Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
13141516[17]18192021
Łabęccy - Łobescy
Łażewski (cz szlachcic?). "Szl." Mikołaj, młynarz w Muszej Górze mąż Katarzyny Drużykowskiej, ojciec, Mikołaja, ochrzcz. 8 I 1675 r., i Bartłomieja, ochrzcz. 20 VIII 1675 r. (LB Św. Marcin, Pozn.).
Łąccy h. Jelita wyszli z Łęk (Łęki Szlacheckie) w pow. piotrkowskim, pisali się z Nadola, wsi połozonej w pow. opoczyńskim. Stanisław obok rodzonych braci, Piotra i Andrzeja, współdziedzic Dobieszyc w p. opocz., w r. 1546 ratyfikował granice pomiędzy ta wsią a Daliszewską Wolą, wsią Sławieńskich (I. Kal. 9 k. 465). Maciej, dziedzic w Łękach, kwitował w r. 1552 z 2 grz. Jana Tomickiego (Gr. Kon. 6 k. 103). Jakub, syn Klemensa h. Jelita (z babki ojczystej h. Topór) i Anny Pniewskiej h. Godziemba, instalował sie 5 XI 1555 r. na kanonię katedralną poznańską kollacji Lubrańskich (Install. s. 37). Kasper z ziemi sieradzkiej w r. 1571 sprzedał swemu bratu Stanisławowi Ł-mu "Szpakowi" za 200 zł płosy roli w Łękach zwane "Krotczyce", koło Łęk Królewskich (P. 1398 k. 252). Jan i Katarzyna z Dobieckich małżonkowie (I. Kal. 159 s. 241, 330). Chyba to ta Katarzyna z Nadola Ł-a umarła będąc wdową 1 III 1690 r., w wieku 67 lat, pochowana w Ostrzeszowie u Bernardynów (LM Kępno). Córki tej pary, Katarzyna i Elżbieta. Z nich, Katarzyna była w latach 1677-1713 żoną Cypriana Kręskiego, nazwanego w r. 1686 hrabią S. I. R. (LB Kępno), chorążego wieluńskiego, starosty stawiszyńskiego. Oboje nie żyli już w r. 1729. Elżbieta, w r. 1681 żona Wojciecha z Zabora Bąkowskiego, wdowa po nim w latach 1706-1717. Mikołaj, podstarości grodzki chęciński, syn Stanisława, nie żyjący już w r. 1678, z żony Anny z Romiszewic, wtedy już 2-o v. żony Jana Paska, komornika ziemskiego krakowskiego, miał syna Krzysztofa, jednego ze spadkobierców bezpotomnego Jana Ł-go, dziedzica dóbr Rączki, Dobromierz Wielki i Mały oraz Wymysłów w p. chęciń., który w r. 1678 swoją część z tego spadku dał Mikołajowi Mycielskiemu, staroście kolskiemu sędziemu ziemskiemu sieradzkiemu (Z. T. P. 32 k. 1060). Temu samemu niewątpliwie Krzysztofowi, nazwanemu "starościcem i sędzicem grodzkim chęcińskim", cedowała w r. 1714 sumę 5.000 zł Anna Duninówna, wdowa po Piotrze Piotrze Kozioroskim i Stanisławie Stokowskim (I. Kal. 159 s. 65). Spadkobierczyniami wspomnianego wyżej Jana były także jego stryjeczne siostry, córki Wojciecha nie żyjącego już w r. 1678, Katarzyna, żona Marcina z Rokszyc Pągowskiego, i Zofia, żona N. Sobiekurskiego. Syn Pągowskiej, Mikolaj swoją część z tego spadku w r. 1678 również dał temu Mycielskiemu (Z. T. P. 32 s. 1068).
Katarzyna i jej mąż Przecław Rupniewski, cześnik owrucki, nie żyli już oboje w r. 1709. Klara, franciszkanka w Chęcinach, umarła 9 VII 1719 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.). Adam, kolejno cześnik 1754 r., podstoli 1757 r. stolnik 1764 r., chorąży opoczyński 1765 r., kasztelan czechowski 1768 r., kasztelan sandomierski 1774 r., umarł w r. 1784. Jego pierwsza żona, Franciszka Radziątkowska umarła w r. 1763 (ib.; Bon.).
Łąccy h. Korzbok, których gniazdem była wieś Łęki Mniejsze (czasem zwana też Łęka Mniejsza) w pow. kośc. Byli jednego pochodzenia z dziedzicami Kamieńca w p. kośc. Wincenty Kordebog, dziedzic w Kowalewie w r. 1415 (Kośc. III k. 83v). Zapewne identyczny z nim Wincenty "dictus Cordzbok" z Kamieńca w r. 1419 (P. 6 k. 19), jak też Wincenty Cordebok w r. 1421 (ib. k. 128v). Wincenty Korzbok z Kamieńca ustanawiając w tamtejszym kościele parafialnym fundację mszalną za sibie, rodziców, żonę Katarzynę i córkę Annę, darował w r. 1431 plebanom role osiadłe, domostwa, gospody i zagrody czynszowe (Nowacki, Arch. Pozn. II, s. 450). Wspomniana tu żona Katarzyna, nie wiem czy jeszcze wtedy żyjąca, nie była jedyną żoną Wincentego. Inną, zapewne drugą, była Jadwiga, nie żyjąca juz w r. 1450. Może to ona była ową panią Jadwigą Ł-ą, którą w r. 1443 pozywał Przedpełk Ł. (Kośc. 17 s. 310). Być może, iż to ona wniosła mężowi dziedzictwo w Łękach Mniejszych. Małgorzata, żona Jana Bronikowskiego, procesowała się w latach 1440-1444 z braćmi Wincentym i Stanisławem o niewypłacone przez nich 50 grz. jej posagu (Kośc. 17 s. 187, 240, 414, 523). Wszystkich czterech braci, Wincentego, Stanisława, Jana i Piotra w r. 1445 skwitowala z ojcowizny i z całego posagu, tj. ze 100 grz. (ib. s. 635). Inne córki Wincentego, urodzone z Jadwigi, to Anna (nie wiem, czy identyczna z Anna z r. 1431, tamta była może zmarłą wcześnie córką z pierwszej żony?) i Jadwiga. Pierwsza z nich była w latach 1450-1459 żoną Prandoty Potrukowskiego, druga w r. 1450 żona Jana Kruszyny z Galowa, zmarłego w r. 1450 lub 1451, sama zmarła po r. 1458. Wincenty i Stanisław w r. 1450 zobowiązali się uiścić tym dwóm siostrom sumę 100 grz. w zamian za ich dziedzictwo po zmarłej matce Jadwidze w Łękach Mniejszych i w Plastowie (Kośc. 19 k. 106, 106v). Ostatecznie w r. 1451 Jadwiga, juz owdowiała, i Prandota z Potrukoz sprzedali Wincentemu ich części w Łękach Mniejszych i w Plastowie za 600 grz. (P. 1381 k. 29). Nie uiścili sie wobec tych sióstr odrazu, bowiem w r. 1452 byli wzywani przez nie do zapłacenia 100 grz. (Kośc. 19 k. 167). procesowały się jeszcze z nimi w r. 1459 żony Wincentego i Stanisława (ib. k. 250, 254). Spośrod braci, o Janie i Piotrze, którzy wystepowali jeszcze w r. 1446, nie wiem nic więcej.
A. Wincenty Korzbok, syn Wincentego z Kamienca, pisał sie przeważnie z Kamieńca, czasem jednak, jak np. w r. 1452, z Łęk Mniejszych (Kośc. 19 k. 140). Wespół ze swymi trzema braćmi miał w r. 1438 termin ze strony Blizbora z Karśnic (Kośc. 17 s. 95), zaś sam pozywał w r. 1443 Anne Sczeniecką(!) (ib. s. 287). Swej żonie Dorocie w r. 1448 na połowie Kamieńca oprawił 100 z. węg. posagu (P. 1380 k. 24v). Z dowodu szlachectwa przeprowadzanego przez wnuka owej Doroty, kiedy instalował się na kanonii poznańskiej, wiemy, iż była z Wilkowa, a herbu "cervorum alias Goleńczyk", czyli Jeleń. Zatrzymując dla siebie części Łęk Mniejszych, Wincenty w r. 1450 sprzedał Kamieniec i Kowalewo bratu Stanisławowi za 1.600 grz. (P. 1381 k. 11), a w r. 1451 od tego brata nabył wyderkafem jego części w Łękach Mniejszych za 1.000 zł (ib. k. 29v). W toku procesu z siostrami, tym razem z pozwu żon Wincentego i Stanisława, zapadł w r. 1459 dekret potwierdzający oprawę Doroty, żony Wincentego (Kośc. 19 k. 250, 254). Ponowił jej Wincenty zapis oprawny w r. 1466, teraz na połwoei Łęk Mniejszych (P. 1383 k. 237). Nie żył juz w r. 1469. Jego synowie, Zygmunt i Sędziwój, bracia niedzielni, mieli wówczas sprawę ze swymi stryjecznymi braćmi, synami Stanisława (Kośc. 20 s. 220, 271, 327v). Córka Jadwiga, żona Wawrzyńca z Małego Granowa, zwanego "Królem", oboje już nie żyli w r. 1485. Zygmunt, starszy z synów, pisał się z Kamieńca lub Kamieńskim, był juz duchownym, kiedy 19 I 1470 r. ks. Wierzbięta ze Stęszewa pozywał go przed sąd biskupi w Poznaniu, jako syna i spadkobiercy w Łękach Mniejszych zmarłego Wincentego, który sprzedał był roczny czynsz 4 grz. na Mniejszych Łękach (AC II nr 1323). Altarysta poznański w r. 1478 (P. 1386 k. 104v), kanonik gnieźnieński w r. 1479, poznański 13 IX 1483 r., pleban w Goniębicach w latach 1484-1489, zmienił w r. 1485 swą kanonie poznańską na inna w tejże kapitule, zaś 21 IV 1945 dostała mu sie jeszcze jedna kanonia poznańska. Był delegatem z kapituł gniexnieńskiej i poznańskiej na synod łęczycki w r. 1505, a z kapituły poznańskiej na synod prowincjonalny piotrkowski w Poznaniu. Umarł w r. 1523 (Korytk.; Nowacki II, s. 450).
