Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
385386387388[389]390391392393
Łobescy - Łyszkowscy
Łopuchowscy h. Leszczyc, z Łopuchowa w pow. pozn. Gerward ze Słomowa, podłowczy poznański, potem stolnik poznański w okresie 1378.27/V. - 1396.9/IV. (Gąs.), którego Boniecki, chyba jak najsłuszniej, łączy w jedno z Gerwardem, ojcem Żegoty Gerwardowicza z Łopuchowa i Żylic (P. 6 k. 74), występującego w latach 1389-1397, zmarłego między r. 1397 a 1400 (Leksz.). Żoną tego Żegoty była Małgorzata cz. Machna, występująca jako wdowa i dziedziczka w Łopuchowie 1400 r. i w latach następnych (Ks. Z. Pozn. 290, 291, 501, 729). Wespół z synem Niemierzą w r. 1420 dokonywała pewne trensakcji ze swym zięciem Tomkiem Gądkowskim (P. 6 k. 75, 89). Zapewne nie żyła już od dwóch lat w r. 1429 (P. 10 k. 169), chociaż wzmiankę o niej bez zaznaczenia, iż nie żyje, znajdujemy jeszcze pod r. 1444 (P. 15 k. 16). Synowie to zapewne Niemierza i z wszelką pewnością Mroczek. o którym niżej. Córka, Katarzyna z Łopuchowa, w r. 1420 żona Tomasza z Gądek (Gądkowskiego), miała wtedy sprawę z pozwu Katarzyny, wdowy po Pietraszu ze Słomowa (P. 6 k. 82v). Ta sama Katarzyna, żona Tomasza (teraz nazwanego z Łopuchowa), procesowała się w r. 1424 z bratem swym, Andrzejem ze Słomowa i Szczytna, o działy (P. 7 k. 158). Możę ów Andrzej był jeszcze jednym synem Żegoty Gierwardowicza zrodzonym z jakiegoś poprzedniego, nieznanego mi małżeństwa, albo też był Katarzyny bratem stryjecznym?
1. Niemierza z Łopuchowa, z Bliżyc, Bliżycki, z Kiszewa, syn zapewne Żegoty i napewno Małgorzaty, żony owego Żegoty. W imieniu swej matki pozywał w r. 1400 Stefana, mieszczanina z Obornik, o 6 grz. i 13 gr. długu (Ks. Z. Pozn. 362). Jego sprawa toczona przeciwko Trojanowi, stryjowi, o złe wyrażenie się o matce powoda, była w r. 1402 odroczona (ib. 989). Czy ów Trojan był stryjem rodzonym, czy dalszym krewnym ze strony ojca, nie wiem. Już jednak w r. 1404 Trojan ze Zdżaru (zapewne ów stryj) i Niemierza z Bliżyc pozywali wspólnie córki Sądziwoja Objezierskiego o dziedzictwo Kiszewa (ib. 1853). Niemierza, pisany już z Kiszewa, wadził się z bratem Mroczkiem z Łopuchowa o 60 grz. zabezpieczonego na Łopuchowie wiana matki Małgorzaty na wypadek jej śmierci. Ugodzili ich co do tego w r. 1420 ks. Mirosław, kanonik poznański, oraz Bieniak, Bodzanta i Pietrasz, dziedzice w Bytyniu, którzy Niemierzę i Mroczka zwali swymi "nepotes" (P. 6 k. 83). T. r. Niemierza (tu pisany Blizickim) i Mroczek dokonali działów z siostrą Katarzyną, żoną Tomasza z Gądek (P. 6 k. 114). Niemierzę z Kiszewa i jego poręczycieli zwolnił w r. 14429 bratanek Gerward od zobowiązania uiszczenia 90 grz. w dwa lata po śmierci Małgorzaty, matki Niermierzy a babki Gerwarda (P. 10 k. 169). Żył jeszcze Niemierza z Kiszewa w r. 1434 i zarzucał wtedy nieszlachectwo Wincentemu niegdyś z Dziećmierowic (Ulanowski, nr 190, 191). Niewątpliwie synami Niemierzy byli: ks. Mikołaj, kanonik poznański, Imbir, Abraham, Jan i Sędziwój, dziedzice w Kiszewie, którzy w r. 1443 mieli termin ze strony Dobrochny, żony Piotra Nidomskiego, a córki Mroczka z Łopuchowa (P. 14 k. 190v). Boniecki Niemierzę i jego potomstwo uważał za Nałęczów, zapowne jednego pochodzenia z Objezierskimi. Imiona synów Niemierzy zdawałyby się to potwierdzać. Jest jednak rzeczą niewatpliwą, iż był on synem Małgorzaty, wdowy po Żegocie z Łopuchowa. Gdyby zaś pochodził z jakiegoś poprzedniego, nieznanego mi małżeństwa tej Małgorzaty, mało prawdopowdobne, by wraz z matką występował jako współdziedzic Łopuchowa.
