Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
722723724725[726]727728729730
Obałkowscy - Orzelscy
Jan, syn Wawrzyńca, oskarżony w r. 1576 o współudział wraz ze stryjecznym bratem Sebastianem w zabójstwie Stefana Jarunowskiego cz. Sieńskiego (Py. 113 k. 138v). W r. 1585 pozywał Jana Gorazdowskiego z Borkowa, chyba szwagra (Py. 122 k. 112). Skwitowany w r. 1588 z 80 zł przez Zofię Gorazdowską, wdowę po Marku Przybysławskim (P. 949 k. 189) i t. r. z majątku rodzicielskiego przez siostrę Jadwigę zamężną Gorazdowską (P. 950 k. 104). Żył jeszcze w r. 1589 (R. Kal. 6 s. 231). Zob. tablicę 1.
Jan O. "Jenik", od Macieja Kemblana w r. 1522 nabył wyderkafem za 30 grz. całą wieś Szołowo (Wszołowo) oraz część w Jankowie w p. kośc. (P. 1392 k. 450v). Od Adama Lutyńskiego, dziedzica w Milewie,w r. 1529 kupił za 40 grz. część wsi cz. miasta Lutynia w p. kal. (P. 1393 k. 299v). Na swych częściach w tym mieście w r. 1537 zapisał wyderkafem jedną kopę rocznego czynszu od 15 grz. Bartłomiejowi Suchorzewskiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 307v). Od Macieja i Jana, braci Pabjanowskich, t. r. kupił wyderkafem za 13 grz. łan "Toboliński" w Lutyni (ib. k. 314). Nie żył już w r. 1539 (?), kiedy wdowa po nim Dorota pozywała o zwrot 3 zł Mikołaja Ruchockiego, dziedzica w Wilczy (I. i D. Z. Kal. 7 k. 547). Miała z nim termin w r. 1547 (Ib. k. 251). Od zięcia, Błażeja Jaskólskiego uzyskała w r. 1550 zobowiązanie, iż oprawi żonie Ewie O-ej 60 grz. posagu (I. Kal. 12 II s. 279). Janowi Pabjanowskiemu w r. 1564 zobowiązała się część młyna wodnego na rzece Lutyni sprzedać wyderkafem za 60 zł (ib. 29 s. 205). Synowie: Adam, Wojciech, Stanisław i Krzysztof. Córka Ewa, w latach 1550-1552 żona Błażeja Jaskólskiego. Może również tego Jana córką była Małgorzata, w latach 1557-1597 żona Stanisława Łukomskiego.
1. Adam, syn Jana i Doroty, rotmistrz JKMci w r. 1571 (P. 1398 k. 232), wraz z matką Dorotą i bratem Wojciechem w r. 1557 skwitowany przez Macieja Pabjanowskiego z 55 grz. (I. Kal. 22 k. 125). Swoją część w mieście Lutyni w r. 1560 lub przed tą datą sprzedał Janowi Suchorzewskiemu, komrnikowi kaliskiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 529v). Wraz z braćmi swymi niedzielnymi, Wojciechem i Stanisławem pozywał między r. 1562 a 1565 ks. Stanisława Rusieckiego, kanonika poznańskiego, oskarżonego o zabicie ich brata Sebastiana (G. 262 k. 457). Od brata Stanisława kupił w r. 1571 za 500 złp części w mieście Lutyni oraz w pustce Kamieńskie w p. kal. (P. 1398 k. 232). Części miasta cz. wsi Lutynia, wyjąwszy sadzawkę za dworem brata Wojciecha oraz osiem składów roli koło sadzawki, w r. 1580 sprzedał za 2.000 złp Sebastianowi Miniszewskiemu (R. Kal. 5 k. 144).
