Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
891011[12]13141516
Łabęccy - Łobescy
II. Wojciech, syn Andrzeja i Daleszyńskiej, w r. 1661 zapisał dług 178 zł Andrzejowi Mierzewskiemu (I. Kal. 125 s. 1295). Spisywał w r. 1662 wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Baranowską, wdową 1-o v. po Mikołaju ze Skoków Roznowskim (P. 1072 V k. 851v; Py. 153 s. 167). Wespół z braćmi swymi młodszymi i Ludwiną, córką zmarłego brata Jana a żoną Krzysztofa Skarszewskiego, odziedziczone po ojcu, połowę Będzieszyna i części Szczur sprzedali w r. 1686 za 10.000 zł Zygmuntowi z Zaborowa Bąkowskiemu (I. Kal 143 s. 259). Wojciech umarł w r. 1698 i pochowany był u Reformatów w Miejskiej Górce (Nekr. Reform. w M. Górce, wymieniony tu bez imienia, ale tylko do niego z żyjących współcześnie notatka ta może się odnosić). Jego syn Krzysztof.
Krzysztof, syn Wojciecha i Baranowskiej, kupił w r. 1699 od Michała z Łagowca Sczanieckiego za 37.000 zł Witkowice w p. pozn. Był już wtedy mężem Anny Damęckiej, córki Łukasza i Anny Granowskiej (P. 1136 II k. 34, 34v, 1210 II k. 37). Jako dziedzic Witkowic zawierał w r. 1709 kompromis z sąsiadem Wojciechem Gronowskim, cześnikiem dobrzyńskim, dziedzicem Bytynia (P. 1144 k. 367v), z którym zatargi mimo to trwały nadal i w r. 1712 (P. 284 k. 158v). Sprzedał w r. 1714 Witkowice za sumę 45.000 zł Michałowi Turobojskiemu (P. 1148 III k. 45) i dopiero potem, w r. 1715 został wraz z synem Michałem skwitowany przez Gronowskiego (P. 1149 I k. 9). Anna Damęcka, już będąc wdową, w r. 1727 skwitowała Bogusława Dziembowskiego (P. 1210 II k. 37). Żyła jeszcze w r. 1728 (P. 1219 k. 39v). Syn Michał, córka Zofia, w latach 1729-1769 żona Adama Koczorowskiego, umarła w Masłowie koło Śremu 4 X 1779 r. Michał, w r. 1712 towarzysz chorągwi pancernej kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego (P. 284 k. 158v). Żył jeszcze w r. 1715 (P. 1149 I. k. 9).
III. Stanisław, syn Andrzeja i Zadorskiej, z testamentu ciotki swej matki, Szołdrskiej, cześnikowej kaliskiej, z r. 1662 otrzymał legat 200 zł (P. 188 k. 505). Skwitowany w r. 1674 przez siostrę Tomicką z 2.000 zł posagu z dóbr rodzicielskich (G. 85 k. 116v). W r. 1681 mąż Anny Węgierskiej (I. Kal. 140 k. 222), wspólnie z nią robował w r. 1690 skrypt Annie z Węgierskich Molskiej (ib. 146 s. 233). Wydzierżawił w r. 1697 od Stanisława Skrzyńskiego, kasztelanica brzezińskiego, wieś Osiek, a skwitował się z nim z tego kontraktu w r. 1700 (ib. 154 s. 188). Od Michała z Dzwonowa Rogalińskiego, wedle zobowiązania z r. 1703, kupił w r. 1709 za 35.000 zł wsie Kęszyce i Latowice oraz pustki Kęszyczki p. kal. (ib. 157 s. 30). Chyba ten sam Stanisław miał w r. 1713 za żonę (a więc drugą?) Mariannę Konopnicką, córkę Stanisława i Anny Rososkiej (Z. T. P. 39 k. 1984), która w r. 1715 mianowała plenipotenta (I. Kal. 159 s. 13). Jej mąż żył jeszcze wtedy, a Stanisław, dziedzic Kęszyc i Latowic, bezdzietny, nie żył już w r. 1715. Jeśli więc Stanisław mąż Węgierskiej i Stanisław mąż Konopnickiej, to jedna i ta sama osoba, umarł w r. 1715.
