Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
715716717718[719]720721722723
Obałkowscy - Orzelscy
1. Jan O., syn Drogomira, swego szwagra Frydana Lupszyńskiego w r. 1508 dopuścił do posesji Obielaw w posagu za siostrą Dorotą (Kc. 8 k. 119). Dziedzic w Sycewie (Syczewie) pow. koniń., dwa osiadłe łany w tej wsi w r. 1527 sprzedał wyderkafem za 20 zł węg. Bartłomiejowi Lubstowskiemu, podkomorzemu inowrocławskiemu (I. R. Kon. 2 k. 137v), a w r. 1530 kwitowany był przez tego podkomorzego i jego braci, Jana i Wojciecha z Lubstowa Wielkiego z 20 zł węg., za które zastawił był dwóch osiadłych kmieci w Syczewie (ib. k. 209v). Na połowie należnej z działów z bratem Wojciechem części Sycewa w r. 1530 oprawił żonie Katarzynie, córce Wincentego Poniatowskiego z ziemi łęczyckiej, posag 100 złp (I. R. Z. Kon. 6 k. 58). Odebrał w r. 1531 resztę posagu za nią i sumę 200 złp oprawił na tychże dobrach (ib. k. 61v) Andrzej, Jan, Stanisław, Marcin i Wawrzyniec O-cy, bracia rodzeni niedzielni, występujący w r. 1558 (Kc. 22 k. 92v), to zapewne synowie tego Jana, bowiem potomkowie ich, aż po wiek XVIII, dziedziczyli w Sycewie. Bracia ci pozywali w r. 1560 Jana Przybrodzkiego z Młodocina (ib. k. 394). Andrzej i Stanisław, spadkobiercy brata Wawrzyńca zmarłego bezpotomnie między r. 1583 a 1585, kwitowali w r. 1585 brata Jana (G. 62 k. 169v). Chyba ich siostrą była Dorota, w latach 1585-1591 wdowa po Kasprze Ryszewskim.
1) Jan, zapewne syn Jana, wspólnie z braćmi prawa do wsi Witowo, Korczyno i Łojewo w pow. inowrocł. zbył przed r. 1563 Wojciechowi Pierzchlińskiemu (P. 1397 k. 161). Pozwany w r. 1583 przez brata Wawrzyńca, który w t. r. uzyskał intromisję do jego dóbr w Obielawach (Kc. 26 k. 101v, 104). Skwitowany w r. 1585 przez braci Andrzeja i Stanisława, współspadkobierców tegoż Wawrzyńca (G. 62 k. 169v). Jan O. "senior" (w odróżnieniu od syna Jana "iuniora") umarł w r. 1599 lub 1600 (Kc. 123 k. 391v; N. 219 k. 467). Nie znam żony jego, matki jego dzieci, ale zapewne drugą jego żoną była Jadwiga Gorazdowska, córka Kaspra, wdowa 1-o v. po Stanisławie Jerzykowskim, bezdzietna, nie żyjąca już w r. 1599, kiedy to jej brat i spadkobierca, Jakub Gorazdowski kwitował Jana O-go (Kc. 123 k. 348v). Nie można jednak wyłączyć i tej możliwości, iż ów Jan O. to nie ojciec, lecz syn Jan iunior. A więc synowie Jana "seniora" to Wojciech i Jan, córka zaś ąnna, która w r. 1596 szła za Wojciecha Wielewickiego, przy czym ojciec jej na krótko przed ślubem, 15 III dał przyszłemu zięciowi zobowiązanie uiszczenia się z 1.000 zł posagu (Kc. 122 k. 37). Oboje Wielewiccy występowali w r. 1600, Anna w latach 1620-1622 była wdową. Z synów, Wojciech w r. 1599 zapisał dług 1.430 zł Wojciechowi Kłobukowskiemu, zobowiązując się w przypadku niedotrzymania terminu zwrotu owej sumy puścić mu swą część Młodocina (Kc. 123 k. 410v). Pozywał t. r. Jana Palędzkiego (Kc. 123 k. 391v). Zastrzelił t. r. Wawrzyńca Domaniewskiego z p. łęczyckiego (ib. k. 510v, 125 k. 389v). Wraz z bratem Janem w r. 1600 zobowiązał się Wojciechowi Wielewickiemu sprzedać wyderkafem za sumę 4.000 zł całą wieś Obielawy i części Młodocina w p. kcyń., czego dopełnili t. r. (N. 164 k. 427v, 467v). Jan w r. 1603 zapisał dług 200 zł Wojciechowi Wielewickiemu (Kc. 124 k. 13v), a t. r. obaj bracia byli pozywani przez Tomasza Wielewickiego, ojca Wojciecha, o niedotrzymanie zobowiązania z r. 1600 (ib. k. 198v, 199v).