Sędziwój, syn Wincentego i Doroty z Wilkowa, pisany Ł-im, wespół z bratem Zygmuntem w r. 1469 procesowany przez dziedziców Wilkowa Niemieckiego (Kośc. 20 s. 381), sześć łanów osiadłych i dwa puste w Łękach Mniejszych w r. 1477 sprzedał wyderkafem za 100 grz. Andrzejowi Gorzyckiemu (P. 1386 k. 83). Obo brata dziedzic w Kamieńcu, wespół z tym bratem w r. 1478 oprawił posag 165 grz. żonie swej Barbarze z Sadów h. Nałęcz (P. 1386 k. 104v; zob. niżej wywód jej syna Jana). Nie wiem kiedy i od kogo ci bracia nabyli Łeki Większe. Dopiero z r. 1495 znam zapis, mocą którego obaj oni nabyli wyderkafem część w Wielkich Łękach za 100 grz. od Stanisława Gnińskiego (P. 1388 k. 103v). Od tego Stanisława a potem od jego synów, Jana i Piotra, mieli nabyte wyderkafem za łączną sumę 160 grz. cztery części w tej wsi (P. 786 s. 270). Występował Sędziwój w r. 1485 jako rodzony wuj i współopiekun córek Wawrzyńca z Mniejszego Granowa i Jadwigi (P. 1387 k. 24v). Swym braciom stryjecznym, Wincentemu i Janowi, w r. 1495 wespół z bratem dał ojczystą połowę Kamieńca w zamian za ich połowę w Mniejszych Łękach (P. 1383 k. 85v). Obaj bracia na Mniejszych Lękach w r. 1496 sprzedali za 30 grz. roczny czynsz wyderkafowy dwie grzywny ks. Piotrowi Żzyrkowskiemu, kanonikowi łowickiemu, jako altaryście kościoła Najśw. Marii Panny na Górce Poznańskiej (P. 1383 k. 97v). Wraz z bratem, ks. Zygmuntem, w r. 1498 pozywał stryjenkę Dorotę, wdowę po Stanisławie Ł-im, oraz jej dzieci a swoje stryjeczne rodzeństwo (P. 856 k. 334v). Nie żył już w r. 1506, kiedy jako opiekun jego synów występował ks. Zygmunt z Kamieńca. Być może, że corką Sędziwoja była Jadwiga Ł., w r. 1506 żona Jana Żegrowskiego (Kośc. 232 k. 52v). Ks. Zygmunt i jego bratanek ks. Jan, syn Sędziwoja, świadczyli przy okazji legitymacji szlacheckiej syna tej Jadwigi, Kaspra Żegrowskiego (Scr. rer. Pol. IX nr 276). Młodszy z synów, Jan, instalowany na kanonię poznańską 7 VIII 1508 r., przeprowadził wtedy wywód szlachectwa z ojca i matki (ib. nr 234). Dopełniając zobowiązania, danego przez stryja i starszego brata, swoją część wyderkafową w Wielkich Łekach, nabyta za 160 grz. od Gnieńskich, sprzedał w r. 1512 wyderkafem za takąż sumę Urszuli Piekarskiej, żonie Jana Gnińskiego (Kośc. 233 k. 26v). W latach 1516-1518 studiował na Uniwersytecie w Bononii (AC I nr 1068). Oskarżony na kapitule wraz ze swymi sługami w r. 1522 o dopuszczenie się napaści na dom Skrobotka na Chwaliszewie, gdzie zatrzymał się Maciej Białośliwski, a w kilka miesięcy potem o karciarstwo, o nocne wyprawy do miasta w stroju świeckim, o nocowanie po gospodach, został 4 VII 1522 r. zasuspendowany na trzy miesiące, z groźbą zasuspendowania na zawsze, gdyby miało sie powtórzyć (ib. nr 1118, 1120). Żył jeszcze 1 VII 1554 r. (Scr. rer. Pol. IX nr 372). Umarł t.r. (Nowacki, Arch. Pozn. II s. 450).
Wincenty, syn Sędziwoja i barbary z Sadów, wespół ze swymi niedzielnymi, stryjem Zygmuntem i bratem, od Agnieszki, Katarzyny i Doroty, córek Mikołaja Wolikowskiego, w r. 1506 kupił za 100 grz. ich rodzicielskie części, tj. 15 łanów osiadłych w Wolikowie i Plastowie i t.r. został wraz z nimi do tych dóbr wwiązany (P. 1390 k. 95; Kośc. 232 k. 75). Wraz z nimi od Piotra Gnińskiego t.r. otrzymał zapis 60 grz. wyderkafu na połowie Większych Łęk (ib. k. 99v). Wspólnie też z nimi zawierał 25 I 1508 r. przedślubną umowę z maciejem i Mikołąjem Jastrzębskimi, braćmi, oraz Andrzejem i wawrzyńcem "Pasikoniami" Włościejewskimi, wujami, o rekę swej przyszłej żony, panny Jadwigi Jastrzebskiej. Miała otrzymać 200 grz. równających się 300 fl. złotym, oraz wyprawę na najbliższym jarmarku poznańskim, 12 III. Jego stryj Wincenty oraz brat jego zobowiązali się t.r. oprawic jej na połowie Mniejszych Łęk 400 grz. (AC II nr 1612). T.r., już po ślubie, owej Jadwidze Jastrzębskiej, córce Macieja, oprawił na połowie Mniejszych Łęk 400 zł węg. posagu (P. 786 s. 30), ona zaś skwitowała swych braci rodzonych, Macieja, Jana i Jakuba z Ławęcic(!) z dóbr rodzicielskich w Łowęcicach i Wojciechowie (P. 863 k. 64). Wincenty od stryja i brata t.r. nabył wyderkafem za 800 zł połowe w MNiejszych Łękach (P. 786 s. 51). Od Walentego i Jakuba, braci z Wolikowa "Gąsiorków", kupił w r. 1510 za 60 grz. ich części tamże, wreszcie od Mikołaja, macieja i Andrzeja "Koczurków" ich tamtejsze części za 66 grz. (ib. k. 209, 210). Wspólnie ze stryjem Zygmuntem trzy części w Łękach Większych, trzymane wyderkafem od Gnińskich, sprzedał wyderkafem w r. 1511 za 160 grz. Urszuli Piekarskiej, żonie Jana Gnińskiego (ib. s. 270) i t.r. dał poręczenie za brata, ks. Jana, że ze swej strony dokona na rzecz Piekarskiej rezygnacji tych części w Większych Łękach (P. 865 k. 24). Zrobił to ks. Jan w r. 1512 (Kośc. 233 k. 26v). Pozywał Wincenty w r. 1511 Piotra Wolikowskiego, który wygnał go z części folwarku w Wolikowie (ib. k. 86v). Pozywał też t. r. braci swej żony, Macieja, Jana i Jakuba Jastrzębskich, którzy z 300 zł węg. jej posagu nie dopłacili 30 grz. (Kośc. 23 k. 281). Od stryja, ks. Zygmunta nabyłw r. 1523 jego połowy w Większych Łękach i pustce Plastowo oraz całą część Wolikowa (P. 1392 k. 493v). Dla swego młyna w Większych Łękach wybudował groblę koło strumyka Mogilnica (dopływu Obry), na gruncie wsi Wielkie Sepno, nabył więc w r. 1527 od Jana Sepieńskiego te grunta w zamian za inne (Kośc. 345 k.131v) i ten młyn wraz ze stawem i strumykiem dał w r. 1529 żonie swej w dożywocie (ib. k. 136). Umarł między r.1540 a 1548 (P. 1391 k. 104v, 1395 k. 434). Jego synowie: Piotr, Jan i Jakub. Córki: Agnieszka, wr. 1537 żona Wojciecha Trzebińskiego cz. Piotrowskiego, zmarłego przed r. 1559, Anna, w r. 1539 za Michałem Karczewskim, umarła po r. 1546, Jadwiga, w r. 1540 żona Jakuba Kokalewskiego, zmarłego między r. 1554 a 1556, umarła sama po r. 1580, Zofia w r. 1548 żona Wincentego Sepieńskiego, żyjącego jeszcze 1565 r., wdowa 1575 r., umarła po r. 1589, Małgorzata, żona 1-o v. w r. 1555 Michała Granowskiego, 2-o v. w latach 1559-1561 za Jerzym Miaskowskim, zmarłym między r. 1561 a 1566, sama zmarła po 1569, Dorota jeszcze nie zamężna w latach 1561- 1562, wyszła w r. 1568 lub 1569 za Wojciecha Ossowskiego z Dębowejłęki, była wdową w r. 1575, umarła między r. 1594 a 1604, wreszcie Katarzyna, niezamężna 1561 r. (P. 903 k. 503), potem żona Marcina Pożarowskiego, zmarła przed r. 1584. Z synów o Jerzym zob. niżej. Piotr w r. 1547 asystował przy czynności prawnej siostrze swej Annie zamężnej Karczewskiej (Kośc. 30 k. 136v). Działał w r. 1551 w imieniu własnym oraz swych braci, Jana i Jakuba (Kośc. 235 k. 385). Z części w Karczewie p. kośc., nabytych od Stanisława Bronikowskiego i Jana Wolikowskiego dał w r. 1561 dwie Michałowi i Janowi braciom Karczewskim, trzeciA Wawrzyńcowi, Sebastianowi, Janowi, Wojciechowi i Piotrowi Granowskim (P. 1397 k. 31v). Z przeprowadzonych t. r. działów z bratem Jakubem (Jan już nie żył) wziął Łęki Mniejsze (P. 903 k. 503). Skwitowany w r. 1562 przez siostrę, pannę Dorotę, z jej majątku po rodzicach w Łękach, Wolikowie i pustce Plastowo (Kośc. 241 k. 11v). Siostrze Jadwidze, owdowiałej Kokalewskiej, w r. 1563 zapisał dług 300 zł (Kośc. 240 II k. 86v). Umarł w r. 1568 lub w r. 1569 (Ws. 7 k.194v; Kośc. 249 k. 34).
