Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
15161718[19]20212223
Łabęccy - Łobescy
@tablica
@tablica
Łąccy h. Lis cz. Mzura, z Łąki (dzis Łęka) w pow. łęczyckim, koło Piątku. Andrzej, uczeń szkół poznańskich, oskarżony o zabicie 22 XI 1556 r. na moście łączącym Poznań z Ostrowem Jana Bielińskiego, sługi kanonika poznańskiego, ks. Piotra Koneckiego, przysiągł, iż nie jest winien jego śmierci (P. 897 k. 844v). Cecylia, nie żyjąca juz w r. 1558 pierwsza żona Stanisława Orłowskiego. Jan, urodzony z Rogozińskiej herbu Topór, mąż Barbary Szyszkowskiej herbu Ostroja, zrodzonej z Katarzyny Skoczkowskiej herbu Korab, nie żyjący już w r. 1596, miał syna Sebastiana i córki, Jadwige, żonę 1-o v. Jana Smuszewskiego cz. Czyżewskiego zw. "Gęba", 2-o v. 1593 r. Macieja Kurowskiego, 3-o v. 1610 r. Marcina Wysczelskiego, oraz Dorote, w latach 1596-1622 żonę Aleksego Godziątkowskiego, zmarła w r. 1622 lub 1623. Sebastian, ur. ok. r. 1564, został księdzem i w r. 1596 jako kanonik kaliski brał zobowiązanie od szwagra Godziątkowskiego, iz ten oprawi swej zonie 700 zł posagu (I. Kal. 63 k. 262). Kanonik kaliski i altarysta ołtarza Św. Katarzyny i Jadwigi w kościele Najśw. Marii Panny w Kaliszu, sprzedał w r. 1600 cztery łany roli w Piwonicach p. kal. za 1.000 zł Janowi Zborowskiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (R. Kal. 7 k. 287v). W kolegiacie kaliskiej w r. 1601 ufundował ławki kanonicze (Bon.). Instalowany 11 VIII 1603 r. na kanonie katedralną poznańską fundi Dzegowo, przeprowadził wtedy wywód szlachectwa (Install., s. 74). Zawierał w r. 1712 z małzonkami Miedzianowskimi kontrakt o dzierżawę Popowa (I. Kal. 78 s. 1520), a w r. 1614 skwitował ich z 370 zł z tej dzierżawy (P. 992 k. 582v). Odnowił w r. 1616 kaplicę Świętych Piotra i Pawła oraz Doroty w katedrze poznańskiej, przyozdobił ja i ufundował ponadto altarie ku czci Najśw. Marii Panny, opatrując ja zapisem. Dochowały się po nim w skarbcu dwa ornaty z jego herbem. Umarł w r. 1621 w wieku lat 57, pochowany w fundowanej przez siebie kaplicy, zwanej potem kaplica kanonika Łąckiego, z czasem mylnie kaplicą Korzboków Łąckich (J. Nowacki, Dzieje Arch. Pozn. I, s. 133, 393, 394, 396, 543, 648, 649; autor poprawia date śmierci błędnie przez Starowolskiego podana na rok 1626).
Adam, urodzony z Marianny Rogozińskiej h. Nałęcz, której nie należy utożsamiać z nieznaną nam z imienia babką kanonika Sebastiana, i to nie tylko dla różnicy herbów, mogącej płynąć po prostu z mylnej informacji, lecz i dla względłów chronologicznych. Wspomniany Adam, ożeniony z Anną Starkowską h. Nowina, rodzącą sie z Katarzyny Pstrokońskiej h. Paparona, był ojcem ks. Jana, archidiakona łeczyckiego, instalowanego na kanonie katedralną poznańską 14 XI 1667 r. (Install., s. 112). Był potem dziekanem łeczyckim i nie żył już w r. 1704. W testamencie zapisał sumę 1.000 zł na wsi Sokołowo w wojew. łęczyckim wnuczce swego brata, Annie owdowiałej Ojrzyńskiej (P. 1144 k. 9). Jego rodzony bratanek Andrzej został zabity w r. 1684 przez poddanych Hieronima Ponińskiego, cześnika wschowskiego, z Jankowa. Wizji ciała na żądanie wdowy Katarzyny z Zabłockich dokonano 24 II na plebanii w Śremie (Ws. 149 k. 161v). Miał z tej żony syna Józefa i córki, Annę, Agnieszkę, wspomnianą raz tylko jako niezamężną w r. 1699 (G. 90 k. 239), i Mariannę. Katarzyna z Zabłockich nie żyła już w r. 1727 (P. 1210 I k. 231v). O synu Józefie słyszym jeszcze w r. 1704, kiedy od siostry Anny Ojrzyńskiej uzyskał cesje legatu ks. KJana (P. 1144 k. 9). Może identyczny z nim Józef Ł., który z żony Zofii miał syna Kazimierza Józefa, ochrzcz. 4 III 1705 r. (LB Koźmin). Anna, w latach 1699-1700 żona Franciszka Ojrzyńskiego, wdowa w r. 1704, wyszła 2-o v. za Stanisława Korytowskiego. Wdową po nim była w r. 1704, a w r. 1727 widzimy ją zamęzną 3-o v. za Tomaszem Łupińskim. Marianna, w latach 1710-1712 zona Tomasza Bogusławskiego, umarła między r. 1738 a 1748.
Aleksander, podstoli łęczycki, mąż Ludwiki Kurdwanowskiej, która w r. 1715 była już 2-o v. żoną Arnolfa Pilichowskiego, który wtedy w jej imieniu kwitował ze 100 zł Michała Ł-go (Z. T. P. 40 k. 344).
Może do tej samej rodziny należął ks. Jan Nepomucen, wyświęcony 14 IX 1764 r., kanonik łeczycki i pleban w Cerekwicy w r. 1786 (LB Cerekwica), honorowy kanonik katedralny chełmiński i kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu, zmarły 25 II 1797 r. (LM Cerekwica).
Łąccy h. Pierzchała, odgałęzienie Chraplewskich z Chraplewa w p. kośc., stąd tez pisali sie Ł-imi z Chraplewa. Elżbieta Ł-a, córka Stanisława Korzboka z Kamieńca i Doroty z Prusimia (Zob. Ł-ccy h. Korzbok), w r. 1496 żona Mikołaja Chraplewskiego, kwitowała swych rodzonych braci, Wincentego i jana "Turka" z Kamieńca Ł-ch z dóbr po rodzicach w Kamieńcu (Kośc. 230 k. 137). Musiała być najwidoczniej dziedziczką części w Łękach Mniejszych, bez tego bowiem nie możnaby wytłumaczyć ani tego, że ją, córkę Stanisława, piszącego sie przeważnie z Kamieńca, zwano stale Łącka, ani też tego, że jej syn tak konsekwentnie będzie się pisał Ł-im. Elzbieta od Jana Kluczewskiego w r. 1508 nabyła wyderkafem za 100 grz. połowę wsi Krzon p. kośc. (P. 786 s. 26; Kośc. 20 k. 90v). jej mąż żył jeszcze w r. 1509 (Kośc. 233 k. 7v). Dziedziczka z Chraplewa, była już wdową w r. 1514, kiedy pozywał ją pleban z Brodów o niesprawiedliwe wymierzenie dziesięciny (A. Cap. II nr 1683). Syn jej i Mikołaja to niewątpliwie Mikołaj Ł., późniejszy kasztelan kamieński. Córka Dorota Chraplewska, już po śmierci matki, w r. 1539 będąc zakonnicą kwitowała swego wuja "Turka" Ł-go z 60 grz. posagu matki, jej przez tę matkę scedowanego (P. 878 k. 133v). Pozywała w r. 1559 swego ciotecznego brata, Franciszka "Turka" Ł-go, syna Jana, o roczny czynsz 4 grz. od owych 60 grz. (P. 901 k. 344v).
