobożną intencję rodziców na dobrach koźminieckich zapisał w r. 1725 sume 1.000 zł wikaremu ołtarza Św. Anny w kościele w Koźminku (ib. 161 s. 306). Bratową swoją, Katarzynę Bobrowską, wdowę po Sebastianie Ł-m, kwitował w r. 1746 z manifestacji (ib. 185/189 k. 22v), a umarł t.r., krótko przed 21 VI. W testamencie uczynił wykonawcą swej ostatniej woli bratanka Antoniego Ł-go (Rel. Kal. 131 s. 394), którego genealogicznie z kanonikiem powiązać nie umiem, a o którym przyjdzie mi jeszcze mowić dwukrotnie.
(2) Sebastian, syn Tomasza i Trzebickiej, zaślubił przed 8 IV 1718 r. Katarzynę Bobrowską, córkę Michała, podstolego smoleńskiego, i Krystyny Jemiałkowskiej (Rel. Kal. 117 s. 654; I. Kal. 185/189 k. 136). Umarł bezpotomnie, między r. 1743 a 1746, kiedy to owdowiała Katarzyna szła 2-o v. za Antoniego Ł-go, o którym była już mowa jako o wykonawcy testamentu ks. Jana Ł-go (I. Kal. 178/180 s. 531, 185/189 k. 21v, 22v, 36; Rel. Kal. 131 s. 357). Od szwagra, Ludwika Ł-go, otrzymała ona w r. 1749 zapis 4.000 zł (I. Kal. 190/195 k. 70). Żyła jeszcze w r. 1759, a jej drugi mąż był wtedy stolnikiem inowrocławskim (Rel. Kal. 171 s. 591, 1377).
(3) Ludwik, syn Tomasza i Bartochowskiej, ur. w r. 1706 (Bon.). Jako spadkobierca zmarłych braci, ks. Jana i Sebastiana, a był z nimi niepodzielny, dziedzic miasta Koźminka oraz wsi: Złotniki, Osuchów, Chodupki, Dębsko, Trzebienie, Zgniłe, jak też wsi Mikołajewice, występował w r. 1746 przeciwko Kiełczewskim, synom swej zmarłej siostry Zofii (Rel. Kal. 131 s. 357). T.r. procesowała go też o ten spadek siostra Katarzyna, zamężna Raciborska Iib. s. 828). Wystepował jako jedyny spadkobierca ojca i braci w dobrach koźminieckich, pozywając w r. 1753 siostrzeńców Kiełczewskich i Raciborskich (ib. 152/153 s. 619, 713). Umarł bezpotomnie w r. 1756, pochowany w Kaliszu u Jezuitów (Bon.). Żoną jego była Kunegunda Radolińska, córka Andrzeja i Mariany Walewskiej. Kontrakt małżeński spisywany był w Żelazkowie 17 IV 1748 r. i t.r., juz po ślubie, zapisał jej na Koźminku oraz na wsi Nakwasin sumę 30.000 złp (I. Kal. 185/189 k. 40, 221 k. 159). Umarła przed mężem i jego spadkobiercy, Kiełczewscy i Raciborscy, pozywali w r. 1756 jej brata (Kajetana?), skarżąc go o gwałty (Rel. Kal. 163/164 s. 1825). O nieważność testamentu Ludwika, jakoby sporządzonego z krzywdą spadkobierców, manifestowali się t.r. także i wnukowie po siostrze Grabińskiej (ib. s. 2807).
2) Jan, syn Marcina i Łowickiej, był jeszcze w r. 1642 niepodzielony z bratem Sebastianem (R. Kal. 12 k. 351v). Opiekun 1665 r. bratanków swych, Tomasza i Andrzeja (I. Kal. 126 s. 617, 624). Żył jeszcze w r. 1682 (I. Kon. 63 k. 721). Ożenił sie w r. 1651 z Dorotą ze Strzemielca Łaszczówną, córką Piotra, kasztelana lędzkiego, i Zofii Ciświckiej, a umowe małżeńską spisywano w Brudzewie 26 IV t.r., zas 28 IV kasztelan przyszłemu zięciowi zapisał w posagu za córką sumę 12.000 złp (ib. 53 k. 352). Zofia w r. 1653 uzyskała od wuja, ks. Piotra Ciświckiego, scholastyka poznańskiego i sekretarza królewskiego, zapis 20.000 zł (Ws. 56 k. 260, 261). Za tę sumę ks. Ciświcki w r. 1674 Tarchalin w p. kośc. sprzedał Maksymilianowi, Dominikowi i Mariannie Ł-im swym rodzonym siostrzeńcom i siostrzenicy (Ws. 208 k. 369). Dorota t.r. już nie żyła (Ws. 68 k. 766v). Z wymienionych wyżej dzieci Jana i Łaszczówny, Marianna wyszła przed r. 1674 za Stanisława Poniatowskiego, nie żyła już w r. 1713. O Maksymilianie innych wiadomości nie posiadam.