IV. Krzysztof, syn Andrzeja i Zadorskiej, roborował w r. 1682 skrypt Stanisławowi Boboleckiemu (P. 1105 VII k. 12). Jego pierwszą żoną była Aleksandra Szczurska (Kośc. 310 s. 266), drugą w r. 1686 Anna Gliszczyńska, córka Szymona i Zofii Drzewieckiej (P. 1112 XII k. 38), która w r. 1688 kwitowała matkę swa i braci, Jana i Stanisława Gliszczyńskich, z 5.000 złp z dóbr macierzystych i ojczystych (P. 1115 VI k. 9v), a mąż oprawił jej t.r. sumę tę jako posag (P. 1116 IX k. 12). Trzeciej swej żonie, Zofii Sczanieckiej, córce Andrzeja i Anny Chełmskiej, w r. 1698 zabezpieczył na poczet posagu 6.000 zł (P. 1134 II k. 99). Skwitowany w r. 1709 z 1.000 zł przez Stanisława Glińskiego, męża swej córki Konstancji, urodzonej z pierwszej żony (Kośc. 310 s. 266). Mieszkał w latach 1718-1724 w Kruszewie koło Czarnkowa (LB Czarnków). Zięć Tarnowski w r. 1719 skwitował go z sumy 2.000 zł na poczet posagu swej żony Aleksandry (P. 1166 k. 54). Współspadkobierca brata Stanisława, swoją część w odziedziczonych po nim Kęszycach i Latowicach dał w r. 1723 swemu synowi z pierwszej żony, Michałowi (P. 1191 k. 71v). T.r. skwitowany z sumy 1.000 zł przez zięcia Mieszkowskiego, którą to sumę zapisał mu był w r. 1721 (P. 1194 k. 4v). Umarł w Kruszewie w r. 1724, będąc już chorym spisywał 24 III testament, a 29 VI, już po jego śmierci, testament ów został oblatowany. Pochowany w Szamotułach u Reformatów (Kośc. 159 k. 113v). Zofia z Sczanieckich nie żyła już w r. 1730 (P. 122 k. 111). Z pierwszej żony był syn Michał, o którym niżej, i córka Konstancja, wydana przed r. 1710 za Stanisława Glińskiego. Z drugiego małżeństwa pochodziła córka Aleksandra, która w r. 1701 występowała obok ojca jako chrzestna (LB Ceradz), wyszła 1-o v. przed r. 1720 za Aleksandra Targowskiego, 2-o v. w r. 1721 zaślubiła Franciszka Mieszkowskiego, umarła w r. 1753, pochowana 22 V w Poznaniu u Reformatów. Z trzeciego małżeństwa był syn Jan i córki. Z nich, Barbara, chrzestna w r. 1703 (LB Ceradz), wyszła w Mórce 13 IX 1728 r. za Jakuba Białoskórskiego, umarła między r. 1762 a 1776. Anna, niezamęzna w latach 1710-1724 (LB Ceradz), wyszła przed r. 1730 za Franciszka Czyżewskiego, była wdową w latach 1750-17675. Córka Krzysztofa, nie wiem tylko z której żony, była też z pewnościa panna Zofia "z Kruszewa", występująca jako chrzestna 3 VIII 1723 r. (LB Czarnków). Jan w r. 1708 otrzymał wespół z siostrami, Barbarą i Anną, zapis od ciotki Anny Chełmskiej, wdowy po Andrzeju Sczanieckim. Bezpotomny, nie żył już w r. 1730 (P. 122 k. 111).
