Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
10111213[14]15161718
Łabęccy - Łobescy
Łaszewscy, Łaszowscy h. Grzymała z Łaszewa w pow. świeckim. Jan (Jerzy?) nie żył już w r. 1577, kiedy jego córka Jadwiga była żoną Jana Żernickiego z Wierzchucina (N. 157 k. 477v). Oboje żyli jeszcze w r. 1580, a Jadwiga w r. 1595 była już 2-o v. za Jerzym Gniazdowskim. Jako wdowa i po tym drugim mężu występowała w latach 1599-1613. Według Bonieckiego była ona córką Jerzego, dziedzica Łaszewa, Ostrowitego i Gołuszyc w pow. świeckim, zmarłego przed r. 1570, ożenionego z Niemojewską z Łowiecka, żoną 2-o v. Macieja Kossa, podkomorzego pomorskiego, siostrą zaś Jerzego Niemojewskiego. Rzeczywiście Jerzy Ł., syn zmarłego Jerzego, skwitowany został w r. 1599 przez tę Jadwige Gniazdowską i przez ks. Jana Gniazdowskiego, sufragana gnieźnieńskiego i opata mogilskiego, z 900 zł należących się od jego zmarłego ojca (G. 66 k. 71v). Jerzy w r. 1613 od Jadwigi nabył wyderkafem, za 3.000 zł części Wierzchucina w p. bydg. (N. 222 k. 9). T.r. od swej synowej, Jadwigi ze Smuszewa, nabył wyderkafem za 3.000 złp części Królikowa p. kcyń. (ib. k. 14). Nie żył juz w r. 1624 (N. 173 k. 436). Boniecki pisze, iż ów Jerzy, dziedzic Ostrowitego i Gołuszyc w r. 1570, miał z żony Anny Lubodzieskiej dziesięciu synów i dwie córki. Spośród tych synów, na terenie Wielkopolski spotykam tylko trzech, Jana, Feliksa i Andrzeja.
Jan, syn Jerzego, był w r. 1610 mężem Eufrozyny Dorpowskiej, córki Walentego (N. 167 k. 588, 862). Od brata Andrzeja w r. 1615 dostał staw w Wierzchucinie w polu koło wsi Przemiętówko oraz połowę ogrodu (N. 222 k. 71). Bratu Feliksowi w r. 1624 sprzedał za 4.000 zł części wsi Jachcice, którą kupił był od Urbana Trebnica, i zobowiązał sie stawić do akt żonę celem skasowania tam jej oprawy (N. 173 k. 456).
Feliks, syn Jerzego, jak juz wiemy, nabył od brata Jachcice (Jaksice) w p. inowrocł. W r. 1635 obok brata Andrzeja współdziedziczył w Wierzchucinie (G. 90 k. 78v). Uzyskany od tego brata zapis wyderkafowany 7.000 zł, wespół z żoną Agnieszką Dorpowsją w r. 1638 scedowali żonie tego brata (N. 178 k. 149).
