Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
529530531532[533]534535536537
Mierzewscy - Mliccy
Anna, żona Marcina Twardowskiego w r. 1617. Jan, w r. 1645 mąż Anny Arciechowskiej, córki Piotra (Z. T. P. 29 s. 2177). Jan zaślubił 1670.10/II. r. Ewę Karlińską (LC Ptaszkowo). Ewa M-a chrzestna 1673.8/II. i 1675.28/I. (LB Nowemiasto). Adam M. nie żyjący już w r. 1676, zapisał był sumę 1.700 zł. Janowi Brudzyńskiemu i Katarzynie z Gostkowskich (Py. 154 s. 15). Daniel z Mierzyna M., nie żyjący już w r. 1686, mąż Zofii z Trąbek, ojciec: Władysława, Zygmunta, Stanisława i Katarzyny, żony Stefana Wężyka Widawskiego, która wtedy kwitowała ze swego posagu matkę i tych braci (Ws. 76 k. 47).
Ewa z Kalińskich Mirzeńska, zmarła w r. 1714, pochowana 22/XI. (Se. Reform., Pozn.). Marcin, w r. 1715 mąż Konstancji Kobierzyckiej (I. Kal. 159 s. 56). "Szl." Wojciech i Zofia M-cy (czy szlachta?), zamieszkali w Poznaniu na Berdychowie, rodzice Kajetana, ochrzcz. 1745.7/VIII. r. (LB Św. Mikołaj, Pozn.). Bonifacy zawierał w r. 1745 układ z Adamem Kotarskim i Gembartami (Z. T. P. 51 k. 4). Anna, w r. 1748 żona Macieja Krzyckiego, oboje już nie żyli w r. 1774. Anna Mirzyńska, w latach 1763 i 1764 żona "ur." Franciszka Rulewicza, ekonoma z Malczewa (LB Jarząbkowo). Marianna (?) zaślubiła 1774.17/IX. r. we Wrześni Macieja Urbanowskiego. "Szl." Konstancja, chrzestna 1781.8/VIII. r. (LB Św. Trójca, Gniezno). Może ta sama pani Konstancja (tu już "ur.") chrzestna 1781.9/V. r. (LB Ostrowite). I znów Konstancja, chrzestna 1784.30/V. r. (LB Katedra, Gniezno). "Szl." Wincenty i Magdalena, chrzestni 1783.20/XI. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). M-a, nie wymieniona z imienia, żona Franciszka Wiśniewskiego, a oboje nie żyli już w r. 1783. "Szl." Anna, mieszkanka Gniezna, chrzestna 1790.20/I. r. (LB Katedra, Gniezno).
Wincenty (Wincenty Jóżef), regent kancelarii konsystorza poznańskiego w r. 1797, nazwany podsędkiem w r. 1811 (LB Św. Marcin, Pozn.), b. sędzia w Poznaniu 1818 r. (LC Św. Marcin, Pozn.). Mając lat 48 zaślubił 1797.21/VIII. r. Joannę z Jeszków wdowę Szmittową, posesorkę emfiteutyczną Sienna, liczącą lat 36 (LC Łęgowo). Może to ta sama Joanna umarła mając lat 86 (!), będąc już wdową, 1840.28/V. r. Pozostawiła wnuków, a żadnego majątku (LM Św. Wojciech, Pozn.). Synem Wincentego i Jeszkówny był Kazimierz, chrzestny w r. 1806 (LB Łęgowo). Ten Wincenty, posesor emfiteutyczny Sienna, nazwany w r. 1801 "nobilis et spectabilis dominus", co budzi poważne wątpliwości co do jego szlachectwa (LB Lechlin).
