Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
742743744745[746]747748749750
Obałkowscy - Orzelscy
Orchowscy z Orchowa w pow. gnieźn. Dziersław O. występował w r. 1440 jako prokurator Jana, dziecka zmarłego Andrzeja Bojanowskiego (Kośc. 17 s. 212). Jan, mąż Ofki z Oporowa, która w r. 1440 pozywała Dorotę Poniecką (ib. s. 162), a w r. 1442 pozywała matkę swą Dorotę Oporowską (ib. s. 252). Ten Jan przeprowadzając w r. 1446 działy z bratem Stanisławem wziął całe miasto Orchowo oraz wsie: Orchowiec, Wola, oba Myślątkowa w p. gnieźn. (P. 1379 k. 158v). Żona Ofka, pozwana przez siostrę rodzoną Synochę, żonę Jana Kępieńskiego ze Szkaradowa, nie stanęła i w r. 1466 miała ołacić winę (ib. s. 111, 803). Jan O. był w r. 1447 dziedzicem w Poniecu (P. 17 k. 100), zaś Ofkę w r. 1448 pozywała jej rodzona siostra Anna, żona Ścibora z Ponieca (Kośc. 16 k. 136, 140v, 143v). T. r. miała termin z Żydami poznańskimi (P. 17 k. 136), z Maciejem Borkiem, kasztelanem nakielskim (Kośc. 18 s. 213) i znów w latach 1448 i 1449 z siostrą Synochą Kępieńską (ib. s. 236, 291, 19 k. 5). Synocha ze swej strony oskarżała ją w r. 1450 o najazd na jej zamek w Poniecu (Kośc. 19 k. 38v). Ona t. r. pozyuwała Synachę o dokonanie równego podziału ojcowizny w Poniecu, w przedmieściu Długa Ulica, jak też podziału klejnotów (ib. k. 105v). Jan O. " z Wielkiego i Małego Oporowa" umarł między r. 1450 a 1452 (ib.; P. 18 k. 17). Nie mam pewności, czy można identyfikować go z Janem z Orchowa zw. "Kosisko", którego Mikołaj "Wilczek" z Tanina w r. 1446 wzywał do złożenia sumy 50 grz. (N. 143 k. 41). Wdowa w r. 1452 nie stanęła z pozwu sióstr niedzielnych, Katarzyny i Elżbiety z Brodnicy i miała płacić winę (Kośc. 19 k. 177v). Była w r. 1464 2-o v. żoną Dobrogosta z Psarskiego (Zajączkowskiego) i wtedy to wsólnie z synem Hektorem z Orchowa całe wsie Wielkie i Małe Oporowo dała mężowi w dożywocie (P. 1383 k. 200v). Od męża nawzajem tę zrezygnowaną mu "z miłości małżeńskiej" trzecią część w Wielkim i Małym Oporowie nabyła t. r. za 500 zł węg., z tym warunkiem, iż dobra te będzie trzymać jeszcze przez dziesięć lat po jego śmierci, a dopiero potem przypadną jej synowi Hektorowi (ib. k. 274v).
Hektor, syn Jana i Oporowskiej, cześnik (podczaszy?) kaliski w r. 1502 (G. k. 197; P. 1398 k. 199v). Nieletni, działał w r. 1452 w asystencji stryja Stanisława O-go oraz wujów, Mikołaja i Andrzeja "Kuszów" z Gołańczy (P. 18 k. 17). Od Dobrochny, wdowy po Szymonie Myśliborskim, w r. 1456 nabył wyderkafem za 100 grz. jej oprawę na połowie Myśliborza (P. 1384 k. 225). Intromitowany był w r. 1470 do owej połowy (Kon. 2 k. 115v). Arbitrzy w r. 1462 godzili go ze stryjem Stanisławem (G. 20 k. 7). Na połowie miasta Orchowa, wsi Wola oraz na Wielkim i Małym Oporowie w r. 1464 oprawił żopnie Dorocie, siostrze Mikołaja Liskowskiego, posag 500 grz. (G. 19 k. 76). Całe swe wsie Wielkie i Małe Oporowo w r. 1467 sprzedał za 2.000 grz. Andrzejowi Oporowskiemu, biskupowi poznańskiemu (P. 1384 k. 242).. Od Jana, dziedzica w Skubarszewie ("Kubarchowo") w r. 1471 nabył za 100 grz. pięć łanów w Wielkim Gałczynie p. gnieźn. (P. 1385 k. 111). Skwitowany w r. 1471 przez Macieja i Jana braci z Myśliborza, spadkobierców brata stryjecznego Jana Myśliborskiego, z 500 grz. zapisanych zmarłemu na połowie tej wsi (Kon. 2 k. 135v). Od Jana i Piotra Myśliborskich w r. 1472 kupił za 100 grz. dwie części w Małym Gałczynie (P. 1385 k. 157). Od Elżbiety, żony Wojciecha Przetoczyńskiego w r. 1473 kupił część wsi Denkowo z sołectwem