Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
730731732733[734]735736737738
Obałkowscy - Orzelscy
Olechnowski Piotr w imieniu wdowy Katarzyny z Niszczyckich Grabowieckiej, starościny mławskiej, w r. 1570 kwitował z 50 złp Stanisława Grabowieckiego (P. 917 k. 716v).
Olechowscy, Jan i Stanisław, braci przyrodni zmarłego Wojciecha Marszewskiego, występowali w r. 1687 (G. 88 k. 151v).
Oleccy. "Ur." Andrzej w r. 1676 zaślubił Zofię Pabianowską (LC Wysocko). "Ur." Helena O-a, wdowa, z zamku szamotulskiego, chrzestna 5 II 1701 r. (LB Szamotuły).
Olejska Elżbieta, w r. 1663 żona Mikołaja Gierkowskiego (P. 1425 k. 14).
z Oleksina w pow. gnieźn. Włodek miał ok. r. 1427 termin ze strony Jaroty z Wilkowyi (G. 3 k. 213).
Oleński "Ur." Jakub, świadek 29 VII 1705 r. (LC Ludziska).
Olescy h. Grzymała, z Oleśnicy w pow. kcyń. Synowie Bogusława:Jan, Wojciech i Mikołaj O-cy. O Wojciechu będzie mowa niżej. Jan O., dziedzic w Nietaszkowie w p. kcyń., za zezwoleniem swych braci, Wojciecha i Mikołaja, na tej wsi w r. 1471 oprawił żonie Annie 200 grz. posagu (P. 1385 k. 105). Być może identyczny z Janem O-im, nie żyjącym już w r. 1495, ojcem Heleny, wtedy żony Jana Dobrylewskiego z Dobrylewa (Dobrolewa) w p. kcyń. (P. 1383 k. 54). Mikołaj, trzeci z braci, w r. 1471 chyba jeszcze świecki (P. 1385 k. 105), notariusz konsystorza poznańskiego w r. 1467, kanonik kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu oraz notariusz Macieja Bnińskiego, wojewody poznańskiego i starosty generalnego wielkopolskiego, altarysta kolegiaty Farnej w r. 1482 kanonik katedralny gnieźnieński od 14 VI 1483 r., altarysta poznański i proboszcz w Czrząstowie, w r. 1489 zapisał na Oleśnicy 4 zł węg. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 50 zł węg., przeniesionej z kamienicy przy ul. Wodnej zmarłego "sław." Wojciecha Heyde, mieszczanina poznańskiego, ks. Jakubowi Staszko, mansjonarzowi Św. Marii Magdaleny (P. 1387 k. 129v). Był ponadto plebanem w Poniecu, altarystą w Kaliszu, zaś od r. 1496 kanonikiem katedralnym poznańskim. Miał beneficium parafialne w Kościelcu koło Kalisza, które w r. 1500 zamienił na plebanię w Swięciechowej. Prokurator kapituły poznańskiej w latach 1513-1521 i 1524, obrany administratorem wakującej stolicy biskupiej poznańskiej 5 V 1525 r. i ponownie w czasie od 22 IV do 28 IV 1526 r. Wikariusz generalny i oficiał z ramienia biskupa Jana Latalskiego od 12 VI 1525 do zgonu (Acta Capit. II, III; Nowacki II; Korytowski III). Od Jana Ciołka z Czacza, dziedzica w Piotrowie, burgrabiego poznańskiego, w r. 1482 uzyskał zapis trzech kop groszy rocznego czynszu na Piotrowie (P. 1386 k. 163). Na połowie Oleśnicy w r. 1483 zapisał wyderkafem jeden zł węg. rocznego czynszu kolegiacie Najśw. Marii Panny w Poznaniu (ib. k. 185). Bronczyno w p. kal. w r. 1509 sprzedał za 400 grz. Janowi Chołudowskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 8). Występował w r. 1510 jako stryj córek Mikołaja Królikowskiego (P. 768 s. 216). Umarł 7 XI 1526 r. (Nowacki II).
