Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
721722723724[725]726727728729
Obałkowscy - Orzelscy
Feliks, Sczęsny, syn Aleksandra i Elżbiety, ur. ok. r. 1483 (P. 22 k. 37), tenutariusz w Obornikach (P. 24 k. 74), miał w r. 1493 sprawę z bratem stryjecznym Wojciechem O-im (P. 23 k. 15v) i w r. 1494 zostało między nimi założone vedium (P. 856 k. 67v). W wyniku zawartej w r. 1505 za pośrednictwem arbitrów ugody, miał w zamian za dobra macierzńskie uiścić swemu przyrodniemu rodzeństwu w dwóch ratach po 75 grz. (G. 862 k. 44, 44v). T. r. połowę Gaju sprzedał wyderkafem za 150 grz. Andrzejowi, Piotrowi, Stanisławowi, Wawrzyńcowi, Janowi, Katarzynie i Elżbiecie Włościejewskim, swemu przyrodniemu rodzeństwu, rekompensując tym posag ich wspólnej matki. Ponadto dał im za ów posag części we wsiach Krotcz i Hamer (P. 1390 k. 44). Wezwany w r. 1507 przez Andrzeja Włościejewskiego, ojczyma, do uiszczenia 75 grz. należnych jego dzieciom (P. 862 k. 210v). Włościejewscy uzyskali t. r. intromisję do nabytych wyderkafem w sumie 150 grz. dóbr Gaj (ib. k. 245v) Feliks żonie swej Dorocie Łekieńskiej, córce Piotra, w r. 1507 oprawił posag 500 zł węg. na połowach wsi Gaj, Stramice, Kiączyno (P. 1390 k. 123v), zaś od teścia dostał jednocześnie w posagu wyderkafem za 250 zł węg. wieś Polskie Prawo koło Łekna w p. kcyń. (ib.). Z racji choroby "enormem et nefandam", uwolniony 11 IX 1509 r. od udziału w wyprawie wojennej, w swe miejsce winien był słać trzch konnych (MRPSum. IV 9223, 9224). Żonie t. r. zabezpieczył 600 zł węg. długu na czwartej części miasta Międzychodu oraz wsi Michocino, Wielawieś, Dzięczelino (P. 863 k. 223). Pozwany przez stryjecznego brata Mikołaja o wygnanie go z części Obornik, nie stanął i w r. 1512 miał płacić winę (P. 865 k. 242v). Nie stanął także i z pozwu braci stryjecznych, Grzegorza i Mikołaja, o niedopuszczenie do przeprowadzenia działów miasta Obornik i dla tej przyczyny w r. 1514 miał płacić winę (P. 866 k. 163v). Od swego teścia, Piotra Łekieńskiego w r. 1518 uzyskał zapis 250 zł węg. długu, co stanowiło ostatnią ratę z 500 zł węg. posagu (P. 866 k. 190v). Otrzymał 30 VIII 1520 r. zezwolenie królewskie na uczynienie żonie oprawy na Obornikach (MRPSum. IV 12703). Bezpotomny, nie żył już w r. 1521, kiedy to wdowa zawierała ugodę z braćmi Grzegorzem i Mikołajem, tenuteriuszami Obornik, o zapisy na tych królewskich dobrach (P. 867 k. 419v). Spadek po nim dostał się jego przyrodniemu rodzeństwu Włościejewskim (P. 1393 k. 561). Wdowa uzyskała 15 III 1522 r. zachowanie przy dożywociu tnuty obornickiej (MRPSum. IV 13165), a 5 III 1523 r. wydany został dekret królewski w sprawie z Mikołajem z ju, tenutariuszem obornickim, o jej oprawę na Obornikach (ib.13479). Od Jana Łekieńskiego w r. 1530 kupiła za 2.000 grz. Szatkowo (Sadki?) p. nakiel. (P. 1393 k. 364). Uzyskała 19 IV 1533 r. konsens królewski za zrezygnowanie komukolwiekbądż połowy swych sum oprawnych na Obornikach i przyległych wsiach (MRPSum. IV 16914). Wyszedłszy 2-o v. za Jana Grabskiego dała mu za zezwoleniem królewskim dożywocie swej sumy 500 grz. oprawionej na Obornikch przez pierwszego męża (P. 1394 k. 142v). Oboje małżonkowie Grabscy uzyskali 10 XI 1540 r. konsens na wykupienie wsi Dąbrówki z rąk rajców obornickich (MRPSum. IV 20451). Grabski otrzymał 22 IV 1540 r. zezwolenie królewskie na wykup z rąk Grzegorza i Mikołaja Skórów z Gaju połowy miasta Obornik oraz wsi Bogdanowo i Chowanowo jak również pustki Nowawieś (ib. 20315). Dorota połowę karczmy w Gaju w r. 1541 dała Mikołajowi O-mu, sędziemu poznańskiemu, w zamian za pół łana osiadłego w Wielawsi (P. 1394 k. 453). Uzyskała 6 I 1549 r. konsens na zastaw swej oprawy w połowie miasta Obornik mężowi (MRPSum. V 4775). Żyła jeszcze w r. 1554 (P. 895 k. 139). Zob. tablicę.