Michał (Michał Andrzej), syn Krzysztofa i Szczurskiej, od stryja Wacława w r. 1715 kupił za 3.000 zł części spadkowe po jego bracie a swoim stryju Stanisławie w Kęszycach i Latowicach (I. Kal. 159 k. 264). Podwojewodzi inowrocławski, na połowie Kęszyc i Latowic w r. 1717 oprawił żonie swej Eleonorze Sabinie Bojanowskiej, córce Wacława Achacego i Anny Marii Posadowskiej, posag 20.000 zł i spisał z nią wzajemne dożywocie (I. Kal. 160 k. 203, 203v). Od Agnieszki Karnkowskiej, wdowy 1-o v. po Władysławie Skarbku, kasztelanie konarsko-łęczyckim, kupił w r. 1721 za 36.000 zł połowę Chwaliszewa w p. kal. (I. Kal. 163 s. 336). Jedyny spadkobierca stryja Stanisława (Jak już wiemy, dobra po nim w części nabył od ojca, w części kupił od stryja Wacława), Kęszyce i Latowice oraz pustki: Kęszyczki, Mikorzyn, Siedliska, Lulik, Dzięgietka w p. kal. w r. 1723 sprzedał za 49.400 zł Maciejowi Radońskiemu, starościcowi inowłodzkiemu (ib. s. 297). Dziedzic Chwaliszewa, drugiej swej żonie Konstancji Koszutskiej, córce Adama, pisarza ziemskiego poznańskiego, i Teresy z Koszutskich, oprawił w r. 1728 posag 15.000 (P. 121 k. 43v). Skwitowany w r. 1729 z 900 zł przez szwagra Czyżewskiego (I. Kal. 165 s. 285). Chwaliszewo sprzedał w r. 1733 za 60.000 zł bratu swej żony, Pawłowi Koszutskiemu (ib. k. 299), zas t.r. od tego Pawła i innych braci żony, Piotra, Franciszka, Stanisława, Ludwika i nieletniego Ambrożego, kupił za 150.000 zł wsie: Pigłowice, Wyszaków, Biernatki, pustki Sulęcino i Borowo oraz grunt położony już za Wartą na terenie Gogolewa, zwany Wieczerza w p. pyzdr. (P. 1238 k. 301). W r. 1735 był zastawnym posesorem Żernik, Wyganek i Wymysłowa w p. kal., niekiedy nazywany dziedzicem owych dóbr (ib. 171/173 s. 126, 329). Żenił się trzeci raz 3 II 1738 r. z Katarzyną Nossowiczówną, córka Aleksandra i Ludwiki Duninówny, wdową 1-o v. po Franciszku Drzewieckim (LC Mądre; P. 1292 k. 132). Wespół z synami w r. 1746 oblatował rejestr ruchomości po swej trzeciej żonie, niewątpliwie wtedy właśnie zmarłej (P. 1297 k. 8). Sam umarł w Pigłowicach 24 IX t.r., pochowany w Poznaniu u Reformatów (LM Mądre). Z Nossowiczówną potomstwa nie miał. Z pierwszego małżeństwa z Nojanowską byli synowie, Wacław i Karol oraz córki, Eleonora i Konstancja Karolina. Eleonora, ur. ok. r. 1720, wychowana wśród luteran, a więc w rodzinie matki, przyjęła katolicyzm w r. 1746 (LB Mądre). Wyszła przed r. 1751 za Kazimierza Świerczewskiego, była wdową w r. 1762, umarła między r. 1776 a 1789. Konstancja Karolina, niezamężna, miała w r. 1772 posag 5.000 zł zabezpieczony na Żernikach (I. Kal. 209/213 k. 40). Mianowała w r. 1773 plenipotentem Joachima Aleksandra Bojanowskiego, starościca gnieźnieńskiego (Ws. 96 k. 14). Z drugiego małżeństwa pochodził syn Ignacy i córka Elżbieta, ur. ok. r. 1729, wydana w Mądrem 25 VII 1746 r. za Ignacego Wierusz Walknowskiego, zmarłego po r. 1772. Poszła 2-a v. w Marzeninie 8 XI 1777 r. za Konstantego Bronikowskiego, umarła w Krzyżankach 10 VII 1792 r., w wieku lat 63, pochowamna 11 VII u Reformatów w Górce (Nekr. Reform. w M. Górce). Z drugiego małżeństwa rodziła się też córeczka, nienazwana z imienia, zmarła 15 III 1736 r. (LM Nowemiasto). Czy nie był synem Michała także i Kazimierz, zmarły 7 XII 1745 r. w Środzie, pochowany w Poznaniu u reformatów? (LM Mądre; Nekr. Reform. Pozn.).
