Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
518519520521[522]523524525526
Miaskowscy - Mierzewscy
Konstanty, syn Andrzeja i Wyszeckiej, występował w r. 1682 (B. 35 k. 438, 66 k. 642) i w r. 1694 (B. 75 k. 372), a nie żył już w r. 1699, kiedy to wdowa po nim Zofia z Kossowskich działała wraz ze swymi dziećmi: Janem, Stanisławem, Stefanem, Bogumiłą, Anną i Konstancją (Z. T. P. 37 s. 698). Całe to rodzeństwo wymienione i pod r. 1695 (B. 75 k. 270). Konstancja, w latach 1718-1721 żona Jerzego Harbowskiego. Bogumiła, żyjąca jeszcze w r. 1718 (B. 86 k. 166). Żyli też wtedy i wszyscy trzej synowie Konstantego, Jan, Stanisław i Stefan (B. 86 k. 166, 89 k. 45). Chyba identyczni z powyższymi, Stefan i Stanisław, którzy swiadkowali 1736.15/XI. r. (LC Polanowice). Ten właśnie Stefan, dziedzic części Kraszyc w p. kruśw. w r. 1740 (G. 97 k. 418), potem dziedzic (posesor?) Wronów w tymże powiecie, umarł 1758.13/VI. r., mając ok. 70 lat. Jego żona Julianna umarła we Wronowach 1758.23/V. r., mając ok. 80(!) lat (LM Strzelno). Wiek oczywiście nieprawdziwy, skoro się zważy, iż synem tej pary był Paweł, ur. w Kraszycach 1739.26/I. r. (LB Polanowice). Innym synem był zapewne Antoni, z Wronów, zmarły 1755.19/VII. r. w wieku 30 lat. Córką była może panna Katarzyna, zmarła nagle w czasie pobytu w Strzelnie 1773.8/XI. r., pochowana tam u Św. Trójcy (LM Strzelno).
3. Jan, syn Walentego i Markowskiej, skarbnik inowrocławski w r. 1598, wydzierżawił od Andrzeja Kaczkowskiego w r. 1594 za 3.000 zł. miasto Chodzież oraz wsie Ostrówek, Studzieniec i Ciszewo (Kc. 121 k. 546). Zawierał wespół z bratem Wojciechem umowę o warzenie soli w Toruniu i Bydgoszczy, potwierdzoną przez króla 1602.17/VIII. r. (M. K. 147 k. 217v-219). Umarł między r. 1604 a 1606 (B. 114 k. 24, 1334). Jego żonie, Ludmile Oleskiej,, Mikołaj Oleski w r. 1598 zapisywał dług 3.000 zł. (Kc. 123 k. 295). Opiekunami jego synów, Stefana i Zygmunta, wspomnianych w r. 1606 (B. 114 k. 1334), byli ich stryjowie, ks. Bartłomiej, kanonik gnieźnieński, i Wojciech, wojski inowrocławski, którzy w r. 1611 sumę 3.000 zł., którą zmarłemu skarbnikowi zapisał był też już zmarły Maciej Ponętowski, częśnik łęczycki, cedowali Melchiorowi Krosnowskiemu (G. 71 k. 12). Obaj oni, Stefan i Zygmunt, występowali w r. 1615 (B. 118 k. 132), a Stefan w r. 1647 zapisał sumę 100 złp. długu ks. Piotrowi Mieszkowskiemu, sufraganowi kujawskiemu (Z. T. P. 29 s. 2563).
