Przeglądanie 877 pozycji zakresu Małachowscy - Miaskowscy.
3456[7]891011
Małachowscy - Miaskowscy
IV. Jerzy M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. (Kośc. 234 k. 448v), wespół z braćmi od Andrzeja Gawrońskiego kupił 1556 r. za 2.000 zł połowę wsi Gawrony (P. 897 k. 529v), która to wieś przypadła z działów braterskich dokonanych w 1563 r. właśnie jemu i Tomaszowi (Kośc. 240 II k. 35v). Temu Tomaszowi sprzedał 1565 r. za 100 zł połowę dworu i budynków w Gawronach (P. 1397 k. 433). Od brata Stanisława dostał 1567 r. części wsi Kroczyno p. kośc. (ib. k. 596), zaś 1572 r. owe części sprzedał za 2.000 grz. Jaroszowi z Rozdrażewa Nowomiejskiemu (P. 1398 k. 318). Od Marcina Grzymisławskiego kupił 1574 r. za 2.300 złp części wsi Borek p. kośc. (ib.k. 409v), a od Marcina Borkowskiego t.r. kupił za 1.100 złp inne części tej wsi (ib. k. 453v). Połowę Gawron sprzedał t.r. za 1.700 złp Barbarze Przeborowskiej, wdowie po Macieju Międzychodzkim (ib. k. 411). Wespół z bratem Stanisławem części w Manieczkach, odziedziczone po bracie Kasprze, sprzedał 1583 r. za 2.000 zł bratu Janowi (P. 1399 k. 88v). Ojcowskie części w Pigłowicach sprzedał w 1584 r. za 2.000 grz. stryjecznym swym braciom, Janowi i Andrzejowi Pigłowskim (ib. k. 377v). Umarł w r. 1590 lub 1591 (Kosc. 270 k. 56v; P. 955 k. 764). Był bezdzietny i spadek po nim brali bracia.
V. Tomasz M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. (Kośc. 234 k. 448v), z działów z bracmi przeprowadzonych 1563 r. wziął wespół z bratem Jerzym wieś Gawrony (Kośc. 240 II k. 35v), zaś 1565 r. kupił od tego brata za 100 zł jego połowę tamtejszego dworu wraz z zabudowaniami (P. 1397 k. 433). Żył jeszcze 1572 r., kiedy to od Barbary Międzychodzkiej, wdowy po Macieju Przyborowskim, otrzymał zapis długu 100 zł (Kośc. 252 k. 278v). Nie żył już 1575 r. (P. 926 k. 469v). Jego żoną była Dorota, córka Wojciecha Drzewieckiego, której 1567 r. na połowie swych dobr w Gawronach dal oprawę 350 zł posagu (P. 1397 k. 589). T.r. Dorota skwitowała swego ojca z dóbr rodzicielskich (P. 911 k. 709v). Dorota z Ostrowa Drzewiecka, wdowa po Tomaszu M-im, zawierała 1584 r. z Małgorzatą Spławską, wdową po Wojciechu Drzewieckim, kontrakt o dzierżawę połowy Gawron (Kośc. 264 k. 279v). Córki Tomasza, Anna i Katarzyna, po śmierci ojca pozostawały pod opieką stryjów (Kośc. 255 k. 96, 261 k. 395). Z nich, Anna wyszła krótko 16 X 1581 r. za Wacława Jaskóleckiego, Katarzyna, jeszcze 1583 r. niezamężna (P. 940 k. 765), juz 1586 r. była żoną Andrzeja Chłapowskiego, zmarłego 1617 r. lub 1618, sama zaś zmarła po 1634 r.
VI. Jan M. cz. Pigłowski, syn Macieja Pigłowskiego i zapewne Sidnickiej, wspomniany 1540 r. (Kośc. 240 II k. 35v). Po rodzicach miał także i dwie części we wsi Brzozogaj p. gnieźn., które sprzedał 1567 r. za 4.000 zł Jerzemu hr. na Łabiszynie Latalskiemu, wojewodzicowi poznańskiemu (P. 1397 k. 612v). Od Andrzeja Chojnickiego cz. Piotrkowskiego kupił 1577 r. za 4.000 złp połowę Piotrkowic p. kośc. (P. 1398 k. 723). Był 1581 r. jednym ze spadkobierców brata Mikołaja (Kośc. 261 k. 324). Od swych braci, Jerzego i Stanisława, kupił 1583 r. za 2.000 zł ich części w Manieczkach, pochodzące ze spadku po bracie Kasprze (P. 1399 k. 88v), zaś użytkowanie tych części dał t.r. dożywotnio bratu Stanisławowi (Kośc. 347 k. 36). Wespół z tym bratem ojcowskie części Pigłowic sprzedał 1584 r. za 5.000 grz. swym braciom stryjecznym, Janowi i Andrzejowi Pigłowskim (P. 1399 k. 319). Od Piotra Lubiatowskiego kupił t.r. za 4.000 złp połowę wsi Dąbrowa i Kotowo oraz pustki Zgrodzewko p. pyzdr. (ib. k. 378), do których został intromitowany 1587 r. (Kośc. 267 k. 15). Od bratanicy Katarzyny zamężnej Chłapowskiej kupił 1586 r. za 1.000 złp części Manieczek, które przypadły jej w spadku po stryju Kasprze M-im (Ws. 202 k. 86). Intromisję otrzymał 1589 r. (P. 952 k. 501). Od braci Koszutskich, Jana, Krzysztofa i Andrzeja, nabył 1590 r. za 4.200 złp części wsi Kotowo, Dąbrowa i pustki Zgrodzewko wraz z prawami do młynów na Warcie (P. 1400 k. 534). Od brata Stanisława kupił 1591 r. za 2.000 zł część wsi Borek p. kośc., pochodzącą ze spadku po bracie Jerzym (ib. k. 680). Inną część tamże kupił jednocześnie za taką samą sumę od bratanicy Chłapowskiej (ib. k. 681). Swoje części w Manieczkach, jak również części w tej wsi mające nań spaść po bracie Stanisławie, dał 1591 r. w dożywocie synowi Andrzejowi, jako jego część w dziale z innymi synami, Maciejem i Mikołajem (P. 1400 k. 784v). Od braci Karśnickich, Jana, Macieja, Wojciecha, Marcina i Mikołaja, kupił 1595 r. za 6.000 złp części wsi Morownica p. kośc. (P. 1401 k. 410v). Kotowo, Dąbrówkę(!) i pustkę Zgrodzewko wraz z młynem Kotowskim na Warcie p. pyzdr. dał synowi Maciejowi, całą zaś Morownicę i połowę Piotrkowic p. kośc. wyznaczył po swej śmierci dla syna Mikołaja (ib. k. 822), ale Morownicę przekazał mu już teraz (ib. k. 824), wyznaczając dla żony dożywotnie użytkowanie części Piotrkowic (Kośc. 347 k. 135v). Te rozporządzenia względem synów, czynione 27 V 1596 r., były zapewne wyrazem jego ostatniej woli i umarł chyba wkrótce potem. Jako o zmarłym słyszymy o nim 1599 r. (Kośc. 279 k. 64). Jego żoną była Łucja z Błociszewa Gajewska, córka Wincentego, której 1561 r. na połowie swych części w Manieczkach i Gawronach oprawił 200 grz. posagu (P. 1397 k. 9). Żyła jeszcze będąc wdową 1599 r., kiedy to Piotr Zadorski zapisywał jej dług 150 złp (Kośc. 279 k. 64). Oprócz wspomnianych wyżej synów, Andrzeja, Macieja i Mikołaja, były też córki, Zofia i Małgorzata. Zofia, klaryska w Głogowie, otrzymała 1581 r. od ojca zapis dożywotniej rocznej pensji 30 złp oraz pewne świadczenia w naturaliach (Kośc. 261 k. 590v). Była przeoryszą tego konwentu 1605 r. (Ws. 21 k. 279v, 280), a 1606 r. od brata Mikołaja otrzymała ponowienie zapisu rocznej pensji (Kośc. 286 k. 158). Żyła jeszcze i wciąż była przeoryszą 1637 r. (Ws. 47 k. 591). Małgorzata była 1583 r. żoną Stanisława Szołdrskiego. Żyli jeszcze oboje 1611 r.