Katarzyna, chrzestna 1813.10/X. r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Zofia przed 1822.10/VIII. r. wyszła za "szl." Franciszka Wagnera, obywatela i kupca gnieźnieńskiego (LB Św. Trójca, Gniezno). Tadeusz (Tadeusz Nereusz Narcyz), kancelista sądowy w Krotoszynie 1819 r., egzekutor (inspektor) sądowy w Ostrowie 1848 r., inspektor więzienia w Ostrowie, umarł w Ostrowie będąc już emerytem i licząc lat 70, 1859.26/IX. r. (LM Ostrów; Dz. P.). Jego żoną była Karolina Szulcówna z Ostrowa, córka Jana i Ewy, panna 19-letnia, zaślubiona 1819.31/VIII. r. (on sam miał mieć wtedy lat 28) (LC Ostrów). Zmarła 1847.31/I. r. pozostawiając czworo dzieci (LM Ostrów). Spośród nich, córka Anna zmarła w Ostrowie 1848.25/VII. r. mając lat 23, jak i matka na suchoty (ib.). Chyba synem powyższej pary był Tadeusz Narcyz, rzeźnik, który z Adeliny Jonas miał córkę Florentynę, ur. w r. 1855, zmarłą w Ostrowie 1862.21/IV. (ib.). Może również synem Tadeusza i Szulcówny był Józef, zmarły w Ostrowie 1888.16/VII. r. w 71-ym roku życia, pozostawiając żonę i dzieci (Dz. P.). Maria Adamina z domu Niklas zmarła w Kępie 1866.8/IX. r. (ib.). Antoni, chrzestny 1868.30/VII. r. (LB Pobiedziska). Stanisław zaślubił w lutym 1885 r. w Farze krotoszyńskiej Agnieszkę Opielińską z Krotoszyna (Dz. P.).
Jan, "rolnik", zaślubił w Krakowie u Św. Floriana 1931.2/XII. r. Weronikę Stablewską, córkę Stanisława ze Szlachcina i Emilii z Chłapowskich, ur. w Szlachcinie 1905.9/IX. r. (LB Nietrzanowo). Ich syn Henryk, ur. 1932.10/IX. r. (LB Św. Marcin, Pozn.)
Mierzynscy, zob. Przybysławscy z Mierzyna.
Mieszewscy z Mieszewa w p. pozn., wsi pisanej już w końcu XVI w. Nieszewo, a dzisiaj Nieszawa. Andrzej Krupka M. nie żył już w r. 1419 (?) (G. 2 k. 91). Jan z Mieszewa w r. 1423 (P. 7 k. 61). Katarzyna, żona Jana z Mieszewa 1432 r. (G. 4 k. 84v). Jan M. w r. 1436 sprzedał wieś Rakojady w p. gnieźn. za 400 grz. Stanisławowi Romiei z Poklatek (P. 1378 k. 193v). Piotr M. w r. 1446 ręczył Adamowi z Margonina cz. z Budziszewa za Jana Potrzonowskiego w sprawie Młyna Potrzonowskiego (P. 15 k. 148). Jan z Miszewa, w r. 1447 mąż Grzymki, "dziedziczki Pątnowskiej" (Py. 9 k. 135). Piotr i Jan, bracia rodzeni, niedzielni, dziedzice z Mieszewa, mieli w r. 1452 termin ze strony Jana i Stanisława braci z Brzezna (P. 18 k. 38v), i t. r. sprawę z siostrą Katarzyną i jej mężem, Mikołajem z Kinna, o 40 grz. jej posagu (ib. k. 110v). Piotrowi, chyba jednemu z tych braci, w r. 1462 sprzedali za 100 grz. część w Potrzonowie p. pozn. ks. Grzegorz, kanonik poznański, i Maciej, dziedzice w Skokach, wraz ze swym bratankiem Janem ze Skoków (P. 1384 k. 213v). Jan M., też chyba identyczny ze wspomnianym wyżej bratem Piotra, na połowie swej połowy w Mieszewie w r. 1463 oprawił żonie Annie 100 grz. posagu (P. 1383 k. 180v). Nie wiem, czy był z nim identyczny Jan z Miszewa zwany Rozworą, który w r. 1462 na połowie swych części w Miszewie oprawił 15 grz. posagu żonie Małgorzacie (P. 1384 k. 155v). Chyba to inny Jan, bo zbyt mały odstęp czasu na przypuszczenie, że ta Małgorzata to żona pierwsza, Anna zaś druga. Chyba identyczny z Janem, bratem Piotra, Jan z Mieszewa zw. Szyrp kwitował w r. 1485 Jana z Góry z 14 i pół grzywien, zaś Katarzynę, wdowę po Marcinie Górskim 6 11 grz. (P. 21 k. 15v). Temu Janowi M-mu Paweł Górski w r. 1486 (?) dawał poręczenie za Jana i Katarzynę, dzieci zmarłego Mikołaja Górskiego i za Katarzynę, córkę zmarłego Marcina Górskiego, że uwolnią dwie części w Górze p. pozn., sprzedane mu wyderkafem za 20 grz. (P. 21 k. 78). Jan M. wraz ze swą rodzoną niedzielną bratanicą Katarzyną, żoną Wojciecha Oleskiego (może więc córką Piotra?), część spadłą na nich po braciach Jana stryjeczno-rodzonych, to