2) Stanisław, zapewne syn Jana, skwitowany w r. 1582 przez Wojciecha, Jana i Sebastiana Ryszewskich, synów zmarłego Kaspra (P. 938 k. 265), a więc zapewne swoich siostrzeńców. Żoną Stanisława była Ewa Głębocka (I. R. Kon. 23 k. 365). Umarł między r. 1585 a 1589 (G. 62 k. 169v). Wdowa wraz z synem Wojciechem w r. 1589 kwitowali z długu 83 zł Stanisława Głębockiego (I. R. Kon. 23 k. 365). Słał jej do Syczewa pozew w r. 1592 Stanisław Ruszkowski. chorąży kaliski (ib. 25 k. 5). Sama pozywała w r. 1593 Stanisława Stawskiego z Syczewa (ib. k. 388v). Miał Stanisław także i córkę, Annę w r. 1593 żonę Floriana Tomisławskiego (ib. k. 359), wdowę w r. 1598.
Wojciech, syn Stanisława i Głębockiej, pozywał w r. 1592 Wojciecha Głębockiego z Siernicza o nieuiszczenie 100 zł (ib. 25 k. 39). Na połowie swych części w Syczewie w r. 1594 oprawił posag 600 złp swej żonie Barbarze Łochyńskiej, córce Piotra (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 21v). Zapisał w r. 1597 dług 100 zł wdowie Zofii z Cieleckich Głębockiej z Łagiewnik (I. R. Kon. 28 k. 143v). Był kwitowany w r. 1598 z 800 zł przez owdowiałą siostrę Tomisławską (I. Kal. 161 s. 76). Kwitował się w r. 1605 z Mikołajem Sekułą Skrzetuskim z kontraktu dzierżawy Syczewa (I. Kon. 32 k. 75v). Oboje z żoną zapisali w r. 1606 dług 120 zł Janowi Łuczywińskiemu (ib. k. 413v), a w r. 1610 uzyskali intromisję do dóbr braci Jaszczułtowskich, synów zmarłego Andrzeja (ib. 35 s. 585). Synowie Wojciecha to Stefan, o którym niżej, Aleksander wspomniany w r. 1631. Córka Agnieszka, niezamężna w r. 1631. Może inną córką Wojciecha była Jadwiga, w r. 1631 żona Jana Kosakowskiego?
Stefan, syn Wojciecha i Łochyńskiej, podstarości gnieźnieński w r. 1639 (G. 80 k. 601). W imieniu swoim i brata pozywał w r. 1631 Stanisława, Adama i Waleriana Braneckich, braci i spadkobierców Eremiana, który od O-ch dzierżawił był część Syczewa (I. Kon. 46 k. 522). Zapisał w r. 1651 dług 1.100 złp. Mikołajowi Buszkowskiemu (G. 82 k. 416), z czego Buszkowski skwitował go w r. 1652 (ib. k. 578v). Winien mu był t. r. Andrzej Łochyński 500 zł. (Kc. 129 k. 739v), on zaś w r. 1657 zapisał 300 zł. długu Marcjanowi Łochyńskiemu (I. Kon. 56 k. 272v). Żoną jego była Zofia Stopkowska, w latach 1680-1681 2-o v. żona Stefana Grabskiego (I Kon. 63 k. 180v, 466v). Syn Jakub Stefan.