Mikołaj, bez wątpienia syn Mikołaja Chraplewskiego i Elżbiety Łąckiej, pisany stale Ł-im, mianowany 1 VIII 1534 r. pisarzem ziemskim poznańskim (Kośc. 27 k. 201v; P. 1391 k. 94v; MRPSum. IV, nr 17604), a 7 VII 1536 r. sędzią ziemskim kaliskim (MRPSum. IV, nr 18170). Na prośbę Jana KOścieleckiego, kasztelana kaliskiego i starosty nakielskiego mianowany 10 XI 1537 r. surogatorem dla wykonywania jurysdykcji w powiecie nakielskim (MRPSum. IV nr 18887). Był też w r. 1538 poborcą kaliskim i dostał 8 IV t.r. na jeden rok salvus conductus (ib. nr 19110). Delegowany ponownie 10 IX 1548 r. w charakterze surogatora na sądy w Nakle, bowiem Janusz z Kościelca, kasztelan bydgoski i starosta nakielski, sam nie mógł podołać rozlicznym obowiązkom (ib. V nr 4598). Mianowany przez króla w r. 1549 surogatorem i administratorem urzędu starościńskiego nakielskiego (N. 213 k. 132v). Otrzymał 19 XII 1551 r. jurysdykcję sądową jako surogator starościński w całym województwie kaliskim (MRPSum. V nr 5438; Gr. Kon. 6 k. 42). Mianowany 5 IX 1553 r. kasztelanem kamieńskim, otrzymał na ten sam urząd także i drugi przywilej z datą 22 XII t.r. (MRPSum. V nr 6279, 6426). Poborca poboru 1553 r. (I. Kal. 23 s. 395). Mianowany przez króla w r. 1561 surogatorem grodu poznańskiego (P. 1397 k. 18v). Od Dziersława Kawnickiego kupił w r. 1534 za 2.000 zł wsie Kawnice i Przerowno zwane Głodnem w p. kon. (P. 1393 k. 659) i byl w r. 1535 wwiązany do Kawnic, mimo sprzeciwu Małgorzaty Krasnickiej i jej synów, Marcina, Jana i Stanisława (Kon. Gr. 2 k. 371v). Usiłował w r. 1537 wwiązać sie do wsi Kraśnica, Wąglewo i Bielawy oraz do młyna wodnego, dóbr oprawnych wspomnianej Małgorzaty Kraśnickiej i jej dzieci, Jana, Stanisława, Anny, Jadwigi Katarzyny, Elżbiety Małgorzaty i Barbary, ale Kraśniccy do tego nie dopuścili. Małgorzata z córką Katarzyną okazywały rany zadane im przez sędziego Ł-go i jego wspólników (Gr. Kon. 3 k. 28, 58). Od Wojciecha Witosławskiego w r. 1539 nabył za 600 grz. jego wieczność we wsi Głodno cz. Przerwowno oraz dwa łany roli we wsi Węglewo p. kon., nabyte od niego za 60 grz. od Jana i Stanisława Kraśnickich (Kośc. 345 k. 182v). Całe Kawnice i Przerowno zwane Głodowem(!), z wyjątkiem młyna Rudnego w Kawnicach, za 3.000 zł oraz dwa półłapki w Weglewie za 60 zł w r. 1540 sprzedał wyderkafem Hieronimowi Gorzewskiemu (P. 1394 k. 380v). Od Feliksa, Jana i Gabriela, braci Żernickich, kupił w r. 1542 za 200 grz. ich części wsi Łabiszyno p. gnieźn. (G. 335a k. 265). T.r. inne połowy w Łabiszynie i Woli oraz prawa do wsi Wierzchucino i Krąplewo p. nakiel., do połowy domow i stawów w obrębie murów Gniezna i za murami, wraz z uzyskanymi na powyższych Żernickich przezyskami, nabył za 1.000 grz. pd Emercjanny Łakińskiej, żony Przecława Orzeszkowskiego (P. 1394 k. 489v). Otrzymal 25 V 1543 r. konsens na wykup wsi (Królewskiej?) Padarzewa z rąk Stanisława Jabłonowskiego (MRPSum. IV, nr 7234). Nie znam imienia i nazwiska jego pierwszej zony. Drugą była Barbara Sempelborska, córka zapewne Wiktoryna i Zofii z Kościelca, która w r. 1546 otrzymała od męża oprawe posagu 800 zł na polowie połów, jakie miał na wsiach Łabiszyno i Wola w p. gnieźn., na połowie sum na Potulinie i czesławicach w p. kcyń. oraz na sumach zabezpieczonych mu na mieście Sempelborku i przyległych wsiach w p. nakiel. (N. 213 k. 111). Od Zofii z Kościelca, wdowy po Wiktorynie Sempelborskim, i od jej synów, Stanisława, Wojciecha i Floriana Sempelborskich, nabył wtedy wyderkafem za 4.420 zł i 200 zł weg. miasto Sempelborg (dziś Sępolno) i wsie, Sikorze, oba Wisniewa, Rosków(?), Ostrow, Niechorz, Zboże, Świdwie, Wysoka, Drozdowo w p. nakiel. (ib. k. 115). Nabyte wyderkafem od zmarłego Jana z Koscielca, wojewody łeczyckiego, Czesławice otrzymał w r. 1552 w dozywotnie posiadanie od Gertrudy z Danaborza, żony Janusza z Kościelca, wojewody brzeskiego i starosty generalnego wielkopolskiego, i zaraz wies te sprzedał wyderkafem swej żonie w sumie 800 zł jej posagu i przywianku, by ją w przypadku swej smierci chronić od ewentualnych zatargów z pasierbami o oprawę (N. 213 k. 161v). Połowy Łabiszyna i Woli Łabiskiej dał w r. 1553 Januszowi Latalskiemu, wojewodzie poznańskiemu, w zamian za całe wsie Tupadły osiadłe i Tupadły pustki w p. kcyń. (N. 213 k. 170v). Wystepował w r. 1559 i 1564 jako stryj Doroty Chraplewskiej, córki Jana, a żony Jana Włościejewskiego (P. 900 k. 289, 1397 k. 318). Od Andrzeja Zaremby z Kalinowy, kasztelanica nakielskiego, w r. 1561 kupił za 18.000 tal. połowe miasta Kiebłów oraz wsi Solec i Stradzim z całą wsią Dabrowa w p. kośc. (P. 903 k. 121v; Kośc. 240 k. 20v). Wwiązany w r. 1562 od obu Popowów, Sycyna, Piotrkowa i jaryszewa, w p. pozn., dóbr kupionych od Łukasza z Gorki, wojewody kaliskiego (P. 904 k. 873v). Żonie swej, Barbarze Sempelborskiej, t.r. oprawił posag 1.000 zł na wsiach Tupadły osiadłe i puste (P. 1397 k. 129). Chcąc jej ponadto zrekompensować dawniejsze zapisy, a mianowicie przywianek na Czesławicach i oprawę na Niechorzu i Sempelborku, oprawił teraz na połowie osiadłych i pustych Tupadł 800 zł posagu (ib. k. 182). Barbara w r. 1564 skasowała swą oprawę na Tupadłach i Czesławicach, zaś kasztelan synom zrodzonym z pierwszej żony, Baltazarowi, Andrzejowi i Stanisławowi, zapisał dług 800 zł (P. 906 k. 640). T.r. na całych Tupadłach, osiadłych i pustych, oraz na wyderkafie w Czesławicach oprawił żonie 800 zł posagu (P. 1397 k. 347). Od Andrzeja Królikowskiego w r. 1565 kupił za 4.000 tal. połowę wsi Górki Kotlarowe w p. kcyń. (P. 1397 k. 443). Od Nikodema Łekińskiego w r. 1568 nabył wyderkafem za 3.000 zł połowe wsi Żabiczyno p. kcyń. (ib. k. 674v). Od Łukasza hr. z Górki, wojewody poznańskiego, w r. 1570 nabył wyderkafem za 11.000 zł wsie Gąsawy i Staremiasto oraz połowy we wsiach: Nowawieś, Gałowo, Kępa, Szczuczyno, z wyłączeniem łanów sołeckich w Szczuczynie (P. 1398 k. 116v). Nie żył już w r. 1571 (N. 156 k. 453v). Owdowiałą Barbarę Sempelborską pisano teraz stale Barbarą z Oporowa lub Oporowską (P. 920 k. 430; Kc. 124 k. 10; N. 158 k. 158v). Wwiązana w r. 1588 do wsi Tupadły swego syna Mikołaja Ł-go (P. 950 k. 331). Żyła jeszcze w r. 1592 (P. 958 k. 227). Kasztelan miał z pierwszej żony synów Kaspra, Baltazara, Andrzeja i Stanisława. Z drugiej jednak tylko Mikołaja. Spośród nich, Kasper przeznaczony był do stanu duchownego. "Nobili et discreto" Kasprowi Ł-mu, sędzicowi ziemskiemu generalnemu kaliskiemu, Wojciech Wardęski w r. 1546 zapisywał dług 4 zł (I. Kon. 4 k. 308). Plenipotent w r. 1555 Stanisława Ordzińskiego (P. 896 k. 502v). Był w r. 1556 posłem królewskim do wielkiego mistrza inflanckiego i w trakcie pełnienia tej misji został zamordowany (Bielski; Paprocki).
