Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
19202122[23]24252627
Łabęccy - Łobescy
Marianna, już nie żyjąca w r. 1781, żona 1-o v. Józefa Tadajewskiego, 2-o v. Walentego Cieńskiego, 3-o v. Macieja Zaleskiego. Maksymilian Zadora Ł., burgrabia grodzki sieradzki, mąz Ludwiki z Bużenina Pstrokońskiej (I. Kon. 83 k. 138v). Był komornikiem granicznym sieradzkim w r. 1791, kiedy występował jako plenipotent Ignacego Błeszyńskiego, starosty brodnickiego (I. Kal. 231 k. 508). Ignacy, chrzestny 28 I 1786 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Wojciech, chorąży kawalerii narodowej, mąż Wiktorii Godlewskiej, córki Jakuba, łowczyca inowrocławskiego, i Wiktorii z Żychlińskich, kwitowała w r. 1792 swego ojca z ruchomości pozostałych po matce (I. Kal. 232 k. 329). Ignacy zaślubił 16 VII 1796 r. pannę Joannę Zambrowską (LC Uzarzewo). Nepomucen świadkował przy slubie 13 VIII 1797 r. (LC Giewartowo).
Nie mam pewności, czy z powyższymi można łączyć następujących: "Szl." Andrzej, podpisek konsystorza poznańskiego, zamieszkały na Grobli, pochowany 14 III 1755 r. przez rodzonego brata, ks. Bartłomieja (LM Św. Marcin, Pozn.). "Ur." Kazimierz (Łackowski), chrzestny 19 V 1750 r. (LB Koźmin). "Szl." Józef, ekonom w Padarzewie, i marianna, rodzice Jozefa Ignacego, ur. tamże, ochrzcz. 6 XI 1780 r. (LB Weglewo). "Ur." Urszula, wdowa po Jakubie Lesieckim, ekonomie w Pieruszycach, umarła mając lat 40, 11 I 1814 r. (LM Czermin).
Łączyńscy różni. Boniecki jako herb Ł-ch podaje połączenie Kościeszy i nałęcza, z tym, iż właściwym herbem miała być Kościesza, Nałęcz zaś miał zrazu przysługiwać tylko Ł-im nobilitowanym u schyłku XVI wieku. Potem, w ciągu stuleci XVIII i XIX pozostał juz tylko Nałęcz. Nie mam najmniejszej pewności, czy ci, których tu wymieniam, należali do jednej, czy też do kilku zgoła różnych rodzin.
"Szl." Marcin (Lancinski) z pow. ciechanowskiego, administrator (factor) we wsi Garzów ks. Mikołaja Kosa, kanonika włocławskiego, warszawskiego, kaliskiego, poraniony w r. 1581 przez braci Przedzyńskich (I. Kal. 46 k. 592v).
Wojciech, dziedzic wsi Kąty w pow. garwolińskim, w r. 1665 zobowiązał sie Janowi Tańskiemu, instygatorowi koronnemu, zwrócić wydatki łożone na potrzeby swoje i swej siostry, panny Anny Ł-ej, a także nikomu bez wiedzy instygatora nie sprzedawać ani zastawiać Kąt (P. 1076 k. 31, 32). Swej narzeczonej, Zofii Romanównie, córce Szymona, zobowiązał sie też wtedy, 3 II t.r., iz oprawi jej posag (ib. k. 33). Czy nie ten sam Wojciech umarł jako starzec 28 II 1717 r. w Czołowie u Floriana Ł-go, bawiąc tam w gościnie (LM Bnin).