1. Wacław, syn Michała i Bojanowskiej, ożenił się z Anielą Walknowską, córka Jana Józefa, kasztelanica wieluńskiego, i Krystyny Molskiej, i oprawił jej w r. 1745 posag 13.581 zł (I. Kal. 181/184 k. 37v). Aniela i jej bracia, Antoni, Aleksy i Ignacy sprzedali w r. 1745 kardynałowie Lipskiemu za 100.000 zł odziedziczone po matce wsie Rychnów i Bogucicie w p. kal. (ib. k. 377v). Wacław, skwitowany przez Ignacego Walknowskiego, brata swej żony i męża swej siostry (P. 1293 k. 168v). Współdziedzic obok braci, Karola i Ignacego, Pigłowic, Wyszakowa, Sulęcina, Borowa i Biernatek, wespół z tymi braćmi w r. 1748 sprzedał te dobra za 160.000 zł Michałowi Skorzewskiemu, pułkownikowi J. Kr. Mci (P. 1293 k. 165, 165v), zas żona jego skasowała tam swe zapisy, oprawny i dożywotni (ib. k. 166v). Ponowne wzajemne dożywocie spisywał z nią w r. 1749 (I. Kal. 190/195 k. 130), a w r. 1753 oprawił jej posag (ib. 196/198 k. 181v-182v). Posesorem tychże wsi był i w r. 1765 (Rel. Kal. 185/186 s. 1463), a te posesje przejął oczywiście po ojcu. Umarł w Grabianowie 28 V (8 IV?) 1771 r. (Nekr. Franciszk. Śrem.). Zastawną posesję Żernik i Wyganek trzymała potem owdowiała Anna z Walknowskich i w r. 1772 na sumach posiadanych na owych wsiach zapisała 1.000 zł Franciszkanom Konwentualnym kaliskim (I. Kal. 209/213 k. 40). Wraz ze swymi dziecmi w r. 1776 kwitowała sie wzajemnie z dziedzicem tych wsi, Kajetanem Radolińskim, wojskim poznańskim (ib. 214/216 k. 85). Umarła 11 V 1779 r. (Nekr. Franciszkanek Śrem.). Z dzieci Wacława i Walknowskiej, syn Feliks, nieletni, wymieniony w r. 1776 (ib. 214/216 k. 85; Py. 158 k. 541), niewątpliwie zmarły młodo. Córki, Katarzyna i Elżbieta. Pierwsza była w latach 1775-1791 żoną Jana Sieroszewskiego, szambelana królewskiego, druga w r. 1776 jeszcze niezamęzna (ib.), była w latach 1781-1791 żona Waleriana Kąsinowskiego, wicesgerensa kaliskiego.
2. Karol, syn Michała i Bojanowskiej, chorąży wojsk brandenburskich w r. 1745 (Nekr. Reform. Pozn.), zaspokoił w r. 1748 jedynego spadkobiercę swej macochy, brata jej Józefa Nossowicza, z sumy jej 2.000 zł, która miała na Pigłowicach i Sulęcinie (P. 1292 k. 132). W r. 1749 Nossowicz skwitował Karola i jego braci z pozostałych po śmierci ich macochy ruchomości (P. 1297 k. 8). Od Michała Skórzewskiego, pułkownika J. Kr. Mci, Karol sposobem wyderkafu nabył w r. 1748 za 41.000 zł Chociczę Wielką i Chociczkę Małą w p. pyzdr. (ib. k. 216v) i trzymał jeszcze owe dobra w r. 1791 (LB Września). Żona jego Wiktoria Mieszkowska, corka Stanisława i Franciszki Chłapowskiej, kwitowała rodziców w r. 1748 z sumy 20.000 zł, zapisanej sobie w r. 1747 (P. 1293 k. 141). Dziedzic Sulęcina w r. 1748 (LB Mądre). Wiktoria wraz ze swymi siostrami, Ewą, żoną Eustachego Kowalskiego, i Katarzyną, żoną Macieja Kowalskiego, swe dziedziczne Sokolniki Mniejsze w p. pozn. sprzedała w r. 1756 za 50.900 zł Łukaszowi Jarochowskiemu (P. 1319 k. 105v). Karol od Michała Trzcińskiego za kontraktem z 16 VI 1757 r. kupił za 36.000 zł