Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
9101112[13]14151617
Łabęccy - Łobescy
Zbigniew (Zbigniew Roman), syn Bolesława i MOraczewskiej, ur. w Rzymie 1 VI 1876, kupiec, zaślubił 21 IV 1903 r. w Poznaniu Jadwigę Helenę Górksą, córkę Władysława (Bolesława?), kucharza, i Anny Wojnikowskiej, ur. w Górze 10 X 1882 r., zmarłą w Poznaniu 24 VII 1913 r. (Dz. P.; LC, LM Św. Marcin, Poznań). Dzieci ich: Lech Janusz, ur. w Poznaniu 26 X 1905 r., Jan Rus, ur. w Poznaniu 27 V 1907 r., Mirosława Maria, ur. w Poznaniu 24 VII 1909 r., Olga Maria, ur. w Poznaniu 7 VI 1911 r. (LB Marcin, Poznań).
(3) Ignacy, syn Józefa i Zambrowskiej, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1837, dziedzic Kampinosa, ożeniony z Halpertówna,. pozostawił córkę Zofię, która wyszła za swego stryjecznego brata Adama Ł-go, wnosząc mu Kampinos. Umarła krótko przezd 8 II 1896 (Dz. P.).
(4) Feliks (Felicjan), syn Józefa i Zambrowskiej, ur. w r. 1809, uczestnik powstania 1831 r., był w r. 1877 właścicielem Grabianowa(?) (LC Brodnica. Umarł 15 IV 1881 r. w Kamieniu koło Kalisza (Dz. P.). Jego żona, Teresa Lesznowska umarła w r. 1866 (Bon.).
2) Jan, syn Ignacego i Starzeńskiej, zapewne identyczny z Ewagriuszem Janem, synem tychże rodziców, ur. w Winnej, ochrzczonym 10 III 1762 r. (LB Śnieciska), mianował plenipotentów w r. 1793 (P. 1370 k. 79). Jego żona, wedle Bonieckiego, była w r. 1793 Konstancja Starzeńska, ale to imię dane omyłkowo. Eufemia ze Starzeńskich Ł-a umarła w Lesznie 17 X 1806 r. w wieku lat 24 i tam pochowana (LM Leszno). Chyba to właśnie żona Jana Ł-go.
3) Ksawery, syn Ignacego i Starzeńskiej, ur. ok. r. 1773, w latach 1806-1812 wierzyciel dóbr mińskich, dziedzic Nowego Dworu, Starej Rawy i Gór 1808 r., ożenił się w Poznaniu 24 VIII 1802 r. z Józefą Dobrogojską, ur. ok. r. 1779 (LC Św. Marcin, Poznań). Z niej syn Józef Lucjan, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1837, sędzia pokoju powiatu konińskiego 1850 r., dziedzic Marymowa(?) (Bon.).
4) Kazimierz, syn Ignacego i Kosickiej, ur. w parafii czeszewskiej 6 III 1778 r., ochrzcz. z ceremonii 14 X 1789 r. (LB Św. Marcin, Poznań). Ignacy w imieniu swoim i tego syna w r. 1784 kwitował Michała Moszczeńskiego (P. 1361 k. 65v). Żył jeszcze ów Kazimierz 16 VII 1796 r. (LC Uzarzewo). Zapewne z nim identyczny Kazimierz, radca departamentu warszawskiego z pow. rawskiego 1809 r., którego żona Anna Ludwika Tauber swoją sumę na Kamieńcu Litewskim zbyła w r. 1806. Będąc już wdową wylegitymowała się w r. 1837 ze szlachectwa w Królestwie Polskim wraz z synem Ignacym. Corki, Maria i Kazimiera, pomarły pannami. Ignacy, ur. w r. 1814, zmarły r., pozostawil córke Annę, żone Antoniego Stolpe (Bon.).