I) Andrzej M. cz. Pigłowski, syn Jana i Gajewskiej, od Kaspra i Macieja, braci ze Smogorzewa Miaskowskich, otrzymał 1596 r. zobowiązanie sprzedania za 5.300 złp ich części w Smogorzewie p. kośc. (Kośc. 276 k. 113v). Od Jana Brodzkiego kupił 1599 r. za 5.000 złp jego dziedzictwo w Rogaczewie oraz w pustkach Gąski i Mirosławki p. kośc. (P. 1403 k. 138v), ale już 1601 r. te swoje części w Rogaczewie i w pustce Mirosławki sprzedał za 6.000 złp Janowi Rudkowskiemu (P. 1404 k. 198). Był dziedzicem wsi Borek p. kośc., którą 1608 r. sprzedał wyderkafem za 2.400 złp Bartłomiejowi Cieleckiemu (Ws. 204 k. 350v). Od Aleksandra Brodzkiego kupił za 10.000 złp części Otorowa, co żona Brodzkiego, Anna z Pawłowskich, aprobowała 1613 r. (P. 990 k. 918v). Na Borku i Manieczkach zapisał 1618 r. swym synom, Maciejowi i Jakubowi, sumę 2.000 zł (P. 992 k. 60). Od Baltazara Sepińskiego kupił 1616 r. za 6.400 złp części Sepna Wielkiego i Małego Sepienka p. kośc. (P. 1410 k. 86). Całe wsie Manieczki i Borek dał 1619 r. synowi Maciejowi w dziale z innym synem, Jakubem, zatrzymując dla siebie i żony dożywocie tych dóbr (P. 1411 k. 595). Żył jeszcze 1630 r., kiedy to Borek wydzierżawił za 800 zł Stanisławowi Przyborowskiemu, podczaszemu poznańskiemu (Kośc. 296 k. 18v). Nie żył już 1649 r. (I. Kal. 115 s. 1510). Żoną jego była 1591 r. Anna Bielejewska, córka Zygmunta (P. 956 k. 840), z którą 1593 r. spisywał wzajemne dożywocie (Ws. 203 k. 23), ponowione 1601 r. (P. 1404 k. 178v). Na połowie Manieczek i Borku dał jej t.r. oprawę 2.500 złp posagu (ib. k. 180). Umarła po 1629 r. Prócz wspomnianych wyżej synów, Macieja i Jakuba, był jeszcze i Jan, jak się zdaje najstarszy. Była też i córka Ewa wydana 1609 r. za Wojciecha Leśniewskiego. Oboje żyli jeszcze 1627 r.
(I) Jan M. z Pigłowic, syn Andrzeja i Bielejewskiej, od Aleksandra Krzyckiego, starosty babimojskiego, kupił 1622 r. za 12.000 złp jego części w Zbarzewie p. wschow. (Ws. 206 k. 19v), które 1629 r. sprzedał za 15.000 złp Janowi Leszczyńskiemu, wojewodzicowi brzeskiemu kujawskiemu (P. 1416 k. 472). Od brata Jakuba otrzymał donację 1629 r. wsi Stróże i Wiśnie p. bieckiego (P. 1416 k. 670), które to dobra zwrócił bratu 1631 r. (P. 1417 k. 49v). Ożenił się z Marianną Przecławską, córką Mikołaja, podwojewodziego poznańskiego, i Katarzyny Dzierżanowskiej, która 1613 r., będąc już jego żoną, otrzymała od swego rodzonego stryja, Stanisława Przecławskiego, donację części Krześlic p. gnieźn. (P. 146 k. 875v, 1408 k. 422). Inne części w tejże wsi 1614 r. dała jej siostra Eufrozyna, przeorysza klarysek poznańskich (P. 1409 k. 244). Wszystkie te części Krześlic sprzedała 1619 r. za 18.000 złp Janowi Rogalińskiemu (P. 1411 k. 583). Kwitowała 1629 r. męża z 50.000 zł (Ws. 41 k. 511v). Oboje małżonkowie żyli jeszcze 1633 r. (I. Kal. 99b s. 2140).
Marcjan (Marcin) M., syn Jana, już nieżyjącego, 11 III 1652 r., jeszcze przed ślubem z Teresą Radzicką (Radecką?), otrzymał od jej ojca Jana zapis 2.000 złp gotowizną i 500 złp w wyprawie, jako jej posag (G. 82 k. 478), to być może właśnie syn powyższego Jana. T.r. oboje z żoną wydzierżawili od małzonków Gliszczyńskich pod zakładem 2.000 złp Gorzykowo p. gnieźn. (ib. k. 548). Wzajemne dożywocie spisywali 1653 r. (P. 1066 k. 319). Marcjan nie żył już 1674 r. (G. 85 k. 131v). Syn ich Franciszek Michał chrzczony był 4 IX(?) 1655 (LB Trzemeszno).