jest po Janie i Macieju, braciach między sobą rodzonych, dziedzicach z Gośliny Długiej w p. pozn., w r. 1482 sprzedali za 100 grz. Dobrogostowi Brzezieńskiemu (P. 1386 k. 159). Jan M., nabyty od Katarzyny, córki Marcina Górskiego, wyderkaf części folwarku w Górze, sprzedał w r. 1492, też wyderkafem, za 11 i pół grzywien Pawłowi Górskiemu (P. 1387 k. 169), a w r. 1499 temuż Pawłowi również wyderkafem za 14 i pół grzywien sprzedał całą swą część tego folwarku z częścią jeziora czyli sadzawki rybnej, które to dobra trzymał wyderkafem od Jana, dziedzica w Górze (P. 1389 k. 26v) Nie żył już w r. 1511 (P. 786 s. 323). Jego synem był Maciej. Z córek, Anna (Barbara), w r. 1500 żona Skrzetuskiego z Małego Skrzetusza, była wdową w r. 1520. Agnieszka, zrazu w r. 1518 żona Wojciecha Rosnowskiego, w r. 1526 nazwana żoną Wojciecha Kampalskiego (!) (P. 1393 k. 132), potem jednak w latach 1527-1536 mowa o niej tylko jako o wdowie po Rosnowskim (ib. k. 182v, 1394 k. 27), wreszcie w r. 1536 jako o żonie "opatrznego" Macieja Jasieńskiego, mieszczanina z Pobiedzisk (P. 874 k. 236, 254, 262). Być może, iż córką Jana była też Zofia, w r. 1522 żona Wojciecha Złotnickiego, wdowa w latach 1541-1544.
Maciej M., syn Jana, zapisał w r. 1511 szwagrowi, Janowi Skrzetuskiemu, 20 grz. stanowiących resztę posagu za siostrą Barbarą (P. 865 k. 132v). Występował w r. 1513 (P. 865 k. 292v). Cztery półłanki w Mieszewie w r. 1518 sprzedał wyderkafem za 40 grz. Wojciechowi Rosnowskiemu, mężowi swej siostry Agnieszki (P. 1392 k. 192). T. r. połowę Mieszewa sprzedał wyderkafem za 115 grz. Annie, żonie Jana Bielawskiego (ib. k. 223), zaś w r. 1520 został przez nią z tej sumy skwitowany (P. 867 k. 251). Żonie swej Katarzynie, córce Stanisława Kozłowskiego, oprawił w r. 1520 na połowie Miszewa 100 kop groszy posagu (P. 1392 k. 334). Skwitowany t. r. przez siostrę Barbarę, wdowę po Janie Skrzetuskim, z dóbr rodzicielskich w Mieszewie (P. 867 k. 341). Ok. r. 1520 kwitował Piotra Chlebowskiego z 80 zł. węg. posagu jego zmarłej żony a swojej siostry, Anny (G. 259 k. 308). Od tegoż Piotra nabył wtedy wyderkafem za 13 grz. połowę części w Chlebowie p. gnieźn., co było zapewne formą owej spłaty posagu (ib. k. 320v). Tę połowę z kolei w r. 1522 sprzedał wyderkafem za 13 grz. Wojciechowi Chlebowskiemu (G. 28 k. 82v). Występował w r. 1529 jako wuj Heleny, żony Stefana Michaleckiego (P. 871 k. 379). Był w r. 1536 jednym z opiekunów rodzonego swego siostrzeńca, Marcina Rosnowskiego (P. 874 k. 238, 1394 k. 25v). Chyba synem jego był Wojciech.
Wojciech, zapewne syn Macieja, żeniąc się w r. 1555 z Barbarą Bobolecką cz. Bzowską, córką Mikołaja, od jej brata Wojciecha otrzymał przed ślubem zapis 300 zł. długu i sumę tę zobowiązał się oprawić na połowie części Mieszewa (P. 896 k. 119), a t. r., już po ślubie, oprawił tej żonie na owych dobrach 1.000 zł. posagu (P. 1396 k. 282). Nie żył już 1585.17/II. r. (P. 944 k. 210v). Z jego córek Zofia t. r., krótko po 17/II. wyszła za Jana Chlebowskiego. Oboje żyli jeszcze w r. 1600. Anna w latach 1577-1597 żona Jana Krassowskiego, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego, wdowa w latach 1600-1611, a zap. też córką Wojc. była Urszula, w latach 1597-1623 żona Wojciecha Chwalikowskiego. Anna, dziedzicząca w Mieszewie, swoje tam części w r. 1583 sprzedała za 1.000 zł. mężowi (P. 1399 k. 34v). Krassowski dobra w Mieszewie, nabyte zarówno od żony jak i w r. 1593 za 1.000 zł. od Urszuli Chwalikowskiej (P. 1401 k. 23v) sprzedał w r. 1597 za 1.960 złp. Janowi Rokossowskiemu, synowi podskarbiego koronnego (P. 1402 k. 271, 272v, 352v). Spadkobierców tego Rokossowskiego kwitowali w r. 1600 małżonkowie Chlebowscy (P. 970 k. 682v). Zob. tablicę.
