Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
315316317318[319]320321322323
Lisieccy - Luzińscy
Losocki, Lossocki, zob. Łosocki
Lossowie, Loss h. Własnego ze Śląska. Piotr de Losz świadczył 1446 r. przy zapisie danym przez Andrzeja Furmana, dziedzica Piotrowic w ziemi wschowskiej, dla altarysty kościoła parafialnego, chyba w Gołanicach (Ws. 200 k. 39). Zygmunt L., dziedzic Wilkowa w księstwie głogowskim, otrzymał 1582 r. cesję pewnej sumy od braci Manieckich cz. Pigłowskich (Ws. 9 k. 350). Nie wiem, czy ten sam Zygmunt, na Wilkowie i Wengelstsdt (?), otrzymał 1606 r. zapis od Adama Kotwicza Gorczyńskiego (Ws. 204 k. 261). Daniel, dziedzic Dąbrowy (Dammer) w ks. głogowskim, w 1591 r. mąż Heleny, córki Zygmunta Kotwicza GOrczyńskiego i Katarzyny Haugwitz, z Rzecznej (Rützen) w p. górowskim (Ws. 11 k. 216), która to Helena w 1592 r. prawa swe po matce do Olbrachcic i części Łęgnowa w p. wsch. skasowała na rzecz Rostworowskich i Gostyńskich (Ws. 12 k. 60v). Oboje już nie żyli 1623 r., kiedy to ich córka Barbara była żoną Henryka Krakwica (Ws. 33 k. 449v). Ona i jej rodzony brat Daniel Loss obok innych śląskich współspadkobirców rodzonego ich wuja Abrahama Kotwicza z Górczyny, byli w 1624 r. pozywani przez instygatora koronnego o trzymanie wbrew prawu dóbr w Polsce położonym, a mianowicie części Kowalewa i Gorczyny (P. 152 k. 644v). Ta Barbara już nie żyła w 1627 r. (Ws. 206 k. 216v). Jej brat Daniel L. części w Kowalewie w p. wsch., odziedziczone po wuju, sprzedał t. r. za 5.000 zł Stanisławowi Korzborkowi Zawadzkiemu (ib. k. 214v). Mikołaj, dziedzic w Szymocinie (Simbsen) w ks. głogowskim, nie żył już 1594 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna Kotwiczówna Dłuska kwitowała ze 100 zł swego brata Nankiera (Ws. 13 k. 28). Bernard, dziedzic w Wilkowie, otrzymał 1606 r. zapis od Adama Kotwicza Gorczyńskiego (Ws. 204 k. 261). Gabriel "Lossa" zwany Starszym, ojciec Gabriela "Młodszego" i Anny, żony Adama Romiejowskiego. Kiedy ci małżonkowie w 1610 r. spisywali dożywocie, zaznaczono, iż Anna "Losanka" pochodzi z ks. śląskiego (R. Kal. 1 k. 498). Gabriel, ojciec jej, skwitowany został 1616 r. przez zięcia Romiejewskiego z 700 zł posagu gotówką i 200 zł wyprawy (P. 996 k. 165, 165v). Zapis na 100 tal., dany sobie przez Stanisława Romiejewskiego, cedowała synowi Gabrielowi 1622 r. (Ws. 33 k. 117). Dawid, już nie żyjący w 1624 r. ojciec Salomei, w l. 1622-1636 żony Mikołaja Nostitz Drzewieckiego (Ws. 33 k. 25; 47 k. 395v; 206 k. 57v), która nie żyła już 1652 r. Krzysztof, nie żyjący już 1623 r., ojciec panny Katarzyny, której wówczas Łukasz Pigłowski zapisał dług 100 zł z legatu testamentowego zmarłego Jana Żorawskiego (Ws. 33 k. 309). Inna córka Krzysztofa, Anna, żona 1-o v. Walentego Laskowskiego, 2-o v. w l. 1623-1626 Stanisława Świejkowskiego, wdowa po nim w l. 1646-1651. Panna Katarzyna, córka zmarłego Krzysztofa, zapewne identyczna z powyższą, kwitowała 1663 r. Żelęckiego, podsędka ziemskiego poznańskiego, z 120 zł prowizji od sumy 600 zł (P. 1073 k. 957v). Zygmunt z Dąbrowy wydzierżawił 1634 r. od Aleksandra Gałczyńskiego i jego żony Barbary z Wilkowa część Pijanowic w p. kośc. (Ws. 47 k. 224). Wdowa Marianna "Lossiana" z Wielkiego Osieczna (Gr. Osten) i Niebe w p. górowskim, wydzierżawiła 1634 r. od Andrzeja Krzyżanowskiego i żony jego Katarzyny Przyborowskiej część Zytowiecka w p. kośc. (Ws. 47 k. 269). Julianna, w l. 1634-1635 żona Ślązaka Kotwicza z Konotopu, dzierżawiącego w p. kośc. najpierw Wroniawy od Zbijewskiego, starosty babimojskiego, potem Stradymek od Krzysztofa Mielżyńskiego. Helena, w 1645 r. żona Fryderyka Nostitza, dzierżawcy części Brelewa od Białęskich. Jerzy Wacław, skwitowany 1661 r. przez Aleksandra Przybysławskiego, pisarza grodzkiego wschowskiego, generalnego syndyka franciszkanów wschowskich, z 1.000 tal., wedle ugody zawartej z tym L. i rotmistrzem Franciszkiem Bielińskim o zabójstwo Macieja Przeradowskiego (Ws. 63 k. 260v). Siostry rodzone, Salomea, żona Mokołaja Nostitz Drzewieckiego, i Ewa, żona Adama Kalckreutha, obie z Retkowa w księstwie głogowskim, nie żyły już 1683 r. (Ws. 149 k. 36).
