Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
14151617[18]19202122
Łabęccy - Łobescy
2) Stanisław (Stanisław Antoni), syn Władysława i Skórzewskiej, ur. w Posadowie 31 I 1866 r. (LB Lwówek), właściciel dóbr, Konin (1137 ha), Pakosław (1241 ha), zaś po smierci brata Stefana ordynat na Posadowie (914 ha) i Lwówku (3149 ha). Kameriunker pruski 1890 r., długoletni prezes Tow. Wyścigów Konnych ziem zachodnich w Poznaniu, umarł w Poznaniu 2 XII 1937 r., pochowany w Lwówku (Dz. P.). Był bezdzietny. Ożenił sie w Chobienicach 31 I 1891 r. z Emilią hr. Mielżyńska, córka Karola i Emilii z hr. Bnińskich (LC Chobienice; Dz. P.), ur. w Chobienicach 8 IV 1873 r.
II. Piotr, syn Piotra "Starszego" i Zdzarowskiej, dla odróznienia od ojca zwany niekiedy "Młodszym", wspomniany obok ojca w r. 1626 jako współdłuznik Andrzeja Doregowskiego (P. 294 k. 125v), otrzymał od ojca 1628 r. zapis długu 8.000 zł (Ws. 41 k. 131v), kupiwszy od Macieja Sokołowskiego, starosty radziejowskiego, części we wsi Ochle w pow. radziej., sprzedał je wyderkafem w r. 1632 za 2.000 zł Stanisławowi Sokołowskiemu, sędziemu surogatowi grodzkiemu i podstolemu poznańskiemu (P. 1417 k. 597v). Od brata Jana, jak widzieliśmy, kupił w r. 1635 połowe Parzęczewa w p. kośc. (P. 1418 k. 316v), a t.r. dostał części w tej wsi także i od brata Andrzeja, wtedy jeszcze jezuity (ib. k. 395). Wszystkie części Parzęczewa w r. 1636 odprzedał za 10.000 zł bratu Andrzejowi, juz świeckiemu (ib. k. 720v). Ożeniwszy sie z Urszula z Wielkiej Wrzący Sokołowską, wziął za nią części Wielkiej Wrzący w p. kon. i zastawił je w r. 1637 za 5.000 zł Piotrowi Bogdańskiemu i żonie jego Katarzynie z Szyszkowskich (I. Kon. 48 k. 538). Oboje małzonkowie Ł-ccy zawierali w r. 1638 kontrakt pod zakładem takiejże sumy z owdowiałą już Bogdańska (ib. k. 540). Urszula z Sokołowskich zyła jeszcze w r. 1549 (ib. 53 k. 128), a Piotr w r. 1650 nazwany dziedzicem Wielkiej Wrzący (ib. k. 317). Żył chyba jeszcze w r. 1662 (P. 188 k. 24). Synowie jego: Aleksander, Wojciech, Gabriel, Stanisław i Jan. Córka Jadwiga, wydana przed r. 1688 za Wojciecha Krakowskiego, póxniejszego kasztelana krzywińskiego, umarła między r. 1715 a 1727. Po ojcu odziedziczyła części wsi Wrząca w p. sier., której nie należy mylić z wspomnianą wyżej Wielką Wrzącą w p. kon. Swoje części Wrzący w r. 1689 sprzedała za 6.000 zł Aleksandrowi z Otoka Zaleskiemu (I. Kal. 146 s. 239). Spośród synów, o Gabrielu wiem tyle, że był proboszczem w Modzerowie cz. Modzurowie w pow. brzeskim i nie żył juz w r. 1686 (P. 1111 II k. 9v).
1. Aleksander (Aleksander Franciszek), syn Piotra i Sokołowskiej, kasztelan krzywiński 1682 r. (P. 1105 X k. 6). Mąż Zofii Szołdrskiej, córki Jana, cześnika kaliskiego, i Marianny Zbijewskiej, która to Zofia w r. 1663 kwitowała swego brata Wojciecha, urodzonego z innej matki, Suchorzewskiej, z ruchomosci pozostałych po swojej matce (P. 1073 k. 464v). T.r. ów brat Wojciech w posagu i wyprawie za siostrą scedował Ł-mu sumę 6.000 zł, którą niegdyś jego ojcu zapisała była Marianna z Zajączków Szołdrska (P. 1073 k. 614). Małżonkowie Ł-ccy t. r. spisywali wzajemne dożywocie (P. 1425 k. 26v). Zofia wniosła mężowi wsie Wiry i Łęczyca w pow. pozn., które kupiła była od Anny z Tuchorzy Zbijewskiej, starościny babimojskiej, w r. 1661 (P. 1138 I k. 31), nie wiem czy juz po ślubie z Ł-im. Grunt (fundum) w tej wsi zwany Górki oraz jezioro tamże w r. 1670 sprzedała za 1.200 zł Krzysztofowi Broniszowi (P. 1868 XII k. 288). Druga zona Aleksandra była Regina Anna Rosnowska, córka Adama, wdowa 1-o v. po Stanisławie Bartochowskim, spadkobierczyni bezdzietnego Wojciecha Rosnowskiego, która w r. 1679 cedowała Janowi Kurczewskiemu sumę 2.000 zł, zapisaną temu swemu stryjowi przez Aleksandra Miaskowskiego ze Szczodrowa (Kośc. 305 k. 29; P. 1106 I k. 18). Aleksander z ta żona spisywał w r. 1681 wzajemne dożywocie (P. 213 I k. 43). W imieniu własnym oraz braci swych, Wojciecha, Stanisława i Jana, sprzedał w r. 1682 za 15.000 zł części w Wielkiej Wrzący Wacławowi z Otoka Zaleskiemu, dopełniając w ten sposób zobowiązania danego jeszcze przez ich matke (P. 1105 X k. 6), zas w r. 1686 w imieniu swoim i brata, ks. Wojciecha, sprzedał temu Zaleskiemu część w tejże wsi, którą odziedziczyli byli po śmierci brata, ks. Gabriela (P. 1111 II k. 9v). Już nie żył w r. 1690, kiedy wdowa brała w zastaw na trzy lata od Franciszka Bartochowskiego za 16.000 zł wsie Borzysławice i Krzczonowice w p. sier. (I. Kal. 146 s. 325). Żyła jeszcze w r. 1701 (ib. 154 s. 60), nie żyła juz 1714 r. (ib. 159 s. 130). Z pierwszej żony córka Marianna, ochrzcz. 