pow. gnieźn. (P. 1383 k. 211). Od Wojciecha Nojewskiego (dziedzica w Przetocznie) uzyskał w r. 1475 zobowiązanie, iż stawi do akt żonę Elżbietę, aby scedowała mu dobra rodzicielskie, tj. połowę Goliszewa w p. kruszw., połowę Piotrowic w p. inowrocł. oraz bliższość do Piotrkowic po matce Katarznie (P. 855 k. 13v). Kupił od niej te Piotrkowice za 200 grz. (G. 13 k. 9v). Od Macieja i Michała braci z Gałczyna w r. 1476 nabył wyderkafem za 12 grz. pusty łan i czwartą część łana "Staszkowskiego" w Wielkim Gałczynie w p. gnieźn. wraz z częścią jeziora "Okunino" (P. 1386 k.43). Skwitowany w r. 1492 przez Macieja Witkowskiego z 45 grz. na wsi Suchodół p. gnieźn., od tegoż Macieja kupił jednocześnie jego prawa i przezyski na Suchodole, uzyskane przez zmarłego ojca, Piotra Witkowskiego (G. 15 k. 146). Od Szymona Rękawczyńskiego t. r.kupił za 100 zł węg. czwartą część Rękawczyna w p. gnieźn. (P. 1387 k. 178). Był t. r. godzony przez arbitrów z Janem i Tomaszem braćmi z Jarocina (Py. 168 k. 155), których w r. 1493 wzywał do uisczenia 152 zł węg. (Py. 15 k. 335v). Trzy i pół łana w Rękawczynie Kościelnym w r. 1494 sprzedał wyderkafem za 30 zł węg. ks. Piotrowi Gałczyńskiemu, plebanowi w Rękawczynie, i jego bratankom, Wawrzyńcowi i Janowi, dziedzicom w Gałczynie (P. 1383 k. 23v). Od Piotra niegdy Małachowskiego, dziedzica w Szyszynie, nabył t. r. czwartą część Gałczyna z prawem patronatu tamtejszego kościoła (ib. k. 24v). Od Jana Miłaja z Jarocina t. r. nabył wyderkafem za 100 zł węg. część Siedlemina w p. pyzdr. trzymaną przezeń od Jakuba Siedlemińskiego (ib. k. 30v). Od Tomisława z Jarocina zw. Miłaj t. r. nabył wyderkafem za 140 zł węg. ulicę z mieszkaniami idącą w kierunku Koźmina (ib. k. 31). Od Andrzeja z Szamotuł, kasztelana kaliskiego, t. r. wyderkafem za 1.600 zł nabył miasto Kazimierz z przyległymi wsiami: Nieświastowo, Sławolucz, Biskupice, Lubiecz, Kamienica, Łaszczyno, Bieniszewo, Mórka, Przybysław, Gadowo, Karczewo i Czartkowo w powiatach kon. i pyzdr., które sam trzymał na zasadzie praw i przezysków nabytych od Żydów z Brześcia (ib. k. 48v). Z kolei dobra Kazimierskie w r. 1495 za 700 grz. zbył wyderkafem Janowi Bużeńskiemu (P. 1383 k. 102). Skwitowany był w r. 1496 z 300 grz. wyderkafu na połowie miasta Orchowa oraz wsi: Orchowiec, Myślątkowo, Wola, Denkowo p. gnieźn. przez Jana z Chodcza, starostę halickiego, działającego w imieniu bratanka Jana Bużeńskiego (Py. 169 k. 73). Żona Hektora, Dorota, działająca w asyście stryja Jana, wójta gnieźnieńskiego, i wuja Michała Ruchockiego, w r. 1496 zrzekła się sumy 200 grz. zapisanej zmarłemu jej ojcu przez Andrzeja Warzymkowskiego i skwitowała go z posagu i wiana (G. 16 k. 158v). Hektor połowę Denkowa w r. 1496 sprzedał Janowi Dobrosołowskiemu (P. 1383 k. 125v). Myślątkowo t. r. wyderkafem sprzedał za 100 zł węg. Michałowi Ruchockiemu, burgrabiemu konińskiemu (ib. k. 126). Pozywał w r. 1499 Jana, Tomasza i Bartłomieja braci, dziedziców z Małego Gałczyna, o nastawanie na swoje życie (G. 18 s. 83). Na mieście Orchowo oraz na wsiach, Wola i Myślątkowo zapisał t. r. czynsz roczny 13 grz. od sumy 200 zł węg. ks. Tomaszowi Lubomyślskiemu (P. 1389 k. 42; G. 24 k. 208v). Swej drugiej żonie, Małgorzacie, na połowie dóbr w Orchowie w r. 1502 dał oprawę 600 grz. posagu (P. 1398 k. 199v). Chyba żył jeszcze w r. 1512 (G. 25 k. 318v), nie żył już w r. 1514 (ib. k. 544v). Z Doroty rodziła się córka Jadwiga, w latach 1514-1521 żona Stanisława Wydawskiego (ib. k. 544; P. 867 k. 573v). Z drugiego małżeństwa syn Jan.