Maciej Ł. i Marianna z Łegu (Tańska?), oboje nie żyli już w r. 1715 (P. 1149 II k. 82v), byli rodzicami Floriana. Florian z Łąk Ł. uzyskał w r. 1704 od małżonków Wojciecha i marianny z Suchorzewskich Gorzewskich, łowczych bielskich, zapis 1.600 złp na Chociszewie w p. gnieźn. (G. 92 k. 48), zas od Adama z Łegu Tańskiego, syna zmarłego Jana, t.r. sumę 1.000 zł (ib. k. 48v). Tenże Adam Tański roborował mu w r. 1706 skrypt, a Florian nazwany wtedy synem Świetosława. Czyżby to było drugie imię ojca, czy po prostu pomyłka? (P. 1144 k. 76). Od Marianny z Suchorzewskich Gorzewskiej wziął w r. 1708 w zastaw na rok za 4.000 złp Chociszewo w p. gnieźn. (G. 92 k. 129), a w r. 1709 otrzymał od niej skrypt dłużny na sumę 3.000 zł (G. 93 k. 9v). Był posesorem Chociszewa w r. 1710 (ib. k. 42v). Świadkował 7 II 1713 r. przy ślubie Jana Arcemberskiego z Łucją Romanówną (LC Skoki), co wskazywałoby może na jakieś pokrewieństwo ze wspomnianym wyżej Wojciechem Ł-im ożenionym z Zofią Romanówną. Wśród świadków tego ślubu figuruje też Teresa Ł-a. Florian w r. 1714 zapisał Bogusławowi Jaskóleckiemu i Katarzynie Lebenównie, małżonkom, sumę 10.000 zł, którą oni w r. 1715 scedowali Andrzejowi Łochyńskiemu, ten zaś w r. 1719 skwitował z niej Ł-go (P. 1149 I k. 260, 1168 k. 9v). Florian w r. 1715 oprawił żonie swej Katarzynie Kamienieckiej, córce Wawrzyńca i Anny Wielskiej, posag 6.000 złp (P. 1149 II k. 82v). Był w r. 1717 dzierżawcą Czołowa w p. kon. pyzdr. (LB Bnin). Posesor Chociszewa, kwitował się w r. 1723 z Ludwikiem Modzelewskim z kontraktu trzyletniego zastawu tej wsi (P. 1192 k. 19v), którą zaraz potem zastawił na trzy lata Wojciechowi Majewskiemu i jego synom, Maciejowi i Maksymilianowi (ib. k. 20). Boniecki pisze o tym Florianie, iż odznaczył się w r. 1683 pod Wiedniem, a umarł w r. 1725 i został pochowany przez syna w kosciele jezuitów w Poznaniu. Katarzyna z Kamienieckich (Boniecki zwie ją Kamieniewską), dzierżawczyni Czołowa i Mieczewa w p. pyzdr., umarła w Czołowie 24 XII 1735 r., pochowana w grobie męża u jezuitów w Poznaniu (LM Bnin). Z dzieci Floriana: Andrzej, jezuita kolegium poznańskiego, żył jeszcze 1738 r., Władysław Wojciech, o którym niżej, Teresa, zapewne ta świadkująca w r. 1713, Anna, chyba zmarła młodo (Boniecki).
Wojciech Władysław (w tej kolejności imiona jego w zapisach metrykalnych), syn Floriana i Kamienieckiej, wedle Bonieckiego, komisarz skarbowy z Wielkopolski 1734 r., surogator grodzki poznański, był posesorem Czołowa i Mieczewa, umarł 13 VI 1736 r., mając ok. 36 lat, pochowany w Poznaniu u jezuitów.
"Szl." Wojciech i Anna Goinoroska(?), rodzice Marianny, ur. 2 VI 1678 r. (LB Chrzypsko). Wojciech, chrzestny 24 VIII i 9 X 1694 r. (LB Murowana Goślina). "Ur." Wojciech zaślubił 6 III 1696 r. Zofie Wierzchaczewską z Rozbitka (LC Kwilcz), córkę Stanisława i Reginy z Kwileckich, która w r. 1726, już będąc wdową, cedowała swemu siostrzeńcowi, Wojciechowi Wysockiemu, 300 zł, resztę z sumy 800 zł, stanowiącej jej część z posagu matki, lokowaną przez męża u mieszczan pniewskich na dobrach miejskich (Ws. 81 k. 88v).