Smoszewo w p. kcyń. (G. 99 k. 15). Pułkownik wojsk saskich 1765 r., posesor Opatówka (LM Opatówko), był w r. 1771 pułkownikiem wojsk koronnych. Wiktoria z Mieszkowskich, która ostatni raz spotykamy 5 X 1765 r. (LB Opatówko), już wtedy nie żyła (Py. 158 k. 153v). Drugą żoną Karola była poślubiona przed 26 I 1772 r. Marianna (nazwiska nie znam), żyjąca jeszcze 20 III 1782 r. (LB Września). Skwitowany w r. 1777 przez córke Antoninę, zamężną Bronikowską, z 10.000 zł z dóbr rodzicielskich (Py. 158 k. 697v). Ożenił się w r. 1784 trzeci raz z Martyną (Marciną) Czachórską, córka Franciszka i Barbary Skórzewskiej, ur. ok. r. 1746, której przed ślubem, 15 V, zapisał sumę 12.000 zł (Py 164 k. 53). Został przez nią z tego zapisu skwitowany w r. 1790 i oboje spisali wtedy wzajemne dożywocie (Py. 166 k. 154; I. Kon. 84 k. 242, 242v). Od Józefa Krzyżanowskiego, cześnika poznańskiego, Karol kupił w r. 1792, wedle kontraktu z 19 IV, za 210.000 dobra Rusibórz, Rusiborek i Kopaszyce w p. sier. (P. 1869 k. 968v). Umarł w Rusiborzu, pochowany 12 XI 1800 r. (Nekr. Reform. Pozn.). Wdowa licząca sobie juz 62 lata wyszła 2-o v. 1 XII 1808 r. za 65-letniego wdowca, Józefa Drzewieckiego, dziedzica Bednar (LC Giecz). Miał Karol z pierwszej żony syna Michała i córkę Antoninę. Były jeszcze córki, Katarzyna, zmarła 19 IV 1752 r. w Chociczy w wieku lat pięciu, pochowana we Wrześni (LM Września), i Weronika Antonina, ur. w Chociczy i ochrzcz. z wody 4 VI 1753 r. (LB Września). Możliwe, iż ta Weronika Antonina to właśnie wspomniana wyżej Antonina, ale przypuszczalna data urodzin owej Antoniny przypada na ok. r. 1749, co zmniejsza prawdopodobieństwo tej identyczności. Antonina ta, jeszcze niezamężna 21 XII 1767 r. (LB Września), była już 6 II 1776 r. żoną Ignacego Bronikowskiego, zmarłego przed 10 V 1783 r., zaś 2-o v. w latach 1787-1792 żoną Augustyna Rogali Zaborowskiego, regenta ziemskiego, potem burgrabiego ziemskiego wschowskiego, umarła w Niegolewie 27 IV 1829 r., w wieku lat 79, pochowana w Buku. Z drugiego małżeństwa miał Karol córkę Józefinę Ernestę Ksawerę Karolnę, ur. w Chociczy, ochrzcz. z cerem 31 VII 1774 r. (LB Wrzesnia).
Michał (Michał Antoni), syn Karola i Mieszkowskiej, ur. w Chociczy, ochrzcz. 9 IX 1750 r. (LB Września), otrzymał w r. 1771 od Katarzyny Chłapowskiej, wdowy po Wojciechu Kotarbskim, cesję pewne sumy (Py. 158 k. 153v). Porucznik kawalerii narodowej, uzyskał w r. 1788 od Teodora Cieleckiego, podkomorzego J. Kr. Mci, i jego brata Macieja cesję prowizji od sum spadkowych po zmarłym Franciszku Morawskim (P. 1365 k. 409) i t.r. dostał od Józefa Miaskowskiego cesje sum na Budzisławiu Kościelnym, połowie Budzisławia Górnego i Zberzyna w p. gnieźn. (G. 115 k. 6v). Nazwany w r. 1789 pułkownikiem kawalerii narodowej (LB Rogoźno), w rzeczywistości był w r. 1790 tylko majorem brygady 1-ej kawalerii narodowej (Kośc. 335 k. 292). Od Mogilnickiego, starosty nieszawskiego, nabył w r. 1793 część Dębiny. Pułkownik wojsk polskich, umarł w r. 1823 (Bon.).