(II) Maciej W. z Pigłowic, syn Andrzeja i Bielejewskiej, wspomniany, jak widzieliśmy, już 1614 r., od ojca otrzymał 1619 r. w dziale Manieczki i Borek. Całe swe części w obu tych wsiach sprzedał 1624 r. za 22.000 złp Stanisławowi Przyborowskiemu, podczaszemu poznańskiemu (P. 1414 k. 1011v). Widocznie dożywocie żyjących jeszcze rodziców zostało z tych wsi zniesione. Od Wojciecha i Stanisława, braci Sławoszewskich, a też od ich braci, Jerzego i Andrzeja, kupił 1625 r. za 19.200 złp Granówko p. kośc. i części Niemieckiego Wilkowa oraz Smyczyny Wielkiej i Małej p. wschow. (P. 1415 k. 195v, 551v, 1419 k. 1143v). Części w Wilkowie i w obu Smyczynach 1629 r. sprzedał za 9.000 złp Stanislawowi Wilkowskiemu (P. 1416 k. 543), mimo to jednak 1636 r. mowa o nim jako o obecnym dziedzicu Wilkowa (G. 80 k. 105v). Od Joachima Ernesta Wedelskiego kupił 1634 r. za 36.000 złp części miasta Tuczna i wsi: Stralemberk, Stybowo, Lubstorp, Malentyn, Marta, Knakendorf p. wałec. (P. 1418 k. 121v). Od Krzysztofa Mieszkowskiego kupił 1637 r. za 50.000 złp Mieszkowo Wielkie i Małe, Wolicę Pustą oraz Stramice p. pyzdr. (P. 1419 k. 201). Z sejmiku odbytego w Poznaniu 8 VI 1648 r., po śmierci króla Władysława IV, zostal wyznaczony na jednego z komisarzy do popisywania żołnierzy (P. 173 k. 464). Na lustracji pod Kaliszem 28 VII t.r. stawał w sześc koni jako porucznik w chorągwi arkebuzerów Andrzeja Przyjemskiego, w pułku Jakuba Rozdrażewskiego (P. 173 k. 626v). Wedle uchwały powziętej 1651 r. w obozie pod Beresteczkiem, winien był zapłacić kwadrupli podymnego z 30 dymów w Mieszkowie, Wolicy, Stramicach i Granówku - 60 zł (Py. 151 s. 215). Wielki i Mały Mieszków, Wolicę p. pyzdr., oraz Granówko p. kośc. sprzedał 1658 r. za 60.000 złp synowi Jerzemu (P. 1070 k. 208), zachował jednak faktyczne posiadanie tych dóbr, czy przynajmniej ich jakiejś części. Mieszków 1663 r. wydzierżawił malżonkom Karwowskim (Py. 153 s. 105). Nie żył już 1664 r. (Ws. 208 k. 202v). Kiedy 1618 r. żenił się z Katarzyną, córką Wojciecha Skóry z Gaju Obornickiego, wdową 1-o v. po Jerzym Tłockim, jego ojciec przyszłej swej synowej na połowie Manieczek oprawił posag 7.000 złp (P. 1411 k. 283). On sam oprawił tej żonie 1619 r. na Manieczkach 6.500 złp posagu (ib. k. 596v), zaś 1625 r. na Granówku tego posagu już 7.000 złp (P. 1415 k. 54v). Maciej 1626 r. dla urodzonych z niej dzieci ustanowił opiekunami: swego stryja Macieja, podkomorzego poznańskiego, jego syna Hieronima, Jana Skórę z Gaju Obornickiego i innych (Kośc. 294 k. 92). Katarzyna z Obornickich wespół ze swymi siostrami, Anną zamężną Mierzewską i Marianną zamężną Stogniewową, 1633 r. część gruntu zwanego Obornickim, położonego na przedmieściu Poznania, za Bramą Wrocławską, na Stelmachach, koło młyna zwanego Chrościejewskim, sprzedały za 1.000 zl bratu ich Janowi Obornickiemu (P. 1417 k. 998v). Katarzyna żyła jeszcze 1635 r. (P. 1418 k. 557v). Synem Macieja był Jerzy, córką Urszula, 1654 r. żona Samuela Konarskiego wdowa po nim 1659 r., 2-o v. 1663 r. żona Jakuba Polickiego.
Jerzy, syn Macieja i Obornickiej, stolnik kijowski 1668 r. (LB Kościan), 1678 r. deputat na Trybunał Piotrkowski z pow. kijowskiego (Z. T. P. 32 s. 1116). Nabyte od ojca dobra, Mieszków Wielki i Mały, Wolica Pusta oraz opustoszałą wieś Stramice p. pyzdr. sprzedał 1664 r. za sumę 50.000 zł Stanisławowi Mieszkowskiemu, zaś Granówko p. kośc. za 18.000 zł Fabianowi Wilhelmowi Rosenowi (Ws. 208 k. 200, 202v). Żył jeszcze, jak widzieliśmy, 1678 r. Jego żoną była 1664 r. Zofia z Białaczowa Straszówna (ib. k. 200). Pochodzili po tym Jerzym Manieccy osiedleni w południowo-wschodnich województwach Rzeczypospolitej.
(III) Jakub M. z Pigłowic, syn Andrzeja i Bielejewskiej, wspomniany w zapisie ojcowskim z 1614 r. (P. 992 k. 60). Od brata Macieja 1620 r. nabył wyderkafem za 4.000 złp wieś Borek (P. 1412 k. 420v). Dał 1629 r. bratu Janowi wsie Stróże i Wiśnie p. bieckiego, ale już 1631 r. otrzymał je od niego z powrotem (P. 1416 k. 670, 1417 k. 49v). Wespół z żoną nabył wyderkafem 1644 r. za 8.800 złp od małżonków, Prokopa Stogniewa i Marianny z Gaju Obornickiej, wieś Pierzchno p. kośc. (P. 1421 k. 862). Wyderkaf ten ponowiono 1645 r., tym razem za sumę 12.000 złp (P. 1422 k. 321). Żył jeszcze Jakub 19 IX 1651 r. (LB Wieleń). Jego pierwszą żoną byla zaślubiona przed 12 III 1625 r. Zofia z Zakliczyna Jordanówna, córka Kaspra i Zofii z Iwanowic Pieniążkówny (I. Krak. 222 s. 1626; Boniecki), drugą, w 1630 r. Agnieszka Przecławska, córka Stanisława, wdowa 1-o v. po Adamie z Grabu Wilkostowskim (P. 1023 k. 149). T.r. małżonkowie spisywali wzajemne dożywocie (W. 28 k. 143v). Agnieszka żyła jeszcze 1648 r. (P. 173 k. 45). Z pierwszej żony była córka Zofia, żona 1647 r. Dobrogosta z Kosiczyna Belęckiego cz. Skrzydlewskiego, z czasem sędziego ziemskiego poznańskiego, zmarła między r. 1658 a 1664. Zapewne z Jordanówny rodził się też syn Andrzej, o którym znam tylko jedną wzmiankę z r. 1649 (P. 1424 k. 416v). Corka z drugiego małżeństwa to Konstancja, wydana 1657 r., krótko po 15 VI, za Stanisława Łochockiego, wdowa po nim w latach 1680-1701.