2. Mroczek z Łopuchowa, Ł., syn Żegoty i Małgorzaty, pisany w r. 1420 z Łopuchowa i Posadowa (P. 6 k. 107v), z Posadowa 1426 r. (P. 10 k. 88v), z Łopuchowa i Rybocześnicy (dziś Lubocześnica koło Pniew) 1427 r. (P. 9 k. 51). Za zasługi wojenne otrzymał w r. 1410 Prusmork (Dług). Z tytułu szkód poniesionych w czasie wojny i klęski zadanej wrogom w Prusmorku miał pretensje pieniężne do króla, od których na wiecu w Korczynie został odsądzony (Piekosiński, Zap. Sandomier.). Jako krewny Piotra Wysza, biskupa krakowskiego, uczestniczył w toczonej przezeń w latach 1412-1417 sprawie z Wojciechem Jastrzębcem (Dług). Był w r. 1416 tenutariuszem w Powidzu (P. 4 k. 156). Trzymał zastawem Babimost, który wykupił odeń w r. 1426 Piotr Korzbok (KDW V). W r. 1426 listem królewskim zwolniony był od stawania w sądach, bowiem właśnie wtedy z sejmu w Warcie słany był przez króla na Litwę (P. 8 k. 91, 124). Należeć do niego musiały dobra: Trzciel, Rybojady, Jabłonka, Siercz i Tuczęp (dziś Tuczępy) w pow. pozn., bowiem wszystkie te wsie w r. 1434 nazwane dziedzictwem jego córek, Barbary i Dobroszki (P. 12 k. 111v). Umarł między r. 1427 a 1429 (P. 10 k. 169). Jego żoną była w r. 1415 Dobroszka (Kośc. III k. 76; P. 4 k. 172v), żyjąca jeszcze w r. 1428 (P. 10 k. 134). Syn Gerward. Córki, Barbara i Dobroszka, wspomniane w r. 1432 (P. 12 k. 119v, 120v), jeszcze niezamężne 1435 r., nazwane wtedy "niegdy z Trzciela" (P. 13 k. 17v), a więc już wyzbyły się tego ojcowskiego dziedzictwa. Barbara była w latach 1438-1446 żoną Piotra Bnińskiego, kasztelana gnieźnieńskiego. Dobroszka, w r. 1438 panna (P. 14 k. 27), potem w latach 1443-1444 żona Piotra Nidomskiego.
Gerward, syn Mroczka i Dobroszki, wespół z matką i rodziną(!) godzony był 1428 r. przez arbitrów z Piotrem Urbanowskim oraz Wincentym i Klemensem Krakwiczami (P. 10 k. 134). Żył jeszcze w r. 1429 (ib. k. 169), a już w r. 1432 Małgorzata, córka Stanisława Słapa, wdowa po tym Gerwardzie, miała sprawę z Andrzejem ze Słomowa (P. 11 k. 142v). Zob. tablicę.
@tablica
Dorota z Łopuchowa w r. 1432 (G. 4 k. 81v). Maciej i panna Barbara t. r. (P. 12 k. 70v, 119v, 120v).