3. Ignacy, syn Michała i Koszutskiej, ożenił sie 9 VI 1758 r. z Konstancją Starzeńską, córką Józefa, kasztelanica gniexnieńskiego, i Eufemii Glinczanki (LC Mądre; Py. 158 k. 49). Był w latach 1760-1766 posesorem Jaszkowa i Winnej w p. pyzdr. (LB Śnieciska). Skarbnik wschowski w r. 1761 (Bon.; Wsch. 93 k. 136). zastawem od mieszczan średzkich trzyma Zielniki (Bon.). Dopełniał w r. 1767 formalności związanych z rezygnacją na rzecz Michała Skórzewskiego, podkomorzego poznańskiego. Pigłowic i innych wsi, które jego starsi bracia także i w jego imieniu sprzedali w r. 1748 Skórzewskiemu (I. Kal. 206/208 k. 130). W latach 1768-1772 był posesorem Jezior Wielkich koło Zaniemyśla, dóbr pojezuickich, w ziemi wschowskiej (Wsch. 96 k. 60v). Pani Konstancja umarła w r. 1775, pochowana 7 V (Nekr. Reform. Pozn.). Żeniąc się powtórnie z Józefa Kosicką, córką Andrzeja i Heleny Bartochowskiej, Ignacy przed ślubem zapisał jej w r. 1776 sumę 10.000 zł (P. 1353 k. 282v). Sprzedał w r. 1791 trzymane prawem emfiteutycznym Gzowice Jabłkowskiemu i t.r. od Piotra Borzęckiego wziął w zastaw dobra mińskie, a sume na Zielnikach cedował córkom brata Wacława. Synowi Józefa cedował w r. 1792 sume po zmarłym bezdzietnie małżonkach Grabianowskich (Bon.). Z pierwszej żony synowie: Józef, Jan i Ksawery, o których niżej. Byli jeszcze, Mikołaj Ambroży, zmarły w Jeziorach Wielkich 4 I 1768 r. po miesiącu życia, i Seweryn, zmarły 4 IX 1772 r. tamże, mając 7 miesięcy (LM Zaniemyśl). Córki z tego małżenstwa: Teodozja Eufemia, ur. w Winnej, ochrzcz. 19 IV 1760 r. (LB Śnieciska), zmarła po trzech miesiącach 29 VI 1760 r. (LM Śnieciska), Wiktoria (Łucja Wiktoria), ur. w Winnej, ochrzcz. 15 XII 1763 r. (LB Śnieciska), w r. 1781 żona Wawrzyńca Bukowieckiego (Bon.), Teresa, może identyczna z Eufemią Brygidą Teresą, ur. w Winnej, ochrzcz. 21 IX 1766 r., otrzymała w r. 1769 od wuja Krzysztofa Starzeńskiego zapis 3.000 zł (Py. 158 k. 49), była w r. 1787 żoną Ignacego Jaźwińskiego, Anastazja, 1787 r. żona Piotra Olszewskiego (Bon.). Z drugiej żony syn Kazimierz, o którym niżej.
1) Józef (Józef Maciej), syn Ignacego i Starzeńskiej, ur. w Winnej, ochrzcz. 22 II 1761 r. (LB Śnieciska), dostał w r. 1769 od wuja Krzysztofa Starzeńskiego zapis 7.000 zł (Py. 158 k. 49), zaś w r. 1779 scedował te sumę ojcu (P. 1356 k. 68v). Ożenił sie z Antoniną Zambrowską, córką Wojciecha, podpiska grodzkiego poznańskiego, i Marianny Goszczyńskiej, która w r. 1791 skwitowała swych rodziców z 18.000 zł swego majątku rodzicielskiego (P. 1368 k. 39). Był Józef posesorem Uzarzewa i Święcina w p. pozn. w r. 1796 (LC Uzarzewo). W latach 1806-1812 wierzyciel Mińska, dziedzic Powązek, Bliznego i Grotów koło Warszawy w r. 1809, umarł 1815 r. Jego synowie: Jakub, Stanisław, Ignacy i Feliks. Corka Elżbieta Anna, ochrzcz. z wody 13 VII 1793 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), żona Leona Bojarskiego z Młocin (Bon.).