Wojciech, syn Bogusława, na połowie Oleśnicy w r. 1471 oprawił swej żonie Katarzynie 300 grz. posagu (P. 1385 k. 92). Ta Katarzyna Potrzonowska była już w r. 1493 wdową (P. 23 k. 64v). Żona 2-o v. w r. 1494 Stanisława Szczodrochowskiego, pozywała w r. 1495 swego syna Jana O-go (Kc. 8 k. 76v). Procesowała się z nim jeszcze i w r. 1508 o zajęcie młyna w Oleśnicy, podlegającego jej oprawie (ib. k. 114v) Synowie Wojciecha, Jan i Maciej. Córka Anna, w r. 1494 żona Jana Ciołka z Piotrowa (P. 1383 k. 13, 19v). Zapewne też Wojciecha córką była Zofia, żona Jana Lubowickiego, która w r. 1528 całą swą część macierzystą w Potrzonowie sprzedała za 70 grz. Janowi i Mikołajowi braciom rodzonym Oleskim, swoim chyba bratankom (P. 1393 k. 216v).
1. Jan, syn Wojciecha i Potrzonowskiej, dziedzic w Potrzonowie, pozywał Piotra Budziszewskiego, który w r. 1489 miał płacić winę, bo na pozew ten nie stanął (P. 22 k. 162). Z bratem Maciejem niedzielni dziedzice w Oleśnicy, w asyście stryja rodzonego ks. Mikołaja i innych w r. 1493 trzecią część Potrzonowa sprzedali za 200 grz. Maciejowi Studzieńskiemu (P. 1387 k. 191v). Wspomniany obok matki w r. 1494 (G. 23 k. 7), jak widzieliśmy, porocesował się z nią w latach 1494-1507. Pozywali matkę w r. 1502 wraz z bratem Maciejem, jako niedzielni dziedzice w Oleśnicy (P. 24 k. 18v, 38). Pozywali w r. 1504 Baltazara Piotrowskiego, dziedzica w Czaczu, o sumę 100 grz., którą jego zmarły ojciec, Jan Ciołek wziął był od nich z Oleśnicy w posagu za ich siostrą (ib. k. 74). Był Jan dziedzicem części w Potrzonowie. Nie żył już w r. 1531 (P. 1393 k. 428). Może identyczny z nim Jan O., któremu w r. 1495 Maciej Studziński dał wyderkafem za 50 grz. cztery łany w połowie Gorzuchowa w p. pozn., które sam trzymał też wyderkafem za 100 grz. od Piotra Budziszewskiego (P. 1383 k. 75). Katarzyna, niewątpliwie jego córka (nie znam jej matki), w latach 1525-1536 żona Jana z Łukowa Zbyszewskiego, 2-o v. w latach 1543-1550 żona Mikołaja Grzymułtowskiego, część ojczystą w Potrzonowie w r. 1531 sprzedała za 100 grz. Jerzemu, Janowi i Mikołajowi O-im, swoim braciom stryjeczno-rodzonym (P. 1393 k. 428).
2. Maciej, syn Wojciecha i Potrzonowskiej, od swej przyrodniej siostry, Róży Szczodrochowskiej, żony Macieja Przesieckiego, w r. 1522 kupił za 116 zł jej część w Potrzonowie. Był dziedzicem Ostrowitego w pow. nowskim, może były to dobra wzięte za żoną. A tą żoną była Anna Olbrachcicka, córka Szymona Kotwicza z Olbrachcic, która w r. 1524 wraz z siostrami i siostrzeńcami była pozywana przez szwagra Hermana Strawalda w związku ze spadkiem w Dębowejłęce, Siedlnicy i Olbrachcicach po rodzonym bracie Krzysztofie Olbrachcickim (ws. 1 k. 182v), zaś w r. 1526 w tej samej sprawie pozywała ją siostra Krystyna Kotwiczowa. Tu Anna nazwana też i "Ostrowicką' (Ws. 2 k. 13). Maciej nie żył już w r. 1529 (ib. k. 66v), a może już i w r. 1528, kiedy Anna od swych nieletnich synów, Jerzego, Jana i Mikołaja, uzyskała wyderkaf 70 grz. na częściach Potrzonowa. Stryjem rodzonym (!) tych jej synów nazwany wtedy Andrzej Nietaszkowski, który był może synem Jana z Oleśnicy i Nietaszkowa, o którym była mowa wyżej. Byłby jednak w takim przypadku nie rodzonym stryjem owych braci, lecz stryjeczno-stryjecznym. To zresztą wydaje się chyba oczywiste, bo jako synowie Wojciecha i Potrzonowskiej wymieniani bywali zawsze tylko Jan i Maciej. Anna Olbrachcicka chyba nie żyła już w r. 1531 (Ws. 2 k. 95). Mikołaj, trzeci z synów Macieja i Olbrachcickiej, nieletni w r. 1528 (P. 1393 k. 216v), niedzielny z braćmi w latach 1530-1531 (ib. k. 376; Ws. 2 k. 95) przeprowadził w r. 1534 działy z nimi, w skutku których uzyskał części ojczyste w Potrzonowie p. pozn. i części macierzyste w Siedlnicy, Ogrodach i Dębowejłęce w p. wsch. (ib. k. 688v, 689v). Bezpotomny, nie żył już w r. 1541 (P. 1394 k. 437).
