Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
302303304305[306]307308309310
Laborscy - Lisieccy
@tablica
z Wielkopolską, tu spędził schyłek życia i tutaj umarł. Był synem Samuela, stolnika kijowskiego, i Anny z Żmigrodu Stadnickiej, kasztelanki przemyskiej, wnukiem Jana i Elżbiety (Heleny) Roguskiej, kasztelanki sanockiej, prawnukiem Samuela, sędziego ziemskiego bełskiego i Zofii Łaszczówny, praprawnukiem wreszcie Świętosława, wojskiego horodelskiego, i Anny Podhoreckiej (boniecki). Tego Świętosława czytelnik znajdzie już wśród Lipskich wielkopolskich wyliczonych na poprzednich stronach.
Józef był skarbnikiem bełskim 1713 r., chorążym buskim w l. 1730-1732, regentem kancelarii mniejszej koronnej 1731 r., regentem kancelarii większej koronnej 1735 r., kasztelanem bełskim 1737 r., łęczyckim 1750 r. Miał 1744 r. starostwo żydaczewskie (ib.). Umarł w wieku 64 lat w Chobienicach 4 XII 1752 r. i został pochowany w Woźnikach (LM Chobienice; Nekr. Bernardynek Pozn.). Po śmierci pierwszej żony Anny Łętkowskiej, kasztelanki konarskiej, Józef ożenił się z Wiktorią Skaławską, córką Franciszka, kasztelana gnieźnieńskiego, i Jadwigi Mieszkowskiej. Na swych dobrach Boniewice w ziemi przemyskiej, Nowosielce, Olchowiec, Wietlin, Międzybrody, Osada w ziemi sanockiej oprawił jej 1742 r. przed ślubem posag 100.000 zł (P. 1267 k. 27). Ślub dawał 26 V t. r. w Wilkowie Niemieckim kardynał Lipski (LC Wilkowo Niem). Wiktoria kupiła 1745 r. od Katarzyny z Sapiehów, żony Michała Sapiehy, łowczego W. Ks. Litewskiego, za 106.800 zł dobra spławskie w p. pozn. (P. 1292 k. 107v). Już jako wdowa, w r. 1758 kupiła od Tomasza Rokossowskiego za 84.000 zł wieś Krzesiny w p. pozn. (P. 1325 k. 153v). W 1760 r. spisała w Wilkowie działy ze swymi siostrami (Ws. 92 k. 238). Swoją część dóbr w Wilkowie i Smyczyna oraz część łąk w Przybyszewie sprzedała 1762 r. za 84. 893 zł Ludwinie ze Skaławskich koźmińskiej, wojewodzinie kaliskiej (P. 1334 k. 39v). Od Ludwika Zwolińskiego i jego żony Anny de Trytzen kupiła 1766 r. za 25.000 zł kamienicę zwaną Cerpsowską w Rynku Poznania, koło kamienicy Dzaiłyńskich (P. 1342 k. 95v). Mocą kontraktu spisanego w Kobylopolu 15 V 1776 r. sprzedała dobra w Spławie za 106.800 zł Maciejowi Mielżyńskiemu, staroście wałeckiemu (P. 1353 k. 314). Umarła 4 III 1783 r., mając lat 86, i została pochowana u Karmelitanek w Poznaniu (LM Fara, Poznań). Po jej śmierci jej dobra Kobylepole, Krzesiny i inne spadłe na jej siostrzeńca Macieja Mielżyńskiego, podkomorzego wschowskiego, urodzonego z Krystyny Skaławskiej (Py. 166 k. 26). Kasztelan Lipski miał potomstwo jedynie z pierwszego małżeństwa. Jego dzici: Bendykt zmarły w Ponaniu 1746 r. (Boniecki), Tadeusz, o którym niżej Bibianna, zamrła w14 (15?) V 1755 r. (Kurier Pol, nr 96), Kandyda, zaślubiona 20 XI 1749 r. w Warszawie Antoniemu Czapskiemu, kasztelanicowi gdańskiemu (ib., nr 688), późniejszemu generałowi majorowi wojsk koronnych, wreszcie Cecylia, w r. 1752 żona Franciszka Żaby, wojewodzica mińskiego (Boniecki).