@tablica
Nie wiem, czy do tych samych należeli ci M-cy, o których mowa niżej. Andrzej, w r. 1500 wuj Jadwigi Gostkowskiej z pow. kośc. (P. 1389 k. 124). Elżebieta, w r. 1518 wdowa po Janie Mikoszu Skrzetuskim. Katarzyna, w r. 1624 wdowa po Piotrze Nowomiejskim, nie żyła już w r. 1641. Maciej M. i nie nazwany z imienia ks. M., posesorowie w Osieczu, byli w r. 1724 pozywani przez spadkobierców Doroty z Trąmpczyńskich Kossowskiej (Z. T. P. 42 k. 529). Józef nie żył już w r. 1749, kiedy występowała wdowa po nim, Teresa Górska, córka Jana i Anny z Tarchalskich (I. Kal. 190/195 k. 1v). Zob. też Miszewscy h. Lubicz i Miszewscy różni.
Mieszkowscy h. Doliwa używali imioniska Furman. Wzięli nazwisko od Mieszkowa w p. pyzdr. Wincenty Furman z Jasieni wraz z rodzonym bratem ks. Janem, kanonikiem poznańskim, połowę Miedźwiadu zastawili byli braciom z Mchów, a w r. 1440 Wincenty stawił poręczycieli, iż obaj długi i zapisy popłacą (Kośc. 17 s. 239). Ten sam Wincenty od ks. Jana, plebana w Pępowie, i Mikołaja, braci z Mieszkowa, w r. 1446 nabył wsie Mieszkowo Polskie, Stramice Puste oraz połowę Mieszkowa Niemieckiego w p. pyzdr., dając w zamian wieś Jasienie w p. pozn. oraz dopłatę 650 grz. (Py. 24 k. 19v). T. r. Wincenty na Mieszkowie Polskim i Niemieckim oraz na lesie w Pustej Wolicy oprawił 200 grz. posagu żonie Małgorzacie (P. 1379 k. 136v), ona zaś skasowała t. r. oprawę, jaką miała dotąd na wsi Jasienie (P. 15 k. 186). Żył jeszcze chyba Wincenty Furman w r. 1447 (P. 17 k. 49; Py. 12 k. 165v), ale już t. r. mowa o nim jako o zmarłym (P. 17 k. 16; Kośc. 18 s. 91). Synami jego byli: Benedykt, Wincenty, Jan, Andrzej i Janusz. Andrzej żył w r. 1450 (Kośc. 19 k. 111v).
1. Benedykt, Bieniak Furman M., syn Wincentego, kanonik i oficjał gnieźnieński, instalowany 1455.17/IV. r., jeneralny prokurator kapituły w r. 1468 (Korytkowski). Pozywał w r. 1447 Wojciecha Zdzieszewskiego z Ostrowa (Kośc. 18 s. 91). W charakterze stryja t. r. asystował przy transakcji Doroty, żony Wyszka z Gorazdowa (Py. 9 k. 134v). Dziedzic z Mieszkowa, skwitowany w r. 1448 z 26 grz. przez Jana z Taczanowa (Py. 12 k. 207). Pozywał w r. 1450 Jadwigę, żonę Wojciecha Ostrowaskiego (Kośc. 19 k. 28) i t. r. został intromitowany do przysądzonego mu jej wiana (ib. k. 86), a dekret, też z t. r., orzekał, że on i jego bracia mają w sumie 250 grz. trzymać Ostrów (ib. k. 111v). Był jeszcze chyba świeckim w r. 1453 (ib. k. 216). Arbitrzy godzili go w r. 1466 z janem z Grzybowa (py. 14 k. 60v). Umarł w Gnieźnie 1478.9/II. r. (Korytkowski).