Łopuski Andrzej, z Bartuchowa, usiłował uzyskać w r. 1532 intromisję do wsi Siejuszyce w p. kon. na podstawie t. zw. przezysków, ale Jadwiga, wdowa po Wojciechu Siejuskim, odmówiła dania tej intromisji (I. i R. Gr. Kon. 2 k. 245v). Może pochodził ów Andrzej z Ł-ich h. Ślepowron, wiodących się z Łopusz w z. dtohickiej?
z Łopuszki Anna, w r. 1518 druga żona Jana Zaremby z Kalinowy będąc wdową żyła jeszcze w r. 1529. Czy chodzi tu o Łopuszkę W. w z. przemyskiej, z której wiedli się Ł-cy nieznanego nam herbu?
Łopuszyńscy wiodący się z Łopuszna, nie wiem z którego, w Chęcińskim, czy Sandeckim? Benedykt z żoną Katarzyną z Wojnowskich dzierżawił w r. 1590 od braci Grabińskich Sito M. w p. bydg. (P. 954 k. 720). Kwitował w r. 1608 Jana Siedleckiego z Karnówka z sumy 530 zł. (N. 167 k. 38). Andrzej, syn zmarłego Benedykta, uzyskał w r. 1631 od Andrzeja Pierskiego zapis 50 zł. długu (G. 79 k. 449v). Nie wiem, czy ten sam Andrzej Ł. był w r. 1638 mężem Katarzyny Przedzyńskiej? (I. Kon. 48 k. 623v). Marianna, w r. 1634 żona Adama Jurkowskiego. Jakub, mąż Doroty Zberkowskiej, córki Macieja i Magdaleny z Brzączewskich, która w r. 1645, wespół z siostrami, części Chwałkowic w p. pyzdr., odziedziczone po ojcu i po stryju Wojciechu, sprzedała za 1.200 zł. Janowi z Chraplewa Łąckiemu, chorążycowi poznańskiemu (P. 761 k. 459v).
Mikołaj (Łopuszeński) zaślubił 1690.22/X. r. Katarzynę Bielską (LC Wyszanów).
Łoscy h. Brodzic z Łosi w p. warszaw. Nie mam pewności, czy mogę do nich zaliczyć Stanisława Ł-go, który od Jana Roszkowskiego w r. 1476 kupił za 500 grz. wieś Górzno w p. kal. i na połowie tej wsi, jak również na połowie części Ogorzelczyna i Smolina w p. kon., oprawił zaraz 200 grz. posagu swej żonie Dorocie (P. 1386 k. 58v, 59). Pamiętajmy, iż istnieli również Ł-cy h. Rogala wiodący się z Łosi w z. czerskiej. Natomiast wyraźnie do Brodziców zaliczany był Andrzej, syn Piotra, elektor króla Michała z ziemią warszawską, który w r. 1662 zeznał darowiznę na rzecz Młockiego. Ożeniony był z Katarzyną Rudzką (Boniecki). Niewątpliwie właśnie na niego natykamy się w Wielkopolsce. Oto Andrzej, syn zmarłego Piotra z p. kamienieckiego, dziedzic dóbr Łosie, kupił(!) w r. 1647 od Bogusława Leszczyńskiego, starosty generalnego wielkopolskiego, za 200.000 zł. całe miasto Leszno w z. wschow. wraz z zamkiem (R. Kal. 13 k. 352v). Była to oczywiście transakcja fikcyjna potrzebna Leszczyńskiemu dla jakichś dalszych działań prawno-procesowych. T. r. Andrzej Ł., dziedzic Łosi i miasta Leszna z przyl., oraz Bogusław Leszczyński, były dziedzic Leszna, pozwali wspólnie ks. Zygmunta Cieleckiego, proboszcza poznańskiego, dziedzica części Rydzyny i wsi Dąbecz (dziś Dąbcze), jak również Wojciecha Gajewskiego, poprzedniego dziedzica, oraz Melchiora i Piotra Konarzewskiego, obecnych posesorów tych dóbr (P. 172 k. 1084). Leszczyński t. r. cedował Ł-mu toczoną przez siebie sprawę przeciwko powyższemu Gajewskiemu o nowolokowane jałowe pastwiska w dobrach Rydzyna i Dąbecz (I. Kal. 113 s. 123). Ten sam oczywiście Andrzej Ł., dworzanin (niewątpliwie właśnie Leszczyńskich!), zaślubił 1660.27/XI. r. Katarzynę Rudzką (LC Wilkowo Pol.).
