Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
729730731732[733]734735736737
Obałkowscy - Orzelscy
Okraglicki Klemens, nie żyjący już w r. 1530, ojciec Anny Mieleńskiej(!), w latach 1530-1532 żony Jana Nieradzkiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 57; I. R. Gr. Kon. 2 k. 208v; I. R. Z. Kal. 4 k. 85).
Okuliczowie h. Oksza, przybysze z W. Ks. Litewskiego, gdzie używali przydomku Kozaryn, którego jednak wśród O-w zamieszkałych w Wielkopolsce nie spotkałem.
Stanisław, administrator Wrotkowa w pow. pyzdr., mąż Marianny, w r. 1729 oficjalista w Czaczu u Franciszka Gajewskiego, starosty kościańskiego. Stanisław ten nazwany susceptantem grodzkim poznańskim jego żona zaś Marianną Czaplicką w zapisie z r. 1776 (P. 1353 k. 481), notorycznie fałszywym, dopisanym w XIX wieku. Stanisław i Marianna nie żyli już w r. 1773. Ich synowie: Józef, ur. w Wrotkowie, ochrzcz. 14 I 1728 r. (LB Mokronos), Ignacy i Jan, o których niżej. Zapewne też córką Stanisława była Agnieszka, która w r. 1784 jako "panna dojrzała" kwitowała Ludwikę z Koźmińskich 1-o v. Sokolnicką, podkomorzynę 2-o v. żonę Makarego Gorzeńskiego, z 5.000 złp (I. Kal. 224 k. 349).
1. Ignacy, syn Stanisława i Marianny, ur. w Czaczu, ochrzcz. 17 VII 1729 r. (LB Czacz), chyba identyczny z Ignacym, który był w r. 1782 ekonomem w Ostrorogu, dziedzictwie Adama Kwileckiego, kasztelanica lędzkiego (P. 1359 k. 540).
2. Jan, syn Stanisława i Marianny, ekonom w Karczewie i Jaskółkach, w latach 1770-1790 posesor w Puszczykowie (LB, LC Łęki Wielkie Kośc. 335 k. 305). Żył jeszcze w r. 1791 (P. 1386 k. 323v). Zaślubił 1-o v. 28 I 1764 r. Apolonię Kosicką z Cykówka, zmarłą w Karczewie 9 II 1768 r. w wieku ok. 25 lat, pochowaną w Woźnikach u Reformatów (LC, LM Kamieniec). Drugą żoną, zaślubioną 18 VII 1773 r. była Marianna Kozierowska z Kąkolewa (LC Granowo), córka Macieja i Stawskiej, której t. r., krótko przed ślubem, zapisał 2.000 złp (Kośc. 331 k. 183). Żyła jeszcze 22 IX 1777 r. (LC Łęki W.). Trzecią żonę, Annę Grabską z Sepna, córkę Wawrzyńca i Eleonory z Zielińskich, zaślubił 4 VII 1785 r. (LC Konojad; P. 1363 k. 444). Umarła ona u swej matki Eleonory, 2-0 v.
@tablica
Kazimierzowej Nieżychowskiej, w Plewiskach 9 II 1796 r., mając 36 lat i 7 miesięcy (LM Komorniki). Z pierwszej żony syn Wojciech, o którym niżej, z drugiej Augustyn, ur. ok. r. 1774, w imieniu którego ojciec w r. 1787 kwitował Stanisława Ulatowskiego (P. 1364 k. 609). Posesor wsi Linie, umarł tam 25 XII 1805 r., mając lat 31, pochowany we Lwówku w kościele (LM Lwówek; LM Pniewy, tu wiek podany na lat 35, co pozostawałoby w sprzeczności z Kozierowską jako matką). Córka Apolonia Marianna, ur. w Karczewie 9 II 1768 r., rodziła się oczywiście z Kosickiej, która przy jej porodzie umarła (LB Kamieniec).
