Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
78910[11]12131415
Łabęccy - Łobescy
Józefa Ł-a, wdowa z Czachór licząca lat 32, wyszła 2 V 1830 r. za Ludwika Bogusławskiego z Młyna (LC Droszew).
Łaszczewscy. "Ur." Michał i Ludmiła, rodzice Marianny Brygidy, ur. w Dolsku, ochrzcz. w styczniu 1757 r. (LB Dolsk).
Felicjan (Dionizy Felicjan), syn Michała i Konstancji, obywateli Poznania, ur. 9 X 1803 r., ukończył gimn. im. Marii Magdaleny w Poznaniu 1824 r., potem prawo we Wrocławiu i Berlinie, referendariusz w r. 1827, pracował w Wągrowcu i Poznaniu. W r. 1831 poszedł do powstania i po trzech miesiącach dosłuzył się stopnia oficerskiego w batalionie strzelców kaliskich. Dostał krzyż wojskowy. Zapłacił za to dziewięciu miesiącami fortecy. Poświęcił się potem rolnictwu. Był w r. 1833 dzierżawcą Goreczek Wielkich, potem 1854 r. Jeżewa. Dziedzic Wieczyna w pow. pleszewskim 1880 r. (LC Mchy), sprzedał Wieczyn (639 ha) w r. 1883 za 426.000 m. Fryderykowi Katzeler ze Śląska (Dz. P. z 7 III). Umarł 17 IV 1883 r. w Brzostowni, pochowany w Mchach (Dz. P.). Żona jego była zaślubiona 5 V 1833 r. Paulina Matecka, córka Jana i Joanny z Weznerów, dzierżawców Sielca koło Jutrosina (LC Dubin), ur. ok. r. 1819, zmarła w Wieczynie nocą z 2 na 3 VI 1880 r., pochowana w Żegocinie (Dz. P). Syn Maksymilian (Michał Maksymilian), ur. w Goreczkach 4 VIII 1833 r., zmarł tamże 15 IV 1834 r. (LB, LM Golejewko). Jedyna ich corka, Helena (Marianna Helena), ur. ok. r. 1838, zaślubiła w Jeżewie 9 X 1854 r. Ludwika Karśnickiego, dziedzica Mchów. Umarła w taczanowie 2 II 1905 r., pochowana w Mchach. Zapewne córką Michała, a siostra Felicjana była Katarzyna, ur. ok. r. 1800, żona 1-o v. Mioduszewskiego, wyszła 2-o v. w Poznaniu w Katedrze 25 XI 1856 r. za Wojciechga Brzezińskiego, radcę stanu z Warszawy (LC Św. Maria Magdal., Pozn.). Żyła jeszcze 6 III 1864 r. (LB Mchy).
Łaszczowie h. Prawdzic, pisali się z Tuczap w ziemi bełskiej, czasem Ł-mi Tuczapskimi. Jan, podkomorzy bełski i starosta tyszowski, ożeniony był z Anną Wielopolską, córką Stanisława, dziedzica Gdowa, i Zofii z Zakliczyna Jordanówny, która to Anna w r. 1581 dobra swe macierzyste w Kwapince i Kędzierzynce w pow. krak. dała Władysławowi i Gabrielowi Bekieszom, synom zmarłego Kaspra Bekiesza, stosownie do dekretu Trybunału Lubelskiego, jaki zapadł w sprawie toczonej między tymi Bekieszami a jej bracmi, Janem i Achacym Wielopolskimi (N. 215 k. 286).
Inni Ł-wie pisali się ze Strzemielca w pow. buskim. Stanisław, rotmistrz królewski i starosta lityński, pozostawił z żony Zofii z Konar synów, Piotra, o którym niżej, Hieronima i Stefana, występujących w latach 1599-1609 (Bon.). Może to tego Stefana, już zmarłego, syn Stanisław t.r. kwitował Zygmunta Ł-a (zob. niżej) z 3.000 zł zapisanych na wsi Kuźnica (I. Kon. 56 k. 12v).
