Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
705706707708[709]710711712713
Nieniewscy - Nurscy
2. Łukasz, syn Jana, pozwany w r. 1510 wraz z ojcem i bratem Jerzym przez braci Wrzesińskich. Nazwany "nieosiadłym" (P. 863 k. 330v). Całą ojcowską część dworu w Noskowie zobowiązał się w r. 1514 sprzedać za 10 grz. bratu Jerzemu (G. 25 k. 489v). Kwitował t. r. Jana Paksińskiego (Pakszyńskiego) "Pastwę", dziedzica w Paksinie (dziś Pakszyn) z 5 grz. (ib. k. 515). Wspólnie z niedzielnym bratem Michałem pozwani przez syna i córkę brata Jerzego o ich części ojczyste w Noskowie, nie stanęli, i w r. 1514 winni byli płacić winę (P. 866 k. 48v). Łukasz łan osiadły w Marzelewie w r. 1516 sprzedał wyderkafem za 10 grz. Andrzejowi Zasułtowskiemu (Czassoltowskiemu) (P. 1392 k. 87). Obaj z bratem Michałem owdowiałej bratowej Katarzynie z Pakszyńskich (Paksińskich) w r. 1520 sprzedali wyderkafem za 65 grz. połowę Marzelewa (P. 867 k. 294v). Łukasz na połowie części w Noskowie, należnej z działów z bratem Michałem i bratankiem Wojciechem, oprawił w r. 1520 posag 100 zł. żonie Barbarze Trąmpczyńskiej, córce Marcina (P. 1392 k. 345). Wspólnie z bratem Michałem, wziąż jeszcze z nim niedzielny, części Kołaczkowa w p. gnieźn. w r. 1522 sprzedał wyderkafem za 100 grz. Mikołajowi Malczewskiemu (P. 1392 k. 485v). Nie żył już w r. 1524, a owdowiałej Barbarze zapisał wtedy jej brat, Jakub Trąmpczyński, dziedzic w Milesznej Górce, dług 40 grz. (P. 869 k. 83). Żyła ona jeszcze w r. 1551 (Py. 173 k. 96).
3. Michał, syn Jana, niedzielny z bratem Łukaszem w r. 1514 (P. 866 k. 48v) w Noskowie i Marzelewie (P. 867 k. 294v; 1392 k. 87). Ręczył w r. 1524 Szczytnickim za syna i córkę brata Jerzego, iż będą żyć z nim w pokoju (P. 869 k. 44). Wspólnie z bratankiem Wojciechem części Kołaczkowa w r. 1525 sprzedał wyderkafem za 120 grz. Mikołajowi Mielżyńskiemu (G. 335a k. 96). Na połowie swych części w Noskowie i Kołaczkowie w p. gnieźń., oraz Marzelewie w p. pyzdr. w r. 1526 oprawił 130 grz. posagu żonie Annie Klonowskiej, córce Zachariasza (P. 1393 k. 108v). Skwitowany w r. 1528 przez szwagra, Jana Chłądowskiego z 40 grz posagu siostry Reginy N-ej (P. 871 k. 27). Od bratanka Wojciecha trzymał w r. 1531 dzierżawą jego części w Noskowie (G. 29 k. 185v). Dokonał z tym bratankiem w r. 1534 podziału Noskowa, nabywając od niego jednocześnie wyderkafem za 80 grz. część w Kołaczkowie (G. 30 k. 115). Na połowie swych części w Noskowie i Kołaczkowie jak również w Marzelewie w r. 1534 oprawił 130 grz. posagu drugiej swej żonie Annie Bieganowskiej, córce Marcina (P. 1393 k. 703). Pozywał ok. r. 1539 Jana, Marcina i Tomasza Klonowskich, bratanków pierwszej żony, o 130 grz. jej posagu (G. 263 k. 75v, 76). Skwitowany w r. 1543 przez drugą żonę ze 130 grz. po-