Jakub Stefan (Stefan Jakub), syn Stefana i Stopkowskiej, jeszcze w r. 1661 nieletni, wspólnie z matką ustanawiał wtedy plenipotentów (I. Kal. 125 s. 1005). Wraz z matką 1680 r. dziedzic Sycewa (I Kon. 63 k. 180v). Poddaną z tej wsi dał w r. 1718 Marcinowi Zbierzchowskiemu, dziedzicowi Wiśniewa (ib. 75 k. 15v). Dziedzic w Sycewie części zw. Bułakowizna, nie żył już w r. 1750 (ib. 78 s. 392). Żoną jego była Katarzyna Łagocka (ib.). Syn ich Kazimierz, córka Marianna, w r. 1725 niezamężna (G. 94 k. 408v).
Kazimierz, syn Jakuba Stefana i Łagockiej, posesor Ustoszewa w pow. kcyń. mąż Katarzyny Kościeskiej, zaślubionej przed 4 IX 1718 r. W imieniu żony i siostry w r. 1725 zawierał kompromis z Kazimierzem Chociszewskim (G. 94 k. 408). Umarł po r. 1734 (I Kon. 78 s. 827). Katarzyna Kościecka wyszła 2-o v. za Jakuba Romiszewskiego i nie żyła już w r. 1754 (ib.). Synowie: Hipolit, Karol, Franciszek, który żył jeszcze w r. 1755 (ib. s. 941), i Walenty. Córka Marianna, w latach 1751-1755 niezamężna (ib. s. 506, 941).
(1) Hipolit (Hipolit Roch), syn Kazimierza i Kościeskiej, ur. w Ustoszewie, ochrzcz. 4 IX 1718 r. (LB Juncewo), plenipotent młodszego rodzeństwa do spraw toczonych z dziedzicami Paniewa i Nożyczyna (I. Kon. 78 s. 506). Wraz z bratem Franciszkiem, jako spadkobiercy rodziców a zwłaszcza matki, cedowali w r. 1754 Józefowi Rudnickiemu 800 złp z su-
@tablica
my 6.000 złp zapisanej tej matce przez Andrzeja Raczyńskiego, cześnika dobrzyńskiego (ib.s.827). Wraz z braćmi i siostrą, wedle ugody zawartej w r. 1753, skwitowani w r. 1755 z sum pochodzących z dóbr Popielewo dziedzicznych Tomickich przez swego przyrodniego brata Adama Romiszewskiego (ib. s. 941). Hipolit kwitował w r. 1764 nieletnią Magdalenę Grabowską, córkę zmarłych Józefa i Teresy z Orzelskich (ib. 79 k. 377).
(2) Karol, syn Kazimierza i Kościeskiej, występował w r. 1751 (ib. 78 s. 506). Uzyskał w r. 1754 od Józefa Stankiewicza cesję sumy 3.000 zapisanej jego ciotce, zmarłej Zofii z Lutomskiej Szabrowskiej przez Chryzostoma Juckiego (ib. 78 s. 792). Z bratem Walentym obaj dali w r. 1776 zobowiązanie Janowi Nepomucenowi Gajewskiemu sprzedania mu za 60.000 złp Sycewa w pow. koniń. oraz młyna Łysek w wojew. brzeskim-kuj. (ib. 81 k. 75).
(3) Walenty, syn Kazimierza i Kościeskiej, ur. ok. 1734 r., występował w r. 1751 jako współspadkobierca matki, kwitował w r. 1758 z 400 złp Józefa Krzesińskiego, cześnika nowogrodzkiego, posesora Paniewa w p. gnieźn. (ib. 79 k. 81v). Umarł w Siennie 24 VIII 1795 r., mając lat 41 (LM Giewartowo).
2. Wojciech, syn Drogomira, mąż Elżbiety, córki Jana Czestka (Sczyborskiego?), która w r. 1532 od Wojciecha Trąmpczyńskiego (stryja?) kupiła za 100 zł węg. czwartą część wsi Sczyborko(?) pow. inowr. (P. 1391 k. 88). Oprawił jej w r. 1534 na połowie Obielaw i połowie części w Młodocinie w p. kcyń. posag 600 zł (G. 335a k. 182v). Wojciech O. w r. 1548 kwitował z 200 zł spadkobierców Tomasza Krzekotowskiego (Kc. 11 k. 112v). Miał córkę Helenę, zakonnicę, której ok. r. 1543 zapisał 6 złp dożywotniej rocznej pensji (G. 263 k. 128). Zob. tablicę.