24 X 1670 r. (LB Wiry(, niewątpliwie zmarła dzieckiem, oraz dwie córki zakonnice. Klara była pod imieniem Róży klaryska w Śremie, umarła 23 IV 1694 r. (Nekr. Franciszkanek Średm.). Zofia pod imieniem Lilii zakonnica tamże, kwitowała w r. 1696 Andrzeja Szołdrskiego, kasztelana biechowskiego, dziedzica Czempinia, z prowizji od sum (Kośc.l 308 s. 325), a w r. 1700 części wsi Wiry Wielkie i Małe oraz Łęczyca, przypadłe po matce i zmarłej jej siostrze Klarze, dała stryjowi Stanisławowi Ł-mu (P. 1138 I k. 31). Umarła 21 IV 1711 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.).
2. Wojciech, syn Piotra i Sokołowskiej, proboszcz w Biezdrowie 1682 r. (P. 1105 X k. 6), a 1694 r. obok tego w Szamotułach (P. 1127 I k. 85v). działał w r. 1659 w imieniu stryja Jana, starosty nakielskiego (P. 184 k. 243). Jeszcze jako świecki występował w r. 1662 (P. 188 k. 24). Współspadkobierca, obok brata Stanisława, zmarłego brata Aleksandra, kasztelana krzywińskiego, scedował 1694 r. swe prawa do pozostałych po nim wsi Wiry Wielkie i Łęczyca stryjecznemu bratankowi, Janowi, kasztelanicowi kaliskiemu (P. 1127 I k. 85v). Z Kazimierzem Narburtem zawierał w r. 1702 kontrakt o trzyletnią dzierżawę wsi Łężeczki w p. pozn. (P. 1142 k. 88v).
3. Stanisław, syn Piotra i Sokołowskiej, jako współspadkobierca matki, uczestniczył w latach 1682 i 1686 obok braci, jak widzielismy w sprzedaży ich części w Wrzący Wielkiej. Ożenił się przed r. 1686 z Jadwigą Jaraczewską, córka Stanisława i barbary Gorzyckiej, a w r. 1687 kwitował jej stryja Zygmunta Jaraczewskiego i matke z 7.000 zł, na poczet zapisanych tej zonie 15.000 zł posagu (P. 1113 VI k. 27). Od swej bratanicy Lilii Ł-ej, klaryski śremskiej, otrzymał w r. 1700, jak widzielismy, donacje wsi Wiry Wielkie i Małe oraz Łęczyca, stając sie w ten sposób dziedzicem połowy tych wsi (P. 1144 k. 182v, 196). Od Wojciecha Rokossowskiego w r. 1701 kupił za 87.000 zł wies Ocieszyn i folwark Gołebowo w p. pozn. (P. 1140 VI k. 22, 51), ale tych dóbr nigdy nie objął i w testamencie od tej transakcji odstąpił, wymieniając jako cene kupna sumę 90.000 zł. Zobaczymy jednak te dobra w rekach jego synów. Złożony chorobą, spisał w Szlachcinie 13 XI 1710 r. testament, w ktorym wyliczył swe dobra: Szlachcin, Olszewo, Wiry, Sowiny, Romiejki. Posiadał i dobra królewskie, które miały pozostawać w dożywotnim posiadaniu żony, potem zaś, za konsensem królewskim, winne były dostać sie ktoremus z synów. Niezamęznej córce, nie nazwanej z imienia, wyznaczył 30.000 zł posagu. Ciało swe polecił pochować w Poznaniu u Bernardynów, obok leżącego tam już brata Aleksandra (P. 280 k. 110). Wspomniane wyżej dobra królewskie to Rumiejki, na których żona miała prawo wspólnoty (P. 289 k. 37v). Córki, któraby w r. 1710 była niezamężna, nie znam. Już po śmierci Stanisława, w r. 1711, przy okazji protestu przeciwko Stanisławowi Andrzejowi Szołdrskiemu, wystepowała owdowiała Jadwiga z Jaraczewskich oraz syn Jozef, działający w imieniu także innych synów, Jana i Floriana, oraz córki Teresy wdowy po Gostyńskim (P. 282 II k. 178). Jadwiga w imieniu własnym i tych swych dzieci wydzierżawiła w r. 1716 Franciszkowi Jaraczewskiemu na trzy lata Szachcino, Olszewo, Mroczki i Grójec w p. pyzdr. (P. 157 s. 160). Swoją dziedziczną wieś Sowiny w p. kośc. sprzedała w p. 1728 za 80.000 zł synowi Józefowi (P. 1213 k. 90v). Córka Teresa (Teresa Barbara), ochrzcz. 19 III 1686 r. (LB Poniec), wyszla 1-o v. w Żerkowie 26 II 1702 r. za Franciszka Borka Gostyńskiego, którego w drodze z Poznania do domu, do Szlachcina, postrzelił w karczmie w Jerzykowie żołnierz saski i z tego postrzału nazajutrz 15 II 1710 r. umarł (Kośc. 147 k. 242v). Poszła powtórnie w Radzimiu 18 V 1717 r. za Ludwika Granowskiego, staroste mościckiego i kiślackiego, wdowa w r. 1735, żyła jeszcze w r. 1742.
