Przeglądanie 877 pozycji zakresu Małachowscy - Miaskowscy.
4567[8]9101112
Małachowscy - Miaskowscy
Jadwiga M-a (rodzice nie nazwani), ochrzcz. 2 X 1600 r. (LB Śmigiel) Jadwiga z Pigłowic M-a, nabywczyni praw od Seweryna Buszewskiego, sumę wyderkafową 3.000 złp na Bronikowie scedowała 1611 r. Hieronimowi Bronikowskiemu (P. 986 k. 691). Jadwiga z Pigłowic M. wyszła 1616 r. za Jana Grylewskiego. Marcin, syn Andrzeja (czyżby syn Andrzeja i Anny Bielewskich (Ws. 33 k. 1). Jan z Pigłowic M., 1626 r. jeden z opiekunów panny Katarzyny Krajewskiej (P. 1017 k. 37v, 699). Zofia, w latach 1631-1672 żona Krzysztofa Mycielskiego. Katarzyna, 1662 r. wdowa po Adamie Błociszewskim. Jan, już nie żyjący 1669 r., kiedy to wdowie po nim, Barbarze Twardowskiej, zapisał dług 500 zł Łukasz Niemojewski, dziedzic Bachorzewa (Kośc. 305 k. 451). Katarzyna, nie żyjąca już 1685 r., żona Jana Franciszka Szkudlskiego. Pani Urszula zmarła 1698 r. (Nekr. Reform. w Miejskiej Górce). Nie nazwana z imienia panna M. zmarła 18 V 1698 r. (LM Golejewko).
Nie wiem, czy z M-imi h. Sokola mieli coś wspólnego następujący M-cy. Jakub, od lat wielu osiadły w Zdunach, zmarł tam 1722 r., pocho-
@tablica
@tablica
@tablica
wany 23 I, podawał się za szlachcica (LM Zduny). Jan i Franciszka z Zmieręckich(!), rodzice Teodora, ochrzcz. 12 XI 1792 r. (LB Kepno).
Manieccy z Manieczek (dawniej zwanych Manczycami) p. kośc., różni. Tomisław Manczycki 1401 r. (Kośc. 1 k. 144). Sędziwój Manczycki w latach 1403-1406 (P. 2 k. 163; Kośc. 3 k. 18v). Sędziwój M. Brlok 1414 r. (Kośc. III k. 9), ktorego ks. Kozierowski uważał za przypuszczalnego Wyskotę (BNT II). Ten sam niewątpliwie M., mąż Agnieszki 1415 r. (Kośc. III k. 67v).
Stefan z Manczyc Manczycki miał w r. 1444 termin z braćmi Jaraczewskimi (Kośc. 17 s. 45). Na Manczycach w r. 1446 zapisał 10 grz. czynszu rocznego Tomisławowi i maciejowi z Rogaczewa (P. 1379 k. 160), a w r. 1450 na połowie tej wsi oprawił 100 grz. posagu żonie Małgorzacie (P. 1381 k. 49v). Żyła ona jeszcze w r. 1459 (Kośc. 19 k. 232). Drugiej żonie Annie w r. 1465 zapisał tamże tyle samo posagu (P. 1383 k. 271). Pozywał w r. 1469 synów Piotra Dobszyńskiego, rodzonych siostrzeńców swej żony Małgorzaty, która na Mańczyce wniosła była 150 grz. posagu (Kośc. 20 s. 333). Stefan M. dwa puste łany (w Manieczkach?) sprzedał wyderkafem przed 1479 r. za 20 grz. i 1 kopę gr. Maciejowi niegdy Kurogórskiemu (P. 1386 k. 106). Nie żył już 1482 r., kiedy wdowa po nim Anna miała termin z Szymonem M-im (Kosc. 227 k. 99v). Rodzoną siostrą tego Stefana była Katarzyna, chyba jeszcze niezamężna w r. 1445 (Kośc. 17 s. 573), w r. 1448 już będąc żoną Macieja Ratajskiego pozywała Stefana o trzecią część Mańczyc (Kośc. 18 s. 317). Inną siostrą Stefana były Drogosława, którą już jako wdowa po Budziwoju z Chaław w r. 1450 kwitowała brata z 30 grz. posagu, jak też z 7 grz. należnych z trzeciej części macierzystej w Mańczycach (Kośc. 19 k. 36v).
Marcin, Wincenty i Jan, bracia, niegdy Gorzyńscy, dziedzice Manieczek. Z nich, Wincenty pozywał był Macieja Chałwskiego z Manieczek 1485 r. (Kośc. 228 k. 6). Bracia, Marcin i Wincenty, niedzielni dziedzice w Manieczkach, wymienili 1494 r. całą tę wieś z Katarzyną, zoną Mikołaja Jaromierskiego, na połowę wsi Skoraczewo, Prętkowice i Białe Jezioro (Kośc. 230 k. 53v; P. 1383 k. 39). Potem, po śmierci tego Mikołaja, pozywali 1501 r. jego córkę Małgorzatę o zobowiązanie dane przez zmarłego, iż stawi żonę dla uwolnienia połowy w Skoraczewie, Prętkowicach i Białym Jeziorze (Kośc. 231 k. 80v).