Jan, syn Hektora i Małgorzaty, dziedzic w Orchowie, nieletni, pozostający pod opieką szwagra Wydawskiego, kwitowany był w r. 1514 przez Tomasza Lubomyskiego, dziedzica w Giewartowie, z 78 grz. czynszu rocznego z jego dóbr (G. 25 k. 544v). Część w Linowcu p. gnieźn.wraz z częścią jeziora, nabyte wyderkafem przez ojca od Jana Gorczyńskiego "Daroni", sprzedał wyderkafem w r. 1515 za 50 grz. Szymonowi Turzyńskiemu, pisarzowi ziemskiego inowrocławskiemu (P. 1392 k. 55v). Pozwany w r. 1521 przez przyrodnią siostrę Jadwigę zamężną Wydawską o wygnanie jej z dóbr oprawnych w Orchowie po jej matce Dorocie (P. 967 k. 573v). Pozywał w r. 1525 Jana Jarockiego, syna Tomisława, który nie stanął (Py. 25 k. 149). Bezpotomny, nie żył już w r. 1528, a w dobrach jego, t.j. w mieście Orchowo i wsiach: Myślątkowo, Orchowiec, Wola, Rękawczyno, częściach wsi: Linowiec, Małe Rękawczyno, Małe Gałczyno pow. gnieźn. oraz w częściach wsi Goliszewo pow. kruszw. dziedziczyli wtedy potomkowie siostry Jadwigi (G. 335a k. 118).
Stanisław, brat Jana a stryj Hektora, z działów braterskich z r. 1446 wziął wieś Żelazne w p. nakiel., Rąpczyno w p. kcyń., Denkowo w p. gnieźn. i połowę wsi Ludzisko w p. inowrocł. (P. 1379 k. 158v). Na połowie wsi Ludzisko i Rąpczyno (?) w r. 1446 oprawił 400 grz. posagu żonie Piechnie (P. 1379 k. 169v). Arbitrzy w r.1462 godzili go ze stryjem Hektorem O-im, nazwanym Ludzkim alias Rąpczyńskim (Rakczyńskim) (G. 20 k. 7).
@tablica
Jadwiga z Orchowa, w r. 1488 wdowa po Andrzeju z Gaju, sędzim ziemskim poznańskim. Tomasz O., nie żyjący już w r. 1539, brat przyrodni Mikołaja Kotwicza, podwojewodziego gnieźnieńskiego, któremu w testamencie zapisał 2.000 złp (G. 32 k. 86v). Szymon, z wojew. sieradzkiego, zaślubił 31 VI 1717 r. pannę Teofilę Skotnicką (LC Krotoszyn). Marcin, w r. 1784 mąż Marianny Gajewskiej (I. Kal. 224 k. 39, 223).
N. sprzedał w r. 1885 folwark Wierzchucin w p. bydg. (365 m. m.) za 48.000 m. Wesslowi, kapitaliście z Bydgoszczy (Dz. P., wiad. z 30 VI). Stanisław, były właściciel Krzyżownicy koło Mogilna, kupił w r. 1910 od firmy Drweski i Langner wieś ryc. Wilcza koło Bydgoszczy (1300 m. m.) (ib., wiad. z 8 VII).
Orczyńscy, Orczeńscy. Marcin O. w r. 1511 nabył wyderkafem za 120 grz. od Jana Bnińskiego, dziedzica w Borku, wieś Bartoszewice w p. kośc. i na tej wsi oprawił 20 grz. posagu żonie Barbarze, córce Spytka Szlachcińskiego (P. 786 s. 252). Za Jana Bnińskiego w r. 1513 ręczył jego bratanek Mikołaj, iż stanie przed aktami celem dokonania sprzedaży Bartoszewic za 120 grz. (Kośc. 23 k. 395). Ten Mikołaj Bniński swoją część Bartoszewic t. r. sprzedał wyderkafem O-mu za 100 grz. (ib. 345 k. 30). Dopiero w r. 1526 Jan Bniński całe Bartoszewice Wielkie sprzedał wieczyście O-mu za 500 grz. (P. 1393 k. 110v). Synem Marcina był Marcin, córką Małgorzata, żona Wojciecha Gostkowskiego. Ów Marcin (junior) nie żył już w r. 1598, a jego spadkobierczyni, owdowiała już siostra Małgorzata, sprzedała wtedy Bartoszewice za 15.000 złp synowi Andrzejowi Gostkowskiemu, zachowując tam dożywocie (P. 1402 k. 768, 768v, 968).