Tadeusz, syn Józefa, kasztelan łęczyckiego, i Łętkowskiej, ur. w Boniowicach 1725 r., pisał się "z Lipego na Lipsku". Deputat na Trybunał Koronny z wojew. podlaskiego 1758 r. (Estreicher XX, s. 177), szambelan królewski, generał major wojsk koronnych 1760 r., kasztelan brzeziński 1761 r., łęczycki 1763 r., członek Rady Nieustającej 1775 r., kawaler orderu Orła Białego 1781 r., wyjednał 1775 r. nakaz rozgraniczenia dóbr Kobylepole, Szczepankowo i Spławie (Vol. leg.). Zaślubił w Chorysławicach (?) 3 III 1753 r. Joannę Siemieńską, jedyną córkę Jana, kasztelana lwowskiego, i Doroty Niemojewskiej (Kurier Pol., nr 862; Estreicher XXVI s. 171; P. 1309 k. 20). Córka Anna Scholastyka Wiktoria Teresa Cecylia Joanna Alojzja, ochrzcz. z wody w Warszawie 12 00 1768 r., z ceremoni w Poznaniu 20 XI 1774 r. (LB Fara, Poznań), wyszła w Warszawie 25 XI 1787 r. za Kazimierza hr. Zawiszę. Ślub odbył się w pałacu ks. kanclerza Czartoryskiego (gazeta Warsz., nr 95). Tadeusz miał i synów: Ksawerego i Samuela Alojzego, ale ich losy nie splatały się już z Wielkopolską. Zob. tablicę 6.
@tablica
Jan, sędzia ziemski bełski, nie żyjący już 1643 r., ożeniony był z Dorotą Ślatkowską, która była 1-o v. za Janem Darowskim. Ta Dorota kupiła była od Pawła Wilkostowskiego, wojskiego chełmskiego, Czermno w p. chełmskim (P. 168 k. 11v). Hieronim, wojski horodelski, skwitowany 1657 r. z 1.500 zł przez Jana L-go, syna Prokopa pisarza ziemskiego kaliskiego (I. kal. 122 s. 52). Synowie tego Prokopa pisarza ziemskiego kaliskiego (I. Kal. 122 s. 52). Synowie tego Hieronima już po śmierci ojca, w 1669 r. skwitowani przez Zofię Chmielównę, żonę Jana L-go podsędka ziemskiego kaliskiego (ib. 129 s. 496). Tomasz, chorąży buski, ożenił się 1732 r. z Zofią Granowską, starościanką gostyńską (Estreicher XXXIII, s. 468). Oboje już nie żyli w 1776 r., kiedy ich syn ks. Franciszek, koadiutor kantorii katedralnej włocławskiej, proboszcz stawiszyński, jako współspadkobierca rodzonego wuja Kazimierza Granowskiego, wojewody rawskiego, mianował swego brata Stanisława, skarbnika bielskiego, plenipotentem do sprawy o sumy spadkowe, należne z dóbr Nowe Miasto i Granówko w wojew. rawskim i poznańskim (I. Kal. 214/216 k. 20). Jeszcze innym synem chorążego Tomasza był ks. Kazimierz infułat chocki, archidiakon katedralny gnieźnieńskie, opat lubiński 1780 r. (LB Lubiń), który w 1787 r. zawierał kompromis z Feliksem Czarneckim, dziedzicem połowy Brudzewa, Bolemowa i Chorabia, działającym w imieniu matki swej Ewy z Nowowiejskich, dziedziczki drugiej połowy tych dóbr oraz Lipego z działów spadkobierców L-go biskupa krakowskiego (ib. 227 k. 325). Anna L. i jej mąż Jan Moraczewski, oboje już nie żyjący w 1762 r. Józef, dziedzic Błaszek 1801 r. (LB Rusko).
Nie wiem, czy to tej rodziny należał pochodzący z p. bełskiego Walenty, syn zmarłego Szymona, który w 6141 r. kwitował z ran Jana Starczewskiego z Oszczeklina (I. Kal. 107a s. 192).