Manierowicz "urodzony" Piotr Celestyn, wiceregens ziemski wschowski 1778 r. (Kośc. 333 k. 133) i 1779 r. (Ws. 100 k. 37v), wiceregens ziemski i grodzi wschowski 1782 r. (P. 1359 k. 572), wiceregens grodzki wschowski 1791 r. (Ws. 106 k. 109v). Nobilitowany podczas sejmu 1790 r. (Vol. Leg.). Posesor Pakawia i probostwa w Biezdrowie 1807 r., nazwany wtedy regentem grodzkim wschowskim (LB Biezdrowo). Umarł we Wróblewie 18 VI 1823 r. licząc lat 74 (LM Biezdrowo). Rodzoną siostrą jego była Konstancja, która 19 III 1791 r. wyszła za wdowca Józefa Mostowskiego, porucznika kawalerii narodowej (LC Sokolniki; LB Pobiedziska).
Maniewscy. Tomasz, mąż Anny Mierzewskiej, wdowy 1-o v. po Wawrzyńcu Olszewskim, która 1704 r. kwitowała małżonków Grabińskich (I. Kal. 157 s. 23). "Ur." Stanisław, zamieszkały w Poznaniu, i Ewa, rodzice Floriana, ochrzcz. 4 V 1722 r. (LB Św. Maria Magdal., Pozn.).
Maniszewski Mikołaj, chrzestny 12 II 1747 r., jako dziadek, dziecka Macieja i Franciszki Koszutskich (LB Ptaszkowo).
Manowscy h. Prus III z p. warszawskiego. Krzysztof, syn Jana, mianował 1598 r. plenipotentem Mikołaja Brudzyńskiego (P. 968 k. 1069v).
Mansfeld h. Własnego. Ewa Hasmanin(!) de M., chrzestna 12 VII 1749 r. (LB Leszno).
Manstein, Mansten Jerzy, mąz Marianny z Sokołowskich, córki Baltazara i Joanny Rylkówny (Relk, Relke), która 1735 r. od brata Karola Sokołowskiego otrzymała cesję 2.111 złp stanowiących jego udział w spadku po ciotce Zofii Rylkównie, żonie Franciszka Józefa Zaidlica (P. 1240 k. 145).
Manteufflowie Kiełpińscy h. Rogala, zapewne odgałęzienie M-ów osiadłych na Pomorzu i w Inflantach, pisani przeważnie Mandiwlami lub Mandywlami. Od wsi Kiełpin (niem. Waltersdorff) w p. człuchowskim poczęli zwać się Kiełpińskimi, a z czasem herbowo zidentyfikowali się z Kiełpińskimi z Kiełpina w p. rypińskim przejmując ich herb - Rogalę. Trudno jednak wątpić, iż w rzeczywistości byli M-ami h. Własnego.
Krystian M. K., mąż Zofii Deregowskiej, córki Macieja, ktora w 1645 r. kwitowała swoich braci z 1.000 złp, stanowiących ulepszenie posagu zapisane jej przez ojca (N. 226 k. 150). Nie żył Krystian już 1669 r. (N. 225 k. 597v). Jego syn Maciej, dziedzic Kiełpina, 1667 r. mąż Doroty Kleistówny (N. 184 k. 130), córki Piotra i Erraty Blankiemburkówny, 1669 r. zapisał żonie 1669 r. zł posagu (N. 225 k. 597v). T.r. Dorota i jej siostry występowały jako dziedziczki po ojcu Batorowa, Szyszkowa, Nowejwsi i Huty (N. 185 k. 47v), a jednocześnie Maciej i Dorota zawierali ze szwagrem jej, Piotrem M-em Popielewskim, pod zakładem 2.000 złp kontrakt o części Nowejwsi i Huty (ib. k. 49v). Maciej nazwany 1679 r. indygeną ziem pruskich (Rel. B. 66 k. 139), nie żył już 1699 r. (N. 191 k. 13). Oboje małzonkowie żyli jeszcze 1680 r. (ib. k. 918). Wtedy to Dorota ze swa siostrą zamęzną Bornową i z siostrzenicą Zofią Erratą z M-w Kleistową wieś Szyszkowo z połową młyna p. nakiel. sprzedała za 24.000 zł Franciszkowi Raczyńskiemu (N. 225 k. 734). Piotr i Dorota nie żyli już 13 V 1700 r. (P. 638 k. 19). Synowie Macieja, Piotr 1699 r. dziedzic połowy Kiełpina (N. 225 k. 734), i Krzysztof. Córka Katarzyna, 1709 r. żona Andrzeja z Bukowca Dąbrowskiego, żyła jeszcze 1736 r., nie żyła zaś 1755 r. Inna córka, Barbara Elżbieta, żona Jakuba Prądzyńskiego, została w r. 1700 w grodzie skarszewskim skwitowana przez Piotra M-a K-go, chyba tego wyżej wspomnianego brata (P. 638 k. 19).