4. Wawrzyniec, syn Walentego i Markowskiej, żeniąc się w r. 1600 z Dorotą Miaskowską, córką Andrzeja, na krótko przed ślubem, 19/II., dał ojcu jej zobowiązanie, iż stawi tę jego córkę celem skwitowania z dóbr rodzicielskich (P. 970 k. 115v). T. r. na połowie dóbr swych zobowiązał się, iż kiedy tylko podniesie sumę 2.000 złp., zapisaną mu przez Wojciecha M-go, wojskiego inowrocławskiego, sprzeda wyderkafem zięciowi na jeden rok za 3.800 złp. Kuszkowo w p. kośc. (P. 970 k. 114v). Tej sprzedaży wyderkafowej dokonał w r. 1601 za sumę 3.000(!) złp. (P. 1404 k. 393). Oboje małżonkowie t. r. spisywali wzajemne dożywocie (ib. k. 395). Był Wawrzyniec w r. 1611 współopiekunem bratanków po bracie swym Janie (G. 71 k. 12), a w r. 1613 współspadkobiercą zmarłego brata, ks. Bartłomieja (G. 72 k. 237). Od Hieronima Radomickiego w r. 1615 nabył wespół z żoną wyderkafem za 4.000 zł. Jurkowo w p. kośc. (P. 1409 k. 402). Od Jana Grabowieckiego w r. 1616 oboje małżonkowie kupili wyderkafem za 4.000 złp. części Mszczyczyna i pustki Gajewo w p. kośc. (P. 1410 k. 161v). Po śmierci tego Grabowieckiego małżonkowie M-cy synowi jego Wojciechowi w r. 1620 prolongowali termin uiszczenia się z sumy wyderkafowej 5.000 zł. (P. 1004 k. 457). Wawrzyniec skwitował w r. 1621 Jana Włostowskiego z 200 złp., stanowiących dopłatę do dzierżawy Mszczyczyna (P. 1007 k. 24v). Dorota M-a skwitowała w r. 1624 Wojciecha Grabowieckiego (Kośc. 292 k. 307v). Żył jeszcze Wawrzyniec, jak się zdaje, w r. 1633 kiedy to córce jego Katarzynie mąż jej, Stanisław Tarzecki oprawił 1.500 złp. posagu (P. 1417 k. 741v). Dorota z Miaskowskich, już wdowa, występowała w r. 1639 (Kośc. 299 k. 248). Syn Marcin, o którym niżej. Córka Katarzyna i jej mąż Stanisław Tarzecki oboje żyli jeszcze w r. 1641, zaś o Katarzynie jako o już zmarłej słyszymy w r. 1674.
Marcin, syn Wawrzyńca i Miaskowskiej, pod imieniem Feliksa paulin, definitor prowincji paulinów, przeor częstochowski, po śmierci siostry Tarzeckiej i jej dzieci, spadkobierca praw do jej sumy posagowej, w r. 1678 (lub przed tą datą) scedował te prawa Andrzejowi Miaskowskiemu (Ws. 73 k. 247v). Żył jeszcze w r. 1682 (B. 66 k. 642).
5. Bartłomiej, syn Walentego i Markowskiej, instalowany 1599.4/I. r. na kanonii metropolitalnej gnieźnieńskiej fundi Żydówko, był też plebanem butkowskim (Korytkowski). Ustanowiony w r. 1608 przez Melchiora Krasnowskiego jednym z opiekunów jego dzieci (N. 167 k. 96). Współopiekun 1611 r. bratanków po bracie Janie (G. 71 k. 12). Umarł w 1613 (Korytkowski; G. 72 k. 237).
6. Hieronim, syn Walentego i Markowskiej, ustanowiony w r. 1613 przez swych braci plenipotentem do spraw spadku po bracie, ks. Bartłomieju (G. 72 k. 237). Mąż Marianny Krzyckiej, wraz z nią dostał w r. 1631 od Zygmunta Krzyckiego cesję sumy 307 zł. zapisanej przez zmarłego Wacława Kiełczewskiego, kasztelana biechowskiego, starosty wschowskiego (Kc. 19 k. 1318v). Zob. tablicę.