Lipscy h. Łada z Lipia w ziemi rawskiej. Ks. Franciszek, archidiakon łęczycki, kanonik gnieźnieński, łowicki, kurzelmowski, w 1584 r. wydziarżawił swemu rodzonemu bratu Wawrzyńcowi L-mu dziesięciny we wsi biskupstwa kujawskiego Prosino w wojew. sieradzkim (I. Kal. 50 s. 1386). Umarł w 1604 r. (G. 68 k. 19v, 34). Ks. Jan, kantor gnieźnieński, kanonik płocki i łęczycki, regent kancelarii kor., mianował 1626 r. plenipotenta dla sprawy o odzyskanie dziesięcin (M. K. 173 k. 573v-574). Arcybiskup gnieźnieński, otrzymał 1641 r. poddanego z Domosławia w p. kcyń. od Adama i Macieja braci Modliszewskich. Ks. Filip, scholastyk gnieźnieński, pożyczył 1641 r. Jerzemu Ossolińskiemu, podkanclerzemu kor., sumę 20.000 złp (M. K. 185 k. 636v-637v). Ks. Konstanty na Lipiu L., dziekan gnieźnieński i administrator archidiecezji 1763 r. (G. 85 k. 21), późniejszy arcybiskup lwowski, zmarły 1698 r. (Boniecki). Konstancja, starościanka rawska wyszła 1687 r. za Samuela Lanckorońskiego (Estreicher XVIII, s. 628).
Aleksander Feliks, hr. na Lipiu, starosta inowłodzki 1674 r., rawski, rzeczycki 1688 r., stanisławowski 1693 r., kasztelan sieradzki już 1693 r., marszałek Trybunału Piotrkowskiego 1694 r. (ib. XV, s. 275, 276), marszałek Trybunału Lubelskiego 1695 r. (ib. XIX, s. 69), wojewoda kaliski 1699 r. W r. 1701 trzymał i starostwo medyckie (ZTP 38 k. 114v). Zginął, rozsiekany szablami przez szlachtę na zjeździe sandomierskim 1702 r. (Boniecki). Jego pierwszą żoną była 1679 r. Zofia Olszowska, wojewodzianka rawska (ib.), drugą w 1697 r. Urszula z Siecina Krasicka, wdowa po Andrzeju Modrzewskim, podskarbim nadwornym koronnym i po Prokopie Granowskim, staroście żytomierskim, (boniecki; Kc. 133 k. 126). Urszula Krasicka umarła w 1719 r. (Estreicher XXI, s. 314). Aleksander Feliks miał z Olszowskiej syna Józefa i córkę Mariannę, w l. 1711-1731 żonę Franciszka Granowskiego, generała majora wojsk koronnych, wdowę w l. 1735-1743. Józef, ur. w Lipu 8 II 1681 r., starosta rawski i inowłodzki 1702 r., był t. r. mężem Elżbiety Wizemberkówny. Umarł bezpotomnie w 1704 r., a Elżbieta poszła 2-o v. za Jana Potockiego, kasztelana rogozińskiego, zaś w 1711 r. był ajuż 3-i v. żoną Kazimierza Odrowąża Chlewickiego, podczaszego sandomierskiego, który wówczas pozywał Franciszka Granowskiego i jego żonę (ZTP 39 k. 84).
Lipscy h. Pomian z Lipia w p. inowrocł. Katarzyna, żona Jana Pląskowskiego, wymieniła 1493 r. swoją część we wsiach Podgaje i Lipie w p. inowrocł. z Pawłem Pląskowskim, biorą w zamian jego część w Pląskowie w p. gnieźn. (P. 1387 k. 190v). Wojciech, burgrabia brzeski, plenipotent ks. Wojciecha Tolibowskiego, kanonika włocławskiego i kruszwickiego (ZTP 28b s. 2866). Jan, miecznik dobrzyński 1738 r. (LC Konary)
Lipscy z Lipy w ziemi nurskiej, wsi zwanej potem Lipa Drewnowo lub Drewnowo Lipskie. Byli zapewne Pobogami, jak i inni wiodący się z tego gniazda ich imiennicy, jednak jedna ich linia po przesiedleniu się w XVIII wieku do Wielkopolski poczęła pieczętować się herbem Grabie, oczywiście po to, by się zidentyfikować rodzinnie z tak zamożnymi tam L-imi tego herbu. Nie przestawali jednak kilka pierwszych pokoleń pisać się konsekwentnie "z Drewnowa", co wystarczająco jasno określa ich rzeczywiste pochochodzenie. T. Żychliński pierwszego osiadłego w Wielkopolsce L-go z Drewnowa, Stanisława, zidentyfikował ze Stanisławem, synem Adama i Naramowskiej, dziedzica Niepartu (zob. wyżej). Powiada, iż ów Stanisław sprzedawszy Niepart i Ciołkowo Nieżychowskim, przeniósł się z Wielkopolski w Płockie i osiadł w Drewnowie w p. nurskim, które to dobra dotąd noszą miano Lipszczyzna czyli Drewnowo Lipskich, w skutku osiedlenia się tam właśnie owego Lipskiego z Wielkopolski. Synowie jego wrócili w Poznańskie. Już jednak Boniecki zwrócił uwagę na to, iż wieś Drewnowo Lipskich była w rękach Lipskich Pobogów już w połowie XVI wieku, a więc wielkopolscy Lipscy piszący się z Drewnowa to chyba Pobożanie. Od siebie dodaję, iż ów rzekomy przodek tych Lipskich, Stanisław z Niepartu żadnego potomstwa nie pozostawił, był księdzem i umarł jako kanonik sandomierski (zob. wyżej).