Piotr Ł. ze Strzemielca, syn Stanisława i Zofii z Konar, rotmistrz królewski 1589 r., po ojcu starosta lityński, ożenił się przed r. 1602 z Zofią latalską, córką Janusza, wojewodzica poznańskiego, i Anny z Brudzewa, wojewodzianki łęczyckiej. Zofia obok swej siostry Elżbiety, żony Baltazara Wessla, była spadkobierczynią fortuny macierzystej i wniosła w dom Ł-ów miasto Brudzew z przyległymi wsiami w p. kon. Dokonało się to niewątpliwie przy spłaceniu Wesslowej i nie wiem, czy w posiadanie Piotra Ł-a dostały się juz wtedy wszystkie wsie klucza brudzewskiego, które potem miały stanowić fortunę jego syna i corki zrodzonych z Zofii. Piotr w r. 1601 władał wsiami z klucza brudzewskiego, Bratuszynem, Kalinową, Galewem (I. Kon. 30 k. 188v). Spisywał z żoną wzajemne dożywocie w r. 1602 (R. Kal. 7 k. 506v). W r. 1603 należały do niego wsie: Kwiatków, Klwany (dziś Krwony) i Cichów w p. kon. oraz Niekaszyn (dziś nieznane) w p. szadkowskim, wszystkie z klucza brudzewskiego (I. Kon. 32 k. 52). W r. 1604 posiadał z tego klucza Brudzyń i Chrząblice (I. Kal. 70 k. 922v). Jego drugą żoną była Elżbieta Czerska, córka Feliksa, sędziego ziemskiego krakowskiego, wdowa 1-o v. po Janie Tarnowskim, kasztelanie inowołodzkim, z która wzajemne dożywocie spisywał w r. 1605 (R. Kal. 1 k. 35v; I. Kon. 35 s. 64; Bon.). Części wsi Wołkowice w pow. krzemienieckim na Wołyniu w r. 1608 zrezygnował bratu Stefanowi (R. Kal. 1 k. 329v). W r. 1610 mowa o nim jako o posesorze miasta Brudzewa. Od Hieronima Wolskiego w r. 1610 nabył na wiecznośc części Woli Rozostowej i Bogdałowa w p. kon. (I. Kon. 35 s. 642), a więc, jak widzimy, uzupełniał ubytki powstałe dawniej w dobrach brudzewskich. Był w r. 1618 chory i w procesach sądowych zastępował go syn (ib. 40 s. 496). Umarł między r. 1619 a 1622 (ib. 180, 42 k. 283v). Elżbieta z Czerskich umarła przed r. 1619 (ib. 40 s. 496). Z Latalskiej był syn Piotr i córka Anna, w r. 1618 żona Krzysztofa Tomickiego. Z Czerskiej tylko córki: Zofia, Marianna i Leonora, w imieniu których działał w r. 1618 brat Piotr (ib. s. 496). Z nich Zofia, żona Jana Wężyka Osińskiego, łowczego sieradzkiego, bezdzietna, nie żyła juz w r. 1629, jak i jej mąż. Nie żyła już wtedy i Marianna, niezamężna, zaś Leonora, cysterka w Owińskach, spadkobierczyni tych sióstr i brata przyrodniego, Jana Tarnowskiego, dobra swe, odziedziczone po matce, tj. Siedlec, Żbik, Paczułtowice, Gorenica, z młynami w pow. księskim w r. 1629 dała Zygmuntowi Duczymińskiemu i żonie jego Katarzynie z Pieniążków (P. 1416 k. 699).
Piotr, syn Piotra i Latalskiej, obok siostry Anny i ciotki Elżbiety, rozwiedzionej Wesslowej, dziedzic dóbr brudzewskich, był w latach 1610 i 1611 procesowany o dług 2.000 zł przez Stanisława Latalskiego (I. Kon. 35 s. 368; G. 71 k. 263v). Od siostry Tomickiej w r. 1618 kupił za 40.000 zł jej części w dobrach macierzystych, tj. w mieście Brudzew i we wsiach: Czaple, Nowawieś, Bratuszyn, Wola Rozostowa, Kalinowa, Chrząblice, Tarnówka, Dzierzążna, Bogdałów, Smolina, Klwanie (dziś Krwony), Brudzyń, Galew, Leszcze (dziś nieznane), Denisze, Łęka, Ruszkowo, Police Średnie, Police Kątne, Police Mostowe, Cichów (dziś nieznany), Kwiatków, Kwiatkowska Kuźnica w p. kon. i Niekaszyn (dziś nieznany) w