1) Józef, syn Stanisława i Jaraczewskiej, wystepował obok matki w r. 1711 (P. 282 II k. 178). Wespół z bratem Janem a też w imieniu brata Floriana, Ocieszyno (Wocieszyno) i folwark Gołębowo sprzedał w r. 1722 za 53.790 zł szwagrowi Granowskiemu (P. 1185 k. 205). Jak już wiemy, w r. 1728 kupił od matki za 80.000 zł wieś Sowiny w p. kośc., zaś swoje części w dobrach ojcowskich, Szlachcino, Olszewo, Mroczki i Grójce sprzedał za 20.000 zł bratu Janowi (P. 1213 k. 94). Odkupił w r. 1730 od tego brata sprzedana mu część Szlachcina (P. 1223 k. 26v). Ostatecznie w r. 1732 wespół z bratem Janem, a w imieniu Floriana, te dobra, tj. Szlachcino i Olszewo z pustka Grójce oraz Mroczki sprzedał za 80.000 zł Franciszkowi Leszczyc Dobrzyckiemu (P. 1235 k. 63, 67v). Na połowie dóbr w r. 1737 oprawił 4.000 zł posagu swej żonie Annie Swinarskiej, córce Jana i Zofii Rokossowskiej (P. 1251 k. 10v). Sowinę w p. kośc. sprzedał w r. 1740 za 80.000 zł Maciejowi Budziszewskiemu (P. 1260 k. 192), zas żonie jej oprawę przeniósł potem na Zaszkowice i Kopaszyn w p. kcyń., tak że w r. 1742 skasowała swą oprawę na sprzedanej Sowinie (P. 1267 k. 254v). Był też Józef dziedzicem Owieczek w p. gnieźn., bowiem jego żona miała na tej wsi dane sobie przez niego dożywocie (G. 105 k. 61). Żył jeszcze 4 IX 1748 r. (LB Św. Mikołaj, Pozn.). Żona jego umarła po 31 V 1781 r. (LM Lechlin), a przed r. 1794 (G. 117 k. 231). Synowie ich, Józef i Jan, corki, Teofila, Franciszka i marianna. Wszystkie te dzieci Anna z Swinarskich skwitowała w r. 1778 ze swych praw dożywotnich (G. 105 k. 61). Teofila, ur. w Niesłabinie, ochrzcz. 12 V 1741 r. (LB Śrem), była już w r. 1778 żoną Antoniego Borka Gostyńskiego, oboje żyli jeszcze w r. 1793. Franciszka (Franciszka Zofia), ur. 31 III 1743 r. (LB Śrem), jeszcze niezamężna w r. 1781 (LM Lechlin), zaślubiła przed 15 X 1788 r. Józefa Borka Gostyńskiego, umarła w Brodziszewie 16 II 1807 r., a wiek jej podany na 54 lata (sic) (LM Szamotuły). Marianna, niezamężna, wspominana w latach 1778-1793 (G. 105 k. 61, 115 k. 40v, 140, 117 k. 231).
(1) Józef, syn Józefa i Swinarskiej, wystepowal obok brata Jana w r. 1773, kwitując spadkobierców Ludwika Granowskiego, starosty kiślackiego (G. 100 k. 535v). Po bezpotomnej smierci tego brata przeprowadzał 15 X 1788 r. z siostrami działy słuścizny po nim (G. 115 k. 140). Jako spadkobierca tego brata, kwitował w r. 1790 z sum Jana Swinarskiego, sędzica starodubowskiego (G. 115 k. 6v). Żył jeszcze w r. 1793 (G. 117 k. 231).
(2) Ja (Jan Stefan), syn Józefa i Swinarskiej, ochrzcz. 4 IX 1748 r. (LB Św. Mikołaj, Pozn.), przy okazji kwitowania spadkobierców Granowskiego, starosty kiślackiego, działał w r. 1773 w imieniu matki (G. 100 k. 535v). Żył jeszcze 31 V 1781 r. (LM Lechlin), nie żył juz 15 X 1788 r., kiedy, jak to juz widzielismy, brat i siostry dzielili się spadkiem po nim.