Andrzej, syn Jerzego, spisywał w r. 1611 wzajemne dożywocie z żoną Jadwigą Smuszewską, wdową po dwóch mężach, Janie Przysieckim i Janie Lipskim (N. 165 k. 504). Ta Jadwiga, dziedziczka wsi Srebrne Górki w p. kcyń., w r. 1617 dała tamtejszemu proboszczowi staw położony koło Plebanii (N. 222 k. 98). Srebrne i część Królikowa w r. 1618 sprzedała za 19.500 zł Janowi i Adamowi Smuszewskim (P. 1411 k. 173). Nie żyła już w r. 1619 (Kc. 118 k. 61). Andrzej w Słupowie we dworze Doroty Niemojewskiej postrzelił w r. 1618 Wojciecha Chrząstowskiego, któremu musiano uciąc nogę (N. 62 k. 144). Trzemiętówko w p. bydg. w r. 1619 sprzedał wyderkafem za 5.000 zł Stanisławowi z Lubieńca Niemojewskiemu, kasztelanowi elbląskiemu (P. 1411 k. 416v). Półtora łana we wsi Sitno Małe w p. bydg. w r. 1621 sprzedał za 500 zł Prokopowi Grabińskiemu (N. 222 k. 328v), inne zaś półtora łana za takąż sumę Zofii Grabińskiej, wdowie po Macieju Chmielewskim (ib. k. 330). Jego drugą żoną była Helena Konarska, córka Michała, wojewody pomorskiego, starosty białoborskiego, i Doroty Rembowskiej. Stąd też wespół z tą żoną otrzymał 20 V 1623 r. w dożywocie starostwo białoborskie (baldenburskiej) i t.r. wydzierżawił kilka wsi z tej królewszczyzny Piotrowi Racięskiemu (Kc. 19 k. 127v; Bon.), Współdziedzic obok brata Feliksa w Wierzchucinie Pańskim, zapisał był temu bratu wyderkafem 7.000 zł na swej części, ten zaś scedował to bratowej, Helenie z Konarzyny Ł-ej (N. 178 k. 149). Oboje małżonkowie w r. 1638 zobowiązali się pod zakładem 4.000 zł otrzymana prawem emfiteutycznym dzierżawę białoborską (prawo emfiteutyczne na lat 30 uzyskali oboje 22 IV 1638 r.) doprowadzic do porządku, odrestaurować i odbudować (N. 178 k. 147; Czaplewski). Będąc już wdową, Helena otrzymała 8 VIII 1640 r. zezwolenie na wydzierżawienie starostwa białoborskiego Janowi Wulffowi (Czaplewski). Żyła jeszcze w r. 1645 (N. 226 k. 44, 44v). Córki Andrzeja, Konstancja i teresa. Konstancja Anna była w latach 1644-1654 żobną Macieja Orzelskiego, któremu wniosła Wierzchucin i Trzemiętówko, nie żyła już w r. 1657. teresa Katarzyna, niezamężna w r. 1645, była potem w r. 1654 żoną Mikołaja Trzebuchowskiego. Wniosła mu swe prawa dożywotnie i emfiteutyczne na Białoborku, które oboje 14 VII 1654 scedowali Franciszkowi Weiherowi (Czaplewski). Zob. tablicę.
@tablica
Anna, w latach 1613-1617 żona Andrzeja Rosochowskiego. Anna, w r. 1619 żona Piotra Wyrzyskiego. Jakub (Łazewski), syn zmarłego Bartłomieja, mąż Reginy z Jankowskich, wraz z nią w r. 1636 wydzierżawił od małżonków Chlewskich część Mroczek Małych (I. Kal. 102 s. 758). Michał, mąż Magdaleny Gałczewskiej, kupił w r. 1643 wraz z nią za 1.304 zł od Sebastiana Kiedrzyńskiego, jezuity, części wsi Kamienica z hutami szklanymi, Stężyca, Sierakowice, Pażęcie, Nowawieś, Przyrowie w pow. mirachowskim (P. 1421 k. 464v).
Jerzy kwitował w r. 1733 Józefa Działyńskiego, dziedzica Sławianowa z 21.000 t.z kontraktu zastawu tej wsi z r. 1724 (N. 205 k. 184). Bernard, opat-elekt w Obrze, potem opat w Jędrzejowie, zmarł 16 XII 1753 r., mając lat 78, profesji zakonnej 50, kapłaństwa 45, opactwa 29 (Nekr. Obra).