@tablica
Jan, rodzący się z Agnieszki z Tarnowskich, już nie żyjącej w r. 1687, był w r. 1684 mężem Doroty Bieńkowskiej, córki Sebastiana i Agnieszki z Postruskich (Kc. 132 k. 312v). Podniósłszy z dóbr Kwasuty należną swej żonie z działu jej z siostrami sumę 300 zł., zapisał je to w r. 1687 na połowie swych dóbr (P. 1113 IV k. 2) Umarł w r. 1701 i owdowiała Dorota zaraz po jego śmierci prawa swe do Kwasut, odziedziczone po ciotce Annie z Postruskich Grabińskiej i jej dzieciach, Michale i Annie Grabińskich, scedowała Wojciechowi Bieńkowskiemu (Kc. 133 k. 208v). Cesję swych praw do odziedziczonej po tejże ciotce połowy Kwasut ponowiła w r. 1703, jednak tym razem na rzecz swego rodzonego siostrzeńca Macieja Małachowskiego (P. 1143 I k. 26). Synem Jana i Bieńkowskiej był Józef, który żeniąc się w r. 1716 z Katarzyną Ostrowską, córką Macieja i Zofii z Podgórskich, wdową 1-o v. po Marcinie Gogolewskim, dostał od niej 9/X., krótko przed ślubem, zapis 2.000 złp. (P. 93 k. 263v). Skwitowała ona w r. 1719 swego brata Aleksandra z procesu, a 14/VI. t. r. małżonkowie M-cy spisali z nim w Sarbinowie komplanację (G. 94 k. 29v). Oboje spisywali wzajemne dożywocie w r. 1720 (P. 1175 k. 233v). Józef swej siostrze cioteczno-rodzonej, Reginie Małachowskiej, rodzącej się z Marianny Bieńkowskiej, żonie Antoniego Kosickiego, zapisał w r. 1730 sumę 1.250 zł. (G. 96 k. 265). Wespół z żoną byli posesorami części Sarbinowa w p. gnieźn. i w r. 1733 oboje kwitowali się z Konstantym Baranowskim z kontraktu o tę posesję, zawartego w r. 1732 (P. 1238 k. 238; G. 96 k. 503). Katarzyna zawierała w Sarbinowie 1735.26/IV. r. z Franciszkiem Szelskim kontrakt pod zakładem 5.000 złp. o posesję połowy tejże wsi (P. 1241 k. 100v). Józef żył jeszcze wtedy. Oboje już nie żyli w r. 1746 (G. 98 k. 79v).
Piotr, mąż Agnieszki Lisieckiej, która na swej sumie posagowej wynoszącej 2.000 zł. zapisała w r. 1725 swemu bratu Janowi Lisieckiemu 1.000 zł. (G. 94 k. 376). Stanisław, chrzestny 1741.13/IV. r. (LB Pobiedziska), posesor probostwa pobiedziskiego 1742 r. (G. 97 k. 557v), chyba identyczny ze Stanisławem, w r. 1748 mężem Zofii ze Zbierzchowskich, córki Marcina i Anny Naramowskiej (G. 98 k. 243v). Zofia ta i jej mąż skwitowali 1755 r. Jana Trąmpczyńskiego i jego synów, dziedziców Przecławia w p. gnieźn., z 1.000 złp. jej posagowych (I. Kon. 78 s. 906).
N., z parafii myśliborskiej, ojciec Józefa, który zmarł mając rok, pochowany 1755.5/VIII. r. (LM Skarboszewo). Panna Barbara wyszła w Środzie 1785.2(?)/II. r. za Jana Kroszyńskiego. Michał, mąż Franciszki z Utowiczów, córki Antoniego i Marianny ze Skoroszewskich, wdowy 1-o v. po Tomaszu Dobrosielskim, bezpotomnej, nie żyjącej już w r. 1788 (P. 1365 k. 304).
Mierkowski ks. Adam, biskup margaryteński, sufragan Włocławski, opat koronowski 1567 r. (N. 215 k. 75v).
Mierosławscy, Mirosławscy h. Leszczyc, wyszli z Mirosławic w p. gnieźn., na pograniczu pow. kruświckiego. Do wieku XVII włącznie w użyciu była przeważnie forma nazwiska Mirosławski, od XVIII wieku poczęła przeważać forma Mierosławski, stąd też położyłem ją na pierwszym miejscu.
Nie mam pewności, czy Leszczycami byli najdawniejsi dziedzice w Mirosławicach, więc Piotr i Jan w r. 1411 (G. 1 k. 83). Ten sam chyba Jan w r. 1414 (G. 2 k. 3). Czesław i Michał w r. 1411 (G. 1 k. 100, 101). Świętosława i Katarzyna, córki zmarłego Janusza, działały ok. r. 1414 w asystencji stryja Mikołaja (G. 2 k. 5). Urban i Michał w r. 1415 (ib. k. 106). Michał i Piotr t. r. (ib. k. 53). Michał z żoną Bytką (Bietką?) w r. 1415 (Py. 3 k. 106). Dziersław w r. 1419 (P. 5 k. 146v). Błażej t. r. (P. 6 k. 30v). Jan Oganka 1427 r. (G. 3 k. 247).