2) Jan, syn Stanisława I Jaraczewskiej, wspomniany w r. 1711 (P. 282 II k. 178), od brata Józefa w r. 1728 nabył za 20.000 zł jego części we wsiach ojczystych Szlachcino i Olszewo oraz w pustkach Mroczki i Grójce w p. pyzdr. (P. 1213 k. 94), z czego część Szlachcina, jak juz wiemy, odprzedał w r. 1730 bratu Józefowi (P. 1223 k. 26v). Wspólnie z tym bratem powyższe dobra w r. 1732 sprzedał za 80.000 zł Franciszkowi Dobrzyckiemu (P. 1235 k. 63, 67v). Skwitowany w r. 1742 przez spadkobierczynie Floriana Skowrońskiego, siostrzenice jego, Dorotę z Wierzchaczewskich Szczygielską i Annę z Romanów Orłowską (P. 1267 k. 123v). Nie żył już w r. 1748, a nie wtedy również żona jego, Bogumiła Bielawska (P. 1293 k. 177v). Pozostali synowie, Karol i Wojciech. Córka Elżbieta, wspomniana raz tylko w r. 1748 (ib.).
(1) Karol, syn Jana i Bielawskiej, w imieniu własnym i młodszego rodzeństwa w r. 1748 mianował plenipotentów (ib.). W imieniu swoim i brata Wojciecha, części ich we wsiach Wiry, Łęczyca, Górka, Trzebaw i Katnik w p. pozn. sprzedał w r. 1753 za 33.200 zł Augustynowi Działyńskiemu, wojewodzie kaliskiemu (P. 1309 k. 90). Od Marianny z Nieświastowskich, żony Józefa Andrzeja Borka Gostyńskiego, w r. 1760 kupił za 150.000 zł Przysiekę i Witakowo w p. gnieźn. (P. 1329 k. 97). Od Kazimierza Skoroszewskiego w r. 1761 kupił za 10.000 zł jego części we wsi Skrzetuszewo p. gniexn. i jednocześnie za takąż sumę kupił część w tej wsi od Michała Zagórskiego (G. 99 k. 293, 293v), zaś od Teofili z Kurnatowskich, żony Andrzeja Kurnatowskiego, uzyskał t.r. zobowiązanie sprzedaży jej części w tej wsi za 9.000 zł (Kc. 145 k. 2v). Od Elżbiety Barbary Bronikowskiej, żony Gustawa Wilhelma von Scharowa Scharowetz, kupił w r. 1761 za 45.000 zł jej wsie po rodzicach, Sroczyno i Borkowo w p. kośc. (P. 1331 k. 75v), nabywając też t.r. za 1.700 zł prawa do połowy tych dóbr od Małgorzaty z Zaidliców, żony Kazimierza Skoroszewskiego (G. 99 k. 318v). Umarł 23 VIII 1762 r. we Wrześni, gdzie mieszkał w czasie swej ostatniej choroby. Tam też pochowany (LM Września).
(2) Wojciech, syn Jana i Bielawskiej, mąż Konstancji Lutomskiej, córki Marcina, assesora ziemskiego tucholskiego, i Katarzyny z Tuchołków, wdowy 1-o v. po Antonim Szelskim, która w r. 1760 kwitowała z sum Tomasza Rokossowskiego, pisarza grodzkiego pyzdrskiego, dziedzica Węgorzewa (G. 99 k. 241). Wojciech od ks. Stefana Adama Szeliskiego kupił w r. 1762 za 56.000 zł Żelaskowo w p. gnieźn. (P. 1434 k. 22), a Konstancja z Lutomskich t.r. zawarła pod zakładem 55.200 zł układ ze Stefanem Adamem Szeliskim o dożywocie Żelaskowa (G. 99 k. 393). Po bracie Karolu odziedziczył Skrzetuszewo, ponieważ jednak części w tej wsi nabyte przez zmarłego od Teofili Kurnatowskiej były mocno obciążone długami, w r. 1762 odstąpił od tej transakcji (G. 99 k. 419). Nazwany w r. 1765 byłym dziedzicem Olszewa (G. 100 k. 78). T.r. spisywał z zona wzajemne dożywocie (ib. k. 136). Żelaskowo moca kontraktu spisanego w Niechanowie 13 VIII 1766 r., sprzedał za 68.000 zł Franciszkowi Skórzewskiemu, generałowi lejtenantowi wojsk koronnych (ib. k. 211v). Był juz wdowcem w r. 1781, kiedy od swego pasierba Jakuba Szeliskiego uzyskał cesje jego części spadkowej z sumy 20.000 zł jej posagu, zabezpieczonego na Żelaskowie i tam pozostawionego po sprzedaży tej wsi (G. 108 k. 71v). Drugą jego żoną, poslubioną przed 19 X 1783 r., była Justyna Kretkowska, córka Andrzeja, starosty kowalskiego, i teresy z Gembartów, z którą t.r. spisał wzajemne dożywocie (I. Kon. 82 k. 351; LB Niechanowo). Skwitowała ona w r. 1787 Jakuba Zygmunta Kretkowskiego, starostę przedeckiego, dziedzica Kromiszewic, z 20.000 zł jej majątku rodzicielskiego (I. Kon. 83 k. 315v). Nie znam dalszych ich losów.
3) Florian, syn Stanisława i jaraczewskiej, wystepował w latach 1711-1732, obok braci dziedzic Szlachcina i Olszewa (P. 282 II k. 178, 1185 k. 205, 1187 k. 33, 1235 k. 63; Z. T. P. 45 k. 212). Zapewne bezżenny i młodo zmarły.