II) Maciej M. z Pigłowic, syn Jana i Gajewskiej, komornik ziemski kaliski 1611 r. (Z. T. P. 27 s. 737), wojski kaliski 1612 r. (P. 988 k. 1076v) mianowany podsędkiem ziemskim kaliskim 13 V 1613 r. (I. i D. Z. Kal. 28 k. 188v), był też już wtedy sędzią surogatorem grodzkim kaliskim (ib. k. 186v), a podkomorzym poznańskim został 19 IV 1625 r. (M. K. 172 k. 233). W 1631 r. był sędzią deputatem z województwa poznańskiego i marszałkiem Trybunału Koronnego w Piotrkowie (Z. T. P. 28b s. 2520). Od uczc. Jakuba Markowicza kupił 1591 r. za 200 zł dom pod Górką (zamkową) w Poznaniu (P. 1400 k. 650), który to dom sprzedał 1596 r. za 100 grz. uczc. Janowi Drabikowi, słudze urzędu grodzkiego poznańskiego (P. 1401 k. 826v). Od ojca otrzymał 1596 r. wsie Kotowo i Dąbrówkę oraz pustkę Zgrodzewko i młyn Kotowski na Warcie p. pyzdr. (ib. k. 822). Od Marcelego Kaczanowskiego kupił 1599 r. za 4.250 złp jego części w Pigłowicach (P. 1403 k. 112). Od Walentyna Szczuckiego kupil 1606 r. za 11.000 złp wieś Miechlino (dzisiaj Mechlin) z pustką Lichocza p. pyzdr. (P. 1405 k. 482v). Wyznaczył 1612 r. na opiekunow dla swoich dzieci, braci swych, Andrzeja i Mikołaja, Wojciecha Kierskiego oraz innych (P. 988 k. 1076v). Od Adama Ponieckiego nabył t.r. za 2.000 złp części w Pigłowicach (P. 1408 k. 86v), zas inne części w tej wsi kupił 1619 r. za 2.200 złp od Adama Pigłowskiego (P. 1411 k. 326v). Nie wiem, czy był dziedzicem, czy tylko posesorem wsi Głuponie p. pozn., którą to wieś sprzedał wyderkafem za 10.000 złp Andrzejowi Bronikowskiemu (P. 1412 k. 781). Dalsze części w Pigłowicach kupił 1623 r. za 3.600 złp od Doroty Pigłowskiej, żony Wojciecha Zadorskiego (P. 1414 k. 200v). Od Andrzeja Przecławskiego kupił 1624 r. za 50.000 złp wsie: Knyszyno, Drogocino, Chojnicę, Bielawy p. pozn. (ib. k. 999v). Od Marcina Pigłowskiego nabył 1625 r. za 3.000 złp części Pigłowic (P. 1415 k. 4). Od Samuela Targowskiego, sekretarza J. Kr. Mci, otrzymał 1629 r. w zarząd stworzoną przez niego fundację w Nowejwsi p. pozn., dochody z ktorej miały być obracane na wykupienie jeńców z niewoli tatarskiej, a dysponować tymi dochodami mieli kolejni podkomorzowie poznańscy (P. 1416 k. 700v; Z. T. P. 28b s. 2520). Ze swego Miechlina, z 17 chałup płacił w 1629 r. podymnego 8 zł 15 gr., zas z 11 chałup w Dąbrowie i z 8 w Kotowie - 9 zł i 15 gr. (Py. 143 s. 35, 48). Umarł w 1640 r. przed 9 VII (P. 168 k. 252v, 761 k. 359). Ożenił się był Maciej z Agnieszką Kierską, córką Macieja, ktorej 1596 r. na połowie Dąbrowy i Kotowa oprawił posag 3.500 złp (P. 1402 k. 42). Skwitowała ona 1600 r. swych braci, Wojciecha, Piotra i Stanisława z majątku rodzicielskiego (P. 970 k. 237v). Umarła po r. 1611). Pozostało z niej synów trzech: Hieronim, Władysław i Chryzostom. Corki: Małgorzata, Katarzyna i Urszula. Z nich, Małgorzata wyszła 1615 r. za Stanisława Skaławskiego, zmarłego między r. 1643 a 1648, sama zaś nie żyła już 1665 r. Katarzyna zaślubiła 1625 r. Świętosława z Grabia Wilkostowskiego, kasztelanica konarsko-kujawskiego, z czasem podsędka ziemskiego brzesko-kujawskiego, i umarła po 1641 r. Urszula poślubiła przed 1643 r. Jana Markowskiego, a oboje żyli jeszcze 1671 r. Urszula umarła przed 1687 r.