p. szadkowskim (R. Kal. 9 k. 127). Został też t.r. przez tę siostrę skwitowany z ojcowizny (I. Kal. 84 s. 550, 552). Transakcje zastawne i dzierżawne Piotra z lat 1618-1645 potwierdzają jego faktyczne władanie całą fortuną brudzewską (I. Kon. 40 s. 180, 202, 44 k. 177, 46 k. 128, 48 k. 243v, 51 k. 182v, 582v; I. Kal. 88a s. 684, 741, 98 s. 845, 1039). Od Jana, pisarza grodzkiego przedeckiego, Wojciecha, Macjana, Andrzeja i Stanisława, braci Kwiatkowskich, otrzymał w r. 1622 zobowiązanie sprzedania za 4.000 zł części wsi Kwiatkowa. Wśród tych części były i te, które przodek ich Mikołaj Kwiatkowski niegdyś sprzedał wyderkafem Jarandowi z Brudzewa, wojewodzie łęczyckiemu (I. Kon. 42 k. 283v). Jan, Wojciech i Marcjan Kwiatkowscy dopełnili zobowiązania w r. 1624 sprzedając Ł-owi swe części, każdy za 800 zł (R. Kal. 10 k. 250v; I. R. D. Z. Kon. 18 k. 404v). Stanisław Kwiatkowski zrobił to dopiero w r. 1634 za sumę 1.000 zł (R. Kal. 11 k. 597v). Piotr Ł. w r. 1632 ożenił się z Zofią Ciświcką, córka Abrahama, kasztelana śremskiego, i Anny z Wierzbna Rydzyńskiej, dostając przed ślubem, 29 I, od swego przyszłego teścia zapis posagu 22.000 zł gotowizną i 8.000 zł w wyprawie (I. Kon. 46 k. 551v). T.r. 30.000 zł posagu żony oprawił na mieście Brudzewie i na wsiach: Czaple, Klwany, Tarnowo, Kolnica, Nowawieś, Bratuszyn, Kalinowa, Dzierzążna, Galew oraz na częsciach wsi Wola Rozostowa i Bogdałów, wyłączając spod tej oprawy pozostałe wsie klucza brudzewskiego, tj.: Brudzyń, Chrząblice, Smolina, Cichów, Łęka, Daniszew, Leszcze, Lesiec, Police Pośrzednie, Kątne i Mostowe, Ruszków, Kwiatków, Kwiatkowska Kuźnica i Niekaszyn (R. Kal. 11 k. 406). Jednocześnie Zofia zrezygnowała swemu ojcu dobra swe macierzyste, to znaczy części miasta Rydzyna i wsi: Kłoda, Tarnowa, Tarchalin, Siswica(?), Kowalewo, Łagnowo, Jarogniewice, Kawczyno w powiatach kośc. i wschow. (ib. k. 408). Kasztelan lędzki w r. 1633 (I. Kal. 99b s. 1057). Synowi Zygmuntowi dał wieczyście w r. 1646 wsie: Leszcze z folwarkiem, Daniszew, Police Śrzednie i Mostowe oraz Ruszków (I. R. D. Z. Kon. 30 k. 56v), zaś w r. 1649 wieś Lesiec (R. Kal. 14 k. 54). Z Janem Łętkowskim, przyszłym swym zięciem, spisał w Brudzewie 26 IV 1651 r. kontrakt o ręke swej córki Doroty, której dawał 12.000 zł posagu (I. Kon. 53 k. 532). Drugie 12.000 zł zapisał jej w r. 1653 wuj, ks. Piotr Ciświcki, scholastyk poznański i sekretarz królewski (Ws. 56 k. 260, 261). Kasztelan lędzki zmarł w r. 1652 lub 1653 (ib.; I. Kon. 53 k. 451v). Zofia z Ciświckich nie była jedyna jego żona, była nią również Katarzyna Grudzińska (I. Kal. 40 k. 222), nie wiem tylko, która z nich była pierwszą a która drugą? To jednak, iż Ciświcka żyła jeszcze w r. 1638 (Py. 148 s. 141), zaś Barbara Ł-wna , córka Piotra i Grudzińskiej, była już w r. 1654 mężatką (I. Kon. 56 k. 33), każe przypuszczać, iż ta Barbara rodziła się z pierwszego małżeństwa. A więc z Grudzińskiej córka Barbara, w r. 1654 żona Stanisława Kretkowskiego, wojewodzica brzeskiego-kuj., zmarłego przed r. 1670, pochowana u Bernardynów w Kole 28 X 1684 r. Z Ciświckiej synowie: Zygmunt i Stefan, córka Dorota, jak juz wiemy, wydana w r. 1651 za Jana Łętkowskiego, żyła jeszcze w r. 1653, nie żyła już 1674 r.
