Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
328329330331[332]333334335336
Lisieccy - Luzińscy
Wojciech nie żył już 1663 r., kiedy to wdowa po nim Marianna zapisała sumę 2.000 zł Stanisławowi Leszczyńskiemu jako posag za jego żoną a swoją córką Konstancją (G. 84 k. 10). Konstancja występowała jako wdowa po Leszczyńskim w l. 1679-1685. Synami tego Wojciecha byli: Andrzej, Piotr i prawdopodobnie Wojciech.
Andrzej, syn Wojciecha, kwitował 1673 r. Kaspra Jankowskiego i Krzysztofa Wysockiego, towarzyszy chorągwi Skoroszewskiego, chorążego poznańskiego (I. Kon. 60 k. 519v). W 1696 r. w imieniu własnym i brata ks. Piotra mianował plenipotentów (G. 90 k. 92v). Żył jeszcze w 1703 r. Żoną jego była Marianna Gowarzewska, już nie żyjąca 1726 r. (G. 94 k. 431). Ich córka Petronella, ur. w Wełnicy, ochrzcz. w grudniu 1686 r. (LB Św. Michał, Gniezno). Inne córki tego Andrzeja: Marianna, w l. 1719-1721 żona Mikołaja Kobylińskiego, Anna zaślubiła w Gnieźnie 24 IX 1735 r. Wojciecha ROżnieckiego, wdowa po nim w l. 1737-1739, 2-o v. w 1753 r. żona Melchiora Kaliszkowskiego, zmarłą 31 XII 1762 r. Synem Andrzeja był Marcin Leopold, który 1705 r. otrzymał zapis sumy 1.000 zł od małżonków Skorzewskich (G. 92 k. 65). Ten sam Marcin czy też inny jeszcze, nieznany mi z imienia, syn Andrzeja został księdzem i w 1737 r. jako wikary przy katedrze gnieźnieńskiej wspólnie z siostrami Kobylińską i Rożniecką sumę 2.000 zł zapisaną ich ojcu 1703 r. przez małżonków Borawskich, mieszczan poznańskich, cedował Franciszkowi Raszewskiemu (G. 97 k. 141). Skorzewscy, którzy w 1705 r., jak wyżej była o tym mowa, zapisali 1.000 zł Marcinowi Leopoldowi L-mu, zapisali jednocześnie takąż sumę Mikołajowi Wypychowskiemu, synowi Franciszka (G. 92 k. 65). Teresa L-a była w 1681 r. żoną Franciszka Wypychowskiego, a nie żyła już 1718 r. Chyba to córka Wojciecha, a siostra Andrzeja i Piotra?
Piotr, syn Wojciecha, uczeń w Toruniu (w kolegium jezuickim?) 1678 r. (LB Tuczno), ksiądz w 1685 r. (ib.), pleban w Pobiedziskach 1696 r. (G. 90 k. 92v).
Wojciech, syn Wojciecha, zapewne identycznego z powyższym, żonie swojej Elżbiecie Komorowskiej, córce Stafana, zapisał 1683 r. dług 1.000 zł (Py. 155 s. 32, 33).
Jan L. z Rysin otrzymał 1672 r. od ks. Wojciecha Potworowskiego, protonotariusza apostolskiego, kanonika kamienieckiego, proboszcza iwanowickiego, dziedzica Iwanowic, zapis 1.000 zł (I. Kal. 167 s. 74). Był ożeniony z Katarzyną Załuskowską, z którą miał córkę Annę, żonę Jana z Wierzbicy Romera, występującą jako wdowę w l. 1725-1729, nie żyjącą już 1743 r. (ib. 178/180 s. 135).