@tablica
sagu oprawionego na Noskowie, Marzelewie i Kołaczkowie (P. 884 k. 155). Z bratankiem Wojciechem dokonał w r. 1545 wymiany, biorąc od niego część Noskowa, dając zaś w zamian części w Kołaczkowie i Marzelewie oraz dopłatę 54 grz. (P. 1395 k. 191v). Jednocześnie żonie na połowie połowy Noskowa oprawił 130 grz. posagu (P. 1395 k. 192). Dla córek zro-
@tablica
dzonych z Bieganowskie, t. j. dla Anny, Katarzyny, Potencji, Zofii i Barbary mianował w r. 1556 opiekunami tę żonę, Piotra Biaganowskiego i Macieja Szczycieńskiego (P. 1396 k. 334v). Nie żył już w r. 1557, a wdowa i ci współopiekunowie zostali wtedy intromitowani do opieki i do dóbr córek zmarłego, więc do Noskowa (G. 36 k. 312v). W r. 1560 Mikołaj Mieleński, również opiekun Zofii i Barbary, córek jeszcze niezamężnych, w imieniu własnym i wymienionych wyżej Bieganowskiego i Szczycińskiego, oraz mężowie trzech starszych córek, Leśniewski, Sławieński i Turzuński, zawierali ugodę o tę opiekę z Wojcieche, N-im, stryjecznym bratem owych sióstr (G. 39 k. 130). Córki Michała dziedziczyły po ojcu części w Noskowie. Anna w latach 1553-1586 była żoną Piotra Leśniowskiego (Leśniewskiego), wdowa w r. 1590, umarła w r. 1620. Katarzyna, w latach 1560-1580 żona Jakuba Sławieńskiego (Sławińskiego), wdowa w latach 1583!-1592, zapewne już nie żyła w r. 1600. Potencja, w latach 1560-1585 żona Wawrzyńca Turzyńskiego, wdowa w latach 1590-1617, nie żyła już w r. 1629. Zofia, w latach 1565-1576 żona Jana Gutowskiego cz. Wyleżyńskiego, nie żyła już w r. 1582 r. Barbara wyszła w r. 1570 za Jakuba Brzeźnickiego (Brzezieńskiego), była w latach 1589-1605 wdową. Zob. tablice 1, 2.
Noskowscy h. Zaremba, z Noskowa w p. pyzdr. Krzywosąd N., z Noskowa w r. 1402 (Py. 1 k. 42v, 122v), 1404 r. (ib. k. 61v). Piotr, syn Krzywosąda, w r. 1416 (Py. 3 k. 148v). Jakusz z Noskowa w r. 1413 nabył wieś Wławę, dają w zamian Kapalinę (ib. k. 14v). Jakub z Noskowa od Anny z Zawdowic (Zawidowic?) i Hrydaja(?) z Małgowa w r. 1438 kupił za 24 grz. części w Parzynczewie p. pyzdr. (P. 1378 k. 35v II). Od Wawrzyńca ze Stramic w r. 1444 uzyskał cesję bliższości do Łobża i Parzynczewa, którą nabył od Boguszki, córki Jakusza z Parzynczewa (Py. 10 k. 171a). Od Jana z Bodzaporowic kupił w r. 1445 za 60 grz. części w tejże wsi (P. 1379 k. 91). Uzyskał w r. 1447 zapis 70 grz. od Mikołaja z Jaraczewa, jako prokuratora Andrzeja Pogorzelskiego (G. 9. k. 78). Od Andrzeja i Marcina, braci z Wławki, kupił w r. 1449 za 100 zł. węg. połowę wsi Wławka w p. pyzdr. (P. 1380 k. 91) i t. r. od ks. Macieja, Wojciecha, Michała, Piotra, Jana, Grzegorza, braci Wławskich, kupił części tej wsi za 100 zł. węg. (ib. k. 106v). Ta druga transakcja była zapewne tylko