Ordęgowie h. Łodzia. Piotr od Andrzeja Poklateckiego cz. Gorskiego w r. 1625 kupił za 9.000 zł Brudzewko w pow. sieradzkim (P. 1415 k. 125). Zofia, żona 1-o v. żona Jana Cieńskiego, 2-o v. w latach 1641-1647 Piotra Kuczkowskiego, wdowa w latach 1649-1652, nie żyła już w r. 1685. Barbara, w latach 1681-1695 żona Franciszka Taczanowskiego. Stanisław skwitowany w r. 1690 przez Mikołaja Biernackiego i Teofilę z Jaraczewskich z sumy 1.600 zł (I. Kal. 146 s. 152), t. r. kwitował się z kontraktu z tymiż małżonkami (ib. s. 227). Agnieszka, żona Jana Korzenickiego, dziedzica Korzenicy w pow. sieradz., oboje już nie żyli w r. 1695. Wojciech, dzierżawca Piwonic w p. kal., wracając ze Śląska, z Oleśnicy od lekarza, chory na "kołtun", umarł na wozie 27 IV 1699 r. w lasach, koło stawku Głęboka (LM Ostrzeszów). Zofia, w r. 1700 żona Krzysztofa Wężyka, dziedziczka części Strzyżewa w pow. ostrzesz. Franciszka, żona 1-o v. Aleksandra Nowowiejskiego, wdowa w r. 1711, 2-o v. w latach 1713-1714 żona Hiacynta Pruszkowskiego, wdowa w r. 1734. Przy pokwitowaniu, jakie dawała w r. 1713 mężowi na sumę 2.000 złp, asystował jej rodzony brat Adam O. (I. Kal. 157 s. 116). Ten sam chyba Adam, syn zmarłego Wojciecha, żeniąc się z Katarzyną Moraczewską, wdową 1-o v. po Kazimierzu Helmichcie, krótko przed ślubem, 13 I 1713 r. zapisał jej sumę 3.000 złp (G. 93 k. 124). Adam, zapewne wciąż ten sam, dziedzic Brudzewa w r. 1727 (Z. T. P. 45 k. 969), wydzierżawił 20 IX 1729 r. Kołdów w p. kal. na trzy lata od Anny Kotlińskiej, wdowy po Macieju Wyszławskim (I. Kal. 167 s. 355). Konstancja Łubieńska wdowa po Andrzeju O-dze, dziedzicu Bliźniewa, w r. 1713 szła 2-o v. za Kazimierza Wstowskiego, któremu przed ślubem zapisała sumę 3.000 zł (ib. 159 s.319). Konstancja oraz jej dzieci z pierwszego męża w r. 1727 byli dziedzicami Bliźniewa (Z. T. P. 45 k. 969). Wojciech, mąż Zofii Niwskiej, córki Michała i Marianny Kwiatkowskiej, nie żyjącej już w r. 1736, uczestniczył wtedy w eksdywizji dóbr po zmarłej teściowej, Mariannie z Kwiatkowskich 1-o v. Sokołowskiej, 2-o v. Niwskiej (I. Kal. 171/173 s. 166). Nie mam pewności, czy ten sam Wojciech występował w r. 1742 jako były posesor Siąszyc (ib. 178/180 s. 135). Synem Wojciecha (chyba jeszcze żyjącego) i Niwskiej był Feliks (Felicjan) występujący w r. 1746 (Z. T. P. 51 k. 618). Zapewne ten sam Feliks O., podczaszy inowłodzki, wraz z żoną Barbarą Stanisławską w r. 1781 kwitowali się wzajemnie ze Stanisławem Stanisławskim (I. Kal. 221 k. 403). Barbara ze Stanisławskich z synami, Michałem i Janem, oraz z córkami Marianną i Zuzanną, kwitowana była w r. 1785 przez Józefa Otuskiego, komornikka granicznego kaliskiego, z 3.556 złp, z sumy oryginalnej 7.000 złp (ib. 225 k. 308v). Sumy wyprocesowane na Felijanie O-dze na dobrach Moliny (?) i Słomków w p. sieradz., swoje posagowe, Józefa z O-ów Rudnicka (zob. niżej) w r. 1791 cedowała zięciowi Janowi Amadejowi (Kośc. 337 k. 51).
