Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
525526527528[529]530531532533
Mierzewscy - Mliccy
III) Andrzej z Popowa M., syn Eustachego i Gnińskiej, pleban w Pobiedziskach w r. 1613 (G. 72 k. 18v), instalowany na kanonii katedralnej poznańskiej fundi Kórnik 1614.12/V. r., podał jako swój herb ojczysty Ostoję (Install., s. 81). Umarł przed 1617.17/VI. r., kiedy na kanonii tej instalowany był już jego następca (ib. s. 84).
II. Abraham Popowski cz. Mirzewski, potem tylko Mierzewski, syn Stanisława i Chełkowskiej, dziekan szamotulski w r. 1589 (Kośc. 347 k. 75), proboszcz w Goniębicach w r. 1590 (Kośc. 270 k. 573v). Był w latach 1559-1574 nieletnim (P. 900 k. 536, 923 k. 430), w r. 1578 sługa Małgorzaty z Radzewskich Dembowskiej, miecznikowej łęczyckiej (Kośc. 258 k. 49). Całą swoją część w Mierzewie, należącą mu się z działów, dał w r. 1587 bratu Eustachemu (P. 1400 k. 90v). Wtedy był jeszcze człowiekiem świeckim. Jak się zdaje, żył jeszcze w r. 1606 (P. 1405 k. 537). Zob. tablice 1, 2.
Mierzewscy, Mirzewscy h. Pawęza, pisali się z Fulsztyna, a nazwisko wzięli od wsi Mierzewa (dawniej też Mirzewo) w p. gnieźn., będącej w wieku XIII, a później własnością książęcą, potem królewską. Rycerz Przybysław z Fulsztyna otrzymał w r. 1271 od ks. Bolesława przywilej na posiadanie Mierzewa (Kozier., BNTP II s. 674). Klemens z Mirzewa w latach 1408-1411 (G. 1 k. 86, 108). Bartosz, Bartek z Mirzewa w r. 1411 (ib. k. 87).
Piotr Koserz z Mirzewa w r. 1424 (G. 3 k. 232v). Piotr Mierzewski, mąż Agnieszki, którą w r. 1440 skwitował Potencjan Słapowski z należących się jego ojcu 80 grz. (P. 14 k. 86v). Ten sam chyba Piotr, niegdyś Jelitowski, obecnie dziedzic w Mirzewie, stawił w r. 1443 świdków z linii ojczystej z herbu "Łopiany", z linii macierzystej z herbu Byliny (ib. k. 247). Piotr Koserz z Mirzewa żonie swej Jadwidze oprawił w r. 1444 posagu 60 grz. i wiana 70 na sumie zapisanej mu na Mirzewie przez króla Władysława (P. 1379 k. 72v). Wszyscy wymienieni wyżej Piotrowie to zapewne jedna i ta sama osoba, a Agnieszka to żona pierwsza, Jadwiga zaś druga. Piotr Koserz z Mirzewa nie żył już w r. 1463, kiedy Jadwiga wspomniana jako wdowa (G. 20 k. 34v). W r. 1469 mowa o niej i o jej synach niedzielnych, Janie i Marcinie (ib. k. 176, 179v, 181). Jadwiga Mirzewska żyła jeszcze w r. 1471 (G. 8 k. 49, 100), a, jak się zdaje, również i w r. 1469 (G. 20 k. 179v). Nie żyła już w r. 1481 (G. 21 k. 93v). Oprócz wspomnianych wyżej synów był jeszcze trzeci, Mikołaj, o którym słyszymy w r. 1481 (G. 21 k. 93v), i czwarty, ks. Wojciech, wspomniany w r. 1482 (G. 12 k. 4v). Córka Małgorzata, żona w r. 1469 Andrzeja Boroszewskiego, podkomorzego malborskiego, potem kasztelana gdańskiego, nie żyła już w r. 1486.