dopełnieniem pierwszej. Wyprocesowane na zmarłym Andrzeju z Pogorzeli 11 łanów Jaraczewie sprzedał w r. 1462 za 200 zł. węg. ks. Jakubowi z Jaraczewa (P. 1384 k. 148v). Elżbiecie, zakonnicy owińskiej, wnuczce swej po zmarłym synu Filipie, w r. 1462 zapisał dożywotnio na Noskowie czynsz roczny 4 grz. (ib. k. 122). Wraz z wnukiem Wojciechem został w r. 1471 zwolniony od pozwu przez Mikołaja Uniąckiego (Py. 14 k. 194v). Żył jeszcze w r. 1482 (Kon. 2 k. 186, 187). Wspomniana wyżej córka Elżieta, zakonnica w Owińskach, uzyskała w r. 1479, z tytułu zapisanego sobie czynszu 4 grz. rocznie, intromisję do dóbr Katarzyny żony brata Grzegorza, i jej córki Praksedy (Py. 167 k. 66). Synem Jakuba był Filip z Noskowa, burgrabia pyzdrski w latach 1448-1451, kasztelan biechowski 1451-1453, podwojewodzi pyzdrski 1453 r., sędzia ziemski kaliski w latach 1456-1460 (Gąsior.). Jako pełnomocnik ojca zeznał w r. 1444 bliższość do Parzynczewa i Łobża Wawrzyńcowi ze Stramic (Py. 10 k. 162v). Pozwany w r. 1447 przez Zofię, żonę Wincentego Czurzydły, mającą oprawę na Bielawach, Tworkowie, Złotnikach, Biezdrowsku w p. pozn. (P. 17 k. 9v). Działając w imieniu ojca, t. r. nabył od Czeleja (Czewleja?) i Janusza, braci z Łobża, sumę 40 grz. na Dąbrowie, którą to wieś od nich kupił był (Py. 12 k. 155v). Obok innych przedstawicieli rodu Zarembów godził w r. 1453 spory graniczne między Januszem z Kalinowy, kasztelanem santockim, i Janem Suchorzewskim (G. Kal. 5 k. 5). Ręczył za niego w r. 1453 Andrzej z Bruczkowa, iż będzie żyć w pokoju z Mikołajem Golskim (P. 852 II k. 57). Umarł zapewne przed 1460.3/VIII. r. (Gąsior.). Wdowa po nim, Małgorzata, mająca oprawę na Noskowie, występowała w r. 1467 wraz ze swym teściem, Jakubem N-im i synem, Wojciechem (P.1383 k. 246). Prócz Wojciecha byli jeszcze synowie, Wincenty, wspomniany w r. 1486 (Py. 20 k. 19), i Grzegorz.
1. Wojciech, syn Filipa i Małgorzaty, występował w r. 1466 obok dziada Jakuba (Py. 14 k. 97v). Zobowiązał się w r. 1467 Mikołajowi Cerekwickiemu uiścić jedną grzywnę (Py. 14 k. 106v). Uiścił się w r. 1469 Małgorzacie, wdowie po Mikołaju Uniąckim, z 10 grz. za głowę jej męża (Py. 15 k. 47). Na połowie Noskowa w r. 1469 oprawił 150 grz. posagu żonie Katarzynie (P. 1385 k. 48v). Od brata Grzegorza N-go nabył wyderkafem w r. 1471 za 70 grz. siedem i pół łanów osiadłych w Noskowie (ib. k. 124v), który to wyderkaf zbył w r. 1473 za 70 grz. Stanisławowi Sobockiemu (P. 1383 k. 217). Katarzyna w r. 1471 płaciła trzy grzywny winy Małgorzacie Wławskiej, wdowie po Mikołaju Uniąckim, za niedopuszczenie do intromisji jej do Noskowa z tytułu przezysków (Py. 14 k. 188v, 189). Wojciech w r. 1477 pozywał brata niedzielnego Grzegorza o część spadłą po zgonie ojca w