Jakub, syn Wincentego i Jastrzębskiej, chyba jeszcze nieletni w r. 1551, kiedyw jego imieniu działał brat Piotr (Kośc. 235 k. 385). Jeden z opiekunów swych siostrzeńców, synów zmarłego Wojciecha Piotrowskiego, 1558 r. (P.899 k. 239v). Z działów z bratem dostały mu się w r. 1561 ojczyste części w Wolikowie i pustce Plastowo oraz wolny wyrąb w lasach wsi Wielkie Łęki (P. 903 k. 503). Żeniąc się w r. 1561 z Anną Jaskulecką, córką Piotra z Sokolnik, uzyskał przed ślubem od jej brata Melchiora zapis długu 700 zł jako jej posag (P. 903 k. 505). Tej żonie w r. 1563 na połowie Wolikowa i pustek Plastowo oprawił 500 grz. posagu (P.1397 k. 228). Szwagrowi Ossowskiemu w r. 1568 zapisał wraz z bratem Piotrem dług 400 zł w posagu za siostrą Dorotą (Ws. 7 k. 194v), co mu wypłacił w r. 1569, już po śmierci brata (Kośc. 249 k.34). Od opiekunów Andrzeja, Piotra, Jakuba i Mikołaja Jaskóleckich, synów Stanisława, w r. 1568 kupił za 6.000 zł ich części w Wolikowie i w pustce Plastowo (P.1397 k. 68v). Wzajemne dożywocie z żoną spisywałw r. 1570 (Kośc. 346 k. 80v). Od piotra Korzkiewskiego w r. 1574 kupił za 200 zł jego części w Korzkwach i Momotach w p. kal. (R. Kal. 4 k. 139v), sprzedając mu jednocześnie za 1.000 zł łan roli osiadłej w Wolikowie (ib. k. 141v). Skwitował Ossowskich, synów zmarłego Mikołaja podsędka ziemskiego poznańskiego, z 1.500 zł (Kośc. 255 k. 259v). Nie żył już w r. 1578, kiedy owdowiała Anna Jaskólecka jako opiekunka syna Piotra kwitowała w jego imieniu z 200 zł Sebastiana Granowskiego (Kośc. 258 k. 216). Występowała jeszcze w r. 1579 jako wdowa (P. 933 k. 40v), ala już w r. 1580 była 2-o v. żoną Kaspra Karchowskiego (P.935 k. 28v). Nabyła od Jana Ratajskiego wsie Rataje, Budziłowo i pustkę Niedara w p. kośc. i połowę owych dóbr w r. 1583 sprzedała za 3.500 zł swemu bratu Melchiorowi Jaskóleckiemu (P.1399 k. 142v). Swoje zaś części w r. 1587 wydzierżawiła Andrzejowi Skrzetuskiemu (Kośc. 267 k.2v), a w r. 1589 dała zobowiązanie synowi Piotrowi sprzedania połowy tych wsi, jak również Wolikowa (P.951 k.30). Żyła jeszcze w r. 1602 (Ws. 19 k. 117). Syn jedynak Piotr.
Piotr, syn Jakuba i Jaskuleckiej, w późniejszym wieku zwany "Starszym" dla odróżnienia od jednego z synów noszącego to samo imię. Od wuja Melchiora Jaskóleckiego dostał w r. 1579 zobowiązanie odprzedania połowy dziedzictwa w Ratajach, Budziłowie i w pustce Niedara (P. 9333 k. 40v). Wieczysta donacja tych dóbr została dopełniona formalnie w r. 1583 (P. 1389 k. 142v). Jak już wiemy, drugą ich połowę Piotr dostał od matki, wedle jej zobowiązanioa z r. 1589. Pozostawał pod opieką matki i tego wuja w r. 1583, kiedy uwalniał ich od pewnych danych za siebie zobowiązań (P. 941 k. 364). Matkę skwitował z opieki w r. 1587 (Kośc. 267 k. 131v). Żeniąc się z Jadwigą Zdarowską, córką Marcina Turostowa, dał w r. 1589 przed ślubem jej bratu Janowi zobowiązanie, iż jej oprawi posag 5.000 zł na Łękach Mniejszych oraz na połowie Wolikowa i pustek Plastowo (P.951 k.32). T. r., już po ślubie,Jadwiga skwitowała brata z majątku rodzicielskiego (ib. k. 198), zaś mąż oprawił jej owe 5.000 zł na Łękach Mniejszych, młynie wodnym i wiatraku tamże (P. 1400 k.274v). Dla zrodzonych z niej dzieci w r. 1593 ustanowił opiekunów (Ws. 12 k.113v). Od Wacława Jaskóleckiego t. r. kupił za 7.000 zł Gościchowo, Pościkowoi pustki Plastowo (P. 1401 k.84), zaś Andrzeja Jaskóleckiego w r. 1596 za 8.000 zł Wąbiewo i połowę Parzęczewa w p. kośc. (P.1402 k. 106v). Jadwiga Zadzarowska umarła między r. 1593 a 1598 (Kośc. 273 k. 337v; Ws. 16 k. 157v, 158). W r. 1598 żoną Piotra była już Barbara z Karnowa Siedlecka, córka Jana (P. 968 k. 112v). Dostała ona od swej ciotki Anny Siedleckiej, wdowy po Batazarze Ł-im, zapis 1.000 zł, z którego Piotr t. r. ową Annę kwitował (ib. k. 864v). Dla dzieci zrodzonych z pierwszej żony mianował on w r. 1602 opiekunami m. in. swoją matkę i drugą żonę (Ws. 19 k. 117). Ta druga żona nie żyła już w r. 1611 (Ws.25 k. 486v). Piotr w r. 1611 skwitowany przez córkę Barbarę, zamężną Przybyszewską, z majątku rodzicielskiegio(Ws. 28 k. 141v), tej córce i jej mężowi dał w r. 1612 cztery podanki z Łęk Mniejszch (Ws. 204 k. 398v), Zaś Łęki Mniejsze oraz części w Gścichowie, Pościkowiei Plastowie sprzedał t. r. za 3.800 zł Mikołajowi Korzbokowi Zawadzkiemu (P. 1408 k. 175v). Żeniąc się poraz trzeci z Agnieszką Prusimską, córką Wojciecha, uzyskał 24 IV 1612 r., przed ślubem, od jej braci, Stanisława i Dobrogosta Prusimskich zapis długu 1200 zł gotowizną i 300 zł w wyprawie jako jej posag (P. 988 k. 934, 937). Oprawę 2.500 zł posagu dał jej zrazu na wsi Rataje, potem w r. 1616 przeniósł tę oprawę na połowę Parzęczewa (P.996 k. 841v, 1410 k. 90). Wąbiewo sprzedał w r. 1624 za 17.000 zł Dobrogostowi Bzowskiemu (P.1414 k. 936). Dom na przedmieściu Poznania zwanym Nowa Grobla sprzedał w r. 1626 za 800 zł małżonkom Bartłomiejowi i Elsterze Wilkońskim (P. 1415 k. 301). Wolikowo w r. 1627 sprzedał za 27.000 zł Marcinowi Żegockiemu, sędziemu ziemskiemu wschowskiemu, a istniejący na tej wsi zapis 5.000 zł dał córkom z drugiego małżeństwa, Elżbiecie i Katarzynie (P. 1415 k. 1001). Wydając w r. 1628 pierwszą z nich za Jerzego Kamińskiego, uzyskał od niego zobowiązanie, iż żonie oprawi 2.500 zł jej posagu, tj. połowę owych 5.000 zł na Wolikowie (Ws. 41 k.81). Skwitowany t. r. przez zięcia Mikołaja Przybyszewskiego z 800 zł wyprawy za jego zmarłą już żoną Barbarą (Ws. 41 k. 121v). W r. 1630 skwitowała go z majątku rodzicielskiego najmłodsza córka, Katarzyna, kiedy wyszła za Krzysztofa Bojanowskiego (P. 1023 k. 959v). Nie żył już w r. 1631, gdy owdowiała Agnieszka z Prusimskich zapisywała tym małżonkom Bojanowskim 120 zł długu (Kośc. 296 k. 57). Żyła owa Agnieszka w r. 1636 (P. 1033 k. 688v). Synowie Piotra: Jan, Piotr, Jakub, Andrzej, Stanisław i Jerzy. Spośród nich, Jakub Stanisław i Jerzy wspomniani jako żyjący w r. 1636 (P. 1033 k. 325). Córka, urodzona z Zdzarowskiej, Barbara, wydana przed r. 1612 za Michała Przybyszewskiego, umarła między r. 1616 a 1628. Z Siedleckiej były córki: Elżbieta, wydana w r. 1628 za Jerzego Kamińskiego, wdowa w r. 1636, umarła między r. 1642 a 1652, Katarzyna zaślubiła przed r. 1631 Krzysztofa Bojanowskiego z Gołaszyna, żyli jeszcze oboje w r. 1661.