Stanisław L. z ziemi nurskiej otrzymał 1603 r. zapis ddługu 120 zł od Adama Strychowskiego (Kc. 124 k. 165). Wojciech z Lipy w p. nur., syn Andrzeja, winien był 1616 r. trzy grzywny czynszu Jerzemu Olszanowskimu, podsędkowi ziemskiemu czerskiemu (I. Kal. 82 s. 1668). Stanisław L. i żona jego Anna Kazanówna, oboje chyba jeszcze żyjący w 1723 r. (G. 94 k. 305), rodzice Wojciecha i Andrzeja.
1. Wojciech, syn Stanisława i Kazanówny, pisał się z Drewnowa, dzierżawca Margonina 1719 r., był już wtedy mężem Katarzyny Krzyckiej (LB Margonin). Oboje z tą żoną wydzierżawili 1722 r. od Eleonory z Suchorzewskich, wdowy po Janie Krzyckim, kasztelanie nakielskim, i jej dzieci Witosław w p. nakiel. (N. 201 k. 18v). Dzierżawę margonina, trzymaną od Baltazara Ciecierskiego, stolnika drohickiego, przedłużył Wojciech 1725 r. na dalsze trzy lata (Kc. 135 k. 103). Był w 1730 r. posesorem Grocholina (LB Smogulec), zaś w 1732 r. zastawnym posesorem miasta Łabiszyn (Kc. 137 k. 22v). Już jako miecznik nurski uzyskał 1745 r. cesję pewnych praw do wsi Iwno od Franciszka Prusimowskiego, starosty grabowskiego (G. 97 k. 746v). Posesorem Iwna nazwany w 1748 r. (P. 1292 k. 70v). Swej córce Wiktorii, żonie Józefa Łukomskiego, zapisał 1749 r. sumę 20.000 zł jako wydział dóbr rodzicielskich (P. 1294 k. 137). Posesor Iwna i Wiktorowa zapisał 1753 r. sumę 5.600 zł Mariannie z Bronikowskich Żychlińskiej (P. 1310 k. 215). Podpisał w 1755 r. plenipotencję dla swych synów Jana i Aleksego. jego żona żyła jeszcze wtedy (P. 1315 k. 196). Karmelitom poznańskim zapisał w r. 1757 sumę 7.000 zł, karmelitom kcyńskim 3.000 zł (Kc. 143 k. 175v). W r. 1759 nazwany kapitanem J. Kr. Mci i posesorem Iwna (P. 1327 k. 72). Zarówno on jak i Katarzyna z Krzyckich już nie żyli oboje w 1760 r. (G. 99 k. 205v). Wojciech L. dorobił się sporej fortuny, chociaż do końca życia chodził tylko dzierżawami i zastawami. Jego drobnoszlacheckie pochodzenie potwierdza i to również, że był niepiśmienny. jego zapisy i transakcje podpisywane są z reguły "ręką trzmaną". Synowie Wojciecha i Krzyckiej: Jan, Józef Kazimierz, Aleksy. Córki: Wiktoria Barbara, ochrzcz. 15 XI 1725 r. (LB Margonin), w l. 1748-1468 żona Józefa Łukomskiego, wdowa 1785 r., już nie żyła 1792 r., Marianna, w 1731 r. żona Macieja Kurnatowskiego, skarbnikiewicza wschowskiego, w 1747 r., krótko po 10 VII wyszła 2-o v. za Wawrzyńca Wyganowskiego, umarła 30 XI 1790 r., Zofia i Anna, bliźniaczki, ochrzczone 16 III 1727 r. (ib.).