Jan z Mirosławic w imieniu ks. Macieja Kopydłowskiego zaspokoił w r. 1463 z 5 grz. Jana z Kopydłowa (Kon. 2 k. 63). Jan na połowie swoich dóbr dziedzicznych w Mirosławiu w r. 1473 oprawił 20 grz. posagu żonie swej Katarzynie (P. 1383 k. 206). Mikołaj z Mirosławic pozywany był 1486 r. przez Macieja Lewina w Marszewa i jego syna Jana, o to, by żył z nimi w pokoju (G. 12 k. 136).
Jarosław z Mirosławic w r. 1486 pozywał Mikołaja z Mirosławic zwanego Kulint (Culynth?) o najazd na tę wieś (G. 22 k. 45v). Jarosław M., zapewne identyczny z powyższym, w r. 1495 od Andrzeja M-go nabył wyderkafem na trzy lata za 50 zł. węg. część Mirosławic (G. 16 k. 84a). Od Andrzeja M-go, chyba tego samego, kupił w r. 1499 za 84 zł. węg. jego części w Mirosławicach, Przyborowie i Bowinach(?) w p. gnieźn. (P. 1389 k. 7v). Od Elżbiety Goryńskiej, córki zmarłego Jakuba Goryńskiego, a żony Andrzeja Kurowskiego, kupił w r. 1500 za 50 grz. jej części w Goryninie w p. kon. (ib. k. 86; I. R. Kon. 1 k. 306). Wzywany był przez nią w r. 1501 do uiszczenia się z 10 grz. (I. R. Kon. 1 k. 305v). Od Marcina M-go kupił w r. 1502 za 90 grz. jego części w Mirosławicach (P. 1389 k. 202v). Od Jana Słaboszewskiego, łowczego kaliskiego, w r. 1511 w sumie 15 grz. długu wziął w zastaw dwóch kmieci w Wielkim Sławoszewie (I. R. Kon. 1 k. 383v). Od Anny Goryńskiej, żony Jakuba Trąmpczyńskiego, kupił w r. 1514 za 75 grz. całe jej części po rodzicach w Goryninie (I. R. Z. Kon. 6 k. 8) i t. r. skwitowany przez Mikołaja Goryńskiego, dziedzica w tej wsi, z jedenastu wiardunków za dzierżawę łąk, "Jakubowskiej" i "Mikołajewskiej" w Goryninie (G. 25 k. 453). Od Mikołaja Goryńskiego t. r. nabył wyderkafem za 60 grz. część tej wsi (P. 1392 k. 10, nazwany tu Świętosławem, czy nie omyłkowo, zamiast Jarosławem?). Skwitowany w r. 1515 przez Jakuba Trąmpczyńskiego z 30 grz. (I. R. Kon. 1 k. 448). Niewątpliwie to jego synami byli występujący w latach następnych bracia, Marcin, Jan, Michał, Stanisław i Jakub, dziedziczący w Goryninie i Sławoszewie. Spośród nich, jak się zdaje, Marcin, Jan i Michał rodzili się z innej matki, Stanisław i Jakub w innej (I. R. Gr. Kon. 2 k. 348).