A. Jan Mirzewski zwany Polakiem, czasem Koserzem, syn Piotra Koserza i Jadwigii toczył sprawę z Janem Malczewskim i 1466 założone zostało między nimi vadium (G. 20 k. 116v). w r. 1478, dziedzic i dzierżawca (!) w Mirzewie, płacił winę szwagrowi Boroszewskiemu (G. 21 k. 60). Miał w r. 1481 sprawę z Katarzyną, żoną Jana z Grzybowa Wódek (G. 21 k. 93v). W charakterze dzierżawcy (tenutariusza) dóbr królewskich Mirzewo, pozwany był w r. 1484 przez Zuzannę Łochyńską (G. 12 k. 87). Do swej całkowitej posesji w Mirzewie dopuścił w r. 1486 szwagra Boroszewskiego, podkomorzego malborskiego, a to z tytułu należnych mu 60 grz. posagu jego zmarłej żony a swej siostry (G. 22 k. 71v). Zawierał w r. 1493 z bratem Marcinem ugodę o Mirzewo, potwierdzoną przez króla 24/VI. t. r. (MRPSum. II 207). Tego brata skwitował w r. 1495 z 50 grz. na poczet należnych sobie 100 grz. z części wsi królewskiej Mirzewo (G. 16 k. 89av), zaś w r. 1500 z 13 grz. i jednego wierdunku (P. 859 k. 166v). Jan Polak M. brał udział w r. 1504 w wyprawie do Prus i 13/IV. t. r. uzyskał zezwolenie królewskie na udanie się do "Królestwa" dla swych interesów (MRPSum. III 1449).
B. Marcin Mirzewski zw. Koserzem, syn Piotra Koserza i Jadwigi, procesowany był w r. 1481 przez Katarzynę, żonę Jana z Grzybowa Wódek z tytułu dzierżawy dwóch i pół łanów sołeckich w Mirzewie, którą jej zmarły brat, ks. Wojciech, pleban w Marzeninie, miał od zmarłej Jadwigi, matki Marcina, oraz od jego braci, Jana Polaka i Mikołaja (G. 21 k. 93v). Tenutariusz wsi królewskiej Mirzewo, zapisał w r. 1486 dług 30 grz. szwagrowi Andrzejowi z Boroszewa w posagu za zmarłą siostrą (G. 22 k. 90), zaś w r. 1691 został przez niego skwitowany ze 100 zł. z tytułu tegoż posagu (ib. k. 154). Połowę młyna wodnego oraz dziesięć i pół łanów pustych w Ciołkowie i Łabiszynku puścił w r. 1506 w 50 grz. Janowi Brzezieńskiemu (G. 25 k. 280). Z pewnością nie żył już w r. 1511 (P. 786 s. 298). Był żonaty dwukrotnie, ale nie znam jego pierwszej żony. Drugą była Katarzyna, która w r. 1495 swoją część we wsi Uniątki p. kośc. dała biskupowi poznańskiemu Urielowi z Górki, oraz jego bratankowi Łukaszowi, biorąc w zamian pół łana w Modrakowie p. pozn. i dopłatę 35 grz. (P. 1383 k. 53v). Marcin w r. 1497 oprawił jej na Mirzewie posag 50 zł., co król poświadczył 19/XI. t. r. (MRPSum. II 1100). Katarzyna wraz ze swym pasierbem Janem, oraz z drugim Janem, Nikodemem, Fryderykiem i Eustachym, synami chyba z niej zrodzonymi, dziedzice w Mirzewie, pozywani byli ok. r. 1510 przez Piotra Niemojewskiego, dzierżawcę Mieściska, w sprawie kmiecia zbiegłego z Mirzewa do części Mieściska (G. 261 k. 3). Pozywała Katarzyna Wojciecha Czeszka z Grzybowa o napad na jej sługę, Stanisława Ulewskiego, wysłanego po sprawunki do Wrześni, i odebranie mu, kiedy wracał przez Grzybowo, półtory grzywny pieniędzy, miecza i noża. Wojciech nie stanął i 1512 r. winien był płacić winę (P. 865 k. 177v). A więc z pierwszego małżeństwa pochodził syn Jan starszy, córka Dorota, w latach 1505-1548 żona Jana Miedźwiedzkiego zw. Bal, też zapewne rodziła się z pierwszej żony. Nie żyła juz w r. 1557. Z drugiej żony synowie: Jan młodszy, Nikodem, Fryderyk, Eustachy, Feliks i Piotr. Córki: Bogumiła, Apolonia, Barbara, Katarzyna, Małgorzata. Bogumiła była w latach 1515-1528 żoną Wojciecha Polickiego, pisarza ziemskiego poznańskiego, występowała jako wdowa w latach 1536-1551. Apolonia, wydana najpierw przed r. 1525 za Jana Domasławskiego, wyszła 2-o v. przed r. 1530 za Macieja Kopaszewskiego, umarła w r. 1558 lub 1559. Barbara, zaślubiona przed r. 1529 Marcinowi Żernickiemu. Katarzyna wyszła przed r. 1548 za Jana Strzałkowskiego, zmarła przed r. 1568. Małgorzata wreszcie, żona Macieja Tomickiego, oboje nie żyli już w r. 1554.