2. Wojciech, syn Jana i Doroty, wspólnie z matką w r. 1557 zapisywał sumę 52 grz. Janowi Pabjanowskiemu (I. Kal. 22 k. 305). Od swych braci, Stanisława i Krzysztofa, uzyskał t. r. zobowiązanie sprzedania części ojczystych w Lutyni (Py. 176 k. 132v). Od Jana Suchorzewskiego. komornika kaliskiego w r. 1560 kupił za 400 złp tę część miasta Lutyni, którą ten kupił był od Adama O-go (i. i D. Z. Kal. 6 k. 529v). Od matki w r. 1564 uzyskał zapis 200 zł długu na jej dobrach dożywotnich i oprawnych (I. Kal. 29 s. 205). Spisywał wzajemne dożywocie w r. 1579 z żoną Katarzyną Skałowską (R. Kal. 5 k. 86v). Umarł między r. 1587 a 1597 (I. Kal. 54 s. 392; Py. 128 k. 37v). Owdowiała Katarzyna Skałowska w r. 1597 zapisała Stanisławowi Napruszewskiemu Piotrowiczowi sumę 100 zł (Py. 128 k. 148v). Synem Wojciecha był Jan. Z córek, Anna, w r. 1584 żona Andrzeja Kwiatkowskiego z pow. konińskiego. Zofia, w r. 1587 żona Jana Kamieńskiego z pow. brzeskiego, Katarzyna, w r. 1587 żona Kaspra Szetlewskiego. Małgorzata uzyskała w r. 1597 zapis 100 grz. od Jakuba Skrzypińskiego (Py. 128 k. 37v). Potem w r. 1610 była żoną Bartłomieja Szetlewskiego "Karasia". Dorota, żona Andrzeja Łuczylińskiego, bezpotomna, nie żyła już w r. 1631.
Jan, syn Wojciecha i Skałowskiej, w r. 1604 zapisywał dLug 100 zł małżonkom Marcinowi i Jadwidze z Prusinowskich Włostowskim (I. Kal. 70 k. 704). Być może, że był już wtedy mężem Anny Prusinowskiej. Asystował w r. 1610 przy transakcji siostrze Szetlewskiej (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 239). Po śmierci swej pierwszej żony Prusinowskiej zaślubił Annę Rokossowską, córkę Stanisława, której w r. 1612 zobowiązał się oprawić posag, skoro tylko go odbierze (I. Kal. 78 s. 175). Ów posag wynoszący 1.000 złp oprawił w r. 1615 na połowie wsi Lutyni, wolnej od oprawy pierwszej żony (P. 1409 k. 508). Skwitowany w r. 1624 przez Jana Łuczylińskiego, syna swego zmarłego szwagra Andrzeja (I. Kal. 90b s. 2573). Swojej trzeciej żonie, Mariannie Bułakowskiej, córce Andrzeja w r. 1629 oprawił posag 1.000 zł na połowie części Lutyni (R. Kal. 11 k. 142v). Spadkobierca zmarłej bezpotomnie siostry Doroty zamężnej Łuczylińskiej, kwitował w r. 1631 Wojciecha Głębockiego, podczaszego kaliskiego, dziedzica części Racięcic, którą to część trzymali w posesji zmarli małżonkowie Łuczylińscy (I. Kal. 98a s. 820). Od Jana Dobrzyckiego w r. 1633 wziął w zastaw na rok 3.400 zł wieś Kaczyniec w pow. kal. (ib. 99b s. 1501). Po bezpotomnej śmierci swej trzeciej żony Bułakowskiej był w r. 1633 kwitowany przez jej braci i spadkobierców z 1.400 zł jej posagu, oprawionego na częściach Lutyni (ib. s. 1512). Części Lutyni t. r. sprzedał za 4.700 zł Kasprowi Skrzypińskiemu (R. Kal. 11 k. 542v). Wspólnie ze zwą czwartą żoną, Teofilą Baranowską, córką Stanisława, w r. 1636 brał zastawem od Anny z Liśca, wdowy po Stanisławie Pabjanowskim, oraz od Andrzeja, Jana i Kazimierza, synów tego Stanisława, za sumę 1.000 zł jej części oprawne w Pabjanowie p. kal. (I. Kal. 102 s. 1564). Teofila t. r. zapisała 200 zł długu Wojciechowi Baranowskiemu (ib. s. 1803). Po śmierci Jana O-go, 2-o v. żona Jana Pabjanowskiego, spisywała z nim w r. 1638 wzajemne dożywocie (R. Kal. 12 k. 29), zaś brata swego, Wojciecha Baranowskiego skwitowała z posagu (I. Kal. 104b s. 1333). Z pierwszego małżeństwa z Prusinowską były córki, Agnieszka, w latach 1633-1652 żona Piotra Boguckiego, i Marianna, niezamężna w r. 1633 (R. Kal. 11 k. 542v), w latach 1638-1645 żona Jana Wardęskiego "Gocza".
3. Stanisław, syn Jana i Doroty, wraz z bratem Krzysztofem w r. 1557 zobowiązał się sprzedać bratu Wojciechowi dobra ojczyste w Lutyni (Py. 176 k. 132v). Części w Lutyni i w pustce Kamieńskie w r. 1571 sprzedał temu Wojciechowi za 500 złp (P. 1398 k. 232).