I. Jan, syn Piotra "Starszego" i Zdzarowskiej, dostał w r. 1623 od ojca za 8.000 zł wyderkaf Wąbiewa (P. 1414 k. 403v). Bratu Piotrowi w r. 1635 sprzedał za 8.000 zł połowę Parzęczewa (P. 11418 k. 316v). Dworzanin królewski, uzyskał w r. 1634 roczną pensję 500 fl. ze starostwa libuskiego, a w r. 1637 konsens na cesję Padarzewa w p. gnieźn. Zdzarowskim. Starosta nakielski w r. 1640, to starostwo za konsensem królewskim z 2 I 1641 r. miał cedować Grudzińskim (M. K. 186 k. 261v; Bon.), ale tego nie zrobił i widzimy go tytułowanego starostą w r. 1649 (N. 225 k. 278) i potem, aż do śmierci. Żonie Elżbiecie Grudzińskiej, córce Stefana i Anny Kościeleckiej, oprawił w r. 1649 posag 25.000 zł (P. 1424 k. 127). Części wsi Przepałkowo i Klunia w p. nakiel. nabyte od Kaspra Zebrzydowskiego z Więcborka, kasztelana kaliskiego, odprzedał w r. 1649 temu kasztelanowi za 5.000 zł (N. 225 k. 278). W jego imieniu bratanek Wojciech w r. 1659 pozywał Jana Więckowskiego, sluge rekodajnego stryja i dozorcę starostwa nakielskiego, o zmowę ze Szwedami na bezpieczeństwo i życie starosty (P. 184 k. 243). Był Jan chyba luteraninem, wrócił jednak do katolicyzmu. W testamencie spisanym w Poznaniu 10 VII 1658 r., polecał pochować swe ciało we Wronkach u Dominikanów, żonę prosił, by "tak już stanu swego nie odmieniała", córkom naznaczył po 30.000 zł posagu (P. 188 k. 445v). Umarł około 13 III 1662 r., zaś starostwo nakielskie po nim dostało się Gnińskiemu (Kopia pob. pam.; P. 188 k. 24). Nagrobek we Wronkach z błędna datą śmierci i fałszywą ilością przeżytych lat (miał umrzeć w r. 1666, co nieprawda, i miał mieć 75 lat, a wobec zgonu w r. 1662 musiałby sie rodzić ok. r. 1587, co niemożliwe, bo ślub rodziców miał miejsce w r. 1589!) przynosi informację, iż 40 lat życia strawił na wojnach: z Moskwą pod Smoleńskiem, z Turkami pod Chocimem, z Tatarami i Kozakami pod Beresteczkiem, a potem znowu z Moskwą, Węgrami i Szwedami. Ten bałamutny pod względem chronologicznym nagrobek wystawił ojcu syn Jan, kiedy wrócił z wyprawy wiedeńskiej (Łukaszewicz, Krótki opis II, s. 407, 408). Elżbieta z Grudny swoje dziedziczne wsie, Biezdrowo i Zakrzewo w p. pozn. sprzedała wyderkafem w r. 1670 za sumę 20.000 zł malżonkom Jezierskim (P. 869 k. 67). Od Jana Proskiego, starosty nakielskiego, w r. 1679 kupiła za 50.000 zł Karczewo, Wolikowo, Plastowo cz. Budziełowo i Łęki Wielkie w p. kośc. (N. 225 k. 723v), ale mu te dobra w r. 1682 za takąż sumę odprzedała (P. 1105 XI k. 27). Kwitowała się w r. 1680 z Franciszkiem Belęckim z pretensji związanych z dzierżawą Panigrodza w p. kcyń. i Bądecza w p. nakiel. (N. 185 k. 972). Żzyła jeszcze w r. 1695 (N. 189 k. 187v), a nie żyła już 1700 r. (P. 1139 XII k. 81). Jedyny syn Jan. Z córek, Jadwiga wyszła 20 II 1662 r. we Wronkach za Macieja Mielżyńskiego, starostę kcyńskiego (Kopia pobożnej pamięci), umarła w Morakowie w r. 1664, pochowana ok. 8 X (ib.). Katarzyna wyszła przed r. 1679 za Wacława Zaleskiego, podkomorzego łęczyckiego, z którym rozwiodła się przed r. 1687 i 2-o v. poslubiła przed r. 1695 Pawła Morawskiego. Oboje żyli jeszcze w r. 1706.
Jan (Jan Gabriel), syn Jana i Grudzińskiej, obrany 26 I 1672 r. posłem na sejm (P. 199 k. 29v), marszałek sejmiku elekcyjnego kandydatów na urząd podkomorzego wschowskiego 2 VII 1677 r., przy czym jednym z kandydatów został on sam (Ws. 44 k. 226v) i w r. 1678 był podkomorzym (Bon.). Kasztelan kaliski 1690 r. (Z. T. P. 35 s. 1219). Asystował 1661 r. przy czynności prawnej pannie Zofii Szołdrskiej, czesnikównie kaliskiej, jako jej brat "ze stryjecznych rodzony" (P. 1072 X k. 569v). Trzech poddanych z Wronek dał w r. 1671 matce swej (Kc. 131 k. 230). Był już t.r. mężem Ludwiki Kostczanki, córki Stanisława, starosty lipińskiego, i Jadwigi Gułtowskiej (P. 1870 k. 81v), która wniosła mu rozległe dobra szamotulskie i wronieckie. Jadwiga z Kostków wespół z siostra Joanną, żoną Aleksandra Tarły, wojewodzica lubelskiego, dobra Racat, Darnowo, Witkówki, Spytkówki, Lubosz, Słonino, Kurowo, Wagliny w r. 1675 sprzedały za 140.000 zł Dorocie z Sienna Sulmowskiej, wdowie po Krzysztofie Broniszu, i jej synom, Piotrowi i Janowi Broniszom (P. 1427 k. 365v). Oboje Ł-ccy, dziedzice miasta Szamotuł, zamek tamtejszy, zw. "Świdwiński", z przyległościami t.r. darowali franciszkanom obserwantom i zapisali im 10.000 zł na erygowanie konwentu i wystawienie kościoła (P. 1427 k. 384). Od Stanisława Siemiątkowskiego w r. 1679 kupił za 3.000 zł dziedzinę pustą Dumańskie i Nowąwieś, przyległe do Szamotuł, które Siemiątkowski nabył od "uczc." Tomasza i Jana Bryszkowskich (P. 1429 k. 392v). Morakowo w p. kcyń. w r. 1680 sprzedał za 45.000 złp Janowi Wojciechowi Łakińskiemu (P. 1101 III k. 67). Ludwika z Kostków umarła w r. 1680, pochowana w Poznaniu u Jezuitów (Łuk.). Jan uczestniczył 1683 r. w wyprawie wiedeńskiej. Od Jana z Łagowca Sczanieckiego w r. 1686 kupił za 27.000 zł Kiszewo Wielkie i Koszewko w p. kal., ale ta transakcja wtedy narazie została unieważniona (P. 1112 VII k. 55) i doszła do skutku dopiero w r. 1690 (P. 1431 k. 344v). Po śmierci podstolego koronnego, Stefana Grudzińskiego, pretendując do masy spadkowej po nim, zajął siłą w r. 1686 miasto Wieleń z przyległościami (P. 1112 XII k. 1; Z. T. P. 34 s. 456). Mianował t.r. plenipotentów w imieniu swych dzieci urodzonych ze zmarłej Kostczanki, tj. Jana, Aleksandra, Władysława, Heleny i Ludwiki (Z. T. P. 34 s. 466). Od braci, Ludwika i Jana Bobrownickich w r. 1687 dostał zobowiązanie do sprzedaży części Szczepankowa w p. pozn. za 16.000 zł (P. 1113 III k. 14), a kupił od nich owe dobra w r. 1688 (P. 1116 XIII k. 42). W imieniu swych dzieci, jako jedynych po śmierci ich ciotki Tarłowej spadkobierców Aleksandra Kostki, dziedzica dóbr wieleńskich, skwitował w r. 1687 spadkobierców Stefana Grudzińskiego, podstolego koronnego (P. 1113 I k. 24v). Od jednego z tych spadkobierców, Piotra Opalińskiego, wojewody łeczyckiego i starosty generalnego wielkopolskiego, w r. 1688 kupił za 500.000 zł wsie: Falimrów, Szczerbin, Kościerzyna, rzeszków, Dobrzyniew, Młotków, Czajcze, Młotkówko, Bługów, Tłukom, Kunów, Kruszka, Gromadno, Radzicz, Dąbrówka, Samostrzele, Mrozowo, Kraczki, Żelazna, Kijaszków i folwark pusty w pow. nakiel., które to dobra przypadły wojewodzie z dokonanych w r. 1687 działów ze współspadkobiercami podstolego, Działyńskimi (P. 1115 II k. 2v, 1430 k. 35). Podkomorzy wschowski swoje wsie dziedziczne, Biezdrowo, Pierwoszewo, Zakrzewo w p. pozn. t.r. sprzedał wyderkafem za 35.000 zł Krystynie z Chociszewskich Przybyszewskiej, sędzinie grodzkiej bydgoskiej (P. 1115 II k. 42). Od Adama Kwileckiego w r. 1688 kupił za 22.000 zł Pierwoszewo p. pozn. (P. 1116 XIII k. 31). Ta ostatnia transakcja, w zestawieniu z poprzednią, niezbyt zrozumiała? Dziedzic miasta Łobżenicy z przyległościami, owo miasto i wsie, Piesna, Bługowo, Kunowo, Rataje, w r. 1690 sprzedał wyderkafem za 65.000 zł swej matce (P. 1431 k. 473). Wieś Luchową z tego klucza w takiż sposób sprzedał wtedy za 20.000 zl małżonkom Boguckim, zaś Kościerzynę Spaloną za 25.000 zł Wojciechowi Łakińskiemu (ib. k. 500v, 304v). Dziedzic dóbr Krocz w p. pozn. w r. 1690 (Z. T. P. 35 s. 1219). Umarł w r. 1693 (Estr. XXXI s. 30). Synowie Jan, Aleksander i Wladysław. Z córek, Helena, ochrzcz. 9 X 1672 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), wydana przed r. 1697 za Jakuba Szczawińskiego, wojewodzica inowrocławskiego, wdowa po nim w r. 1707, wyszła 2-o v. przed r. 1711 za Jana Ignacego Działyńskiego, wojewodę pomorskiego, umarła między r. 1715 a 1723. Ludwika, jeszcze w świecie w r. 1687 (P. 1113 I k. 24v), juz w r. 1695 pod imieniem Teresy dominikanka ("katarzynka") w Poznaniu przy ul. Wronieckiej (N. 189 k. 189v). Nie żyła juz w r. 1726 (Z. T. P. 46 k. 1363).