@tablica
Oborniccy, różni, a wśród nich przede wszystkim wójtowie z Obornik. Maciej i Jan, wójtowie z Obornik, procesowani w r. 1409 przez Wojciecha, Jana, Świąchnę i Katarzynę, dzieci Sławnika ze Starego, o wydzielenie im czwartej części wójtostwa (P. 3 k. 97v). Teodoryk (Dzietrzych) z Obornik pozywał Andrzeja z Szczepankowa i Błożejewa, który mu nie uiścił dziesięciu grzywien i w r. 1426 miał płacić 3 grzywny (P. 8 k. 106). "Ur." Przechna z Obornik pozywana była w r. 1428 o posag przez Helenę, żonę Jana z Wielżyna (P. 10 k. 53). Wincenty Furman, wójt obornicki, w r. 1442 miał terminy ze strony Elżbiety niegdy Jasieńskiej (P. 14 k. 150), zaś w r. 1443 ze strony synów zmarłego Mikołaja Śliwieńskiego (P. 14 k. 189). Wraz z żoną Małgorzatą t. r. pozywany przez braci, Marcina z Przetoczna, Zygmunta z Psarskiego i Dawida Żydowskiego (P. 14 k. 195). Małgorzata t. r. skwitowała oprawę na wójtostwie obornickim na rzecz Anny Wierzbięty (zob. niżej) i Mikołaja z Nowegodworu niegdy Sadowskiego (P. 14 k. 243). Wincenty Furman z Chowanowa, wójt obornicki, był t. r. pozywany przez Wincentego niegdy Potrzonowskiego (P. 14 k. 256). Wincenty, wójt obornicki, w r. 1447 zeznał 5 grz. synom zmarłego Piotra Słapa (P. 17 k. 11v).
Wierzbięta, wójt obornicki, z Jasieni i Chowanowa, może syn lub brat Wincentego Furmana, o którym było wyżej, w r. 1443 mąż Anny (P. 14 k. 243). Winien był w r. 1444 Janowi niegdy z Rogalina sumę 10 grz. (P. 15 k. 15v). Pozywał t. r. ks. Wojciecha i Macieja oraz matkę ich Tomisławę. dziedziców niedzielnych z Małych Siekierek (P. 14 k. 267). Nie stanął z pozwu Wierzbięty Piątki z Grzybowa i w r. 1445 miał płacić winę (P. 15 k. 79). Ze swej części wójtostwa w r. 1448 toczył sprawę z synami zmarłego Piotra Słapa (P. 17 k. 103). Nie żył już w r. 1448, a owdowiała Anna, była już wtedy 2-o v. żoną Jakuba Gorzewskiego (ib. k. 180v). Żyła jeszcze w r. 1459 (P. 18 k. 257v). Syn Ludgierz. Córka Barbara, w r. 1452 żona Andrzeja z Gądecza (ib. k. 42).