(I) Hieronim, syn Macieja, podkomorzego poznańskiego, i Kierskiej, pisarz kancelarii królewskiej 1624 r., sekretarz J. Kr. Mci 1625 r. (Py. 143 k. 95v), mianowany 22 VII 1627 r. pisarzem ziemskim poznańskim (M. K. 176 k. 79v), został 20 I 1632 r. podsędkiem ziemskim poznańskim (ib. k. 197), zaś 22 I 1647 r. sędzią ziemskim poznańskim (P. 789 k. 2).Wspomniany po raz pierwszy 1618 r., kiedy obok ojca znalazł się w liczbie opiekunów, których dla dzieci swych ustanowił Wojciech Leśniewski, mąz jego stryjecznej siostry, Ewy M-ej (P. 1000 k. 858). Od króla dostał 20 III 1624 r. konsens na wykupienie wójtostwa w Śremie (M. K. 171 k. 133v). Od Jana z Popowa Mierzewskiego i żony jego, Anny z Pudliszek, kupił 1629 r. za 25.300 złp wieś Sulęcino oraz wsie dzisiaj nieznane: Borowo, Rzeczewo i Potrzebowo p. pyzdr. (P. 1416 k. 499v). Było 1629 r. w Pigłowicach dymów 18, z których dzierżawca Stanisław Mirosławski opłacał podymnego 9 zł. Ten sam dzierżawca z 20 dymów Sulęcina płacił zł 10 (Py. 143 s. 26, 48). Hieronim dla syna Jana, urodzonego z pierwszej żony, 1630 r. wyznaczył na opiekunów prymasa Jana Wężyka, ks. Andrzeja Szołdrskiego, proboszcza gnieźnieńskiego, sekratarza krolewskiego, ks. Zygmunta Cieleckiego, kanonika gnieźnieńskiego, poznańskiego i płockiego, sekretarza królewskiego, ojca swego, podkomorzego poznańskiego, brata stryjecznego, Jana M-go z Rogalina, wreszcie szwagra, Stanisława Skaławskiego (P. 1023 k. 1022v). Od Wojciecha Niwskiego kupił 1636 r. za 9.500 zł wieś Jarosławiec p. pozn. (P. 1418 k. 623v). Od Jana Szołdrskiego, kasztelana biechowskiego, kupił 1639 r. za 26.000 złp połowę miasta Stęszewa i wsi: Witowle, Chraplewo, Trzcielno i pustki Dębno (P. 1419 k. 1369v). Z przeprowadzonych 9 VII 1640 r. działów ojcowizny wziął Pigłowice p. pyzdr., tytułem zaś dopelnienia otrzymał od braci sumę 20.000 zł (P. 168 k. 252v). Na rzecz kaplicy Bractwa Literackiego w kościele śremskim zapisał 1640 r. sumę 1.000 zł, zabezpieczoną na Pigłowicach (Ws. 91 k. 113). Od Pawła Kazimierza Gzowskiego, stolnika rożańskiego, uzyskał 1641 r. donację pewnych części we wsiach: Zawady, Kowiesze, Piekary i Prusy w p. sochacz. (Z. T. P. 29 s. 1297). Jednocześnie Jan Niałecki cz. Pożarowski sprzedał mu za 50.000 zł dobra swe we wsiach, Gębice Nowe i Stare oraz w folwarku Oskobłok p. pozn. (ib. s. 1299; P. 166 k. 328). Od Jana Gorzyckiego i jego żony Doroty z Pawłowskich kupił 1642 r. za 30.000 zł drugą połowę miasta Stęszewa i wsi: Witowle, Chraplewo, Trzcielno (P. 1420 k. 891v). Od Wojciecha Rosnowskiego kupił 1645 r. części w Rosnowie Wielkim i w Rosnowie Małym cz. Rosnówku p. pozn., należące do niego i do jego braci, Adama i Andrzeja (P. 1422 k. 461), ale już 1646 r. owe części odprzedał mu z powrotem za 20.000 zł (ib. k. 839). Dla dzieci swych zrodzonych z trzeciej żony ustanowił 1649 r. opiekunami między innymi, tę żonę, brata Władysława, oraz Jana, syna z pierwszego małżeństwa (P. 789 k. 36). Od Marianny z Rozdrażewa, wdowy po Janie Milińskim, dziedziczki Gogolewa, kupił 1651 r. za 300 złp brzeg rzeki Warty położony na terenie tej wsi (P. 1860 k. 433). Po uchwaleniu w obozie pod Beresteczkiem podwójnego podymnego winien był płacić z 20 dymów Sulęcina 40 zł (Py. 151 s. 212, 213). Jarosławiec i Urniszewo oraz pustkę Żabikowo p. pyzdr. sprzedał 1653 r. za 25.000 złp Jakubowi Śniegockiemu (P. 1066 k. 340v). Miasto Stęszew i wsie, Chraplewo, Witowle i oba Trzcielina p. pozn. sprzedał 1653 r. za sumę 60.000 złp Łukaszowi Blińskiemu (P. 1066 k. 402v, 415). Umarł chyba na krótko przed 24 IX 1657 r., bowiem na tę datę wojewoda poznański Jan Leszczyński wyznaczył elekcję jego następcy na sęstwie ziemskim poznańskim (P. 181 k. 7). Oczywiście mogła ta śmierć nastapić wcześniej, w okresie najazdu szwedzkiego, kiedy ustało normalne funkcjonowanie urzędów i nie odbywały się elekcje urzędników sądowych. Jego pierwszą żoną była Barbara z Woli Wężykówna, córka Piotra, łowczego sieradzkiego, której 1627 r. (zapewne jeszcze przed ślubem) oprawił na Pigłowicach posag (Ws. 152 k. 429v; P. 1137 IX k. 154). T.r. od swego stryja, prymasa Jana Wężyka, otrzymała ona zapis 14.000 złp. Po jej śmierci Hieronim zaślubił 2-o v. 1629 r. Ewę Zdzarowską, córkę Jana i Anny z Szczodrzykowa Gądkowskiej, ktorej t.r., jeszcze przed zaślubinami, Maciej M., ojciec Hieronima, oprawił na Pigłowicach 15.000 zł posagu (P. 1416 k. 478v). Po raz trzeci żenił się 1637 r. z Marianną Rydzyńską, córką Marcina, podsędka ziemskiego wschowskiego, i Marianny Zawadzkiej, której t.r., jeszcze przed ślubem, na Sulęcinie, Borowie i Jarosławcu oprawił jako posag 8.000 złp gotowizną i 2.000 złp wyprawą (P. 1419 k. 113). Marianna po skasowaniu tej oprawy na Jarosławcu otrzymała od męża 1654 r. oprawę dla 10.000 złp swego posagu na połowie Pigłowic. Oboje małżonkowie spisywali też wtedy wzajemne dożywocie (P. 789 k. 96, 98v). Marianna, będąc już wdową, otrzymała od Marcina Franciszka Smoguleckiego, podczaszego brzeskiego kujawskiego, męża swej wnuczki, Katarzyny Rozdrażewskiej, dożywotnie użytkowanie miasta Smogulca z folwarkiem Budki oraz młynami zwanymi Prostków i Miejski (P. 1426 k. 450). Żyła jeszcze 1686 r., kiedy zapisywała katarzynkom poznańskim sumę 2.000 zł na swej wsi oprawnej Sulęcinie (P. 1111 I k. 77). Juz nie żyła 1699 r. (P. 1137 IX k. 154). Z Wężykówny był syn Jan. Z Rydzyńskiej syn Maciej Stanisław, ur. w Stęszewie, ochrzcz. 26 IX 1644 r. (LB Stęszew), niewątpliwie zmarły dzieckiem, i córki, Teresa, ochrzcz. 22 II 1646 r. (ib.), też zapewne zmarła wcześnie, oraz Jadwiga, 1658 r. żona Franciszka Andrzeja Rozdrażewskiego, zmarła między r. 1661 a 1669, zaś mąż po jej śmierci został benedyktynem. Jej córka, Katarzyna Rozdrażewska, stała się po swym dziadku macierzystym dziedziczką Pigłowic, Sulęcina i folwarku Borowo.