1) Jerzy, syn Macieja i Olbrachcickiej, pisany niekiedy Ostrowickim, podkomorzy malborski w r. 1566, kasztelan chełmiński w r. 1568, przed 18 IX (P. S. B.). Wspólnie z braćmi, Janem i Mikołajem w r. 1528 kupił od Zofii, żony Jana Lubowickiego (swej ciotki?), za 70 grz. jejczęści w Potrzonowie (P. 1393 k. 216v). Niedzielny z braćmi, wraz z nimi w r. 1530 na częściach Potrzonowa zapisał psałterzystom katedry poznańskiej 5 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 100 grz. (ib. k. 376). Z przeprowadzonych w r. 1534 działów braterskich wziął folwark Ostrowite oraz całe ojczyste wsie Półwiesek i Dąbrówkę oraz części wsi Kopytkowo i Kamionka w p. nowskim (ib. k. 689v). Odziedziczoną po bracie Jerzym część w Potrzonowie dał w r. 1541 bratu Janowi (P. 1394 k. 437). Od tego brata w r. 1545 dostał cesję sumy 1.535 złp, którą był winien Jakub Nietaszkowski, a obejmowała z tytułu tego długu (P. 1395 k. 170). Pozywał w latach 1547-1549 Wojciecha Nietaszkowskiego o wygnanie z części Oleśnicy i Nietaszkowa, trzymanych z tytułu powyższej cesji (P. 886 k. 572, 888 k. 72v). Król 26 VIII 1552 r. nadał mu część Błot Rakowieckich w pow. tczewskim. Od Feliksa Mełdzyńskiego v. Allen, miecznika chełmińskiego, w r. 1555 odkupił za 1.000 złp część Milewka, trzy łany w Zawadach i łąkę w Milewie. Był we wrześniu 1565 r. posesorem Jaźwiska i Dąbrówki. Umarł 27 VII 1569 r., pochowany w kościele w Pieniążkowie, koło Ostrowitego. Ożeniony z Zofią z Konopackich, córką Jana, wojewody pomorskiego, ur. ok. r. 1515, zmarłą 31 V 1593 r. Z niej syn Jan i córka zamężna za Jerzym Czarlińskim (P. S. B.).
Jan, syn Jerzego i Konopackiej, pisany niekiedy "z Ostrowitego", dworzanin królewski 7 IX 1564 r., kuchmistrz nadworny koronny w r. 1570. Na sejmie w Lublinie uzyskał królewski konsens na wykupienie z rąk Torunian starostwa bierzgłowskiego. Stawiali opór, więc dobra te wziął siłą 31 III 1570 r. Torunianie starali się jednak o ich zwrot i wreszcie 4 VI 1572 r. król nakazał O-mu zwrócić je miastu. Ponieważ z tym zwlekał Torunianie zamek bierzgłowski odebrali siłą. Spór O-go z Toruniem trwał jeszcze w r. 1576, za panowania Batorego. Zakończony dopiero w r. 1589. Jan przelał swe prawa na stryja Jana, miasto zaś zgodziło się wypłacić 7.500 złp. Asystował 1593 r. przy transakcji swej stryjecznej siostrze Dorocie zamężnej Przecławskiej (P. 960 k. 82). Mianowany podkomorzym pomorskim w r. 1604, zaś w kwietniu 1623 r. podkomorzym koronnym, umarł przed r. 1628, bo w r. 1627 podkomorzy oronnym był już ktoś inny. Był bezpotomny, a spadek po nim brali synowie stryjecznego brata Mikołaja oraz żyjące siostry Mikołaja i dzieci jego sióstr zmarłych. Żoną Jana była Zuzanna Przerębska, córka Jana, której w r. 1598 zapisał oprawę 10.000 zł posagu, a potwierdził ów zapis w r. 1613 (Z. T. P. 27 s. 1290). Była dziedziczką dObr Gidle i Niesułów w pow. radomskowskim, a w Gidlach w r. 1640 fundowała kaplicę (ib. 29 s. 1167). Żyła chyba jeszcze w r. 1643 (B.), zaś w r. 1663 mowa o niej jako o zmarłej bezpotomnie (Z. T. P. 31 s. 116).