Wojciech (Wojciech Stanisław), syn Jana i Kosickiej, ur. w Jaskółkach, ochrzcz. z wody 7 IV 1766 r. (LB Granowo), posesor Kaczlina w r. 1829 (LB Września), Kobelina w r. 1830 (ib.). Zimina w r. 1834 (LB Grodzisk), dziedzic Konar w latach 1836-1841 (LB Lubasz; LB Grodzisk), Goliny w r. 1845 (LC Nowemiasto), żył jeszcze 19 V 1856 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Mąż Rozalii de Willant, zaślubionej przed r. 1810, a żyjącej jeszcze 28 XI 1836 r. (LB Grodzisk). Z niej syn Celestyn. Z córek Elżbieta (Elżbieta Salomea), ur. 5 XI 1809 r. (LB Św. Maria Magdal. Pozn.), wydana przed 19 III 1829 r. za Józefa Szułdrzyńskiego, dziedzica Grodziska, potem Lubasza, umarła w Golinie 19 XI 1864 r., zastrzelona przez okno podczas wieczerzy. Tam pochowana (Dz. P.). Była t. r. dziedziczką Goliny (LB Św. Marcin, Pozn.). Eleonora "z Goliny", niezamężna, wspomniana w r. 1859 (LB Potarzyca). Helena "z Konar", chrzestna 13 V 1841 r. (LB Lubasz).
Celestyn (Piotr Celestyn), syn Wojciecha i Willantówny, ur. ok. r. 1822, dziedzic w r. 1857 Potarzycy, w r. 1867 Lubiatówka, zaślubił w Poznaniu 19 V 1856 r. Antoninę Suchorzewską, córkę Jana, z Tarnowa, ur. ok. r. 1834 (LC Św. Marcin, Pozn.). Umarł w Lubiatówku 19 X 1872 r., mając lat 49 i 6 miesięcy, pochowany w Golinie (LM Dolsk; Dz. P.). Sąd w Śremie zarządził 13 III 1873 r. sprzedaż Lubiatówka w pow. śrem. (404 ha), celem podziału spadku pomiędzy troje żyjących nieletnich dzieci (Dz. P.). Antonina z Suchorzewskich umarła w Pobiedziskach 10 V 1907 r. i tam pochowana (ib.). Synowie, Jan (Jan Kazimierz Wojciech Bogdan), ur. w Potarzycy 6 II 1857 r., i Wacław (Wacław Wiktor), żyjący jeszcze w r. 1873. Z córek, Maria (Marianna Rozalia Justyna), ur. 29 III 1859 r., poślubiła w Poznaniu u Przemienienia Pańskiego 30 X 1883 r. Antoniego Alkiewicza, dra med. Helena (Leontyna Bronisława Tekla Helena), ur. w Lubiatówku 15 XI 1867 r., zmarła tam 30 VIII 1869 (LB, LM Dolsk; Dz. P.). Zob. tablicę.
Olawski (Oławski?) Jan od ks. Andrzeja Gołuchowskiego, kanonika poznańskiego, w r. 1497 nabył wyderkafem za 200 grz. wieś Przygodzice w p. kal. (P. 1383 k. 157).
Olbińscy. Ewa, żona Adama Kumaskiego, z pow. kaliskiego, nie żyjącego już w r. 1643. Maciej, chrzestny 8 XII 1707 r. (LB Lubiń). Zob. Chwalęccy i Czachórscy.
Olborska Katarzyna zaślubiła przed 7 XI 1724 r. Wojciecha Ratkowskiego (LB Kamieniec).
Olbrachciccy h. Kotwicz, z Olbrachcic w ziemi wschowskiej. Może potomkiem Jana cz. Janusza Kotwicza z Gołanic, piszącego się też z Olbrachcic, starosty wschowskiego w r. 1442 (S. Kozier., Obce ryc., s. 55), był Szymon Kotwicz z Olbrachcic, już nie żyjący w r. 1493 (P. 1387 k. 194). Był to ojciec Krzysztofa, o którym niżej, oraz conajmniej sześciu córek. Z nich, Barbara była w r. 1493 żoną Wincentego Moraczewskiego z Moraczewa i Pomykowa w p. kośc., wdowa w r. 1529. Anna za Maciejem Oleskim, już nie żyjącym w r. 1529. Nieznana mi z imienia za Strawaldem Szyszyńskim. Również nieznana z imienia za Bukowieckim. Marta, nie żyjąca już w r. 1502, żona Kaspra Schenckendorffa, dziedzica w Miłogoszczu (Milgos). Krystyna wreszcie, w latach 1502-1530 żona Melchiora Kotwicza z Miłogoszcza.