Jan, syn Hieronima i Wężykówny, dla którego ojciec, jak widzieliśmy, ustanowił 1630 r. opiekę z prymasem Wężykiem na czele. Z kolei on sam wszedł do opieki, którą 1649 r. ojciec wyznaczył dla swych dzieci z trzeciej żony. Był jeszcze wtedy świeckim. Juz 1657 r. występował jako jezuita kolegium kaliskiego (I. Kal. 122 s. 128). Jego, macochę oraz przyrodnią siostrę zamężną Rozdrażewską pozywała 1659 r. Zofia z Szamotuł, wdowa po Stefanie Głębockim (P. 184 k. 82v). Odziedziczone wespół ze stryjecznymi siostrami, córkami Władysława M-go, po zmarłym stryju Chryzostomie M-im części we wsiach Knyszyno, Chojnica, Drogocino, Lubicz i Bielawy, dał 1661 r. jednej z tych sióstr, a mianowicie Urszuli, oraz jej mężowi Janowi Dobrzyckiemu (P. 1072 VII k. 416v). Chyba o tym samym Janie mowa 1699 r. jako o jezuicie kolegium poznańskiego (P. 1137 IX k. 154).
(II) Władysław, syn Macieja i Kierskiej, od Stanisława Koszutskiego kupił 1639 r. za 14.000 złp wieś Ostrowo p. kośc. (P. 1419 k. 1376v). W skutku przeprowadzonych 9 VII 1640 r. działów braterskich wziął Mielichowo, Dąbrowę i Kotowo p. pyzdr. (P. 168 k. 252v). Od Wawrzyńca Przyborowskiego, kasztelanica rogozińskiego, kupił 1644 r. za sumę 28.000 złp Manieczki (P. 1421 k. 582v). Ostrowo sprzedał 1644 r. za 17.000 złp Jerzemu Rutkowskiemu (ib. k. 839). Od Przecława Leszczyńskiego, kasztelana śremskiego, kupił 1645 r. za 42.000 złp dobra Luciny i Kaleje oraz części w Niezamyślu p. pyzdr. (P. 1422 k. 116). W r. 1651 z 17 dymów w Miechlinie, 13 w Dąbrowie, 8 w Kotowie winien był płacić poczwórnego podymnego 76 zł (Py. 151 s. 211). Umarł w początku września 1658 r. (Kopia pobożnej pamięci). Jego pierwszą żoną była Dorota Konarzewska, córka Mikołaja, której 1640 r., jeszcze przed ślubem, przyszly teśc podkomorzy Maciej M. oprawił 7.000 złp posagu na wsiach Kotowo i Dąbrowa (P. 761 k. 359). Żyła ona jeszcze 1649 r. (Kośc. 302 k. 151). Po raz drugi Władysław zaślubił w Dąbrowie 7 II 1655 r. Jadwigę Mielżyńską, córke Krzysztofa, starosty kcyńskiego, i Elżbiety z Niegolewskich, której, mocą umowy, zawartej w wigilię ślubu, oprawił 10.000 zł posagu na wsiach Miechlino, Dąbrowa i Kotowo (P. 1068 k. 59; Kopia pobożnej pamięci). Utraciwszy męża Jadwiga jeszcze tego samego 1658 r. poszła 2-o v. za Fabiana Wilhelma Rosena, podpułkownika regimentu pieszego kasztelana sanockiego. Dożywocie z nim spisała t.r. (Ws. 208 k. 257; Kopia pobożnej pamięci) i tegoż roku skasowała dożywocie wzajemne spisane ongiś z pierwszym mężem (Ws. 56 k. 89v). Umarła po r. 1698. Z pierwszego małżeństwa była córka Urszula, o której rękę Maciej M., stryjeczny brat jej ojca, opiekun, zawierał 1658 r. umowę z Janem Wojciechem Dobrzyckim, stolnikowiczem ciechanowskim, z czasem sekretarzem krolewskim (Py. 152 s. 79; P. 183 k. 65v). Umarła przed 1677 r. Z Mielżyńskiej była córka Elżbieta (Anna Elżbieta), ur. 27 VII 1656 r. w Ochli na Śląsku, wydana najpierw 9 IX 1674 r. za Kazimierza Zygmunta Zapolskiego, starościca dybowskiego (Kopia pobożnej pamięci), wyszła 2-o v. po 1681 r. za Jana Radzimińskiego. Wdowa 1687 r. i po tym drugim mężu, zmarła między r. 1708 a 1715. Była dziedziczką Manieczek (Z. T. P. 44 k. 1295), które to dobra po jej bezpotomnej śmierci dostały się wnukom jej siostry Dobrzyckiej (P. 1732 k. 265). Z przeprowadzonych działów dóbr pozostalych po śmierci Wladysława M-go dzieciom Urszuli Dobrzyckiej dostały się wsie: Dąbrowa, Kotowo, Luciny, Kaleje i część w Niezamyślu p. pyzdr., Elżbiecie 1-o v. Zapolskiej, 2-o v. Radzimińskiej: Miechlino (dziś Mechlin).
(III) Chryzostom, syn Macieja i Kierskiej, dziedzic Knyszyna, Drogocina, Chojnicy, Bielaw i Lubicza p. pozn., które to dobra wziął w działach przeprowadzonych z braćmi 9 VII 1640 r. Nie żył już 1647 r. (P. 168 k. 252v). Ożenił się z Barbarą Kleczkowską, córką Macieja, której 1641 r., jeszcze przed zawarciem ślubu, zobowiązał się, iż po odebraniu posagu, to jest 20.000 złp, oprawi tę sumę na powyższych wsiach (P. 1043 k. 58). W 1647 r. była już ona 2-o v. żoną jana Kuczborskiego (P. 172 k. 908), a dożywocie z nim spisywała 1654 r. (P. 1067 X k. 33v). Jedyna córka Chryzostoma z niej zrodzona to Elżbieta, po ojcu dziedziczka Knyszyna, Drogocina, Chojnicy, Bielaw i Lubicza. Pozostawała pod opieka stryjów, Hieronima i Wladysława (ib.). Umarła między r. 1650 a 1661, zaś dobra po niej przypadły stryjecznemu bratu Janowi M-mu, synowi Hieronima, oraz córkom Władysława M-go (P. 789 k. 43; P. 1072 VIII k. 416v).