1. Zygmunt, syn Piotra i Ciświckiej, jak już widzielismy, jeszcze za życia ojca otrzymał odeń niektóre wsie z klucza brudzewskiego. Nie znam jednak dokładnego podziału fortuny ojcowskiej między nimi i jego bratem, przeprowadzonego zapewne po śmierci ojca. Ożenił się w r. 1649 z Anną Tuczyńską, córką Andrzeja, podkomorzego inowrocławskiego, i Marianny Leszczyńskiej, kanclerzanki wielkiej koronnej, a kontrakt ślubny spisany był w Tucznie 3 III. Panna wnosiła 80.000 zł posagu (W. 82 k. 479), która to sumę Zygmunt t.r. oprawił jej na wsiach Lesiec, Daniszew, Police Śrzednie i Mostowe, Ruszkow i Leszcze oraz na tych wsiach, ktore z czasem miałyby mu przypaść z działu z bratem (P. 1424 k. 375v). Idąc t.r. na wyprawę przeciwko Kozakom jako rotmistrz powiatu konińskiego, zapisał żonie dług 80.000 zł i skwitował teściową z 40.000 zł, części posagu tej żony (I. Kon. 53 k. 158v). Skwitował w r. 1650 teściową i braci żony z całej sumy posagowej 80.000 zł (Ws. 51 k. 298). Był w r. 1654 kasztelanem lędzkim (I. Kon. 56 k. 2). Syndyk Bernardynów w Kole 1654 r. (ib. 58 k. 212v). Obaj z bratem Stefanem, jako dziedzice Kwiatkowa i Kuźnicy Kwiatkowskiej, zostali w r. 1667 pozwani przez Katarzynę z Suskich Orzelską i jej synów o wykup tych wsi, zastawionych przez ich ojca zmarłemu Mikołajowi Orzelskiemu (I. Kon. 58 k. 453v). Skwitowała ich z tego zastawu w r. 1670 (ib. 60 k. 41). Zygmunt wsie Brudzyń, Chrząblice i Smolina w r. 1668 sprzedał za 33.000 zł Wojciechowi Radolińskiemu, kasztelanicowi krzywińskiemu (R. Kal. 2 k. 61). Wieś Charbowo, pustke Rogalino i części wsi Gorzuchowo p. gnieźn. sprzedał za 17.000 zł Piotrowi Poklateckiemu, ktory w r. 1669 został wwiązany do tych wsi (P. 196 k. 267v). Anna z Tuczyńskich została pochowana 28 I 1669 r. u Bernardynów w Kole. Podczas uczty po tym pogrzebie brat zmarłej, Stanisław Tuczyński, stolnik inowrocławski, jeśli wierzyc skardze Zygmunta Ł-a, obrażał go, tłukł zastawę, bił służbe domową etc. (I. Kon. 58 k. 549). Zygmunt nazwany w r. 1671 dziedzicem Brudzynia i innych dóbr (ib. 60 k. 191), w r. 1680 Kwiatkowa i Kuxnicy (ib. 63 k. 56v). Umarł t.r. i pochowany w Kole u Bernardynów 17 IV 1680 r. (A. B. Koło, W. 48). Potomstwa nie pozostawił i cała jego fortuna dostała się bratanicy Katarzynie, zamęznej Radolińskiej (I. Kal. 140 k. 222).
2. Stefan, syn Piotra i Ciświckiej, uzyskał w r. 1654 zobowiązanie od Zofii z Kochanowskich Sarnowskiej (I. Kon. 56 k. 9). Dziedzic w latach 1654-1661 wsi Kolnice w p. kon. (ib. k. 15v, 58 k. 7). Jego żoną była w r. 1665 Anna Elżbieta Koniecpolska, córka Jana, wojewody sieradzkiego (ib. 58 k. 328v). Spisywał z nia w r. 1669 wzajemne dożywocie a był już wtedy kasztelanem konarsko-kujawskim (R. Kal. 14 k. 19). Anna umarła w r. 1669 i pochowana w Kole u Barnardynów (A. B. Koło, W/ 48). Stefan, dziedzic Brudzewa, Bratuszyna i innych dóbr, w r. 1671 wraz z córka Anną, urodzona z Koniecpolskiej, pozwany był przez małzonków Sarnowskich (I. Kon. 60 k. 138v). Nie żył już w r. 1675, kiedy jego córka i jedyna spadkobierczyni, Anna, wtedy już żona Wojciecha Radolińskiego, kasztelana krzywińskiego, sprzedała wieś Wielgie w ziemi wieluńskiej za 18.000 zł Mikołajowi Siemianowskiemu, cześnikowi wieluńskiemu (R. Kal. 15 k. 451). Zob. tablicę.
@tablica
Maryna, żona Macieja Leśniewskiego, kasztelana bełskiego, oboje nie żyli już 1641 r., Pani Anna Ł-wa, dobrodziejka Bernardynek poznańskich, umarła 24 XI 1660 r. (Nekr. Bern. Pozn.). Ks. Józef, kanclerz gnieźnieński, delegowany w r. 1730 z kapituły na prezydenta przyszłego Trybunału Koronnego (K. P. nr 19, wiad. z Pozn. 28 IV).