Dominik, syn Jana i Łaszczówny, kasztelan brzeziński 1711 r. (I. Kon. 73 k. 92v). W imieniu własnym, brata i siostry w r. 1674 skwitował wuja, ks. Ciświckiego, z zapisanej zmarłej matce sumy 20.000 zł (Ws. 68 k. 766v). Dziedzic Ponętowa w r. 1690 (I. Kon. 68 k. 141v), Zawadkę (p. łęczyc.?) sprzedał w r. 1694 Osińskiemu (Bon.). Tarchalin w pow. kośc. wydzierżawił 1697 r. Sebastianowi Bojanowskiemu (Ws. 77 II k. 33). Elekcję Augusta II podpisał w r. 1697 z województwem łęczyckim. Jakubowi Golińskiemu i jego żonie wydzierżawił w r. 1711 wsie Piotrowo i Łężyno w p. kon., które miał w swej posesji (I. Kon. 73 k. 92v). Procesował się z nim potem i w r. 1718 obie strony dokonały zapisu na superarbitra (ib. 75 k. 37). Tarchalin wydzierżawił w r. 1722 na trzy lata Krzysztofowi Dzierżanowskiemu, nie trzymał on jeszcze tę dzierżawę w r. 1728, kiedy stanął między nimi kontrakt na dalsze trzy lata (Ws. 83 k. 34v). Umarł w r. 1730 (Bon.). Żoną jego była w r. 1694 Marianna Gębicka, córka Stefana, kasztelana płockiego (P. 1127 II k. 87v), która nie żyła juą w r. 1731 (I. Kon. 76 k. 388v). Synowie, Stefan i Maciej. Z córek, Dorota była w r. 1731 żoną Józefa Kołudzkiego, chorążyca bydgoskiego. ASnna wyszła przed r. 1721 za Józefa Lipskiego, kasztelana łęczyckiego, nie żyla już w r. 1764. Wedle Bonieckiego, była też Katarzyna, żona Aleksandra Obidowskiego, podstolego łęczyckiego.
(1) Stefan, syn Dominika i Gebickiej, podstoli inowłodzki, potem w r. 1730 stolnik, wreszcie w r. 1731 chorąży inowłodzki (I. Kon. 76 k. 388v; Boniecki). Działał w r. 1728 jako plenipotent ojca (Ws. 83 k. 34v). Jeszcze bez urzędu w r. 1729, dziedzic Drzewców w pow. kon. (I. Kon. 76 k. 290). Wespół z bratem w r. 1731 skwitowany przez siostrę Kołudzką z 12.000 zł na poczet posagu (ib. k. 388v). Kwitował w r. 1732 Krzysztofa Dzierżanowskiego z kontraktu dzierżawy Tarchalina (Ws. 84 k. 87). Umarł w r. 1735 (Boniecki), bezdzietny. Jego zoną była Aleksandra Radolińska, córka Józefa i Apolinary Wysockiej, z która w r. 1722 spisywał wzajemne dożywocie (Karwowski, Catalogus Archivi Radolinsciani Jarocinensis, s. 115). Wdowa, w r. 1735 dziedziczka Kwiatkowa i Koźminka (I. Kon. 76 k. 533v), juz w r. 1736 spisywała wzajemne dożywocie ze swym drugim mężem, Józefem Korzbok Łąckim, kasztelanicem kruszwickim (ib. 77 k. 39v). Umarła w r. 1738, pochowana w Kole u Bernardynów 8 V (A. B. Koło. W. 48).