1) Jan, syn Wojciecha, miecznika nurskiego, i Krzyckiej, pisał się z Drewnowa. Sporządził w Głupczynie 1 III 1740 r. kontrakt z Aleksandrem Samuelem Biegańskim o rękę jego córki Tekli, urodzonej z Julianny Grabowskiej (P. 1286 k. 175). W l. 1742-1743 mieszkał w Zelgniewie (LB Śmiełowo), niewątpliwie jako dzierżawca tych dóbr, stanowiących niegrodowe starostwo. W 1746 r. posesor Żylic (dziś Żelice) w p. kcyń., oprawił żonie swej posag 20.000 zł (P. 1286 k. 175). Wtedy Żelice były własnością Macieja Grabskiego chor. bręcławskiego (G. 115 k. 130). Oboje z żoną uzyskali 1749 r. od Stanisława Chwaliszewskiego i żony jego Katarzyny Ostrowskiej cesję dożywocia wsi królewskiej Szemborowo za konsensem królewskim z 28 XI t. r. (G. 98 k. 289v). T. r., wciąż jakoposesor Żylic, otrzymał plenipotencję od ojca (P. 1294 k. 142v). Z okazji fundacji jurysdykcji Andrzeja Malechowskiego, nowego starosty nakielskiego, przsiągł 29 III 1751 r. na urząd sędziego grodzkiego nakielskiego (N. 211 k. 35v-38v). Przysięgał ponownie 1 VI 1758 r. (N. 211 k. 11). Otrzymał 1759 r. po śmierci Młodziejowskiego urząd sędziego surogatora grodzkiego kaliskiego (Kurier Pol., nr 24, wiadomość z Warszawy z 30 V; Kc. 144 k. 89v). Spisywał 2 IX 1760 r. działy z młodszym bratem Aleksym i t. r. aprobował ten zapis przed aktami (I. Kon. 79 k. 216). Karmelitom kcyń. na Żelicach zap. 1761 r. sumę 500 tal. tj. 1.300 zł (H. W. Żelice). Miecznik kaliski 1762 r., posłował 1764 na sejm konwokacyjny (boenicki). Żelice z folwarkiem Michałowice kontraktem z 27 VI 1767 r. sprzedał za 180.000 zł synowi Wojciechowi (Michałkowice), któremu już wcześniej scedował 1769 r. na akces do konfederacji barskiej (P. 1346 k. 271). Wojski większy kaliski 1770 r. (Boniecki), dopiero w 1774 r. za konsensami królewskimi z 31 XII 1773 r. dokonał formalnej cesji Szemborowa na rzecz syna (G. 100 k. 570; Py. 158 k. 276). Wzajemne dożywocie z żoną zeznał 30 IX 1775 r. (G. 102 k. 84). Mianowany kaszte;anem sanockim 28 XII 1781 r. (Kossakowski III, s. 46), umarł w 1786 r., przed 5 IV (Gazeta Warsz., nr 27). Wdowa umarła nagle w Żelicach 21 XI 1795 r., mając lat 71 (LM Potulice). Synowie: Wojciech i Ksawery, córki: Kunegunda Katarzyna, ur. w Zelgniewie, ochrzcz. 2 IV 1742 r. (LB Śmiełowo), zapewne młodo zmarła, Józefa (Józefina), wydana 1-o v. 1789 r. za Siemiątkowskiego, zaślubiła 2-o v. w Potulicach 26 IV 1791 r. Kajetana Trzcińskiego, z którym żyła jeszcze 1797 r., Urszula, niezamężna 1789 r. (G. 115 k. 45v), potem żona Jana Siemiątkowskiego, zaś 2-o v. poślubiła w Potulicach 9 II 1793 r. Fabiana Sebastiana Koszutskiego, wreszcie Barbara Marianna Łucja, ur. w Żelicach, ochrzcz. 11 V 1761 r. (LB Potulice), zapewne młodo zmarła.