(1) Jakub (Jakub Ignacy), syn Józefa i Zambrowskiej, ur. w Poznaniu 24 VII 1791 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.), dziedzic Grotow, prezydent Warszawy w listopadzie 1831 r., gubernator cywilny mazowiecki w marcu 1841 r., gubernator cywilny gub. warszawskiej w latach 1845-1864, rzeczywisty radca stanu 1845 r., tajny radca w r. 1849, członek Rady Stanu Królestwa Polskiego w r. 1861, kawaler orderów Św. Stanisława, Św. Włodzimierza i Św. Anny, umarł w Warszawie 18 IX 1865 r. Z żony Florentyny Znamierowskiej synowie: Adam, Józef i Zygmunt. Córki: Jadwiga, ur. 1821 r., zmarła w r. 1903 w Dabrowie koło Sieradza, żona Jana Lesznowskiego, Helena, ur. ok. r. 1833, umarła w Sosnowcu 14 XII 1914 r. w 82-im roku życia, była żona Władysława Dziembowskiego. Po śmierci brata Adama odziedziczyła Kampinos (Dz. P.).
a. Adam, syn Jakuba i Znamierowskiej, ur. w r. 1828, studiował prawo w Petersburgu i pracował zrazu w sądownictwie, potem gospodarował w dobrach Kampinos w pow. łowickim, wziętych za żoną. Umarł w Chylinie krótko po 10 IV 1893 r. (ib.). Ożenil sie z Zofią Ł-ą, córką Ignacego (zob. niżej). Z tego małżeństwa dzieci: Antoni, Jakub i Anna, żyjące w r. 1863, pomarły młodo i Zofia w chwili śmierci potomstwa już nie miała. Umarła krótko przed 8 II 1896 r., zapisując swej stryjecznej siostrze, Helenie z Ł-ch Dziembowskiej sumę 10.000 rb (Dz. P.).
b. Józef, syn Jakuba i Znamierowskiej, ur. w r. 1831, dziedzic Bliznego 1858 r., zaślubił t.r. Antoninę Kożuchowską, córkę Tadeusza i Konstancji Goślinowskiej, dziedziczkę Chylina w p. kal. (Bon.; Uruski). Z niej córki zamężne, jedna za Radoszewskim, druga za Skrzyńskim, trzecia za Teodorem Krąkowskim (Bon.).
c. Zygmunt, syn Jakuba i Znamierowskiej, urzędnik rządu gubernialnego warszawskiego, po r. 1963 zesłany na Sybir, skąd wrócił w r. 1865. Ożenił się w r. 1868 z Marią Korab Czartkowską, córka Juliana, dziedzica dóbr Rozdziały, i Magdaleny Umińskiej. Wniosła mężowi posesję wsi Kamień. Umarł Zygmunt w r. 1891, krótko przed 19 VII (Dz. P.).
(2) Stanisław, syn Józefa i Zambrowskiej, ur. w r. 1804, jako nieletni pozostawał wraz z młodszymi braćmi, Ignacym i Feliksem, pod opieką stryja Ksawerego. Podporucznik grenadierów gwardii, po powstaniu 1831 r. zesłany na Sybir, po powrocie stamtąd osiadl w W. Ks. Poznańskim, gdzie nabył dobra Grabowo. Wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w r. 1837. Umarł w Dreźnie 27 XII 1871 r. w 68-ym roku życia i tam pochowany (Dz. P.). Jego żoną była Olga Halpertówna, ur. ok. r. 1822, zmarła w Eberswalde koło Berlina 27 XI 1872 r. w 50-ym roku życia, pochowana w Biechowie (Dz. P.). Miała zapisane przez męża 35.000 tal. na Grabowie (ib. z r. 1862). Synowie, Władysław i Bolesław.