III) Mikołaj M. z Pigłowic, syn Jana i Gajewskiej, wspomniany 1591 r. (P. 1400 k. 784v). Ojciec w 1596 r. wyznaczył mu po swej śmierci jako dział całą Morownicę i połowę Piotrkowic (P. 1401 k. 822), z czego Morownicę dał mu zaraz (ib. k. 824). Od Macieja Nieżuchowskiego i żony jego Doroty z Krzyckich kupił 1599 r. za 8.000 zł inne części Piotrkowic (Kośc. 347 k. 178). Od Heleny z Zakrzewskich, żony Eliasza ASrciszewskiego, kupił 1605 r. za 12.000 złp Rogalino i Dobiertki p. pozn. (P. 1405 k. 309). Wraz z żoną zobowiązał się płacić dożywotnią pensję swej siostrze Zofii, przeoryszy klarysek głogowskich (Kośc. 286 k. 158). Części Piotrkowic, przyobiecane mu przez ojca, dostały mu się formalnie dopiero 1606 r. w skutku przeprowadzonych wtedy ostatecznych działów braterskich (P. 1405 k. 514v). Nazwany 1610 r. posesorem Rogalina i Dobiertek (G. 70 k. 497), wszedł potem w dziedzictwo owych wsi. Zaokrąglił je, nabywając od ks. Łukasza Wydzierzewskiego, kustosza katedralnego poznańskiego, za 5.000 złp wieś Świątniki, położoną między Rogalinem a Dobiertkami, a stanowiącą własnośc kustodii (P. 1407 k. 551v). Morownicę p. kośc. 1612 r. sprzedał za 9.500 złp Bartłomiejowi z Wielawsi Cieleckiemu (P. 1408 k. 203v). Od Macieja Szołdrskiego kupił 1614 r. za 9.500 złp Baranowo p. kośc. (P. 1409 k. 113v). Umarł w r. 1616 lub 1617 (P. 1410 k. 86; G. 74 k. 274v). Żoną jego była Barbara z radomicka Daleszyńska, wdowa 1-o v. po wawrzyńcu Słupskim, z którą wzajemne dożywocie spisywal 1596 r. (P. 1402 k. 199), a która jednocześnie otrzymała od teścia oprawę 1.700 złp posagu na całej Morownicy (ib. k. 687). Od Kaspra Słupskiego 1601 r., lub nieco wcześniej kupiła pewnych poddanych we wsi Miechlino p. pyzdr. (Ws. 204 k. 156v). Ponowne dożywocie małżonkowie spisywali 1606 r., to znaczy po przeprowadzeniu ostatecznych działów braterskich (P. 1405 k. 534v). Barbara, będąc już wdową, otrzymała 1618 r. od syna Jana Piotrkowice w użytkowanie (P. 1411 k. 295). Wszystkie swoje prawa na wsiach Rogalino, Dobiertki, Świątniki i na folwarku Wiesiołowo p. pozn. oraz na Baranowie p. kośc. cedowała 1618 r. synowej Janowej (P. 1000 k. 1030). Żyła jeszcze 1624 r., kiedy to wespół z synem Janem zawierała z Jadwigą z Bułakowa, wdową po Jakubie Giżyckim, i z jej synami kontrakt dotyczący Piotrkowic (Kośc. 292 k. 306). Miał z nią Mikołaj jednego syna Jana.
Jan, syn Mikołaja i Daleszyńskiej, łowczy poznański, mianowany przed 6 VIII 1634 r. (LB Czacz). Wspomniany pierwszy raz 1617 r. (G. 74 k. 274v), był po swym ojcu dziedzicem Rogalina, Dobiertek, Świątnik, Piotrkowic i Baranowa (P. 1411 k. 295, 529, 1419 k. 706v). Jego pierwszą żoną była Helena Leśniewska, córka Jana, podkomorzego bełskiego. Jeszcze przed ślubem Jan od swego przyszłego teścia otrzymał 22 XI 1617 r. zapis 15.000 złp posagu, w czym 12.000 gotowizną, 3.000 w wyprawie. Zobowiązał się oprawić ów posag na Rogalinie, Dobiertkach, Świątnikach, folwarku Wiesiołowo i na Baranowie (G. 74 k. 274v). Dokonał tej oprawy 1618 r. (P. 1411 k. 297), a zapewne io zaślubiny odbyły się dopiero t.r. (Estr. XXVIII 379). Po raz drugi Jan M. ożenił się krótko po 4 II 1630 r. z Zofią Prusimską, corką Mikołaja, wdową po Janie Kamieniewskim, która przed ślubem, właśnie tego dnia zapisała mu dług 10.000 złp, sumę stanowiącą niewątpliwie jej posag (P. 1023 k. 91v, 1420 k. 748). T.r., juz po ślubie, oprawił jej powyższą sumę na Piotrkowicach (P. 1416 k. 1097). Zofia, będąc współspadkobierczynią bezpotomnego swego brata, Mikołaja Prusimskiego, odziedziczone po nim części wsi Mnichy, Tuczęp i Miłostowo sprzedała 1641 r. za 13.333 złp siostrze swej Jadwidze, żonie Piotra Błociszewskiego (P. 1420 k. 748). Sama natomiast, względnie mąż jej, skupili od innych współspadkobierców pozostałe po jej stryju Dobrogoście wsie Prusim i Belsko p. pozn. I tak od siostrzeńca jej Piotra Urbanowskiego łowczy poznański nabył 1641 r. części tych dwóch wsi za 15.660 złp (ib. k. 561v). I znów łowczy za taką samą sumę 1642 r. kupił części tamże od Barbary z Urbanowskich, siostry Piotra a wdowy po Wojciechu Karsnickim (ib. k. 1042), jeszcze inne za tyleż 1649 r. od Marianny Goryńskiej, rodzącej się też z Prusimskiej, a żony Franciszka Słupskiego (P. 1424 k. 874), jeszcze inne łowczy wespół z żoną nabył 1651 r. za 2.750 złp od Elżbiety Goryńskiej żony Jana Trembińskiego (P. 1860 k. 454). Zofia, będąc już wdową, 1661 r., działając w imieniu wlasnym i zamężnych córek, Smoguleckiej, Jaraczewskiej i Chełkowskiej, dobra swoje i ich, to jest Prusim i Belsko sprzedała za 50.000 złp córce swej Mariannie z Kamieniewskich, żonie pasierba Mikołaja M-go (P. 1072 XI 599). Z pierwszego małżeństwa Jana syn Mikołaj i córki. Z nich, Barbara wyszła 1638 r. za Jana Kołudzkiego, z czasem podstolego brzeskiego kujawskiego, umarła po 17 VIII 1645 r. Katarzyna (Febronia), klaryska kaliska 1652 r. (G. 82 k. 596v). Z Lesniewskiej znam trzy córki. Z tych, Anna była 1651 r. żoną Albrychta Smoguleckiego, zmarłego między r. 1655 a 1657, sama umarła między r. 1682 a 1684. Jadwiga, najpierw 1661 r. żona Marcjana Jaraczewskiego, wdowa po nim 1662 r., poszła 2-o v. 1665 r. za Wojciecha Baranowskiego, umarła między r. 1687 a 1694. Wreszcie Urszula, 1661 r. żona Piotra Chełkowskiego, umarła między r. 1662 a 1664.