Lossowowie (Lossow, Lossa) h. Własnego z Marchii Wschodniej. Nazwisko to na terenie Polski w XVII i XVIII w. pisane przeważnie "Lossa". Miejscowość Lossow leży na płd. od Frankfurtu nad Odrą. Rodzina najprawdopodobniej pochodzenia słowiańskiego. Piotr Lossow sprzedał 1330 r. Lubrzę (Liebenau) cystersom z Paradyża (Kdw II, nr 1107). Syn Agnieszki z Piesek, Hanus Lossow z Piesek w l. 1422-1424 (P. 7 k. 21v, 42; 8 k. 4v). Pankracy z Kohlow k. Frankfurtu, jako krewny ze strony ojca, asystował 1597 r. przy transakcji Zuzanny Remówny, żony Wolfganga Kuczwalskiego (P. 1402 k. 506). Żył jeszcze 1599 r. Jego córka Zuzanna w l. 1597-1599 żona Samuela Grabowieckiego (Ws. 204 k. 58v; Kośc. 279 k. 187v). Krzysztof, już nie żyjący 1598 r., ojciec Marii, żony wówczas Jana Zaidlica z Grocgowa (P. 1402 k. 599).
Baltazar, mąż Doroty z Grochowa Zaidlicówny, która w 1609 r. kupiła od Jana Gorzyckiego i żony jego Jadwigi Lipnickiej za 12.000 zł części we wsi Gorzyce w p. pozn. (P. 1406 k. 656). W 1610 r. Baltazar spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1407 k. 141) i ona mu t. r. zapisała dług 6.000 zł. Oboje małżonkowie zapisali też wówczas dług 1.500 tal. swoim córkom: Małgorzacie, Marii i Ertmucie (P. 984 k. 719v, 220v). Baltazar nie żył już w 1611 r., kiedy Dorota kupiła od Andrzeja Gorzyckiego za 2.650 zł części w Gorzycach p. pozn. (P. 146 k. 545; 1407 k. 464v). Żyła jeszcze w 1612 r. (P. 146 k. 545). Kolei życia wymienionych wyżej córek nie znam. W 1632 r. niewątpliwie żadna z nich już nie żyła. Może córką Baltazara była Anna, w 1641 r. wdowa po Baltazarze Sczanieckim z Czarmyśla. Melchior L., jedyny syn Baltazara i Zaidlicówny zwał w 1663 r. Jana Melchiora Sczanieckiego swym siostrzeńcem (P. 1073 k. 502v), ale czy był to rodzony siostrzeniec?
Melchior, syn Baltazara i Zaidlicówny, jako jedyny spadkobierca rodziców sprzedał 1632 r. część Gorzyc za 3.500 zł Maksymilianowi Sczanieckiemu (P. 1417 k. 697v). Żonie Barbarze Szlichtynkównie oprawił w 1636 r. posag 6.000 zł (P. 1418 k. 751v). W pochodzącym z r. 1642 pozwie Aleksandra Rottenberga nazwany "Nieosiadłym" (P. 167 k. 416v), ale t. r. pozew ze strony Jana Bukowieckiego zowie jego i Fryderyka Lukę, dziedzicami w Gorzycach (P. 167 k. 608), musiał więc zachować tam jakieś części. W czasie inkursji szwedzkiej w asyście komisarzy szwedzkich wspólnie ze swoim synem Baltazarem Henrykiem najechał Linie, wieś Eliasza Szlichtynka, burgrabiego ziemskiego kościańskiego. Burgrabia wytoczył o to sprawę w grodzie poznańskim, ale w 1659 r. zarówno król jak i starosta generalny dla obu Lossowów, ojca i syna, wystawił listy bezpieczeństwa (W. 84 k. 125v; 184 k. 253), co ich miało zabezpieczyć przed prawnymi skutkami procesu. W 1663 r. Melchior mianował opiekunami swych dzieci: żonę Barbarę, Łukasza Kosickiego, Baltazara Zaidlica i siostrzeńca Jana Melchiora Sczanieckiego (P. 1073 k. 502v). Od Fryderyka Luki i jego synów, Fryderyka i Godfryda, kupił 1663 r. za 7.000 zł części Gorzyc, które Fryderyk nabył w 1631 r. od zmarłego Stanisława Gorzyckiego (P. 1425 k. 225v). Owe części w 1665 r. sprzedał za takąż sumę swojej żonie (ib. k. 780v). Ta nie żyła już 1669 r. (P. 1867 k. 298v). Melchior umarł między r. 1679 a 1681 (Ws. 73 k. 317v, 565). Pozostawił czterech synów: Baltazara Henryka, Melchiora, Krystiana i Kaspra, oraz cztery córki: Helenę, w 1661 r. 1-o v. żonę Łukasza Watty Kosickiego, 2-o v. żonę Wojciecha Przybyszewskiego, już nie żyjącą w 1676 r., Elżbietę, w r. 1669 żonę Krzysztofa Brudzewskiego, nie żyjącą 1702 r., Zofię (Ewę Zofię), w l. 1675-1692 żonę Ludwika Jaskóleckiego, wdowę w l. 1703-1714, Mariannę (Anne Mariannę, Annę Marię), w 1686 r. wdowę po Kasprze Lossowie.