(2) Maciej, syn Dominika i Gębickiej, stolnik łęczycki w r. 1734 zrzekł się tego urzędu 1759 r. na rzecz Antoniego Ł-go (Bon.). Obok brata współdziedzic Tarchalina 1732 r. (Ws. 84 k. 87), potem już wyłączny dziedzic tej wsi, zastawił ja w r. 1737 na trzy lata za 20.000 zł Ignacemu Naramowskiemu (Kośc. 319 s. 297). Jako były (obok zmarłego brata) posesor wsi Pątnów i Łężyn w pow. kon., sumy na tych wsiach zapisane ojcu w r. 1692 przez zmarłego dziedzica owych dóbr, Jana Kadzidłowskiego, podkomorzego inowrocławskiego, scedował w r. 1739 konwentowi kamedułów w Bieniszewie (I. Kon. 77 k. 169). Trzymając zastawem dobra Janiszew, Ostrów, Podłużyce, Brzozówke oraz grunt zwany Straszny lub Straszki w p. kon., w r. 1746 zawarł komplanację z dziedzicem owych dobr, Józefem Cieleckim, skarbnikiem bielskim (Rel. Kal. 131 s. 302) i t.r. skwitował go z 5.300 złp (I. Kal. 185/189 k. 62). Był tez dziedzicem Krzymowa w p. kon. (Bon.). Umarł w r. 1775, pochowany u Bernardynów w Kole 20 X (A. B. Koło, W. 48). Żona jego była Marianna Stawowska, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1758 (Bon.). Umarła ona w r. 1777 i została pochowana u Bernardynów w Kole 13 V (A. B. Koło, W. 48). Znam tylko jedna córke tej pary, Katarzynę, żone Maksymiliana Potockiego, chorążego żytomierskiego, sędziego wojew. kijowskiego, nie zyjącą juz w r. 1787. Wraz z ręka jej córki, Tekli Potockiej, Tarchalin dostał się Franciszkowi Byszewskiemu (P. 1364 k. 195v). Maciej najwidoczniej miał jednak i inne dzieci, a istniały jakieś przeszkody w uznaniu ich legalności (może urodzone przed zawarciem małżeństwa przez rodziców?), skoro od sejmu w r. 1768 uzyskał uznanie swego potomstwa za prawe i zdolne do dziedziczenia (Vol. Leg. VIII; Bon.). Mogło się to oczywiście odnosić i do Katarzyny, o której była mowa. Może córką Macieja była też Franciszka, pochowana w Kole u Bernardynów 19 VIII 1777 r. (A. B. Koło, W. 48).
2. Seweryn, syn Macieja, wraz ze swą żoną Jadwiga w r. 1624 uzyskał od Łukasza Opalińskiego zapis długu (Bon.). Nie żył już w r. 1673, kiedy jego syn Adam zapisał 400 zł długu Wojciechowi Baranowskiemu (I. Kon. 48 k. 364). W latach późniejszych występował Adam, syn Adama, lecz tego Adama-ojca nie moga identyfikować z Adamem, synem Seweryna, bo istniał współcześnie jeszcze inny Adam, syn Marcina a bratanek Seweryna. Wole więc owych Adamów położyć wśród genealogicznie nie powiązanych. Chyba córką Seweryna była Anna, raz pisana z Jerzykowa, w r. 1644 (a może już w r. 1637?) żona Wojciecha Baranowskiego, wdowa w latach 1649-1653, 2-o v. żona Feliksa (Felicjana) Słoneckiego, ponownie wdowa 1666 r., zmarła w r. 1681 lub 1682. Zob. tablicę.
@tablica
Adam i żona jego Zofia Tokarska, córka Stanisława, oboje w r. 1665 juz nie żyli, rodzice Adama, który występował wtedy jako współspadkobierca swej ciotki, Barbary Tokarskiej, żony Adama Zagórskiego (I. Kon. 57 k. 329v). Jan, z Łętkowa, w r. 1682 wspólopiekun Franciszki Baranowskiej, córki Kaspra (ib. 63 k. 728). T./r. w Kozarzewie zawierał kontrakt z wdową po tym Kasprze, Wiktorią z Kwiatkowskich (ib. k. 657). Apolinara, żona Jana Trzebuchowskiego, oboje już nie żyli w r. 1693. Franciszka, franciszkanka w Kaliszu, zmarła 25 XI 1708 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.). Jan, syn zmarłych Wawrzyńca i Zofii z Głoskowskich, wnuk zmarłych Jana i Małgorzaty z Rossowskich, odziedziczoną po śmierci Pawła Rossowskiego sumę 3.000 zł scedował 1720 r. innemu Pawłowi Rossowskiemu (I. Kal. 161 s. 159). Anna, żona Michała Rogozińskiego, nie żyła już w r. 1719. Robert, cysters przemęcki, zmarł 17 IX 1719 r. (Nekr. Bledzew). Magdalena, franciszkanka w Kaliszu, zmarła 5 III 1727 r. (Nekr. Franciszkanek, Śrem.).