Krzysztof O., syn Szymona, podwojewodzi wschowski w r. 1517 (Ws. 1 k. 107). Mąż Zofii Trzebawskiej, od jej brata Macieja Trzebawskiego dziedzica w Wielkim Niemczynie p. kcyń., uzyskał w r. 1488 zapis 17 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 200 grz. na Niemczynie (P. 1387 k. 99). Od tegoż szwagra uzyskał w r. 1496 wyderkaf wsi Broszczewo (dziś Bruszczewo) w p. kośc. za 145 grz. posagu żony (P. 1383 k. 96; Kośc. 230 k. 96). T. r. oprawił żonie posag 200 grz. na swej części w Dębowejłęce oraz na inwentarzach w Olbrachcicach i Dębowejłęce (W. 1 k. 4). Od Andrzeja Kąkolewskiego w r. 1501 nabył wyderkafem za 10 grz. łan pusty w Dębowejłęce, leżący na przeciw swego dworu (ib. k. 27). Toczył w r. 1502 z siostrą Krystyną, żoną Maelchiora Kotwicza z Wielkiej Kłody i Miłogoszcza, sprawę o jej posag (P. 859 k. 295v), ale już t. r. uzyskał od szwagra poręczenie, iż jego żona brata skwituje (Ws. 1 k. 38). Innego szwagra, Macieja Trzebowskiego, t. r. kwitował z 55 grz. posagu za swoją żoną, Zofią Trzebawską (P. 859 k. 219v). Po śmierci siostry Marty i męża jej, Kaspra Schenckendorfa, kwitowany był t. r. przez Andrzeja Schenckendorga, dziedzica w Miłogoszczu, stryja i opiekuna jej synów, z ich dóbr po matce (Ws. 1 k. 38). Trzymał wyderkafem w sumie 145 grz. wieś Broszczewo zmarłego Macieja Trzebawskiego, skąd usunęła go siłą Elżbieta, wdowa po Janie Smigielskim, kasztelanie przemęckim. Zapadł w tej sprawie w r. 1507 dekret, iż w tej posesji nie go ona niepokoić (P. 862 k. 238). Procesował o to Elżbietę jeszcze i w r. 1508. Ona twierdziła, iż ma tam oprawę swego posagu i wiana (P. 863 k. 105). Na Olbrachcicach w r. 1509 Krzysztof oprawił 100 grz. posagu drugiej swej żonie Annie Bojanowskiej (Ws. 1 k. 68; P. 1393 k. 313v). Z Nankierem i Kasprem Dłuskimi, swymi stryjecznymi braćmi, dokonał w r. 1514 podziału zamku i dworu we wsi Siedlnica (dziś Świdnica) w p. wsch. (Ws. 1 k. 94). Występował w r. 1521 jako wuj córek swej owdowiałej siostry Barbary zamężnej Moraczewskiej (Kośc. 234 k. 52). Swym siostrzeńcom, Szymonowi, Janowi i Abrahamowi Bukowieckim w r. 1523 dał swą część w Dębowejłęce z dworem i folwarkiem, zastrzegając sobie dożywocie (Ws. 1 k. 156). Jednocześnie dwór i folwark tam w 50 zł puścił swej żonie (ib.). Nie żył już w r. 1524, kiedy siostra Krystyna Kotwiczowa uzyskała intromisję do przypadających jej z działów z innymi siostrami części Siedlnicy, Olbrachcic, Ogrodów i Dębowejłęki (Ws. 1 k. 173). Najwidoczniej tej intromisji nie dokonała, bowiem w r. 1526 pozywała swe siostry, Moraczewską i Oleską, szwagrów Ernesta Strawalda i Kaspra Schenckendorfa oraz siostrzeńców Bukowieckich o wydzielenie należnej jej szóstej części dóbr po bracie (Ws. 2 k. 13). Owdowiała Anna Bojanowska w r. 1529 kwitowała Szymona, Abrahama i Jana Bukowieckich (siostrzeńców męża) z 50 grz., zapisanych jej przez zmarłego na Dębowejłęce (Ws. 2 k.57). Oprawę swą na Olbrachcicach t. r. cedowała Ernestowi Strawaldowi z Szyszyna, siostrzeńcowi męża, ten zaś zapisał jej 100 grz. długu (ib. k. 65). T. r. była już 2-o v. żoną Stanisława Radzewskiego (P. 1393 k. 313v), zaś jako żona 3-o v. Stanisława Moreckiego w r. 1532 kwitowała z 200 grz. Ernesta Strawalda Szyszyńskiego (ib. k. 113). Ów Strawald w latach 1529-1531 od swych rodzonych sióstr, jak również od ciotek i ciotecznego rodzeństwa skupił spadek po wuju w Olbrachcicach, Ogrodach, Długiejłęce i Siedlnicy (Ws. 2 k. 66v, 74, 80, 81, 84, 95)
Olbrycht Anna (de Olbrychty) i jej mąż, Kazimierz Marszewski, okazywali w r. 1735 ślady pobicia doznanego w czasie najazdu na Kurowo Stanisława i Jakuba braci Granowskich (Kośc. 170 k. 215).