I. Baltazar Henryk, syn Melchiora i Szlichtynkówny, za młodu zwany niekiedy tylko tym drugim imieniem. Pozywany obok Henryka Zaidlica przez Bogusława Chłapowskiego o najazd i grabież Belęcina, uzyskał w obozie pod Toruniem 20 XIII 1658 r. królewski list bezpieczeństwa (P. 182a k. 251v). Jego żoną była już w 1667 r. Dorota Kośmidrówna Gruszczyńska (LB Orzeszkowo, dyssyd.). T. r. (czy już 1666 r.?) oprawił jej posag 4.000 złp (Ws. 172 k. 99, 177 k. 126). W l. 1667-1669 mieszkał we wsi Linie p. pozn. (ib.). Wspólnie z braćmi swoimi, Melchiorem i Krystianem, a również w imieniu brata Kaspra, części w Gorzycach sprzedał 1681 r. za 35.000 zł Joachimowi Fryderykowi Zaidlicowi (P. 1103 VII k. 16). Baltazar wraz z żoną od Teodora Cieleckiego i żony jego Anny Woźnickiej nabył wyderkafem 1683 r. za 7.000 zł wieś Snowidowo w p. kośc. (P. 1106 VII k. 18), a w 1684 r., również wyderkafem, nabył sam od Samuela Kaliszkowskiego za 11.000 zł Przyborówko w p. pozn. (P. 1107 IV k. 30). Wspólnie ze swymi braćmi został 1686 r. skwitowany z posagu przez siostrę Annę Mariannę, wdowę po Janie Ksprze L. (P. 1111 V k. 67v). T. r. był już mężem drugiej żony Zofii Kleparskiej, córki Macieja i Anny z Topolskich. Dostała ona wtedy od swej owdowiałej matki zapis 2.500 zł a mąż oprawił jej 4.000 zł posagu (ib. k. 54, 54v). Oboje małżonkowie 1687 r. zawierali kontrakt z Radolińskimi (P. 1113 II k. 45v). W 1689 r. Baltazar kupił Chociszewo w p. gnieźn. i 1684 r. skwitowany został przez Zofię z Bukowca, wdowę po Łukaszu Kurnatowskim, z 3.000 zł, zapisanych jej przy okazji tego kupna (P. 1128 X k. 229v). Będąc dziedzicem Chociszewa, wyderkował tę wieś t. r. za 9.000 zł Barbarze z Daleszyńskich Marszewskiej (P. 1127 II k. 40v). Procesowany 1669 r. przez Wojciecha Włostowskiego, burgrabiego ziemskiego poznańskiego, o zamordowanie Mikołaja Włostowskiego, i wygnanie z części wsi Kłodzin w p. gnieźn. (ZTP 37 s. 794). W 1701 r. nazwany byłym posesorem części Kłodzina, wsi dziedzicznej ks. Walentego Macieja Arcemberskiego, z tytułu praw nabytych od Heleny Szlichtynkówny, wdowy po Janie Arcemberskim (P. 1141 XII k. 19v). Baltazar i Helena z Kleparskich oboje już nie żyli 1719 r. (Ws. 163 k. 111v) Z pierwszej żony były dzieci: Samuel, ochrzcz. w Liniu 19 IX 1667 r., Krystyna, ochrzcz. tamże 19 X 1669 r., Anna Jadwiga, ochrzcz. w zborze orzeszkowskim 28 IX 1670 r., Jan Konstanty, ochrzcz. tamże 16 X 1671 r., Wojciech, ochrzcz. 29 III 1673 r., bez uszu i bez rąk, Barbara, ochrzcz. 8 IV 1674 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Z drugiej żony syn Adam i córkę Mariannę w l. 1750-57 wdowę po Stanisławie Szomańskim (Szumańskim), nie żyjącą już 1787 r. Wspomniana wyżej córka Anna Jadwiga, jedyna spadkobierczyni matki (snać jej rodzeństwo wcześnie pomarło), ugodziła się 13 VIII 1720 r. z przyrodnim bratem Adamem o 4.000 złp posagowej sumy swej matki. Ten jednak 1730 r. unieważnił swą zgodę na układ, a ona w l. 1736-40 procesowała go o macierzysty posag i wiano (Ws. 172 k. 99, 174 k. 138v, 177 k. 126), będąc obłożnie chorą, spisała w Gorczynie 7 V 1728 r. testament (Ws. 83 k. 9). Niezamężna, umarła między r. 1736 a 1750 (Ws. 85 k. 96v 181 k. 10v; Kośc. 325 k. 161).
Adam, syn Baltazara Henryka i Kleparskiej, cedował 1720 r. Ludwikowi Szołdrskiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu, 4.286 zł z sumy 9.700 zł, zapisanej 1700 r. zmarłemu ojcu przez Zygmunta Unruga, starostę gnieźnieńskiego (Kośc. 312 s. 223). Żonie Annie Małgorzacie Stutterheim, córce Wilhelma i Katarzyny Pannwitz, oprawił 1721 r. na poczet posagu sumę 8.300 zł (P. 1181 k. 42). Od Mikołaja Woronieckiego, starosty średzkiego, i żony jego Teresy Rydzyńskiej wydzierżawił 1722 r. na trzy lata wsie Murzynowo i Sabaszczewo w p. pyzdr. (P. 1187 k. 19). Plenipotent swej przyrodniej siostry Anny Jadwigi L. w 1727 r. (Ws. 82 k. 16v). Jego drugą żoną była po r. 1732 Marianna Pudwelsówna (Podewils), córka Zygmunta i Teresy Szlichtynkówny, która to Marianna była w 1733 r. jeszcze panną (P. 1271 k. 19v), trzecią w 1739 r. Ewa Dorota Nostitz Drzewiecka, córka Mikołaja i Ewy Heleny z Mięsickich (P. 1256 k. 238; 1268 k. 148v). Od Twardowskich dzierżawił Gralewo i w 1742 r. skwitował się z owej trzyletniej dzierżawy z Andrzejem i Jerzym braćmi Twardowskimi (P. 1267 k. 49). W 1744 r. mieszkał w Miłostowie (LB Kwilcz) Jako spadkobierca wespół z siostrą zamężną Szomańską ruchomości pozostałych po śmierci przyrodniej siostry Anny Jadwigi L., pozywał o rzeczy po niej 1750 r. Samuela Zygfryda Szlichtinga, dziedzica Szlichtingowej (Ws. 181 k. 10v). Ta siostry umierając w Gorczynie, we dworze, gdzie bawiła w gościnie, pod wpływem "pseudo ministrum Evangelicum" dysponowała sumy pieniężne za granicę kraju dla osób niezwiązanych ze sobą krwią (ib. k. 106v). Żył jeszcze 1757 r., kiedy jako plenipotent występoawł syn z pierwszej żony Jan Bogusław (Kc. 143 k. 205). Nie żył już 1758 r. (P. 1324 k. 140v). Ewa Dorota żyła jeszcze 1766 r., kiedy to występowała jako współspadkobierczyni Anny z Mięsickich Janowej Przybyszewskiej (P. 1342 k. 139). Z pierwszej żony, oprócz wspomnianego już Jana Bogusława, córki: Anna Teofila (Bogumiła), wydana w Orzeszkowie 30 IX 1744 r. za Aleksandra Bogusława Żychlińskiego, żyła z nim jeszcze 1762 r., Jadwiga, która w 1736 r. otrzymała od swojej rodzonej ciotki panny Anny Jadwigi L. legat 1.000 zł (Ws. 85 k. 96v), Zofia, trzymała do chrztu 29 IX 1745 r. córkę swej siostry Żychlińskiej (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Z drugiej żony syn Aleksander Zygmunt. O Janie Bogusławie wiemy jeszcze tyle, że w 1762 r. Aleksander Zygmunt cedował mu swoje prawa do sumy 2.600 zł zapisanej przez Zofię z Naramowskich Przyjemską (Kośc. 329 k. 75v). Czy nie identyczny z nim Bogusław L., który mając lat 32 umarł w 1763 r. i został pochowany 6 VII (LM Poniec, dyssyd.).