Antoni, plenipotent 1741 r. Teodora Korzeniewskiego dla windykowania pewnej sumy (I. Kon. 77 k. 244v). Chyba ten sam Antoni, syn Pawła, i nie zyjącej już Anny z Zaborowskich, stolnbik łęczycki w latach 1759-1788 (Bon.). Testament stryja, ks. Jana Ł-go, kanonika krakowskiego, mianowany wykonawcą jego ostatniej woli, mający w swej posesji Debsko i połowe wsi Trzebienie Nowe, reprotestował się 1746 r. w sprawie substancji zmarlego przeciwko jego nratu, Ludwikowi Ł-mu (Rel. Kal. 131 s. 394,, 398, 414; I. Kal. 185/189 k. 218). T.r., jeszcze przed zgonem ks. Jana, zaślubił Katarzynę Bobrowską, wdowę 1-o v. po Sebastianie Ł-im, innym bracie kanonika krakowskiego. Zapisała mu ona przed ślubem sumę 6.000 zł (I. Kal. 185/189 k. 21v, 22v). Jeszcze t.r. oboje spisywali wzajemne dożywocie (ib. k. 136). Pozywali i w r. 1759 (on nazwany wtedy stolnikiem inowrocławskim!) Kiełczewskich i Raciborskich, spadkobierców klucza koźminieckiego po Ludwiku Ł-im, i z kolei t.r. byli pozywani przez nich (Rel. Kal. 171 s. 591, 1377). Względem posesji Debska i połowy Trzebieni z klucza koźminieckiego zawierał Antoni 19 VI 1773 r. pod zakładem 36.000 zł ugodę z dziedzicem tych dóbr, Józefem Kiełczewskim i t.r. wzajemnie kwitowali się z sum (I. Kal. 209/213 k. 72). Od Aleksandra Ludwika Pretwicza kupiła 23 VII 1773 r. za 91.000 złp połowę Ociąża w p. kal. (ib. k. 113, 118, 214/216 k. 55). Był też w r. 1775 posesorem Sadowia (I. Kal. 214/216 k. 234). Ożenił sie ponownie 4 II 1775 r. z Joanną Nowowiejską, córką Macieja i Zofii Langnau (de Langnen), wdowa 1-o v. po Bartłomieju Grabińskim, staroście jastrzębińskim (LC Wysocko). Małżonkowie t.r. spisali wzajemne dożywocie (I. kal 214/216 k. 214). Wniosła mu ona dożywocie na wsi Sadowie p. kal., dziedzicznej pierwszego męża (ib. k. 238, 226 k. 26). Antoni zrzekł się w r. 1788 urzędu stolbnika (Bon.). Nie żył już w r. 1792, kiedy wdowa wraz z siostrą, panną Marianną Nowowiejską, części ich spadkowe po bracie Konstantym, staroście kościerzyńskim, scedowały innemu bratu, Stanisławowi Nowowiejskiemu, staroście bracławskiemu, który je spłacił (I. Kal. 232 k. 196). Umarła w Ociążu 4 I 1795 r., mając 52 lata, pochowana w Kaliszu u Reformatów (LM Ociąż). Siostra Antoniego, stolnika łęczyckiego, była Agnieszka, żona Jerzego Kossobudzkiego. Nie żyła już w r. 1775, kiedy córce jej wuj Antoni Ł. zapisywał dług 12.000 zł (I. Kal. 214/216 k. 4).
Franciszek, w r. 1748 mąz Zofii Koszutskiej, wdowy po Kazimierzu Linowskim, posesorze Rogowa. Z praw do Rogowa małzonkowie kwitowali się wtedy z ich nabywcą, Władysławem Umińskim (ib. 184/189 k. 84). Adam świadkował 26 I 1763 r. (LC Ptaszkowo). Aniela, cysterka ołobocka, seniorka, umarła w Ołoboku 30 V 1767 r., mając 100 lat (Nekr. Obra; Nekr. Owińska, Nekr. Przemęt). Marcjanna, w r. 1787 żona Franciszka Byszewskiego, rotmistrza wojsk koronnych, umarła w r. 1791, pochowana 10 X.
Łętowski Marek, cysters paradyski, dokonał profesji 8 IV 1621, obrany 22 VI 1621 opatem tamtejszym, sekretarz królewski 1629 r. (P. 1416 k. 249v). Umarł 1 VIII 1629 r. (Nekr. Bledzew).