Antoni umarł w Gdańsku 17 II 1866 r., w 69-ym roku życia, pozostawiając wdowę Salomeę (Dz. P.). Walerian, dziedzic Sierakowic w p. kartuskim, które to dobra w r. 1879 miały być, wedle doniesienia Gazety Toruńskiej, parcelowane (ib.). Umarł 4 VI 1891 r. mając lat 70, nazwany w chwili śmierci dziedzicem Sierakowic. Pozostawił dzieci i wnuki (ib.). Leon, właściciel Gostomia w p. kartuskim (800 ha), które w r. 1881 kupił z subhasty Bodencredit Bank na parcelację (ib.). Osiedlił się potem w Czarnkowie i tam zmarł 6 I 1910 r., mając lat 79, pochowany w Czarnkowie. W anonsie pośmiertnym, danym przez żonę, dzieci i wnuki, nazwany "Zelberszwecht Grzymała Łaszewski" (ib.). Żona jego, Wincenta z Kospoth Pawłowskich, umarła 26 VI 1926 r., mając 86 lat, pochowana w Czarnkowie (ib.). Niewątpliwie matką tej Wincenty była Wincentyna Ł-a, zamężna Kospoth Pawłowska, zmarła w Czarnkowie 7 I 1911 r., w wieku 99 lat, tam pochowana, o której śmierci donosiły córki (ib.). Synem Leona był Zygmunt (Zygmunt Franciszek Wincenty), ur. ok. r. 1864, kupiec w Czarnkowie, który zaślubił 3 VIII 1886 r. Marię Jędrzejczyk, wdowę 1-o v. po Gońskim, licząca lat 29 i pół, z Czarnkowa (LC Czarnków; Dz. P.). Żył jeszcze 10 IX 1901 r. (LB Czarnków). Ich syn, Wincenty Kazimierz, ur. w Czarnkowie 13 IV 1889 r. ożenił się w Gdyni 12 VII 1927 r. z Katarzyną Zofią Ozdowską (LC Czarnków). Niewątpliwie córka Leona była Wincentyna "Silberschwech-Łaszewska", jeszcze niezamężna 3 IV 1889 r. (LB Czarnków), która przed 10 IX 1901 r. zaślubiła Franciszka Lnickiego, dra med.
Julian, ur. 14 VII 1823 r. w Niestępowie p. kartus., kończył szkoły w Gdańsku i Chełmnie. Kupił najpierw dobra Cholewice w p. chełmiń. ale je wkrótce sprzedał i kupił Brąchnówko w p. toruń. i to jednak sprzedał ok. r. 1862 Emilowi Czarlińskiemu, poczem zamieszkał w Pelpinie. W latach 1866-1873 posłował do sejmu pruskiego z okręgu Starogard-Kościerzyna. Umarł przebywając w domu zięcia Czarneckiego w Kościerzynie w r. 1887, krótko po 20 IV, w 64-ym roku życia, pochowany tam (Dz. P.). Żona Emilia Prądzyńska umarła w r. 1862. Z jego synów znam, Stanisława, Stefana i Konstantego, z córek, Marię, zmarłą na tyfus w Paryżu 25 X 1882 r. (ib.), i Józefę, która w Pelpinie 1 VIII 1885 r. poślubiła dra Czarneckiego z Kościerzyny (ib.). Z synów, Stanisław uzyskał w r. 1882 w Berlinie doktorat medycyny (ib.). Stefan składał w Berlinie egzamin referendarski a w r. 1886 zdobył doktorat prawa (ib.), zaś w r. 1892 tamże złożył egzamin asesorski (ib.). Konstanty, najpierw w Halle uzyskał doktorat medycyny, potem w r. 1886 w Gryficach zdał egzamin krajowy na lekarza praktykującego (ib.).
Łaszewski, mieszkający w Prusach Zachodnich, kupił w r. 1883 od Karpińskiego za 97.000 m. dobra Pokrzywnica w p. pozn., liczące ponad 500 ha (ib.). Walenty, mąż Klementyny Prądzyńskiej, przełożonej domu w Zakłądzie Najśw. Panny Marii Anielskiej, zmarłej 8 VII 1895 r. w wieku lat 84 (ib.). Pelagia, żona Franciszka Bardzkiego, zmarła w Pelpinie 23 V 1895 r. (ib.). Antonina, żona Leona Blocha, zmarła w Brodnicy 27 VIII 1896 r. w 75-ym roku życia (ib.), umarła 13 III 1916 r. w Kościerzynie w wieku lat 90 (ib.).