Aleksander Zygmunt, syn Adama i Pudwlsówny, otrzymał 1743 r. od Heleny Szlichtynkówny, wdowy po Samuelu Kasprze Zaidlicu, cesję sumy na Baborówku (P. 1271 k. 19v). Z żoną swoją Joanną Bogumiłą Szlichtynkówną, córką Jana i Salomei Lukówny, spisywał 1760 r. wzajemne dożywocie (P. 1330 k. 238). Skwitował 1762 r. Adama Skoroszewskiego, kasztelanica międzyrzeckiego, z 1.000 zł, swej części z sumy 4.000 zł spadkowej po babce Teresie z Szlichtynków Pudwlesowej (G. 99 k. 397).
II. Melchior, syn Melchiora i Szlichtynkówny, czasem zwany Młodszym, występował jako chrzestny 19 I 1668 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.), w imieniu własnym i ojca kwitował 1675 r. Samuela Szlichtynka, rotmistrza J. Kr. Mci, z 2.200 zł, które ojcu zapisał był zmarły Jan Szlichtynk, sędzia ziemski wschowski (Ws. 68 k. 818). Wypłacił 1677 r. szwagrowi Jaskóleckiemu 2.000 zł jako resztę posagu 4.500 zł za swoją siostrą Zofią (P. 1428 k. 112v). Zawierał 1679 r. pod zakładem 13.000 zł kontrakt z Janem Jerzym Nostitz Drzewieckim, działającym w imieniu swego chorego ojca Jana Jerzego (Ws. 73 k. 317v). Dotyczył ów kontrakt małżeństwa Melchiora z córką Jana Jerzego starszego i Barbary Krzyckiej, Anną Elżbietą Nostitz Drzewiecką. Już jako jej mąż, Melchior kwitował 1681 r. swego teścia z 9.000 zł, na poczet zapisanego kontraktem małżeńskim w wysokości 13.000 zł posagu (ib. k. 565). Wspólnie z żoną t. r. wydzierżawił od małżonków Franciszka Tworzyjańskiego i Teresy z Rydzyńskich części Świdnicy i Czerlejewa pod zakładem 10.500 zł (ib. k. 548). Anna Elżbieta kwitowałą 1683 r. brata Jana Jerzego z całego swego posagu, to jest z 13.000 zł (ib. k. 759). Melchior żył jeszcze 1688 r. (Ws. 76 k. 129v), nie żył już 1690 r. (ib. k. 224v). Jego nieletnim dzieciom Janowi ALeksandrowi i Barbarze Bogu, ile Bogusław Unrug, starosta gnieźnieński, wyderkował 1690 r. za 12.470 zł swoje dobra Tomyśl, Witomyśl, Róża, Santop w p. kośc. (P. 1431 k. 264v). Anna Elżbieta t. r. nabyła wyderkafem za 15.000 zł od rodzeństwa Kowalskich Dębowąłękę (P. 1431 k. 268), a w r. 1693 od Franciszka i Jakuba braci Kowalskich części tej wsi kupiła za 31.000 zł (P. 1432 k. 117v). W r. 1695 występowała jeszcze jako wdowa w imieniu swoich dzieci (Ws. 77 I k. 17). W 1697 r. spisywała wzajemne dożywocie ze swoim drugim mężem Krzysztofem Fryderykiem Luką (Kośc. 308 k. 380). Żyła jeszcze 1715 r. (P. 1149 IV k. 31), nie żyła już 1722 r. (Ws. 80 k. 17v). Jan Aleksander w imieniu własnym i siostry Bogumiły dał 1699 r. matce, stryjowi Krystianowi i ojczymowi Luce plenipotencję do windykowania sum spadłych po zmarłym stryju Kasprze L., pułkowniku J. Kr. Mci (Ws. 77 III k. 45). Żył jeszcze 1700 r. (P. 1139 XI k. 75v). Zamordował go Baltazar Zaidlic. W 1715 r. zawarty został w sprawie tego zabójstwa kompromis między jego ojczymem Krzysztofem Luką i szwagrem Sebastianem Luką z jednej strony a Kasprem Zaidlicem, ojcem zabójcy, z drugiej (P. 1149 IV k.31). Pozostałe po nim sumy na Dębowejłęce dziedziczyła siostra (Ws. 80 k. 17v). Ta siostra Barbara Bogumiła jeszcze niezamężna 1700 r. (P. 1139 XI k. 77v), t. r. była już żoną Sebastiana z Kurska Luki. Żyli jeszcze oboje 1722 r. Ona już nie żyła 1740 r.