Noskowie, Parzynczewie, Wławie, Kapalicy, Dąbrowie i Łobżu. Żądał przeprowadzenia działów (Py. 167 k. 42v). Katarzynie, żonie Lasoty z Brzostowa, sprzedał wyderkafem w r. 1482 za 100 grz. sześć i pół łanów osiadłych w Noskowie (P. 1386 k. 155v), i t. r. połowę połowy Noskowa z połową połowy folwarków tam i w Parzynczewie sprzedał wyderkafem za 100 grz. Małgorzacie, żonie Jana Głoginińskiego (P. 1386 k. 171v). Od Katarzyny, żony brata Grzegorza, dostał w r. 1482 pusty ogród w Noskowie, w zamian za który dał jej połowę innego pustego ogrodu tamże (Py. 16 k. 91). Od Katarzyny, wdowy po Lasocie z Brzostowa, i od jej synów, Jana i Mikołaja, w r. 1483 uzyskał zobowiązanie sprzedania wyderkafem za 60 grz. części w Parzynczewie (Parzniczewie), Wławce, Łobżu i Kapalicy, które jej synowie nabyli wyderkafem za 100 grz. od Wojciecha Sobockiego (Py. 16 k. 116v). T. r. dobra powyższe sprzedał wyderkafem za 60 grz. Janowi niegdy Głoginińskiemu (P. 1386 k. 175). Wspólnie z braćmi, Wincentym i Grzegorzem, zapisywał w r. 1486 dług 5 zł. węg. Maciejowi Sośnickiemu (Py. 20 k. 19). Skwitowany w r. 1487 przez Macieja, syna Jana Głogińskiego (Głoginińskiego), dziedzica w Noskowie, z jego macierzyzny w tych dobrach (Py. 168 k. 59). Uiścił się w r. 1488 z 9 grz. długu wobec brata Grzegorza (Py. 20 k. 40v). Nie żył już w r. 1491, kiedy syna jego Jana i córkę Katarzynę pozywała Katarzyna Brzostkowska z Zalesia (Py. 168 k. 125v). O tej córce nic już więcej nie wiem, ale była też i inna, Dorota, w r. 1499 żona mieszczanina kaliskiego, Macieja Erazma (Py. 169 k. 106), potem tamtejszego burmistrza, żyjąca jeszcze w r. 1510 (P. 863 k. 273; Kal. 5 k. 63, 138, 275).
Jan "Turek", syn Wojciecha, nieletni, działał w asystencji stryja rodzonego Grzegorza N-go, wujów, Macieja Jaraczewskiego, burgrabiego pyzdrskiego, Jana Głogińskiego i Jana Karlińskiego. Sprzedał wyderkafem w r. 1492 za 112 grz. sześć osiadłych łanów i Karczmę w Noskowie Marcinowi Gorskiemu. Za tę sumę Jan wykupił Katarzynę Lasocką (wdowę po Janie z Brzostkowa) i stryja Grzegorza ze 100 grz. czynszu (P. 1387 k. 165; Py. 168 k. 142, 142v). W imieniu Doroty N-ej (siostry) pozywał w r. 1499 Jana Rozdrażewskiego o to, iż jeszcze za życia zmarłego Wojciecha N-go, ojca, najechał zbrojnie jego części w Noskowie (Py. 169 k. 90v). Pozwany w r. 1503 przez Jana Rozdrażewskiego (ib. k. 169). Kwitował w r. 1528 z dwóch kop groszy Macieja N-go z Goliny (P.871 k. 190). Całe swe połowy w Noskowie, Parzynczewie, Wławkach oraz trzy łany puste w Kapalicy, dobra pochodzące ze spadku po stryju Grzegorzu a trzymane obecnie wyderkafem przez Macieja N-go, sprzedał w r. 1533 za 200 grz. Mikołajowi, synowi tego Macieja (P. 1393 k. 559v). Chyba żył jeszcze w r. 1543 (P. 1395 k. 9v).