Stanisław nie żył już w r. 1704, kiedy wdowa po nim, Teofila Chlewska, córka Hiacynta i Jadwigi z Mieszkowskich, dokonywała cesji sumy 300 zł, zapisanej sobie w r. 1697 przez matkę (I. Kal 157 s. 33). Jadwiga, żona w r. 1706 Adama Miecznikowskiego z Miecznikowa w pow. mławskim, oboje w r. 1719 już nie żyjący. "Szl." panna Teresa, licząca lat 13, pochowana 26 VII 1710 r. (LM Kamieniec). Józef, cześnik lityński, mąż Heleny z Lubieńca Niemojewskiej, która w r. 1714 kwitowała z obligów i zapisów dokonanych w grodzie sochaczewskim (G. 93 k. 183v).
Jadwiga i jej mąż Jakub Racięcki, oboje nie żyli już w r. 1714.
Wojciech i Zofia z Kurcewskich, oboje nie żyjący w r. 1779, rodzice: Józefa, Michała i Marianny, wdowy 1-o v. po Franciszku Kamińskim, wtedy wdowy i po drugim mężu, Marcinie Ciszewskim (P. 1356 k. 151). Józef, posesor Sępna, ożenił się 17 X 1761 r. z panną Katarzyną Dębską, córką Adama (LC Objezierze). W r. 1769 był posesorem Nieczajny (LB Objezierze). Umarł bezdzietnie w Nieczajnie 1 V 1785 r., mając ponad 60 lat, pochowany w Szamotułach u Reformatów (LM Objezierze; Nekr. Reform. Szamot.). Wdowa w r. 1785 kwitowała mężowego brata Michała z zapisu 15.000 złp. danego jej przez męża w r. 1765, kwitowała tez jednocześnie generała Węgorzewskiego jako nabywcę praw od Michała do spadku po Józefie Ł-im (P. 1362 k. 287v). Była w r. 1791 dzierżawczynią Kowalewa (LB Objezierze) i umarła na Śródce koło Poznania 17 I 1806 r., mając lat 80, pochowana u Reformatów w Poznaniu. Spadkobiercą Katarzyny był Michał Dębski, zamieszkały też na Śródce. Wzmianka, iż umarła bez pozostawienia majątku, odnosi się zapewne do majątku nieruchomego (LM Św. Małgorzata, Pozn.; Nekr. Reform. Pozn.). Józef i Katarzyna potomstwa nie pozostawili, mieli jednak córkę Zuzannę, zmarłą w wieku lat óśmiu, pochowaną 4 I 1772 r. (LM Objezierze). Michał, spadkobierca brata Józefa, sukcesję tę cedował w r. 1785 Wojciechowi Węgorzewskiemu, generałowi-adiutantowi królewskiemu (P. 1362 k. 235). Umarł mając lat 70 (był więc od brata starszy) w Objezierzu 29 XI 1787 r. (LM Objezierze).
Kajetan, chrzestny 19 VI 1765 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Wojciech, mąż Katarzyny Kakowskiej, córki Piotra i Ewy z Chmieleńskich, 1771 r. (P. 1348 k. 57v). karol, franciszkanin, zmarł we Wschowie 17 XI 1781 r. (Nekr. Przemęt). Maciej, pisarz komory celnej w Zakrzewie, chrzestny 30 IX 1783 r. (LB Chlewiska). Stanisław, chorąży gąbiński, nabywca praw do Rozalii z Umińskich Słubickiej, chorążyny bydgoskiej, występował w r. 1784 jako jeden z nader licznych pretendentów do masy spadkowej po Opalińskich (P. 1361 k. 153v). Anna, żona Marcina Obarzankowskiego, cześnika bydgoskiego, już nie żyjącego w r. 1788. Franciszek, posesor Ławicy, i żona jego, Ludwika Magowska, rodzice Zuzanny Brygidy, ur. w Ławicy, ochrzcz. 11 VIII 1780 r. (LB Skorzewo). Umarł 6 XII 1789 r. w Ławicy (LM Skorzewo, tu nazwany Łuczyńskim). Jan, nie żyjący już w r. 1791, był mężem Tekli Czernickiej, córki Jana i Katarzyny z Szydłowskich, w której imieniu, jako plenipotent mianowany we Lwowie, występował wtedy brat Szymon Czernicki (P. 1368 k. 137v).