(1) Wojciech (Walenty Wojciech), syn, Jana kasztelana santockiego, i Biegańskiej, ochrzcz. 10 II 1743 r. (LB Śmiełowo), pisał się z Drewnowa. Nazwany starostą szemborowskim już w 1767 r., chociaż, jak widzieliśmy, oficjalna cesja tej królwszczyzny nastąpiła dopiero w 1774 r. Od Salomei Objezierskiej, córki Ludwika i Elżbiety Krzyżanowskiej, a wdowy po Rafale Kowalskim, kupił 1770 r. za 60.000 zł Wilkowo w p pozn. (G. 100 k. 407). Już t. r. 15 X (LC Buk) została ona jego żoną. Generał adiutant J. Kr. Mci 1773 r. (ib. k. 529v). Od Floriana Kęszyckiego dostał 1774 r. zobowiązanie. wedle kontraktu spisanego 27 IV t. r., do sprzedania za 63.000 zł dóbr Rudnicza w p. kcyń. (P. 1351 k. 253). W l. 1779-1780 dzierżawca Rokossowa (LB, LC Poniec). Z żoną swą spisywał wzajemne dożywocie 1780 r. (P. 1357 k. 1). Sędzia surogator grodzki kaliski 1783 r. (Boniecki). Rudnicz sprzedał 1786 r. za 73.000 zł braty swemu Ksaweremu (P. 1363 k. 44). Od Józefa Krzyżanowskiego, skarbnika poznańskiego, kupił t. r. za 180.000 zł Lewków i grąbków z Holendrami (I. Kal. 226 k. 43). Łowczy kaliski 1787 r., kawaler Św. Stanisława 1790 r. (Boniecki). Obok brata Ksawerego 1788 r. dziedzic Żelic (G. 115 k. 130). Podpisał 1792 r. akces do konferencji targowickiej (I. Kal. 232 k. 338). Po bracie Ksawerym odziedziczył w r. 1797 Rudnicz. Przekazał 26 III 1803 r. Żelice z Michałkowcem i Rudnicz synowi Janowi, zaś 12 VI 1806 r. przekazał Lewków, Grąblewo i Lewków-Huby młodszemu synowi Michałowi. każda z tych porcji ojcowizny wyceniona była na 48.333 tal. czyli 290.000 zł (Hip. Wągr., Żelice). Umarł w Kaliszu 3 IX 1810 r., mając lat 67 i został pochoowany w Lewkowie (LM Lewków). Salomea z Objezierskich żyła jeszcze 20 XII 1818 r. (LB Ostrów). Synowie Wojciecha i Salomei: Jakub Jan, ur. w Żelicach, ochrzcz. 24 VII 1771 r., Jan. o którym niżej, Józef Franciszek, ur. w Żelicach, ochrzcz. 4 IV 1774 r. (LB Potulice), Michał, o którym niżej. Córki: Emerencja i Józefa Marianna, bliźniaczki, ochrzczone 23 I 1777 r. Emerencja zmarła zaraz (LB i LM Gułtowy), Józefa chyba również. Inna Józefa Marianna, ur. w Broniszewicach 21 III 1783 r. (LB Broniszewice) zaślubiła 17 X 1802 r. Klemensa Zakrzewskiego. Jej wiek wówczas podano na 18 lat (LC Lewków), ale takie nieznaczne "odmłodzenie" panny idącej za mąż, to byłaby rzecz zwykła. Wreszcie Tekla, ur. w Żelicach, ochrzcz. 30 IV 1788 r. (LB Potulice), urodzona chyba jednak o dziesięć lat wcześniej, bo kiedy 17 II 1798 r. szła za Jana Stawskiego, wojszczyca wieluńskiego, miała mieć lat 20 (LC Lewków).
a. Jan, syn Wojciecha, łowczego kaliskiego, i Objezierskiej, ur. ok. 1774 r., pisał się z Drewnowa. Dziedzic Żelic i Rudnicza, sędzia pokoju powiatu obornickiego, umarł 26 VI 1816 r., mając lat 42 (LM Lewków). Z żony Teodory Wilczyńskiej, córki Ignacego i Franciszki Golińskiej, ur. w Krzyżanowie 5 XII 1783 r., zmarłej w Rudniczu 11 I 1823 r., pochowanej w Potulicach, miał tylko córki: Albertynę (Albertynę Nepomucenę Franciszkę), ur. 23 IV 1804 r., zmarłą w Żelicach 12 I 1884 r. w 81 roku życia (Dz. P.), żonę Józefa Nieżychowskiego, zmarłego 1867 r., któremu wniosła Żelice, Emilia, niewątpliwie identyczna z Salomeą Emilią Wirydyną, ur. w Lewkowie 20 I. 1811 r. (LB Lewków), zmarłą licząc 55 lat 17 I 1867 r. w Belęcinie, pochowana w Potuliach (LM Potulice), zaślubiona w 1832 r. Tadeuszowi Radońskiemu, dziedzicowi Kociołkowej Górki, zmarłemu 8 IX 1873 r. (Dz. P.), Seweryna, ur. 22 XII 1805 r. w r. 1831 już była żoną Kaliksta Zakrzewskiego, była 2-o v. za Tadeuszem Bieczyńskim, dziedzicem Grąblewa, którego zaślubiła przed r. 1843 (LB Grodzisko). trzy te siostry, w r. 1820 dziedziczki po rodzicach Żelic, dokonały 11 VI podziału spadku. Albertyna wzięła Żelice z Michałkowcem, w sumie 37.000 tal. Sewerynie dostał się Rudnicz wyceniony na 23.000 tal., Emilii przypadły kapityłu. Siostry uczestniczyły ponadto w pewnych należnościach z dóbr Majkowo w Król. Pol., Kwiatkowo i Karsko w pow. ostrzeszow. po dziadzie Wojciechu L-im (Hip. Wągr., Żelice).