4. Jan Piotr, syn Piotra i Sokołowskiej, wespół z bratem Aleksandrem pozwany w r. 1678 przez Wojciecha Zbijewskiego o dopuszczenie sie gwałtów (Z. T. P. 32 s. 1164). Uczestniczył w r. 1682 obok braci w sprzedaży Wrzącej Wielkiej podkomorzemu łeczyckiemu Zaleskiemu (zob. wyżej).
III. Andrzej, syn Piotra "Starszego", będąc jezuitą kolegium poznańskiego, dał w r. 1635 swoją część Parzęczewa p. kośc. bratu Piotrowi (P. 1418 k. 395). Był świeckim już w r. 1636, kiedy odkupił za sumę 10.000 zł od brata Piotra te swoją częśc oraz część w tejże wsi, którą Piotr kupił był od brata Jana (P. 1418 k. 720v). Ożenił sie w r. 1636 z Marianną z Wielawski Cielecką, córką Łukasza, podsędka ziemskiego poznańskiego, i Katarzyny Stęgoskiej, której 21 VII, krótko przed ślubem, zapisał 1.000 zł długu (P. 1033 k. 566, 567, 567v) i na połowie Parzęczewa oprawił posag 3.000 zł (P. 1418 k. 702v). Kupione od braci części Parzęczewa sprzedał w r. 1639 za 12.000 zł Annie z Kwiatkowa, żonie Wacława Krzyckiego (P. 1419 k. 1265), a jednocześnie posag żony, po skasowaniu oprawy na tej wsi, w wysokości 4.000 zł oprawił na połowie dóbr swych (ib. k. 1267). Wzajemne dożywocie z tą zona spisał w r. 1645 (P. 1422 k. 372). Oboje w r. 1653 zawarli z jackiem (Hiacyntem) Mieszkowskim, stryjem i opiekunem synów Samueal Mieszkowskiego, kontrakt o wieś Bednary. Kontrakt ten utwierdził w r. 1654 Maciej Mieszkowski, syn Samuela, w imieniu własnym i brata Jana (P. 1451 s. 84). Drugą zoną Andrzeja była Bogumiła Bułakowska. Zmarł bezdzietnie, a Bogumiła wyszła jeszcze potem 2-o v. za Remigiana Nieżychowskiego i 3-o v. za Jana Strachanowskiego, ale z oboma była też bezdzietna. Juz nie żyła w r. 1700 (P. 1139 XII k. 21).
B. Stanisław Korzbok, syn Wincentego z Kamieńca, pisany z Kamieńca 1435 r. (Kośc. 15 k. 59, 65) i 1444 (ib. 17 k. 489), miał, jak widzieliśmy, w latach 1440-1442 wespół z bratem Wincentym terminy z siostra Bronikowską o posag niewypłacony i został w r. 1445 przez nią skwitowany z 50 grz., tj. z przypadającej na niego połowy owego posagu (ib. 17 s. 187, 240, 523, 635). Od brata Wincentego w r. 1450 kupil za 1.600 grz. Kamieniec i Kowalewo w p. kośc. (P. 1381 k. 11), swoją zaś część w Mniejszych Łękach temu bratu w r. 1451 sprzedał wyderkafem za 1.000 zł (ib. k. 29v). Żona jego, Dorota z Prusimia toczyła sprawę przeciwko jego siostrom, Annie i Jadwidze, w której to sprawie w r. 1459 zapadł dekret (Kośc. 19 k. 254). Ta Dorota była 1-o v. żoną Mikołaja Maczka z Krzysztoporzyc, od którego miała oprawę 200 grz. posagu na Wierzenicy Kobylnicy, Rakowni i Pławnie, podczas kiedy Stanisław Ł. oprawił jej posag na Kamieńcu (Kośc. 20 s. 262, 23 k. 149). Nie żył juz w r. 1469, kiedy jego synowie, Wincenty i Jan procesowani byli przez swych stryjecznych braci, Zygmunta i Sędziwoja z Mniejszych Łęk (Kośc. 20 s. 220). Owdowiała Dorota, wbrew pretensjom tych mężowskich bratankow, została utwierdzona w swej oprawie 200 grz. na połowie Kamieńca i Łęk (ib. s. 271). Żyła jeszcze w r. 1498 i wtedy ją, jej synów i córke pozywali ks. Zygmunt i Sędziwój Ł-ccy (P. 856 k. 334v). Procz wspomnianych wyżej synów była córka Elżbietam, niezamężna w latach 1493-1494 (P. 856 k. 20c; Kośc. 230 k. 27v), wydana przed r. 1497 za Mikołaja Chraplewskiego (zob. Łąccy h. Pierzchała).