2) Jan, syn Macieja i Olbrachcickiej, występował wraz z braćmi w r. 1528, jeszcze nieletni i niedzielny z nimi, kiedy to naywali od ciotki(?) Zofii Lubowickiej za 70 grz. jej część dóbr macierzystych w Potrzonowie (P. 1393 k. 216v). W imieniu własnym i braci części w Dędowejłęce, Olbrachcicach i Ogrodach, spadłe na ich matkę Annę, w r. 1531 sprzedał za 100 grz. Ernestowi Strawaldowi (Ws. 2 k. 95). Z działów braterskich, przeprowadzonych w r. 1534, zrazu wraz z bratem Mikołajem wziął ojczyste części Oleśnicy, Kamionki, Potrzonowa p. pozn., oraz części macierzyste Sidnicy (Siedlnicy), Ogrodów, Dędowejłęki p. wsch. (P. 1393 k. 688v), zaś zaraz potem z działów z Mikołajemwziął część Oleśnicy i Kamionki (ib. k. 689v). Część wsi Kamionka w r. 1537 sprzedał za 60 zł Janowi Zbyszewskiemu (P. 1394 k. 110v), a w r. 1538 części w tejże wsi sprzedał mu wyderkafem za 150 złp (ib. k. 180v). Od powinowatej swej, Barbary Śleszyńskiej, wdowy po Macieju Wiatrowskim, w r. 1540 dostał części spadłe po jej babce ojczystej, Katarzynie Sławkowej, we wsiach Pruszcz i Bagienica oraz w pustce Kamienica w p. nakiel. (ib. k. 413). Od brata Jerzego w r. 1541 dostał część w Potrzonowie, odziedziczoną po bracie Mikołaju (ib. k. 437). T. r. części w tej wsi sprzedał wyderkafem za 400 zł Maciejowi Wojnowskiemu (ib. k. 487). Pierwsza żona Jana, Jadwiga Śleszyńska cz. Wałdowska, miała od swego pierwszego męża Macieja Łobżeńskiego oprawę na połowach Wałdowa, Wałdówka, pustki Slaczno i młyna wodnego w Jadamkowie. Uzyskała w r. 1542 od Wojciecha Nietaszkowskiego zapis 100 złp długu (Kc. 10 k. 216v). Dał tej żonie w r. 1543 w dożywocie swe części Oleśnicy i Kamionki (G. 335a k. 286). Od swej stryjecznej siostry Katarzyny, żony Mikołaja Grzymułtowskiego, Jan dostał w r. 1543 jejczęści Oleśnicy i Kamionki w zamian za część w Potrzonowie (P. 1395 k. 41v). Żona Jana, Jadwiga w r. 1545 dawała zapis na swej oprawie na Wałdowie (Kc. 10 k. 293v). Ta Jadwiga nie żyła już t. r. (P. 884 k. 291). Owdowiały Jan t. r. zobowiązał się uiścić wiano jej, 400 zł Wojciechowi Słupskiemu, opiekunowi jej synów z pierwszego małżeństwa, Jana, Wawrzyńca i Macieja Łobżeńskich (Kc. 10 k. 307v). Drugiej swej żonie, Barbarze Grudzińskiej, córce Zygmunta, oprawił Jan w r. 1547 posag 1.500 zł na swych połowach części w Oleśnicy i Kamionce (P. 1395 k. 308). Od Macieja Nietaszkowskiego, dziedzica wsi Milcze, kupił w r. 1553 za 100 zł czwartą część młyna wodnego zw. Leśnik w p. pozn. (P. 894 k. 371, 1396 k. 87v). Od Wojciecha Nietaszkowskiego w r. 1557 kupił część Oleśnicy z młynem i kuźnicą (P. 898 k. 356, 1396 k. 441), zaś od Jakuba Nietaszkowskiego kupił w r. 1558 za 800 zł inną część w tejże wsi (P. 899 k. 756v, 1396 k. 650v). Żonie swej, Barbarze w r. 1559 zobowiązał się na Oleśnicy dać dożywocie (Kc. 22 k. 289v). Od Stanisława i Wojciecha braci Nietaszkowskich w r. 1588 nabył wyderkafem za 1.000 złp na jeden rok połowę Nietaszkowa w p. kcyń. (P. 1400 k. 156), zaś wcześniej