Obińscy. Anna zaślubiła w r. 1710 Pawła Radomińskiego. Szymon i Teresa z Świeykowskich, nie żyjący już w r. 1712, rodzice Katarzyny, wtedy żony Andrzeja Kozierowskiego (Kośc. 310 s. 545).
Objezierscy h.Nałęcz, z Objezierza w pow. pozn, używali w ciągu XV-XVI stuleci przydomku Imbir, Imbier, Imbirek, Imbierk. Byli, jak się zdaje, jednego pochodzenia z Rostworowskimi tegoż herbu.
Sędziwój z Objezierza, O., w latach 1386-1398 (Leksz.I). W r. 1393 wraz z bratankiem miał termin z rajcami obornickimi (ib.). Nie mam pewności, czy Sędziwój z lat 1400-1407 to ten sam? (Ks. Z. P. 243, 328, 329, 347, 359, 2323, 2654, 2748, 2876). Córki Sędziwoja: Krzymka, Hanka, Wochna, Dzierżka, Tomisława miały w r. 1403 terminy o Kiszewo z Florianem za Zdzarza (ib. 1412) i z Przybysławem z Przysieki (ib. 1418). T. r. dwie spośród tych sióstr były pozywane przez Trojana ze Zdzarza i Niemierzę z Bliżyc, zaś za trzy ręczył Stanisław Libicki (ib. 1863). Trojan z Objezierza, O., w latach 1392-1395 (Leksz.II). W r. 1392 mowa o Trojanie i jego bratanku (ib.). Trojan, dziedzic w Objezierzu w r. 1401 (Ks. Z. P. 766).
Niemierza z Kiszewa miał w r. 1434 sprawę o przyganę z Dziećmiarowskim (Bon.). Mąż Heleny, żyjącej jeszcze w r. 1452 (?) (P. 852 II k. 38v). Ojciec: Mikołaja, Wincentego, Abrahama, Jana, Sędziwoja i Doroty, nie żyjącej już w r. 1470, żony Macieja Prądzyńskiego, bezpotomnej. Być może, iż córkami Niemierzy były również, Barbara, w latach 1444-1447 żona Piotra Bnińskiego, podstolego kaliskiego, i Dobrochna Dobroszka, w latach 1444-1447 żona Piotra Nidomskiego.
I. Mikołaj Imbir z O., z Kiszewa, z Ryczywołu, syn Niemierzy, studiował na Uniwersytecie Krakowskim, scholastyk łęczycki i kanonik katedralny poznański, obok braci współdziedzic w Objezierzu 1442 r. (P. 14 k. 163v). Notariusz kurii arcybiskupiej gnieźnieńskiej (Acta Capit. II 412). Wraz z braćmi t. r. pozywał Dobrochnę, żonę Piotra Nidomskiego, i Barbarę, żonę Piotra Bnińskiego, siostry ich (P. 15 k. 4). Przez Dobroszkę, żonę Piotra Z Nidomia, był wraz z braćmi pozywany też i w r. 1446 (P. 15 k. 162). Szło o posagi obu sióstr, a w r. 1446 procesujące się strony unieważniły toczone sprawy (P. 17 k. 79v). Mikołaj w r. 1444 procesował mieszczan i mieszkańców klucza wolborskiego (Bon.). Pozywał w r. 1452 bratową Annę, wdowę po Janie z Ryczywołu (P. 18 k. 97v, 121). Wraz ze swymi niedzielnymi braćmi w r. 1452 (?) zapisywał na połowie folwarku w Objezierzu matce ich Helenie 100 kop gr. posagu (P. 852 II k. 38v). Od brata Wincentego nabył w r. 1462 części w mieście Ryczywół i we wsi Krążoły (P. 1384 k. 128). Jednocześnie od Anny, żony Hektora z Koszut nabył jej oprawę 100 kop gr. na połowie miasta Ryczywół i wsi Krążoły (ib. k. 127v). Obok braci współdziedzic w Ryczywole w r. 1466 (P. 19 k. 162v), dziedzic w Krążołach 1469 r. (ib. k. 192v). Rwaz z braćmi miał t. r. termin przeciwko szwagrowi Maciejowi Prądzyńskiemu (ib. k. 203, 20 k. 17), zaś w r. 1470 należał do liczby spadkobierców bezpotomnie zmarłej siostry Doroty, z którego to spadku zaspokoił ich jej mąż Maciej Prądzyński (P. 20 k. 44). Dziedzic w Ryczywole i Skrzetuszu, miał w r. 1472 sprawę ze Skrzetuskimi, dziedzicami drobnych cząstek w Wielkim i Małym Skrzetuszu (P. 854 k. 136v).