Łosiccy, nie mam pewności, czy szlachta. "Szl." Jan i Katarzyna, słudzy Jana Gurowskiego, dzierżawcy klucza bukowskiego, rodzice Marianny, ochrzczonej 1683.21/IX. r. (LB Duszniki).
Łosiecki Jan na połowie dóbr swych w połowie wsi Łosiec w p. kon. oraz na połowie części we wsi Morawino w p. kal. oprawił w r. 1477 posag 200 grz. żonie swej Katarzynie (P. 1386 k. 80). Wsi Łosiec nie znał Kozierowski, nie istnieje w okolicach Konina także i dzisiaj.
Łosiewski "ur." Jakub, chrzestny 1752.30/VII. r. (LB Witkowo). Byli Ł-cy h. Nieczuja z Łosiewa w z. łomżyńskiej, nie wiem jednak, czy wymieniony Jakub należał do nich.
Łosińscy (h. Jastrzębiec?), z Łosińca w p. gnieźn. Stanowili odgałęzienie Skrzetuskich wiodących się ze Skrzetusza Wielkiego w p. pozn. Siedziała tam, jak również i w Skrzetuszu Małym, mnoga, dość drobna szlachta, stąd niemała możliwość różnych jej herbów poza Jastrzębcem dawanym im powszechnie przez heraldyków.
Andrzej zrazu Skrzetuski, potem Ł., syn Jana Skrzetuskiego, będąc już mężem Katarzyny Ł-ej, córki Wojciecha i Heleny Miedźwiedzkiej (zob. niżej Ł-cy h. Pomian), nabył w r. 1511 za 200 grz. od jej siostry Anny połowę Łosińca w p. gnieźn. (P. 786 s. 304). Stał się w ten sposób właścicielem całej tej wsi, bowiem drugą połowę wziął był za żoną. Skwitowany przez tęż Annę w r. 1512 z 50 grz. tj. z jej części posagu matki wych sióstr, Heleny, wynoszącego 100 grz. (G. 26 k. 18). Od tej swej teściowej uzyskał t. r. zobowiązanie, iż ów posag oprawiony na Łosińcu dostanie się po jej smierci tylko jemu (ib. k. 18v). Stale już potem posano go Ł-im. Od Jana Jardanowskiego w r. 1518 nabył wyderkafem za 41 grz. cztery łany osiadłe w Jardanowicach p. pozn. (P. 1392 k. 214). Dziedzic w Skrzetuszu Wielkim, kwitował w r. 1521 swego ojca z dóbr rodzicielskich w tej wsi (P. 867 k. 544v). Od Andrzeja Smoszewskiego w r. 1522 nabył za 1.000 grz. całą wieś Sarb (dziś Sarbia) w p. gnieźn. (P. 1392 k. 461v). Od Stefana Rakojeckiego kupił wyderkafem w r. 1527 za 103 grz. połowę wsi Rakojady z połową tamtejszego młyna w p. gnieźn. (P. 1393 k. 146v). Od Klemensa Modrzewskiego wyderkafem kupił w r. 1528 za 202 zł. trzecią część Sławna w p. gnieźn. (ib. k. 214v). Od Apolonii, wdowy po Janie Domasławskim, kupił w r. 1528 za 300 grz. jej oprawę na połowie Brzezna i Konotopi w p. pozn. oraz na połowie innych należących do Domasławskich dóbr., tj. na wsiach: Domasław, Piotrkowice, Wybranowo, Łosocino i Mirkowice w powiatach gnieźn. i kcyń. (ib. k. 215v). Dokonał t. r. szeregu transakcji, następujących bezpośrednio jedna po drugiej. Najpierw więc Stanisławowi Grzymułtowskiemu, chorążemu kaliskiemu, dał