III. Krystian, syn Melchiora i Szlichtynkówny, występował jako chrzestny 26 IV 1665 r. (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Od Joachima Fryderyka Zaidlica kupił 1681 r. za 11.500 zł części w Łągowcu w p. pozn. (P. 1103 VII k. 90). Jak już widzieliśmy, temu to Zaidlicowi bracia Lossowowie sprzedali uprzednio t. r. za 35.000 zł swoje części Gorzyc. Żeniąc się z Barbarą Elżbietą Nostitz Drzewiecką, córką Zygmunta, spisał kontrakt o jej rękę 7 X 1682 r., zaś w 1683 r., już jako jej mąż, skwitował jej braci, Joachima Mikołaja i Krzysztofa Zygmunta z 8.000 zł na poczet 9.000 zł sumy posagowej i wyprawnej (Ws. 73 k. między 783 a 805v). Mianowany 1692 r. jednym z opiekunów dzieci swej siostry Jaskóleckiej (Ws. 76 k. 337v). Wedle zobowiązania z r. 1708, części w Łągowcu, kupione od Zaidlica, sprzedał 1713 r. za 25.000 zł Janowi Sczanieckiemu (P. 1147 I k. 125; 1144 k. 301v). Nie żył już 1714 r. (P. 1148 II k. 9v). Wdowa żyła jeszcze 1722 r. (P. 1190 k. 36v). Synowie: Melchior Zygmunt, Kasper Krystian i Baltazar Henryk, córki: Barbara Elżbieta, w 1714 r. żona Stanisława Mojaczewskiego, już nie żyjąca 1739 r., Beata, 1-o v. w l. 1717-1732 żona Władysława Kurnatowskiego, wyszła 2-o v. 13 VIII 1736 r. w Czarnkowie za Władysława Bonikowskiego, rozwiedziona z nim 1746 r., zmarła między 1757 a 1762 r. Najprawdopodobniejtakże córką Krystiana była Karolina cz. Szarlota, niezamężna, występująca w l. 1732-1733 (LB Czarnków; LB Orzeszkowo, dyssyd.). Barbara Elżbieta Lossow była 27 II 1732 r. żoną Augusta Wilhelma Scharowetz. Może identyczna z córką Krystiana? Mojaczewski byłby wówczas jej pierwszym mężem.
1. Melchior Zygmunt, najczęściej zwany tylko Zygmuntem, syn Krystiana i Drzewieckiej, wspólnie z matką i braćmi kwitował 1715 r. z sum Andrzeja Żychlińskiego, wojskiego kaliskiego (P. 1149 I k. 233). Już t. r. żoną jego była Marianna Mojaczewska, córka Mikołaja i Anny Gruszczyńskiej. Mieszkał wówczas w Małpinie (dziś Mełpin). Kwitował 1721 r. brat swojej żony Stanisława z 4.688 zł ze spadku po jej rodzonym wuju Stanisławie Gruszczyńskim, cześniku wschowskim (P. 1179 k. 150v). Od Marianny z Kotkowskich Żychlińskiej, miecznikowej kaliskiej, dostał 1724 r. zapis 1.000 zł (I. Kon. 76 k. 44). Już nie żył 1726 r., kiedy to owdowiała Marianna z Mojaczewskich kwitowała Stanisława Żychlińskiego, dziedzica Grabienic (ib. k. 133v). Wyszła 2-o v. za Michała Sarnowskiego, z którym wzajemne dożywocie spisywała 1728 r. (I. Kal. 165 s. 241). Testament zrobiła 15 VII 1749 r. (P. 1296 k. 130v). Synowie: Krystian ALeksander, Sebastian i Bogusław. Zygmunt Stanisław, syn Zygmunta z dworu w Obrze, ochrzczony 6 II 1720 r. (LB Wałków), to zapewne jeszcze jeden brat powyższych. Córka Zygmunta z Mojaczewskiej Zofia, w r. 1749 żona Rocha Kaniewskiego, wyszła 2-o v. 1756 r., krótko po 11 I, za Wojciecha Malczewskiego, z którym żyła jeszcze 1782 r., już nie żyła 1790 r.
1) Krystian Aleksander, zwany przeważnie tylko tym drugim imieniem, syn Zygmunta i Mojaczewskiej, ur. w Małpinie, ochrzcz. 11 XII 1715 r. (LB Dalewo), pozostawał 1735 r. pod opieką stryjów Baltazara i Kaspra (P. 1240 k. 6v). Spisał 1739 r. wzajemne dożywocie ze swoją żoną Anną Katarzyną Zaidlicówną (P. 1255 k. 16v). Jana i Joanny z Kurnatowskich małżonków Białobłockich, posesorów Krześlic, wydzierżawił w 1742 r. tę wieś na trzy lata (P. 1268 k. 48). Anna Katarzyna została pochowana 20 I 1758 r. Aleksander mieszkał wówczas w Osieku (LM Kobylin dyssyd.). Od Konstantego Rogalińskiego kupił 1760 r. Gołęczewo i trzy części Złotkowa w p. pozn. (P. 1345 k. 224). Nie żył już 1762 r. (P. 1335 k. 61). Miał tylko dwie córki, Mariannę Teofilę (Bogumiłę), w l. 1762-1776 żonę Jerzego Żychlińskiego, rotmistrza wojsk koronnych, potem wojsk saskich, wdowę w l. 1777-1778, już nie żyjącą 1789 r., oraz Annę Justynę Franciszkę, w l. 1768-1777 żonę Franciszka Krystiana Bernarda Kleista, kapitana wojsk pruskich. Już nie żyła 1787 r. W 1768 r. obie siostry zawarły między sobą układ względem Gołęczewa i Złotkowa. Na tych dobrach, oszacowanych teraz na 90.000 zł, długów było 38.000 zł. Kleistowa sprzedała szwagrowi Żychlińskiemu swoją połowę za 24.731 zł to jest za połowę czystej ich wartości (P. 1345 k. 234).