1. Baltazar, syn Mikołaja, występował w r. 1550 jako wuj Anny Rolanki z Biskupic, żony Sebastiana Wolickiego (Py. 31 k. 18), zas w r. 1559 jako brat stryjeczny Doroty Chraplewskiej, żony Jana Włościejewskiego (P. 900 k. 289). Dostał 11 I 1562 r. konsens królewski na wykup wsi królewskiej Krzywagóra w p. pyzdr. z rąk dotychczasowych tenutariuszy, synów i córek zmarłej Barbary Przetockiej (P. 904 k. 121v). Wespół z bracmi, Andrzejem i Stanisławem, t.r. skwitował ojca z 800 zł (ib. k. 723v), zas w r. 1564, również z nimi, otrzymał od ojca zapis 800 zł długu (P. 906 k. 640). Miał w r. 1567 termin ze strony Mikołaja Przetockiego i jego dzieci, zrodzonych ze zmarłej Barbary Stawiskiej, z racji wykupu dóbr królewskich Krzywagóra (P. 911 k. 218). Ożenił się w r. 1568 z katarzyną Łekińską, córką Jana, która 9 III t.r., krotko przed ślubem, uzyskała od swego przyszłego teścia na połowie Żabiczyna oprawe 1.250 zł posagu (P. 1397 k. 675v). Do tej połowy Żabiczyna została wwiązana w r. 1570 (Kc. 117 k. 248v). Baltazar od brata Mikołaja dostał w r. 1571 zobowiązanie sprzedania za 4.000 tal. połowy wsi Górki Kotlarowe, należącej sie Mikołajowi wedle działów (ib. k. 785v). Od brata Stanisława t.r. nabył za 875 zł część Żabiczyna, trzymaną dotąd wyderkafem (P. 1398 k. 252v). Wraz z braćmi, Stanisławem i Mikołajem, intromitowany t.r. do Zdziechowej i Piasecznej, wsi koło Sempelborka w p. nakiel., na mocy praw spadłych po ojcu (N. 156 k. 453v). Po smierci pierwszej żony, Katarzyny z Łekna, kt ora pozostawiła mu córki, Annę i Zofię, ożenił sie 2-o v. z Katarzyną Siedlecka, córka Jana, podsędka ziemskiego inowrocławskiego, której w r. 1574 na połowie dóbr oprawił 2.200 zł posagu, wyłączając od tego oprawę posagu poprzedniej żony, 1.500 zł (P. 1398 k. 400v). Od Wojciecha Sobierajskiego t.r. kupił za 5.000 zł połowe Kotlarowych Górek (ib. k. 494v). Połowę Dabrowy w p. kośc. sprzedał w r. 1576 za 4.000 zł bratu Stanisławowi (ib. k. 660). Nie żył już w r. 1577, kiedy to opiekuni jego córek, Anny i Zofii, stryjowie ich, Stanisław i Mikołaj Ł-ccy kwitowali z zobowiązania Wojciecha Spławskiego (P. 929 k. 33). Wdowa po Baltazarze żyła jeszcze w r. 1608, kiedy kwitowała się z Jakubem Sarnowskim z kontraktu dzierżawy Ślesina w p. nakiel. (N. 167 k. 138). Córki, Anna i Zofia były współspadkobierczyniami brata swej matki, Nikodema Łeksińskiego, kasztelana nakielskiego, i stryjowie ich w r. 1578, działając w ich imieniu, cedowali ów spadek Walentemu Kmicie, burgrabiemu grodzkiemu krakowskiemu, który im zapisał dług 300 zł i scedował wszystkie sumy należne zmarłemu kasztelanowi nakielskiemu (P. 931 k. 100, 100v, 101). Z córek tych, Anna umarła między r. 1584 a 1586 (Kc. 26 k. 618v, 119k. 333v). Zofia została żoną Jana Dembińskiego w warunkach, jak sie zdaje, dośc dramatycznych, bowiem owdowiała jej macocha, Anna z Siedleckich, pozywała w r. 1588 Jana Dembińskiego, jego brata macieja, staroste sącelskiego, oraz innych o najazd jej domu w Kotlarowych Górkach, wsi jej oprawnej, przy którym to najeździe panna Zofia Ł-a została poraniona (Kc. 120 k. 269v; P. 951 k. 461). Ta Zofia, juz żona Jana Dembińskiego, uzyskała w r. 1589 wwiązanie do Kotlarowych Górek (Kc. 120 k. 550). Jako spadkobierczyni zmarłej siostry Anny, w r. 1595 skwitowała z opieki i administracji dóbr stryja Stanisława (P. 964 k. 1514). Ojczyste Kotlarowe Górki w r. 1596 sprzedała za 8.500 zł Hieronimowi Dąmbskiemu (P. 1402 k. 114). Od Sędziwoja z Ostroroga wzięła w zastaw za 3.000 zł częsci Orlicka i Nosalewa w p. pozn., do których intromisję uzyskała w 1597 (P. 138 k. 266v). Żyła jeszcze w r. 1630.
2. Andrzej, syn Mikołaja, jak widzieliśmy, wespół z braćmi w r. 1562 kwitował ojca, od którego wraz z nimi uzyskał w r. 1564 zapis długu. Nie wymieniony juz wśród braci w r. 1571 (N. 156 k. 453v)., snać wtedy juz nie żył.