całą wieś Sarb, biorąc w zamian części Popowa Kościelnego w p. gnieźn. oraz dopłatę 300 grz. (ib. k. 239v). Te części Popowa Kościelnego dał zaraz dopłacając 115 grz. Maciejowi Wojnowskiemu, biorąc w zamian części wsi Strzelce i Słąki (dziś Słomki) w p. kcyń. (ib. k. 240). Części w Strzelcach i Słąkach dał dopłacając 500 zł. Mikołajowi Potulickiemu z Chodzieży, wziął zaś od niego w zamian za to całe wsie Urzazowo (dziś Uzarzewo) i Świącino (dziś Święcinek) w p. pozn. (ib. k. 240v). Urzazowo i Świącino wymienił z kolei z Januszem Latalskim, kasztelanem lędzkim, na całą wieś Stawiany w p. gnieźn. (ib. k. 241), ale owe Stawiany zaraz odprzedał z powrotem kasztelanowi za 1.200 zł. (ib. k. 242v), by je w r. następnym, 1529, od niego za sumę 1.200 grz. znów odkupić (ib. k. 272). T. r. kupił też za 1.800 grz. od tegoż Latalskiego, teraz już kasztelana gnieźnieńskiego, Podlesie Wysokie i pustą wieś Piączyno w p. gnieźn. (ib. k. 315v) i zaraz potem na Łosińcu i tych dwóch wsiach zapisał 15 grz. czynszu rocznego kapitule katedralnej poznańskiej (ib. k. 318v). Podlesie Wysokie i Piączyno sprzedał w r. 1530 za 1.800 zł. Bernardowi i Barbarze małżonkom Kruchowskim (ib. k. 336), nabywając od nich jednocześnie wyderkafem za 900 grz. Stawiany w p. gnieźn. (ib.). Nabytą przez siebie od wdowy Apolonii Domasławskiej jej oprawę na połowie Brzezna i Konotopi t. r. sprzedał wyderkafem za 150 grz. Małgorzacie Sułockiej (ib. k. 359), nabywając jednocześnie wyderkafem od Jerzego Borzejowskiego za 300 zł. część Sławna w p. gnieźn. (ib. k. 360). Wspomnianą wyżej oprawę Domasławskiej sprzedał ostatecznie w r. 1531 za 300 grz. Stanisławowi Domasławskiemu (ib. k. 429v). T. r. od Mikołaja Grabieńskiego cz. Gackiego nabył wyderkafem za 11 grz. część boru we wsi Sławica (ib. k. 437), zaś w r. 1532 od tegoż "Gackiego" również wyderkafem za 20 grz. dwa jeziora, Boruje i Garnek, w połowie Sławicy (ib. k. 517). T. r. Jan Łekieński, który od opata wągrowieckiego trzymał wyderkafem połowę we wsi Siedlcu, sprzedał Ł-mu ów wyderkaf za 400 grz. (ib. k. 543), on zaś zaraz za taką sumę odprzedał to Wojciechowi Korycińskiemu (ib. k. 547). Od Macieja Skrzetuszewskiego nabył wyderkafem w r. 1533 za 13 grz. łan osiadły w Pawłowie p. gnieźn. (ib. k. 559) i t. r. od Latalskiego, kasztelana gnieźnieńskiego, również wyderkafem za 200 kop gr. oprawę na Niedarzynie w p. gnieźń., którą Urszula Niedarzyńska miała od swego pierwszego męża Jana Raczkowskiego, a którą sprzedała była wyderkafem kasztelanowi (ib. k. 572). Od Jana Pawłowskiego w r. 1534 kupił za 600 zł. część w Pawłowie p. gnieźn. (ib. k. 634v). Rok 1535 obfitował