2. Grzegorz, syn Filipa i Małgorzaty, uzyskał w r. 1469 od Katarzyny, wdowy po Iwanie z Siedlemina, i od jej syna Janusza zobowiązanie uiszczenia 100 grz. (Py. 14 k. 171v). Zabezpieczył w r. 1470 posag 100 grz. żonie Katarzynie Siedlemińskiej z Siedlemina (P. 1385 k. 67v). Janusza z Siedlemina skwitował w r. 1471 z 50 grz. na poczet sumy 100 grz. jej posagu (Py. 15 k. 91v). Bratu swemu Wojciechowi t. r. sprzedał wyderkafem za 70 grz. siedem i pół łanów osiadłych w Noskowie (P. 1385 k. 124v). Usiłował w r. 1472 uzyskać intromisję do dóbr w Siedleminie należących do Katarzyny, wdowy po grzegorzu Siedlemińskim, ale ona do tego nie dopuściła (Py. 14 k. 251v). Od Stanisława Sobockiego w r. 1475 za 500 grz. kupił połowy wsi Noskowo i Wławka oraz części wsi Łobez i Kapalica (P. 1386 k. 40). Połowy Noskowa, Małych Wławek, części Parzynczewa i Łobza w r. 1478 sprzedał za 700 grz. Elżbiecie, żonie Jana Rozdrażewskiego (P. 1386 k. 95). Najwidoczniej w r. 1482 mniemano, że Grzegorz już nie żył, bowiem Katarzyna Siedlemińska występowała wówczas jako wdowa dokonując wymiany ogrodów w Noskowie ze swym szwagrem Wojciechem N-im (Py. 16 k. 91). Już jednak w r. 1486 mamy pokwitowanie dane przez Jana Rozdrażewskiego braciom Wojciechowi Grzegorzowi N-im oraz Katarzynie, żonie Grzegorza (Py. 168 k. 29v). Ręczył Grzegorz w r. 1487 za swoją żonę Janowi Głogińskiemu, iż skasuje ona swą oprawę na połowie Noskowa (Py. 168 k. 39). Kwitował w r. 1488 brata Woj-
@tablica
ciecha z 9 grz. długu (Py. 20 k. 40v), a w r. 1489 Jakuba Siedlemińskiego ze 100 grz. stanowiących dług zmarłej Katarzyny, żony zmarłego Iwana Siedlemińskiego, oraz Janusza, syna Iwana (Py. 168 k. 72). Jego drugą żoną była Apolonia, której w r. 1492 zapisał 10 grz. długu Marcin Górski (Py. 15 k. 307). Żył jeszcze grzegorz w r. 1502 (Kośc. 23 k. 67). Córka jego, zrodzona z Katarzyny, Prakseda, w r. 1479 jeszcze nieletnia, kupiła wtedy od Jana i Elżbiety małżonków Rozdrażewskich z Gogolewa za 700 grz. połowy Noskowa i Parzynczewa, część wsi Łobez, połowę Małej Wławki i trzy zastawne łany w Kapalicy (P. 1386 k. 112v; Py. 167 k. 63). Żyła jeszcze w r. 1482. Zob. tablicę 1.
Nie wiem, czy Jana N-go, syna Wojciecha, można identyfikować z Janem "Turkiem" N-im? Ten Jan w r. 1543 (lub raczej przed tą datą) połowę Noskowa w p. pyzdr. sprzedał Mikołajowi N-mu, synowi Macieja (P. 1395 k. 9v).
Noskowscy z Noskowa w p. gnieźn. Nie wiem jednak, czy umieszczonych tutaj możnaby zaliczyć do N-ch h. Rawicz, czy N-ch h. Dębno, czy wreszcie byli jeszcze innego herbu.
Elżbieta (Halszka), wdowa po Świąszku z Noskowa, miała w latach 1444-1447 terminy przeciwko Szymonowi z Gołutowa (Py. 10 k. 95, 112, 12 k. 7v), który w r. 1448 zobowiązał się uiścić jej 3 grz. (Py. 12 k. 199, 224). Szkopuł tylko w tym, że Świąszek z Noskowa w latach 1419-1427 występował i w aktach gnieźnieńskich (G. 2 k. 67, 67v, 3 k. 255v), mógłby więc pochodzić i z Noskowa w p. gnieźn. i nie być Zarembą. Elżbieta, żona Świętosława z Noskowa, miała w r. 1459 termin z Janem i Wincentym z Grzybowa (G. 7 k. 189v).
Mikołaj z Noskowa miał w r. 1444 sprawę z Andrzejem Pogorzelskim (Py. 10 k. 191). Zastawił w r. 1450 łan w Noskowie synom swym, Michałowi, Piotrowi i Marcinowi, braciom niedzielnym, którzy t. r. uiścili mu się za ów łan (G. 6 k. 159). Mikołaj t. r.(?) umarł, a żonie jego Krzesławie jej pasierbowie, Michał i Piotr złożyli 50 grz. (ib. k. 110v). Byłaby więc ta Krzesława drugą żoną Mikołaja. Z synów, o Piotrze wiem jeszcze tylko to, że w r. 1456 uzyskał zapis 10 grz. od Piotra niegdy z Zagórzyna, obecnie z Ciemirowa (Py. 11 k. 152v).