3. Stanisław, syn Mikolaja, pisał sie często Ł-im z Chraplewa, wspomniany 1562 r. w pokwitowaniu danym ojcu, w r. 1571 obok braci intromitowany od ojcowskich wsi, Zdziechowej i Piasecznej w p. nakiel., swoją częśc w Żabiczynie p. kcyń., stosownie do działów braterskich, sprzedał w r. 1571 za 875 zł bratu Baltazarowi (P. 1398 k. 252v), zaś kupił od niego w r. 1576 za 4.000 zł połowę wsi Dąbrowa w p. kośc. (ib. k. 660). W latach 1577-1578 był współopiekunem Anny i Zofii, córek zmarlego brata Baltazara (P. 929 k. 33; 931 k. 100). Na połowie wsi Dabrowa oraz na polowach części miasta Kiebłów i młyna wodnego na Obrze, jak też na połowach części wsi Solec i Stradzim w p. kośc. oprawił w r. 1583 posag 3.500 zł żonie Annie Powodowskiej, córce Baltazara (P. 1399 k. 39). Intromitowany w r. 1584 do połowy Bronikowa w p. wschow. wsi kupionej za 3.500 zł od Baltazara Bronikowskiego (Kośc. 264 k. 283). Od Wacława Słupskiego kupił w r. 1585 za 8.000 zł wieś Gościeszyno z pustką Zdrogowo w p. kośc. (P. 1399 k. 599) i w r. 1588 na całych tych dobrach oprawił swej żonie 3.500 zł posagu (Kośc. 347 k. 72v). Od ks. Hieronima Powodowskiego, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego i poznańskiego, archiprezbitera krakowskiego, brata swej żony, dostał w r. 1589 prawo prezenty proboszcza w Gościeszynie, które to prawo Powodowski nabył od Wacława Słupskiego (R. Kal. 6 s. 244). Oboje małzonkowie w r. 1593 spisali wzajemne dożywocie (P. 1401 k. 97). Stanisław w r. 1595 skwitowany ze sprawowania opieki i administracji dóbr przez bratanicę Zofię, żone Jana Dembińskiego (P. 964 k. 1514). Nie żył już w r. 1596, kiedy owdowiała Anna Powodowska kupiła od tej mężowskiej bratanicy jej części w mieście Kiebłowo i we wsiach Solec i Stradzim, zarówno te po ojcu, jak i nabyte przez nia w inny sposób (P. 1402 k. 162). Jej i córkom Stanisława, Małgorzacie, Barbarze, Jadwidze i Agnieszcze w r. 1596 prolongował termin uiszczenia sie z długu zaciągnietego przez zmarłego Andrzej Zbijewski (Kośc. 276 k. 209). Skwitowana została w r. 1598 przez ziecia, Kaspra Proskiego z 6.000 zł posagu za najstarsza córką, Małgorzatą (P. 968 k. 420). Swoje części w mieście Kiebłowie i wsiach Solcu i Stradzimie w r. 1601 sprzedała za 5.091 zł Mikołajowi Poklateckiemu cz. Górskiemu (P. 1404 k. 126). Jednocześnie częsci w tychże dobrach należące do jej córek, Barbary, Jadwigi i Agnieszki, sprzedał za 10.47 zł temu Poklateckiemu opiekun owych panien, stryj ich Mikołaj Ł., chorąży poznański (ib. k. 127v). Anna Powodowska zyła jeszcze w r. 1620 (P. 1004 k. 384v). Ze wspomnianych wyżej jej córek, małgorzata była w r. 1598 zona Kaspra Proskiego, zmarłego między r. 1606 a 1608, poszła 2-o v. w r. 1609 za Krzysztofa Kotwicza. Odziedziczone po ojcu części w Gościeszynie i Zdrogowie w r. 1610 sprzedała za 4.000 zł męzowi swej siostry, Wojciechowi Kierskiemu (P. 1407 k. 42). Kotwicz umarł miedzy r. 1616 a 1619 i małgorzata poszła 3-o v. w r. 1620, krótko po 23 II za Jana Bojanowskiego z Kopaszewa. Umarła między r. 1633 a 1642 Barbara, w r. 1607 żona Wojciecha Kierskiego, dopełniła wtedy stryjowego zobowiązania danego Mikołajowi Poklateckiemu i sprzedała mu swe części wsi Dąbrowa, miasta Kiebłów oraz wsi Solec i Stradzim, za 3.470 (P. 1406 k. 14v). Po smierci niezamęznej siostry Jadwigi, obie one, Barbara Kierska i Małgorzata Kotwiczowa w r. 1609 sprzedały Poklateckiemu za 3.472 zł części w owych dobrach, odziecziczone po tej siostrze (ib. k. 606). Kierski umarł miedzy r. 1615 a 1626, Barbara zaś żyła jeszcze w r. 1636. Jadwiga umarła między r. 1601 a 1609. (P. 1404 k. 127v, 1406 k. 606). klaryska w Głogowie, sprzedała wtedy Poklateckiemu swoje części w powyższych dobrach za 4.629 zł, zaś części Gościeszyna dała siostrom, Małgorzacie i Barbarze (Ws. 204, k. 361).
4. Mikołaj, syn Mikołaja i Sempelborskiej (N. 158 k. 158v), pisał się z Chraplewa, deputowany poznański na zjazd pod Wislicą w r. 1587 (Bon.), chorąży poznański 1589 r. (P. 952 k. 82v), poborca poznański 1590 r., deputat na Trybunał Lubelski 1592 r. i znów 1596 r. (Bon.), w r. 1609 poborca poboru z sejmu warszawskiego (Kośc. 288 k. 55v) zrzekł sie chorąstwa poznańskiego przed r. 1619 na rzecz syna swego Piotra (Py 140 k. 276v). Wspomniany w r. 1564 (P. 1397 k. 347). Bratu Baltazarowi dał w r. 1571 zobowiązanie sprzedania mu za 4.000 tal. połowy wsi Gorki Kotlarowe należnej sobie z działów (Kc. 117 k. 785v), od tego zas brata uzyskał w r. 1573 cesje jego praw we wsiach Zdziechowa i Piaseczna w p. nakiel, stanowiących uposażenie kościoła Św. Jana za murami Gniezna (Kc. 124 k. 88). W latach 1577-1578 był, jak widzielismy, współopiekunem bratanic po Baltazarze. Dostał w r. 1578 od Krzysztofa Niemieczkowskiego zobowiązanie sprzedania za 500 zł trzech kmieci osiadłych z Ossowa w p. pozn. (P. 931 k. 352). Matce w r. 1580 cedował sumę 750 zł, tj. reszte z sumy 2.000 zł, zapisanej mu przez Piotra Komierowskiego (P. 934 k. 683). Żeniąc sie w r. 1581 z Anną z Ruchocic Jaskólecką, córką Stanisława, dał 7 IV, jeszcze przed ślubem, zobowiązanie jej braciom, iż ja stawi w ciągu sześciu tygodni, aby ich skwitowała z majątku po rodzicach (P. 936 k. 477). Zobowiązał się posag jej 5.000 zł oprawić po śmierci swej matki na połowie wsi Tupadły, z którego to zobowiązania został w r. 1589 przez swych szwagrów skwitowany (P. 952 k. 82v). Dla swych synów urodzonych z Jaskóleckiej, Piotra i Stanisława, mianował w r. 1586 opieke w osobach swej żony, brata Stanislawa Ł-go, Andrzeja Czarnkowskiego, Macieja Bardzkiego, surogatora i podstarościego poznańskiego, oraz Andrzeja Strykowskiego (P. 947 k. 518v). Żona jego w r. 1589 skasowala oprawę 10.000 zł, tj. 5.000 zł posagu i 5.000 zł przywianku (P. 952 k. 82v). T.r. od swego szwagra, Piotra Jaskóleckiego, kupił za 24.000 zł wsie Witaszyce i Słupia w p. kal. i jednoczesnie na owych wsiach swej zonie oprawił posag 5.000 zł (ib. k. 361v). Witaszyce i Słupię sprzedał w r. 1592 za 15.000 zł Maciejowi Gołaskiemu cz. Bojanowskiemu (P. 1400 k. 946). Ustanowił w