Dionizy, starosta strzelecki, kapitan gwardii pieszej koronnej, deputat na Trybunał Koronny z wojew. rawskiego, poseł na Sejm Wielki, za Księstwa Warszawskiego sędzia pokoju pow. gostyńskiego, miał z żony Teodory Podoskiej, podczaszanki gostyńskiej, córki, Apolonię za Podczaskim, Marię za Kurdwanowskim z Byszewa, janinę za Raczyńskim, Anielę niezamężną (Hip. Wągr., Przysieka) oraz syna Adolfa, ur. w Gradowie pow. sochaczewskiego 17 VI 1796 r., wylegitymowanego ze szlachectwa z herbem Nałęcz w Król. Polskim, oficera wojsk polskich 1830 r., kawalera ord. Virtuti Militari, zesłanego w latach 1832-1837 do Orenburga, radcę Dyrekcji Tow. Kredytowego Król. Polskiego, więźnia w latach 1863-1866, zmarłego w Poznaniu 2 VI 1870 r., pochowanego w Kościelcu (Bon., Dz. P.). Adolf ten ożenił się 7 I 1840 r. z Rozalią (Różą) Ponińską, wdową 1-o v. po Julianie hr. Dąbskim, licząca lat 27, dziedziczką Kościelca, i osiadł w Kościelcu. Testament spisał 13 XII 1865 r., a nie żył już 15 VII 1871 r., kiedy ów testament był ogłoszony (Hip. Wągr., Przysieka). Rozalia umarła 19 IV 1885 w Kościelcu i tam pochowana (LC Września; Dz. P.).
Karol, kapitan 19 reg. piechoty wojsk pruskich, chrzestny 14 II 1819 r. (LB Św. Trójca, Gniezno). Ignacy i jego żona Zofia, chrzestni 12 V 1844 r. (LB Witkowo). Franciszka zamężna Niklewiczowa, umarła 1 X 1865 r. (Dz. P.). Panna Wanda zaślubiła w Warszawie 1886 Józefa Modlińskiego z Krzywosądza na Kujawach (ib., wiad. z 29 IX).
Łąkoccy z Łąkocina w pow. inowrocł., nie wiem jednak czy wszyscy, których tu wyliczam, należeli do jednej rodziny. Bracia rodzono-stryjeczni, "szl." Stanisław i jan, pochodzący z wojew. inowrocławskiego, niegdys sołtysi w Wielkim Parlinie w pow. gnieźn., kwitowali w r. 1522 kapitułe matropolitalną gnieźnieńską (G. 28 k. 99, 99v). Andrzej zwany "Jaśkiem", z wojew. inowrocławskiego, skwitowany w r. 1579 z 200 zł przez Jana Oborskiego (Py 116 k. 50). Jan z wojew. inowrocł. w r. 1592 uzyskał od Walentego Bojeńskiego i żony jego Eufemii z Wysławskich zobowiązanie uiszczenia długu 180 złp i w tej sumie wziął od nich w zastaw role w Bojenicach (G. 64 k. 459v). Wespół z żoną, Katarzyną Cygańską, kwitował sie z tymi Bojeńskimi w r. 1599 (G. 66 k. 152v). Zastaw ten trzymał jeszcze w r. 1604 (G. 68 k. 64v), a w r. 1605 wraz z żoną oraz synami, Andrzejem i Stefanem, kwitował Wojciecha ojca, Jana i Wawrzyńca synow, Bojeńskich z protestacji o rany (ib. k. 482v). Katarzyna z Cygańskich, będąc juz wdową, kwitowała w r. 1612 z 350 zł Mikołaja Latalskiego. Jej córką była Anna (G. 71 k. 327, 328). Stefan, syn tego Jana, kwitował w r. 1617 Reginę z Myśleckich Zorzewską (G. 74 k. 273v). Nie wiem, czy Anna, żona w r. 1641 Samuela Kozietulskiego, zeznającego z nią w grodzie gnieźnieńskim, była identyczna z Anną, córką Jana i Cygańskiej.