znów w transakcje: nabycie wyderkafem za 13 grz. łanu osiadłego w Pawłowie od Jana Zwanowskiego (ib. k. 715v) i za 23 grz. łana osiadłego i łana pustego tamże od Macieja Pawłowskiego cz. Skrzetuszewskiego (ib. k. 750), całej wsi Rościnno p. gnieźn. za 1.000 grz. od Piotra Rościńskiego (ib. k. 762v), zbycie wyderkafu Rościnna Wojciechowi Jabłkowskiemu (ib. k. 767). Zięciowi Maciejowi Brzezińskiemu w r. 1536 zapisał 100 grz. długu i t. r. wypłacił mu tę sumę stanowiącą resztę posagu swej córki Anny (P. 874 k. 267, 441). T. r. od Stanisława Grzymułtowskiego, chorążego kaliskiego, kupił za 1.000 zł. węg. całą wieś Szczodrochowo w p. gnieźn. (P. 1394 k. 12), zaś od Stanisława Domasławskiego z powrotem nabył wyderkafem za 300 grz. oprawę Apolonii z Mierzewskich Domasławskiej na połowach Brzezna i Konotopu p. pozn. oraz na połowach wsi Domasław, Piotrowice, Wybranowo, Lasocino i Mirkowice w p. gnieźn. (ib. k. 36v). Od wspomnianego już Macieja Pawłowskiego cz. Skrzetuszewskiego w r. 1537 nabył wyderkafem za 48 grz. dwa łany w Pawłowie, jeden osiadły, drugi pusty (ib. k. 96v), zaś w r. 1538 za 31 grz. osiadły łan "Kępiński" tamże (ib. k. 224v). Nie żył już w r. 1539 (P. 878 k. 389). Jego żona, wspomniana wyżej Katarzyna z Ł-ch, t. r. odebrała wraz z synami od sław. Jana Grodzickiego, rajcy poznańskiego, skrzynię z pieniędzmi złożoną u niego w depozyt przez zmarłego męża (ib. k. 461v). Nabyła wyderkafem w r. 1540 za 700 zł. od Jana Prusieckiego połowę Siernik w p. pozn. (P. 1394 k. 347), a wespół z synami od Jana Węgorzewskiego za 500 grz. całe wsie Strzeszkowo i Jemielinko w p. gnieźn., zaś od Stanisława Sobiejuskiego za 350 zł. połowę Kotlarowych Górek (ib. k. 376). Mikołaj Domasławski w r. 1541 sprzedał jej wyderkafem za 700 zł. część Małego Domasławka w p. kcyń. (ib. k. 426v). Wspólnie z synami kupiła w 1543 za 2.000 grz. od Jana Węgorzewskiego wspomniane wyżej wsie, Strzeszkowo i Jemielinko (P. 1395 k. 3). Całe swe rodzicielskie części w Łosińcu dała w r. 1547 synowi Maciejowi (ib. k. 384). Synowie Andrzeja i Katarzyny: Piotr, Stanisław, Mikołaj, Jan, Wojciech i Wawrzyniec. Spośród córek, Anna była w r. 1536 żoną Macieja Brzezińskiego cz. Domasławskiego, w latach 1549-1550 wdowa po nim, 2-o v. w latach 1552-1558 żona Jana Witowskiego, nie żyła już w r. 1577. Zuzanna w latach 1543-1546 żona Pawła Bojeńskiego cz. Opeczyckiego zwanego Giza, 2-o v. w latach 1576-1591 za Maciejem Wyszławskim. Może córką Andrzeja była również Felicja, Felicjanna, w r. 1550 żona "szl." Jakuba Szyszyńskiego zw. Niesławek, siedzącego na wójtostwie czyli sołectwie we wsi Lubicz w p. kon., już wdowa w r. 1552.