a. Władysław (Władysław Maurycy), syn Stanisława i Halpertówny, ur. w Grabowie w r. 1840, właściciel po ojcu Grabowa i Krzywej Gory w pow. wrzesińskim (3.422 m.m.), te dobra z racji dokonywanych działów sprzedał w r. 1881 Schultzowi, właścicielowi Kołaczkowa (Dz. P.). Kupił potem Sulisławice w pow. kaliskim. Był chemikiem zootechnikiem, w latach 1888-1895 dyrektorem średniej szkoły rolniczej w Czerniechowie koło Krakowa. Umarł 29 X 1895 r., mając lat 55, pochowany w Dobrcu (Dz. P. datę zgonu kładzie na 10 XI; P. S. B.). Ożenił się 10 IX 1871 r. z Marią Moraczewską, córka Romana z Chaław i Franciszki Zakrzewskiej, ur. ok. r. 1842 (LC Św. Wojciech, Pozn., LC Brodnica), zmarłą w Miedziance w r. 1928 (P. S. B.). Pozostawił synów, Stanisława, Bolesława, o których niżej, Ignacego Władysława, rolnika i córkę Zofię, zmarłą po r. 1894.
a) Stanisław (Stanisław Ignacy), syn Władysława i Moraczewskiej, ur. w Grabowie 31 VII 1872 r., chemik, wynalazca, przemysłowiec, założył w r. 1904 wspólnie z bratem Bolesławem towarzystwo akcyjne "Zofia" w Miedziance koło Kielc. Był bezżenny.
b) Bolesław, syn Władysława i Moraczewskiej, geolog, chemik, miał z żony Marii Radoszewskiej sześcioro dzieci. Najmłodsze z nich to syn Stanisław, o którym niżej. Jedna z córek, Olga, ur. 9 VII 1912 r. w Miedziance, historyk, uczennica W. Semkowicza, starszy asystent Katedry Nauk Pomocniczych Historii U. J. w latach 1945-1949, potem docent, pracowała w Muzeum Historii Wawelu. Umarła w Krakowie 31 I 1971 r.
Stanisław (Stanisław Roman), syn Bolesława i Radoszewskiej, ur. w Miedziance 30 VI 1922 r., ekonomista, od r. 1954 kierownik Zakladu Ekonomiki i Statystyki Rybackiej w Morskim Instytucie Rybackim w Gdyni, umarł w Gdyni 6 XII 1964 r. Z żony Zofii Frąckiewiczówny pozostał syn Michał, ur. w r. 1953, i córka Anna, ur. 1948 r. (P. S. B.).
b. Bolesław, syn Stanisława i Halpertówny, ur. w Grabowie w r. 1842 (1843?), studiował architekturę w Heidelbergu, potem w Monachium wreszcie malarstwo w Monachium w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych. Artysta malarz, wykonał freski w Katedrze poznańskiej. Mieszkał od r. 1877 w Warszawie, potem w Prądniku Czerwonym koło Krakowa. Umarł w Krakowie 15 VI 1909 r. (Dz. P.). Ożenił się 10 IX 1871 r. z Józefa Moraczewską, siostrą swej bratowej, ur. ok. r. 1851 (LC Św. Wojciech, Poznań; LC Brodnica), zmarłą w Chaławach 20 VII 1891 r. w wieku 40 lat, pochowana w Brodnicy (Dz. P.). Synowie: Seweryn Lech, ur. w Poznaniu 19 XII 1872 r. (LB Św. Marcin, Poznań), Zbigniew, o którym niżej, Wiktor, słuchacz medycyny w r. 1909. Z córek, Olga zaślubiła w Brodnicy 11 X 1896 r. Leona Szczawińskiego, współwłaściciela firmy Szczawiński-Jachimowicz w Poznaniu. Janina i Grażyna, obie żyjące w r. 1909.
Przeglądanie 589 pozycji zakresu Łabęccy - Łobescy.
891011[12]13141516