A) Jan starszy, syn Marcina z pierwszej żony, dostał 1518.11/VII. r. za zasługi położone na Węgrzech i Sląsku ekspektatywę na komandorię Sw. Jana za murami Poznania (MRPSum IV 2822), a po śmierci komandora Dłuskiego został w r. 1520 komandorem, o czym król 20/IV t. r. zawiadomił mistrza Zakonu, Jana z Rozemberka (ib. 3315). Tarczownik (scutifer) królewski, uzyskał 1509.23/IX. r. zezwolenie od udziału w wojnie dla siebie i dla swoich braci niedzielnych, Eustachego, Feliksa, Jana młodzszego, Fryderyka, Piotra i Nikodema (ib. 826). Nie przeszkodziło mu to jednak, by jeszcze t. r. w październiku we Lwowie wyjednać nadanie sobie rozmaitych dóbr położonych koło Słupcy w wojew. kaliskim, a skonfiskowanych różnym osobom za niestawienie się na wyprawę wojenną (ib. 9289), na którą sam, mimo zwolnienia, najwidoczniej stanął. Procesowali go spadkobiercy jego poprzednika na komandorii, Dłuskiego, o pewne sumy zdeponowane na ratuszu poznańskim. W tej sprawie 1524.7/V. r. zapadł dekret (ib. 13933). W sporze o pewne pastwiska i role, toczonym między nim a braćmi Niemieczkowskimi, dekret królewski wydany został 1527.29/III. r. (ib. 15091), wskutek czego t. r. dokonał z nim zamiany, dając im należące do komandorii brzegi rzeki i ziemię koło Niemieczkowa położoną, w zamian za daną przez nich komandorii ziemię z brzegiem położoną koło Chrostowa, wsi należącej do komandorii (P. 1391 k. 72). Wespół z braćmi był w r. 1524 kwitowany przez siostrę Miedźwiedzką z dóbr rodzicielskich w Mierzewie i Polskiej Przysiece (P. 869 k. 55), a 1528 r. przez siostrę Żernicką z dóbr rodzicielskich w Mierzewie (P. 871 k. 89v). Swoje części po rodzicach w Mierzewie darował w r. 1531 braciom, Janowi, Piotrowi i Fryderykowi (P. 1393 k. 449v). Zmarł w r. 1535, przed 20/VI (MRPSum IV 17882).
B) Jan młodszy, syn Marcina i zapewne Katarzyny, wspomniany ok. 1510 r. (G. 261 k. 3). Jako dziedzic w Mierzewie, kwitował w r. 1531 brata Fryderyka z wydania sobie należnych mu wedle działu sztuk bydła (G. 29 k. 218v). Swoje części po rodzicach w tej wsi darował t. r. temu bratu (P. 1393 k. 464). Żył jeszcze w r. 1534, kiedy to brat Piotr wzywał go do uiszczenia winnych mu 150 zł. (G. 30 k. 60).
C) Nikodem, syn Marcina i zapewne Katarzyny, wspomniany 1509.23/IX. r. (MRPSum. IV 826; G. 261 k. 3), żył jeszcze w r. 1524 (P. 869 k. 55).
D) Eustachy, syn Marcina i zapewne Katarzyny, wspomniany kilkakrotnie w latach 1510-1513 jako obok braci współdziedzic Mierzewa (G. 259 k. 163, 261 k. 3). Żył jeszcze w r. 1524 (P. 869 k. 55).
E) Feliks, syn Marcina i Katarzyny, dał w r. 1511 swej matce część w Mierzewie, należną mu z działu z braćmi i siostrami, jak również powierzył jej opiekę nad rodzeństwem jeszcze nieletnim (P. 786 s. 298). Wspomniany jeszcze ok. r. 1513 (G. 259 k. 163). Niewątpliwie już nie żył w r. 1524, bo go przemilcza w swym pokwitowaniu siostra Miedźwiedzka (P. 869 k. 55).