1. Piotr, syn Andrzeja i Katarzyny Ł-ej, już dojrzały w r. 1539, dopełniając wtedy wespół z braćmi umowy zawartej jeszcze przez ojca, Stawiany i pustkę Szczodrochowo w p. gnieźn. sprzedał za 2.700 zł. Jerzemu Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu (P. 1394 k. 324v). Z dokonanego w r. 1543 działu z braćmi wziął części Pawłowa w p. gnieźn. (P. 1395 k. 30v), ale je zaraz t. r. sprzedał za 600 zł. powyższemu Latalskiemu (ib. k. 64v) i jednoczesnie temuż Latalskiemu sprzedał wyderkafem części w tej wsi, które ojciec nabył wyderkafem od Macieja Pawłowskiego (ib. k. 65). Od Sebastiana Zagajewskiego bezpośrednio potem kupił za 400 grz. część w Smykowym Strzyżewie p. gnieźn. (ib. k. 66v). On i jego bracia, Wojciech i Jan, części w Łosieńcu dali w r. 1548 bratu Stanisławowi (ib. k. 395v). Pozywany był Piotr w r. 1550 przez Seweryna, Reginę i Katarzynę, rodzeństwo Kruchowskich, o wygnanie ich z części ich rodzicielskich w Strzyżewie Smykowym (P. 890 k. 279). Nie żył już w r. 1557, kiedy to jego synowie, Gabriel i Maciej, pozostawali pod opieką stryjów, Stanisława, Jana i Wawrzyńca Ł-ch (G. 36 k. 86v). Rodzili się owi synowie z Eufemii Trlęskiej, która męża przeżyła (ib. k. 94). Miała oprawę na Strzyżewie Smykowym i była wtedy procesowana przez Mikołaja Mielińskiego, któremu zmarły Piotr zobowiązał się był w r. 1544 sprzedać łan pusty w Strzyżewie, czego jednak nie dopełnił (G. 36 k. 94, 44 k. 47v). Mielińskiemu przysądzono t. r. intromisję do Strzyżewa Smykowego (G. 36 k. 290). Ostatecznie wdowa dopełniła wobec niego zobowiązania mężowskiego i w r. 1558 sprzedała mu za 200 grz. łan "Litwinowski" w tej wsi (P. 1296 k. 606). Żyła jeszcze w r. 1581 (P. 936 k. 582). Synowie, jak było wyżej, Gabriel i Maciej.
1) Gabriel, syn Piotra i Trlęskiej, współdziedzic po ojcu w Strzyżewie Smykowym, nieletni w latach 1557-1562 (G. 36 k. 290, 41 k. 166; P. 898 k. 238), chyba jednak właśnie w r. 1562 osiągnął lata, bowiem jako dziedzic w Łosińcu zapisał wtedy dług 500 grz. Krzysztofowi Grzymułtowskiemu, którą to sumę był winien zmarły stryj Gabriela, Stanisław (Kc. 115 k. 377). W r. 1568 najwidoczniej gdzieś się zawieruszył i uważano go za zmarłego, zaś brat Maciej mienił się jego spodkobiercą (N. 215 k. 88v). Odnalazł się jednak t. r. i części Łosińca spadłe nań po stryju Stanisławie sprzedał wyderkafem za 300 zł. Barbarze z Czarnkowa, wdowie po Krzysztofie Grzymułtowskim (P. 1397 k. 697). Wespół z bratem Maciejem łan "Litwinowski" w Strzyżewie Smykowym sprzedali w r. 1569 za 200 grz. Mikołajowi Mielińskiemu, burgrabiemu ziemskiemu gnieźnieńskiemu (P. 1398 k. 25). Wedle zobowiązania z r. 1576, Gabriel sprzedał w r. 1577 Wojciechowi Strzeżewskiemu za 800 zł. części w Strzyżewie Smykowym, swoje i nabyte od brata (G. 54 k. 164; P. 1398 k. 720v). Część swą w Łosińcu sprzedał Janowi Grzymułtowskiemu (P. 1399 k. 185), a miało to miejsce chyba w r. 1581, bowiem jego żona właśnie wtedy kasowała swą oprawę na tej wsi (P. 936 k. 578v). Żył jeszcze w r. 1586 (P. 946 k. 315). Jego żoną była Jadwiga Suszewska, córka Piotra, której w r. 1571 oprawił 300 zł. posagu na połowie dóbr swych w Strzyżewie Smykowym (P. 1398 k. 259v). Zobowiązał się w r. 1576 oprawić jej ów posag na połowie swych dóbr w Łosińcu (G. 54 k. 165v). Żyła ona jeszcze w r. 1586, kiedy to Jan Cerekwicki zapisywał jej 140 zł. długu (P. 946 k. 315).