II. Wincenty Imbir z Objezierza, z Kiszewa, z Kowalewa, syn Niemierzy, pozywany był w r. 1442 przez braci z Soboty (P. 14 k. 138v). Dziedzic Wielkiego i Małego Kiszewa t. r. (ib. k. 163v). Wraz z braćmi ręczył w r. 1444 za brata ks. Mikołaja (P. 15 k. 1v). Jego żoną była Brygida Kotwiczówna z Radomicka, w imieniu której, jako pani oprawnej Wojciech Wielżyński pozywał w r. 1445 Mikołaja Raczkowskiego (P. 15 k. 99). Ojciec Brygidy, Henryk Kotwicz, starosta wschowski, zeznał w r. 1449, iż ją wyposażył z dóbr ojczystych (Kośc. 19 k. 4v). Brygida odebrawszy posag i wiano umorzyła w r. 1461 uzyskane od męża zapisy na Kiszewie i Kowalewie (I. R. Kon. 2 k. 15). Wincenty części w Ryczywole i we wsi Krążoły sprzedał w r. 1462 bratu ks. Mikołajowi (P. 1384 k. 128). Sprzedał wyderkafem w r. 1466 za 36 grz. 3 grz. rocznego czynszu na Objezierzu ks. Pawłowi z Grochowa, wikariuszowi i altaryście katedralnemu poznańskiemu (P. 1384 k. 234). Współdziedzic t. r. w Ryczywole obok braci (P. 19 k. 162v). Od syna Stanisława nabył t. r. jego połowę w Objezierzu (P. 1383 k. 216). Żona Brygida miała w r. 1473 oprawę 400 grz. posagu i tyleż wiana na Buszewie i Kowalewie (P. 20 k. 163). Wincenty w r. 1486 cztery łany osiadłe w Krążołach sprzedał wederkafem za 30 grz. Mikołajowi Sławińskiemu (P. 1387 k. 59). Syn Stanisław, o którym niżej. Jedna z córek była żoną Wojciecha Skockiego, nie żyjącego już w r. 1483 (P. 1386 k. 182v), druga, Katarzyna, niezamężna w r. 1502, kiedy zapadł dekret dotyczący wydzielenia jej przez bratanków, synów zmarłego Stanisława (P. 859 k. 230). Dostała się jej wtedy część w Objezierzu, t. j. cztery łany w tej wsi, szósta część folwarku, jeziora i sadzawki (P. 859 k. 267v), ale jeszcze w r. 1509, będąc już żoną Jana Wielżyńskiego, wraz ze swymi poddanymi z Objezierza mieli oboje z tymi bratankami zatargi. Założone wtedy zostało vadium 60 grz. między Feliksem Nieparckim (Górskim), bratem przyrodnim i opiekunem tych bratanków, a małżonkami Wielżyńskimi (P. 863 k. 155). Katarzyna Wielżyńska swoją część "przezyskaną" w Objezierzu w sumie 100 kop. gr. posagu sprzedała wyderkafem w r. 1517 za 100 kop Stanisławowi Turkowskiemu, zaś 100 kop z majątku rodzicielskiego na Objezierzu dała mężowi (P. 1391 k. 40, 40v). Była również córka Helena, żyjąca w r. 1505 (P. 862 k. 93v). Chyba córką Wincentego była także Agnieszka, żona Mikołaja Kamińskiego, która w latach 1501-1502 procesowała się z synami Stanisława O-go, Andrzejem, Jerzym, Stanisławem, i Wawrzyńcem o równy podział dóbr w Objezierzu, Kowalewie, połowie miasta Ryczywołu i połowie Krążoł, względnie o uiszczenie jej 100 kop gr. posagu (P. 24 k. 19, 62v).