V. Wacław, syn Andrzeja i Zadorskiej, wspomniany w r. 1669 (P. 196 k. 15v). Wraz ze swa siostra Zofią zamężną Bobolecką pozywany był w r. 1682 o udział w morderstwie dokonanym na Aleksandrze Bzowskim (Py. 155 s. 95). T.r. owej siostrze roborował skrypt na pewna sumę (P. 1105 VII k. 22v), zas w r. 1686 otrzymał od niej jej części w Będzieszynie i Szczurach (P. 1111 IV k. 11). Połowę Będzieszyna i części w Szczurach w r. 1688 kupił za 11.000 zł od Zygmunta z Zaborowa Bąkowskiego (I. Kal. 145 s. 167). Jako współspadkobierca brata Stanisława, swoja częśc w pozostałych po nim dobrach, Kęszycach i latowicach, w r. 1715 sprzedał bratankowi Michałowi za sumę 3.000 zł, zapisaną sobie testamentem tego brata (I. Kal. 159 k. 264). Zob. tablice 1-3.
@tablica
@tablica
@tablica
Ks. Adam, wspomniany w r. 1637 (G. 80 k. 303v). Andrzej i Anna, rodzice Stanisława, ochrzcz. 7 IV 1637 r. (LB Nowemiasto). Ł-i, nie żyjący juz w r. 1762, mąż Gliszczyńskiej, żony 2-o v. Nieszkowskiego, także juz zmarłej, bezpotomnej (I. Kon. 79 k. 285v). Józef, chrzestny w r. 1765 (LB Św. Maria Magdal., Pozn.). Marianna, żona Macieja Urbanowskiego, dzierżawcy wsi Gaj koło Śremu, w r. 1779. Adela, zamężna Morzycka, umarła 2 XII 1873 r. Maria, zamężna Moraczewska, umarła w Krakowie 28 X 1911 r., w wieku 58 lat.
Łaszczyńscy z Łaszczyna w pow. kośc., różni. Wymienieni tutaj to w większości bez wątpienia Wierzbnowie, ponieważ jednak jest rzeczą pewną, że w wieku XV dziedziczyli w tej wsi także i przedstawiciele innych rodów, nie chce dokonywać segregacji opartej tylko na supozycjach.
Pani Ł-a oraz jej synowie, Mikołaj i Wojtej, pozywani byli w r. 1398 przez Piotra Goreckiego o intromisję do czwartej części Łaszczyna (Właszczyna) (Leksz. II 1162, 2080; KDW III, nr 1987).
"Chorągwicza" Ł. miał w r. 1400 sprawe o konia ze Szwarcem, mieszczaninem śremskim (Leksz. II 2749). T.r. świadczył Hennikowi Towrzyjańskiemu. Być może pochodzić z miejscowości Chorągwica (Korangelwitz) na Śląsku koło Góry. Henryk Choragwicz miał w r. 1409 zatarg z Tomkiem, kasztelanem sandomierskim i starostą generalnym wielkopolskim (Kozier., Obce ryc.). Wojciech Chorangwicz z Łaszczyna w r. 1418 (Kośc. II k. 143v). Nie wiem, czy ten sam Wojciech Chorangwica z Łaszczyna miał w r. 1444 terminy ze strony Halszki (Elżbiety) z Sarnowy (Kośc. 17 s. 465, 551). Wojciech Chorangwicz żył jeszcze w r. 1450, kiedy miał termin ze strony Katarzyny z Górki (Kosc. 19 k. 81v). Zmarł jednak juz t.r., dowiadujemy się bowiem, że Agnieszka Chorągwiczyna, wdowa po Wojciechu z łaszczyna, w r. 1450 procesowała Janusza i Wojciecha, braci z Łaszczyna (Kośc. 19 k. 129). Miała w r. 1452 termin z Izajaszem z Łaszczyna (P. 852 II s. 9). Żyła jeszcze w r. 1464 i była matką spłodzonych przez Wojciecha Chorągwiczę córek, Barbary i Jadwigi, wystepujących w latach 1452-1464 (Kośc. 19 k. 153v, 180, 273, 275v, 332v). Z nich, Barbara była w r. 1453 żona Sędziwoja niegdy Rąbińskiego (ib. k. 204v). Chyba ów Sędziwój od dziedzictwa swej żony zwany był Ł-im. Barbara, wdowa po Sędziwoju Ł-im, swoją czwartą część w Łaszczynie w r. 1474 sprzedała wyderkafem za 100 grz. Piotrowi Iłowieckiemu (P. 1386 k. 7v). T.r. pozywała Wojciecha Ł-go o głowę swego męża (Kośc. 227 k. 1a). Może wspomniana wyżej Jadwiga była identyczna z Jadwigą, wdową po Stanisławie "Łące" (Lanka) z Łaszczyna, która czwartą część po rodzicach w tej wsi w r. 1475 rezygnowała wieczyście Piotrowi Iłowieckiemu (P. 1386 k. 20v). Jarosław Gostkowski miał w r. 1453 termin przeciwko Dorocie, Barbarze i Jadwidze, dziedziczkom z Łaszczyna (Kośc. 19 k. 180), może właśnie córkom Chorągwicy? Byłaby w takim razie jeszcze i trzecia jego córka, Dorota.