Jan i Wojciech, synowie zmarłego Mikołaja, a bratankowie rodzeni i spadkobiercy Piotra Ł-go "Rawy", wspomniani w r. 1606 (I. Kon. 32 k. 362v). Pawiński wymienia wśród Ł-ich: Marcina, Pawła, Piotra, Stefana, Andrzeja, Mikołaja i Wojciecha, "Rara", dziedziców w Łąkocinie w r. 1583. Oczywiście ów Piotr "Rara" identyczny ze wspomnianym wyżej "Rawą". Może to herb tych Ł-ch? Wittyg znał żyjącego w r. 1564 Tomasza, rządcę w Rębkowie i Woli Pnowskiej koło Garwolina, pieczętującego się Lewartem.
Wawrzyniec, już nie żyjący w r. 1613, był mężem Katarzyny Wierzchowskiej (G. 72 k. 170). Stanisław w r. 1638 zapisał dług 1.500 zł swej narzeczonej, Annie Zaleskiej, córce Wawrzyńca i Elżbiety Bornianki (N. 178 k. 135v). Adam i Zofia z Grabskich mieli córkę Katarzynę, żonę Jakuba Obielawskiego, która w r. 1699 w grodzie radziejowskim sprzedała swoje części we wsi Wierzejewiczki zwane Łąkoczyzna w pow. gnieźn. ks. Janowi Pusznikowi, proboszczowi topińskiemu (G. 69 k. 221).
Łążeccy h. Nowina, z Łążców, dziś Łężców Wielkich w pow. pozn. Władał tu w r. 1436 Sędziwój Miliński, dziedzic pobliskiego Milina, po nim zaś syn jego Wyszek (zob. Milińscy h. Nowina). Bracia, Jan Starszy i Jan Młodszy, niewątpliwie synowie tego Wyszka, już stale byli pisani Ł-mi. W r. 1472 otrzymali oni zapis 60 grz. od swych braci rodzono-stryjecznych, ks. Jana, plebana w Kazimierzu, i Sędziwoja, dziedziców w Milinie (P. 854 k. 143). Z przeprowadzonych t.r. działów z tymi stryjecznymi braćmi wzięli całe Łężce w pow. pozn. oraz połowę wsi, Kąpiel, Izdebno, Szyszłowo i Przecław w p. gnieźn. wraz z dopłatą 160 grz. (P. 1385 k. 146v). Te działy były powtórzone w r. 1473 po śmierci jednego z owych Janów, niewątpliwie Młodszego, teraz z udziałem synów zmarłego, tj. Piotra, Wyszka i Mikołaja (ib. k. 215v).
Jan Ł. Starszy, Senior, syn Wyszka Milińskiego, podwojewodzi gnieźnieński w latach 1482-1492 (Gąs.; G. 11 k. 101v, 12 k. 18, 18v), burgrabia kaliski w latach 1494-1495 (P. 1382 k. 7, 109v). Brał w r. 1470 wyderkafem za 40 grz. od Jakuba, dziedzica w Popowie, trzy i pół łana w tej wsi w p. pozn. (P. 1385 k. 64v). Po smierci młodszego brata Jana pozywał w r. 1476 swą owdowiałą bratową Katarzynę, teraz 2-o v. Otuską (P. 855 k. 38v). Ze swymi bratankami, synami zmarłego Jana dokonał podziału dóbr we wsiach Kąpiel, Przecław i Izdebno i na połowie dóbr przypadających tam sobie oprawił w r. 1476 posag 150 grz. swej żonie Katarzynie (P. 1386 k. 64). Byla to corka Jana Knyszyńskiego, a wdowa 1-o v. po Leonie Ludomskim (G. 19 k. 94v). Ugodziła się ona wespół z siostrami t.r. z wdową po tym Janie, trzymającą w oprawie Knyszyno i Drogocino, wsie w pow. pozn. (P. 855 k. 47), ale już w r. 1477 musiało dojśc do zatargu, skoro zostało założone między stronami vadium (ib. k. 57). Jan Ł. połowę Łężców Wielkich w r. 1481 sprzedał za 200 grz. Elżbiecie, żonie Jana Przetockiego (P. 1386 k. 132). W tej wsi władał niedzielnie z bratankami i w r. 1482, wespół z nimi, całą tę wieś sprzedał za 600 grz. Michałowi