F) Piotr, syn Marcina i Katarzyny, wspomniany ok. r. 1513 (ib. ), swego brata Jana wzywał w r. 1534 do uiszczenia mu 150 złp. (G. 30 k. 60). Tenutariusz wsi królewskiej Mirzewa, t. r. nie stanął z pozwu brata Fryderyka (G. 262 k. 60v). Zawierał z tym bratem w r. 1536 ugodę dotyczącą Mirzewa (G. 31 k. 22). Od Mikołaja Sobiesierskiego Boboli w r. 1546 nabył za 1.000 grz. jego części we wsiach Sobiesiernie i Golczewo Czuprachtowo w p. gnieźn. (P. 1395 k. 255). Skwitowany w r. 1547 przez szwagra Jana Strzałkowskiego z 80 grz. na poczet posagu za siostrą swą Katarzyną (Py. 172 k. 375v). Uzyskał w r. 1552 królewski przywilej na wieczyste posiadanie Mierzewa (I. Kal. 29 s. 717). Po bezdzietnej śmierci siostry Małgorzaty zamężnej Tomickiej skwitował w 1553 r. jej pasierb, Wawrzyńca, Wojciecha i Macieja Tomickich z toczonej przeciwko nim sprawy o należność "za wieniec", czyli o jej wiano (Py. 174 k. 543). Umarł w r. 1554 lub 1555 (P. 895 k. 205, 896 k. 1095, 1396 k. 386). Jego żoną w r. 1535 była Katarzyna Grzymułtowska, córka Stanisława, chorążego kaliskiego (G. 30 k. 303), której posag w r. 1536 zobowiązał się w sumie 400 zł. oprawić na połowie połowy Mirzewa (P. 1394 k. 51v). Zapisała ona w r. 1557 dług 300 złp. zięciowi Marcinowi Domasławskiemu (G. 36 k. 175) i t. r. tyleż długu innemu zięciowi, Janowi Domasławskiemu (P. 898 k. 358v). Żyła jeszcze w r. 1568 (G. 149 k. 102), nie żyła już w r. 1577 (Kc. 17 k. 119v). Synowie: Gabriel, Marcjan, Aleksander i Sebastian. Z córek, Jadwiga, wydana przed r. 1558 za Jana Domasławskiego, żyła jeszcze w r. 1589. Felicja, wydana przed r. 1554 za Marcina Domasławskiego, zmarła przed r. 1573.
(A) Gabriel, syn Piotra i Grzymułtowskiej, burgrabia ziemski pyzdrski w r. 1583 (P. 940 k. 748v). Skwitowany w r. 1555 wraz z braćmi i matką przez Macieja Malickiego (P. 896 k. 1095), w r. 1556 nieobecny, chyba więc przebywający po za krajem (P. 1396 k. 386), w r. 1557 wespół z braćmi pozywał Andrzeja, Marcina i Jana, braci Sepieńskich, oraz ich matkę Małgorzatę, trzymających wieś Sobiesiernie, o przedłożenie listu sprzedażnego na te dobra (G. 38 k. 311v). Chodziło też o zapis na 500 zł., za którą to sumę zmarły Piotr M. sprzedał był tę wieś wyderkafem zmarłemu ojcu Sepieńskich, Kasprowi (P. 898 k. 848v). Gabriel, jego bracia, Marcjan, Aleksander i Sebastian, bracia ich stryjeczni, Eustachy i Jakub, oraz Bartłomiej, syn brata stryjecznego, a więc wszyscy żyjący męscy przedstawiciele rodziny na sejmie przedłożyli 1564.12/I. r. przywilej z r. 1272, dany przez ks. Bolesława na wieczność Mierzewa Przybysławowi z Fulsztyna, oraz inny przywilej z r. 1552, dany również na wieczność Piotrowi M-mu. W tym drugim przywileju brakło jednak wzmianki o owym z r. 1272. Sejm odłożył