Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
384385386387[388]389390391392
Łobescy - Łyszkowscy
Łoniszewscy z Łoniszewa w pow. kowalewskim, szlachta heraldykom nieznana. Jan, nie żyjący już w r. 1652, ojciec: Kazimierza, Jana i Jadwigi, żony Stanisława Grabieńskiego. Kazimierz t. r. w imieniu własnym i brata zapisał tej siostrze dług 2.000 zł. jako jej posag i wyprawę, wedle zobowiązania danego uprzednio w grodzie kowalewskim (P. 1064 k. 309, 312).
Łopaccy h. Kotwicz, rodzina miejska krakowska, o nieznanej dacie nobilitacji. Stanisław, dr filozofii i medycyny, profesor Akademii Krakowskiej, zmarły w r. 1735, zaślubił w Krakowie w r. 1692 Urszulę Karmichlównę (Karmichelównę?). Boniecki wymiania jej dzieci, które w r. 1740 zawierały między sobą ugodę majątkową. Nie znał jednak jednej z córek, a mianowicie Barbary, żony 1-o v. Kazimierza Sędzimira, 2-o v. Jana Falęckiego, już nie żyjącej w r. 1774 (I. Kal. 214/216 k. 1).
Łopaccy h. Lubicz, z Łopacina w ziemi ciechanowskiej. Wojciech Antoni, podstoli ciechanowski, wraz z żoną, Zofią z Pankracewic Grabianczanką roborowali w r. 1714 Eleonorze z Łosiów Warszyckiej, kasztelanowej łęczyckiej, skrypt datowany w Runowie 12/VII. t. r. (N. 197 k. 50). Ks. Antoni, kanonik wieluński, pozywał w r. 1725 Andrzeja Piotrowskiego, Jana Koseckiego i jego pasierbów, Andrzeja i Krzysztofa Trepków, dziedziców Parcic (Z. T. P. 43 k. 541).
Łopaciński z Łopacina w Wielkopolsce (w p. pyzdr.?), wsi dzisiaj nieznanej. Nie znał jej i S. Kozierowski. Dziersław, Dzierżek z Łopacina, Ł., występujący w latach 1402-1416, był też w latach 1404-1416 dziedzicem w Dębiczu w p. pyzdr. (Py. 1 k. 143, 170v, 2 k. 91, 101v, 3 k. 134v; P. 2 k. 102, 3 k. 77)>
Łopanowski Antoni, chrzestny 1739.16/IX. r. (LB Tulce). Nie znają szlachty tego nazwiska heraldycy.
Łopateccy h. Korab, z Łopatek w p. szadkowskim, pisali się z Łaska i rzeczywiście stanowili odgałęzienie Korabitów Łaskich.
Ks. Marcin, pleban w Sędziejowicach, instalowany na kanonię gnieźnieńską 1525.2/X. r., przeniósł się w r. 1535 na inną tamtejszą kanonię, był w r. 1539 proboszczem w Berlinie, umarł w r. 1580 (Korytkowski). Był w r. 1580 posesorem Piszczynka koło Gniezna (Pawiński). Jego rodzony brat Jan, z pow. szadkowskiego, w r. 1542 na połowie wsi Czestków i Łopatki, na połowie młyna zw. Łętków na gruncie Czestkowa oraz na połowie wsi Dobra w tymże powiecie oprawił posag 2.000 zł. swej żonie Zofii Ludomskiej, córce Wojciecha i Anny z Grabinej Woli, poślubionej t. r. (P. 881 k. 169, 1394 k. 517v). Drugą żoną Jana była Konstancja Kunowska, córka Andrzeja i Zofii Grudzińskiej, która w r. 1551 pozywała Jana Krotowskiego, kasztelana rogozińskiego, o zagarnięcie jej dóbr we wsiach, Wiry, Trzebaw, Łodzia, Łęczyca, Sadowie, Sowiniec i Górka w p. pozn. (P. 891 k. 74v; Kc. 22 k. 135v). Była wtedy dziedziczką w Kunowie (Kc. 113 k. 