Wawrzyniec z Łaszczyna występował w latach 1404-1416. Siostrami jego były: Anna (Hanka), występująca w latach 1408-1412, Agnieszka, w latach 1406-1415, a może i Helena, w latach 1408-1416 (Kośc. I k. 62v, 64, 3 k. 27, 29v, 69, 91, 147v, 156v, III k. 95, 154, II k. 63, 78, 95). Nie wiem, czy tego samego Wawrzyńca żona, Katarzyna winna była w r. 1449 okazać wobec Sędziwoja Ł-go swój list wienny (Kośc. 19 k. 18). Janusz, Januszek "Wawrzyncewicz" i Wojciech, bracia rodzeni. Z nich Janusz z Łaszczyna i żona jego Dorota mieli w latach 1442-1443 terminy ze strony Łucji z Łodzicy(!) (Kośc. 17 s. 256, 359), zas w r. 1444 terminy ze strony Elżbiety (Halszki) z Sarnowy (ib. s. 465, 509, 551) i w latach 1444-1445 ze strony Łucji Ł-ej z Łaszczyna zwanej tez Łodzicką, z Łodzi, Łodzicy (ib. k. 467, 518, 633, 655). Janusz połowe swego dziedzictwa w Łaszczynie w r. 1445 sprzedał za 50 grz. Janowi z Łaszczyna (P. 1379 k. 110). Wytyczane były t.r. granice między posiadłościami w Łaszczynie należącymi do niego, do Wojciecha Chorągwicy, do Sędziwoja Sznurkowskiego z łaszczyna, do Janusza Podrzeckiego, do Jana z Łaszczyna zwanego Świnia Głowa, i do innego jeszcze Jana z Łaszczyna, z jednej strony, a Sarnowa dziedzictwem panny Elżbiety Sarnowskiej, z drugiej strony (Kośc. 17 k. 661). Miał Janusz w latach 1446-1447 terminy ze strony Małgorzaty z Łaszczyna, żony Sędziwoja Ł-go (ib. s. 789, 18 s. 22), zaś w r. 1449 od samego Sędziwoja (Kośc. 18 s. 430, 19 k. 2, 18, 22), po jego zaś śmierci w r. 1452 procesował sie z jego córką Barbara (Kośc. 19 k. 154). Brat Janusza, Wojciecha w r. 1449 odmówił temu Sędziwojowi swej części ojczystej w Łaszczynie (Kośc. 19 k. 22). Przeciwko obu braciom, Januszowi i Wojciechowi, niedzielnym, uzyskała w r. 1450 termin Agnieszka Chorągwiczyna, wdowa po Wojciechu (Kośc. 19 k. 129). Zeznał Wojciech w r. 1452 pięć grzywien Mikołajowi Sznurkowskiemu, a z tej racji, iz zmarły Sędziwój Sznurkowski uzyskał był na Januszu Ł-im 40 grz., co Mikołaj unieważnił (ib. k. 166). Na połowie swych dóbr w Łaszczynie Wojciech w r. 1470 oprawił 40 grz. posagu żonie Katarzynie Wilkońskiej (P. 1385 k. 53). Pozywany był w r. 1474 przez Barbarę, wdowę po Sędziwoju Ł-im, o głowę owego Sędziwoja (Kośc. 227 k. 1a). Swoją część Łaszczyna w r. 1477 sprzedał za 130 grz. Piotrowi