Stanisław Imbir, Imbirek, z Objezierza, O., syn Wincentego i Kotwiczówny, starosta międzyrzecki 1494 r. (P. 1383 k. 44), kasztelan śremski w r. 1494 (2 III) (Gąs.). Mąż Anny, wdowy 1-o v. po Dobiesławie Wrzesieńskim, sędzim kaliskim, która trzecią część swego posagu, oprawionego na mieście Wrześni wsiach Czasołtowo (dziś Zasułtowo) i Zawodzie w p. gnieźn w r. 1473 dała mężowi (P. 1383 k. 211), on zaś t. r. jak to widzieliśmy, swoją połowę w Objezierzu dał ojcu. Od swoich stryjecznych braci, Mikołaja, Jana i Niemierzy, synów Abrahama, dziedziców w Kiszewie, w r. 1477 kupił za 600 grz. Kowalewo z młynem wodnym w p. pozn. (P. 1386 k. 84. Po śmierci żony skwitował w r. 1483 jej córkę a swoją pasierbicę Barbarę, żonę Piotra Kopanickiego, dziedziczkę we Wrześni, z trzeciej części dóbr po żonie, jak też z szóstej części miasta Wrześni (P. 855 k. 142v). Ona ze swej strony na wsiach Zawodzie, Czasołtowo i Psary zapisała mu wtedy od sumy 110 grz. roczny czynsz wyderkafowy 8 grz. (P. 1387 k. 8). Swoją część w Skrzetuszu Wielkim p. pozn. t. r. sprzedał wyderkafem za 20 grz. Marcinowi Wygrozowskiemu (P. 1386 k. 181). Działał t. r. jako wuj rodzony nieletnich Macieja i Stanisława Skockich (ib. k. 182v). Drugą żoną Stanisława była w r. 1485 Agnieszka Nieparcka, z Nieparta, wdowa 1-o v. po Bernardzie Górskim, chorążym kaliskim (Kośc. 228 k. 18), która w r. 1487 uzyskała od Wojciecha Górskiego, kasztelana lędzkiego, starosty wschowskiego, i Piotra z Opalenicy, sędziego poznańskiego, opiekunów swych dzieci z pierwszego męża, Feliksa i Elżbiety Górskich zapis 500 grz. posagu na trzeciej części Niepartu, Gogolewa i Ciołkowa (P. 1387 k. 81). Mężowi t. r. sprzedała wyderkafem za 13 grz. czynsz roczny od sumy 200 grz., a swoje prawa zastawne do sześciu i pół grz. rocznego czynszu na Bodzaporowicach Małych, dwóch częściach Kowalkowa i do sum na Padarzewie, tj. 100 grz. zapisanych przez Wojciecha Padarzewskiego, cedowała mężowi (ib.). Od męża uzyskała jednocześnie zapis 50 grz. na Objezierzu, Kowalewie i na połowie miasta Ryczywołu (ib.). Stanisław t. r. uzyskał intromisję do dóbr Barbary Wrzesieńskiej, wdowy po Piotrze Kopanickim, w sumie 8 grz. rocznego czynszu (G. 13 k. 48). Od Anzelma i Jakuba Padarzewskich, synów zmarłego Wojciecha, w r. 1492 nabył wyderkafem za 150 grz. części w Chwałkowie p. gnieźn. (P. 1387 k. 168 G. 22 k. 200v). Zaraz potem te cztery łany sprzedał w r. 1493 wyderkafem za tyle samo Maciejowi Goreckiemu i Maciejowi Sanickiemu (P. 1387 k. 184c, G. 22 k. 221). Cztery osiadłe łany w Krążołach p. pozn. sprzedał wyderkafem w r. 1493 za 30 grz. Janowi Skrzetuskiemu zw. Pietryka (P. 1387 k. 184). Na Kowalewie i Krążołach w r. 1494 sprzedał za 100 grz. roczny czynsz wyderkafowy 8 grz. ks. Janowi Peszlowi, kanonikowi kolegiaty N. M. P. na Wyspie Tumskiej (P. 1383 k. 43), a jednocześnie na tychże wsiach i na mieście Ryczywół wikariuszom katedry poznańskiej sprzedał za 134 grz. wyderkafowy czynsz roczny 10 grz. 3 wiardunki i 4 gr.