11v). Owdowiała jej matka sprzedała była połowę wyliczonych wyżej wsi Krotoskiemu, ale córka na zasadzie dokonanej przez matkę rezygnacji owych dóbr na jej rzecz, transakcji na rzecz Krotoskiego nie uzanawała za ważną i procesowała go o to. W r. 1553 między nią a Krotoskim, teraz już kasztelanem inowrocławskim, stanęła ugoda i scedowała mu ona swe prawa (N. 213 k. 176v). Pozywał ją w r. 1555 Rafał Górski o intromisję do Kunowa (P. 896 k. 999). Ona ze swej strony pozywała Ulissesa i Andrzeja Grudzińskich, domagając się wydzielenia sobie części w mieście Gołańcz, we wsi Rybowo i w pustce Barcikowo, jak również we wsiach Lipiny i Borowo w p. kcyń., które jej matce dostały się po bezdzietnej śmierci Wawrzyńca Grudzińskiego zaś po zgonie matki spadły na nią (P. 901 k. 57v, 58). Jan Ł. żył jeszcze w r. 1561 (Kc. 115 k. 189v), a w r. 1571 Konstancja występowała już jako wdowa (N. 156 k. 425v; Kc. 117 k. 712v). Nie wiem kiedy sprzedała wieś Żelazną za 3.000 złp. Zygmuntowi Grudzińskiemu (G. 262 k. 320v). Żyła jeszcze w r. 1586 (Kc. 119 k. 348). Synem Jana, pochodzącym niewątpliwie z pierwszego małżeństwa, był Stanisław, o którym niżej. Jan Ł., syn zmarłego Jana, winien był w r. 1589 sumę 140 złp. Janowi Rusinowskiemu, administratorowi ceł królewskich w Wielkopolsce (P. 952 k. 249). Kamienicę w Poznaniu przy ulicy Życowskiej w r. 1580 sprzedał za 2.000 złp. temuż Rusinowskiemu, dziedzicowi Wierzbiczan (p. 1400 k. 455). Jeśli ów Jan był istotnie synem Jana, męża Ludomskiej potem Kunowskiej, rodził się zapewne z tej drugiej żony.
Stanisław, syn Jana i niewątpliwie Ludomskiej, w r. 1564 był mężem Elżbiety Osieckiej, córki Mikołaja i Małgorzaty (I. Kal. 29 s. 1067). Owa Elżbieta, jako spadkobierczyni stryja Jana Krowickiego, dała w r. 1567 wdowie po nim przypadającą sobie ze spadku po stryju część dóbr ruchomych, zaś w dożywocie dała jej pochodzące z tego spadku części w Krowicy Małej oraz części młyna w pustej wsi Gotarty w p. kal. (R. Kal. 3 k. 9v). W r. 1570 zobowiązała się sprzedać mężowi za 4.000 zł. całą wieś Modla oraz części we wsiach Chutki i Krowica Wielka w p. kal., odziedziczone po Wojciechu Krowickim, rodzonym(!) stryju (I. Kal. 36 s. 757). Stanisław Ł. od Jana Chutkowskiego (Chudkowskiego) kupił w r. 1572 za 3.000 zł. dwa działy roli w Chutkach i jeden w należącej do Chutem pustej wsi Ujazdowo (R. Kal. 4 k. 9). Elżbieta, wbrew zobowiązaniu z r. 1570, Modlę oraz części w Chutkach oraz w pustkach Ujazdowo i Gotarty, ze spadku po Wojciechu Krowickim, sprzedała w r. 1575 za 3.000 zł. Łukaszowi i Maciejowi braciom Biernackim, zaś mąż jej sprzda jednocześnie tym Biernackim za 300 zł. te części w Chutkach, które nabył od Jana Chutkowskiego (R. Kal. 4 k. 211, 212v). Oboje małżonkowie części w Krowicy Małej z młynem w Gotartach sprzedali t. r. za 1.400 zł. Katarzynie Miniszewskiej, wdowie po Tyburcym Krowickim (ib. k. 243). W r. 1577 spisali wzajemne dożywocie (ib. k. 374). Drugą żoną Stanisława była Jadwiga Ciemińska, wdowa 1-o v. po Florianie Szyszkowskim, z którą wzajemne dożywocie spisywał w r. 1595 (ib. 2 k. 468v). Żyła ona jeszcze w r. 1602 (I. Kal. 68 s. 388). Wieś Rumiejki w pow. wołkowyskim, z wyjątkiem części zw. Ziemkowszczyzna, nabytą od Pruskowskich, rezygnował w r. 1608 synowi Mikołajowi, ten zaś ojcu rezygnował jednocześnie odziedziczone po matce, Elżbiecie Osieckiej, części wsi Osiek w p. kal. (R. Kal. 1 k. 233, 233v). Stanisław temuż synowi w r. 1611 scedował zapis na 250 grz., jaki ongiś ojciec jego Jan otrzymał był od Anny z Grabinej Woli, wdowy po Macieju Starczynowskim (I. Kal. 77a s. 425). Jak się zdaje, żył jeszcze w r. 1612 (ib. 78 s. 763), nie żył już 1614 r. (R. Kal. 8 k. 354). Z pierwszego małżeństwa synowie: Mikołaj, Stanisław i Samuel oraz córka Barbara, w r. 1614 żona Stabisława Żabickiego z Żabic. O Mikołaju nie wiem nic prócz transakcji, o których wyżej.
1. Stanisław, syn Stanisława i Osieckiej, zapisał w r. 1611 dług 1.000 złp. swej żonie Elżbiecie Barczkowskiej (I. Kal. 77a s. 44). Oboje małżonkowie zostali w r. 1612 skwitowani przez wdowę Elżbietę z Kłonickich Szyszkowską z 300 zł. pierwszej raty dzierżawy części Skarszewka (ib. 78 s. 84) i t. r. z dalszych 200 zł. z tejże pierwszej raty (ib. s. 728). T. r. oboje skwitowani byli przez wdowę Zofię z Jasińskich Mikołajewską z 700 zł. drugiej raty dzierżawy części Suliszewic w p. sier. (ib. s. 1538). Z tej dzierżawy w r. 1616 skwitowali się nawzajem całkowicie (ib. 82 s. 342). Od siostry Barbary zamężnej Żabickiej Stanisław wraz z bratem Samuelem w r. 1614 uzyskali rezygnację części w Osieku i Dobrzyszewie, ze spadku po matce. (R. Kal. 8 k. 354). Stanisław z żoną w r. 1615 spisywali wzajemne dożywocie (ib. k. 444v). Oboje części w Osieku i Dobrzyszewie w r. 1616 sprzedali wyderkafem za 1.000 zł. małżonkom Czermińskim (I. Kal. 82 s. 605), a w r. 1618 Stanisław całe swe części w tych wsiach, zarówno odziedziczone jak i nabyte, zobowiązał się sprzedać wyderkafem za 8.000 zł. Piotrowi Rudnickiemu (ib. 84 s. 1285). Przed 1625.20/II. r. ożenił się powtórnie, biorąc Katarzynę z Miełkowic Mikołajewską (LB Skalmierzyce). Osiek za sumę 6.000 zł. zastawił Marcinowi Szczypierskiemu, a wdowa po tym Marcinie w imieniu własnym i synów w r. 1633 kwitowała go z 2.000 zł., pozostałych jeszcze z sumy zastawnej (I. Kal. 99b s. 1289). Oboje małżonkowie Osiek i Dobrzyszew zastawili potem, przed r. 1636, za 8.000 zł. Urszuli z Szamowskich Lipskiej, stolnikowej kaliskiej (ib. 102 s. 691). Żyli jeszcze w r. 1647, kiedy od Marianny z Balina, wdowy po Stanisławie Mikołajewskim, uzyskali zapis 300 złp. długu. Stanisław Ł. był wtedy dziedzicem wsi Bąki w p. szadkowskim (ib. 113 s. 259, 818). Nie żył już w r. 1677 (ib. 138 s. 1295). Syn Kazimierz Karol.