Wojciech i Rozalia z Pawłowskich, córka Jana i Katarzyny Kromolickiej, oboje nie żyjący już w r. 1763 (ib. 204/205 k. 26v), rodzice Stanisława i Józefy (Józefaty), t. r. żony Wojciecha Rudnickiego, wdowy w latach 1782-1789. Może więc Wojciech, mąż Niwskiej, i Wojciech mąż Pawłowskiej, to jedna i ta sama osoba, zaś Feliks, Stanisław i Józefa to rodzeństwo? Stanisław był po matce w r. 1766 współspadkobiercą Marcina Kromolickiego (ib. 206/208 k. 57). Córką Wojciecha i Pawłowskiej była też Zofia, pod imieniem Salomei klaryska kaliska, której dziad jej Jan Jarosław Pawłowski, dziedzic Adamek i połowy Marcinowic w pow. sieradzkim zapisał w testamencie przed r. 1766 sumę 4.000 zł (ib. k. 118). Franciszka zaślubiła przed 30 IX 1761 r. Józefa Łubieńskiego, z czasem miecznika nowogrodzkiego. Siostra Aleta, cysterka ołobocka, zmarła w Ołoboku 17 II 1774 r., w 41-ym roku życia, 17-ym profesji zakonnej (Nekr. Przemęt; Nekr. Obra; Nekr. Owińska). Ewa, żona Marcina Wstowskiego, oboje nie żyli już w r. 1776. Marcin, nie żyjący już w 1788 r., mąż Justyny Wężykówny, urodzonej z Weroniki Klińskiej, która wtedy jeszcze żyła (I. Kal. 228 k. 478v). Ks. Mikołaj, chrzestny 5 VIII 1798 r. (LB Koźmin), zapewne identyczny z Mikołajem, kanonikiem inflanckim, przez lat 27 proboszczem w Kępnie, zmarłym 8 X 1809 r., w wieku 58 lat (LM Kępno). Józef, ur. w Słomkowie w wojew. kaliskim 13 VIII 1802 r., był może wnukiem Feliksa, o którym mowa była wyżej. Umarł w Krakowie 7 V 1879 r. (Dz. P. ). Michał, sędzia sieradzki, chrzestny 11 III 1805 r. (LB Gostyczyna), może identyczny z wymienionym wyżej Michałem, synem, tegoż Feliksa. Aleksander, sędzia pierwszej instancji departamentu kaliskiego, chrzestny (30 III?) 1810 r. (LB Trzciniec). Brygida, zaślubiona przed 23 VII 1815 r. Nepomucenowi Koszutskiemu, posesorowi Chwałkówka, kapitanowi wojsk francusko-polskich. Mateusz (Maciej), dziedzic Szczypiorna, liczący 21 lat, zaślubił 13 VI 1819 r. Różę Tomicką z Grudzielca, 18-letnią (LC Sobótka). Chrzestny 27 III 1821 r. (LB Sobótka). Józef i Antonina z Kiełczewskich (jedyna córka Józefy z Radońskich), rodzice Bolesława Feliksa, ur. w Lewkowie 19 I 1831 r. (LB Lewków; Hip. Wągrowiec, Miłosławice). Bronisława Helena wyszła przed 12 VIII 1921 r. za Adama Henryka Chłapowskiego, dra praw, pułkownika. Syna ich podawał do chrztu w r. 1921 Bronisław O. (LB Św. Marcin, Pozn.).
Ordyńcowie (h. Ostoja?), przybysze z W. Ks. Litewskiego. Jerzy mąż Doroty Bolkowskiej, wdowy 1-o v. po Janie Borzewskim (?), wraz z nią w r. 1682 nabył wyderkafem od Marcina Woźnickiego za 12.000 złp Bydkowo w pow. pozn. (P. 1105 X k. 30v). Wraz z Piotrem Koszutskim był t. r. opiekumen dzieci zmarłego Kazimierza Dachowskiego i Katarzyny z Pikulskich (P. 1105 X k. 32). Dorota w r. 1682 kwitowała się z Teresą Konstancją z Opalińskich Niemieryczową, wojewodziną kijowską, z zawartego w r. 1678 kontraktu czteroletniej dzierżawy wsi Zalesie w p. pyzdrskim (Ws. 73 k. 662). Dorota ta nazwana w r. 1687 wdową 1-o v. po Krzysztofie Troszka. Jerzy O. i ona spisywali w r. 1687 w Bartoszewicach pod zakładem 25.000 zł kontrakt małżeński z Franciszkiem Strachowskim (Ib. k. 123v), zapewne wydając za niego swą córkę. Jerzy po śmierci tej żony był w r. 1694 skwitowany jako opiekun przez pasierbicę Annę Bodzewską, żonę Kaspra Kuczborskiego, z sumy 1.500 złp (P. 1127 VIII k. 10). Kazimierz O., chrzestny 29 II 1684 r. (LB Kobierno).