I. Wincenty, syn Stanisława i Doroty z Prusimia, pisany przeważnie Kamieńskim, czasem jednak Ł-im, wespół z bratem pozwany w r. 1469 przez Stanisława z Ostroroga, wojewodę kaliskiego, i Dobrogosta z Ostroroga, kasztelana gniexnieńskiego, którym zmarły ich ojciec poręczył z dóbr Wierzenica, Kobylnica i Rakownia (Kośc. 20 s. 262). Ręczył w r. 1493 za brata Jana, iż wyasygnuje 75 grz. posagu siostrze, pannie Elżbiecie (P. 856 k. 20c). Wespół z tym bratem skwitowany w r. 1494 przez ową siostre z 30 grz. (Kośc. 230 k. 31v). Żonie Wincentego, Jadwidze Przesieckiej, córce Wawrzyńca, brat jej Jan Przesiecki w r. 1495 zapisał dług 70 grz. (P. 856 k. 128v), on zaś zobowiązał sie wtedy oprawic jej na połowie swych dóbr w Kamieńcu 100 grz. posagu (Kośc. 230 k. 77v). Za zezwoleniem swej matki, mającej na połowie Mniejszych Łęk oprawę, tę połowę wespół z bratem Janem w r. 1495 wymienił z ich braćmi stryjecznymi, ks. Zygmuntem i Sędziwojem, na połowę Kamieńca, i zaraz na owej połowie zapisał oprawę 200 grz. posagu matce (P. 1388 k. 109v). Jadwiga, żona Wincentego, skwitowała w r. 1496 swych braci, Michała i jana przesieckich z dóbr po rodzicach (P. 856 k. 206v). Wincenty wespół z bratem skwitowany t.r. przez siostre Elzbiete, juz zamężną, ze spadku po rodzicach w Kamieńcu (Kośc. 230 k. 137). Żył jeszcze w r. 1512 (Kośc. 23 k. 331v). Może to ten Wincenty Korzbok Ł. wystepował w r. 1505 jako wuj sióstr Będlewskich (P. 1390 k. 62v, 63), a w r. 1509 jako wuj Małgorzaty, żony Jana Jaskóleckiego (Kośc. 23 k. 94).
II. Jan zwany "Turkiem", syn Stanisława i Doroty z Prusimia, pisany Ł-im i tylko czasem z Kamieńca lub Kamieńskim, dworzanim królewski 1504 r. (Bon.). Niedzielny z bratem Wincentym 1469 r. (Kośc. 20 k. 262), wtedy obok brata współdziedzic połowy Kamieńca i połowy Łęk Mniejszych (ib. k. 327v). Przebywał w r. 1493 za granicami Królestwa (P. 856 k. 20c). Mąż Zofii Opalińskiej, córki Piotra, kasztelana santockiego, i Małgorzaty Włoszakowskiej, wdowy 1-o v. po Marcinie Zbąskim, która w r. 1502 nabyła wyderkafem od Jana Wabiewskiego za 80 zł weg. połowę Parzniczewa (Parzęczewa) w p. kośc. (P. 1389 k. 211v). Do jej sporu z Abrahamem Zbąskim i jego bratankami o jej posag wyznaczeni zostali 29 IV 1505 r. z sejmu radomskiego sędziowie, a 31 V t.r. król nakazał staroście generalnemu wwiązać ją do jej oprawy 3.000 zł węg. (MRPSum. III nr 2061, 2085, 2266). Pozywał tę Zofię w r. 1506 Mikołaj Wolikowski o zagarnięcie półtora łana w Parzniczewie (Kośc. 232 k. 78v). Od swej matki dostała w r. 1507 całe wsie Większe i Mniejsze Łęki (P. 1390 k. 135v), a w r. 1508 ta matka wsie ojczyste Wielkie i Małe Ptaszkowo p. kośc. sprzedała wyderkafem zięciowi za 1.000 zł węg. (P. 786 s. 10). Wedle ugody uczynionej w r. 1508 przez arbitrów między Zbąskim a Zofią i jej mężem, Zbąski winien był uwolnić i zabezpieczyć jej wszystkie czynsze na wymienionych niżej wsiach, ona zaś miała uniewaznić dotychczasowy zapis oprawny, poczym Zbąski wraz z bratankami, synami Marcina Zbąskiego, miał jej dać nową oprawę na Parzęczewie, Nowej Jabłowie, Lubiechowie, Łękach Większych i Mniejszych (P. 863 k. 37v). Otrzymała tam zapisy wyderkafowe na sumy 1.666 i pół zł oraz 1.000 zł węg., które rezygnowała wieczyście mężowi, otrzymując odeń dozywocie tych sum (Kośc. 23 k. 245, 345 k. 14). Zofia, "dziedzic" w Większych i Mniejszych Łekach, całe swe części w owych dwóch wsiach dała w r. 1511 mężowi (Kośc. 345 k. 13v). T.r. umarła, a wwiązanie Jana Ł-go do tych dóbr miało miejsce już po jej zgonie (Kośc. 23 k. 281v). zaraz potem (wciąż w r. 1511) Jan "Turek" Ł. swoje części w Mniejszych Łękach sprzedał wyderkafem za 1.000 zł weg. córce Annie (Kosc. 233 k. 17v) i w r. 1512 został przez nia skwitowany z 1.000 zł węg. z Mniejszych Łęk (Kośc. 23 k. 331v), zaś części w obu Łękach, nabyte od żony, dał t.r. wieczyście Piotrowi, Łukaszowi, Sebastianowi, Janowi i Maciejowi, braciom Opalińskim, oraz ich braciom stryjecznym, Janowi i Piotrowi Opalińskim (P. 786 s. 354). Ożenił się powtórnie, biorąc za żone Barbarę Latalską, córke Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, wdowę 1-o v. po Wojciechu Janowskim cz. Włoszynowskim, która w r. 1514 kwitowała pasierba, Mikołaja Włoszynowskiego z 740 grz. swego posagu, oprawionego jej przez pierwszego męża na trzeciej części miasta Janów Młyn (dzis Janówiec) i wsi Janowska