Ludgierz (Rutgierz), syn Wierzbięty i Anny, wójt obornicki, pozwany przez Domarata z Dąbrówki, nie stanął i w r. 1448 miał płacić winę (P. 17 k. 178, 178v). Nie stanął też w r. 1452, pozwany wraz z siostrą przez Andrzeja, niegdy z Drogocina (P. 18 k. 42). Jego żoną była wówczas Barbara (ib. k. 53v). Niedzielny z matką w Dąbrówce, Uścikowie, Bogdanowie i Słanowie, wraz z nią zeznał w r. 1459 Andrzejowi Gądeckiemu z Gądecza sumę 100 grz. posagu za siostrą Barbarą (ib. k. 254v). Swej drugiej żonie, Annie z Zajączkowa (Zajączkowskiej) oprawił w r. 1462 posag 150 grz. na czterech łanach i czterech ogrodach w Bogdanowie, czterech łanach i czterech ogrodach w Nowejwsi, czterech łanach i ogrodzie w Uścikowie, siedmiu ogrodach w Starejwsi, na połowie młyna na rzece Wełnie, na połowie czynszów z rynku obornickiego, połowie tamtejszych jatek należących do wójtostwa, wreszcie na połowie czynszów z Łaźni (P. 1384 k. 122v). Anna ta, dziedziczką w Zajączkowie, miała w r. 1481 termin ze swymi siostrami, pannami Katarzyną, Elżbietą i Dorotą, dziedziczkami w Zajączkowie (P. 21 k. 155). Nie żyła już w r. 1482, kiedy wspomniane dzieci jej i Ludgierza: Piotr, Bieniak, Uriel, Katarzyna, Anna (P. 21 k. 182v). W ich imieniu t. r. działał ojciec, wójt obornicki (ib. k. 185). Ręczyli za niego w r. 1483 Jan i Wojciech Przetoczeńscy oraz Mścich Buszewski, iż będzie żyć w pokoju z Pawłem Głębockim (P. 855 k. 143v). Trzy łany osiadłe i jeden pusty w Uścikowie w r. 1486 sprzedał wyderkafem za 110 zł węg. Stanisławowi Turkowskiemu (P. 1387 k. 54v), zaś t. r. łan osiadły i trzy puste w Sianowie sprzedał wyderkafem za 20 grz. Janowi, Benedyktowi i Grzegorzowi, braciom z Jankowa (ib. k. 59v). Od Marcina Hersztopksiego w r. 1487 nabył wyderkafem za 115 grz. części w Hersztopie p. pozn. wraz z łąkami w Dłusku (ib. k. 79v). Ludgerz z Wyszyny, wójt obornicki w r. 1489 zapisał 5 grz. rocznego czynszu wyderkafowego od sumy 60 grz. na wójtostwie obornickim kapelanom kościoła parafialnego w Obornikach (P. 1387 k. 110v). Umarł w r. 1493 lub 1494 (P. 23 k. 24, 856 k. 51). Synowie, jak było wyżej: Piotr, żyjący jeszcze w r. 1488, Bieniak, o którym niżej, Uriel, żyjący w r. 1482, już nie wymieniany w r. 1488. Z córek, Katarzyna, żona Stanisława Ruckiego, nie żyjącego w r. 1494
@tablica
Anna, w r. 1494 żona Stefana Gołaskiego.
Bieniak, Benedykt, Ludgierz, z Zajączkowa, Zajączkowski, syn Ludgierza i Zajączkowskiej, wójt w Obornikach w r. 1494 (P. 856 k. 51). Z bratem Piotrem pozwani przez Elżbietę Włościejewską nie stanęli i w r. 1488 mieli płacić winę (P. 22 k. 152). Bieniak był w r. 1494 godzony przez arbitrów z Łukaszem Ruckim o posag siostry Katarzyny, żony zmarłego Stanisława Ruckiego (P. 856 k. 51). Skwitowany t. r. przez siostrę Annę zamężną Gołaską z jej majątku po rodzicach na wójtostwie obornickim i wsi Zajączkowo (ib. k. 77v). Kwitował w r. 1495 Andrzeja Hersztopskiego z 30 grz. (P. 856 k. 115). Zob. tablicę.