Iłowieckiemu (P. 1386 k. 76v). Zwany "niegdy Ł-im", t.r. nabył wyderkafem od Jadwigi, żony Macieja Kawieckiego za 100 grz. posagu żonie (P. 1386 k. 76v, 77). Nie żył już w r. 1492, kiedy jego syn Jakub wespół z Mikołajem Wilkońskim ręczył Maciejowi Kawieckiemu za stawienie do akt innego syna Wojciecha, Stanisława (Kośc. 228 k. 342). Wdowa po Wojciechu, Katarzyna, już wtedy 2-o v. żona Mikołaja Wolikowskiego, w asyście tego Mikołaja Wilkońskiego, swego brata rodzonego, kwitowała ze swej oprawy na połowie części Sowiny Macieja Kawieckiego (ib. k. 341v). Jednocześnie nieletni Jakub, działając w asyście stryja Andrzeja Konarskiego i wuja Mikołaja Wilkońskiego, skwitował tego Kawieckiego z czterech łanów w Sowinie, które to łany jego zmarły ojciec nabył wyderkafem od też już zmarłej żony Kawieckiego (ib.). Obydwu braciom, Jakubowi i Stanisławowi, w r. 1496 zobowiązał się wypłacić 70 zł Wojciech Kawiecki (Kośc. 230 k. 111). Dwaj ci bracia wystepowali również i w r. 1501 (ib. 231 k. 105v). Stanisław Ł., chyba z nich młodszy, był mężem Jadwigi, która w r. 1493 pozywała Piotra z Opalenicy, sędziego poznańskiego, swego dawnego opiekuna, o należne jej z czasów tej opieki czynsze z miasta Rydzyny i ze wsi Kłoda (P. 22 k. 38v). Od braci Piotra, Wojciecha i Mikołaja z Rydzyny uzyskała w r. 1499 zapis 48 grz. długu (Kośc. 231 k. 42v). Niewątpliwie synem tej samej Jadwigi, już nie żyjącej w r. 1501, był Mikołaj Ł., ktory t.r. miał sprawę z Piotrem, Wojciechem i Mikolajem, braćmi z Rydzyny, o sumę 17 grz. (ib. k. 108v), a w r. 1502 skwitował ich z 48 grz. długu należącego się swej zmarłej matce (ib. k. 153v). Chyba ten sam Mikołaj Ł. z Chwałkowa był w r. 1505 pozywany przez Stanisława Chwałkowskiego, działającego w imieniu swej matki Elżbiety (Kośc. 232 k. 43). Od Michała Goryńskiego, dziedzica w Chwałkowie, nabył ów Mikołaj w r. 1506 wyderkafem za 70 grz. części w Kolnicach Wielkich i Małych (P. 1390 k. 92). Od Mikołaja Kolnickiego "Masłka" w r. 1510 kupił za 50 grz. części w Chwałkowie (P. 786 s. 243). Mąż Anny Kolnickiej, córki Ścibora, w r. 1513 nabył od teścia za 50 grz. posagu żony część w Chwałkowie (Kośc. 233 k. 32). Części Chwałkowa i Jeziorek, nabyte od Świebora i Mikołaja "Masłka" Kolnickich, sprzedał w r. 1516 za 16 grz. Benedyktowi Chwałkowskiemu (P. 1392 k. 85v).