Ludwik, posesor Staniszewic w gub. warszawskiej, ojciec Edmunda, posesora Karczewszczyzny w gub. warsz., który mając lat 28, zaślubił w Poznaniu 19 V 1886 r. Karolinę Stefanie Studniarską, córke Maksymiliana, profesora szkoły realnej w Poznaniu, mająca lat 22 (LC Św. Marcin, Poz.).
Łaszczynowski Szymon, mąż Małgorzaty Paruszewskiej, córki Przesprawa, wdowy 1-o v. po Wincentym Mieszkowskim, która w r. 1525 oprawę 100 zł węg. swego posagu, daną jej przez pierwszego męża na połowie jego części w Mieszkowie i Wolicy p. pyzdr., sprzedała za 200 zł Maciejowi Stęgoskiemu (P. 1393 k. 74).
Łaszczyńscy h. Wierzbna z Łaszczyna w p. kośc. Jan Czerniński z Czerniny, ziemianin wielkopolski 1387 r., posiadał w r. 1403 Rydzynę a w r. 1404 Łaszczyn, w r. 1410 obok Rydzyny dzierżył też Dąbiecz, Robczysko, Kłodę i Pawłowice. Po nim poszli niewątpliwie Wierzbnowie: Rydzyńscy, Pawłowscy i Łaszczyńscy. Ponieważ jednak poprzez wiek XV i początek XVI dziedziczących w Łaszczynie nie mogę powiązać w zwarte całości genealogiczne, a dziedziczyli tam przedstawiciele kilku (co najmniej dwóch) rodzin, wyliczę ich w artykule poświęconym Ł-im różnym.
Michał i Łukasz, bracia rodzeni z Łaszczyna, otrzymali w r. 1493 od Piotra Iłowieckiego, chorążego poznańskiego, zapis długu 25 zł węg. (P. 22 k. 103v). Żoną tego Michała była Małgorzata Barklińska cz. Kotowiecka, córka Andrzeja Barklińskiego, która w r. 1495 czwartą część wsi Żegrowo p. kośc. dała swej siostrze Annie, żonie Tomasza Rąckiego w zamian za czwartą część Barklina w p. kośc. i za dopłatę 60 grz., obie zaś te siostry, między sobą niedzielne, połowę Barklina sprzedały jednocześnie Marcinowi Kotowieckiemu "Szwabowi" w zamian za połowę wsi Kotusz w p. kosc. i dopłaciły mu 108 grz. (P. 1383 k. 76, 76v; Kośc. 230 k. 79v). Potem w latach 1499-1505 Jan Kokorzyński składał wobec Kotowieckiego poręczenie za te siostry, iż sprzedaną połowę Barklina uwolnią od zobowiązań (Kośc. 231 k. 3; 232 k. 15). Ręczył tez w r. 1505 wobec Rąckiego za Małgorzatę, iz ona uwolni czwartą część Żegrowa (Kośc. 232 k. 13v). Michał Ł. występował w r. 1507 jako stryj Doroty, wdowy po Jakubie Zgirzy ze Zgirzyc, a żonie Wojciecha Grabionowskiego z Puczołowa (P. 1390 k. 132). Żona Michała, Małgorzata nie żyła już w r. 1510 (P. 786 s. 201, 863, k. 308v). Michał był w r. 1522 burgrabią grodzkim wschowskim (Ws. 1 l. 142). Synowie jego, Maciej, Marcin i Mikołaj, córki: Anna, Katarzyna, Jadwiga i Zofia. Spośród nich, Maciej, dziedzic w Kotuszu, zobowiązał sie w r. 1505 braciom swym, Marcinowi i Mikołajowi zrezygnować należną im z działów część w tej wsi (Kośc. 24 k. 9). W r. 1510 wraz z bratem Mikołajem (Marcin juz chyba nie żył) i siostrami połowę Kotusza, spadłą po zmarłej matce Małgorzacie, sprzedał za 300 grz. Mikołajowi Szczytnickiemu (P. 786 s. 201, 863 k. 308v). Od Krzysztofa Kokorzyńskiego w r. 1524 uzyskał zapis 10 grz. długu (Kośc. 26 k. 396v). Od Macieja Gorzyńskiego, dziedzica w Białym Jeziorze, nabył w r. 1527 wyderkafem za 20 grz. dwa łany osiadłe w Skoraczewie w p. kośc. (Kośc. 354 k. 128v). Odziedziczone po bezdzietnie zmarłym bracie Mikołaju części we wsiach Żabno, Krajkowo i Przewóz w p. kośc. sprzedał w r. 1534 za 300 grz. swej owdowiałej bratowej (P. 1393 k. 654). Sumę 40 grz. wraz z rocznym czynszem 2 grz., zapisaną sobie wyderkafem na częściach Grabianowa w p. kośc. przez Mikołaja Grabianowskiego, dał w r. 1540 swemu bratankowi (wnukowi?) Wojciechowi Trzcieńskiemu (P. 1394 k. 377v). Pozywał w r. 1547 Katarzyne, żone Jana Czesławskiego (P. 886 k. 235). Małgorzata Grabionowska, córka Mikołaja a żona tego Macieja