miał tam sobie dany wyderkaf trzyletni na 1.000 złp przez Andrzeja Nietaszkowskiego, teraz już nie żyjącego, i jego żonę Ewę Słopanowską (ib. k. 203v). Marcinowi Przecławskiemu z Rokietnicy, zięciowi (przyszłemu?), w r. 1588 zapisał dług 1.000 zł (P. 950 k. 390). Od Jana Grudzińskiego, kasztelana krzywińskiego, uzyskał w r. 1589 zapis 5.000 złp długu na połowie jego części we wsiach Falmierowo, Gromadno i Żelazna w p. nakiel. (W. 30 k. 89). Skwitowany t. r. przez Przecławskiego z 1.200 zł posagu za córką Dorotą O-ą (P. 951 k.21) i t. r. z sumy 400 zł wypłaconej na poczet owego posagu (ib. k. 182), zaś w r. 1589 z całej sumy posagowej 1.200 złp (ib. k. 506). Skwitowany t. r. z opieki przez Jadwigę Tarnowską, żonę Stefana Buszewskiego (P. 952 k. 285). Nie żył już w r. 1591 (N. 219 k. 34; P. 1400 k. 668). W kilkanaście lat po śmierci, w r. 1612 nazwany starostą bierzgłowskim (W. 204 k. 418; P. 1408 k. 532). Czy to było echo jego jakichś niezrealizowanych pretensji do tej królewszczyzny, pretensji dziedziczonych po stryjecznym bracia, czy pomylenie go w tytularze z tym bratem, nie wiem. Owdowiała Barbara Grudzińska w r. 1594 zapisywała narzeczonemu córki Jadwigi, Maciejowi Bronikowskiemu, w posagu za nią sumę 1.200 zł (Kc. 121 k. 423, 426). Córkom niezamężnym, więc Ludmile, Elżbiecie i Zofii w r. 1595 zapisała z dóbr macierzystych po 500 zł każdej (P. 964 k. 1332). Nie żyła już w r. 1603 (P. 973 k. 549). Z pierwszej żony miał Jan córkę Annę, znaną mi tylko z jednego zapisu z r. 1545, kiedy to już po śmierci matki, jako jej spadkobierczyni, pozywała Wojciecha Nietaszkowskiego o uiszczenie 100 złp (P. 884 k. 291). Chyba umarła młodo. Z Grudzińskiej rodzili się synowie: Jerzy, Jan i Mikołaj, oraz osiem córek. Z nich, Barbara, wspomniana raz tylko w r. 1559, kiedy to ojciec ręczył Grudzińskim za córki Katarzynę i Barbarę (Kc. 22 k. 288). Katarzyna, wtedy jeszcze niezamężna, w latach 1570-1600 żona Jakuba Zakrzewskiego, wdowa w r. 1603. Dorota zaślubiła w r. 1588, krótko po 29 VIII, Marcina Przecławskiego z Rokitnicy, żyli oboje w r. 1593. Jadwiga wyszła najpierw w r. 1594 za Macieja Bronikowskiego, była wdową w r. 1598, a 2-o v. poślubiła t. r., krótko po 23 VII, Jana Tarnowskiego, wdowa w r. 1612. Urszula, w r. 1594 żona Zygmunta Solikowskiego (Sulikowskiego) z Bartochowa w ziemi sieradzkiej, 2-o v. żona Hieronima Węglińskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1610. Ludmiła, niezamężna w r. 1595 (P. 964 k. 1332), w r. 1600 żona Jana Mierczyńskiego, skarbnika inowrocławskiego, wojskiego brzeskiego-kujawskiego. Elżbieta, niezamężna w r. 1595 (ib.), wyszła w r. 1609 za Jana Grota z Przyłęku, który żył jeszcze w r. 1613, była wdową w r. 1618. Zofia, niezamężna w r. 1595 (ib.), w r. 1603 żona Łukasza Raczkowskiego, wdowa w latach 1619-1630. Nie wiem przy okazji narodzinktórej z córek, urodzonej 14 XII 1558 r., na wezwanie Jana O-go odprawiono 17 XII w Oleśnicy wizję jego żony po połogu (Kc. 22 k. 209v).