Nikiel, Mikołaj w latach 1404-1408 (Kośc. I k. 62v, 3 k. 69). Sławek, Sławnik z Łaszczyna, w latach 1409-1412 (Kośc. 3 k. 119, III k. 91, 95). Wspomniany już kilkakrotnie Sędziwój Ł., z Łaszczyna, miał w r. 1444 termin ze strony Halszki z Sarnowy (Kośc. 17 s. 465). Nazwany w r. 1445 Sędziwojem Szurkowskim z Łaszczyna (ib. s. 661), mąż Małgorzaty 1446 r. (ib. s. 789, 18 s. 22), kupił w r. 1448 od Mikołaja z Łaszczyna za 60 grz. części w tej wsi (P. 1380 k. 26v). On i jego żona Małgorzata mieli w r. 1450 terkiny z Jarosławem, Janem, Piotrem i Małgorzatą, dziećmi zmarłego Wężyka z Gostkowa, niedzielnymi dziedzicami w Gostkowie (Kośc. 19 k. 43v, 100, 126v). Nie żył już ów Sędziwoj w r. 1452, kiedy to jedna z jego córek, Barbara miała termin z Januszem z Łaszczyna (ib. k. 154). Katarzyna, druga córka Sędziwoja, procesowała się w r. 1459 z Jerzym Zimlińskim (Kośc. 19 k. 270), a w r. 1474, będąc już żoną Mikołaja Zimlińskiego, w asyście Jana Gostkowskiego jako stryja i Pawła Zimlińskiego "Pakosza", wuja, części ojczyste w Łaszczynie rezygnowała za 60 grz. Łowickiemu(?) (P. 1386 k. 7v). Wspomniani wyżej Jan, Jarosław i Piotr, bracia z Gostkowa, występowali też w r. 1452 jako rodzeni i niedzielni z Łaszczyna (Kośc. 19 k. 153v).
Jan z Łaszczyna, zwany Świnia Głowa, procesowany był w r. 1444 przez Elżbietę z Sarnowy (Kośc. 17 s. 551). Dziedzic części w Łaszczynie 1445 r. (ib. s. 661). Stanek Ł. pozwany w r. 1444 przez tęż Elżbietę cz. Halszkę (ib. s. 465). Jan Ł., również wtedy przez nią pozwany (ib. s. 465, 551). Chyba ten to Jan kupił w r. 1445 od Janusza z Łaszczyna połowę części dziedzicznej w Łaszczynie za 50 grz. (P. 1379 k. 110).
Jan Ł., mąż Barbary, córki Adama Michowskiego, wdowy 1-o v. po Jerzym Chojeńskim, która 100 grz., tj. trzecią część swego posagu, zabezpieczonego przez pierwszego męża na połowie Ostrobudek i na dwoch częściach Golejewka w p. kośc., rezygnowała w r. 1482 obecnemu mężowi (P. 1386 k. 160v, 1388 k. 51). T.r. mężowi zapisała 30 grz. na swej oprawie na dwóch częściach folwarku w Golejewku, dwoch częściach karczmy i dwóch temtejszych zagrodnikach (Kośc. 227 k. 100v). Była w r. 1485 obok sióstr współdziedziczką w Barklinie w p. kośc. (Kośc. 228 k. 16v). Jan Ł. od Wojciecha z Godurowa w r. 1485 kupił za 40 grz. półtora łana w Godurowie p. kośc. (P. 1387 k. 20v). i jednocześnie za 200 grz. od Jadwigi, wdowy po Tomaszu Bodzewskim, jej część rodzicielską w Bodzewie (ib.). Od Anny, żony Jana Chojeńskiego, kupił w r. 1486 za 200 grz. połowę Wyganowa w p. pyzdr. (P. 1387 k. 51) i zaraz na owych częściach w Wyganowie żonie swej oprawił 100 zł węg. posagu (ib. k. 53). Annie Smogorzewskiej, wdowie po Stanisławie Smogorzewskim, w r. 1487 sprzedał za 100 grz. cztery łany osiadłe w Bodzewie p. kośc. (ib. k. 89v). Od Jana Chojeńskiego w r. 1487 dostał poręczenie za żonę tego Chojeńskiego, Annę, iż uwolni od obciążeń połowę Wyganowa, którą Jan Ł. był kupił, poręczenie ponowione w r. 1489 (Kośc. 228 k. 89). Jako dziedzic Wyganowa wystepował w r. 1492 (Py. 15 k. 312). Swoją częśc tej wsi w r. 1493 sprzedał za 300 grz. Wojciechowi Zaleskiemu (P. 1387 k. 183v), zaś Barbara, żona jego, skwitowała t.r. Bernarda Zaleskiego