b. Michał Mikołaj, syn Wojciecha, łowczego kaliskiego, i Objezierskiej, ur. 1779 r. w Rokossowie, ochrzcz. 16 X t. r. (LB Poniec) posesor Szemborowa 1803 r. (LB Szemborowo), dziedzic Lewkowa i Majkowa, sędzia apelacyjny kaliski 1807 r., prokurator trybunału cywilnego kaliskiego 1811 r. (LB Lewków), umarł w Lewkowie 14 IX 1813 r. (LM Lewków). Zaślubił 10 IV 1804 r. Józefę Zarembiankę, mającą lat 22, córkę Jana, dziedzica Ruska (LC Rusko). Z tego małżeństwa córka Katarzyna ur. ok. 1810 r., wydana 31 X 1833 r. za Feliksa Wężyka, zmarła w Mroczeniu 2 IX 1850 r. w wieku lat 40 i syn Wojciech.
Wojciech, syn Michała i Zarembianki, ur. 1805 r., oficer wojsk polskich 1831 r., kawaler krzyża Virtuti Militari, mieszkał 1827 r. w Kwiatkowie dziedzic Lewkowa, umarł w Kiessingen 1855 r. Zaślubił 1826 r. w Gruszczycach Stanisławę Grodzicką (LC Ociąż, tu zapowiedzi), córkę Józefa i Nepomuceny Zielonackiej. Umarła 13 VII 1895 r., pochowana w Lewkowie (Dz. P.). Syn Józef.
Józef Jan Bruno, syn Wojciecha i Grodzieckiej, ur. w Bukowinie na Śląsku 5 VIII 1827 r. (LB Ociąż), umarł 11 I 1884 r. w Lewkowie i atm pochowany (LM Lewków), dr praw, radca Ziemstwa Kredytowego, dziedzc Lewkowa, w ciągu trzydziestu lat swej gospodarki oczyścił majątek z długów i przykupił kilika okolicznych majętności (Dz. P.). Ożenił się 11 X 1859 r. z Antoniną Koczorowską, córką Antoniego i Augustyny z Turnów, ur. ok. 1840 r. (LC Oborzyska) zmarłą 1900 r., i miał z nią synów Wojciecha i Kazimierza oraz córki: Marię Amalię Ignację, ur. w Lewkowie 1 II 1862 r., wydaną w Lewkowie 4 VII 1882 r. za Bronisława Grodzieckiego, dziedzica Psarskiego koło Śremu (Dz. P.) zmarła w Lubrańcu 24 V 1937 r., i Stanisławę Marię Nepomucenę ur. 20 X 1863 r. w Lewkowie, zaślubioną w Lewkowie 26 VI 1883 r. Józefowi Czarneckiemu, dziedzicowi klucza zaniemyskiego.
a)Antoni Nepomucen Wojciech, syn Józefa i Koczorowskiej, ur. w Lewkowie 22 VII 1860 r. (LB Lewków), umarł 16 X 1930 r., pochowany w Lewkowie (Dz. P.), właściciel Lewkowa, Karsek i Szczur (1904 ha), ożenił się 1890 r. z Zofią Lipską córką Jana, gubernatora witebskiego, i Aliny z Rycków, zmarłą w Lozannie 14 II 1916 r., pochowaną zrazu w Lozannie, potem przewiezioną do Lewkowa (Dz. P.). Synowie Jan i Józef.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
302303304305[306]307308309310