4. Krzysztof, syn Jana i Doroty, wspomniany w r. 1557 (Py. 176 k. 132v). Bratu Wojciechowi w r. 1563 zapisał dług 100 zł (Py. 179 k. 324v). Był bezpotomny. Został zamordowany między r. 1563 a 1565, a bracia o to zabójstwo pozywali ks. Stanisława Rusieckiego, kanonika poznańskiego (G. 262 k. 457). Zob. tablicę 2.
Stanisław, skwitowany w r. 1536 przez Katarzynę Bobowicką, żonę Sędziwoja Przetockiego, z oprawy posagu i wiana na Wierzei p. pozn. (P. 874 k. 114). Ten Stanisław części Wierzei, kupione od swego ojca (!) Sędziwoja Przetockiego, sprzedał t. r. temu ojcu za 1.300 grz. (P. 1394 k. 47). Część swą w tej wsi w r. 1538 dał w dożywocie swej żonie Helenie Przetockiej, bratanicy Sędziwoja (a więc swej stryjecznej siostrze?), zaś ona oprawę na Wierzei dała w dożywocie mężowi (P. 1391 k. 98). Jednocześnie Stanisław połowę łana osiadłego i łan pusty w Wierzei sprzedał za 100 złp wyderkafem Sędziwojowi Przetockiemu (ib. k. 99). Za siebie i żonę w r. 1539 dawał zobowiązanie Janowi Grzebienickiemu (P. 878 k. 58). Oboje małżonkowie t. r. owemu Grzebienickiemu sprzedali wyderkafem część dziedziczną w tej wsi za 102 i pół grz. (P. 1391 k. 103). Stanisław tej żonie zlecił w r. 1557 dożywotnią opiekę nad swymi dobrami (I. R. Z. Kon. 6 k. 195v). Nie wiem, czy ten sam Stanisław występował w r. 1541 jako stryj Anny Buszewskiej, żony Jana Grodzickiego (P. 1391 k. 106v).
Małgorzata, córka zmarłego O-go, w latach 1557-1597 żona Stanisława Łukomskiego (Py. 31 k. 55). Jan kwitował w r. 1579 Andrzeja Łąkockiego "Jaśka" z pow. inowrocł. z sumy 2.000 zł (Py 116 k. 50)
Oborscy różni. Wojciech, przybysz z Litwy, skwitowany w r. 1584 przez Mikołaja Kołudzkiego z dzierżawy Węgrzynowa w p. kal. (I. Kal. 50 s. 939). Mikołaj, kanonik krakowski, instalowany 9 I 1651 r. na kanonię poznańską fundi Spławie (Install., s. 102), z której zrezygnował przezd 11 XII 1651 r. i instalował się 16 II 1652 r. na kantorii poznańskiej (ib.). Archidiakon krakowski, zrezygnował z kantorii poznańskiej przed 31 XII 1657 r. (ib., s. 106). Kwitował w r. 1652 Zygmunta Grudzińskiego, wojewodę kaliskiego, jego syna Andrzeja Karola, kasztelana nakielskiego, oraz Zygmunta, wnuka wojewody, dziedziców wsi Spławie i Jasieniec (P. 1064 k. 280). Jan, nie żyjący już w r. 1681, zlecił był opiekę (nad dziećmi?) Kazimierzowi Brudnickiemu, której to opieki Brudnicki w r. 1681 zrzekł się (Kość. 306 k. 128v). Jan i Teresa Kurowska (?), rodzice Marianny Justyny, ur. 23 IX 1751 r. (LB Św. Marcin, Pozn.). Dorota O-a, wdowa po Janie O-im, w r. 1753 zobowiązała się część młyna wodnego na rzece Lutyni, we wsi Lutynia p. kal. sprzedać wyderkafem za 100 zł Jadwidze Magnuszewskiej, wdowie po Stanisławie Suskrajowskim (Py. 174 k. 636v).
Franciszka Wolska, żona Ludwika O-go, kapitana wojsk polskich, mieszkającego w Londynie, umarła w Gnieźnie 30 VII 1843 r., mając lat 50. Miała część schedy w Minikowie koło Bydgoszczy. Pozostało troje dzieci małoletnich (LM Św. Trójca, Gn.). Brunon zmarł 25 IV 1871 r., a jego śmierci podawali wiadomość rodzice (Dz. P.). Franciszka z Grabskich O-a zmarła u wód w Gerbersdorf 9 V 1872 r., pochowana w Bydgoszczy, pozostał mąż (ib.). Teofila zmarła w Poznaniu 14 XI 1883 r., pochowana na cmentarzu Sw. Marii Magdaleny, zawiadamiali matka i rodzeństwo (ib.).