r. 1594 ponownie opiekę dla swych dzieci, tym razem dla synow, Piotra i Stanisława, oraz dla córki Zofii (P. 961 k. 662v) i jeszcze raz dla tej trójki w r. 1598 (P. 968 k. 167). Tupadły w p. kcyń. sprzedał w r. 1597 za 6.000 zł Janowi z Oporowa Grocholskiemu (P. 1402 k. 232v). Od Jana Czarnkowskiego, kasztelana nakielskiego, i żony jego, Zofii Herbortowny, kupił w r. 1599 za 33.000 zł miasto Kórnik oraz wsie, Czołowo z folwarkiem, Mierzewo i młyny (P. 1403 k. 301). Żona jego swe dziedziczne miasto Obrzycko, wsie osiadłe, Koźmin i Obrowo, oraz inne wsie puste dała w r. 1605 synowi Piotrowi (P. 1405 k. 286v). Mikołaj przyszłemu swemu zięciowi, Marcjanowi Chełmskiemu, chorążycowi krakowskiemu, wyasygnował w r. 1606 sumę 17.000 zł posagu za córką Zofią (P. 1405 k. 491v). Anna z Jaskóleckich nie żyła juz w r. 1609 (P. 143 k. 616v). Mikołaj żył jeszcze w r. 1620 (P. 1020 k. 1249). Z jego synów, młodszy, Stanisław, nieletni w latach 1586-1598, nazwany dziedzicem z Chraplewa i Gościeszyna, skwitowany 1593 r. przez Jadwige z Pogorzelskich Ossowską, pisarzową ziemską wschowską (Kośc. 273 k. 322v), żył jeszcze, jak sie zdaje, w r. 1608 (P. 1406 k. 422), juz nie żył w r. 1609 (P. 143 k. 616v). Córka Zofia, ur. między r. 1586 a 1594, wydana w r. 1606 za Marcjana Chełmskiego, chorążyca krakowskiego, umarła bezdzietnie między r. 1618 a 1636.
Piotr, syn Mikołaja i Jaskóleckiej, chorąży poznański 1619 r., po rezygnacji ojca (Py. 140 k. 276v), zrzekł się chorąstwa 3 I 1649 r. na rzecz syna Stefana (M. K. 191 k. 33v; Bon.). Nieletni w latach 1586-1598, od Zofii z Szamotuł, wdowy po Janie Rokossowskim, w r. 1602 nabył wyderkafem na trzy lata za 4.000 zł jej zamek koło miasta Szamotuł z folwarkiem oraz połowę wsi Nowawieś (P. 1404 k. 735v). Ten wyderkaf scedował potem swej matce, zas po jej smierci spadło to na ojca, chorążego Mikołaja, który przed r. 1610 sprzedał wyderkafem owe dobra za 4.000 zł Krzysztofowi Kotwiczowi (P. 1406 k. 607v). Piotr swą dziedziczną wieś Gąsawy z folwarkiem i dworem w r. 1604 sprzedał wyderkafem za 4.000 zł Wojciechowi Żorawskiemu (P. 1405 k. 206v). Jak juz wiemy, w r. 1605 dostał od matki miasto Obrzycko z przyległymi wsiami. Za żone pojął Anne Żelicką, córke Adama i Barbary Rostworowskiej (P. 1419 k. 283v). Łukasz Mielżyński, podkomorzy kaliski, współopiekun dzieci zmarłego Adama Żelickiego, protestował 15 IX 1605 r. przeciwko Piotrowi Ł-mu o to, iz bez wiedzy opieki przymusić miał pannę do ślubu, w czym mieli mu pomagać: Andrzej Czarnkowski, kasztelan kaliski, Jan Czarnkowski, kasztelan międzyrzecki, Mikołaj Ł., chorąży poznański, ojciec, wreszcie Stanisław Kierski (I. Kon. 32 k. 352). Żonie tej Piotr w grodzie warszawskim w r. 1607 dał oprawę posagu na mieście Obrzycku oraz wsiach, Obrowie i Koźminie (P. 1020 k. 1247). Wzajemne dożywocie spisali małzonkowie w r. 1608 (P. 1406 k. 196). Jako dziedzic Obrzycka Piotr w r. 1619 uzyskał zezwolenia Stanisława Rokossowskiego dziedzica połowy miasta Stobnicy, na wolny wypas w jego dobrach po obu brzegach Warty (P. 1411 k. 539). Żona w r. 1620 skasowała oprawe z r. 1607 (P. 1020 k. 1247) i dostała nową na tych samych dobrach na sumę posagową 10.000 zł (P. 1412 k. 158v). T.r. od męża dostała dożywotnie użytkowanie dworu w Obrzycku (ib. k. 366). Piotr miasto Obrzycko oraz wsie, Obrowo, Koźmin, Borownik i Chraplewo, dał w r. 1629 wieczyście swej żonie, wyłączając od tej donacji Mikołajewo i Piotrowo (P. 1416 k. 691v). To Piotrowo w r. 1630 było w zastawnej posesji Aleksandra Biegańskiego (W. 28 k. 121v). Piotrowo, Mikołajewo i Borownik w r. 1631 sprzedał Krzysztofowi Powalskiemu, biorąc je od niego jednoczesnie za 9.110 zł sposobem wyderkafu (P. 1417 k. 116v). Anna z Żelic miasto i wieś Obrzycko, wsie Obrowo, Koźmin, Borownik i Chraplewo dała w r. 1631 mężowi, ten zaś jednocześnie dobra te wraz z Mikołajewem i Piotrowem sprzedał za 80.000 zł Krzysztofowi Powalskiemu (P. 1417 k. 266, 267). Jako jedyny spadkobierca swej zmarłej siostry Chełmskiej, cedował w r. 1636 swemu synowi Janowi sumę 10.000 zł, tj. połowę jej posagu (P. 1033 k. 80). Żona jego, jako współspadkobierczyni przez matkę zmarłej Urszuli z Krotoskich Sieniawskiej, podczaszyny koronnej, dziedziczki Łobżenicy z przyległościami, była w r. 1636 pozywana obok innych jej spadkobierców o dług przez Andrzeja Morawskiego (P. 161 k. 1000v). Uczestniczył wraz z siostra Zofią zamężną Rokossowską i siostrzeńcem Andrzej Kościeleckim w r. 1637 w donacji cząstki placu w Łobżenicy, koło Górki, gdzie stoi kościół, na budowę klasztoru dla Franciszkanów Minorytów, fundowanych przez Zygmunta Raczyńskiego, sędziego grodzkiego nakielskiego (P. 1419 k. 265v). Po przeprowadzonych z innymi współspadkobiercami, Kostkami, Hlebowiczami, Lanckorońskimi, działów tego spadku, wespół z siostrą i siostrzeńcem przypadł im połowę w mieście Łobżenicy, we wsiach Rataje, Piesna, Luchowo w pow. nakiel., w mieście Barcinie, we wsi Obodno w pow. bydg., we wsi Krotoszyn w pow. gnieźzn. sprzedał w r. 1637 za 81.750 zł Piotrowi Samuelowi Grudzińskiemu, staroście średzkiemu (P. 1419 k. 283v). Piotr od Ewy Tłockiej, żony Mikołaja Pogórskiego kupił w r. 1638 za 12.000 zł Popkowice w pow. gnieźn. (ib. k. 1014). W r. 1639 trafiamy najpierw zobowiązanie ze strony Stanisława Tłockiego do sprzedaży Ł-mu połowy Popkowic za 15.000 zł (W>38 k. 33), potem t. r. na sprzedaż owych Popkowic przez Tłockiego Ł-mu za 20.000 zł (P. 1419 k. 1264). Żona Piotra od Wojciecha z Bukowca Dąbrowskiego kupiła w r. 1643 za 10.500 zł Dąbrówkę w pow. gnieźn. (P. 1421 k. 122). Piotr Popkowice, nabyte od Tłockiego, sprzedał w r. 1645 za 20.000 zł swemu synowi Stefanowi(P. 1422 k. 167v). Żył jeszcze w r. 1654, podczas kiedy żona jego umarła między r. 1652 a 1654 (P. 1064 k. 236, 1067 k. 626). Synowie tej pary: Władysław, Jan i Stefan. Córki, Zofia, wydana w r. 1640 za Jana Bieganowskiego, nie żyła już w r. 1647, Apolinara, w r. 1649 żona Adriana Poniatowskiego. Z synów, Władysław, wspomniany w r. 1616 (P. 996 k. 81), zapewne zmarły młodo.