Michał, syn Mikołaja i jego pierwszej nieznanej mi żony, był dziedzicem w Noskowie i Zberkach w p. pyzdr., nie żył już w r. 1452 (G. 7 k. 167v). Z żony, której nie znam, miał syna Mikołaja.
Mikołaj, syn Michała, stawał w r. 1443 za Ozjasza Strączka z Grabieniec pozwanego przez Mikołaja Mączkę z Wierzenicy (P. 14 k. 229). Uzyskał w r. 1452 termin przeciwko Mikołajowi, synowi Piotra z Węgrów (G. 7 k. 167v). Połowę osiadłego łana w Zberkach w r. 1478 zastawił wyderkafem za 10 grz. Mikołajowi Siernickiemu (Py. 16 k. 19). Wzywany w r. 1482 do uiszczenia 80 grz. przez Jana z Węgrów (G. 11 k. 89). Od braci swej żony, Jakuba Tristrama, Mikołaja i Jana Kozielskich, dziedziców w Chrościnku, uzyskał w r. 1487 zapis 80 grz. (G. 22 k. 99). Od Andrzeja Gowarzewskiego nabył wyderkafem w r. 1491 za 10 grz. łan osiadły w Gowarzewie w p. pozn. (P. 1387 k. 141v). Od szwagrów, Jakuba Tristrama i Jana, uzyskał w r. 1494 zapis długu 11 grz. (G. 23 k. 9v), a w latach 1497 i 1498 wzywał ich do uiszczenia 30 grz. (G. 17 k. 1v, 66). Wiatrak w Noskowie p. gnieźn. sprzedał wyderkafem w r. 1497 za 12 grz. ks. Tomaszowi, plebanowi w Marzeninie, i Janowi, braciom, dziedzicom w Noskowie (P. 1383 k. 153), o których pod N-imi h. Rawicz. Szwagrowie, Jakub Tristram i Jan, mieli mu w r. 1499 płacić winę 3 grz., bowiem nie uiścili się z 13 grz. (G. 24 k. 50v), o którą to sumę pozywał ich Mikołaj w r. 1500 (ib. k. 79v). Żona jego Barbara, niedzielna w Rusku ze swymi siostrami, kwitowała w r. 1502 swego brata Jakuba Tristrama Kozielskiego z dóbr Rodzicielskich Chrościnka i Laskowa (G. 24 k. 169, 171). Mikołaj nabył w r. 1503 od Jana i Mikołaja, braci z Miedźwiadu, za 40 grz. cztery i pół grzywny czynszu wyderkafowego na częściach Miedźwiadu, Kołdrąbia i Rzymu w p. gnieźn. (P. 1389 k. 245v). T. r. występował jako wuj Barbary, żony Mikołaja Noteskiego (G. 24 k. 223). Nie żył już w r. 1507, kiedy założone zostało vadium między owdowiałą Barbarą a Janem N-im (G. 25 k. 297). Barbara, pani wienna w Noskowie, żyła jeszcze ok. r. 1513 (G. 259 k. 180v). Zrodzeni z niej synowie: Jan, Maciej, Michał i Andrzej. Z córek, Małgorzata, w latach 1508-1511 żona Mikołaja Chwalęckiego z Białężyc. Jadwiga, 1-o v. w latach 1508-1528 żona Jana Myślęckiego, 2-o v. w latach r. 1518 za Piotrem Wroczyńskim, 3-o v. w r. 1528 (może już 1522?) za Piotrem Boińskim. Dorota, w latach 1521-1534 żona Wojciecha Siekierzeckiego. Spośród synów Michał, wspomniany w r. 1511 (G. 19 k. 188), współdziedzic w Noskowie (G. 259 k. 180v) jako stryj asystował w r. 1545 Magdalenie zamężnej Ułanowskiej przy donacji części Noskowa na rzecz męża (G. 335 k. 314). Andrzej, wspomniany w r. 1511 jako niedzielny z braćmi współdziedzic w Noskowie (G. 19 k. 188, 259 k. 180), żył jeszcze w r. 1519 (P. 1392 k. 319v).