tę sprawę do decyzji króla, który na tymże sejmie, wobec tego iż stary przywilej podejrzeń nie obudził, zaś Mierzewscy pozostawali dotąd w spokojnym posiadaniu Mierzewa, zachował ich przy wieczności tej wsi (ib. k. 722). Gabriel części we wsiach: Gulczewo Czuprachtowo, Miezęcinko i Bieńkowiec, mające mu przypaść w dziale z braćmi, sprzedane już wyderkafem Jakubowi Sobiesierskiemu wedlę zobowiązania danego w r. 1564, sprzedał w r. 1566 za 500 złp. temuż Sobiesierskiemu (G. 42 k. 358v; P. 1397 k. 506). Części w Mierzewie, odziedziczone po śmierci brata Aleksandra, w r. 1574 sprzedał za 1.500 złp. bratu Marcjanowi (P. 1398 k. 493). Od Wojciecha Zorzewskiego i jego matki Anny Komornickiej, wdowy po Bernardzie Zorzewskim, brał w r. 1579 w zastaw dom w mieście kapitulnym Chwaliszewie koło Poznania (P. 932 k. 675). Swoje części wsi Sobiesiernie w r. 1586 sprzedał za 3.500 zł. Maciejowi Małachowskiemu (P. 1399 k. 649). Od Stanisława Przyjemskiego, starosty konińskiego, wedle zobowiązania z r. 1586, kupił w r. 1588 za 8.000 złp. całą wieś Bliżyce wraz z połową młyna wodnego i połową stawu w Jagniewicach p. gnieźn. (P. 947 k. 511v, 1400 k. 116v). Opiekę swych dzieci zlecił w r. 1587 szwagrowi Wojciechowi Zorzewskiemu i innym (P. 948 k. 597v). Umarł w r. 1594 (P. 961 k. 86v, 1401 k. 197). Jego żoną była Barbara Zorzewska, córka Bernarda, której w r. 1562 zobowiązał się oprawić 750 złp. posagu (G. 41 k. 532). Oprawił ten posag w r. 1575 na folwarku, dworze i przyległościach (P. 1398 k. 571). Barbara w r. 1586, wobec sprzedania Sobiesierni Małachowskiemu, skasowała swoją tam oprawę (P. 946 k. 283v), mąż zaś posag 600 złp. oprawił jej na połowie swych dóbr (P. 1399 k. 650v). Będąc już wdową, w r. 1514 Bliżyce wydzierżawiła zięciowi Rogalińskiemu (P. 961 k. 86v; Ws. 182 k. 24v). Janowi Tłockiemu, przyszłemu mężowi swej córki Zofii zapisała w r. 1598 w posagu i wyprawie za nią sumę 1.000 zł. (P. 968 k. 1049v). Z Bartłomiejem Chraplewskim, niedoszłym mężem innej swej córki, Katarzyny, w r. 1600 kwitowała się nawzajem z zawartego 29/V. t. r. kontraktu ślubnego (G. 66 k. 408v). Żyła jeszcze w r. 1612, kiedy to syn Stefan dał jej dożywotnie użytkowanie sumy 2.000 złp. (P. 1408 k. 32v). Synowie, Gabriel, wspomniany w r. 1595 (P. 964 k. 1413), zapewne młodo zmarły, i Stefan. Z córek, Anna wyszła w r. 1591 za Jana Rogalińskiego, była wdową w r. 1616, zmarła po r. 1619. Zofia krótko po 1598.24/VII. r. zaślubiła Jana Tłockiego, umarła będąc już wdową w r. 1630 lub 1631. Katarzyna, jak widzieliśmy, zaręczona najpierw z Bartłomiejem Chraplewskim, wyszła w r. 1604, krótko po 27/V, za Jana Rzegnowskiego i zmarła po r. 1613. Jadwiga wreszcie, wydana przed r. 1608 za Wojciecha Swinarskiego, umarła po r. 1638.