Wieś, na dwóch częściach tego miasta i tej wsi oraz na wszystkich tamtejszych młynach (G. 25 k. 497v). Z nabytej od pierwszej żony połowy dóbr Nowa Jabłona, Parzniczewo, Lubiechowo, Łęki Mniejsze i Łęki Większe, usunęli go siłą Zbąscy, a pozwani przez niego, nie stanęli w r. 1515 (P. 866 k. 247). Musiał jednak do owych dóbr wrócić, skoro go w r. 1517 pozywał Piotr Zbąski o posiadanie ich po śmierci żony a matki tego Piotra (Kosc. 25 k. 1v). Za pośrednictwem Łukasza z Górki, starosty generalnego wielkopolskiego, doszło wreszcie w r. 1518 do ugody między stronami. Jan "Turek" skwitował Zbąskich z 1.666 zł zapisanych mu przez żonę na wyderkafie Parzniczewa, Nowej Jabłony, Lubiechowa, Większych i Mniejszych Łęk, oraz dał zobowiązanie za syna Andrzeja, iż w r. 1520 skwituje ich z wyderkafowego rocznego czynszu 80 zł węg., zapisanego na połowie Parzniczewa jego zmarłej matce przez Jana Wąbiewskiego (P. 866 k. 193v, 194v, 195). Jan "Turek" otrzymał 5 III 1519 r. konsens królewski na wykupienie wsi Płowce w p. radziej. z rąk Jana i Stanisława Modlibogów, stryjów i opiekunów Aleksandra Modliboga, i z rąk jego matki (MRPSum. IV, nr 12106). Trzy sumy na Płowcach złączono mu w jedną, 1.000 grz. i dano te dobra 21 I 1520 r. w tenute (ib. nr 3208), a 26 I uzyskał na tych dobrach zapis 710 grz. (ib. nr 3219). Żonie swej 4 II t.r. oprawił na Płowcach 800 zł węg. posagu (ib. nr 3237). Otrzymał 17 VIII 1520 r. zezwolenie na wykup z rąk dotychczasowych tenunariuszy, Jakuba i macieja, wsi Padarzewa w p. gnieżn. (ib. nr 3397). T.r. od Mikołaja Rynarzewskiego nabył wyderkafem za 700 zł weg. połowe miasta Koszkowa w p. gnieźn. (G. 335a k. 57), zas w r. 1522 tę połowe sprzedał wyderkafem za 500 zl swej córce pannie Annie (P. 1392 k. 465). Połowę Kamieńca sprzedał w r. 1522 za 400 grz. Tomaszowi, Wojciechowi, Janowi, Piotrowi, Hieronimowi i Stanisławowi, braciom Zadorskim (P. 1392 k. 526). Za córka Anną idąca za Jakuba Jastrzębskiego, zapisał 18 XII 1524 r. w posagu 500 zł swemu przyszłemu zięciowi (P. 869 k. 48v). Uzyskał 12 III 1524 r. zezwolenie na zastawienie Plowców Januszowi Latalskiemu, kasztelanowi lędzkiemu (MRPSum IV, nr 13837). Od Daniela Borzejowskiego w r. 1528 kupił za 300 grz. część w Chwałkowie p. gnieźn. (P. 1393 k. 212v). Część wojtostwa w mieście Kiszkowo w r. 1534 sprzedał za 36 grz. Danielowi Borzejowskiemu (G. 335a k. 190). Dziedzic w Górze, skwitowany w r. 1539 przez siostrzenicę, Dorotę Chraplewską, zakonnicę, z 60 grz. macierzystego posagu (P. 878 k. 133v). Chyba to ten sam Jan, dziedzic w Mniejszych Łękach, swoja część w Wielkim Bodzewie w p. kośc. sprzedał w r. 1519 za 100 grz. Piotrowi Stanisławowi braciom Krajewskim (P. 1392 k. 267v). Jan "Turek" Ł. był też tenutariuszem części miasta krolewskiego Mieścisko (G. 261 k. 68). Zapewne już nie żył w r. 1542, skoro wówczas jego zięć Jastrzębski mianując opiekuna dla swych dzieci, powołał do tej czynności nie jego, lecz swego szwagra, Andrzeja Ł-go (P. 23 k. 157). Nie żył już napewno w r. 1546 (Py. 172 k. 262). Wdowa, Barbara z Latalic, jako dożywotniczka Gory i Zbyrkowa, wespół z synem Franciszkiem "Turkiem" Ł-im, dziedzicem tych d obr jak również Chwałkowa, dopisali w r. 1554 Andrzejowi Roszkowskiemu do poprzedniej sumy zastawnej na tych trzech wsiach, 535 zł, drugą taką samą sumę (Py. 174 k. 565v). Barbara umarła między r. 1554 a 1560 (Py. 174 k. 501v; P. 1396 k. 817v, 818). Z pierwszego małżeństwa syn Andrzej i córka Anna, z drugiego syn Franciszek i córki, Zofia, Barbara, Dorota. Wspominana juz córka Anna dostała w r. 1517 od ojca zapis długu 500 zł węg. (P. 866 k. 345v), a w r. 1518 skwitowała go z 500 zł weg. zapisanych jej wyderkafem na Parzniczewie Nowej Jabłoni, Lubiechowie, Większych i Mniejszych Łekach (P. 866 k. 195). W r. 1519 otrzymała od ojca za 500 zł wyderkaf połowy Kamieńca (P. 1392 k. 325). Krótko po 18 XII 1524 r. zaślubiła Jakuba Jastrębskiego, zyjącego jeszcze w r. 1560. Anna umarła między r. 1567 a 1571. Zofia już w r. 1529 była żoną Andrzeja Roszkowskiego, z czasem kasztelana śremskiego. Wdowa w r. 1560, umarła po r. 1565. Barbara była zoną Piotra Suchorzewskiego, zmarłego przed r. 1550, umarła po r. 1561. Dorota wreszcie poszła przed r. 1537 za Gabriela Złotkowskiego, z czasem kasztelana krzywińskiego, zmarłego między r. 1568 a 1575, umarła sama między r. 1575 a 1589.