Oborzyński z Oborzyna, wsi dziś nieznanej, w p. kość. Przybek niegdy O. miał w r. 1444 termin ze Stanisławem Rogalińskim (Kośc. 17 s. 442).
Obrąpalscy h. Lubicz, z Obrąpałek, Obrępałek (Czaple-Obrępałki) w pow. gostyńskim. Adam, plenipotent Magdaleny z Witkowa, wdowy po Wacławie Posadowskim ze Śląska, w r. 1574 (P. 923 k. 413). Jan, pokojowiec królewski, otrzymał 16 XI 1604 r. konsens na wykupienie sołectwa w mieście Powidzu z rąk spadkobierców Piotra Ruchockiego (m K. 148 k. 365, 365v). Jadwiga O-a z obrąpałek, w r. 1612 żona Mikołaja Pigłowskiego, dworzanina królewskiego, wdowa po cześniku królewskim w latach 1621-1630, nie żyła już w r. 1643. N. Obrąpalski, mąż Konstancji Mycielskiej, córki Feliksa, 1670 r. (I. Kon. 60 k. 42v). Konstancja (Obrempalska), w Wielowsi, chrzestna 27 XII 1689 r. (LB Gniewków), Jan, ekonom w Wieleniu, chrzestny 29 IX 1703 r. (LB Wieleń). Administrator zamku wieleńskiego, chrzestny 11 VI 1706 r. (ib.).
Kazimierz, posesor beneficium plebańskiego w Ceradzu Kościelnym mąż Salomei Bażyńskiej, ojciec: Józefa, ur. 19 II 1837 r., Franciszka Nikodema Aleksandra, ochrzcz. 19 IX 1838 r., Bolesława, ur. 10 III 1840 r. (LB Ceradz). Kazimierz był potem dzierżawcą beneficium plebańskiego w Niepruszewie i tu 12 XII 1844 r. umarła jego żona Salomea, licząc lat 37 (LM Niepruszewo). Maksymilian, ekonom w Broniszewicach, i Aniela z Portasiewiczów, rodzice Kazimierza, ur. tam 2 XII 1862 r. (LB Broniszewice). Bolesław, syn Kazimierza i Salomei z Ratyńskich, liczący lat 32 i pół, posesor folwarku Rogalinko, zaślubił w Katedrze poznańskiej 12 XI 1872 r. pannę 42-letnią, Józefę Nehring z parafii Św. Małgorzaty (LC Św. Małgorzata, Pozn.). Umarł w Poznaniu, przy ul. Św. Wojciecha, 1 XII 1875 r., licząc lat 35 i 8 miesięcy (LM Św. Wojciech, Pozn.). Zygmunt mąż Pauliny Milewskiej, zmarł w Radlinie 26 V 1895 r. (Dz. P.). Cecylia O-a, zamężna Dutkiewiczowa, umarła 11 III 1892 r., pochowana w Słupach (ib.).
Obrębscy różni, przeważnie pochodzący z Mazowsza, między innymi ze wsi Obręb z ziemi warszawskiej oraz tejże nazwy wsi w ziemi łomżyńskiej. Niektórzy w ziemi warszawskiej oraz tejże nazwy wsi w ziemi łomżyńskiej. Niektórzy spośród nich używali herbu Cholewa, ponieważ jednak byli O-cy także i innych herbów (Mora, Odrowąż, Ostoja), żadnej segregacji heraldycznej przeprowadzić tu nie potrafię. Pamiętajmy ponadto, że mogło się tworzyć to nazwisko także i od Obrzębina w p. sieradz., choć tu większa możliwość formy Obrzębiński.
Agnieszka, wdowa po Mikołaju Kuszyńskim, obecnie żona Macieja O-go (Obrzamskiego), w r. 1443 zawierała ugodę o posag i wiano ze szwagrem Piotrem z Kuszyna (Kal. Gr. 20 k. 125). Od Piotra Kuszyńskiego domagała się w r. 1445 uiszczenia sześciu i pół grzywien (I. Kal. 3 k. 113v). Dorota z Obrzębina (!) swe wiano na Szawłowicach w p. kon. cedowała w r. 1512 ks. Maciejowi Szawłowskiemu, wikaremu katedry krakowskiej (I. R. Gr. Kon. 1 k. 399v).