1. Jan "Gałka", syn Mikołaja i Kozielskiej, stawiał poręczycieli szwagrowi Janowi Myślęckiemu względem uiszczenia 20 grz. posagu za siostrą Jadwigą i Myślęcki w r. 1508 wezwał ich do uiszczenia 10 grz. (G. 19 k. 22, 57). T. r. miał też płacić winę innemu szwagrowi Mikołajowi Chwalęckiemu, bo mu nie uiścił 30 grz. posagu za siostrą Małgorzatą (G. 24 k. 347v). Temu Chwalęckiemu owe 30 grz. posagu zapisał w r. 1511 jako dług (P. 865 k. 109v). Wraz z bratem Andrzejem pozywali o gwałty i rany Łukasza N-go, syna Jana (zob. N-cy h. Rawicz), który nie stanął i miał w r. 1512 płacić winę (G. 26 k. 29v). Żona jego Małgorzata Studzieńska, córka Marcina, była w r. 1516 pozwana przez Annę Studzieńską, żonę Piotra Przesieckiego, o wygnanie z części Studzieńca w p. pozn., odziedziczonej po bracie Wojciechu Studzieńskim (P. 866 k. 336v). Jan w r. 1518 łan w Noskowie sprzedał wyderkafem za 10 grz. szwagrowi Piotrowi Wroczyńskiemu w posagu za siostrą Jadwigą (G. 335a k. 46), zaś siostrze tej jednocześnie sprzedał wyderkafem za 5 grz. posesję połowy łana tamże (ib.). Od żony dostał w r. 1519 całą jej część w Studzieńcu i jednocześnie na połowie części Noskowa, należnej sobie z działu z braćmi, jak też na połowie części Studzieńca oprawił jej 200 grz. posagu (P. 1392 k. 319v). Część w Studzieńcu sprzedał w r. 1527 za 400 grz. Mikołajowi Gorzewskiemu (P. 1393 k. 159v) i jednocześnie od Mikołaja i Wawrzyńca Kębłowskich za 300 grz. kupił połowę wsi Ostrów w p. gnieżn. (ib. k. 160). Zaraz też na połowie wsi Zberki w p. pyzdr. i tego Ostrowa oprawił 200 grz. posagu żonie Studzieńskiej (ib.). Żył jeszcze w r. 1539 (P. 1394 k. 291v), nie żył już w r. 1540 (G. 32 k. 257v). Z córek, Anna, dziedziczka w Zberkach, w latach 1537-1570 żona Jana Konarskiego z Chomiąży, nie żyła już w r. 1576. Agnieszka, dziedziczka w Zberkach (Py. 25 k. 526; G. 335a k. 342), 1-o v. w latach 1539-1563 żona Wojciecha Budzisławskiego, wdowa w latach 1574-1585, 2-o v. żona Wojciecha Tupadlskiego, sędziego ziemskiego inowrocławskiego, wdowa w r. 1591, nie żyła już w r. 1600. Obie one swe ojczyste części w Noskowie sprzedały w r. 1542 za 200 grz. Zygmuntowi Ułanowskiemu (G. 335a k. 261v). Katarzyna, córka Jana, była w r. 1545 cysterką w Owińskach.