2. Wincenty, syn Wincentego, wspomniany w r. 1447 (Py. 12 k. 165v), niedzielny z braćmi w r. 1448 (ib. k. 216), miał w latach 1467-1468 sprawę z dziedzicami Mieniszewa (Py. 14 k. 115, 159v). Mąż Małgorzaty, córki Przesprawa Paruszewskiego, której brat Maciej, dziedzic z Paruszewa, zapisał mu w r. 1469 w posagu za nią 20 grz. (Py. 14 k. 164). Na połowie części w Mieszkowie i Wolicy oprawił jej w r. 1474 100 zł. węg. posagu (P. 1386 k. 11v). Nie żył już w r. 1522, kiedy to Małgorzata, 2-o v. żona Szymona Uszczonowskiego, na swoich oprawnych częściach w Mieszkowie i Wolicy zapisywała 60 zł. węg. temu drugiemu mężowi (P. 1392 k. 431). Łan pusty w Wolicy i folwarczek w Mieszkowie, sąsiadujący z łąką Mikołaja M-go, w r. 1523 sprzedała wyderkafem za 10 grz. temuż Mikołajowi (Py. 23 k. 40v). Oprawę 100 zł. węg. posagu i tyleż wiana w r. 1525 spraedała za 200 zł. Maciejowi Stęgowskiemu (P. 1393 k. 74).
3. Jan Furman, syn Wincentego, kantor gnieźnieński i kanonik poznański w r. 1453 (Kośc. 19 k. 216), wspomniany już w r. 1447 (Py. 12 k. 62).
4. Janusz Furman, syn Wincentego, wspomniany w r. 1450 (Kośc. 19 k. 111v), a w r. 1473 wobec niego i Wincentego poręczył Wojciech z Brzostowa i Jan z Łowęcic za Świętosława z Mieszkowa, iż będzie z nimi żył w pokoju (Py. 16 k. 63v). Żoną Jana była Dorota Lubstowska, którą w r. 1513 widzimy już 2-o v. za Stanisławem Ciświckim (Py. 24 k. 89v).
Mieszkowscy h. Drogosław, z Mieszkowa w p. pyzdr. Gerward M. w r. 1401 (Kośc. 1 k. 149). Grzymka w r. 1404 (Py. 1 k. 160). Grzymka i Wolimir t. r. (ib. k. 156). Dzieci Jakuba t. r. (ib. k. 161v). Od Wolimira z Mieszkowa już w r. 1397 upominała się o posag Femka z Cwierdzina (Leksz. II 601, 639), może siostra? Wolimir wraz z Mikołajem z Osieka w r. 1398 świadczył Wielisławowi z Ruchocina z herbu Drogosław (ib. 655). Spotykamy Wolimira w r. 1401 (Py. 1 k. 99v) i w r. 1404 (ib. k. 161v). Zofia, wdowa po Wolimirze, w latach 1412-1414 (Py. 2 k. 86, 3 k. 37v). Mikołaj, syn Wolimira w r. 1447 puścił wolno Mikołaja z Mieszkowa, syna Świętosława z pozwu o głowę (Py. 12 k. 26). Świętosław z Mieszkowa, M., występował 1403 r. (Py. 1 k. 57). Działał w r. 1415 wespół z Adralem z Mieszkowa (Py. 3 k. 104v). Występował w r. 1443 w imieniu Mikołaja M-go, chyba syna (Py. 10 k. 38). Nie żył już 1447 r., kiedy, jak to było wyżej, syn Mikołaj kwitowany był ze sprawy o zabójstwo. T. r. Mikołaj ów miał terimin ze Stanisławem z Wyczechowa (Py. 12 k. 151v), a w r. 1448 termin z uczz. Katarzyną, byłą wójtową rogoziński, teraz wójtową pyzdrską (Py. 12 k. 224, 226).