z uzyskanej od męża oprawy swej na Wyganowie na sumę 200 zł (P. 856 k. 17 cv). Od Andrzeja Uniesławskiego, posesora wyderkafowego Skałowa w p. pyzdr. t.r. nabył tę wieś wyderkafem za 400 zł węg. (P. 1387 k. 186v). Nazwany t.r. dziedzicem w Skałowie (Py. 15 k. 294v). Na połowie tej wsi w r. 1494 oprawił posag 50 grz. żonie Barbarze (P. 1388 k. 51). Nie żył już już w r. 1498, a owdowiała Barbara wraz z córka Zofią oświadczyły wtedy, że zmarły dał 26 zł węg. "do wiernych rąk" Tomaszowi Jezierskiemu, chorążemu poznańskiemu (P. 856 k. 303v). Płacił tej wdowie w r. 1499 winę Marcin Krotoski, bowiem nie zwrócił jej poddanego ze Skałowa, Bartłomieja, do czego był się zobowiązał (Py. 169 k. 92v, 181v). Barbara, nazwana Skałowską, połowę Skałowa w r. 1518 sprzedała swej córce (Py. 23 k. 33). Ta córka, Zofia, była w r. 1499 przypozywana przez Jana Cerekwickiego o okazanie zapisu na 212 zł węg. na wsi Okalewo (Py. 169 k. 99v). W r. 1500, jeszcze nieletnia i działająca w asyście matki i stryjów, Andrzeja Młyńskiego i Filipa Strzeleckiego, zapisała 4 zł węg. rocznego czynszu Bernardowi Zaleskiemu (P. 1389 k. 126v), przeznaczonego w istocie dla ks. Jana Peszla (P. 859 k. 152v). Wyszła potem za Marcina Wyganowskiego zwanego Kolano, a była juz wdową w r. 1518, kiedy kupiła od matki połowę Skałowa. Żyła jeszcze w r. 1539.
Jadwiga Ł-a z Krobi w r. 1487 od Piotra Iłowieckiego, chorążego poznańskiego, nabyła wyderkafem cztery i pół łana w Sarnówce p. kośc. (P. 1387 k. 76) i t.r. skwitowała Iłowieckiego (Kośc. 228 k. 38, 38v). Chyba ta sama Jadwiga, żona Stefka Ł-go, pozywała w r. 1501 Jana Sarnowskiego (Kośc. 231 k. 93). Ta Jadwiga, czy może wspomniana wyżej Jadwiga, żona Stanisława Ł-go, swoje cztery łany po rodzicach w Łaszczynie w r. 1499 sprzedała za 130 grz. Wojciechowi i Szymonowi ze Srok, synom Kaspra Ł-go (P. 1389 k. 34). O Kasprze Ł-im, dziedzicu w Srokach, wiem, iż t.r. pozywany był przez Mikołaja "Repkę", dziedzica w Srokach (Py. 169 k. 182). Nie żył juz w r. 1509, kiedy córce jego Annie oprawił 100 zł posagu mąż jej, Wojciech Chociszewski z Chociszewic w p. gnieźn. (P. 786 s. 148). Oczywiście synem tego Kaspra był Wojciech Ł. "Kasperek", który t.r. cztery łany w Łaszczynie sprzedał za 40 grz. Janowi Sarnowskiemu (ib. s. 171).
Tomasz Ł., wuj Barbary Jurkowskiej, żony Piotra Krzesińskiego, 1527 r. (Kośc. 26 k. 543v). Jan Ł. pozywał w r. 1529 wuja, Tomasza Kroczyńskiego z Kroczyna, jego żonę, Jadwigę, i matkę, Dorotę (Kośc. 234 k. 162v). Całe części w Kroczynie i Kolniczkach p. kośc., odziedziczone po zmarłym Świeborze Kroczyńskim, swoim macierzystym dziadzie, oraz części, które miałyby mu przypaśc po Dorocie, babce macierzystej, sprzedał w r. 1530 za 300 grz. Tomaszowi Skoroszewskiemu (P. 1393 k. 343). Wawrzyniec Ł. w r. 1645 pozywał Wawrzyńca Grodzielskiego o to, iż po śmierci ks. Mikołaja Ł-go zagarnął pozostałe po nim ruchomości (I. i D. Z. Kal. 7 k. 69v). Ów. ks. Mikołaj był przez długi czas plebanem w Wieszczyczynie, zanim jednak został księdzem był ożeniony i pozostawił syna Jana, który w r. 1547 pozywał Bartłomieja Grodzieckiego (ib. k. 221v).
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
9101112[13]14151617