(1) Jerzy, syn Jana i Grudzińskiej, nazwany kuchmistrzem koronnym w r. 1589 (Kc. 120 k. 603v), był jednak tylko kuchmistrzem dworu królowej Anny w r. 1591 (P. 955 k. 599, 1400 k. 668). Jego żoną była Barbara Szczepiecka, która dała zapis na 15.000 zł Januszowi Grzymułtowskiemu i ten w tej sumie intromitowany był w r. 1589 do wsi Pstrągowa w pow. pilzneńskim (Kc. 120 k. 603v). Wzajemne dożywocie małżonkowie spisali w r. 1591 w Warszawie (P. 962 k. 117). Jerzy sprawę toczoną przez ojca w sądzie wąbrzeskim w ziemi chałmińskiej przeciwko zmarłemu Jerzemu Rokuszowi z racji wykupu Zajączkowa, cedował w r. 1591 brat Mikołajowi (P. 955 k. 599). Wspólnie z tym bratem połowę Nietaszkowa, którą ojciec trzymał był wyderkafem od Stanisława i Wojciecha Nietaszkowskich, synów zmarłego Wojciecha, zbył wyderkafem w r. 1591 za 1.000 zł Małgorzacie Wielewickiej, wdowie po tym Wojciechu (P. 1400 k. 668). Obok brata w r. 1592 dziedzic w Oleśnicy (P. 957 k. 6). Bezpotomny, nie żył już w r. 1594, a wdowa kasowała wtedy dożywocie z r. 1591 i była kwitowana z 15.000 złp przez Mikołaja O-go, brata i spadkobiercę męża (P. 962 k. 117).
(2) Mikołaj, syn Jan i Grudzińskiej, jak już wiemy, uzyskał w r. 1591 od brata Jerzego cesję sprawy toczonej przeciwko Rokuszowi. Obok brata współdziedzic w Oleśnicy 1592 r. Asystował w r. 1593 przy akcie prawnym siostrze Dorocie zamężnej Przecławskiej (P. 960 k. 82). Zezwolił w r. 1594 na małżeństwo siostry Jadwigi z Maciejem Bronikowskim(Kc. 121 k. 426). Januszowi Rybińskiemu w r. 1595 zobowiązał się dać użytkowanie wsi Milcz i części wsi Kamionka w p. kcyń., dóbr puszczonych sobie przez Andrzeja Potulickiego z Chodzieży (P. 963 k. 193). Trzymał wyderkafem połowę wsi Radowniczki p. nakiel. i w r. 1595 kwitowany był przez Jadwigę z Cerekwicy, wdowę po Stefanie Grudzińskim, kasztelanie nakielskim, z kontraktu dzierżawy tej wsi (N. 162 k. 399). Swe odziedziczone po ojcu prawa do dóbr wójtostwa pilskiego scedował w r. 1597 Janowi Zaidlicowi, ten zaś zapisał mu dług 1.300 zł (Kc. 122 k. 437, 437v). Od Andrzeja Czarnkowskiego, kasztelana nakielskiego, t. r. nabył wyderkafem za 9.000 złp wsie Wyszyny i Prosna w p. pozn. (P. 1402 k. 318). Przeciwko niemu Wojciech i Stanisław Nietaszkowscy, stryjowie Krzysztofa, t. r. uzyskali intromisję do połowy Nietaszkowa w sumie 1.000 zł (Kc. 122 k. 544). Skwitowany przez tychże Nietaszkowskich i ich bratanka w r. 1598 ze sprawy o niewydzielenie części Nietaszkowa, które Stanisław i Wojciech sprzedali byli wyderkafemojcu Mikołaja (P. 968 k. 198v, 199v). Był t. r. mężem Elżbiety Trzebińskiej, córki Mikołaja (P. 1407 k. 402). Asystował w r. 1600 siostrze Katarzynie zamężnej Zakrzewskiej przy dokonywanej przez nią kasacji oprawy na Zakrzewie (Kc. 123 k. 550v). Skwitowany w r. 1603 przez szwagra Łukasza Raczkowskiego z 1.000 złp posagu gotowizną i 500 zł w wyprawie za siostrą Zofią oraz z 500 złp długu, zapisanego jej przez matkę (P. 973 k. 549). Janowi Grotowi z Przyłęku w wojew. krakowskiego wystawił zobowiązanie, iż 11 I 1609 r. da mu za żonę "wedle rytu katolickiego" swą siostrę Elżbietę, której jednocześnie zapisał w posagu 1.500 zł (Kc. 126 k. 22v). Prawa odziedziczone po zmarłej siostrze Urszuli, 1-o v. Solikowskiej, 2-o v. Węglińskiej, cedował w r. 1610 Bernardowi Suchorabskiemu, komornikowi granicznemu halickiemu (P. 984 k. 520). Od Stefana Grudzińskiego, kasztelanica nakielskiego, t. r. nabył wyderkafem za 17.000 złp