1) Jan, syn Piotra i Żelickiej, wspomniany w r. 1616 (ib.), od ojca otrzymał w r. 1636, jak już wiemy, cesję połowy sumy posagowej po ciotce Chełmskiej. Od Mikołaja i Anny małżonków Chudzyńskich kupił w r. 1639 za 30.000 zł wieś Otocznę i części w Węgierkach i Chwałkowicach w p. gnieźn. (P. 1419 k. 1223v) i na połowie Otoczny i Węgierek zaraz potem oprawił 10.000 zł posagu żonie swej a córce tego Mikołaja, Annie Kunińskiej (ib. k. 1226v). Sprzedawszy Andrzejowi Gostkowskiemu swoja kamienicę w Poznaniu przy ulicy Wronieckiej, koło domu Jakuba Rogalińskiego, dał mu w r. 1641 ewikcję pod zakładem 2.000 zł (P. 1043 k. 428v). Od Rafała Chwałkowskiego t.r. kupił za 2.000 zł części Chwałkowic w p. pyzdr. (P. 1420 k. 449v). Od Stanisława Zberkowskiego i jego bratanic, Doroty, Agnieszki, Anny i Reginy, kupił w r. 1643 za 1.000 zł ich części w Chwałkowicach, Grabionce, Siedliskach i Gunicach p. pyzdr. (G. 337 k. 642v; Py. 150 k. 3v,4). Od Stanisława Tomickiego w r. 1643 kupił za 18.000 zł Graboszewo Kościelne w p. pyzdr. (p. 1421 k. 380), jednoczesnie sprzedając mu wyderkafem za 5.000 zł Otocznę (ib. k. 384v). Od sióstr Zberkowskich, Doroty teraz juz żony Jakuba Łopuszyńskiego, i Agnieszki, żony Stanisława Dzierzbińskiego, działających tez w imieniu sióstr swych, Anny i Reginy, kupił w r. 1645 za 1.200 złp części Chwałkowic odziedziczone przez nie zarówno po ojcu jak i po stryju Wojciechu (P. 761 k. 459v). Nie żył już w r. 1646, kiedy owdowiała Anna z Kunina zapisywała 1.200 zł długu Lampartowi Krzywosędzkiemu (Py. 150 s. 155). Procesował ją w r. 1647 szwagier jej Stefan Ł. jako opiekun jej nieletnich dzieci, Piotra i Anny, z racji działów podlegających jej oprawie dóbr, Otoczna, Wegierki, Chwałkowice i Graboszewo (P. 172 k. 894). Wyszedłszy 2-o v. za Krzysztofa z Bużenina Marszewskiego, spisywała z nim w r. 1649 wzajemne dożywocie (Ws. 208 k. 53). Ugodziła sie t.r. ze szwagrem Stefanem Ł-im, chorążym poznańskim, względem 20.000 zł swego wiana i przywianku oraz 3.000 zł "wlewku" na wspomnianych wyżej dobrach, jak również względem warunków zwolnienia owych dóbr (P. 151 s. 3). Graboszewo w r. 1669 w posiadaniu jej drugiego męża (P. 1866 k. 73). Będąc już wdową także i po Marszewskim żyła jeszcze w r. 1689 (Py. 155 s. 14). Córka Jana i jej, Anna, nieletnia w latach 1647-1649, była w r. 1658 żoną Franciszka z Rojewa Kaczkowskiego, zmarłego między r. 1703 a 1707, umarła sama między r. 1719 a 1731.
Piotr, syn Jana i Kunińskiej, ur. ok. r. 1641, bowiem w r. 1661 miał mieć 20 lat (P. 153 s. 120), po żmierci ojca pozostawał pod opieką stryja Stefana, chorążego poznańskiego (P. 172 k. 894, 1067 k. 626). Ojczyno mówi Marszewskiemu zobowiązał sie w r. 1659 i potem znów w r. 1661, iż sprzeda mu za 10.000 zł części Graboszewa Kościelnego. Jeszcze w r. 1661 potrzebował na to zezwolenia stryja - opiekuna (Py. 152 s. 99, 153 s. 118)). Od szwagra Kaczkowskiego w r. 1661 uzyskał zobowiązanie, iż żonie swej a siostrze Piotra oprawi 9.000 zł posagu (Py. 153 s. 113, 114). W posagu za tą siostrą wypłacił t.r. Kaczkowskiemu 14.000 zł (P. 1972 IV k. 263). Po śmierci stryja Stefana zrzekł się w r. 1665 opieki nad jego dziećmi (Py. 153 s. 26). Swego stryjecznego brata Jana skwitowała w r. 1677 z rachunków płynących z administrowania dobrami Otoczną, Chwałkowicami, Wegierkami i Graboszewem przez zmarłego stryja, opiekuna (Py. 154 s. 36). Z Pawłem Pruszakiem Bieniewskim spisywał 7 II 1678 r. kontrakt małżeński, wydając zań swą córkę Mariannę i dając w posagu za nią 8.000 zł, z czego z dóbr ojczystych 5.200 zł, z macierzystych 2.800 zł (Py. 154 s. 9, 11). Żoną Piotra a matką tej Marianny była Jadwiga Sokołowska. Od Marcina Pruskiego Piotr w r. 1679 kupił za 14.300 zł Gulczewo Czuprachtowe w p. gnieźn. (P. 1429 k. 9). Nie żył już w r. 1684, kiedy jego syn Stefan, w imieniu własnym i brata Wojciecha, kwitował Mikołaja i Stanisława, ojca i syna Drachowskich, oraz Wojciecha ojca, Franciszka i Macieja synów Drachowskich ze sprawy, którą przeciwko nim toczył zmarły Piotr Ł. o zadane mu przez nich we Wrześni rany (G. 88 k. 33v). Jadwiga z Sokołowskich nie żyła już w r. 1686 (P. 1111 I k. 24), pochowana u Franciszkanów w Pyzdrach (Z. T. P. 40 k. 139). Oprócz wspomnianych wyżej dwóch synów były i córki. Z nich, Dorota, żona 1-o v. Wojciecha Marszewskiego wyszła 2-o v. przed r. 1692 za Wojciecha Pruszaka Bieniewskiego, czaśnika latyczowskiego, zmarłego przed r. 1695. Spisywała ona testament "w polu", w czasie morowej zarazy 12 XI 1709 r. i zapewne krótko potem umarła. Marianna wyszła w r. 1678, niedługo po 7 II, za Pawła Pruszaka Bieniewskiego, zmarlego między r. 1697 a 1711. Testament spisała 5 III 1715 r. i t.r. umarła. Barbara wreszcie najpierw przed r. 1689 wyszła za Sebastiana z Dokowa Sarbskiego, zmarłego między r. 1694 a 1696, i 2-o v. przed r. 1701 za Michała Głuchowskiego, miecznika rożańskiego, zmarłego między r. 1724 a 1733. testament spisywała w Gulczewie 6 VII 1739 r., nie żyla juz w r. 1740.