Kazimierz Karol (Karol Kazimierz), syn Stanisława i zapewne Mikołajewskiej, podstarości i sędzia grodzki sieradzki 1692 r. (Bon.), syndyk kaliskiego konwentu bernardynów 1693 r. (Z. T. P. 35 s. 1229). W imieniu własnym i żony Katarzyny Milewskiej zawierał w r. 1666 kontrakt z małżonkami Zaleskimi (I. Kal. 126 s. 242). Od Heleny z Radzyńskich, wdowy po Stanisławie Jeżewskim, 2-o v. Pniewskiej, i od jej syna Franciszka Jeżewskiego uzyskał w r. 1677 cesję sumy 300 zł., którą zmarły Stanisław Ł. wraz z żoną zapisali sposobem zastawu na wsi Bąki zmarłemu Stanisławowi Jeżewskiemu (ib. 138 s. 1295). Jego drugą żoną była Dorota Golińska, córka Piotra i Reginy z Obornickich. Kazimierz Karol był tenutariuszem dóbr królewskich Ceków w p. kal. Umarł przed 1700.14/VI. r., ale chyba właśnie w tym roku (ib. 154 s. 10, 156). Dorota z Golińskich przeżyła męża, w r. 1710 wydzierżawiła od Antoniego Baranowskiego Trzebów w p. kal. (I. Kon. 75 k. 259), co ponowiła na trzy lata w r. 1711 (I. Kal. 157 s. 31). Nie żyła już w r. 1717 (ib. 160 k. 21v). Z niej dzieci nie było i jako spadkobierca jej występował w r. 1721 rodzony jej brat Jakub Goliński (I. Kon. 75 k. 259). Z Milewskiej Kazimierza Karol miał synów Andrzeja i Stanisława. Z nich, Andrzej spisywał w r. 1700 wzajemne dożywocie z żoną, Katarzyną Korzenicką, córką Walentego i Anny Olszewskiej (I. Kal. 154 s. 10). Stanisław, któremu z działów z bratem przypadła dzierżawa wsi królewskiej Ceków, za konsensem królewskim z 1700.14/VI. r. wieś tę cedował Kazimierzowi Sokołowskiemu, miecznikowi płockiemu (ib. s. 156). Należy przypuszczać, iż obaj bracia byli bezdzietni i już nie żyli w r. 1724, kiedy wspomniany wyżej Jakub Gliński nazwany był nabywcą praw do całego spadku po Kazimierzy Ł-im, sędzim grodzkim sieradzkim (ib. 161 s. 385).
2. Samuel, syn Stanisława i Osieckiej, zapisał w r. 1606 dług 200 zł. Jakubowi Potockiemu (I. Kon. 32 k. 355). Wraz z żoną, Zofią Gembartówną, zapisł w r. 1624 dług 1.000 zł. bratu Stanisławowi Ł-mu (I. Kal. 90b s. 2770). Zob. tablicę.
Stefan, mąż zmarłej już pierwszej żony, Krystyny Brudzińskiej, miał z niej córkę Krystynę i w imieniu własnym oraz tej córki kwitował w r. 1666 Maksymiliana Stępowskiego z 2.000 złp. (ib. 126 s. 562). Matka jego drugiej żony, Jadwiga z Kałowa, wdowa po Tomaszu Radkowskim, jemu i drugiemu swemu zięciowi, Wojciechowi Łagiewskiemu, cedowała w r. 1666 rozmaite zapisy (ib. s. 555). Jan i Dorota, rodzice Marianny Kazimiery, ochrzcz. 1701.22/X. r. (LB Oporowo). Rozalia, nie żyła już w r. 1769, żona Rocha Barczewskiego. Ponieważ ich syn Deograt (Teofil) Barczewski występował wtedy jako dziedzic części Bąków (I. Kal. 209/213 k. 10), sądzić by można, iż owa Rozalia była wnuczką (bo chyba nie córką?) wspomnianego wyżej Stanisława Ł-go, dziedzica Bąków.