Małgorzata, żona Jana Zewrzyda z Obornik, miała w r. 1445 termin z rodzonym bratem Mizanem (Mirzanem?) z Wielżyna (P. 15 k. 103). Wojciech niegdy Przecławski, obecnie w Obornikach, miał w r. 1447 termin z Mirosławem z Nowejwsi (P. 17 k. 87). Anna, żona Wiktora z Obornik, i Małgorzata, żona Machra Ziemka z Szczodrego, siosty rodzone niedzielne, dziedziczki z Sierakowa w p. kość., część rodzicielską sprzedały w r. 1489 za 85 zł Janowi Kawieckiemu, zaś pusty łan i czwartą część w Szymanowicach wraz z całą częścią ojczystą w Chwałkowie zw. "Czeczerada" z przezyskami na Chwałkowie koło Dolska sprzedały jednocześnie temuż Kawieckiemu za 200 grz. (p. 1387 k. 125, 125v).
Oborscy h. Roch II cz. Kolumna. Jan O. z Kuflewa, syn zmarłego Kaspra, starosty małotoskiego, w 1620 lub przed tą datą brał zastawem od Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego, wsi Borek i Kołodziącz w pow. garwolińskim (P. 1004 k. 561). Stanisław na Kuflewie nie żył już w r. 1626, a wdowa po nim Zofia z Troszyna, żona 1-o v. Stanisława Urowieckiego, podkomorzego chełmskiego, wtedy lub raczej przed tą datą zapis zastawny na Tomczycach dany na sumę 10.000 zł przez Andrzeja Niszczyckiego, chorążego wyszogrodzkiego, cedowała w grodzie płockim Piotrowi Szczawińskiemu (Py. 143 k. 202v). Jan z Kuflewa kwitował w r. 1630 córki Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego (Z. T. P. 2313), co pozwala go identyfikować niemal z całkowitą pewnością z Janem O-im, starościcem małogoskim, o którym wyżej. Katarzyna, w r. 1671 wdowa po Mikołaja Załuskim. Stefan, starosta liwski, dworzanin królewski, wraz z żoną Zofią Baranowską, kasztelanką wiską, w r. 1660 zrezygnowałi Katarzynie Opalińskiej, wdowie po Jakubie Rozdrażewskim, wojewodzie inowrocławskim, części wsi: Wieżowno, Wola Wieżowska, Gorwonka (?), Babice, Bliźne, Jemielino, Służewiec, Dzbarz, Koczkiewski, Bór Mamlice (?), Pery (?) w ziemi warszawskiej, oraz Mlądz, Świerk, Wólka Mlądzka, Janówek w pow. garwolińskim (Z. T. P. 30 s. 1919). Katarzyna, żona Jakuba Kuczborskiego. Oboje nie żyli już w r. 1715. Stanisław, w r. 1758 mąż Anny Kuczborskiej (Kc. 143 k. 236v). Aniela, córka zmarłego Karola, kasztelana bracławskiego, i Zuzanny Hołczyńskiej, w r. 1750 żona Jakuba Przebędowskiego kasztelanica elbląskiego (N. 211 k. 10). Kunegunda, żona Dominika Zembrzuskiego, sędziego nurskiego, oboje nie żyli już w r. 1790. Ignacy Colonna O. i Felicja Brechan, dziadkowie Felicji, która przed 15 V 1897 r. zaślubiła Rogera de Brechan, plenipotenta w Tokarzewie (LB Mikorzyn).