(1) Stefan, syn Piotra i Sokołowskiej, wespół z bratem dziedzic Otoczny, Chwałkowic i innych dóbr, skwitowany wraz z nim w r. 1685 przez Konstancję Julianne z Wyganowa, wdowe po Piotrze Kościeleckim, oraz przez jej synów ze spraw sądowych (G. 88 k. 82v). Skwitowany w r. 1686 przez brata z dzierżawy Otoczny i Chwałkowic (Py. 155 s. 84). Był dziedzicem Gulczewka, kiedy w r. 1686 na połowie dobr oprawiał 7.000 zł posagu żonie Jadwidze Kołaczkowskiej, córce Andrzeja i Ewy Miaskowskiej (P. 1117 VI k. 20), a w r. 1693 do owej oprawy przydał jeszcze 3.000 zł (P. 1432 k. 144v). Graboszewo Kościelne, dziedzictwo swoje i brata, sprzedał w r. 1690 za 13.000 zł swej ciotce Annie Ł-ej żonie Franciszka Kaczkowskiego (P. 1431 k. 381v). Skwitowany wespól z bratem z posagu 8.000 zł przez siostre Dorotę Bieniewską (P. 1139 XII k. 58). Chorował, kiedy w r. 1709 żona występowała jako współspadkobierczyni (obok sióstr) rodzonego brata, Franciszka Kołaczkowskiego, dziedzica Skórek w p. gnieźn. (I. Kal. 157 s. 66). Umarł między r. 1711 a 1714 (P. 1146 II k. 158; G. 93 k. 160v). Owdowiała Jadwiga Kołaczkowska wstąpiła w r. 1723 do klasztoru klarysek poznańskich, scedowawszy juz uprzednio, w r. 1721, swoje prawa do sumy 10.000 zł, oprawionej na Gulczewku, Stanisławowi Miaskowskiemu (P. 1192 k. 21v). Żyła jeszcze w r. 1724 (G. 94 k. 324v). Jedynym synem Stefana i jej był Aleksander, który w r. 1714 zapisywał sumę 330 zł Mikołajowi Wojsławskiemu (G. 93 k. 160v), a w r. 1717 cedował pewne sumy Konstancji z Żółtowskich Grudzielskiej i jej synom (P. 1153 k. 90v). Był w r. 1720 dziedzicem Gulczewka (G. 94 k. 120v). Bezdzietny (a chyba i bezżenny), nie żył już w r. 1728 (G. 96 k. 134v).
(2) Wojciech, syn Piotra i Sokołowskiej, komisarz przysięgły województw poznańskiego i kaliskiego 1713 r. (I. Kon. 73 k. 240) Łowczy bydgoski 1738 r. I. Kal. 174/176 s. 450), wspomniany obok brata 1684 r. (G. 88 k. 33v), uzyskał w r. 1686 od brata Stefana zapis 1.500 zł długu (Py. 155 s. 84). Dziedzic Otoczny 1694 r. (P. 1128 X k. 122). Chwałkowice w t. 1700 zastawił na trzy lata za 20.000 zł janowi Korytowskiemu i zapisał mu 10.000 zł na Otocznie (P. 1139 XI k. 102, 102v, 103). Żoną Wojciecha była Ewa Brezianka, córka Adama, kasztelana santockiego, i Ewy Grudzińskiej, z którą 26 IV 1704 r. oprawił 15.000 zł posagu, zaś w r. 1719 dopisał do owej oprawy jeszcze 5.000 zł (G. 94 k. 17v). Dziedzic części Węgierek, dobra te zastawił w r. 1700 na trzy lata Janowi Pawłowskiemu (P. 1129 XII k. 76v). Mianowany w r. 1715 przez siostrę Mariannę Bieniewską wykonawcą testamentu (Z. T. P. 40 k. 139). Od Andrzeja Brodeckiego, spadkobiercy Wojciecha Skrzetuskiego, kupił w r. 1728 za 500 zł część Chwałkowic (P. 1211 k. 99). Jego żona nie żyła juz w r. 1737 (G. 97 k. 125). Mowa o Wojciechu w r. 1738 jako i bardzo starym i chorym, wystawiającym 6V t.r. w Chwałkowicach plenipotencję dla syna Jakuba (Kc. 139 k. 28v). Nie żył już w r. 1740 (Z. T. P. 49 k. 157). Synowie: Konstanty, Jakub, Józef i Adam. Z nich, Józef w imieniu własnym i brata Jakuba kwitował w r. 1730 Jana Gurowskiego z zastawionych mu rzeczy (N. 204 k. 24, 24v). Żył jeszcze w r. 1735 (P. 1241 k. 66v), potem już o nim głucho, a chyba w r. 1739, kiedy bracia działali bez niego, juz nie żył (G. 97 k. 363v). Adam, bezpotomny, zamordowany został na Rusi przez Wyżyckich. Dla prowadzenia procesu o to zabójstwo brat Konstanty w r. 1745 mianował plenipotentem brata Jakuba (I. Kon. 77 k. 402).
a. Konstanty, syn Wojciecha i Brezianki, wespół z braćmi w r. 1732 zastawiał Gulczewko Czuprachtowe, wieś odziedziczoną po stryjecznym bracie Aleksandrze, na trzy lata, pod zakładem 14.500 zł, małżonkom Daleszyńskim (G. 96 k. 461v), zaś w r. 1735 owi Daleszyńscy kwitowali z tej sumy Konstantego oraz jego braci, Jakuba i Józefa (P. 1241 k. 64v). Konstanty zaraz potem w imieniu swoim i braci wieś tę sprzedał wyderkafem na trzy lata za 12.000 zł Antoniemu Przyłuskiemu (ib. k. 66v). Z tym Przyłuskim bracia zawierali w r. 1739 układ (G 97 k. 363v). POtem trzymał tę wieś zastawem Franciszek Gorzeński, aż w r. 1744 Konstanty w imieniu własnym i brata Jakuba zastawił ją Wojciechowi Pińskiemu, swemu teściowi (G. 97 k. 693, 694). Żonie Wronice Pińskiej t.r. zapisał 5.000 zł (Kośc. 322 k. 161). Od Wacława Łaszczyńskiego w r. 1747 wydzierżawił na trzy lata Pigłowice w p. pyzdr. (P. 1290 k. 162v). Spisał w r. 1748 w Gulczewku układ z bratem Jakubem i wespół z nim Gulczewko, Czuprachtowe sprzedał za 34.000 zł Ignacemu Wierusz Walknowskiemu (P. 1292 k. 230). Był w latach 1749-1753 posesorem (dziedzicem?) Sołeczna (Kc. 142 k. 1; LB Gozdowo), zaś w r. 1761 wespół z zona pożyczał 2.000 zł od Michała Poleskiego, celem wzięcia w zastaw Strychowa (G. 99 k. 328). Nie żył juz w r. 1769, kiedy owdowiała Weronika w imieniu własnym i swych dzieci, Antoniego, Stanisława, Nepomucena, Jadwigi i Elżbiety, kwitowała dziedzica Strychowa, Józefa Przyubyszewskiego z 12.000 zł, zapisanych na tej wsi zmarłemu sposobem zastawu (G. 100 k. 361v). Żyła jeszcze w r. 1786 (I. Kal. 226 k. 220). Z córek tych, Jadwiga zapewne identyczna z Teresą Jadwigą, ur. w Sołecznie, ochrzcz. 2 I 1749 r. (LB Gozdowo), niezamężna, żyła jeszcze w r. 1786 (I. Kal. 226 k. 220). Elżbieta (Elżbieta Katarzyna), ur. w Sołecznie, ochrzcz. 20 XI 1751 r. (LB Gozdowo), jeszcze niezamężna w r. 1769 (G. 100 k. 361v), była w latach 1784-1786 żoną Jaskólskiego. Z synów, o Antonim nie wiem nic więcej, zapewne zmarł krótko po r. 1768. Stanisław, może identyczny z Rafałem Stanisławem Kostką, ur. w Sołecznie, ochrzcz. 5 XI 1753 r. (LB Gozdowo), wespół z bratem Janem Nepomucenem w r. 1786 kwitował Macieja Mierzewskiego, podsędka ziemskiego wschowskiego, z 1.500 zł, z większej sumy 2.000 zł zapisanej przezeń w r. 1784 im, matce ich i siostrom ich (I. Kal. 224 k. 29, 226 k. 220).