Ordzińscy z Ordzina w pow. kaliskim, wsi dziś nieznanej. Jan O. z Podkoców w pow. kal., zwany "Siejek", pozwany w r. 1434 przez Małgorzatę, wdowę po Mojku ze Śliwnik (I. Kal. 1 k. 142). Dziedzic w Podkocach, wspólnie z Andrzejem "Sikaczem" z Podkoców, w r. 1445 nabył części tej wsi od Jadwigi, żony Jana Poklękowskiego, i Dzichny, córek zmarłego Mikołaja z Podkoców (P. 1379 k. 102v). Wraz z innymi dziedzicami w Podkocach w r. 1446 był godzony przez arbitrów z Wincentym ze Szczypiorna o granice między Podkocami a Szczypiornem (I. Kal. 3 k. 211). Jemu i Andrzejowi (bratu) O-im z Podkoców Jan z Czekanowa w r. 1447 składał sumę 7 grz. (ib. 4 . 58v). Od Marcina z Pawłowa Wielkiego uzyskał t. r. zapis 7 grz. (ib. k. 68). Od Jana "Mojka" ze Śliwnik dostał w r. 1448 zobowiązanie uiszczenia 23 zł węg. (ib. k. 202v). Kwitował w r. 1456 Zdzieszka z Bogucic i jego syna Jana z długu 21 grz. (Py. 11 k. 157v). Od Marcina z Małego Piątku, syna Chebdy, w r. 1466 uzyskał zobowiązanie uiszczenia 10 grz. posagu za jego rodzoną siostrą (I. Kal. 1 k. 371v). Siostrą tą a żoną Jana była zapewne Anna, o której będzie jeszcze mowa niżej. Kwitował Jan w r. 1467 z siedmiu i pół grzywien posagu, za które zmarły Przedbór oraz jego siostry, Świętochna i Dorota z Podkoców zastawili mu byli część w tej wsi (ib. k. 408). Od Małgorzaty, wdowy po Stanisławie "Sikaczu" z Podkoców, i od syna jej Andrzeja, w r. 1470 brał zastawem za 6 grz. część w tej wsi (ib. 2 k. 118v). Na połowie Podkoców w r. 1475 oprawił żonie swej Annie 20 grz. posagu (P. 1387 k. 25v). Była ta Anna córką Chebdy z Małego Piątku. Nie żył już Jan w r. 1481, kiedy to córka jego Małgorzata, żona "opatrznego" Marcina, mieszczanina odolanowskiego, kwitowała Andrzeja, syna "Sikacza" z Podkoców, oraz Pawła, ze swych praw do połowy części w Podkocach, a to z tytułu zastawu danego niegdyś jego ojcu (I. Kal. 3 k. 61). Synami Jana byli Jan i Andrzej. Pomiędzy nimi i ich matką Anną z jednej strony, a Andrzejem "Sikaczem" Pawłowskim cz. Podkockim j matką jego Małgorzatą z drugiej, zostało w r. 1481 założone vadium (ib. k. 63, 63v). Owdowiała Anna z siostrami w r. 1487 sprzedała wieczyście za 200 grz. łan pusty folwarczny w Małym Piątku Janowi "Kolibabie" z Biernacic (ib. k. 406). Kwitowała w r. 1500 Abrahama Szczypierskiego z 10 grz. (ib. 5 k. 216). Anna (z Oporowa?), wdowa 1-o po dziedzicu Ordzina, 2-o v. żona Dobrogosta z Kosiczyna, w r. 1459 kwitowała ze swego posagu i wiana, oprawionych na połowie Ordzina i Kosiczyna, swego syna Jana oraz jego rodzonego stryja i opiekuna, Wincentego z Ordzina (P. 18 k. 241v).
Dziersław O. na połowie Ordzina w r. 1451 oprawił żonie Katarzynie 30 grz. posagu (P. 1381 k. 24). Od Pawła z Szołowa w r. 1464 wziął w zastaw za 10 grz. pusty łan w Szołowie cz. Wszołowie (I. Kal. 1 k. 297v). Dziersława i jego bratanka, Jana z Kotarbów, w r. 1470 arbitrzy godzili z Katarzyną, matką tego Jana, i mężem jej, Wojciechem z Kotarbów, orzekając, iż winna syna zaspokoić z jego ojcowizny (ib. 2 k. 140v). Chyba nie żył już Dziersław w r. 1476 (zamordowany przez Ubysława z Kotarbów), kiedy żona Katarzyna ze swej oprawy na Ordzinie zobowiązała się wraz synem Wincentym uiścić 17 grz. w posagu za córką i siostrą Katarzyną Mikołajowi z Ciesiel (ib. k. 393), co oboje powtórzyli w r. 1477 (ib. k. 492v), dopełnili zaś w r. 1479 (ib. 3 k. 5v). Matka z synem niedzielnym Wawrzyńcem w r. 1477 żądała od Mikołaja z Kotarbów uiszczenia 20 grz. (ib. 2 k. 489v). Byli jeszcze dwaj inni synowie Dziersława i Katarzyny, Wojciech i Jan.