Stefan, syn Gabriela i Zorzewskiej, pisał się przeważnie "z Fulsztyna M-im". Skwitowany w r. 1594 przez siostrę Annę zamężną Rogalińską z majątku rodzicielskiego (P. 961 k. 86). Zapisał w r. 1604 przyszłemu szwagrowi Rzegnowskiemu sumę 1.000 złp. w posagu za siostrą Katarzyną (G. 68 k. 15v). Wobec Wawrzyńca Niemojewskiego w r. 1605 zobowiązał się pod zakładem 1.000 złp. stawić do akt swą matkę, by skasowała oprawę na Bliżycach (G. 68 k. 401v). Bliżyce w r. 1607 sprzedał wyderkafem za 1.800 złp. szwagrowi Wojciechowi Swinarskiemu (P. 1406 k. 170v), zaś w r. 1609 wieś tę wraz z połową młyna w Jagniewicach sprzedał za 8.600 złp. innemu szwagrowi, Janowi Rogalińskiemu, a matce swej dał w użytkowanie sumę 1.000 złp. (ib. k. 810v). Potem trzymał już tylko wyderkafy: w r. 1610 Budziszewo i Gorzuchowo w p. pozn. za 4.000 złp. od Piotra Budziszewskiego (P. 1407 k. 281v), w r. 1612 części wsi Zdzarowite w p. gnieźn. za 1.600 złp. od Jana Brzozogajskiego (Ws. 204 k. 397v), w r. 1618 miasto Rogowo w p. gnieźn. i wieś Rogówko w p. kcyń. za 2.000 złp. od Elżbiety z Karnkowskich Węgierskiej (P. 1411 k. 261), w r. 1635 Chociczę Małą w p. pyzdr. za 1.800 złp. od Samuela Czyżewskiego (P. 1418 k. 579v), w r. 1640 Markowice i Markowiczki w p. kcyń. za 4.000 złp. od Barbary z Grudzińskich Grzymułtowskiej, kasztelanowej bydgoskiej (P. 1420 k. 14v). Skwitował w r. 1629 Jana Mielińskiego z praw do kamienicy w Gnieźnie, położonej przy rynku, między kamienicą Wilczyńskich i kamienicą Krzysztofa Mielińskiego (G. 79 k. 43v). Od Stanisława Zbyszewskiego kupił w r. 1645 za 450 złp. dwór drewniany w Poznaniu na przedmieściu Sw. Wojciecha (P. 1422 k. 20v).
(B) Marcjan, syn Piotra i Grzymułtowskiej, surogator grodzki kaliski w r. 1570 (R. Kal. 3 k. 294v), sędzia spraw urzędu i podstarości kaliski t. r. (ib. k. 457v), jako podstarości kaliski występował i 1574 (G. 52 k. 182), burgrabia ziemski pyzdrski w r. 1582 (G. 60 k. 178v), starosta raciąski 1584 r (I. Kal. 50 s. 821), burgrabia ziemski gnieźnieński w r. 1594 (Kc. 121 k. 550v). Wraz z bratem Aleksandrem, ręcząc też za nieobecnego Gabriela i za nieletniego Sebastiana a wreszcie i za matkę jako panią wienną, całe części rodzicielskie we wsi Sobiesiernie w r. 1556 sprzedał wyderkafem za 1.000 złp. szwagrowi Marcinowi Domasławskiemu (P. 1396 k. 386). Od brata Gabriela kupił w r. 1574 za 1.500 złp. części w Mierzewie odziedziczone po bracie Aleksandrze (P. 1398 k. 493). Wawrzyniec Beliński, podstarości kaliski, dostał od króla 1585.16/II. r. zezwolenie na wykup z rąk Marcjana sołectwa we wsi Winiary w starostwie kaliskim (M. K. 133 k. 90, 90v). Sebastianowi Ryszewskiemu, swemu przyszłemu zięciowi, zapisał w r. 1590 w posagu za swoją córką Anną sumę 1.000 złp. gotówką i 200 zł. wyprawą (G. 64 k. 49v). Od innego przyszłego zięcia, Wojciecha Morawskiego, otrzymał t. r. zobowiązanie, iż po zaślubieniu Barbary M-ej oprawi jej 1.200 złp. posagu (G. 64 k. 105). Od swego stryjecznego brata, Eustachego M-go, kupił w r. 1595 za 4.500 złp. jego części w Mierzewie (P. 1401 k. 574v). Nie żył już w r. 1599 (P. 1403 k. 405). Jego pierwszą żoną była Katarzyna Bzowska. Jej braciom, Melchiorowi, Wojciechowi i Dobrogostowi Bzowskim, Marcjan 1563.15/II. r. dał zobowiązanie pod zakładem 500 złp., iż po zaślubieniu ich siostry oprawi jej posag na Mierzewie i na połowie wszystkich tych dóbr, które mu przypadną z działu z braćmi (P. 905 k. 88v). Żyła jeszcze w r. 1584 (I. Kal. 50 s. 