2) Sebastian, syn Zygmunta i Mojaczewskiej, pozostawał 1735 r. pod opieką stryjów Baltazara i Kaspra (p. 1240 k.6v). Ożenił się 20 VII 1740 r. z Marianną Ludwiką Konarską (LC Kłecko), córką Jana Krzysztofa i Anny Katarzyny Lukówny. Był wówczas dzierżawcą Charbowa, wsi dziedzicznej Karola Zaidlica (G. 97 k. 598). Wspólnie z żoną od Karola Magnusa Zaidlica kupił 1741 r. za 18.000 zł Popówko w p. gnieźn. (P. 1264 k. 140v) i na połowie swoich dóbr oprawił owej żonie 15.000 zł jej posagu (ib. k. 139v), zaś w 1742 r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1267 k. 224v). Siostrze Kaniewskiej zapisał 1749 r. sumę 1.459 zł (P. 1296 k. 139). W 1761 r spisał kontrakt sprzedaży Popówka za 35.000 zł Salomei Zofii z Luków, wdowie po Janie Szlichtynku (G. 99 k. 318). Dopiero jednak w 1763 r. Sebastian i Ludwika wystawili zobowiązanie do tej sprzedaży (ib. k. 448). Ona nie żyła już 1776 r. (P. 1353 k. 505), a Sebastian jej dożywocie na Popówku cz. Popowie Podleśnym scedował 1777 r. swoim zrodzonym z nią dzieciom: Zygmuntowi, Dorocie i Mariannie (G. 104 k. 128, 128v). Manifestowali się przeciwko niemu 1780 r. jego synowie, uskarżając się, iż z posagu ich zmarłej matki, to jest z 15.000 zł, podniósł już większość z rąk Jana Zajdlica, dziedzica Lubowieczka, ale im z tego nic nie dał (Ws. 192 k. 370v). Umarł między r. 1782 a 1785 (G. 109 k. 64v); 112 k. 65). O synach, Aleksandrze i Bogusławie, zob. niżej. Z córek, o Mariannie, wspomnianej w 1777 r., nie wiem nic więcej. Dorota kwitowała 1782 r. Jana Zaidlica, dziedzica Łubowic Wielkich, z prowizji od sumy 3.750 zł stanowiącej jej część z sumy 15.000 zł, przeniesionej z Popówka na Łubowice (G. 109 k. 64v). T. r. 6 VII zaślubiła w Gnieźnie w kościele Św. Trójcy Franciszka Kosickiego. Oboje byli akatolikami. Żyli jeszcze 1785 r.
(1) Aleksander Bogusław, syn Sebastiana i Konarskiej, porucznik wojsk pruskich 1776 r. (P. 1353 k. 505), był w 1777 r. po matce właścicielem jednej czwartej sum na Popówku (G. 104 k. 128).
(2) Zygmunt, syn Sebastiana i Konarskiej, porucznik wojsk pruskich 1780 r. (Ws. 192 k. 370v) w 1763 r. mąż Joanny Deograty (Bogumiły) Szlichtynkówny, córki Jana i Salomei Zofii Lukówny, nabywczyni Popówka cz. Popowa Podleśnego (G. 99 k. 444; P. 1353 k. 505). Salomea Zofia sprzedała była Popówko Maciejowi Chociszewskiemu, a ten z kolei sprzedał tę wieś w 1774 r. Janowi Gozimirskiemu, skarbnikowi kaliskiemu. Teraz w 1777 r. Zygmunt swoją macierzystą czwartą część sum na Popówku sprzedał za 8.500 zł temu Gozimirskiemu (G. 104 k. 128). Wspólnie z innymi spadkobiercami Salomei Zofii Szlichtynkowej Zygmunt i jego żona jeszcze w 1781 r. procesowali się z Gozimirskim (G. 108 k. 1v)
3) Bogusław, syn Zygmunta i Mojaczewskiej, pozostawał w 1735 r. pod opieką stryjów Baltazara i Kaspra (P. 1240 k. 6v). Chyba identyczny z nim Bogusław, który 17 X 1747 r. we dworze w Tomczycach zaślubił Mariannę Zaidlicównę. Świadkiem ślubu był między innymi Aleksander L. zapewne identyczny z najstarszym synem Zygmunta i Mojaczewskiej (LC Gołańcz). Ta Marianna była córką Krystiana Zaidlica i Anny Ludwiki Brudzewskiej, która to Anna Ludwika w 1762 r. na swojej sumie, zabezpieczonej na Tomczycach, zapisała Bogusławowi 2.005 zł (G. 99 k. 373v). W zapisie tym zowie go zięciem, nie wiem więc, czy można przypuszczać, iż był tylko byłym zięciem, że po ewentualnej śmierci Zaidlicówny miał już drugą żonę? A przypuszczenie takie nasuwa się, bo w 1756 r. Anna Ludwika Kurnatowska, córka Krzysztofa i Ludwiki z Mielęckich, żona Bogusława L., dostała od ojca zapis 7.000 zł (G. 98 k. 831). Był ów Bogusław dzierżawcą Przysieki 1759 r. Nie żył już 1776 r., kiedy Ludwika z Kurnatowskich kwitowała swoich braci z sumy posagowej 7.000 zł i z drugiej sumy 4.000 zł należnej jej z tytułu eksdywizji braterskiej (P. 1353 k. 8). Brata Jerzego, byłego dziedzica dóbr Kowalskie, skwitowała raz jeszcze 1787 r. z 8.000 zł należnych jej z ojcowizny (G. 114 k. 28v). Dzieci Bogusława i Kurnatowskiej, obojga luteran: Helena Marianna, ur. 9 II 1757 r. (LB Skoki), Jadwiga, ur. w Przysiece, ochrzcz. 6 V 1759 r., Sebastian Fryderyk, ur. w Popówku, ochrzcz. 10 XII 1761 r., trzymany do chrztu przez Sebastiana L., byłego posesora Kobylicy (LB Sokolniki). Jeśli przyjmiemy identyfikację Bogusława, męża Kurnatowskiej, z Bogusławem, synem Zygmunta i Mojaczewskiej, Sebastian L. z Popówka byłby rodzonym stryjem trzymanego do chrztu dziecka!