Jadwiga L-a wyszła 19 XII 1677 r. za Walentego Jankowskiego i żyła z nim jeszcze 1681 r., zaś 2-o v. w 1685 r. zaślubiła Jana Eysmonta, z którym żyła w r. 1694. Adam i Katarzyna z Pruskich, rodzice Macieja, ur. ok. 1699 r., który będąc już wdowcem ożenił się 9 III 1739 r. z Konstancją Marchewską, córką ur. Jana i Kaatrzyny, służącą klasztorną (LC Śrem). Łukasz, owdowiały po N. Żbikowskiej, ożenił się 2-o v. 14 IX 1710 r. z Anną Kawiecką (LC Konary). Był w 1711 r. podstarościm w Ostrobudkach, a w 1715 r. w Karcu (LB Krobia). Anna Kawiecka po jego śmierci wyszła 2-o v. 22 VI 1733 r. za Józefa Polinarskiego (LC Krobia), żyła jeszcze 1739 r. (Kośc. 320 s. 435). Z pierwszego małżeństwa był syn Stefan, podczaszy bracławski, bezpotomny, zmarły w 1739 r. lub krótko przed tą datą. Z drugiego małżeństwa pochodziły bliźnięta, Jan Antoni i Józef Łukasz, ochrzczone 11 VI 1711 r. (LB Golejewko). Z nich, Józef występował 1739 r. jako jedyny spadkobierca brata Stefana (Kośc. 320 s. 435).
Józef, podporucznik chorągwi kanclerza wielkiego koronnego, plenipotent 1715 r. Aleksandry z Ponińskich Braziny, kasztelnicowej santockiej (P. 149 I k. 67v). Krystyna w l. 1722-1746 ksieni klarysek gnieźnieńskich (G. 94 k. 239; 98 k. 36v). Mikołaj i Katarzyna, rodzice Teresy, ochrzcz. 18 X 1723 r. (LB Winnogóra). Panna Joanna, chrzestna 29 VII 1726 r. (LB Śnieciska). Jan i jego żona Teresa z Kurowskich, bezdzietni, oboje już nie żyli w 1730 r. (I. Kon. 76 k. 327; 77 k. 70). Wojciech i Anna z Olszewskich, rodzice Agnieszki, żony 1-o v. Antoniego Konarskiego, 2-o v. w l. 1745-1760 Wawrzyńca Zdzenickiego zw. Mieczko, wdowy w 1773 r. (I. Kal. 209/213 k. 191). Krystyna, ksieni klarysek gnieźnieńskich 1745 r. (G. 97 k. 749), umarła w Gnieźnie 11 IV 1748 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.) Regina i jej mąż Wincenty Płaczkowski, oboje już nie żyjący 1749 r. Ewa poślubiła w Gołańczy 10 V 1755 r. Michała Kościeńskiego. Katarzyna (Marcjanna?) i jej mąż Maciej Cudnowski już nie żyli oboje 1761 r. Stanisław i żona jego Regina z Lisieckich, rodzice: Jakuba, ur. 14 VII 1773 r. (LB Węglewo), Marianny Krystyny, ur. w Berkowie 6 XII 1775 r. (LB Sławno), i Józefa Kazimierza, ur. w Charzewie, ochrzcz. 28 II 1779 r. (LB Sławno). Roch chrzestny 12 IX 1802 r. (LB Węglewo).
Luboński h. Drya, chyba z Luboni, dziś Luboń, wsi koło Poznania. Maciej "Luboński alias Dria" kwitował 1496 r. ks. Macieja, plebana w Gościeszynie, dziedzica w Szczepankowie (P. 856 k. 309v).
Lubońscy h. Pomian ze wsi Luboń, Lubom, dzisiaj Lubań koło Poznania. Jan Pomian z Lubomi, zazwyczaj nazywany tylko Pomianem, występował od 1387 r. (Leksz. I, nr 48), umarł zaś w 1390 r. (ib., nr 800, 862). Przeciwko wdowie po nim Dobrochnie, Dobroszce Jakusz z Góry prowadził t. r. proces (ib., nr 834, 862, 870). W l. 1399-1403 miała ona sprawę z Kuszem Gołanieckim o granicę między Lubonią a Wirami, którą to sprawę toczyła w imieniu własnym i swoich synów (ib., nr 3120; Ks. Z. Pozn., nr 202, 1057, 1164). Żyła jeszcze 1404 r. (ib., nr 1933, 1953). Synowie Pomiana i jej to Jarand, Jakusz i zapewne Dobrogost.
Jarand wspomniany 1404 r. (ib. nr 1953, 2011). Przeciwko niemu i Jakuszowi uzyskał 1406 r. termin o dwie grzywny Pietrasz Czepurski (ib., nr 2595). W 1416 r. wymieniony obok Stefana, Piotra i Jana z Luboni (P. 4 k. 143). Dziedzic w Luboni, żył jeszcze 1426 r. (P. 9 k. 68v), ale wnet potem umarł, bo jeszcze t. r. żona jego Świąchna występowała jako wdowa po nim (ib. k. 92v). Żyła jeszcze 1428 r., kiedy procesowała się z Janem z Luboni o 1.000 grz. posagu czyli wiana (P. 10 k. 141v).