Oborscy ze wsi Obory w pow. kal., różni. Stanisław O., mąż Zofii Budzisławskiej, córki Marcina, wdowy 1-o v. po Zygmuncie Sosnowskim, która w r. 1519 pięć łanów roli we wsi Siernicze Mniejsze sprzedała mu wyderkafem za 100 zł (P. 1392 k. 326; I. R. Z. Kon. 6 k. 32). T. r. uzyskała zapis długu 67 złp od Mikołaja Głębockiego (P. 867 k. 171v, 172). Temu Głębockiemu sprzedała była połowę wsi Małe Siernicze (P. 1392 k. 343v). Stanisław O. od Macieja Wysockiego w r. 1526 kupił za 40 grz. części w Pąchowie i Bieleczewie p. kon. (I. R. Z. Kon. 6 k. 32) i zaraz potem oprawił tam 20 grz. posagu żonie swej Zofii (ib.). Od Anny Pąchowskiej, żony Kaspra Szuszewskiego (Suszewskiego?) brał t. r. zastawem za 5 grz. części jej w Pąchowie (I. R. Gr. Kon. 2 k. 120v). Wraz z pasierbem Stanisławem Sosnowskim w r. 1528 pozwany był przez Macieja Wroniawskiego (ib. k. 147). Skwitował t. r. Annę Pąchowską z 5 grz. wykupu półanka w Pąchowie (ib. k. 149). Między jego żoną Zofią a Maciejem Wroniawskim i Katarzyną Pąchowską małżonkami w r. 1531 zostało założone vadium (ib. k. 219v). Stanisław, jako dziedzic w Pąchowie, w r. 1534 miał przysięgać w sprawie poddanego, zbiegłego z Pąchowa do Warzymowa, wsi braci Sokołowskich z Radwańczewa, których t. r. pozywał (G. 262 k. 102v, 147v). Pół łana osiadłego w Bielczewie w r. 1538 zastawił w sumie 10 grz. długu Wincentemu Głębockiemu (I. R. Gr. Kon. 3 k. 66v). Żonie Zofii Budzisławskiej w r. 1544 dał wieczyście połowę części Pąchowa i Bielczewa, ona zaś części w tych wsiach nabyte od niego dała "z miłości macierzyńskiej" swym synom z pierwszego męża, Stanisławowi, Piotrowi i Wawrzyńcowi Sosnowskim (I. R. Z. Kon. 6 k. 128v). Żonie tej Stanisław t. r. zobowiązał się pod zakładem 500 zł na połowach swych dóbr Pąchowa i Biełczewa oprawić posag (I. R. Gr. Kon. 4 k. 85v). Chyba synem Stanisława był Krzysztof O. z Pąchowa, dziedzic części w Bielczewie, który w r. 1551 zapisał 20 grz. długu Stanisławowi Sosnowskiemu (I. R. Gr. Kon. 5 k. 324v), a więc niewątpliwie swemu przyrodniemu bratu. Inny syn Stanisława, urodzony z Budzisławskiej, to z pewnością Przecław O., dziedzic części w Pąchowie i Bielczewie, który w r. 1553 zobowiązał się części swe w tych dobrach dać "z miłości braterskiej" przyrodniemu bratu Stanisławowi Oborskiemu (I. R. Gr. Kon. 6 k. 230). A więc Stanisław Sosnkowski począł używać nazwiska drugiego męża swojej matki, a zrobił to również jego brat Wawrzyniec.
Przypomnijmy sobie, iż Zofia Budzisławska, żona 1-o v. Zygmunta Sosnowskiego, 2-o v. Stanisława Budzisławskiego, miała z pierwszym mężem synów, Stanisława, Piotra i Wawrzyńca, wspomnianych w r. 1544 (zob. wyżej). O Piotrze nie wiem niczego więcej. Stanisław i Wawrzyniec poczęli zwać się Oborskimi.