Zofia z "Grzymała Ł-ch", żona Kazimierza Wysockiego, pracownika cukrowni w Opalenicy, zmarła w Poznaniu 26 IV 1939 r.
Łaszewscy, Łaszowscy ze wsi Łaszów w p. wieluńskim. Siedzieli tam Osorie i Szeligi, wedle zaś Kozierowskiego także i Doliwy (BNT VI). Jednych i drugich oddzielić trudno, bo zdarzało się, że potomkowie tych, którzy na przełomie XVI i XVII wieku pieczętowali się Osorią, w stuleciach XVIII i XIX przyznawali się do Szeligi. Ci ostatni pisali się z Kraszkowic, wsi położonej niedaleko od łaszewa. Jak się zdaje, również i w pow. kościańskim istniało Łaszewo, dziś nieznane. Stąd jednak pośród tutaj wymienionych mogli się również znaleźć biorący nazwisko od tego właśnie Łaszewa, więc ani Osorie, ani Szeligi.
Jan Ł., nie żyjący już w r. 1462, ojciec Małgorzaty, żony Mikołaja Małgowskiego, działającej wtedy w asyście stryja, Stanisława "Sikacza" z Podkoców (P. 1384 k. 103). Mikołaj, dziedzic w Wyszynie w p. pozn., na połowie połowy tej wsi w r. 1511 oprawił posag 100 zł. węg. żnie swej Annie, córce Michała Wolikowskiego (P. 786 s. 256). Agnieszka (Anna?), w r. 1522 żona Jana Dąbrowskiego z Dąbrówki w p. gnieźn., żyła jeszcze w r. 1540.
Stanisław, mąż Anny Kosmowskiej, już nie żyjącej w r. 1568, której spadkobierca, jej stryj Stanisław Kosmowski "Rosoł", sukcesję po niej scedował wtedy w grodzie wieluńskim Jerzemu Osieckiemu (I. Kal. 34 s. 776). Marcjan z pow. wieluńskiego, w r. 1624 mąż Anny Kwiatkowskiej, córki Marcjana (ib. 90b s. 1867).
Stefan, wedle Bonieckiego, syn Gabriela i Katarzyny Broniowskiej w r. 1663 mąż Zofii z Pogorzeli Bułakowskiej, córki Dobrogosta i Elżbiety Bielskiej (Z. T. P. 51 k. 841), był ojcem Gabriela i Karola, o których niżej, Urszuli, przed r. 1696 wydanej za Franciszka Rzeszotarskiego i, wedle Bonieckiego, Katarzyny, w r. 1697 żony Stanisława Fredry, wdowy w r. 1713.
1. Gabriel, syn Stefana i Bułakowskiej, stolnik bracławski 1702 r. (Bon.), wespół z bratem Karolem w r. 1713 pozywany był przez siostrę Rzeszotarską, współdziedziczącą z nimi po rodzicach w dobrach Cieciułów i Umirka oraz innych (Z. T. P. 39 k. 1597). Z żony Marianny Wasilkowskiej, prócz innych dzieci wymienionych przez Bonieckiego, miał syna Aleksandra.
Aleksander, syn Gabriela i Wasilkowskiej, miecznik wieluński, dziedzic części wsi Łężek w p. kośc., spisywał testament w Krakowie 17 V 1754 r. (Boniecki podaje błędną datę jego zgonu 1749 r.), nie żył już w r. 1754, kiedy jego córka i jedyna spadkobierczyni, Anna była żoną Ignacego Kossowskiego, cześnika chęcińskiego (P. 1313 k. 245). Według Bonieckiego, ta Anna rodziła się z Barbary Teresy Jordanówny, wojewodzianki bracławskiej, 2-o v. żony Stanisława Lasockiego, kasztelana konarsko-kuj., sama zaś po śmierci Kossowskiego była 2-o v. w r. 1778 żoną Wojciecha Kluszewskiego, kasztelana bieckiego, zmarła po r. 1783.