1. Andrzej, syn Jana "Turka" i Opalińskiej, również zwany "Turkiem", wespół z siostrą Anną pozywał w r. 1510 Zbąskich (Kośc. 232 k. 136v). Dostał w r. 1517 od ojca zapis 200 grz. długu (P. 866 k. 437), chyba w r. 1520 osiągnął lata sprawne, tj. 15 lat (P. 866 k. 194v). Żył jeszcze w r. 1542, kiedy szwagier Jastrzębski mianował go jednym z opiekunów swych dzieci (Py. 23 k. 157).
2. Franciszek, syn Jana "Turka" i Latalskiej, też zwany "Turkiem" dziekan łowicki, w r. 1546 kupił od Jakuba Padarzewskiego za 2.000 grz. części w Chwałkowie p. gnieźn. (P. 1396 k. 283). Inną część tej wsi w r. 1547 nabył wyderkafem za 100 grz. od Józefa Jemielińskiego (P. 1395 k. 359v), zaś w r. 1557 od tegoż Jemielińskiego kupił ją wieczyście za 1.000 zł (P. 1396 k. 504). Wspólnie z matką dziedzic Góry, wieś tę w r. 1546 r. w sumie długu 1.000 zł sprzedał wyderkafem szwagrowi Złotkowskiemu (Py. 31 k. 8, 172 k. 262). Mianowany w r. 1547 przez szwagra Roszkowskiego jednym z opiekunów jego dzieci (Py. 31 k. 10). Na swych dobrach Góra, Zbyrkowo, Chwałkowo w p. gnieźn. w r. 1549 za 100 grz. sprzedał wyderkafowy czynsz roczny 6 grz. dożywotnio ks. Szymonowi z Leśniewa, kanonikowi gnieźnieńskiemu, po jego zaś śmierci proboszczom kaplicy Św. Stanisława w Katedrze gnieźnieńskiej (P. 1395 k. 445). Od Katarzyny Dziećmiarowskiej, żony Pawła Wolickiego w r. 1553 kupił za 1.000 zł część jej w Dziecmiarkach oraz połowę brzegu stawu między wsiami Dziecmiarki i Kamieniczek (Py. 174 k. 545v). T.r. od Anny Dziecmiarowskiej, zony Mikołaja Łaskawskiego, nabył za 1.000 zł połowę w Dziecmiarkach (P. 1396 k. 136v). Od Jakuba, Stanislawa, Jana i Andrzeja, braci Lubomyskich, w r. 1554 kupił za 1.000 zł częsci ich we wsiach Gora i Zbyrkowo (P. 1396 k. 194v) i t.r. kupił części w tychże wsiach za 2.000 zł od Stanisława Ułanowskiego (ib. k. 201). Połowę Dziecmiarek w p. gniexn., nabyta przez siebie w r. 1556 od Katarzyny Dziecmiarowskiej, żony Pawła Wolickiego, sprzedał t.r. za 2.000 grz. Januszowi Latalskiemu, wojewodzie poznańskiemu (ib. k. 342, 353v). Pozywała go w r. 1559 cioteczna siostra, zakonnica Dorota Chraplewska o 4 grz. czynszu rocznego od sumy 60 grz. posagu jej zmarłej matki Elżbiety Ł-ej (P. 901 k. 344v). Nie żył już w r. 1560, kiedy to siostry dzieliły się pozostawionym przez niego majatkiem. Części Góry i Zberkowa, z przydatkiem 3.000 zł, dostały się Roszkowskiej, Jastrzębskiej i dzieciom nie zyjącej już Suchorzewskiej, natomiast całe częsci Chwałkowa wzięła Złotkowska (P. 1396 k. 818c; G. 39 k. 170v, 234) i w r. 1575 dała swym synom (R. Kal. 4 k. 251). W r. 1566 owdowiała Zofia Roszkowska swoje części w Górze i Zberkowie sprzedała za 6.000 zł Kasprowi Chodzieskiemu z Potulic, wojewodzicowi brzeskiemu, zas siostra jej, Anna Jastrzębska, swoja trzecią część w tych wsiach sprzedała t.r. za 5.000 zł węg. Mikołajowi Winieckiemu (P. 1397 k. 458v, 503v). Zob. tablice 1-3.
@tablica
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
14151617[18]19202122