1. Wawrzyniec, syn Dziersława i Katarzyny, mąż Barbary Szymanowskiej, córki Michała, domagał się w r. 1482 od jej ojca uiszczenia 10 grz. posagu (ib. 3 k. 81). Wspólnie z bratem Wojciechem kwitował z głowy ojca Mikołaja Ubysza z Kotarbów i bratanka jego Jana, syna Ubysława, zabójcy (ib. k. 143, 181v). Od swych szwagrów, Jana i Stanisława, braci z Szymanowa, w r. 1485 uzyskał zapis 25 grz. posagu za ich siostrą (ib. k. 265). Od Heleny, żony Jana Szymanowskiego, nabył wyderkafem w r. 1487 za 15 grz. dwa łany puste w Szołowie, "Kozłowski" i "Pierzchliński", a to w dopełnieniu posagu żony swej Barbary. Zaraz też oprawił jej 30 grz. posagu na połowie części w Ordzinie, należnej mu z działu z bratem Wojciechem (P. 1387 k. 73). Na swej części w Ordzinie w r. 1491 oprawił żonie posag 40 grz. (ib. k. 151v). Ręczył w r. 1499 Marcinowi Pioruskiemu za swych bratanków (!) Filipa i Marka z Kotarb, iż go nie będą niepokoić o głowę ich ojca, on zaś sam tym swym bratankom zobowiązał się uiścić 14 i pół grz., które odebrał za głowę ich ojca (I. Kal. 5 k. 127). Wuj rodzony 1505 r. Małgorzaty Jedleckiej (P. 1390 k. 69v). Chyba już nie żył w r. 1517 (P. 1392 k. 155), a nie żył napewno w r. 1523, kiedy owdowiała Barbara z synami Janem i Maciejem dwie części w Cieślach p. kal. sprzedała w r. 1523 za 30 grz. Janowi, Wojciechowi i Marcinowi Ciesielskim, synom zmarłego Marcina (I. i D. Z. Kal. 2 k. 88v). Jednocześnie wraz z tymi synami nabyła wyderkafem od Tomasza Marszewkiego, pisarza ziemskiego kaliskiego, za 18 grz. część w Witaszycach (ib. k. 88). Również wraz z synami w r. 1524 część Witaszyc sprzedała za 18 grz. wyderkafem Piotrowi Wolickiemu (ib. k. 95v). Wawrzyniec miał oprócz wymienionych synów także córkę, Zofię, żonę Andrzeja Ciesielskiego, wdowę w r. 1519. Z synów, o Macieju nie wiem nic więcej, ponadto, co już było powiedziane.
Jan, syn Wawrzyńca i Szymanowskiej, niedzielny z bratem Maciejem, wraz z nim całą ich część w Ordzinie sprzedał w r. 1517 za 34 grz. Tomaszowi, Pawłowi i Stanisławowi braciom Kuczkowskim (P. 1392 k. 155). Od Jana Ciesielskiego oboje wraz z matką kupili wtedy za 24 grz. część w Cieślach (ib. k. 156). Jan O., który zabił szwagra Andrzeja Ciesielskiego swoją trzecią część w Cieślach w r. 1519 rezygnował jego synom, Janowi, Wojciechowi i Marcinowi oraz córce Annie, jako rekompensatę za głowę ich ojca (I.i D. Z. Kal. 2 k. 60v). Wraz z bratem Maciejem ok. r. 1519 skwitowany z posagu, z Ordzina, przez siostrę Zofię zamężną Ciesielską (I. R. Z. Kal. 3 k. 649). Od Doroty, wdowy po Szymonie Głoskowskim, i Zofii, wdowy po Mikołaju Głoskowskim, w r. 1522 kupił za 12 grz. część w Głoskach, którą dziedziczyły po siostrze Barbarze, żonie Wojciecha Głoskowskiego (I. i D. Z. Kal. 2 k. 75v). Część Głosek w r. 1523 sprzedał za taką samą sumę Grzegorzowi Głoskowskiemu (P. 1392 k. 516v). Od Marcina Gałąskiego w r. 1529 kupił za 20 grz. części w Głoskach Małych w p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 147v). Na połowie tej części w r. 1530 oprawił żonie Jadwidze Gałąskiej, córce Błażeja z Małych Gąsek, posag 12 grz. (ib. k. 167v). Wraz z tą żoną (nazwaną "Gałąską z Charzewa" i działającą w asyście rodzonego brata Macieja Charzewskiego) sprzedali wyderkafem w r. 1533 w Gałąskach 25 składów roli oraz dwie łąki za 4 grz. rocznego czynszu Piotrowi Gałąskiemu (ib. k. 213v). Jan, dziedzic w Gałąskach, swoją część w Lubieniu Mniejszym w pow. kal. oraz przezyski przysądzone na Walentym Skałowskim, sprzedał wyderkafem za 120 grz. Tybercemu Lubieńskiemu (P. 1394 k. 415). Oboje z żoną w r. 1546 byli kwitowani z 4 grz. Piotra Gałąskiego (I. Kal. 9 k. 130). T. r. Jan zapisał 4 grz. długu Annie, wdowie po Urielu Gutowskim (ib. k. 186). Chyba ten sam Jan, nie żyjący już w r. 1570 (a zapewne i w r. 1551), był ojcem Anny, Zofii i Doroty, występujących w r. 1551. Anna była wtedy żoną "sław." Błażeja, mieszczanina kaliskiego, Zofia żoną Jakuba Jaskólskiego, Dorota panną. Oboje Jaskólscy żyli jeszcze w r. 1570 (I. Kal. 14 s. 1222, 36 s. 1182).
2. Wojciech, syn Dziersława i Katarzyny, występował obok brata w r. 1479 (ib. 2 k. 565). Wraz z Mikołajem z Głosek w r. 1489 ręczył Mikołajowi z Kotarbów za Michała i Rafała, braci z Kotarbów, iż z nim będą żyć w pokoju (ib. 3 k. 540v). Swoją połowę Ordzina w r. 1515 wyderkafem sprzedał za 15 grz. Tomaszowi, Pawłowi i Stanisławowi braciom z Kuczkowa (I. i D. Z. Kal. 2 k. 37). Żył jeszcze w r. 1517. Zob. tablicę.