b. Jakub (Jakub Antoni Prokop), syn Wojciecha i Brezianki, ur. w Chwałkowicach, ochrzcz. 25 VII 1705 r. (LB Staw), kapitan J. Kr. Mci 1737 r. (G. 97 k 126). Jako współspadkobierca stryjecznego brata Aleksandra, kwitował w r. 1728 Władysława Radomickiego, kasztelana poznańskiego, z 1.000 zł, z sumy oryginalnej 13.000 zł, zapisanej stryjowi Stefanowi Ł-mu w r. 1698 (G. 96 k. 134v), a w r. 1729 skwitował Radomickiego znowu z 1.000 zł (Ws. 83 k. 54v). Ożenił się w r. 1736 z Ludwiką de Besse, córką Władysława i Marianny de Brusse, wdową 1-o v. po Karolu Rozdrażewskim, generale-majorze J. Kr. Mci. Kontrakt małżeński spisany był w Szemborowie 14 XI (G. 98 k. 257v), a wzajemne dożywocie spisywali oboje w r. 1738 (I. Kal. 174/176 s. 450). Dziedzic wespół z bratem Konstantym w r. 1739 Gulczewka Czupratowskiego (G. 97 k. 363v). Dziedzic Otoczny, Chwałkowic, Wegierek, Gulczewka, wziąwszy za żoną pewne sumy, zapisał jej w r. 1745 sumę 13.000 zł, należną z dóbr królewskich Szymborowo, oraz sumę 9.000 zł odziedziczoną przez nią (obok niezamężnej siostry Eleonory) po bezdzietnej siostrze zamężnej za Frystenem, dworzaninem króla Augusta II (I. Kon. 77 k. 402). Dobra Otoczna, Chwałkowice i połowę Wegierek w p. pyzdr. w r. 1746 sprzedał za 88.000 zł janowi hr. z Góry Skarbkowi, podkomorzemu J. Kr. Mci. Żona Jakuba na tych dobrach miała zapis 12.035 zł (P. 1285 k. 194). Żył jeszcze 9 V 1748 r. (LB Marzenin) Ludwika t.r. skwitowała Ignacego Walknowskiego, który kupił był Gulczewko od jej męża i jego brata Konstantego, z 13.000 zł, które zostały pozostawione na tej wsi przy jej sprzedaży (G. 98 k. 257). Czy to nie ona była nienazwaną z imienia panią Ł-ą, zmarłą w Grodzisku 1 IV 1765 r.? (LM Grodzisk).
2) Stefan, syn Piotra i Żelickiej, chorąży poznański, wskutek cesji tego urzędu przez ojca 3 I 1649 r. (M. K. 191 k. 33v; Bon.). Od ojca w r. 1645 nabył za 20.000 zł Popkowice w p. gnieźn. (P. 1422 k. 167v) i t.r. sprzedał tę wieś Kazimierzowi Krzywosądzkiemu, uzyskując wtedy od niego z racji tej sprzedaży zapis długu 5.000 zł (P. 761 k. 475). Formalnej sprzedaży Popkowic Krzywosądzkiemu, wsi teraz opustoszałej dokonał na sumę 7.000 zł w r. 1647 (P. 1493 k. 291v). Na połowie Dabrówki w p. gnieźn. w r. 1649 oprawił 10.000 zł posagu żonie Zofii z Wierzbna Rydzyńskiej, wdowie 1-o v. po Janie Grodzieckim (P. 1424 k. 342, 345v). Zrzekła sie ona w r. 1650 dożywocia po pierwszym mężu (Z. T. P. 30 s. 520). Stefan jako opiekun dzieci brata Jana Zawierał w r. 1649 ugodę z owdowiałą bratową a ich matką względem spłaty jej i uwolnienia dóbr oprawnych (Py. 151 s. 3). Nazwany w r. 1650 dziedzicem Tądowa w p. kon. (Z. T. P. 30 s. 566). Godowo w p. kon., posiadane na mocy cesji dokonanej przez swego ojca, jak również Złotnickich, wdowy i synów Tyburcego, chorążego kaliskiego, zastawił w r. 1652 małżonkom Żychlińskim (I. Kal. 118 s. 910). Dąbrówkę w p. gnieźn., odziedziczoną po matce sprzedał w r. 1654 w imieniu własnym i bratanka Piotra za 10.000 zł Stanisławowi z Konar Malechowskiemu (P. 1067 k. 626). Umarł między r. 1655 (Py. 151 s. 106) a 1657, kiedy owdowiała Zofia z Rydzyńskich mianowała plenipotentów w imieniu własnym i swych synów, Adama Grodzieckiego i jana Ł-go (I. Kal. 122 s. 781). Procz tego syna Jana musiały byc jednak i inne dzieci, bowiem bratanek chorążego, Piotr zrzekł sie w r. 1665 opieki nad dziećmi(!) stryja, zrodzonymi z Zofii Rydzyńskiej, teraz już 3-o v. żony Krzysztofa Tyburcego Złotnickiego (Py. 153 s. 26). Kupiła ona w r. 1670 od Chryzostoma Jarochowskiego za 20.000 zł wsie, Włościejewki i Międzyborze, oraz pustkę Dabroszyn w p. kośc. (R. Kal. 15 k. 95v), zas w r. 1675 sprzedała je za 18.000 zł Wojciechowi Radolińskiemu, kasztelanicowi krzywińskiemu (R. Kal. 15 k. 444v). Żyła jeszcze 26 VI 1690 r. (I. Kon. 69 k. 19). Z córek Stefana, Jadwiga, żona Mikołaja Myszkowskiego, zmarła w r. 1692. Anna, w r. 1671 żona Władysława Złotnickiego, zmarłego w r. 1674, była 2-o v. 1692 r. żoną Franciszka Tomickiego, a wdowa i po tym mężu w latach 1714-1716. Dorota, w r. 1692 żona Karola Spinka.
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
15161718[19]20212223