Łężeccy Jan i Stanisław, bracia niedzielni z Łężca Małego (wsi dziś nieznanej), całe swe części we wsiach Chylino i Geczowa(?) w p. kon. sprzedali w r. 1486 za 15 grz. Janowi Ciosnowskiemu z Chylina (P. 1387 k. 38v). Jan Ł., mąż Katarzyny, wdowy 1-o v. po Leonie Ludomskim, nabył od niej oprawę jej na wsiach Kąpiel i Przecław oraz uzyskał od nich w r. 1509 intromisję (G. 19 k. 94v). Jan Ł., jako stryj, asystował w r. 1514 przy transakcji Helenie Zbyszewskiej, żonie Andrzeja Łagiewnickiego (P. 1392 k. 14).
Łobescy ze wsi Łobez w pow. pyzdr., którym heraldycy dają h. Korab. Siedziało jednak na częściach tej wsi jednocześnie wielu drobnych właścicieli i, jeśli nawet w swej większości pochodzili z jednego rodu herbowego, to w sposób oczywisty nie wszyscy. Granic tu ustalić nie sposób.
Gardomir, Gardosz na sądach w Poznaniu 1389 r. Wespół z braćmi i "jątrwią" (bratową?) procesował się w latach 1398-1400 z Zofią z Cerekwicy. Na Boguchwale z Łężca w r. 1400 uzyskał 6 grz. za rany. Świadkował w Kościanie t.r. (Leksz. I, II). Nie żył już w r. 1417, kiedy występował jego syn Jan (Py. 3 k. 213). Boguchwał, Bogusz uzyskał w r. 1390 przeciwko swym rodzonym braciom, Wysławowi (Wyszkowi) i Szymonowi, sądowy nakaz przeprowadzenia działów. Brata Wyszka w r. 1392 pozywał o potwarz. Żył jeszcze w r. 1400 (Leksz. II). Dobrogost Ł. świadkował w latach 1394-1404 w Pyzdrach i Kościanie (ib.; Kośc. I l. 30v; Py. 1 k. 168). W r. 1418 występowała Dorota, wdowa po nim (Py. 4 k. 2v). Gniewomir, Gniewosz świadkował w r. 1395 w Pyzdrach (Leksz. II), żył jeszcze w r. 1417 (Py. 3 k. 227). Czelej, Czewlej wielokrotnie przeciwko Marcinowi z Wojciechowa o 10 grz. długu (Leksz. II). Żył jeszcze w r. 1418 (Py. 4 k. 44). W Kościanie w r. 1396 zeznawał obok niego także syn jego Piotr (Leksz. II). Buguchwał, Bogusz miał w r. 1396 termin z Wacławem Potarzyckim (ib.), a żył jeszcze w r. 1410 (Py. 2 k. 61v). Magdalena z Łobza, żona mieszczanina z Nowegomiasta toczyła w r. 1398 sprawę z Bieńkiem Jaraczewskim (Leksz. II). Tomasz, występujący w r. 1402, siedział w Dąbrowie w r. 1403 (Py. 1 k. 53v, 141v). Dobiesław w r. 1410 (Py. 2 k. 40v). Jan w r. 1413 (ib. k. 105v). Jan, Przybek i Mikołaj w r. 1417 (Py. 3 k. 227). Mikołaj w r. 1418 (Py. 4 j. 44). Jan i Dzierżka w r. 1423 (Py. 5 k. 126).
Łobescy - Łyszkowscy
Jan na dwóch częściach we wsiach Łobez i Karkisz w pow. pyzdr. oprawił w r. 1434 żonie swej Annie posag 36 grz. (P. 1378 k. 17v). Jan w r. 1435 sprzedał czwartą część wsi Klimuntki p. kal. za 40 grz. Świąszkowi z Rossoszycy (ib. k. 79v). Jachna, żona Ozepa z Łobza, żądała w r. 1437 uiszczenia przez Jakusza z Uszczonowa i jego bratanka, Andrzeja, sześciu grzywien (Gr. Kal. 2 k. 9). Anna z Zawidowic, żona dziedzica z Małgowa, miała w r. 1438 część w Parzynczewie p. pyzdr., prawem bliższości nabytą od Jana z Łobza (P. 1378 k. 35v II). Dorota z Łobza zawierała w r. 1439 ugodę z Katarzyną i jej synem, Sobkiem z Korzkiew (Gr. Kal. 2 k. 130).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
378379380381[382]383384385386