2. Kasper Krystian, syn Krystiana i Drzewieckiej, działał 1715 r. wspólnie z matką i braćmi (P. 1149 I k. 233). W 1719 r. żona jego Teresa Elżbieta Zaidlicówna, córka Kaspra Henryka, dziedzica Czarmyśla, i Urszuli Elżbiety Lukówny, kwitowała Zygmunta Unruga, dziedzica Swinar, z 1.000 tal. magdeb. z sumy oryginalnej 1.000 tal. cesarskich (P. 1171 k. 1v). Żył jeszcze 1735 r. (P. 1240 k. 6v), nie żył już 1754 r., kiedy to wdowa skwitowała Fryderyka Zaidlica, dziedzica części Czarmyśla, z 3.900 zł (P. 1311 k. 112v). Dzieci Kaspra i Teresy: Florian, ur. w Prusinowie, ochrzcz. 28 X 1729 r., Teresa, ur. w Nowinie, ochrzcz. 18 IX 1733 r., Dorota Szarlota Marianna Eleonora, ur. tamże, ochrzcz. 28 V 1735 r. (LB Lubasz). Czy z tą ostatnią nie identyczna Eleonora nazwana córką Kaspra i Ludwiki (!) z Zaidliców, która 1780 r. jako współspadkobierczyni rodzonego wuja Karola Augusta Zaidlica cedowała sumę bratu ciotecznemu Aleksandrowi Fryderykowi Zaidlicowi (Ws. 100 k. 108v).
3. Baltazar Henryk, zwany zazwyczaj tylko pierwszym imieniem, syn Krystiana i Drzewieckiej, ur. ok. 1690 r. (Gotha), wspomniany 1715 r. (P. 1149 I k. 233), zaślubił 6 IX 1721 r. Annę Elżbietę Zaidlicównę, córkę Baltazara i Heleny z Zaidliców (LC Św. Mikołaj, Poznań) i t. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (P. 1183 k. 63v). W 1722 r. oprawił jej posag 4.000 zł, a ona skwitowała z tej sumy swoją matkę i braci (P. 1190 k. 35, 35v). Synowi Krystianowi (Baltazarowi Krystianowi) zapisał Baltazar 1746 r. sumę 13.000 zł, od niego pożyczoną (P. 1283 k. 46). Od Rocha, cześnika kaliskiego, Walentego, Adama i Apolinarego braci Zbijewskich kupił 1747 r. za 160.000 zł wsie Belęcin, Karchowo i Trzebiec koło Leszna w p. kośc. (P. 1289 k. 67). Skwitowani oboje z żoną 1748 r. z 12.000 zł posagu przez córkę Annę Helenę, żonę Andrzeja Kurnatowskiego (P. 1291 k. 70v). Od Wojciecha Dzierżykraj Morawskiego, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego, kupił 1753 r. za 40.000 zł jego części w Karchowie, Belęcinie i Trzebcu (P. 1309 k. 76). Synowi Bogusławowi zapisał 1754 r. sumę 12.000 zł (Ws. 92 k. 47). Pochowany w Lesznie "u lutrów" 2 VI 1758 r. (LM Świerczyna). Anna Elżbieta z Zaidliców żyła jeszcze 1762 r., kiedy z synami przeprowadziła dział dóbr (P. 1340 k. 67), nie żyla już 1763 r. (Ws. 93 k. 145). Była ona dzierżawczynią Drzewców Nowych i Średnich oraz części w Starych (Ws. 94 k. 181). Synowie: Baltazar Krystian, Zygmunt Kasper, Bogusław i Jan Fryderyk. Córki: Anna Helena, w l. 1748-1750 żona Andrzeja Kurnatowskiego, wdowa w l. 1768-1781, już nie żyła 1790 r., Elżbieta, jeszcze niezamężna 1767 r., otrzymała wówczas od brata Baltazara zapis 12.000 zł posagu (Ws. 94 k. 71v), w l. 1768-1790 żona Bartłomieja Wierzbińskiego, Fryderyka występowała jako chrzestna 1754 r. (LB Swierczyna), dostała w 1767 r. od Baltazara zapis takiego samego posagu (Ws. 94 k. 71v), była w r. 1768 żoną Karola Unruga, nie żyła już 1788 r., Krystyna, niezamężna w l. 1754-1769 (LB Świerczna; Ws. 94 k. 124, 187 k. 286), w l. 1771-1790 żona Augusta Konstantego Bachstein Franckendorf, Eleonora Teofila (Bogumiła), zwana drugim z tych imion, niezamężna "średnia" córka Baltazara, mając lat 24 umarła 1770 r. i została pochowana 30 VII (LM Poniec, dyssyd.). Jako jej współspadkobierczyni występowała 1790 r. siostra Bachsteinowa i syn owej siostry (Ws. 106 k. 55). Wreszcie Karolina (Szarlota), niezamężna, występująca w l. 1754-1768 (Ws. 94 k. 181) potem, już około 1775 r. żona Karola Chryzostoma Unruga, żyła jeszcze 1789r.