wieś Niemczyno Wielkie oraz folwark Nowy Folwark w p. kcyń. (P. 1407 k. 220v). Żonie Elżbiecie Trzebińskiej w r. 1611 dał dożywotnie użytkowanie swych dóbr (ib. k. 402). W r. 1618 skwitowany ze 100 złp przez siostrę Elżbietę owdowiałą Grotową (P. 1000 k. 883). Był w r. 1620 jednym z opiekunów siostrzeńców Raczkowskich (P. 1004 k. 916). Świadkował 14 II 1621 r. (LC Objezierze), a nie żył już w r. 1623, kiedy owdowiałą Elżbietę i synów Zygmunta oraz Łukasza pozywał Jan Potulicki, kasztelan santocki, dziedzic wsi Milcz (P. 152 k. 209v). Elżbieta umarła między r. 1624 a 1630 (P. 1023 k. 666). Oprócz synów wymienionych wyżej był jeszcze Jan, zmarły bezpotomnie w r. 1623 (P. 152 k. 209v). Córka Anna, w latach 1616-1664 żona Macieja Smoguleckiego z Wiatrowa, oboje żyli jeszcze 24 II 1664 r.
a. Zygmunt, syn Mikołaja i Trzebińskiej, wspomniany obok matki i brata w r. 1623, skwitowany wraz z bratem Łukaszem w r. 1626, jako współspadkobierca brata Jana, przez Wojciecha Zakrzewskiego z 2.780 zł (P. 1017 k. 415). Obaj z bratem części w Oleśnicy i Kamionce w r. 1628 sprzedali wyderkafem za 4.000 złp Stefanowi Ostrowskiemu (P. 1416 k. 40). Zygmunt na wsiach Oleśnica, Hamer, Cisie, przypadłych z działów braterskich, oprawił w r. 1629 posag 14.000 złp żonie swej Annie Przerębskiej, córce Piotra (Z. T. P. 28b s. 1960). W imieniu własnym i brata w r. 1630 kwitował z sumy 1.850 złp Stefana Grudzińskiego (P. 1023 k. 623). Obaj bracia t. r. sprzedali za 52.000 złp Oleśnicę z folwarkiem Kamionka oraz wieś Hamer Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (N. 229 k. 888v). Żonie swej Zygmunt w r. 1642 zapisał dług 20.000 złp (Z. T. P. 29 s. 1667). Od brata Łukasza Oktawiana, działającego w imieniu synów, Kazimierza i Konstantego Jana, jako spadkobierców matki, Zofii Weiherówny, w r. 1643 kupił za 17.666 złp dobra Oleśnicę, Kamionkę, Czisie (P. 169 k. 627v). Synem jego był Zygmunt Samuel.
Zygmunt Samuel, syn Zygmunta i Przerębskiej, w r. 1653 zapisywał dług 3.000 zł Andrzejowi Choińskiemu (Z. T. P. 30 s. 2010). Z żony Zakrzewskiej pozostawił syna Adama.
Adam, syn Zygmunta Samuela i Zakrzewskiej, po ojcu dziadku i po Annie O-ej zamężnej Smoguleckiej odziedziczył prawa do sukcesji dóbr Ostrowite w Prusach, dawnej własności O-ch osiadłych w tej prowincji, wygasłych, jak było wyżej, na Janie, stryjecznym bracie Mikołaja, pradziada Adama (P. 1274 k. 13). Mąż Marianny Tomickiej, córki Konstantego, kasztelana wieluńskiego, wdowy 1-o v. po Stanisławie Walewskim, chorążym sieradzkim, zaślubionej przed 2 III 1692 r. (LB Baranów). Spisując t. r. testament skasował zapis 20.000 zł zrobiony uprzednio na rzecz tej żony, "bo wysforowana na złe życie... jeszcze nie powściągnione w zawziętości swojej" (Z. T. P. 36 s. 291). Adam potomstwa nie zostawił. T. r. Marianna, już wdowa, zapisywała sumę Wojciechowi Walewskiemu, kasztelanicowi rozpirskiemu (I. Kal. 152 s. 61). Był to wnet potem jej trzeci mąż, z którym rozwiodła się i poszła 4-o v. za Władysława Pawłowskiego, stolnika kijowskiego. Żyli w r. 1724 w separacji (Z. T. P. 42 k. 969). Ostrowite w Prusach Król. od spadkobierców Adama skupił z czasem Franciszek Bębnowski i w r. 1743 sprzedał za 50.000 złp ks. Adamowi Opalińskiemu, kanonikowi katedralnemu poznańskiemu (P. 1274 k. 13). Może Adam O. identyczny z Adamem "Olewskim", bezpotomnym, do którego spadkobierców należał w r. 1781 ks. Jan Chosiszewski, proboszcz w Zdunach (Kośc. 334 k. 77).