1. Marcin M., Goryński, zapewne syn Jarosława, wraz z powyższymi braćmi w r. 1522 od Anny, wdowy po Andrzeju Ruszkowskim, Katarzyny, żony Piotra Głuszyńskiego, Doroty, żony Krystyna z Krukowego Redecza, Szczebietowskich, sióstr rodzonych i ciotki, kupili za 300 zł. ich części w Wielkim Słaboszewie (Sławoszewie w p. kon), jak również prawo bliższości w Słaboszewie po Biernacie (Biernatce) wdowie po Janie Słaboszewskim, macosze tej Anny (P. 1392 k. 430v). O dopełnienie tej rezygnacji Marcin w imieniu własnym oraz braci Jana i Michała już w r. 1518 wzywał Krystyna Redeckiego, Piotra Głuszyńskiego i Wincentego Brzezińskiego, jak również ich żony (Kon. 4 k. 44v). Od Wojciecha Czarnotulskiego w r. 1524 kupił wyderkafem za 30 kop gr. części we wsi Czarnotuły (G. 335a k. 76v) i t. r. na połowie uzyskanych z działów z braćmi części w Goryninie, Słaboszewie, Mirosławicach i Nożyczynie oprawił 150 grz. posagu żonie Małgorzacie Czarnotulskiej, córce tego Wojciecha (ib.). Od teścia kupił w r. 1526 za 200 grz. części w Goryninie, które ten kupił był od Mikołaja Goryńskiego (I. R. Z. Kon. 6 k. 30v). Wespół z niedzielnymi swymi braćmi, Janem i Michałem, w r. 1528 od Anny Słaboszewskiej, żony Grzegorza Radujewskiego, kupił za 115 zł. jej częsci ojczyste w Słaboszewie oraz w pustce Wielkie Pole w p. kon. (P. 1393 k. 222v). Po śmierci żony od teścia, Wojciecha Czarnotulskiego, dostał w r. 1531 zapis długu 22 zł. stanowiących resztę sumy 100 zł. jej posagu, sam zaś skwitował owego teścia z uiszczenia się z należnych zmarłej dóbr rodzicielskich (G. 29 k. 159v, 160). Wraz z bratem Janem skwitowany w r. 1534 przez Biernatkę Kobielską, wdowę po Janie Słaboszewskim, z zapisów, które miała od męża na częściach wsi Słaboszewo Wielkie i Wielgiepole (I. R. Gr. Kon. 2 k. 327). T. r. obaj z bratem Janem pozywali swych niedzielnych braci "z jednego ojca", Stanisława i Jakuba (I. R. Gr. Kon. 2. k. 348). Z działów przeprowadzonych z bratem Michałem w r. 1534 wziął Gorynino w p. kon. i dopłatę 20 grz. (G. 262 k. 142v). Marcin Goryński cz. M. na połowach tych części Gorynina i Sławoszewa Wielkiego, na których miała oprawę zmarła Małgorzata Czarnotulska, w r. 1535 oprawił 100 grz. posagu drugiej swej żonie, Jadwidze Mielińskiej (I. R. Z. Kon. 6 k. 85v). Był ten Marcin "Goryński" w r. 1542 opiekunem córek zmarłego brata Michała M-go (I. R. Gr. Kon. 3 k. 309). Skwitowany w r. 1545 przez brata Stanisława z 24 grz. z części Mirosławic oraz z 50 grz. z części Gorynina, a to z tytułu rocznej pensji, należącej się, wedle ugody brateskiej, od 25 lat z Gorynina i od 12 lat z Mirosławic (P. 884 k. 46v). Chyba już nie żył w r. 1552 (P. 174 k. 7; I. R. Gr. Kon. 6 k. 235v), nie żył napewno w r. 1553 (Py. 174 k. 273v). Jego córką była Zofia t. r. żona Macieja Piotrowskiego zw. Kuropatwa. Jego synami byli chyba bracia Jan i Marcin, pisani niekiedy Goryńskimi.
1) Jan, zap. syn Marcina, z bratem Marcinem dziedzice w Goryninie i Słaboszewie, zawierali w r. 1560 układ dotyczący tych dóbr, na wzajemne przeżycie (I. R. Z. Kon. 6 k. 224v). Jan na połowie swych dóbr w obu tych wsiach w r. 1561 oprawił posag 400 zł. żonie Agnieszce Cieleckiej, córce Jana (P. 1397 k. 8v). Nie żył już w r. 1566. Agnieszka wdowa po Janie M-im cz. Goryńskim, kwitowała wtedy mężowskiego brata Marcina z 700 zł. (I. R. Kon. 13 k. 137v). Od swego brata, Mikołaja Cieleckiego, dostała w r. 1577 zapis 800 złp. długu (P. 929 k. 18). Może żyła jeszcze w r. 1595 (P. 964 k. 176).