Jakusz Pomian wraz z Jarandem dziedzice Luboni, mieli 1420 r. termin z dziedzicami z Nowegodworu (P. 6 k. 77). Jakusz Pomian Lubomski zeznał 1422 r. cztery grzywny Mikołajowi ze Starołęki (P. 6 k. 32). Mąż Katarzyny, która 1424 r. miała sprawę z Erazmem z Naramowic (P. 7 k. 162v), wspólnie z nią swoje części w Luboni, stanowiące połowę owej wsi, dał 1426 r. Mikołajowi z Grabowa w zamian za sołectwo w Grabowie (P. 8 k. 132v; KDW V, s. 450). W l. 1427-32 mowa o nim jako o "olim de Luboma" (P. 9 k. 84, 10 k. 131v; Gr. Kal. 1 k. 38v). Stawił 1428 r. świadków wobec Jana z Luboni (P. 10 k. 64). Świadkujący w Poznaniu 1428 r. Mikołaj Lubomski (KDW V, s. 464), to niewątpliwie wspomniany wyżej Grabowski, który drugą połowę Luboni kupił za 300 grz. od Jana Błociszewskiego, a 1429 r. zrzekli się do niej prawa bliższości Maciej z Szczodrowa, Andrzej z Brodnicy i Jan, niegdy z Brodnicy dziedzice (KDW V, s. 477). Grabowski wieś Luboń wymienił 1429 r. z Barbarą żoną mieszczanina poznańskiego Mikołaja Strosberga Starszego, biorąc od niej w zamian wieś Rozdziałowo w p. kal. i dopłatę 200 grz. (P. 11 k. 65). Mikołaj ten kupił 1430 r. połowę Luboni od Macieja z Brodnicy (ib. k. 51a). Synowie tego Mikołaja Strossberga Starszego, Grzegorz i Erazm (Rosman) sprzedali Luboń 1452 r. miastu Poznaniowi (P. 18 k. 84v; J. Mika, Studia nad patrycjatem poznańskim, s. 48, 53).
Dobrogost z Luboni, może syn Pomiana i Dobrochny, mąż Krzemki, która zawierała 1401 r. ugodę ze swoją macochą Dobiesławą Bytkowską. Miała ta Dobiesława zrzec się oprawy na Bytkowie i wrócić do swej ojcowizny w Ossowie (Ks. Z. Pozn., nr 621). Dobrogost miał t. r. termin z Elżbietą, obywatelką poznańską, o sumę dziesięciu grzywien wiana, które jej obiecał ojciec Dobrogosta, kiedy ją wydawał za pierwszego jej męża (ib. nr 676). Była więc oczywiście ta Elżbieta siostrą Dobrogosta, a może też siostrą Jaranda i Jakusza. Dobrogost uzyskał 1403 r. na Krzywosądzie ze Sławna i jego braciach, dziedzicach w Bytkowie, posesję tej wsi aż do śmierci pani Dobiesławy z Bytkowa względnie Ossowa, ciotki ich (ib., nr 1130).
Jarosław z Luboni 1416 r. (P> 4 k. 170).
Lubońscy h. Rogala ze wsi Lubonia w p. kośc. Gałąź Oderwolfów ze Śląska (Kozierowski, Obce ryc., s. 74). Sziban, mąż Katarzyny, która, jako matka Bernarda, miała 1411 r. sprawę z Anną Cziperową o Lubonię (Kośc. 3 k. 159v). Występowała jako wdowa wraz ze swymi dziećmi 1413 r. (Kośc. III k. 127v). Jej syn Bernard wspomniany już 1409 r. (Kośc. 3 k. 118. 129). Między nim a Andrzejem Janiszewskim 1419 r. założone "ius treugis pacis" (P. 6 k. 7). Bernard Hoderwolf niegdy Mierzewski w Luboni 1426 r. (Kośc. IV k. 20). Bernard Oderwolf z Luboni 1432 r. (P. 12 k. 17). Franciszek Oderfol z Luboni i Janusz Oderfol z Luboni 1429 r. (P. 11 k. 20).