Bracia, Jan i Mikołaj, siostra ich Katarzyna, żona Wincentego Błożejewskiego, w r. 1445 chyba już wdowa, bo nazwana "niegdy Błożejewską", zaś swoją oprawę na Błażejewie cedowała wtedy Jerzemu Chojeńskiemu (Kośc. 17 s. 588). Nie wiem, czy to rodzeństwo to dzieci Wolimira, czy też Świętosława? Bracia Jan i Mikołaj, niedzielni dziedzice w Mieszkowie, na swej dziedzinie zwanej Wolicą w p. pyzdr. zapisali w r. 1438 czynsz roczny 6 grz. opatrzn. Hinkowi, mieszczaninowi z Jarocina (P. 1378 k. 36). Jan, już ksiądz, był w r. 1443 kwitowany z długów przez Jakusza ze Szlachcina i jego matkę Helenę (Py. 10 k. 63). Obaj bracia mieli t. r. termin ze strony Małgorzaty z Mieszkowa (ib. k. 70). Ks. Jan i Mikołaj zeznali w r. 1444 sumę 45 grz. Małgorzacie, żonie Jana Koszkowskiego (ib. k. 137v). T. r. ci bracia (Jan był już wtedy plebanem w Pępowie) mieli terminy ze strony Macieja Grabowca z Mądrego (Py. 10 k. 136v). Oni obaj, niedzielni w r. 1446 dziedzictwo swe całe, to jest Mieszkowo Polskie, Wolicę Pustą, Stramice Puste, oraz połowę Mieszkowa Niemieckiego wymienili z Wincentym Furmanem z Jasieni na tę wieś Jasienice (dziś Jasień) w p. pozn. i na dopłatę 650 grz. (Py. 24 k. 19v). Obaj w r. 1447 mieli termin ze strony Macieja z Klichowa (Py. 12 k. 65v) i t. r., nazwani już "niegdy z Mieszkowa, obecnie z Jasienia", pozywali synów Furmana, nabywcy Mieszkowa (ib. k. 62, 165v). A pozywali ich również i w r. 1448 (ib. k. 216). Przeciwko tym synom Furmana w r. 1447 działał Mikołaj z Mieszkowa wraz ze swym synem Janem (Py. 9 k. 94). Mikołaj z Mieszkowa, nie wiem, czy identyczny z powyższym, na połowie swej części w Mieszkowie oprawił w r. 1450 żonie swej Jadwidze 80 grz. posagu i 70 grz. wiana (P. 1381 k. 85v). Ale Mikołaj, brat ks. Jana, wedle tego, co było powiedziane wyżej, w r. 1450 nie był już dziedzicem w Mieszkowie, możliwość więc identyfikacji bardzo tu mała.
Beata M-a miała w r. 1442 termin ze strony uczc. Doroty z Chrostowa (P. 14 k. 146). Zofię z Mieszkowa pozywał w r. 1443 Jakub z Uszczonowa, który wtedy pozywał też i Mikołaja (Py. 10 k. 47v).
Piotr, Niemierza, Dobrogost i Jan, bracia rodzeni, niedzielni z Mieszkowa, pozwani 1452 r. przez braci z Baworowa (P. 18 k. 49). Ale jednocześnie żył i inny jeszcze Piotr z Mieszkowa. Oto Stanisław i Piotr, bracia rodzeni niedzielni, w r. 1470 zapisali dług 40 grz. bratu Świętosławowi (Py. 15 k. 49). Ci bracia mieli siostrę Annę, żonę Wojciecha z Wielkiej Łęki, która od Świętosława w r. 1470 dostała zapis długu 40 grz. (ib. k. 48v). Żona Świętosława M-go, Anna, w r. 1471 kwitowała ze swego majątku rodzicielskiego braci z Kołaczkowa (Py. 14 k. 238v). Mąż oprawił tej Annie t. r. na połowie części Mieszkowa 80 grz. posagu (P. 1385 k. 120v). Świętosław od brata Stanisława kupił jednocześnie za 30 grz. część w Mieszkowie (ib.). Chyba ten sam Świętosław na połowie połowy Mieszkowa w r. 1483 oprawił 100 zł. posagu żonie Jadwidze (P. 1386 k. 186). Byłaby to jego druga żona. Świętosław M., w r. 1491 wuj Jadwigi Jastrzębskiej, żony Zawiszy Siekierzeckiego (P. 1387 k. 140v). Córkami Świętosława były: Elżbieta i Małgorzata, dziedziczki w Mieszkowie w r. 1502, a zapewne ciotką ich, więc siostra Świętosława, była Anna, żona Stanisława Taczanowskiego, wtedy już nie żyjąca (Py. 169 k. 260; I. i D. Z. Kal. 2 k. 95). Elżbieta i Małgorzata, połowę Niemieckiego cz. Wielkiego Mieszkowa w r. 1510, lub przed tą datą, sprzedały za 100 grz. Mikołajowi Cieleckiemu (Py. 24 k. 12v, 170 k. 17v). Tej Elżbiecie jej mąż, Wojciech Iwan Czermiński w r. 1507 oprawił 15 grz. posagu (P. 1390 k. 112v). Żyli jeszcze oboje w r. 1533.
Znaleziono 17574 pozycje w zakresie Wszystkie rodziny.
529530531532[533]534535536537