@tablica
Szymon i Anna (Marianna) z Jastrzębowskich, oboje już nie żyjący w r. 1788, rodzice Michała, męża Anny Grabowskiej, obojga wtedy też już nie żyjących, po których syn Antoni. Ten Antoni miał za pierwszą żoną Katarzynę Kczeczkowską, córkę Jakuba i Barbary Politańskiej. Z niej syn jedyny Józef, którego w r. 1787 Wojciech z Konopnicy Grabowski, podstarości kaliski, uczynił swym plenipotentem (I. Kal. 227 k. 380). Temu Józefowi ojciec w r. 1788 swe cedował swoje wszystkie sumy i dobra spadkowe (ib. 228 k. 150). Drugą żoną Antoniego była Jadwiga Szawłowska, z którą spisywał w grodzie łęczyckim 1786.29/XII. wzajemne dożywocie. Umarła ona w r. 1791, a rejestr pozostałych po niej rzeczy spisywano 12/XII. Była bezdzietna i Antoni t. r. jej dożywocie scedował spoadkobiercom jej (ib. 231 k. 154, 337).
Łopieńscy, Łopińscy h. Lubicz, z Łopieni w ziemi bielskiej. Ks. Andrzej, opat w Mogilnie w r. 1535 (G. 30 k. 306). Od Walentego Czarnotulskiego nabył wyderkafem w r. 1537 za 200 zł. dla swego konwentu jezioro we wsi Głogowiec i łąkę "Kobylnicę" w p. gnieźn. (P. 1394 k. 162). To jezioro i tę łąkę w r. 1540 sprzedał wyderkafem za taką sumę Janowi Kołudzkiemu (P. 1394 k. 366). Należne sobie z przyszłych działów z braćmi rodzonymi, Wawrzyńcem i Piotrem, części wsi Łopienna Siódmaki czyli części we wsiach: Łopienie, Krassowo, Piekuty, Koboski, Skłody w ziemi bielskiej dał w r. 1545 bratu Piotrowi (P. 1395 k. 197). Nie żył już w r. 1569 (P. 915 k. 276). Wawrzyńcowi, bratu opata, w r. 1536 zapisał Jan Dąbrowski dług 29 grz. (G. 31 k. 41), a w r. 1538 ten sam Dąbrowski sprzedał mu wyderkafem za 30 grz. trzy łany roli pustej we wsi Dąbrówka w p. gnieźn. (P. 1394 k. 217v). Z tego jeden łan zobowiązał się w r. 1540, iż sprzeda wyderkafem za 60(!) grz. Janowi Czarnotulskiemu (G. 32 k. 211v). Wawrzyniec Ł. "Sapkowicz" ("Zubkowicz"?) z ziemi bielskiej, niewątpliwie identyczny z powyższym, kwitował w r. 1544 ze 100 grz., zapisanych w ziemstwie brańskim, Wawrzyńca Ł-go, syna "Soboty", swego brata stryjeczno-rodzonego (G. 44 k. 51v). Boniecki w popisie ziemian bielskich w r. 1528 znajduje wśród rozmaitych Ł-ch, dziedziców w Łopieni, także Piotra i Ławryna Janowiczów "Zubkowiczów", oraz Piotra "Soboczyca". Janowiczami "Zubkowiczami" byliby wię wszyscy trzej bracia, ks. Andrzej, Piotr i Wawrzyniec (Lawryn). Piotr "Soboczyc" to ich brat stryjeczno-rodzony.
Łopieńscy, z Łopienna w p. gnieźn., zapewne h. Szaszor. Sędziwój z Łopienna w r. 1402 (G. 1 k. 20). Dziersław z Łopienna, Ł., w latach 1410-1416 (Py. 2 k. 3v, 4 k. 165v). Dalibor w r. 1411 (G. 1 k. 95v). Małgorzata i Jadwiga, panny, córki Helki, 1411 r. (ib. k. 73v). Fał w r. 1411 (ib. k. 72, 91, 98). Stefan z synem Michałem 1411 r. (ib. k. 76v, 91) i Stefan, zapewne ten sam, z Tomkiem 1419 r. (G. 2 k. 67). Może ów Tomek to Tomasz, syn Pawła, z r. 1418? (P. 5 k. 97v). Tomaszów z Łopienna żyło współcześnie dwóch: Tomek i Pietrasz, dziedzice w Łopiennie, występowali ok. 1424 r. przeciwko Tomkowi z Łopienna i jego bratankowi Janowi (G. 3 k. 214v). Identyczny niewątpliwie z jednym z owych Tomaszów Tomisław z r. 1420 (ib. k. 25v) i Tomasz występujący ok. r. 1427 (ib. k. 243). Piotr występował w latach 1416-1418 (G. 2 k. 36, 109v).