Konińskiemu (ib. k. 158v). W r. 1485, a też i potem pisany najczęściej Ł-im z Izdebna (P. 1387 k. 12). Od Heleny, wdowy po Mikołaju Rożeńskim, dziedzicu w Jarotkach p. gnieźn., uzyskał w r. 1486 zobowiązanie sprzedania sobie wyderkafem dwóch łanów osiadłych w tej wsi (G. 22 k. 24), ktore zresztą trzymał zastawem od niej i od jej syna Hieronima już od r. 1483 (G. 12 k. 18, 18v). Z synami zmarłych Jana i Wawrzyńca z Gorynina w r. 1486 procesował się o prawo bliższości do Szyszłowa w p. gnieźn., spadłe po ciotce swego ojca, Piechnie (G. 22 k. 75). T.r. Bronisz i Krystyn, synowie Andrzeja Goryńskiego, sprzedali mu wyderkafem za 17 grz. dwa i pół łana w tej wsi (P. 1387 k. 45v). Bronisz swoją część tamże także i w r. 1488 sprzedał mu wyderkafem za 20 grz. (ib. k. 98), zaś Krystyn cz. Krczon kwitował go w r. 1492 wieczyście ze swej części tam położonej (G. 15 k. 176). Wspomniana wyżej żona dała mu w r. 1491 część swego posagu wniesionego na Izdebno, Kąpiel i Przecław (ib. k. 139v). Miał on i część w Pieruszycach w p. kal., którą w r. 1494 sprzedał za 80 grz. Marcinowi Pioruskiemu (P. 1383 k. 7, 15). Prawo swe do dwóch łanów osiadłych w Gorkach Daronich p. kcyń., nabytych wyderkafem za 13 grz. i 2 zł węg., w r. 1496 sprzedał wyderkafem za takąż sumę Wawrzyńcowi Strzeleckiemu (ib. k. 109v). Pozwany w r. 1502 przez Annę, wdowę po Andrzeju Szyszłowskim, o wygnanie jej z oprawy w Szyszłowie (I. Kon. 4 k. 107). Żonie Katarzynie Knyszyńskiej, mającej oprawę na Izdebnie, Kąpieli, Przecławiu i Szyszłowie, zapisał w r. 1503 na owych wsiach ponad tę oprawę jeszcze 200 grz. (P. 1389 k. 243) i t.r. 200 kop gr. posagu oprawił jej na połowach całych wsi Przecław i Kąpiel (ib. k. 253v), zaś na połowie wsi Kąpiel zapisał jej ponadto dług 60 grz. (ib. k. 271v). Z bratankiem Wyszkiem miał zatargi i w r. 1504 miał z nim znów termin (ib. k. 564v). Żzona, będąc winną mężowi 136 kop gr. i 20 grz. zrezygnowała mu w r. 1509 swoją oprawę na Kąpieli i Przecławiu (G. 19 k. 94v; P. 863 k. 175v). Około r. 1513 dokonał zapisu na kompromis i podział części we wsiach Kąpiel, Przecław, Izdebno i Szyszłowo z bratankiem Wyszkiem (G. 259 k. 187v). Żył jeszcze w r. 1514 (P. 1392 k. 14).
Jan Ł. Młodszy, Junior, syn Wyszka Milińskiego, współdziedzic w Milinie 1471 r. (P. 1385 k. 119). Części w Milinie, Radziszewie, Kłodziejsku w p. pozn., oraz części wsi Kąpiel, Izdebno, Szyszłowo i Przecław w p. gnieźn. sprzedał w r. 1472 za 100 grz. swym braciom rodzono-stryjecznym, Sędziwojowi i ks. Janowi z Milina (P. 1385 k. 146v). Nie żył już w r. 1473 (P. 120 k. 173v), a wdowa po nim Katarzyna była w r. 1476 2-o v. żoną Stanisława Otuskiego (P. 865 k. 38). Synami tego Jana byli: Piotr, Wyszek i Mikołaj, występujący w latach 1473-1482 jako niedzielni współdziedzice w Wielkich Łężcach, Kąpieli, Przecławiu i Izdebnie (P. 20 k. 154, 172v, 120 k. 173v, 1386 k. 158v). O Piotrze i Mikołaju nie wiem już nic więcej.
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
19202122[23]24252627