Lubońscy h. Tader ze wsi Lubonia w p. kośc. Żyra, dziedzic z Luboni, Luboński 1394 r. (Leksz. II, nr 1625, 1645) żył jeszcze 1399 r. (ib. nr 2319). Przeciwko niemu działała 1391 r. Zofka z Luboni (ib., nr 1383). Adam Luboński miał 1399 r. termin z Mikołajem z Czacza (ib., 2387). Adam L., brat Mikołaja z Daleszyna 1401 r. (Kośc. I k. 9v). Adam Żyra L. 1404 r. (Kośc. I k. 54v), w r. 1406 mąż Elżbiety (Kośc. 3 k. 20). Zapewne identyczny z nim Adam Tader Mierzewski z pobliskiego MIerzewa, Mierzejewa 1404 r. (Kośc. II k. 68). Nieletni Adam, syn zmarłego Adama L-go, 1413 r. (Kośc. III k. 146). Kiedy Szyban Tader dowodził w r. 1414 szlachectwa, wśród jego świadków z ojczystej proklamy "Tadrow" znalazł się i Getna "de Luboncz" (Ulanowski, Mat., nr 112). Janusz Tader z Lubońca (!) 1416 r. (Kośc. II k. 98). Szyban, Michał i Jurga, bracia z Luboni 1424 r. (Kośc. IV k. 165). Ks. Kozierowski mniemał, iż część Luboni koło Ponieca zwano w XV wieku Lubońcem. Występowanie w tej samej wsi imienia Szyban, raz jako ojca Bernarda Oderwolfa, inny raz jako członka rodu Tadrów budzi wątpliwości, czy nie mamy tu do czynienia z jedną i tą samą osobą? Wymieniony wyżej Bernard Hoderwolf niegdy Mierzewski z Luboni i tutaj znów Adam Tader Mierzewski, zapewne też dziedzic w Luboni, dalej Janusz niegdy Luboński zwany Oderwolf i Janusz Tader z Lubońca, to wszystko jeszcze silniej nakazuje zachowanie tu wielkiej ostrożności.
Lubońscy z Luboni w p. kośc., różni. Tomisław Luboński w l. 1404-1418 (Kośc. I k. 49; Py. 4 k. 52, 63). Małgorzata, córka zmarłego Czewleja L-go 1415 r. (Kośc. III k. 63, 81v, 82v). Stefan z Luboni, Luboński pozwany przez Ludkę z Włostowa o bliższość w Luboni po bracie przyrodnim Januszu z Czeronego Kościoła, uzyskał 1438 r. termin przeciwko niej (Kośc. 17 s. 117). T. r. miał Stefan termin ze strony Katarzyny niegdy Kościolskiej, córki Olbrachta z Czerwonego Kościoła (ib. s. 58, 89). W 1440 r. pozywała go Katarzyna, córka zmarłego Olbrachta z Robaczyna (ib. s. 148), chyba ta sama. Była to żona Janusza Krakwicza niegdy z Czeronego Kościoła, i w 1442 r. na rzecz Stefana L-go skasowała swe wiano na Luboni (ib. s. 244). Stefan L. miał 1443 r. termin ze strony Dziersława Bylęty z Trzebca (ib. s. 372). Stefan Kąkolewski z Luboni wraz z Wincentym Korzbokiem z Kamieńca ręczył 1444 r. za Annę, dziedziczkę Ponieca, żonę Ścibora, iż się stawi, by zapisać czynsz wyderkowy na połowie Ponieca Agnieszce, dawnej dziedziczce z Koźmina, żonie Stanisława Wigłosza (ib. k. 489). Nie żył już w 1445 r., kiedy jako opiekun jego nieletniego syna Wojciecha występował stryj Andrzej Kąkolewski (ib. s. 592). Marcie, córce zmarłego Stafana (nie wiem, czy tego samego), oprawił 1496 r. posag 100 grz. mąż jej Jan Gołaski z Gołaszyna w p. kośc. (P. 1383 k. 127).