Jan z Łopienna, Ł., burgrabia kaliski w latach 1443-1447 (Gąs.), nazwany w r. 1443 "niegdy z Łopienna" (P. 1379 k. 52), w r. 1444 "Łopieński" (ib. k. 25v) i znów 1447 r. (I. kal. 4 k. 77v). Dziersław z Łopienna miał w r. 1443 sprawę z Michałem z Wilamowic (G. 5 k. 26). Piotr z Łopienna w r. 1445 nabył wyderkafem za 30 grz. dwa łany z Łopiennie od Piotra z Żernik, kasztelana kaliskiego (P. 1379 k. 97v). Należy tu dodać, że ów Piotr, będąc jeszcze chorążym kaliskim, występował ok. r. 1424 jako dziedzic części w Łopiennie (G. 3 k. 214v). Tomasz, Tomek Ł. dziedzic w Łopiennie, być może identyczny ze wspomnianym wyżej Tomaszem, synem Pawła, w r. 1443 od Piotra z Żernik, kasztelana kaliskiego, nabył wyderkafem za 50 grz. cztery i pół łany roli w Łopiennie (P. 1379 k. 66). Miał w r. 1448 sprawę z powództwa Annym żony Wojciecha z Broniewic, dziedzica w Wilamowie (G. 6 k. 10v). T. r. nastąpiła rozgraniczenie jego dóbr z dobrami tych małżonków, Wojciecha i Anny, jak również z dobrami Michała Wilamowskiego, jego żony Katarzyny i synów (ib. k. 13v). Mikołaja, syna tego Tomasza, pozywał t. r. Andrzej z Wilamowa (G. 7 k. 4), a ojciec poręczył za niego Andrzejowi na sumę 19 grz. (G. 6 k. 122v). Wojciech z Łopienna, syn "niedzielny" Tomasza, zapewne tego samego, wzywał w r. 1450 braci Bielawskich do uiszczenia się (ib. k. 158v).
Stanisław z Łopienna uzyskał w r. 1449 termin przeciwko Janowi i Wojciechowi, braciom z Kłodzina (G. 7 k. 56). Chyba ten sam Stanisław na połowie dóbr w Łopiennie w r. 1465 oprawił posag 30 grz. żonie swej Helenie (P. 1383 k. 236v). Miał w r. 1469 termin z Dorotą Goliaszową i jej niedzielnymi synami, Janem i Wojciechem, dziedzicami w Kłodzinie (G. 20 k. 178v). Uzyskał t. r. termin przeciwko Wojciechowi z Janowmłyna. Dane mu przy tej okazji imienisko "Puczek" ("Paczek"?) (G. 9 k. 1, 19v). Wuj rodzony Agnieszki, wdowy po Tomaszu z Wygrozowa (G. 10 k. 110v). Zięciowi swemu, Mikołajowi Raszkowskiemu "Baranowi", zapisał w r. 1485 sumę 30 zł. węg. (G. 22 k. 5v). Pozwany w r. 1484 przez bratanicę Katarzyną, córkę zmarłego brata Pawła, dziedzica w Łopiennie, nie stanął i winien był płacić winę (G. 12 k. 78). Tej Katarzynie, która tymczasem wyszła za Franciszka (Franczka), mieszczanina w Żninie, zapisał w r. 1486 dług 25 grz. (G. 22 k. 27v). Od niej t. r. kupił wyderkafem za 10 grz. jej ojczyste części w Łopiennie (P. 1387 k. 51v), zaś w r. 1489 nabył je od niej za 30 grz. wiecznością (ib. k. 119). Intromitowany w r. 1491 do dwóch łanów Wojciecha Golasa (Goliasza) w Małym Kłodzinie (G. 22 k. 189). Od Katarzyny, żony Stanisława Małachowskiego z Małego Kłodzina w r. 1494 