1) Baltazar Krystian, zwany najczęściej tylko pierwszym imieniem, syn Baltazara i Zaidlicówny, ur. 1723 r. (Gotha), żonie Bogumile (Ewie Bogumile) Brudzewskiej, córce Jerzego i Marii Unrużanki, oprawił 1745 r. posag 12.000 zł (P. 1279 k. 122). Dzierżawca Kosieczyna i Chlastawy, kwitował się 1747 r. z dzierżawy tych wsi z dziedzicem ich Zygmuntem Bronikowskim (Kośc. 323 k. 263). Od braci swoich, Zygmunta, Bogusława i Fryderyka, wedle przeprowadzonych z nimi działów, kupił 1760 r. za 205.500 zł wsie Belęcin, Karchowo i Trzebiec (P. 1330 k. 6), ale, jak się zdaje, powstały stąd niesnaski między nim a braćmi młodszymi, niezadowolonymi z takiego stanu rzeczy. Doszło do ponownych działów, spisanych 15 VIII 1762 r. (Ws. 94 k. 124) i do podzielenia owych wsi na części. Jakieś części w Karchowie, Belęcinie i Trzebczu kupił 1761 r. za 40.000 złp od Wojciecha Morawskiego, pisarza grodzkiego gnieźnieńskiego (Ws. 185 k. 99) Temuż Morawskiemu, już sędziemu ziemskiemu wschowskiemu, sprzedał 1765 r. owe dobra za sumę 108.500 zł (P. 1340 k. 67), ale jak zobaczymy, braci jego byli wówczas dziedzicami części tej wsi. On sam zresztą tytułowany był nadal dziedzicem Belęcina w 1766 r., kiedy to od Ernesta Godfryda Seherr Thossa, podpułkownika wojsk koronnych, za kontraktem z 23 III kupił za 147.000 zł Wygańczyce, części Łysin i Bienmile (Biemühle) w ziemi wschowskiej (Ws. 94 k. 12v, 94). Punkta do kontraktu sprzedaży tych dóbr były spisywane znacznie wcześniej, bo już 10 XI 1763 r. a cena wtedy określona wyżej, bo na 192.000 zł (Ws. 186 k. 152). W 1767 r., już jako były dziedzic Belęcina zaś obecny Wygnańczyc, Bienmile i części Łysin, zapisywał swym niezamężnym siostrom, pannom Elżbiecie i Fryderyce, każdej po 12.000 zł posagu (ib. k. 71v), zaś w 1768 r. był skwitowany przez tę Fryderykę, wtedy już zamężną Unrużynę, z 3.000 zł, należnych jej wedle działów z 1762 r. (ib. k. 124). Tego samego 1768 r. wspólnie z braćmi skwitował Jana Karola Nostitz Drzewieckiego, dziedzica Nowych i Średnich oraz części Starych Drzewców z 4.000 zł, należnych z tytułu dzierżawy owych dóbr przez ich matkę (ib. k. 181). Części w Łysinach sprzedał za kontraktem z 25 IV 1768 r. Karolowi z Kurska Luce (WAs. 94 k. 152v). Wygnańczyce, Bienmile i folwark Susannenthal sprzedał 20 V 1785 r. za 155.000 zł swemu zięciowi Piotrowi Karczewskiemu i jednocześnie został przez swoją córkę Fryderykę, żonę tegoż Karczewskiego, skwitowany z 24.000 zł (Ws. 102 k. 195; P. 1362 k. 267v; 1370 k. 152). Bogumiła z Brudzewskich żyła jeszcze 1778 r. (Ws. 191 k. 377) nie żyła już 1786 r. (Ws. 104 k. 7v). Baltazar, jako współspadkobierca siostry swej panny Bogumiły, sumę po niej cedował 1788 r. Wojciechowi Morawskiemu, obecnemu dziedzicowi Belęcina i części Karchowa (ib. k. 168). Po śmierci córki Karczewskiej (nie żyła już 27 IX 1788 r.) kwitował 1788 r. jej męża z jej wyprawy i z rzeczy pozostałych po jej śmierci (ib. k. 160). Umarł 21 III 1793 r. (Gotha; P. 1368 k. 237v); 1370 k. 152). Synowie: Aleksander Fryderyk Apolinary, ur. w Mościejewie 10 X 1748 r. (LB Chrzypsko), i Karol, o którym niżej. Córki: Karolina Elżbieta i Fryderyka. Pierwsza z nich, zapewne identyczna z Marią Elżbietą Karoliną, ur. w Mościejewie 19 III 1750 r. (ib.), była w l. 1783-1793 żoną Karola Fryderyka Kotulińskiego, dziedzica dóbr Schlanowitz w księstwie oleśnickim. Fryderyka była w 1785 r. żoną Piotra Karczewskiego. Nie żyła już 1788 r.
Karol (Zygmunt Karol Baltazar?), syn Baltazara i Brudzewskiej, miał się urodzić w Starych Drzewcach 24 V 1752 r. (Gotha). Kwitował w 1785 r. ojca z 6.000 zł ze swej ojcowizny, zastrzegając sobie jeszcze prawo do 18.000 zł (Ws. 103 k. 196). Szwagra swego Karczewskiego skwitował 1786 r. z 20.000 zł swej części ojcowizny, zastrzeżonej kontraktem sprzedaży Wygnańczyc (Ws. 107 k. 7v). Z żoną swoją Zuzanną (Zuzanną Eleonorą) Kosicką, córką Władysława i Joanny Mielęckiej, spisał w 1790 r. wzajemne dożywocie (P. 1367 k. 226), ponowione 1791 r. (P. 1368 k. 237v). Skwitował 1793 r. Józefa Jonemana, podkomorzego J. Kr. Mci, obecnego dziedzica Wygnańczyc, którą to wieś kupił był 1789 r. od Karczewskiego (P. 1370 k. 152). Karol i Zuzanna w 1801 r. byli już rozwiedzeni (LB Orzeszkowo, dyssyd.). Synowie ich: Jan Baltazar i Władysław, córka Joanna, ur. 24 III 1806 r., zmarła w Bilczewie 24 IV 1872 r., żona Ludwika Wierzchaczewskiego, dziedzica Tarnowa koło Mogilna, zmarłego 23 III 1846 r. Data urodzin Joanny stoi w rażącej sprzeczności do daty rozwodu rodziców. Któraś z nich najoczywiściej błędna.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
315316317318[319]320321322323