2. Karol, syn Stefana i Bułakowskiej, podstoli malborski w r. 1713 (Z. T. P. 39 k. 1597), mąż Anny Drohojowskiej, zmarłej przed r. 1749, nie żyjący już w r. 1748, kiedy działali dwaj jego synowie, Antoni i Aleksander. O pierwszym wiem, że rodził się z Drohojowskiej. Wedle Bonieckiego, Karol miał i drugą żonę, Barbarę Łajszczewską, wdowę 1-o v. po Andrzeju Kuczborskim, kasztelanie rypińskim, żonę 3-o v. Andrzeja Drohojowskiego. Brak mi więc pewności, czy Aleksander rodził się z Drohojowskiej. Antoni (według Bonieckiego, ur. w r. 1710, zmarły 1783 r.) podstoli wiślicki, przez babkę Bułakowską spadkobierca jej brata, marka Bułakowskiego, manifestował się w r. 1748 przeciwko Maciejowi Koźmieńskiemu, wojewodzie kaliskiemu (Z. T. P. 51 k. 841). Jako spadkobierca Barbary z Drohojowskich Karśnickiej i nabywca praw od rodzonego wuja, ks. Drohojowskiego, kustosza przemyskiego, pozywał w r. 1751 Karola Horodeńskiego, poprzedniego dzierżawcę polowy Domanina (Rel. Kal. 146 s. 416). Boniecki wymienia jego żonę, Teresę Bukowską, i nader liczne potomstwo zamieszkujące Małopolskę. Aleksander, jako spadkobierca swej bezdzietnej ciotki, Wiktorii z Bułakowskich Radzewskiej, pozywał w r. 1748 brata Antoniego (Z. T. P. 51 k. 835). Zob. tablicę 1.
@tablica
Maciej, w r. 1685 mąż Elżbiety, córki Stanisława Rembieskiego i Jadwigi Węgierskiej (I. Kal. 143 s. 176). Ten Maciej w r. 1692 nazwany łaszkowskim (!) i wtedy już nie żył, a Elżbieta była 2-o v. żoną Szymona Śleszyńskiego (Z. T. P. 35 s. 1041). Ludwik i Zofia z Olewińskich, oboje już nie żyjący w r. 1709, rodzice Ludwika, z Kraszkowic, który t.r. zapisał żonie swej, Katarzynie Taczanowskiej, córce Stefana i Anny Rosnowskiej, sumę 9.000 zł (I. Kal. 157 s. 40; Z. T. P. 46 k. 63). Ta Katarzyna ze swą siostrą panną Jadwigą Taczanowską pozywały w r. 1722 Jana Zakrzewskiego, cześnika brzeskiego-kuj., dziedzica Mąkolina, i Jakuba Ziemęckiego, posesora tej wsi (Z. T. P. 41 k. 69). Ludwik ten, dziedzic wsi Suczew(?) w p. sier. w r. 1730 zabezpieczył na tej wsi sposobem wyderkafu sumę 8.000 zł, którą w r. 1699 zapisał był klaryskom kaliskim na Przedmieściu Toruńskim zmarły Jan Antoni Szczupliński, dawny dziedzic Śmiełowa, a która teraz uiścił obecny dziedzic, Andrzej Kałowski (I. Kal. 167 s. 343). Dziedzic Małkowa w p. sier., wsi nabytej od Aleksandra Taczanowskiego, był potem łowczym bracławskim i już nie żył w r. 1754, kiedy Katarzyna z Taczanowskich występowała jako dziedziczka Małkowa (P. 1313 k. 80v). Marcin i Rozalia, rodzice Bonifacego, ur. w Kikowie w p. pozn., ochrzcz. 7 II 1713 r. (LB Chrzypsko). Jadwiga, w latach 1719-1721 żona Krzysztofa Biskupskiego.
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
10111213[14]15161718