Ł-go, skwitowała w r. 1549 męża z 50 grz. swego posagu, oprawionego na sołectwie w Pełczynie p. kośc. (P. 888 k. 243v). Dostała w r. 1550 zapis długu od Krzysztofa Kokorzyńskiego (Kośc. 235 k. 373). Maciej żył jeszcze w r. 1551 (Kośc. 235 k. 397v). Małgorzata w r. 1558, będąc już wdową, kwitowała tego Kokorzyńskiego z 30 grz. (Kośc. 238 k. 1). Widocznie osiadła już wtedy w mieście i jęła się handlu czy rzemiosła, bowiem w r. 1575 widzimy "szl. i sław." Małgorzatę Ł-ą cz. Grabionowską, wdowę po Macieju Ł-im, kwitującą z zapisu "sława". Annę Kołowczewą, wdowę po "sław." Andrzeju Kemblanie, mieszczaninie śmigielskim (Kośc. 255 k. 122). Nie znam prócz powyższego Macieja Ł-go innego tegoż imienia żyjącego w XVI wieku. A tu Jan Ł., syn Stanisława, notoryczny członek rodu Wierzbnów, o którym będę mówił niżej, zwał sie w r. 1591 bratankiem (nepos) i spadkobiercą zmarłego Macieja (P. 955 k. 1001v). Mówiłem już o Mikołaju, synu Michała, a bracie Macieja. Od Anny, corki zmarłego Macieja Krajkowskiego, a żony Piotra Mrowińskiego, w r. 1531 kupił za 300 grz. jej część po rodzicach w Żabnie, Krajkowie i Przewozie (P. 1393 k. 438). Nie żył już 13 VII 1534, kiedy jego żona, Małgorzata Żabieńska, od swego przyszłego męża, Wojciecha Raczkowskiego, uzyskała oprawę 350 grz. posagu (P. 1393 k. 662). Jednocześnie wszystkie części w Żabnie, Krajkowie i Przewozie, które należały do jej pierwszego męża, a które ona nabyła od szwagra, Macieja Ł-go, sprzedała za 1.000 grz. temu Raczkowskiemu (ib.).
Jan Ł., mąż Doroty Szczurskiej, córki Stanisława, wdowy 1-o v. po Wojciechu Miłaczewskim cz. Chwalęckim, która w r. 1538 swe dziedziczne części w Szczurach dała jemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 327). Od Agnieszki z Bartoszewskich Szczurskiej w r. 1542 nabył wyderkafem za 60 grz. połowę jej części w Szczurach oraz załą część we wsi Szyjakowo p. kal. (ib. k. 361), jak również za 16 grz. od Wacława Szczurskiego dwa łany w Szczurach (ib. k. 361v). Żonie dał w r. 1546 dożywocie na swych wszystkich dobrach (ib. k. 408). Tę żonę pozywała w r. 1547 Zofia z Szczurskich Będzieska o zagarnięcie jej ról w Szczurach (ib. 6 k. 318). Jan winien był w r. 1551 płacic winę, bo nie stanął z pozwu siostry swej żony, Róży Szczurskiej, żony "sław." Jana Trzpiołka z miasta Strykowa, która żądała wydzielenia jej części w Szczurach, kupionych od ich rodzonego stryja zmarłego Mikołaja Szczurskiego "Plebanka" (I. Kal. 13 s. 714, 802). Dorota wtedy może juz nie żyła, a z całą pewnością była bezdzietna, bowiem ta jej siostra Trzpiołkowa, której mąż był juz teraz mieszczaninem w Uniejowie, występowała w r. 1555 jako jej współspadkobierczyni (I. i D. Z. Kal. 6 l. 461). Drugą żoną Jana Ł-go była Synocha Gorecka, córka Stanisława, która w r. 1554 łan pusty we wsi Żabie Górki w p. kośc. sprzedała za 30 grz. Janowi i Annie rodzeństwu Siekierzeckim (P. 1396 k. 242v). Od Zofii Szczurskiej, żony Jana Będzieskiego, współspadkobierczyni swej zmarłej pierwszej żony, i od jej synów, Wacława i Sebastiana Będzieskich, w r. 1556 kupił za 800 zł części w Szczurach, ktore Dorota kupiła była od swego pierwszego męża, oraz te części, które Wacław i Sebastian Będziescy nabyli od swej ciotki Trzpiołkowej, jak wreszcie i te, które spadły dziedzictwem po Piotrze Szczurskim, bracie rodzonym powyższych sióstr (P. 1396 k. 407). Ze swą druga żona w r. 1557 spisywal wzajemne dożywocie (I. i D. Z. kal. 6 k. 479v). T.r. od Dobrogosta Potworowskiego, podsędka ziemskiego kaliskiego, kupił za 200 grz. częsci w Szczurach (ib. k. 488). Od Jana, Stanisława, Piotra, Macieja, Andrzeja i Marcina, braci