1. Jan, syn Jana i Kostczanki, wraz z braćmi dostał w r. 1680 skrypt od babki, starościny nakielskiej (N. 185 k. 974). Od ks. Wojciecha Ł-go, proboszcza szamotulskiego i biezdrowskiego, stryjecznego brata swego ojca, uzyskał w r. 1694 cesję praw do części wsi Wiry Wielkie i Łęczyca w p. pozn. (P. 1127 I k. 85v). T.r. wespół z bracmi skwitowany przez ciotke Katarzynę z Ł-ch Morawska (P. 1128 IX k. 58). Z przeprowadzonych 12 VII t.r. działów braterskich wziął majętność szamotulską, to znaczy miasto Szamotuły z zamkiem, wójtostwem i folwarkiem, folwark zw. Świdwińskie, przedmieścia Starawieś i Targowisko młyn Grabowiec, wsie, Szczuczyn z folwarkiem, Piotrkówko Małe, Piotrkówko Wielkie z folwarkiem, folwark Staremiasto, wsie, Gąsawy z folwarkiem, Kępa, Gałowo z folwarkiem, części wsi Brodziszewo, folwark Jastrolesie cz. Diabłowo (dziś Ostrolesie), wsie, Jastrowo, Śmiłowo z folwarkiem, Szczepankowo z folwarkiem, młyn i piłę, drugi młyn Borowiec za rzeką, wieś Kiszewko z folwarkiem w p. pozn. Ponadto wsie Falmierowo (dziś Chwalmirowo) z folwarkiem, Dobrzyniewo, Młotkowo, Młotkówko, Gruszka, Gromadno, Kijaszkowo, z folwarkami, młyn wodny Klawek w p. nakiel., wszystko ocenione na 212.000 zł (P. 1139 XII k. 48). Przypadłe sobie z działów braterskich części Szczepankowa w p. pozn. w r. 1695 sprzedał za 20.000 zł braciom, Antoniemu Hieronimowi, ks. Józefowi, Stanisławowi i Zygmuntowi Cieleckim (P. 1130 VII k. 123). W Toruniu 1 III 1699 zaślubił Teresę Antoninę z Lubrańca Dąmbską (Estr. XIV s. 325), córką Zygmunta, wojewody brzeskiego-kuj., i Jadwigi Górskiej, za ktora na poczet posagu 50.000 zł dostał od teścia zaraz 30.000 zł i oprawił tę sumę na połowie miasta Szamotuł i wsi przyległych (P. 1137 VIII k. 7). Jeszcze t.r. wsie Falmierowo z folwarkiem, Dobrzyniewo, Młotkowo, Młotkówko, Gruszka, Gromadno, Kijaszkowo oraz młyny Klawek i Krogulec w p. nakiel. sprzedał za 190.000 zł szwagrowi Szczawińskiemu (P. 1137 VIII k. 46). Wieś Szczuczyn ze stawem Mędzików z klucza szamotulskiego w r. 1700 sprzedał za 44.000 zł Piotrowi Kąsinowskiemu, sędzicowi grodzkiemu wałeckiemu (P. 1139 XII k. 26) i zaraz potem wsie z tegoż klucza, Gąsawy i Kępa, sprzedał za 65.000 zł jego bratu, Władysławowi Kąsinowskiemu (ib. k. 33). Swemu bratu. Włądysławowi w r. 1700 sprzedał za 15.000 zł części wsi Kunowo i Bługowo w p. nakiel., które były pod dożywociem ich zmarłej babki (ib. k. 81). Teresa Antonina z Dąmbskich umarła w r. 1700, pochowana 7 VI w Poznaniu w kościele Jezuitów (Estr. XX s. 14, XXVII s. 322). Ożenił się Jan powtórnie, biorąc Katarzyne Mycielską, córkę Adama, stolnika poznańskiego, i Anny Niegolewskiej, a kontrakt małżeński, pod zakładem 100.000 zł spisany został na zamku w osiecznej 15 XII 1702 r. (Ws. 77 IV k. 45v). Bratu Aleksandrowi sprzedał w r. 1705 za 220.000 zł miasto Szamotuły z przedmieściami Targowisko i Psiepole, z folwarkami Świdwińskie, Wójtostwo i Staremiasto, oraz ze wsiami: Nowawieś (bez folwarku), folwark Siemiątkowskie (znajdujący się w posiadaniu kapituły kolegiackiej szamotulskiej), Gałowo z folwarkiem, Śmiłowo z folwarkiem, Jastrowo, bez folwarku, ale z sołectwem i częścią wsi Brod ziszewo, wreszcie folwark Jastrolesie cz. Diabłowo w p. pozn. (P. 1144 k. 96). Transakcja ta musiała nie dojśc do skutku, widzimy potem Jana inaczej dysponującego tymi dobrami. Od brata żony, Macieja Mycielskiego, uzyskał w r. 17010 zobowiązanie, iz gdy ów szwagier skończy 24 lata, sprzeda Ł-mu Boguniewo, Słomowo, Pacholewo, Szczytno, Nienawiść, Głęboczek i Zielonkę w p. pozn. za 100.000 zł (P. 1145 k. 76v). Była to forma spłacenia sumy 100.000 zł posagu Katarzyny Mycielskiej, która też zaraz skwitowała brata z takiejże sumy posagowej (ib. k. 77v). Jan Biezdrowo, Zakrzewo, Pierwoszewo i Popowo w p. pozn. w r. 1713 sprzedał za 199.000 zł bratu Aleksandrowi (P. 1147 II k. 105). Z żoną wzajemne dożywocie spisał w r. 1716 (N. 199 s. 14). Utwierdził w r. 1719 kontrakt sprzedaży miasta Szamotuł z przedmieściami, Nowawieś, Staremiasto i Targowisko, z folwarkiem Świdwińskim, z wsiami, Gałowo, Jastrowo, Śmiłowo oraz częścia Brodziszewa na rzecz Władysława Konstantego Kęsinowskiego, pod zakładem 240.000 zł (P. 1171 k. 44). Jako były dziedzic Kiszewa i Kiszewka, zawierał w r. 1725 układ z Pruszakami (Z. T. P. 46 k. 835). katarzyna z Mycielskich umarła w Boguniewie 21(6?) I 1727 r. pochowana w Szamotułach (LM Szamotuły; LM Parkowo). jan folwark pusty Staremiasto z dóbr wronieckich sprzedał w r. 1730 za 4.000 zł ks. Janowi Bogusławskiemu, proboszczowi we Wronkach (P. 1272 k. 34). Umarł w marcu 1733 r. (LM Parkowo), nie pozostawiając potomstwa.
2. Aleksander, syn Jana i Kostczanki, ur. ok. r. 1677, łowczy kaliski 1699 r. (Bon.), pułkownik regimentu dragonów w r. 1712 (P. 285 k. 89). Wspomniany w skrypcie wystawionym przez babkę w r. 1680 (N. 185 k. 974). Wskutek działów braterskich z 12 VII 1694 r., dziedzic dóbr wronieckich, tj. miasta Wronki, falbierni i młyna końskiego oraz młynów: Smolnica, Nadolnik, Pojśrzednik, folwarku Zamoście, wsi: Popowo z folwarkiem, Nowawieś z folwarkiem, Samołęż, Nowy Folwark, Biezdrowo z młynem, Zakrzewo, Pierwoszewo z folwarkiem, folwarku Staremiasto, wsi Krotecz (dzis Krucz) z folwarkiem i Hamrzysko z młynem, Biała, Klempicz Niemiecka, folwarku Rzeczyn cz. Rzecin w p. pozn., zaś na Krainie: wsi Szczerbin z folwarkiem, Kościerzyna Wielka z folwarkiem i młynem, Rzęskowo z folwarkiem, Tłuko z folwarkiem, Czajcze z folwarkiem w p. nakiel., oszacowane na 292.479 zł (P. 1139 XII k. 47). Wedle zobowiązania z r. 1695, Kościerzyne Spaloną i Szczerbin w r. 1697 sprzedał Janowi Łakińskiemu (P. 1133 II k. między 18 a 30v). Wsie Czajcze, Tłukom i Rzęskowo w p. nakiel. sprzedał w r. 1697 za 106.000 złp Kazimierzowi Łakińskiemu (P. 1133 II k. 67). Z tego Rzęskowo odkupił od niego w r. 1698 za 26.000 zł i zaraz za taką sumę sprzedał jego bratu, Janowi Łakińskiemu (P. 1135 VII k. 111v, 112). Miasto Wronki i wsie, Nowawieś, Samołęż, folwarki, Nowy Folwark, Staremiasto, Zamoście, oraz wieś Popowo sprzedał wyderkafem w r. 1697 na trzy lata za 100.000 zł Damianowi Garczyńskiemu (P. 1133 V k. 8). Części wsi Bługowo i Kunowo w p. nakiel. w r. 1699 sprzedał za 13.000 zł bratu Władysławowi (p. 1136 I k. 214). Miasto Wronki oraz wsie: Nowawieś, Samolęż, folwarki, Nowy Folwark i Staremiasto, wieś Popowo, Niemiecka Wieś, folwark Zamoście sprzedał t.r. za 150.000 zł Wojciechowi Krąkowskiemu, kasztelanowi krzywińskiemu (P. 1137 VIII k. 15), ta jednak transakcja najwidocznie nie została zrealizowana. Współspadkobierca Andrzeja Ł-go, stryja swego ojca, skwitowany w r. 1700 przez Bułakowskich (P. 1139 XIII k. 21). Ożenił się przed r. 17-5 z Anną Dzierzbińską, córka Kazimierza, sędziego ziemskiego wschowskiego, i Marianny Czackiej, wdową 1-o v. po Macieju Niegolewskim, chorąży wschowskim, i wraz z nią w r. 1705 zawierał z bratem Janem, jak to było wyżej, kontrakt kupna od niego za sumę 220.000 zł miasta Szamotuł z przyległymi wsiami (P. 1144 k. 96). Anna Dzierzbińska nie żyła już w r. 1708, kiedy Aleksander w imieniu zrodzonego z niej syna, Andrzeja Józefa Antoniego, cedował pewną sumę Franciszkowi Gorzyńskiemu, gwardianowi franciszkanów konwentualnych poznańskich, i całemu klasztorowi (P. 1144 k. 244). Jako posesor z mocy praw dożywotnich po żonie miasta Wronek oraz wsi Biezdrtowo i Pierwoszewo, a ojciec Andrzeja, w r. 1711 reprotestował sie przeciwko pasierbowi swej zmarłej żony, Michałowi Niegolewskiemu, chorążemu wschowskiemu (P. 282 II k. 32). Od brata Jana, jak już wiemy, w r. 1713 kupił za 199.000 zł Biezdrowo, Zakrzewo, Pierwoszewo i Popowo, a w r. 1720 sprzedał te wsie za 100.000 zł Zofii Podoskiej, wdowie po Władysławie Szembeku, mieczniku smoleńskim (P. 1176 k. 73v). Umarł w Krotczu 17 III 1723 r., licząc sobie ok. 45 lat (LM Lubasz). Syn jedyny Andrzej. Jedno dzieci Ludwiki z Ł-ch Sczanieckiej trzymała do chrztu 1 XI 1738 r. Franciszka Ł-a "łowczanka kaliska" (LB Zajączkowo). Mogła to być tylko córka Aleksandra, o której jednak nic więcej nie wiem.