Mikołaj, syn Jana i Leśniewskiej, działając wraz ze swym szwagrem Janem Kołudzkim, jako współspadkobierca ks. Adama Leśniewskiego, archidiakona gnieźnieńskiego, zawierał 11 VI 1641 r. kontrakt działowy pod zakładem 60.000 zł z Katarzyną z Leśniewskich Charlęską, starościną łucką, siostrą swej matki, dotyczący wsi Lesniewa, Chwałkowa i części Łubowa p. gnieźn. M-mu dostały się wówczas Chwałkowo i Łubowo, zaś Charlęskiej Leśniewo (P. 166 k. 510; G. 80 k. 831v). Jeszcze tego samego roku Chwałkowo sprzedał za 18.000 złp Janowi Gniewkowskiemu (P. 1860 k. 378). Umarł między r. 1654 a 1661 (Kośc. 303 k. 829v; P. 1072 XI k. 590). Jego żoną była 1651 r. Marianna Kamieniewska, córka jego macochy z jej pierwszego męża (P. 1860 k. 378). O nabyciu przez nią od matki Prusimia i Belska byla już mowa wyżej. Będąc już wdową, 1662 r. dobra te sprzedała wyderkafem za 16.500 zł synom swym Andrzejowi i Janowi M-im (P. 1072 V k. 842v). Miała od męża oprawę na jego wsiach: Rogalino, Świątniki i Dobiertki. Zastawiła je 1663 r. za sumę 5.500 złp Ludwikowi Tworzyjańskiemu (P. 1073 k. 640v). Bor debowy zwany Parlicą na gruncie wsi Belsko, koło granic Międzychodu oraz wsi Zatom klucza sierakowskiego, sprzedała 1664 r. za 900 zł Krzysztofowi Unrugowi, dziedzicowi Międzychodu (P. 1425 k. 401v). Ze swym zięciem, Gabrielem Skórzewskim, zawierała 14 VIII 1675 r. ugodę o pozostałe po śmierci swej córki a jego żony ruchomości (Kośc. 305 k. 708). Dobra Prusim i Belsko sprzedała 1681 r. za 50.000 zł synowi Andrzejowi (P. 1103 VIII k. 36). Umarła w r. 1683 lub 1684 (P. 1106 VI k. 1, 1107 VII k. 68). Synowie z niej zrodzeni to Andrzej i Jan. Córki: Barbara, Helena, Zofia i Katarzyna. Barbara była w latach 1669-1698 żoną Bartłomieja Bieganowskiego, umarła 1673 r., przed 14 VIII. Zofia, 1682 r. żona Ludwika Tworzyjańskiego, umarła między r. 1691 a 1700. Wreszcie Katarzyna (Febronia), klaryska chęcińska, ktora 1683 r. kwitowała matkę i brata Andrzeja z prowizji od sumy zapisanej jej przez ojca (P. 1106 VI k. 1). Nekrolog Franciszkanek w Śremie notuje dwie różne daty śmierci siostry Febronii M-ej, raz pod 1 VII 1693 r., drugi raz pod 9 II 1694 r. Czy to pomyłka, czy też jedna z tych dat dotyczy wspomnianej juz a noszącej to samo imię zakonne ciotki, klaryski kaliskiej?
(I) Andrzej, syn Mikołaja i Kamieniewskiej, obok brata Jana, jak już widzieliśmy, nabywca 1662 r. od matki wyderkafu w Prusimiu i Belsku, obie te wsie, o czym też była mowa, kupił 1681 r. od matki. Piotrkowice p. kośc. t.r. sprzedał za 30.000 złp Antoniemu Bułakowskiemu (P. 1103 VI k. 64). Jako dziedzic Prusimia kwitowany był 1686 r. przez Wedelskich, matkę i syna (P. 1112 VII k. 64). Już nie żył 1703 r. (P. 1143 II k. 7v). Żoną jego była zaślubiona 22 VI 1683 r. Marianna Sczaniecka (LB Stęszew). Występowała ona 1703 r. przeciwko synowi Janowi o krzywdy jakich doznała po śmierci męża (P. 287 k. 141v). T.r. skwitowała tego syna (P. 1143 II k. 7v). Jak się zdaje, żyła jeszcze 1706 r. (Ws. 77 V k. 83), a może i 5 V 1709 r. (LB Rogoźno). Nie żyła już 1713 r. (Kośc. 311 k. 89). Syn Antoni, ochrzcz. 13 II 1684 r. (LB Mosina), brak mi jednak dalszych o nim wiadomości, zapewne zmarł dzieckiem. O Janie zob. niżej.
Jan, syn Andrzeja i Sczanieckiej, kwitował 1713 r. z sum Karola Unruga, starościca wałeckiego (Kośc. 311 s. 89). Był dziedzicem Prusimia, Belska i Baranowa. Umarł 3 III 1714 r. w Prusimiu (LM Kamionna), nie zostawiwszy potomstwa. W Prusimiu, Belsku i Baranowie dziedziczył po nim obok innych potomkow ciotek, Bieganowskiej i Tworzyjańskiej (Z. T. P. 43 k. 118, 439, 1073; P. 1199 k. 9v, 1249 k. 8v), także i brat cioteczny Stefan Bieganowski, który wskutek procesów prowadzonych ze współspadkobiercami przyszedł do ostatecznej ruiny i w końcu, wygnany z tych dóbr, umarł 8 IV 1723 r. (LM Międzychod). Chyba tego to Jana M-go żoną była Anna Mierzewska (Mierzejewska?), wdowa 1-o v. po Stanisławie Domańskim, zmarła w Jankowie Kuczkowskim 8 XII 1705 r. (LM Kuczków; I. Kal. 159 s. 290).
(II) Jan, syn Mikołaja i Kamienieckiej, wspomniany w wyderkafowym zapisie matki z r. 1662. Żył mjeszcze 1672 r. (Kośc. 305 k. 591), ale już 1678 r. brat Andrzej po jego smierci kwitował Stanisława Zielińskiego z rzeczy po tym zmarłym bracie (G. 86 k. 86). Zob. tablice 1-3.
Przeglądanie 877 pozycji zakresu Małachowscy - Miaskowscy.
3456[7]891011