2) Marcin, zapewne syn Marcina, jak widzieliśmy, w r. 1560, wspódziedzic obok brata w Goryninie i Słabowszewie, pozywany 1566 r. przez braci i siosty Raczyńskich, dzieci Michała Raczyńskiego, o przez córkę Wojciecha Jarkuszewskiego z Zofii z Raczyńskich, o zapis wyderkafowy, który zmarły Mikołaj Goryński dał był na części Gorynina Jarosławowi M-mu (I. R. Kon. 13 k. 148). W latach 1566-1572 nazwany M-im cz. Goryńskim (ib. k. 137v, 193), córce swej Agnieszce w r. 1572 zapisał w posagu z dóbr ojczystych i macierzystych w Goryninie i Słaboszewie sumę 1.000 zł. (Py. 110 k. 432).
2. Jan, zapewne syn Jarosława, wspomniany obok braci w r. 1532 (P. 1392 k. 430v). Na połowie części należących mu się w Mirosławicach, Goryninie i Słaboszewie z powyższych działów braterskich, w r. 1528 oprawił żonie swej Elżbiecie Rysińskiej, córce Mikołaja, posag 100 złp. (I. R. Z. Kon. 6 k. 39). Pozywał w r. 1531 brata Michała i wzajemnie w Goryninie dostał pozwew od niego (I. R. Gr. Kon. 2 k. 213, 213v). Nazwany przemiennie Słaboszewskim i M-im, kiedy w r. 1534 zapisywał mu dług 20 grz. Grzegorz Zakrzewski, pisarz ziemski inowrocławski (ib. k. 328). T. r. na swej części w Słaboszewie Wielkim zapisał sześć wierdunków rocznego czynszu altaryście ołtarza Św. Krzyża w kolegiacie Najśw. Marii Panny w Środzie (I. R. Z. Kon. 6 k. 80v). Żonie w r. 1542 dał w dożywocie całe swe części w Słaboszewie i Goryninie ona zaś uznając się za zaspokojoną przez męża zwróciła mu jej części oprawne w tychże wsiach (ib. k. 110). Byc może, iż żył jeszcze w r. 1553 (I. R. Gr. Kon. 6 k. 235v).
3. Michał, zapewne syn Jarosława, wspomniany obok braci w r. 1522 (P. 1392 k. 430v), dziedzic w Mirosławicach, pozywany w r. 1532 przez Jana Wioteskiego, dziedzica w Golejewie w p. kruśw., o wyrąbanie tam przez sługi i kmieci z Mirosławic 60 dębów. Nie stanął z tego pozwu i miał płacić winę (G. 262 k. 16). Z działu dokonanego z bratem Marcinem w r. 1534 dostała mu się część w Mirosławicach (ib. k. 142v) i t. r. na połowie owej części, jak również na połowie części w Golejewie p. kruśw. oprawił 330 zł. posagu żonie Annie Zagórskiej, córce Jana (G. 335a k. 180). Uzyskał w r. 1537 od ks. Szymona Chabielskiego, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego i poznańskiego oraz od jego bratanka Wojciecha zobowiązanie, iż go uwolnią od przeszkód prawnych ze strony Mikołaja Golejewskiego, względem użytkowania połowy Golejewa (G. 31 k. 2322). Od Wojciecha Brudzińskiego i jego żony Anny z Wąsowskich nabył w r. 1540 za 100 grz. wieś Kępkę inaczej Kępę Małą cz. Pustą w p. kon. (G. 32 k. 138v). Nie żył już w r. 1542, a wtedy dziedziczkami Kępy Małej cz. Pustej były jego córki, Petronella, Katarzyna i Konstancja, pozostające pod opieką stryja Marcina Goryńskiego (I. R. Gr. Kon. 3 k. 309). Stryjowie i opiekunowie panien pozywali ok. r. 1543 Kleofasa i Łukasza M-ch, o których będzie niżej (G. 263 k. 240), ci zaś, Łukasz i Kleofas "Sadlakowie" M-cy, ze swej strony pozywali wtedy wdowę po Michale z racji jej oprawy na Mirosławicach (G. 263 k. 285v). Ze wspomnianych wyżej córek Michała, Petronella była w latach 1552-1555 żoną Szymona Zagórskiego, który w r. 1553 od jej stryjów, Marcina i Jana M-ch, odebrał 74 zł. spadku po jej stryju Jakubie M-im (I. R. Gr. Kon. 6 k. 235v). Konstancja, może identyczna z Konstancją M-ą w r. 1586 wdową po Sebastianie Kołudzkiem.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
518519520521[522]523524525526