b. Łukasz Oktawian, syn Jana i Grudzińskiej, wspomniany w r. 1623 (P. 152 k. 209v), siostrze Annie zamężnej Smoguleckiej w r. 1630 zapisał dług 1.000 złp jako dodatek do sumy 12.000 złp zapisanej jej przez ojca (p. 1023 k. 261). Od Zygmunta Grudzińskiego, wojewody kaliskiego, w r. 1630 nabył wyderkafem za 35.000 zł wsie Prochy, Piotrów Ogród i Wiśniewkę w p. nakiel. (N. 223 k. 887). Oleśnice, jak już wiemy, wspólnie z bratem sprzedał wtedy temu Grudzieńskiemu. Jednocześnie żona Łukasza Oktawiana, Zofia Wieherówna, córka Jana, wojewody chełmińskiego, wdowa 1-o v. po Janie Potulickim, podkomorzym poznańskim, od tegoż wojewody Grudzińskiego nabyła wydrkafem za 50.000 zł miasto Krajenkę z zamkiem i młynami, wieś Hamer z młynem, młyn "Leśnik" oraz folwark Węgierce z robociznami poddanych ze wsi Ossówka. Była to rekompensata za prawa oprawne, jakie miała od pierwszego męża na dobrach Potulice, Glomsk, Lipka, Ossówka, Kiełpin, Wersk, Dzierzązno, Zakrzewo w p. kcyń. (N. 223 k. 890v). Kwitowała ona wojewodę Grudzińskiego w r. 1638 z sumy 5.000 (?) zł, stanowiącej rekompensatę uzyskanej od pierwszego męża oprawy (N. 178 k. 67). Przeciwko obojgu małżonkom O-im zanosili w r. 1640 pilność małżonkowie Gawareccy (P. 165 k. 392). Zofia nie żyła już w r. 1643, kiedy Łukasz Oktawian w imieniu zrodzonych z nią synów, Kazimierza i Konstantego Jana, wedle kontraktu, który zawarła była z jego bratem Zygmuntem, dobra Oleśnicę, Kamionkę, Czisne(!), odziedziczone przez tych synów po matce, sprzedał za sumę 17.666 złp swemu bratu Zygmuntowi (P. 169 k. 627v). Nie żył już w r. 1651 (Z. T. P. 30 s. 665). Z synów, o Kazimierzu nie wiem już nic więcej.
Konstanty Jan, syn Łukasza Oktawiana i Weiherówny, w którego imieniu jak i we własnym, brat przyrodni Jan Potulicki dobra Oleśnicę z folwarkiem, Kamionkę z folwarkiem, Hamer i Linie oraz Folusz i inne pustki w p. kcyń., w r. 1651 sprzedał za 52.000 złp Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (Z. T. P. 30 s. 665). Jeszcze nieletni, pozostający pod opieką ks. Wojciecha Samuela Chrząnowskiego, opata wągrowieckiego, w r. 1655 nazwany dziedzicem Oleśnicy (N. 227 k. 319). Sumę 26.000 złp z dóbr macierzystych Oleśnica i Kamionka z przyl. oraz proces toczony przeciwko zmarłemu Zygmuntowi Grudzińskiemu, wojewodzie kaliskiemu, i synom jego, zmarłemu Piotrowi, staroście średzkiemu, i Andrzejowi Karolowi, staroście rogozińskiemu, wtedy już wojewodzie poznańskiemu, scedował w r. 1662 temuż wojewodzie (W. 42 k. 212v). Umarł między 25 II 1664 r. a 1667. Był bezpotomny i jego spadkobiercą był przyrodni brat, wspomniany wyżej Jan Potulicki (LC Wągrowiec; N. 184 k. 135v). Zob. tablicę 1,2.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
730731732733[734]735736737738