Jadwidze O-ej, córce Benedykta, Jan Gierkowski w r. 1584 oprawił 600 zł posagu (P. 1395 k. 415). Maciej O. "Jagnosz", z wojew. płockiego, nie żyjący już w r. 1585, ojciec Michała, który wtedy kwitował braci Będorskich oraz Brudnińskich z pow. dobrzyńskiego. Bratem tego Michała był Piotr O. (Py. 122 k. 154v). Michała O-go w r. 1589 pozywał Zygmunt Oborski (Py. 125 k. 72). Jan, mąż Anny, córki Kaspra Pamiętowskiego cz. Zaleskiego, która w r. 1599 kwitowała z majątku rodzicielskiego swych braci, Jana, Krzysztofa i Marcina Zaleskich cz. Pamiętowskich (N. 164 k. 36v). Jan występował w r. 1600 jako wuj nieletniego Jakuba Gierkowskiego (Kc. 123 k. 594). Adam, syn zmarłego Jana uzyskał w r. 1648 od Baltazara Koszutskiego zapis 1.700 zł długu (Ws. 51 k. 194).
Sebastian nie żył już w r. 1657, kiedy wdowa po nim Barbara Wawrowska zapisywała dług 1.500 złp. Tomaszowi Wojsławskiemu (I. Kal. 122 s. 728). Może właśnie wtedy zaślubiła go. Będąc już jej mężem w r. 1661 kwitował ją z tej sumy (ib. 125 s. 1249). Oboje małżonkowie Wojsławscy w r. 1665 skwitowali Aleksandra Jaskólskiego, podsędka ziemskiego i surogatora grodzkiego kaliskiego, z prowizji rocznej od sumy 200 zł. (ib. 126 s. 592). Była w r. 1669 wdową i po tym drugim mężu (ib. 129 s. 912). Nie żyła już w r. 1700 (ib. 14 s. 153). Syn Sebastiana, Jakub w r. 1681 kwitował swego przyrodzonego brata Jana Wojsławskiego (ib. 140 k. 211v). Obok tego brata był w r. 1692 współdziedzicem części wsi Mroczki w p. kal. (ib. 149 s. 205). Zawierał w r. 1700 komplanację z wdową po tym bracie Janie Wojsławskim, Heleną z Węgierskich i kwitował ją z inwentarza i ruchomości po nim (ib. 154 s. 153). Zapewne ten sam Jakub był w r. 1700 dziedzicom wsi Sławin i Zamoście w p. kal. (ib. s. 160), a w r. 1707 od Mikołaja Gorzyńskiego, żony jego Teresy Linowskiej i jej matki Urszuli i Lipskich, wdowy po Stanisławie Linowskim, brał na rok w zastaw (dzierżawę) Sulisławice i Gaj w p. kal. (ib. 157 s. 82, 158 s. 521). Był też Jakub w posiadaniu dóbr: Wolica, Saczyno, Chełmca, Sale, Takomyśl w p. kal., które od niego w r. 1720 dzierżawił Zygmunt Pawłowski. Zaś swe dobra Jaskółki w p. kal. wydzierżawił Michałowi Chalińskiemu (ib. 161 s. 457). Po bezpotomnej śmierci Jakuba O-go kaduk na wieś Sławin dostał 22 X 1709 r. Maciej Włostowski, który ów kaduk w r. 1744 scedował Maciejowi Radomickiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (ib. 159 s. 337). Włostowski po zgonie Jakuba dostał też kaduk na części Jaskółek, dziedzicznych tego Jakuba, które to dobra również scedował wojewodzie Radomickiemu (Py. 157 k. 81v). Dostała się też Włostowskiemu, od niego zaś Radomickiemu kadukiem suma 17.000 złp, zapisana Jakubowi przez Gorzyńskiego, dziedzica Sulisławic (G. 94 k. 165v). Spadkobiercą "stryja" Jakuba, dziedzica Jaskółek, mienił się w r. 1710 Jakub O., syn zmarłego Kazimierza, który wtedy zawierał komplanację z małżonkami, Janem Skorczyńskim i Zofią Górską (I. Kal. 157 s. 117). Musiał to być jednak "stryj" bardzo daleki, bowiem gdyby istnieli bliżsi krewni, "kaduk" byłby mało prawdopodobny. Ten sam Jakub zawierał t. r. komplanację z Orzelskimi (ib. s. 122).