2) Maciej, syn Piotra i Trlęskiej, nieletni w latach 1557-1562 (G. 36 k. 86v, 262 k. 478), w r. 1562 współdziedzic w Strzyżewie Smykowym (P. 898 k. 236v). Sądząc, iż jego brat Gabierl nie żyje, części w Łosińcu spadłe po stryju Stanisławie i po tym bracie sprzedał w r. 1568 wyderkafem za 300 zł. Barbarze z Czarnkowa Grzymułtowskiej (N. 215 k. 88v). Jak widzieliśmy wyżej, brat odnalazłszy się transakcję tę powtórzył. Ostatni raz spotykamy Macieja w r. 1572 (P. 920 k. 504), a w r. 1602 Zofia Kakulińska, córka Jana, wdowa po tym Macieju i po drugim mężu Benedykcie Ciesielskim, była już 3-o v. żoną Jana Biegańskiego. Wtedy dobra swe w Nowejwsi koło Szamotuł, otrzymane od pierwszego męża, dała wieczyście temu Bieganowskiemu (P. 1404 k. 420v). Córka Macieja i Kakulińskiej, Katarzyna wyszła najpierw w Nowejwsi 1610.24/I. r. za Marcina Brzymskiego, zmarłego między r. 1623 a 1625, potem 2-o v. 1627.13/VI. r., również w Nowejwsi, w domu Macieja Nowowiejskiego, za Tomasza Grzegorzewskiego.
2. Stanisław, syn Andrzeja i Katarzyny Ł-ej, w 1539 dojrzały, nieobecny (w kraju?) (P. 1394 k. 324v). Części w Stawianach i w pustce Szczodrochowo w p. gnieźn., należne mu z działów braterskich, w r. 1540 sprzedał za 2.600 zł. Jerzemu Latalskiemu (P. 1394 k. 376v). Wespół z bratem Wojciechem przy okazji przeprowadzonych w r. 1543 działów, należne im części po rodzicach w Łosińcu i Pawłowie sprzedali za 1.600 zł. braciom swym: Piotrowi, Mikołajowi, Janowi i Wawrzyńcowi (P. 1395 k. 30v). Całe Jemielenko (Imielenko) w p. gnieźn. Stanisław w r. 1544 sprzedał za 900 zł. bratu Wojciechowi (ib. k. 157). Od matki otrzymał w r. 1547 jej część w Łosińcu (ib. k. 384), a dał mu wtedy swoje części w tej wsi także i brat Wawrzyniec (ib. k. 384v), zaś w r. 1548 bracia Piotr, Wojciech i Jan zrobili to samo ze swymi częściami Łosińca (ib. k. 395v). Stanisław Strzeszkowo w p. gnieźn. w r. 1549 sprzedał za 1.500 zł. Wojciechowi Budziejewskiemu cz. Czekanowskiemu (P. 888 k. 80v, 1395 s. 448). Zapisał w r. 1550 sumę 133 grz. długu swej siostrze Annie owdowiałej Brzezińskiej (P. 889 k. 118, 118v), ale jej sumy nie uiścił, o co go pozywała w latach 1552 i 1552 będąc już żoną Witowskiego (P. 1392 k. 212v, 894 k. 238), a skwitowała w r. 1554 (P. 895 k. 527). Bezpotomny, umarł w r. 1557 lub 1558 (P. 898 k. 238, 1396 k. 617v). Pierwszej swej żonie, Dorocie Budziejewskiej cz. Czekanowskiej, córce Wojciecha, oprawił w r. 1548 na połowie Łosińca posag 300 zł. (P. 1395 k. 395v) i z tej sumy t. r. skwitował ojca jej (G. 34 k. 42v). Druga żona Stanisława, Zofia Iłowiecka, skwitowała w r. 1551 swego ojca Mikołaja z majątku rodzicielskiego (P. 891 k. 258v). Od męża uzyskała t. r. oprawę 400 zł. posagu na połowie Łosińca (P. 1395 k. 5866). Już będąc wdową pozywała w r. 1559 mężowskiego brata Wawrzyńca o najazd na Łosiniec i wygnanie jej z dóbr oprawnych (P. 901 k. 56v). Pozywała t. r. także i Krzysztofa Grzymułtowskiego, dziedzica części Łosińca, który nie chciał wydzielić jej połowy podlegającej oprawie (P. 901 k. 552v). W r. 1560 była już 2-o v. żoną Mikołaja Małowiejskiego i kwitowała szwagra Wawrzyńca Ł-go (P. 902 k. 640). Żyła jeszcze w r. 1570 (P. 917 k. 34).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
385386387388[389]390391392393