821). Drugą żoną była w r. 1594 Katarzyna Strzelecka, wdowa 1-o v. po Mikołaju Przepełskim (Kc. 121 k. 550v). Od Michała i Marcina braci Cerekwickich otrzymała ona wespół z Andrzejem i Mikołajem Przepełskimi w r. 1595 karczmę we wsi Słębowo (P. 1401 k. 392). Spisywała t. r. z mężem wzajemne dożywocie (ib. k. 631v). Od pasierba, Adama M-go, kupiła w r. 1599 za 10.000 złp. jego części po ojcu w Mierzewie i w pustce Królewiec oraz części domu koło Gniezna (P. 1403 k. 405; G. 66 k. 285v - 288). Swoje dobra oprawne po pierwszym mężu, to jest części w Słębowie, Podobojcach i Ustoszewie w p. kcyń. wydzierżawiła w r. 1600 Piotrowi Kołudzkiemu (Kc. 123 k. 601). Dokonała w r. 1602 wymiany pewnych części w Mierzewie z Mikołajem M-im, synem Sebastiana, a bratankiem swego męża (P. 1404 k. 448v). Umarła w r. 1611 lub 1612 (G. 71 k. 160; P. 988 k. 54). Z pierwszego małżeństwa syn Adam i córki, Anna, wydana krótko po 1590.2/V. r. za Sebastiana Ryszewskiego, i Barbara poślubiona niedługo po 13/VII. t. r. Wojciechowi Morawskiemu, będąc wdową żyła jeszcze w r. 1613. Z drugiej żony syn Wojciech i córka, jeszcze jedna Anna, która w r. 1612 otrzymała zapis 500 złp. długu od swego stryjecznego brata Mikołaja M-go (G. 71 k. 387v). Jeszcze niezamężna w r. 1613 (G. 72 k. 36v), była w r. 1615 żoną Łukasza Płotowskiego, a żyła jeszcze w r. 1624.
I. Adam, syn Marcjana i Bzowskiej, burgrabia ziemski gnieźnieński. Części ojcowskie w Mierzewie, jak widzieliśmy, sprzedał w r. 1599 macosze. Otrzymał wtedy od niej zapis długu 4.500 złp., ze swej zaś strony skasował oprawę na Mierzewie, którą miała jego matka (G. 66 k. 288, 289). Od Jana Gunickiego w r. 1611 otrzymał zobowiązanie sprzedania za 5.000 złp. części Gorzewa p. gnieźn. (G. 71 k. 42). Od Doroty z Leśniewa, wdowy po Macieju Złotnickim, nabył wyderkafem w r. 1611 za 4.200 złp. wieś Jankowo Wielkie oraz las Gołusz cz. Ostrów z połową jeziora w Jankowie Kościelnym w p. gnieźn. (P. 1407 k. 372). Sam z kolei całe Jankowo Małe w p. gnieźn. sprzedał wyderkafem w r. 1612 za 3.000 złp. Marcinowi Małowiejskiemu (G. 71 k. 379). Był w r. 1613 posesorem części w Mierzewie, będącej własnością jego zmarłej macochy, teraz zaś swego przyrodniego z niej zrodzonego rodzeństwa (G. 72 k. 36v). Skwitowany w r. 1614 przez Marcina Małowiejskiego z 3.000 zł. wyderkafu Jankowa, sam z kolei skwitował jednocześnie Dorotę Złotnicką z 4.000 złp., za które mu sprzedała wyderkafem Jankowo Wielkie (P. 992 k. 335v, 336). Części w Mierzewie, swoje i brata Wojciecha, sprzedał wyderkafem w r. 1615 za 7.500 złp. Adamowi Romiszewskiemu i żonie jego Annie z Książa (P. 1409 k. 638). Od synów swej macochy, Andrzeja i Mikołaja Przepełskich, kupił w r. 1616 za 4.000 złp. te części w Mierzewie, w pustce Królewiec i w domu w Gnieźnie, które dostały się im po Smierci matki (P. 1410 k. 243). Swoje części w Mierzewie sprzedał w r. 1624 za 14.000 złp. Sebastianowi z Drogoszewa Dębickiemu (P. 1414 k. 916v). Nie żył już w r. 1631, kiedy to jako jego spadkobierca występował brat Wojciech (P. 1417 k. 64). Jego żoną była Urszula Jabłkowska, która w r. 1612 skwitowała męża z długu 3.000 złp., zapisanego jej w grodzie inowrocławskim (G. 71 k. 379). Dotrzymując zobowiązania danego w tymże grodzie jej braciom, Mikołajowi i Wojciechowi Jabłkowskim, Adam w r. 1613 na połowie swych dóbr oprawił jej 1.500 złp. posagu (P. 1408 k. 383). Tę sumę posagową oprawił jej ponownie w r. 1624 (P. 1414 k. 915). Potomstwa nie pozostawili.