2. Maciej, syn Mikołaja i Kozielskiej, burgrabia ziemski kaliski w latach 1509-1513 (I. i D. Z. Kal. 2 k. 8, 9, 18). Od Macieja Strzedzewskiego w r. 1511 nabył wyderkafem za 10 grz. łan osiadły w Szkudli p. kal. (ib. k. 10). Mąż w r. 1513 Doroty Golińskiej (Py. 24 k. 135v). Od Anny Pruskiej, wdowy po Janie Topolskim, t. r. nabył wyderkafem za 300 grz. części Prus Zakrzewskich (Prusy Zakrzewo) w p. pyzdr. oraz całe wsie Siedliska i Grochowiska w p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 18). Dorota Golińska od Gertrudy, żony Jana Kromolickiego "Brozynki" kupiła wiecznością w r. 1514 za 30 grz. części w Prusach Zakrzewie p. pyzdr. (Py. 23 k. 17). Oboje małżonkowie pozywali w r. 1521 braci, Marcina i Piotra Koźmińskich (Py. 24 k. 345), a termin przeciwko nim uzyskali również i w r. 1524 (Py. 28 k. 124v). Maciej od Zofii, żony Wojciecha Tarchalskiego, w r. 1524 kupił za 200 grz. części w Prusach graniczące z Golina (I. i D. Z. Kal. 2 k. 90v). T. r. części w Prusach Zakrzewskich kupił za 200 grz. od Katarzyny Topolskiej, żony Tomasza Wysockiego (ib. k. 98v). Łan osiadły w Noskowie w r. 1526 wydzierżawił na trzy lata za 3 grz. Agnieszce Jastrzębskiej (Py. 25 k. 225) i t. r. łan ów sprzedał jej wyderkafem za 17 złp. (Py. 23 k. 64v). Oboje z żoną mieli w r. 1527 z braćmi, Piotrem i Marcinem Koźmińskim sprawę graniczną o kopce pomiędzy Prusami Zakrzewskimi a wsią tych braci, Galewem (Py. 25 k. 272). Od Stanisława Biegańskiego kupił w r. 1527 za 60 grz. pewne łąki i część lasu we wsi Łobez (P. 1393 k. 156). Skwitowany w r. 1528 z dwóch kop groszy przez Jana N-go "Turka" (P. 871 k. 190). Trzymał od tego Jana wyderkafem w r. 1533 połowy w Noskowie, Parzynczewie, Wławie i trzy puste łany w Kapalicy p. pyzdr. (P. 1393 k. 559). Dziedzic(!) w Parzynczewie, trzy i pół łany puste oraz dąbrowę w tej wsi w r. 1534 sprzedał wyderkafem za 122 grz. i 20 zł. Marcinowi Raszewskiemu (ib. k. 701v). Zawierał w r. 1535 pod zakładem 100 grz. ugodę z braćmi Konarskimi, ks. Stanisławem, kanonikiem krakowskim, i Piotrem, o granice Wławy, wsi tych Konarskich, i swojej Wławki (Py. 171 k. 269). Na Noskowie w r. 1540 sprzedał wyderkafem roczny czynsz 2 grz. za 30 grz. ks. Jakubowi Głoskowskiemu, altaryście w Dolsku (P. 1394 k. 398). Synowi Janowi w r. 1544 dał mające mu przypaść w dziale z braćmi czwarte części w Noskowie, Golinie, Parzyczewie oraz w pustkach Wławie i Kapalicy w p. pyzdr., Zakrzewie Pruskim, pustkach Siedliskach Zakrzewskich, Grochowie Zakrzewskim w p. kal. (P. 1395 k. 102). Nie żył już w r. 1550 (P. 1395 k. 545). Synowie: Jakub, Jan, Piotr i Mikołaj. Z córek, Zofia, w r. 1530 żona Bernarda Dobrzyckiego, wdowa w latach 1557-1564. Prakseda, w latach 1530-1562 żona Szymona Poniatowskiego cz. Miedzianowskiego, nieżyjącego już w r. 1580. Anna, w r. 1531 żona Wojciecha Osieckiego, nie żyła już w r. 1553. Małgorzata, w latach 1540-1562 żona Wawrzyńca Gieszkowskiego, burgrabiego, potem łowczego kaliskiego, wdowa w latach 1592-1596. Magdalena, niezamężna w r. 1540(?) (G. 32 k. 257v), w latach 1545-1579 żona Zygmunta Ułanowskiego, wdowa w r. 1592, nie żyła już w r. 1600. Urszula wyszła w r. 1552 za Jana Swinarskiego "Główkę", żyjącego jeszcze w r. 1584, wdowa w latach 1600-1608. Ta Urszula sprzedała w r. 1553 części w Noskowie za 600 złp. Zygmuntowi Ułanowskiemu, szwagrowi swemu (P. 1396 k. 131).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
705706707708[709]710711712713