Andrzej (Andrzej Józef Antoni), syn Aleksandra i dzierzbińskiej, ochrzcz. 22 VI 1705 r. (LB Niechanowo), dziedzic po ojcu Wronek z przyległościami, a wśród nich dóbr: Krotecz, Biała, Hamrzysko, Klempicz 1725 r. (Z. T. P. 43 k. 518). Od Ignacego Jarnowskiego i jego przyrodniego rodzeństwa, Gomolewskich, kupił w r. 1735 Gorzewo w p. pozn. (P. 242 k. 81). Od Jana Leona Korzboka Zawadzkiego, wedle kontraktu z r. 1735, kupil w r. 1736 za 65.000 zł Wyganowo z folwarkiem Psiepole w p. pyzdr. (P. 246 k. 18v), ale jeszcze t.r. odstąpił od kontraktu kupna (Ws. 85 k. 105v). Nie żył juz w r. 1741, kiedy jego żona, rodzono-stryjeczna siostra, Wiktoria Ł-a, córka Władysława, kasztelana kruszwiśckiego, i Marcjanny Kadzidłowskiej, była już 2-o v. żoną Piotra Wegorzewskiego, łowczego poznańskiego. Z niej była córka jedynaczka Katarzyna, dziedziczka miasta Wronek z przyległościami. Jej stryj i opiekun Józef Ł-., kasztelanic kruszwicki, sprzedał t.r. miasto Wronki oraz wsie: Nowawieś, Samolęż, Wrzecien (inaczej Rzecin), Olendry zwane Jesienno Zamoście, Staremiasto pustki, młyny: Smolnica, Nadolny i Górny, młyn Pieła, Folusz, Falbiernia w p. pozn. za 404.000 zł Maciejowi Koźmińskiemu, wojewodzie kaliskiemu (P. 1265 k. 47). Katarzyna żyła jeszcze w r. 1747 (P. 1289 k. 170).
3. Władysław, syn Jana i Kostczanki, mianowany kasztelanem kruszwickim 3 I 1717 r. (Kossak. III). Obok braci wymieniony w zapisie matki z r. 1680 (N. 185 k. 974). Z działów braterskich, przeprowadzonych w r. 1694, dostały mu sie dobra nastepujące: miasto Łobżenica z folwarkiem i młynem wodnym, wsie: Rataje, Pisna z folwarkiem opustoszałym, Luchowo z folwarkiem i młynem wodnym, Liszkowo z folwarkiem, Liszkowo folwark, wieś Radzicz Niemiecka z młynem, folwark Dąbrówka, wsie, Samostrzel z folwarkiem, Mrozowo z folwarkiem, Kraczki z folwarkiem, Żelazno, wszystkie w pow. nakiel. Babce swej, Elżbiecie z Grudzińskich Ł-ej, starościnie nakielskiej, dał w r. 1695 w dożywotnie uzytkowanie sumę 61.000 zł, pochodzącą z sumy 65.000 zł zapisanej wyderkafem tekj babce przez jej syna a jego ojca na mieście Łobżenicy i na wsiach, Piesna, Bługowo, Kunowo i Rataje, i druga sumę 1.000 zł w skutku zawartej ugody (N. 189 k. 187v, 189v, 191v). od brata Aleksandra w r. 1699 kupił za 13.000 zł części Bługowa i Kunowa , wsi, które były w dożywociu babki (P. 1136 I k. 214). Inne części tychże wsi kupił w r. 1700, już po śmierci babki, za 15.000 od brata Jana (P. 1139 XII k. 81). Dobra Radzicz, Liszkówko (chyba folwarki?), Dąbrówka sprzedał w r. 1700 za 55.000 zł Henrykowi Golczowi, zaś Luchowo za 20.000 Pawłowi Dorpowskiemu (N. 191 k. 88v). Występował w r. 1703 jako jedyny(!) spadkobierca zmarłej babki Elżbiety z Grudzińskich, kiedy cedował Michałowi Raczyńskiemu, podsędkowi ziemskiemu poznańskiemu, swoje prawa do łanu kmiecego we wsi Klunia (dzis Klonia) Mniejsza (N. 192 k. 56). Liszkowo sprzedał w r. 1711 za 40.000 zł podsędkowi Raczyńskiemu (N. 193 s. 172). Był juz w r. 1711 mężem Marcjanny Kadzidłowskiej, córki Jana, podkomorzego inowrocławskiego, i Konstancji Dąmbskiej (I. Kon. 73 k. 281v; N. 198 s. 124). Mimo wspomnianych wyżej transakcji z Golczem i Raczyńskim wystepował w r. 1715 jako dziedzic Liszkowa, Dąbrówki i innych dóbr, kiedy zawierał kompromis z Janem Łakińskim, dziedzicem Kościerzyny Spalonej (Z. T. P. 40 k. 61). Temu Łakińskiemu t.r. sprzedał dobra Radzicz z sołectwem i młynem, Liszkowo z folwarkiem, Liszkówko i Dabrówke folwark za 140.000 t. (N. 198 s. 124). Spełniając zobowiązanie dane w Bługowie 30 VII 1715 r. swoją część kamienicy w Poznaniu przy ulicy Świetojańskiej, koło kolegium jezuitów, dał w r. 1717 swemu od lat wielu słudze, Mikołajowi Swoińskiemu (N. 199 s. 159v). Wsie, Samostrzele, Mrozowo, Żelazno, Kraczki sprzedał w r. 1720 za 184.500 zł Wojciechowi Bnińskiemu, majorowi J. Kr. Mci. Dopełnił w ten sposób zobowiązania, które dał był w r. 1698 ojcu tego majora, zmarlemu Piotrowi Bnińskiemu, sędziemu grodzkiemu nakielskiemu (N. 201 III k. 19). Jako obecnego dziedzica Bługowa i Kunowa pozywali go w r. 1724 jego bracia, Jan i Andrzej (Z. T. P. 42 k. 641). Nazwany t.r. dziedzicem Luchowa (ib. k. 1084). Dopiero w r. 1725 miasto Łobżenicę wsie, Piesna, Rataje, Luchowo, Bługowo i Kunowo, a więc klucz łobżenicki, mocno już uszczuplony, sprzedał za 462.000 zł Józefowi Stefanowi Radolińskiemu, podkomorzemu wschowskiemu, kupując nawzajem od tego podkomorzego za 130.000 zł wsie, wtoru Wola Rozostowa, Bratuszyno, Kalinowa, Bogdałowo, Klwany i Galewo w pow. koniń., część dawnego klucza brudzewskiego (P. 1203 VIII k. 41v). Na tych też dobrach dał oprawę i dożywocie swej żonie (I. Kon. 76 k. 170). Oboje małżonkowie zawierali w r. 1726 z Rafałem Mękarskim kontrakt o dzierżawę wsi Koziejaty w p. brzeskim-kuj., niewątpliwie własnej Marcjanny z Kadzidłowskich (G. 94 k. 441). Krótko potem kasztelan zmarł (według Bonieckiego w poczatkach r. 1727) i pani Marcjanna w r. 1728, już będąc 2-o v. żoną karola Wodzyńskiego, miecznika mozyrskiego, w imieniu własnym oraz swych dzieci, Józefa, Wiktorii i Ludwiki Ł-ch, zawierała kompromis z Kazimierzem i Anną z Dobrosielskich Bogusławskimi (I. Kon. 76 k. 234v). Mając po ojcu i z działów z siostrami wieś Biskupie w p. kon., w r. 1733 dała temu Bogusławskiemu zobowiązanie sprzedania tych dóbr za 30.000 zł (ib. k. 490). Nie żyła juz w r. 1734 (P. 1239 k. 127v). Z córek, Wiktoria, ur. ok. r. 1716, najpierw, jak widzieliśmy wyżej, żona stryjecznego brata, Andrzeja Ł-go, potem 26 XI 1740 r. poslubiła w kosciele Bożego Ciała w Poznaniu Piotra Wegorzewskiego, łowczego poznańskiego, zmarłego między r. 1761 a 1763, umarła sama 25 VI 1768 r., mając ok. 70 lat, pochowana u Reformatów w Osiecznej. Ludwika, niezamężna w r. 1735 (P. 1240 k. 75v), wyszła przed r. 1737 za Franciszka z Łagowca Sczanieckiego, w latach późniejszych podczaszego i sędziego surogatora poznańskiego, którego przeżyła i umarła 27 V 1787 r., pochowana 3 VI u Reformatów w Szamotułach.