Jan, dziedzic w Luboni, na połowie tej wsi 1472 r. oprawił 200 grz. posagu żonie swej Katarzynie (P. 1385 k. 161). Janowi L-mu Mikołaj Osiecki wyderkował 1489 r. półtora łana w Krzemieniewie i półtora łana w Drobninie, wsi pustej w p. kośc. za 60 zł (P. 1387 k. 117v). Wspólnie z żoną Katarzyną sprzedał 1501 r. na Luboni cztery grzywny rocznego czynszu wyderkowego za 50 grz. ks. Mikołajowi, altaryście w Dolsku (P. 1389 k. 161v). Tej swej żonie, Katarzynie Kluczewskiej, wyderkował t. r. za 70 grz. tę połowę Luboni, która była wolna od jej oprawy (ib. k. 164). Jej wujem nazwany 1502 r. Andrzej Kąkolewski. Wtedy to Jan wraz z nią na Luboni sprzedał za 150 grz. roczny czynsz wyderkowy 12 grz. Janowi Miaskowskiemu (ib. k. 189). Jan 1502 r. półtora łana w Krzemieniewie i półtora w Drobninie p. kośc. wyderkowane sobie przez Osieckiego sprzedał wyderkafem 1502 r. za 60 zł węg. zięciowi Jędrzejowi Brodnickiemu (P. 1389 k. 187). Pozywał 1509 r. pannę Barbarę i Małgorzatę, żonę Lasoty Zaborowskiego, dziedziczki z Osieczny, o gwałtowne wygnanie go z części w Krzemieniewie i Drobninie, zastawione mu przez ich zmarłego ojca Mikołaja Osieckiego (P. 863 k. 153v). Żył jeszcze w 1519 r., kiedy to jego córka Anna, wdowa po Sędziwoju Brodnickim, 2-o v. żona Mikołaja Rydzyńskiego, zobowiązała się, iż w dwa lata po jego śmierci uiści ze swych dóbr w Luboni synom swoim Wawrzyńcowi i Felksowi Brodnickim 200 zł węg. swego posagu, nie wypłacone za nią przez jej ojca ich ojcu (P. 867 k. 212). Nie żyła już 1538 r.
Luboradzcy, Luboraccy, Luberadzcy, Luberaccy z Luboradza w p. łęczyckim, jak również z Luberadza w p. śreńskim. W p. łęczyckim w Luboradzu Małym siedzieli w XVI wieku Doliwczycy, w Luboradzu Wielkim - Dołęgowie, w Luboradzu Godziembach - Godziembowie (Wittyg). Luberadz w p. śreńskim to gniazdo Pobogów (boniecki). L-cy spotykani w Wielkopolsce właściwej mogli pochodzić z tych wszystkich wsi i nie ma żadncy danych, by ich segregować wedle herbów.
Szl. i sław. Józef L., mieszczanin słupecki, poddany biskupa i kapituły poznańskiej, 1576 r. protestował się przeciwko szl. Kasprowi Kaliskiemu i jego wspólnikom o rany (Py. 113 k. 260). Anna, siostra proboszcza w Tucznie, umarła 1666 r. (LM Tuczno).
Marcin występował 1669 r. przeciwko Krzysztofowi Ramułtowi, podstarościemu z Barcina, oskarżając go o najazd na dzierżawione przezeń części Piechcina (P. 196 k. 89). Chyba ten sam Marcin, syn Wojciecha już nie żyjącego w 1684 r., żeniąc się z Dorotą z Rusinowa Wolską, zwaną też czasem Rusinowską, otrzymał od niej 1677 r., na krótko przed ślubem, zapis 200 zł na sumie 5.000 zł, zabezpieczonej jej zposobem wyderkafu na wsi Kowalewo przez Jadwigę z Kościeleckich Kaczkowską (G. 86 k. 60). Była ona wdową 1-o v. po Chryzostomie Makowieckim i już nie żyła 1684 r. (G. 88 k. 26). Marcin t. r. kwitował ks. Aleksandra Kołudzkiego, proboszcza kaplicy Kołudzkich w katedrze gnieźnieńskiej z rozrachunków z tytułu trzyletniej dzierżawy Modliszewka i części Dębłowa (ib. k. 19v). Jego drugą żoną była w 1687 r. Regina Makowiecka, występująca w 1701 r. już jako wdowa (I> Kon. 72 k. 54v). Z Makowiecką miał trzech synów: Tomasza, Franciszka i Macieja.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
328329330331[332]333334335336