@tablica
Ordzińscy z Ordzina w pow. pozn. Dzierżek z Ordzina pozwany w r. 1394 przez Staszka Rudzkiego (Ruckiego) o połowę grzywny (Leksz. I 1888). Nosalina, dziedziczka ("dziedzic") w Ordzinie, w r. 1402 pozwana przez Janusza Fawkę, mieszczanina poznańskiego, o 2 grz. i 13 skojców (Ks. Z. P. 1099). Janusz z Ordzina w r. 1409 miał termin z Mikołajem, Markuszem i Pietraszem, dziedzicami z Góry (P. 3 k. 80v). Janusz i siostra jego Wichna w r. 1424 pozywali Piotra z Obrzycka (P. 7 k. 202), a w r. 1428 oboje , brat i siostra, procesowali się między sobą o sumę 10 grz. (P. 10 k. 70).
Wincenty O. w r. 1438 płacił winę Katarzynie, wdowie po Choryńskim (P. 14 k. 44). Dawał w r. 1443 zapis 50 grz. Szymonowi, Janowi i Wojciechowi, braciom z Sokolnik (ib. k. 201). Wspólnie z bratem niedzielnym Piotrem, dziedzice w Ordzinie, trzy łany w Wielkim Przyborowie p. pozn. w r. 1444 sprzedali za 100 grz. Stanisławowi z Ostroroga, podstolemu kaliskiemu (P. 1379 k. 79v). Jednocześnie obaj bracia dali Gotardowi z Wielkiego Przyborowa wieś Sokolniki w p. pozn. w zamian za trzy łany w Wielkim Przyborowie i dopłatę 400 grz. (ib.). Wincenty zapisał w r. 1446 sumę 20 grz. Katarzynie i Małgorzacie, córkom Sędziwoja z Wielkiego Sławna (P. 15 k. 186), a ponieważ z sumy tej nie uiścił się, miał w r. 1448 płacić winę (P. 17 k. 110, 139). Pozwany przez Mikołaja niegdy z Wielżyna, teraz z Baworowa, stawił w r. 1447 za siebie Arkembolda z Oporowa (ib. k. 27v). Na połowie Ordzina, uzyskanej z działów z bratem, oprawił w r. 1448 posag żonie Annie, 100 grz. (P. 1380 k. 3v), zaś w r. 1449 tejże żonie oprawił 100 grz. posagu (ib. k. 42). Miała owa Anna (Radomicka?) "bliższość" po swej babce, Lutce, do czwartej części Radomicka oraz do całej wsi Miechcino w p. kośc. i z tego tytułu w r. 1450 pozywała Jana Radomickiego, oskarżając go o wtargnięcie do tych dóbr i zagarnięcie rzeczy babki o wartości 600 grz. (Kośc. 19 k. 66). Pozwany w r. 1453 przez Basza z Przyborowa w sprawie poręczenia za Piotra z Obrzycka (P. 18 k. 151). Chyba synem Wincentego był Piotr.
Piotr, zapewne syn Wincentego i Anny, w r. 1481 kwitował ze sprawowanej nad sobą opieki Mikołaja, Jana, Bernarda, Stanisława, synów Jana Radomickiego (Kośc. 227 k. 79v). Pozywał t. r. Andrzeja, Wincentego i Piotra, synów Piotra Słomkowskiego, dziedzica w Głaszewie p. pozn., którzy nie stanęli (P. 21 k. 120, 147), zaś w r. 1485 uzyskał intromisję do przysądzonych sobie w 30 grz. ich dóbr w Głaszewie (P. 22 k. 21v). Na swej części Ordzina oprawił w r. 1481 żonie swej Dorocie posag 150 grz. (P. 1386 k. 131). Na połowie łąk, dworu i inwentarzy w Ordzinie oprawił jej w r. 1482 ten posag (ib. k. 155). Od Mikołaja Wierzbińskiego dziedzica w Starym Gorzycku, w r. 1493 uzyskał zapis 12 grz. i takiż zapis od Stanisława Wierzbińskiego, dziedzica tamże (P. 23 k. 50v, 51). Jako wuj Elżbiety Kołackiej w r. 1495 żądał od ks. Piotra Racławkowskiego, dziekana średzkiego, wydania sobie tej Elżbiety, ksiądz zaś zeznał, że Jadwiga Kołacka zawiozła ją do klasztoru w Toruniu, a teraz ksieni wydać jej nie chce (P. 856 k. 104). Na Ordzinie t. r. zapisał czynsz roczny półtorej grzywny, wyderkafem od sumy 18 grz., misjonarzom w Ostrorogu (P. 1383 k. 78). Nie żył już Piotr w r. 1502 (P. 24 k. 33). Synowie jego, Jan i Wincenty. Córka Katarzyna, najpierw w latach 1500-1508 żona Stefana Biezdrowskiego, potem 2-o v. w r. 1518 Mikołaja Chycińskiego z Chyciny i Gorońska w p. pozn.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
742743744745[746]747748749750