Krzysztof, syn Macieja i zapewne Kleistówny (I. B. 128 k. 52), zapisywał 1693 r. dług 480 zł synom Aleksandra Filipa Kraszewskiego i Marianny Erraty z Bornów (N. 189 k. 62). Jego zoną była Teresa Wałdowska, córka Stefana i Cecylii z Iłowieckich, za którą 1695 r. dał zobowiązanie jej braciom, iż ją stawi do akt celem skwitowania ich z 6.000 zł posagu (N. 189 k. 71). Skwitowała ona 1698 r. z tej sumy Jana Jakuba Potulickiego, starostę borzechowskiego (N. 189 k. 374v). Krzysztofowi Kazimierz Lewald Powalski 1699 r. zobowiązał się sprzedać za 9.000 zł Żurczyn p. bydg., co dopełnił 1700 r. (N. 191 k. 51v, 90v). Oboje z żoną z kolei sprzedali owa wieś 1707 r. za 8.400 t. Maciejowi Gębickiemu, kasztelanowi inowrocławskiemu (N. 192 k. 208, 209v). Krzysztof nie zył już 1710 r. (N. 193 s. 29). Wdowa 1715 r. swe prawa na Żurczynie scedowała synom (N. 197 s. 4), chyba więc rezygnacja owej wsi Gebickiemu do skutku nie doszła. Nie żyła już 1717 r. (N. 199 s. 79). Synowie: Stefan, Wojciech i Andrzej.
1. Stefan, syn Krzysztofa i Wałdowskiej, w imieniu własnym i braci 1712 r. zobowiązał się wobec Franciszka Golcza, kapitana J. Kr. Mci, do rezygnacji części Batorowa, Szyszkowa i Nowejwsi (N. 201 k. 10v) i cedował sumę Gerardowi Golczowi, kapitan J. Kr. Mci (N. 193 ks. 4). Z bratem Wojciechem, a również w imieniu brata Andrzeja zawierał 1719 r. komplanację z rodzeństwem Stanisławskimi spisywaną w Drzewianowie pod zakładem 8.000 t. (N. 201 k. 27). Żył jeszcze 1720 r. (Rel. B. 88 k. 9). Nie żył 1754 r. Z nieznanej mi żony pozostawił syna Franciszka, który 1754 r. cedował ciotecznemu bratu Antoniemu Nieborskiemu sumę 1.000 zł, która miał sobie w 1736 r. zapisana przez ciotkę Katarzynę zamęzną Dąbrowską (Kc. 142 k. 240v).
2. Wojciech, syn Krzysztofa i Wałdowskiej, do sprawy o Żurczyn toczonej z Szymonem i Andrzejem braćmi Wyrzyskimi mianował 1717 r. plenipotentami wuja Franciszka Wałdowskiego i brata Stefana K-go (N. 199 k. 79). Z racji obciążenia długami dóbr ojcowskich, zrzekł sie owych dóbr 1720 r. w imieniu własnym i nieletniego brata Andrzeja (Z. T. P. 40 k. 741). W myśl zobowiązania brata Stefana, danego w 1712 r., dokonał 1723 r. na rzecz Franciszka Golcza rezygnacji Batorowa, Szyszkowa i Nowejwsi (N. 291 k. 10v). Od Stanisława Grabskiego, dziedzica Smarzykowa, brał 1724 r. te wieś w trzyletnią dzierżawę, z której kwitowali się wzajemnie 1726 r. (N. 202 k. 177). Spisywał 1727 r. dożywocie z żoną Anną Lewald Jezierską (N. 202 k. 19). Była ona córką Jana, asesora ziemskiego mirachowskiego, i Jadwigi Chrząstowskiej (Rel. B. 93 k. 412, 414). Żurczyn sprzedał 1728 r. za 8.600 t. Józefowi Remigianowi Potulickiemu, staroście borzechowskiemu (N. 203 k. 43v). Żył jeszcze 1731 r. (Rel. B. 93 k. 412). Anna, już będąc wdową, posesorka Ustoszewa, skwitowana 1752 r. przez Jakuba Gockowskiego (Kc. 142 k. 19v).
Przeglądanie 877 pozycji zakresu Małachowscy - Miaskowscy.
4567[8]9101112