Miłaczewskich, w r. 1561 kupił za 200 grz. łan "południewski" w Szczurach wraz z siedliskiem, łąką oraz częścia trawnika, odziedziczony przez ich zmarłego ojca Jakuba po Wojciechu Miłaczewskim, pierwszym mężu pierwszej żony Jana Ł-go (ib. k. 542, 562; I. Kal. 27 s. 303). Żył jeszcze w r. 1565 (I. i D. Z. Kal. 6 k. 562). Synocha wystepowała juz jako wdowa w r. 1570 (I. Kal. 36 s. 86), a nie żyła juz 1580 r. (P. 934 k. 206v). Synowie Jana: Jan, o którym niżej, Marcin i Stanisław. Marcin i Stanisław ugodzili się ze starszym bratem i w r. 1574 dali mu zobowiązanie, iz swoje części w Szczurach, wsi dotąd nie podzielonej, sprzedadzą mu za łączną sumę 1.400 zł, Jan zaś zapisze każdemu z nich po 700 zł długu (I. Kal. 42 s. 468). O Marcinie nic więcej już nie wiem. Stanisław od brata Jana dostał w r. 1581 trzy części niwy w Szczurach w miejscu zw. Bialina, koło granic Młynowa (R. Kal. 5 k. 184v). Udział swój w zapisach danych rodzicom scedował w r. 1582 bratu Janowi (I. Kal. 48 s. 629), zapewne realizując dopiero teraz, przynajmniej pod względem formalnym, zobowiązanie z r. 1574. Nie żył już w r. 1591 (P. 955 k. 1001v).
Jan, syn Jana i Goreckiej, dziedzic w Szczurach, na połowie swoich tam części oprawił w r. 1574 posag 650 zł żonie swej Katarzynie Turskiej, córce Macieja (R. Kal. 4 k. 153v). Widzieliśmy już, że części w tej wsi poskupował od swych braci. Występował w r. 1591 jako spadkobierca stryja Macieja (P. 955 k. 1001v). Umarł między r. 1596 a 1600 (I. Kal. 63 k. 271; R. Kal. 7 k. 281). Owdowiała Katarzyna Turska w r. 1602 skasowała swa oprawę i dożywocie, zas od syna Stanisława uzyskała zapis 40 zł pensji rocznej (I. Kal. 68 s. 1698). Oprócz tego syna były córki, Anna, w r. 1601 żona Baltazara Kobelińskiego, zmarłego między r. 1618 a 1624, sama zmarła w Kotarbach 24 XII 1645 r., i Małgorzata, która w r. 1609 wyszła za Jana Jedleckiego.
Stanisław, syn Jana i Turskiej, oskarżony w r. 1601 o zadanie ran przez Piotra Kęszyckiego (Rel. Kal. 1 k. 237v). Żeniąc się z Zofią Cielecką, córką Jana, dziedzica Bachorzewa, jeszcze przed ślubem, 16 XII 1602 r., zobowiązał się oprawić jej 1.800 zł posagu (I. Kal. 68 s. 1700). Janowi Jedleckiemu, mającemu poślubić siostrę Małgorzatę, zapisał w r. 1609 w posagu za nią sumę 700 zł (I. Kal. 75 s. 154). Z żoną spisał wzajemne dożywocie i dał oprawę wspomnianego posagu w r. 1603 (R. Kal. 7 k. 551v). Od Marcina Szczypierskiego w r. 1611 kupił za 5.100 zł części w Boczkowie i Szczypiernie p. kal. (R. Kal. 8 k. 37) i zaraz potem na połowie owych części oprawił żonie 2.300 zł posagu (ib. k. 38v). Swe części w Szczurach t.r. sprzedał za 2.700 zł Janowi Pacynowskiemu (ib. k. 477v). Części Szczypierna i Boczkowa odprzedał w r. 1614 za 2.300 zł z powrotem Marcinowi Szczypierskiemu i ponowił żonie oprawę posagu 2.300 zł (R. Kal. 8 k. 372v), na tych bowiem dobrach musiał tę oprawę skasować. Od Stanisława Pruszaka Bieniewskiego trzymał wespół z żoną zastawem w r. 1616 za sumę 7.000 zł wsie Siedmidrogowo i Półkpie w p. kośc. (P. 996 k. 644v; I. Kal. 82 s. 1395). Po jego śmierci Zofia poszła 2-o v. za Macieja Kowalskiego, a w r. 1629 będąc już wdową i po tym drugim mężu wraz ze swym synem Andrzejem Ł-im zawierała we wsi Chotunia w p. pyzdr. kontrakt z Wojciechem Łojewskim (Py. 143 k. 245v). Żyłą jeszcze w r. 1639, kiedy kwitowała Jerzego Chełkowskiego z 1.000 zł (Py. 148 s. 260). Syn Stanisława i Cieleckiej, Andrzej. Z córek, Jadwiga, ur. w Boczkowie, ochrzcz. 6 I 1612 r., była w latach 1631-1648 żoną Mikołaja Chełkowskiego, wdowa 1653 r., umarła po r. 1662. Anna, w latach 1643-1650 żona Łukasza Gablińskiego.