(ib. k. 44). Agnieszce, żonie Stanisława, w r. 1495 zlecił opiekę swych ojczystych dóbr: Kępa w p. pozn., Luboniec, Czarnotki, Ociosna w p. pyzdr., synjej Feliks Górski (P. 1383 k. 70v). Stanisław od Macieja Karnińskiego (Karmińskiego) w r. 1499 kupił za 1.700 grz. czwartą część Bielejewa, i połowę Stramic w p. pozn. (Kośc. 231 k. 40v). Był w r. 1499 jednym z komisarzy królewskich wyznaczonych dla ugodzenia sporu o wójtostwo gnieźnieńskie, odebrane przez Rafała z Leszna, kasztelana gnieźnieńskiego, Janowi Swinarskiemu za nie stawienie się na wyprawę mołdawską. Toczyła ów spór córka zmarłego Jana, Katarzyna Swinarska, żona Jana Czarnkowskiego (P. 1389 k. 20). Nie żył już Stanisław 2 V 1500 r. (Gąs.). Wdowę w r. 1501 kwitowała kapituła poznańska z 50 grz. zapisanych wyderkafem na jej wsiach dziedzicznych, Gogolewie i Ciołkowie w p. kośc. (P. 859 k. 203). Pozywana była w r. 1502 siostrę męża pannę Katarzynę O-ą o najazd jej ojczystego dworu w Objezierzu i zabór rzeczy (Kośc. 231 k. 145v). Chyba żyła jeszcze w r. 1504 (P. 861 k. 160v), nie żyła już 1513 r. (P. 786 s. 402). Synowie z drugiej żony: Jan, Wawrzyniec, Stanisław, Marcin i Mikołaj. Z córek, Katarzyna, w latach 1513-1533, żona Kaspra Dłuskiego, podkomorzego wschowskiego.Części macierzyste, uzyskane z działów z braćmi i siostrami w Nieparcie, Gogolewie, Ciołkowie, Małym Przyborówku p. kośc. w r. 1513 sprzedała w r . 1513 za 200 zł przyrodniemu bratu, Feliksowi Górskiemu (P. 786 k. 402). W r. 1544, będąc już wdową, dziedzicząc po śmierci tego Feliksa w tych dobrach, sprzedała je za 500 zł Janowi Jaskóleckiemu (P. 1395 k. 159v). Zmarła między r. 1549 a 1552. Elżbieta, w r. 1513 żona Jakuba Rosnowskiego, stolnika poznańskiego, nie żyjącego już w r.1528. Zofia, wspomniana w r. 1513 (P. 786 k. 402), poślubiła w r. 1520 Andrzeja Sobockiego, zmarłego w r. 1545. Żyła jeszcze w r. 1564. Ona również swoją część spadku po Feliksie Górskim sprzedała Jaskóleckiemu (Kośc. 234 k. 652v). Spośród synów Marcin wspomniany w r. 1500 (P. 859 k. 70), potem, począwszy od r. 1501 (np. P. 859 k. 211) niknie z akt wyliczających rodzeństwo, widocznie już nie żył. Mikołaj, wspomniany w r. 1502 (P. 859 k. 248, 271v, 273v), nie figuruje obok braci ani w zapisach wcześniejszych, ani późniejszych, też więc zapewne zmarł w dość młodym wieku.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
715716717718[719]720721722723