Józef, syn Władysława i Kadzidłowskiej, mianowany w r. 1760 podkomorzym brzeskim-kuj. (K. P. nr 47, wiadomośc z 19 XI), chorąży znaku usarskiego królewicza Fryderyka 1761 r. (Bon.; I. Kon. 79 k. 367v), poseł na sejm konwokacyjny 1764 r. i elekcyjny Stanisława Augusta (Bon.), pułkownik chorągwi pancernej Wielopolskiego, koniuszego koronnego 1766 r. (I. Kon. 80 k. 56v), kawaler orderu Św. Stanisława 1768 r. (ib. k. 155v). Dobra swe Wolę Rozostową p. kon. zastawił w r. 1734 za 28.000 zł Stanisławowi Przybysławskiemu (P. 1239 k. 127v). Występował w r. 1735 jako współspadkobierca stryja Jana (P. 1240 k. 75v). Dziedzic Zakrzewa 1735 (G. 987 k. 10v). Ożenił się pierwszy raz w r. 1735 lub 1736 z Aleksandra Radolińską, wdową 1-o v. po Stefanie Łętkowskim, chorążym inowłodzkim (I. Kon. 76 k. 533v, 77 k. 39v). Jako współspadkobierca obok brata stryjecznego, Andrzeja, ciotki Heleny 1-o v. zamężnej Szczawińskiej, 2-o v. Działyńskiej, w imieniu swoim i tego stryjecznego brata zobowiązal się w r. 1736 dopełnić zobowiązania tej ciotki z r. 1714 i dobra jej, Falmierowo, Gromadno, Dobrzyniewo, Gruszki, Młotkowo, Młotkówko, młyn Klawek i pustki Kijaszkowo w p. nakiel. sprzedać za 201.000 zł Kazimierzowi Kitnowskiemu, sędziemu malborskiemu (N. 206 s. 19). Z żoną wzajemne dożywocie spisał w r. 1736 (I. Kon. 77 k. 39v). Od Franciszka Chrząstowskiego w r. 1737 kupił za 4.000 zł częsci we wsiach Zakrzewo, Żabiczyno, Redgoszcz, Wybranowo w p. kcyń. i w dobrach Gosławice z przyległościami w p. kon. (P. 1250 k. 112v). Był teraz dziedzicem jednej trzeciej Redgoszczy po matce i jednej trzeciej kupionej od Chrząstowskiego (Hip. Wagr., Redgoszcz). W r. 1738 dziedzic wsi: Wola Rozostowa, Bratuszyno, Klwany, Kalinowa, Galewo, Bogdałowo a także Janiszewo, Podłużyce, Kwiatkowo i Kuźnica w p. kon. (I. Kon. 77 k. 94v). Aleksandra z Radolińskich umarła w r. 1738, pochowana 8 V (A. B. Koło, W. 48), pozostawiając mężowi córkę jedynaczkę, Ludwike, w imieniu której, Józef częsci wsi Wilamów w p. szadkowskim, jej dziedziczne po matce, zastawił w r. 1742 za 4.000 zł Franciszkowi Dobrzyckiemu surogatorowi grodzkiemu kaliskiemu (I. Kon. 77 k. 265v). Jako współspadkobierca dziada macierzystego, kadzidłowskiego, podkomorzego inowrocławskiego, ułożył się w r. 1745 względem tej sukcesji ze swym ciotecznym rodzeństwem, Chrząstowskimi, rodzącymi się z Marianny Kadzidłowskiej, i skupił od nich prawa do części dóbr: Gosławice, Maliniec, Pęcław, Lichyn, Wielkopole, Gogolina, Niesłusz, Maruntów, Grójce, Grąblin, Belewo, Pętnów, Łężyn w p. kon. i do części wsi Kościeszki w p. radziej. W r. 1746 nabył te same prawa od Barbary z Chrząstowskich Naramowskiej, a w r. 1747 od ks. Franicszka Chrząstowskiego (ib. 78 k. 33, 45). Części w Kościeszkach, zarówno własne spadkowe jak i nabyte od Chrząstowskich, zobowiązał się w r. 1746 sprzedać FranciszkowiWysockiemu, skarbnikowi bydgoskiemu (ib. k. 35). Z ojczymem Wodzyńskim jako posesorem wsi Koziejaty, macierzystej Jozefa, zawierał w r. 1746 układ (Z. T. P. 51 k. 44). Od Józefa i Andrzeja braci Dzierzbickich uzyskał w r. 1749 zobowiązanie sprzedaży części dóbr zawada, Konary i oczkowice w p. kośc. (I. Kon. 78 s. 338). Miał też Wolę Jurkową w p. brzeskim-kuj., ktorą to wieś w r. 1755 zastawił za 1.140 zł Jakubowi Sułkowskiemu, podstolemu kowalskiemu (ib. s. 916). Jego drugą żoną była Jadwiga Dzierzbicka, podczaszanka łęczycka, trzecią Jadwiga Nepomucena z Wierzbna Pawłowska, córka Macieja, kasztelanica biechowskiego i Wiktorii Święcickiej, wdowa 1-o v. po Franciszku Garczyńskim, podkomorzym wschowskim, ur. w Posadowie, ochrzcz. 21 X 1725 r. (LB Lwówek), dziedziczka dóbr lwowieckich. Data zawartego z nią ślubu trudna do ustalenia, bo akt wzajemnego dożywocia wpisany w księge Inskrypcji Poznańskich z r. 1755 jest notorycznie sfałszowany (P. 1315 k. 152v). Oboje małżonkowie spisywali to wzajemne dożywocie w r. 1758 (I. Kon. 79 k. 75). Józef, dziedzic Wybranowa i Zakrzewa, skwitowany w r. 1759 przez Hieronima Skarbka Rudzkiego z 16.000 zł z zastawu Wybranowa (Kc. 144 k. 87v). Od "ucz." Fabiana Kadocha, mieszczanina poznańskiego, i żony jego Teresy z Dąbrowiczów w r. 1765 kupił za 16.500 zł kamienicę przy Rynku w Poznaniu (P. 1339 k. 4). Od Antoniego Modzelewskiego uzyskał w r. 1767 zobowiązanie sprzedania za 20.000 zł wsi Wola Podłężna w p. kon. (I. Kon. 80 k. 105v). Od Franciszka Kistowskiego w r. 1768 dostał zobowiązanie sprzedania za 15.000 zł połowy wsi Sarnowa w p. gnieźn. (G. 100 k. 320). Dnia 1 X 1771 r., przyjechawszy z kościoła w Lubaszu do swej wsi Krotecz, "na rannym śniadaniu zdrów i wesoły", okolo godziny 10 dostał ataku serca i wkrótce potem zmarł. Pochowany 11 X u Reformatów w Szamotułach (LM Lubasz; Nekr. Reform. Szamotul.), tu data zgonu 4 X). Kazanie pogrzebowe wygłoszone w kościele Reformatów szamotulskich nosi datę 14 XI (Estr. XXVI s. 385). Wdowa zaślubiła 2-o v 17 V 1772 r. Łukasza Bnińskiego, pułkownika chorągwi pancernej J. Kr. Mci (LC Śmigiel), z czasem sędziego ziemskiego poznańskiego. Zapisała mu przed slubem sumę 100.000 zł. Była dziedziczką miasta Lwówka z przyległymi wsiami (Ws. 95 k. 165). Rozwodząc się z Bnińskim w r. 1790 mianowała plenipotentem swego syna Melchiora Ł-go (Ws. 106 k. 15v). Umarła 18 VII 1807 r. (Nekr. Dominik. Pozn.). Z pierwszej żony była, jak juz pisałem, córka jedynaczka Ludwika, dziedziczka po matce dóbr: Kwiatkowo, Koźmino, Głowy, Sacały, Kuxnica z Dabrową, Pustkowy w p. kon., Kozubów, Łękoszyn, Wielanowo w p. sier. (I. Kon. 83 k. 269v; I. Kal. 209/213 k. 54). zaslubiła ona 1-o v. we Lwówku 19 II 1760 r. Aleksego Skrzypińskiego, pisarza grodzkiego kaliskiego, zmarłego krotko przed 12 II 1766 r., a 2-o v. w r. 1776 poszła za Józefa Drywa Zakrzewskiego, regenta grodzkiego poznańskiego, potem pisarza grodzkiego pyzdrskiego, umarła w r. 1784, pochowana w Kole u Bernardynow 9 VIII. Z drugiej żony corka Weronika, która przed r. 1774 poslubiła Adama Kwileckiego, kasztelanica lędzkiego, z czasem kasztelana przemęcekiego i żyła jeszcze 18 III 1792 r. Z trzeciej żony byli synowie i córka. Spośród synów, Julian Bogusław Onufry Stanisław Kostka Józef Jan Nepomucen Antoni, ur. w Posadowie, ochrzcz. 27 II 1759 r. (LB Niepart), niewatpliwie wcześnie zmarły. Melchior, o którym niżej. Stanisław Józef Piotr, ur. w Posadowie 1 XII 1763 r. (ib.), zmarły wcześnie. Córka Bibianna Barbara Tekla, ur. w Posadowie 30 XI 1767 r., zmarła tamże 30 XI 1771 r. (LB, LM Lwówek).
Melchior (Klot Kasper Melchior Baltazar), syn Józefa i Pawłowskiej, ur. w Posadowie 7 I 1761 r. (LB Lwówek), rotmistrz kawalerii narodowej i kawaler orderu Św. Stanisława 1792 r. (P. 1369 k. 930), pułkownik wojsk polskich 1807 r. Od 10 XII 1774 r. miał wyznaczonych przez krola opiekunów: ojczyma Łukasza Bnińskiego, i wuja Jana Węgorzewskiego, łowczyca poznańskiego, ktory w r. 1775 zrzekł sie tej opieki do której w jego miejsce weszli t.r. obok Bnińskiego szwagier Adam Kwilecki i Wojciech Węgorzewski, łowczyc poznański (P. 1079 k. 179). Dobra swe Sieraków, Mchówko cz. Janowiec, młyn Koziejady należ. do Sierakowa, Wola Jurkowa i młyn Zochel oraz siedlisko puste w Mąkoszynie sprzedał w r. 1786 za 115.000 zł Janowi Suchorzewskiemu, wojskowemu wschowskiemu (P. 1363 k. 95v, 1368 k. 156v), zaś wedle kontraktu spisanego 14 VII 1787 r. kupił od Michała Moszczeńskiego, podkomorzego J. Kr. Mci, za 220.000 zł połowę Chraplewa i całe dobra: Chmielno, Lipie i Nietrzeba w p. pozn., z której to ceny jeszcze t.r. zapłacił 44.182 zł (P. 1375 k. 73). Zawarł 10 XII 1789 r. ze swym ciotecznym bratem, Franciszkiem hr. Komorowskim, jednym z synów Jakuba, kasztelana santockiego, i Antoniny Pawłowskiej 2-o v. Szeptyckiej, ugodę dotyczącą spadku po Pawłowskich (P. 1366 k. 437v). Od innego ciotecznego brata, Antoniego Komorowskiego, kupił, wedle kontraktu z 12 VII 1791 r., jego część w macierzystych dobrach zebowskich w p. pozn., tj. we wsiach Zebowo, Zebówko, Konin z folwarkiem zw. Paryżewo, Bolewice i Pawłówko z Holendrami zwanymi: Suche, Tarnowskie, Nowe, Węgierskie, Grudzińskie, Sempolskie, Wymysłowskie oraz z młynami Sempolskim i Wegielskim (I. Kon. 84 k. 288). Jeszcze inną czwartą częśc w tychże dobrach, należącą do Franciszka Komorowskiego, kupił za kontraktem z 29 VI 1792 r. za 191.778 zł (P. 1369 k. 986v). Pochodzące ze spadku po Andrzeju Ł-im, stryjecznym bracie ojca, dobra Krotecz, Hamrzysko, Biała, Klempicz, oraz Holendry: Kroteckie, Smolnydół, Wilczymłyn, z nowo wybudowanym gościńcem sprzedał w r. 1792 za 500.000 zł Augustynowi Koxmińskiemu, rotmistrzowi kawalerii narodowej (P. 1369 k. 930). Stanowiły one dawniej część klucza wronieckiego, który teraz Koxmiński scalał. Melchior od Meysnera w r. 1793 kupił Kuflewo (Bon.). Po ojcu dziedzic części Redgoszczy, od Kaspra Skarbka kupił 2/6 tychże dóbr oraz 1/3 Gosławic. Był 24 V 1805 r. dziedzicem całej Redgoszczy z Zakrzewem, Żabiczynem i Wybranowem (Hip. Wągr., Redgoszcz). Umarł w Poznaniu 9 III 1829 r. (LM Lwówek: Nekr. Dominik. Pozn.). Żoną jego była Regina Smętkówna alias Smętkowska, ur. w Grońsku, ochrzcz. 26 II 1769 r., córka "prac." Jana i Magdaleny Smętków, poddanych (LB Lwówek). Poślubił ją 17 II 1801 r., kiedy już troje ich dzieci było na świecie (LC Lwówek): Ewa, ur. 24 XII 1789 r. zmarła w Bolewicach 19 III 1801 r. na ospę (LM Lwówek), Jan Józef Melchior, ochrzcz. 4 I 1795 r., zmarły na ospę tamże 11 III 1801 r. (ib.), i Antoni, o którym niżej. Po ślubie rodzili sie jeszcze synowie, Stanisław Kostka, ur. 1802 r., zmarły 7 IX 1804 r. (LM Lwówek), Jan Nepomucen, o którym niżej, oraz córka Weronika (Franciszka Salezja Weronika Wirydiana Marcina), ur. 26 I 1808 r. (LB Św. Marcin., Pozn.). W akcie jej chrztu matka nazwana tylko z imienia, co ma swoja niedwuznaczna wymowę. Żyła jeszcze ta Weronika 26 XII 1836 r., niezamężna (LB Brody). Z synów, Jan Nepomucen (Soter Jan Nepomucen Wojciech), ur. w Chraplewie 22 IV 1805 r. (ib.), zmarły w Woli Roznowskiej w parafii Brudzew w Królestwie Polskim 1 VII 1831 r., zrazu tam pochowany. Ciało jego w r. 1835 przewieziono do grobów rodzinnych w Lwówku (LM Lwówek; Hip. Wągr. Redgoszczy, tu data zgonu 6 VII 1831 r.). Był obok brata od r. 1827 współwłaścicielem Redgoszczy.