Andrzej, syn Stanisława i Cieleckiej, mąż Zofii z Radomicka Daleszyńskiej, otrzymał w r. 1630 od jej brata Jana Daleszyńskiego zapis długu 3.000 zł, stanowiącego jej posag i wyprawę (P. 1023 k. 692). Oboje wwiązani w r. 1634 do wsi Stęgosze p. pyzdr., zastawionej im przez Stanisława i Jana braci Grabskich (Py. 146 s. 169). W r. 1635 nabyli wyderkafem za 6.000 zł od Andrzeja Rozdrażewskiego wieś Chociczę w p. kośc. (P. 1418 k. 356). Druga żoną Andrzeja, zaślubioną w r. 1641, była Marianna Zadorska, corka Wacława, której przed ślubem oprawił sume posagową 2.000 zł (Ws. 207 k. 147). Od Łukasza Kęszyckiego i żony jego Katarzyny Droszewskiej w r. 1643 kupił za 10.200 zł części Będzieszyna i Szczur oraz pustki Jarymie w p. kal. (P. 1421 k. 157). Kwitowali go w r. 1652 z 1.400 zł małżonkowie Czelusińscy (I. Kal. 118 s. 829). Nie żył juz w r. 1661, a owdowiała Marianna t.r. swoje oprawne części w Będzieszynie zastawiła za 1.000 zł małżonkom Karskim (ib. 125 s. 26). W r. 1665 była już 2-o v. żoną Wacława Molińskiego (ib. 126 s. 607), a żyła jeszcze w r. 1669 (ib. 129 s. 1192) i mieszkała, jak się zdaje, w Więckowicach. Byc może, że żyła i w r. 1670 (P. 1869 k. 46v). Miał Andrzej z pierwszego małżeństwa synów, Jana i Wojciecha oraz córkę Dorotę, w r. 1674 żonę Stanisława z Graboszewa Tomickiego, wdowę w r. 1686, 2-o v. żonę Jana Jaworskiego, wdowę znów w r. 1714, zmarła po r. 1715. Z Zadorskiej rodzili się synowie: Stanisław, Krzysztof i Wacław, oraz córka Zofia. Tej Zofii ciotka jej matki, Zofia z Laskownickich Szołdrska, cześnikowa kaliska, testamentem spisywanym w r. 1662 legowała sumę 3.000 zł (P. 188 k. 505). Zaślubiła 29 IV 1669 r. w Niepruszewie Jana Przybyszewskiego z Kurnatowic. Mieszkała wtedy w Więckowicach. Jeszcze t.r. Przybyszewski umarł, a Zofia w r. 1670, 12 V była narzeczoną Stanisława Śrzemskiego. Do tego małżeństwa jednak nie doszło i poślubiła 2-o v. tegoż jeszcze roku Stanisława Boboleckiego. Oboje żyli jeszcze w r. 1868, ona juz nie żyła 1699 r.
I. Jan, syn Andrzeja i Daleszyńskiej, ochrzcz. 20 IV 1639 r. (LB Stary Gostyń), ożenił się 20 II 1667 r. z Anną Kowalską, córką Wawrzyńca (LC Chojnica; P. 1109 III k. 7). Oboje małżonkowie już nie żyli w r. 1684 (P. 1107 I k. 7). Z córek ich, Anna, ur. w Kruszynie, ochrzcz. 14 VI 1668 r. (LB Chojnica). Ludwika cz. Ludwina, w r. 1684 żona Krzysztofa Skarszewskiego, umarła po r. 1718.
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
78910[11]12131415