1. Stanisław Sosnkowski, ale potem już stale Oborski, syn Zygmunta Sosnkowskiego i Budzisławskiej, 2-o v. O-ej, od brata Wawrzyńca O-go w r. 1555 dostał wiecznością części w Pąchowie i Bielczewie (I. R. Z. Kon. 6 k. 180v). Ogród z łąką w Pąchowie, koło domu braci Marcina, Jana i Kaspra Sławieńskich w r. 1558 dał braciom w zamian za dwa ogrody i łąkę tamże (ib. k. 206). Wraz ze swym synem Zygmuntem dawał w r. 1573 zobowiązanie Mikołajowi Bielickiemu (I. R. Kon. 16 k. 325). Umarł między r. 1576 (Py. 31 k. 159v, 113 k. 138v). Z nieznanej mi żony pozostawił synów, Zygmunta, Sebastiana i Jana. Z córek, Jadwiga "z Pąchowa", w r. 1576 żona Andrzeja Wysockiego. Helena, w latach 1576-1586 żona Jakuba Gorazdowskiego, nie żyła już w r. 1602. Z synów, Sebastian, dziedzic części w Pąchowie, był w r. 1576 pozywany przez Prokopa i Marcina Jarunowskich cz. Sieńskich, o to, iż wraz z bratem stryjecznym Janem O-im w gospodzie w Pyzdrach zabili brata tych Sieńskich, Stefana Jarunowskiego cz. Sieńskiego (Py. 113 k.138v). Asystował t. r. przy transakcji siostrze Jadwidze zamężnej Wysockiej (ib. k. 340). Od Jana Krzyszkowskiego uzyskał w r. 1581 cesję długu 200 zł u Emilii z Przetockich Łowęckiej (P. 937 k. 537). Między r. 1582 a 1589 zabity w Pyzdrach przez Piotra Tarnowskiego. Był bezpotony (P. 119 k. 334v, 125 k. 72). Jan, trzeci z synów Stanisława, w r. 1602 pozywał bratanków swych, Mikołaja i Wojciecha, o dług 19 zł (Py. 131 k. 320).
Zygmunt, syn Stanisława, obok ojca w r. 1573 dziedzic w Pąchowie (I. R. Kon. 16 k. 325). Wspólnie z żoną swą Anną Głębocką w r. 1579 zawierał kontrakt z wdową Anną z Głębockich Policką (P. 932 k. 109). Wojciechowi Głębockiemu w r. 1584 lub przed tą datą sprzedał części w Bielczewie (P. 1399 k. 417; I. R. Kon. 21 k. 168). Jako spadkobierca brata Sebastiana pozywał w r. 1589 Mikołaja Obrębskiego (Py. 125 k. 72). Mikołajowi Rozbickiemu zapisał w r. 1591 dług 100 zł (P. 956 k. 831). Nie żył już w r. 1595 (P. 964 k. 1603. Synowie jego, Mikołaj i Wojciech. Córka Jadwiga, żona Krzysztofa Dumańskiego (Domańskiego?), nie żyła już w r. 1624.
1) Mikołaj, syn Zygmunta i Głębockiej, wraz z bratem Wojciechem w r. 1595 pozwany przez Jana Białeckiego cz. Kuczlińskiego (P. 964 k. 1603). Obaj jako bratankowie i spadkobiercy stryja Sebastiana w r. 1602 byli pozywani przez stryja Jana o dług 19 zł (Py. 131 k. 320). Mikołaj w r. 1610 kwitował Zygmunta Gołkowskiego z 50 złp z dzierżawy sołectwa we wsi Sękowo(?) klucza bukowskiego biskupów poznańskich (P. 984 k. 305). Był mężem Małgorzaty Trąmpczyńskiej, córki Mikołaja, której Mikołaj Głębocki w r. 1610 zapisał 200 złp długu (I. Kon. 35 s. 659). Pozywany był Mikołaj w r. 1624 przez dzieci zmarłej siostry Dumańskiej o część dóbr rodzicielskich należnych ich matce (P. 152 k. 746v). Nie żył już w r. 1644 (I. Kal. 110a s. 596). Małgorzata z Trąmpczyńskich w r. 1658 już nie żyła (Py. 152 s. 73). Synowie ich, Wojciech i Stanisław. Ten drugi wspomniany w latach 1644 i 1658 (I. Kal. 110a s. 596; Py. 152 s. 73), żył jeszcze w r. 1662 (Ws. 63 k. 394v). Spośród córek, Dorota, żona Andrzeja Ulejskiego, już nie żyła w r. 1662. Zofia w asyście brata Wojciecha w r. 1655 kwitowała z 200 zł wuja Tomasza Trąmpczyńskiego (Py. 151 s. 29). Poślubiła w r. 1658 Kazimierza Baranowskiego z Jerzykowa i żyła jeszcze w r. 1686. Marianna, wspomniana w r. 1662 (Ws. 63 k. 394v), chyba żyła jeszcze 29 XI 1666 r. (LB Lenartowice), niezamężna, nie żyła już w r. 1675 (Py. 154 k. 551).