Olbicówna Agnieszka, żona Andrzeja Kopcia. Oboje w r. 1616 zapisywali 100 zł długu Samuelowi Kęszyckiemu (I. Kal. 82 s. 1319).
Oldenburgowie, Oldenburscy h. Własnego, wiodący się z Meklemburgii. Henryk de Oldenborg, Oldenbork, z ks. Meklemburskiego, w r. 1594 zawierał kontrakt pod zakładem 3.000 zł z Piotrm Potulickim, wojewodą kaliskim i starostą wyszogrodzkim (N. 162 k. 112v). Wyderkaf wsi Górzno, Pieczewo (Piczyno?) i część wsi Sendik(?) w p. nakiel. trzymanej od tegoż wojewody wyderkafem w sumie 6.000 zł, cedował w r. 1598 Janowi Dembińskiemu z Tuszków (N. 163 k. 362). Połowy wsi Debrzno, Trudna i Huta oraz pustek Bługowo w p. nakiel., nabyte od Wojciecha Debrzyńskiego, cedował w r. 1598 temuż Debrzyńskiemu wraz z sumą 12.000 zł oraz ewikcję tych dóbr (ib. k. 390). Od tego Debrzyńskiego w r. 1600 nabył wyderkafem za 4.000 zł części wsi Henkiendorf w p. wał. (N. 219 k.450v), ale już w r. 1601 skwitował go z tej sumy, nabywając odeń jednocześnie wyderkafem za 8.000 złp połowę części Debrzna, Trudnej i Huty oraz pustek Bługowo (W. 23 k. 259). Ten sumę wyderkafową na tych dobrach zastawił w r. 1603 Joachimowi Wedelskiemu (W. 3 k. 77). Debrzno, Trudna, Bługowo i Huta pozostawały w zastawie O-a jeszcze i w r. 1609 (N. 167 k. 657). Kwitowany był t. r. przez Wojciecha Debrzyńskiego z pewnej sumy za dzierżawę części Debrzna (N. 167 k. 291). Nie żył już w r. 1611, zaś wdowa po nim, Anna de Wedel, pani dożywotnia i opiekunka synów, Henryka i Walentego, kwotę 6.600 zł, pozostałą z 8.000 zł sumy wyderkafowej na częściach Debrzna, Trudnej, Huty i Bługowa, cedowała wtedy Barbarze Debrzyńskiej, wdowie po Macieju Siedleckim (N. 167 k. 835). Skwitował ją w r. 1614 Janusz Grzymułtowski, kasztelan bydgoski, z 2.000 złp dzierżawy Zakrzewa i Dzierzązna w p. nakiel. (P. 992 k. 834).
Jan Oldenburski wraz z żoną Jadwigą Legandrin w r. 1689 wydzierZawili na cztery lata od Adama Lipskiego z Niepartu i Zofii z Zakrzewskich, wdowy 1-o v. po Andrzeju Konarzewskim, Żołędnica w p. kośc., pod zakładem 18.000 zł (Kośc. 356 k. 128). Zapewne ta sama Jadwiga O-a była chrzestną 14 X 1692 i 26 III 1701 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.; LB Św. Marcin, Pozn.).
Joachim Oldembork nie żył już w r. 1744, kiedy jego córka, Dorota Jadwiga spisywała wzajemne dożywocie z mężem swym Adamem Pudwelsem (P. 1275 k. 160). Żyła jeszcze w r. 1756, chyba już nie żyła w r. 1764, nie żyła z pewnością w r. 1776.
Olechnowicz, Olechniewicz "Ur." Mikołaj (czy szlachcic?) i Zofia, zamieszkujący w Przyborowie w p. kośc., rodzice Wojciecha, ochrzcz. 10 III 1661 r., i Anny, ochrzcz. 7 IX 1655 r. (LB Niepart).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
729730731732[733]734735736737