Antoni (Dionizy Wincenty Antoni), syn Melchiora i Smetkówny, ur. 20 IV 1797 r. w Bolewicach, (LB Lwówek), uznany za legalnego w nastepstwie małżeństwa rodziców i za specjalnym reskryptem królewskim wydanym przed 8 VI 1806 r., tj. przed data chrztu z ceremonii tak Antoniego, jak i jego młodszego brata, Jana Nepomucena (LB Lwówek). Od ojca wspólnie z bratem 18 XI 1827 r. przejął dobra Redgoszcz z Zakrzewem i Żabiczynem, a po śmierci brata w r. 1831 stał sie jedynym właścicielem tych dóbr, które potem na subhaście nabył syn Bolesław. Kiedy ten sam zmarł w r. 1857, Antoni przejął z powrotem Redgoszcz jako spadkobierca jego. T.r. 11 VI prawa swe do Redgoszczy przekazał córce Kazimierze (Hip. Wagr., Redgoszcz). Właściciel Posadowa i Chraplewa w pow. nowotomyskim, Kuflewa w Król. Polskim, w pow. nowomińskim, Zębowo w pow. bukowskim w r. 1859 sprzedał za 72.000 tal. kupcowi Schneiderowi z Cylichowy (Dz. P.). Był posłem na sejm poznański. Umarł w Posadowie 17 X 1864, pochowany we Lwówku (LM Lwówek; Dz. P.). W kaplicy w Wąsowie 5 VI 1820 r. zaślubił Nimfę Sczaniecką, córkę Łukasza i Weroniki Zakrzewskiej, właścicielkę Brodów (LC Wytomyśl), ur. w sierpniu 1803 r. w Brodach, zmarła w sierpniu 1838 r. w Posadowie. Z tego małżeństwa synowie: Władysław, o którym niżej, Stanisław (Staniszław Zygmunt Bernard), ur. w Chraplewie 20 V 1824 r. (LB Brody), zmarły tamże 3 VII 1825 r. (LM Lwówek), Bolesław (Bolesław Ksawery Łukasz) ur. w Lwówku 8 I 1828 r. (LB Lwówek), zrazu właściciel (posesor?) Szlachcina, potem na subhaście 30 V 1856 r. kupił ojcowska Redgoszcz, zmarły w Berlinie 3 I 1857 r. (LM Lwówek; Hip. Wagr., Redgoszcz, tu data zgonu 3 VI 1857), Zygmunt (Zygmunt Stefan Adam Mieczysław), ur. w Posadowie 6 VIII 1838 r. (LB Lwówek), właściciel Konina w pow. bukowskim, zmarły w Karlsbadzie 8 VII 1879 r., pochowany w Lwówku (LM Lwówek; Dz. P.). Z córek Antoniego, Weronika (Weronika Jadwiga Anastazja), ur. w Chraplewie 3 IV 1823 r. (LB Brody), zaślubiła w Poznaniu w kościele Św. Marcina 6 II 1842 r. Bronisława Dabrowskiego, właściciela Winnogóry (LC Lwówek), syna generała Jana Henryka. Dabrowski, któremu wniosła Kuflewo, umarł 2 IV 1880 r., ona umarła w Samostrzelu 28 VIII 1897 r. Em,ilia (Franciszka Regina Emilia Bolesława), ur. 9 III 1826 r. w Posadowie, zaślubiła 4 II 1845 r. Ignacego hr. Bnińskiego z Samostrzela, umarła 15 II 1907 r. Helena Bronisława Nepomucena, ur. w Chraplewie 25 XI 1830 r. (LB Brody), zapewne zmarła młodo. Wreszcie Kazimiera (Kazimiera Nepomucena Stefania), ur. 10 IV 1832 r. (LB Lwówek). Uzyskaną od ojca w r. 1857 Redgoszcz, sprzedała 26 XI t.r. za 106.500 tal. Stanisławowi-Edwardowi Janta Połczyńskiemu (Hip. Wagr., Redgoszcz). Dziedziczka Nietrzanowa i Szlachcina, poszła 10 XI 1862 r. za Tertuliana Stablewskiego, umarła w Szlachcinie 7 V 1892 r., pochowana w Nietrzanowie.
Władysław (Władysław Tomasz Józef Anastazy), syn Antoniego i Sczanieckiej, ur. w Chraplewie, ochrzcz. 7 III 1821 r. (LB Brody), właściciel dóbr lwówieckich z rezydencją w Posadowie, poseł do sejmu pruskiego, załozyciel ordynacji posadowskiej 1890 r., lwówieckiej 1892 r., hrabia pruski prawem primogenitury 11 XII 1893 r., umarł w Posadowie 6 III 1908 r., pochowany w Lwówku (LM Lwówek; Dz. P.). Jego żona była zaślubiona w Próchnowie 1 VI 1851 r. Antonina hr. Skórzewska córka Heliodora i Emilii hr. Goetzendorf Grabowskiej (LC Żoń), ur. w Poznaniu 4 II 1832 r., zmarła w Posadowie 15 VII 1905 r., pochowana w Lwówku (Dz. P.). Synowie: Stefan, o którym niżej, Mieczysław Jan, ur. w Posadowie 12 V 1861 r., zmarły tamże 20 I 1862 r. (LB, LM Lwówek) i Stanisław. Z córek, Maria (Marianna Antonina Emilia), ur. w Posadowie 19 I 1855 r. (LB Lwówek), zaślubiła w Lwówku 8 VI 1879 r. Alfreda hr. Tyszkiewicza Mycielskiego z Siedmirogowa i Zimnejwody, zmarła w Posadowie 3 I 1936 r., pochowana w Lwówku. Izabela (Izabela Emilia Weronika), ur. 30 VII 1859 r. w Posadowie (ib.), wyszła w Lwówku 17 VI 1893 r. za Jozefa hr. Tyszkiewicza, owdowiałego po jej młodszej siostrze, właściciela Wojnowa w pow. obornickim. Helena (Helena Józefina), ur. w Posadowie 20 IX 1862 r. (ib.), wydana w Lwówku 19 III 1888 r. za wspomnianego wyżej Józefa hr. Tyszkiewicza, zmarła w Drexnie 21 I 1890 r. Ofelia Celina Emilia, ur. w r. 1860, zmarła w Posadowie 14 III 1864 r. (LM Lwówek). Irena (Irena Ofelia), ur. w Posadowie 22 VIII 1863 r. (ib.), wydana w Lwówku 16 VII 1896 r. za Stefana hr. Mycielskiego, właściciela Wolsztyna, umarła tam 18 XII 1935 r., pochowana w Gostyniu. Antonina (Antonina Zofia), ur. w Posadowie 26 I 1870 r. (ib.) zaślubiła w Lwówku 15 VIII 1893 r. Feliksa hr. Tyszkiewicza z Kretyngi, potem właściciela Połągi na Żmudzi.
1) Stefan (Stefan Antoni Józef), syn Władysława i Skórzewskiej, ur. w Poznaniu 15 III 1852 r. (LB Św. Marcin, Pozn.), ordynat na Posadowie i Lwówku, poseł na sejm poznański, szambelan papieski, umarł we Lwówku 19 IX 1922 r., nie pozostawiając potomstwa (Dz. P.). Ożenił się w Poznaniu 31 V 1880 r. w kaplicy Św. Józefa z Konstancją Mierzyńską, córką Jana i Aleksandry Łuszczewskiej (LC Otorowo), ur. w Bytyniu 23 V 1860 r., właścicielka Lipnicy z Pólkiem, Pierska, Wielkich Sokolnik i Wierzchaczewa w pow. szamotul. (2288 ha).
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
13141516[17]18192021