II. Wojciech, syn Marcjana i Strzeleckiej, jezuita, wspomniany w r. 1600 (G. 66 k. 386v), współspadkobierca matki, w r. 1612 obok siostry Anny i braci przyrodnich, Andrzeja i Mikołaja Przepełskich (P. 988 k. 58), jeszcze t. r. nieletni, pozostający pod opieką brata Adama M-go (ib. k. 233), jeszcze świecki w r. 1615 (P. 1409 k. 638), już będąc jezuitą kolegium poznańskiego w r. 1631 dobra ruchome i nieruchome odziedziczone po bracie Adamie M-im dał bratu swemu przyrodniemu, Andrzejowi Przepełskiemu (P. 1417 k. 64).
(C) Aleksander, syn Piotra i Grzymułtowskiej, pełnoletni w r. 1557 (P. 1396 k. 386), żył jeszcze w r. 1571, kiedy to otrzymał od Macieja Myślęckiego zapis długu 100 złp. (G. 51 k. 141), nie żył zaś w r. 1574, kiedy jako jego spadkobierca występował brat Gabriel (P. 1398 k. 493).
(D) Sebastian, syn Piotra i Grzymułtowskiej, nieletni w r. 1556 (P. 1396 k. 386), zawierał w r. 1575 kontrakt z Bartłomiejem Łowęckim, działającym w imieniu bratanka Macieja Łowęckiego (P. 926 k. 17v). Żył jeszcze w r. 1583, kiedy mianował opiekunów dla swego syna Mikołaja (P. 941 k. 650v), nie żył zaś w r. 1584 (G. 274 k. 28). Jego żoną była w r. 1578 Barbara Zagajewska, urodzona z Reginy Chwałkowskiej, wdowa 1-o v. po Jakubie Łowęckim (G. 56 k. 239v), która w r. 1580 kwitowała Krzysztofa Zbickiego z 50 zł., należnych z tytułu dzierżawy części Łowęcina, jej oprawnych od pierwszego męża (G. 58 k. 244v, 64 k. 13). Ów Łowęcin w r. 1586 wydzierżawiła Andrzejowi Łowęckiemu (P. 947 k. 147v). Zapisała w r. 1604 swej córce Katarzynie Łowęckiej dług 700 złp. (G. 86 k. 46). W r. 1611 skasowała swe prawa na Mierzewie i skwitowała syna Mikołaja (G. 71 k. 29v).
Mikołaj, syn Sebastiana i Zagajewskiej, jak już widzieliśmy, miał dla siebie w r. 1583 przez ojca wyznaczonych opiekunów, to jest matkę, Gabriela i Marcjana M-ich stryjów, oraz Mikołaja, wojskiego kaliskiego, i Krzysztofa, stolnika kaliskiego, Mielińskich (P. 941 k. 650v). Współdziedzic obok tych stryjów w r. 1584 Mierzewa (G. 274 k. 28), którzy to stryjowie z tytułu opieki działając wespół z powyższymi Mielińskimi, jego części w owej wsi wydzierżawili w r. 1586 jego matce (G. 62 k. 367). Nieletnim był jeszcze i w r. 1595 (P. 964 k. 1413). Dokonał w r. 1602 wymiany pewnych części w Mierzewie z Katarzyną Strzelecką, wdową po stryju Marcjanie M-im (P. 1404 k. 448v). Umarł między r. 1618 a 1622 (G. 74 k. 432v, 76 k. 88v). Żonie swej Annie Rosnowskiej, córce Andrzeja i Doroty Debrzyńskiej, oprawił w r. 1609 na połowie swych części w Mierzewie i w pustce Królewiec posag 2.100 złp. (P. 1406 k. 657v). Będąc już wdową, w charakterze opiekunki swych synów, Stanisława i Andrzeja, kwitowała w r. 1620 wdowę Katarzynę z Łowęckich Krzeszewską z kontraktu zawartego w r. 1617 ze zmarłym Mikołajem M-im (P. 1020 k. 1028v). Wydzierżawiła w r. 1622 część Mierzewa małżonkom Małachowskim (G. 76 k. 88v) i otrzymała w r. 1623 zapis 36 złp. długu od małżonków Sulińskich (G. 76 k. 251). Żyła jeszcze w r. 1624 (P. 152 k. 516v). Synowie, Stanisław i Andrzej, piszący się "z Fulsztyna". Córka Barbara, wydana przed r. 1640 za Wacława Brzączewskiego, umarła będąc już wdową po r. 1658.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
525526527528[529]530531532533