nabył za 11 grz. i jeden wiardunek dwa puste łany w tej wsi (P. 1388 k. 66v; G. 16 k. 89). Ręczył w r. 1497 za swego zięcia, Jana Zawiszę Wybranowskiego, ks. Mikołajowi Raszkowskiemu, iż ten będzie z nim żył w pokoju (G. 17 k. 26). Już nie żył w r. 1500, a dwa puste łany w Kłodzinie odziedziczyła po nim córka Małgorzata Ł-a (Kc. 8 k. 29; P. 1389 k. 71v), która zrazu w r. 1485 była żoną Mikołaja Raszkowskiego "Barana", potem 2-o v. w latach 1497-1511 Jana Zawiszy Wybranowskiego. Odziedziczone po ojcu części w Łopiennie w r. 1511 sprzedała za 100 grz. Andrzejowi Zakrzewskiemu (P. 786 s. 287).
Ks. Benedykt (Bieniasz), kanonik włocławski 1460 r., scholastyk krakowski w r. 1463, kanonik krakowski i gnieźnieński 1464 r., kanclerz arcybiskupi 1464 r., archidiakon pomorski 1469 r. Wraz z Janem z Rytwian w r. 1461 posłował do Rzymu (Korytkowski). Toczyła przeciwko niemu sprawę w r. 1462 Jadwiga, wdowa po Chwale z Bielaw (G. 20 k. 17). Dwie części swego działu w Łopiennie w r. 1470 sprzedała wyderkafem za 110 grz. Maciejowi Prądzyńskiemu (P. 1385 k. 66v). Ten Maciej, późniejszy kasztelan przemęcki, był mężem Anny, rodzonej bratanicy ks. Benedykta (G. 259, luźna karta). Ks. Benedykt w r. 1474 spisał testament, zapisując wszystkie swe księgi kościołowi gnieźnieńskiemu. Umarł w r. 1480 (Korytkowski). Agnieszka z Łopienna, żona Feliksa Dziewierzewskiego, połowę Łopienna w r. 1482 sprzedała za 350 grz. Annie, żonie Dobiesława Żabickiego z Zakrzewa (P. 1386 k. 163v). Jakub, syn zmarłego Jana, dziedzica w Łopiennie, był w r. 1486 wzywany przez tę Annę, żonę Dobiesława Zakrzewskiego, do uiszczenia 350 grz. (G. 12 k. 128v).
Łopińscy, Łopieńscy różni. Maciej Łopiński, od sióstr, Anny, żony Macieja Kurowskiego, i Barbary, żony Jana Kurowskiego, w r. 1513 kupił za 60 grz. ich część macierzystą we wsi Prusy Zakrzewskie (Py. 23 k. 14). Wojciech Łopiński, chrzestny 1627.3/III. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Piotr Łopiński, mąż Ludwiny Szczytnickiej, córki Jana, bezpotomnej, nie żyjącej już w r. 1682 r. (Py. 155 s. 71). Piotr Łopieński, chrzestny 1684.23/I. r. (LB St. Gostyń). "Szl." Ignacy i Marianna Łopieńscy, rodzice Barbary, zmarłej w Rgielsku 1796.7/IX. r. (LM Tarnowo k. Łekna). Ignacy "de Łopiński", po którym wdowa, "szl." Anna Marianna z Zaydlerów, mieszkająca w Gostyniu, zmarła w Zdunach 1826.14/I. r., mając lat 40 (LM Zduny). Franciszka Łopińska, żona Macieja Jana Kuleszy, kapitana w czasach napoleońskich, potem burmistrza Gostynia, zmarłego tam 1856.11/I. r., przeżyła męża (LM Gostyń).
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
384385386387[388]389390391392