Jakub, nie żyjący już w r. 1678, ojciec Stanisława, który wtedy zobowiązał się oprawić posag żonie swej Mariannie Woźnickiej, córce Mikołaja i Anny Niwskiej (G. 86 k. 77v). Marianna, wdowa po Andrzeju Bojanowskim, 2-o v. w r. 1681 żona Aleksandra Ostrowskiego, sędzica grodzkiego inowrocławskiego, wdowa w r. 1694. Jakub z parafii dobrzyckiej, chrzestny 30 V 1684 r. (LB Dobrzyca). Konstancja, żona Zygmunta Wolskiego, "cywilnie zmarłego" 1685 r., była, być może, siostrą Stanisława i Kazimierza, o których niżej. Stanisław i Kazimierz, synowie Jakuba a spadkobiercy bezdzietnego stryja Adama, sumę 800 złp, zapisaną temu stryjowi sposobem długu w r. 1648 przez Jana Daleszyńskiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, cedowali w r. 1686 Zygmuntowi Wolskiemu (P. 1111 I k. 4v). Czy nie był identyczny z powyższym Kazimierzem Kazimierz O. z Mielna, mąż Marianny Goconowskiej (Gocanowskiej), córki Jakuba i Barbary Rzeczyckiej (G. 89 s. 217), których córkę Bogumiłę podawała do chrztu 25 I 1682 r. babka jej ze strony ojca, pani Bogumiła O-a? (LB Modliszewko). Byłaby więc to zapewne Bogumiła, żona Jakuba O-o. Kazimierz i Marianna Goconowska dobra dziedziczne Mielno, Nowoszki i Starawieś w pow. gnieźn. w r. 1691 sprzedali wyderkafem za 8.070 złp na trzy lata małżonkom Wojciechowi Suchorzewskiemu i Jadwidze Moraczewskiej (P. 1121 III k. 88v). Zawierał Kazimierz w r. 1694 komplanację z Krzysztofem Koszutskim, dziedzicem Oporówka w p. kośc. (Kośc. 307 k. 543). Kazimierz, z Rucewka, niewątpliwie ten sam, chrzestny 22 XII 1697 r. (LB Pakość). Oboje z żoną skwitowani w r. 1698 przez małżonków Suchorzewskich z 1.000 złp, z sumy oryginalnej 8.070 złp (G. 90 k. 176). Mielno z pustkami Nowoszki i Starawieś w r. 1701 zastawili na trzy lata za 7.200 zł ks. Mikołajowi Żalińskiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu (G. 91 k. 34v). Marianna, z Rucewka, chrzestna w r. 1712 (LB Tuczno), już wdowa po Kazimierzu 2 V 1718 r., spisywała w Mielnie komplanację z Jerzym hr. z Łabiszyna Latalskim (G. 93 k. 359) i t. r. toborowała skrypt Zofii z Dembińskich Ostromęckiej (ib. k. 394). Dobra Mielno z pustkami Nowoszki i Starawieś w r. 1719 zastawiła za 12.000 zł kapitule metropolitalnej gnieźnieńskiej (G. 94 k. 24v). Żyła jeszczew r. 1723 (Z. T. P. 41 k. 653).
Barbara, w r. 1697 żona Wojciecha Wałdowskiego, sędziego kapturowego nakielskiego, nie żyła już w r. 1715. Mateusz zaślubił 6 VII 1701 r. wdowę Helenę Wierzbicką z Kruszy. Córka ich Agnieszka, ur. w Kruszy, ochrzcz. 21 I 1712 r. (LC, LB Ludziska). Jakub od Mikołaja Gorzyńskiego, dziedzica Sulisławic i Gaju w p. kal., od żony jego Teresy Linowskiej i od jej matki Urszuli z Lipskich Linowskiej w r. 1707 wziął te dobra na jeden rok w zastaw (I. Kal. 157 s. 82). Marcin, nie żyjący już w r. 1710, i Zuzanna z Bojanowskich, rodzice Jakuba, wtedy już zmarłego, oraz Sebastiana, który połowę dóbr odziedziczonych po tym bracie dał t. r. ks. Józefowi O-mu, synowi zmarłego Kazimierza-Bartłomieja, stolnika (jakiego?) (ib. s. 42). N., dziedzic w Rokosówku, zmarł w październiku 1714 r., pochowany w Bydgoszczy u Bernardynów (A. B. Bydgoszcz, W. 39). Baltazar, syn zmarłego Stefana, w r. 1716 z żoną Anną Jagnuszewską spisywał wzajemne dożywocie (Py. 157 s. 41).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
722723724725[726]727728729730