Wojciech, syn Mikołaja i Trąmpczyńskiej, żeniąc się z Małgorzatą Bieganowską, wdową 1-o v. po Janie z Graboszewa Tomickim, w r. 1639 uzyskał od niej zapis 1.000 złp T. r., już po ślubie, małżonkowie ci wydzierżawili od wdowy Jadwigi z Miniszewskich Biskupskiej części Strzydzewa w p. kal. (Py. 148 s. 26). Małgorzata t. r. uzyskaną od pierwszego męża oprawę na połowie wsi Psienie w p. kon. scedowała synowi Prandocie Tomickiemu (Py. 148 s. 257). Oboje małżonkowie w r. 1644 skwitowani przez Agnieszkę Wolińską, żonę Wojciecha Jaroszewskiego, ze sprawy o poddanego ze wsi Podbiele (I. Kon. 51 k. 220). Sumę 330 złp zapisaną zastawem na Szetlewie i Podbielu przez Marcina Bogusławskiego, oboje w r. 1644 scedowali Maciejowi Szetlewskiemu cz. Jaroszewskiemu (I. Kal. 110a s. 1335). Od Wojciecha Szetlewskiego i jego bratanków, synów zmarłego Tomasza, w r. 1646 nabyli zastawem za 400 zł części w Szetlewie Wielkim p. kon. (Py. 150 s. 133). Drugą jego żoną była Urszula Złyńska. Umarł między r. 1658 a 1661, kiedy owdowiałej Urszuli Franciszek Goliński, burgrabia ziemski koniński zapisywał dług 300 zł (Py. 152 s. 73, 153 s. 157). Od Jerzego Nieświastowskiego uzyskała ona w r. 1662 zapis długu 1.000 zł (I. Kon. 58 k. 179). Ją i Zygmunta O-go, syna Wojciecha, pozywała w r. 1672 Teresa Trlęska, wdowa po Andrzeju Podleskim (P. 199 k. 95). Żyła jeszcze w r. 1697 (Py. 156 s. 24). Syn Wojciecha Zygmunt.
Zygmunt, syn Wojciecha i Złyńskiej, bratanek i spadkobierca panny Marianny O-ej, w r. 1675 kwitował Jana Karskiego z należnych jej 200 zł (Py. 154 k. 551v). Skwitowany w r. 1686 z sum przez ciotkę Zofię zamężną Baranowską, dał jej jednocześnie ruchomości odziedziczone po bracie ciotecznym, Stanisławie Ulejskim (Py. 155 k.551v s.24). Roborował w r. 1697 skrypt swej matce (Py. 156 s. 24).
@tablica
2) Wojciech, syn Zygmunta i Głębockiej, wspomniany w r. 1595 (P. 964 k. 1603), obok brata Mikołaja spadkobierca stryja Sebastiana, pozwany przez Jana O-go dług 19 zł (Py.131 k.320).
2) Wawrzyniec, syn Zygmunta Sosnkowskiego i Budzisławskiej 2-o v. zamężnej O-ej, swe części we wsiach Pąchowo i Bielczewo w r. 1555 dał wiecznością bratu przyrodniemu Stanisławowi O-mu (I. R. Z. Kon. 6 k. 180v). Nie żył już w r. 1585 (P. 122 k. 112). Pisany niekiedy z Jankowa, z nieznanej mi żony pozostawił syna Jana i córkę Jadwigę, w latach 1588-1602 żonę Jana Gorazdowskiego.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
721722723724[725]726727728729
