Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
317318319320[321]322323324325
Lisieccy - Luzińscy
Fryderyk Stefan (Baltazar Fryderyk Stefan), syn Fryderyka i Unrużanki, ur. w Belęcinie 27 IV 1762 r., zmarły w Wülzburg 25 X 1805 r. kapitan wojsk pruskich. Otrzymał od matki 1781 r. cesję sumy, był wtedy jeszcze porucznikiem pruskim (Kośc. 334 k. 36). Ożenił się w Hof 21 XII 1794 r. z Marią Sabiną Kröster, ur. w Hof 10 IV 1769 r., zmarłą tamże 23 IX 1841 r. Po nim niemiecka linia, którą tu się nie zajmuję (Gotha).
IV. Kasper, syn Melchiora i Szlichtynkówny, wedle zobowiązania danego przez swych braci zmarłemu już Joachimowi Fryderykowi Zaidlicowi, sprzedał 1682 r. swoje części we wsi Gorzyce w p. międzyrzeckim za 10.000 zł jego synom, Kasprowi Fryderykowi, Janowi Henrykowi i Ernestowi (P. 1105 IX k. 22v). Był majorem w służbie Rzeczypospolitej 1692 r. (Ws. 76 k. 338). Pułkownik J. Kr. Mci, otrzymał 1698 r. od Zygmunta Unruga, starosty gnieźnieńskiego, zapis 16.600 zł (P. 1139 XI k. 82v). Bezpotomny, nie żył już 1699 r. (Ws. 77 III k. 45). Zob. tablice 1-3.
Wśród wymienionych niżej Lossowów, których związku genealogicznego ustalić nie umiem, mogą łatwo, zwłaszcza wśród kobiet, znaleźć się przedstawiciele wzgl. przedstawicielki rodziny Loss, bowiem pisownia nazwiska (Lossina, Lossowna) często niemal identyczna. Marianna Lossowna, wdowa po Wojciechu Reklewskim 1669 r. Helena Loszowna, żona 1672 r. Hermana Adama Mięsickiego, pułkownika piechoty elektora brandenburskiego. Jan Kasper L. nie żył już 1686 r., kiedy żona jego Anna Marianna Lossówna, córka Melchiora (zob. wyżej), kwitowała Kaspra Samuela Brudzewskiego z prowizji od sumy 3.000 zł, cedowanej sobie
@tablica
@tablica
@tablica
przez ojca (P. 1111 V k. 67), zaś braci swych, Baltazara Henryka, Melchiora i Krystiana Lossowów, kwitowała jednocześnie z posagu (ib. k. 67v). Piotr Lossa, dziedzic Chociszewa, i żona jego Zofia, rodzice Marianny, ur. w Chociszewie, ochrzcz. 19 I 1691 r. (LB Popowo Kośc.). Panna Barbara, chrzestna 1692 r. (ib.). Panna Emilia Tugendreich Lossoin 1719 r. (LB Św. Krzyż, Poznań, dyssyd.). Anna Małgorzata spisywała 1720 r. dożywocie wzajemne ze swym mężem Sebastianem Wilhelmem Unrugiem, przy czym on podpisał się po polsku, ona po niemiecku (P. 1172 k. 93). Nie żyli już oboje 1756 r., kiedy ich synowie kwitowali Baltazara Lossę, dziedzica Karchowa i Belęcina (zob. wyżej), z 5.000 zł, to jest z połowy sumy 10.000 zł, którą w 1749 r. Baltazar zapisał był ich ojcu (Ws. 92 k. 122). Eleonora Bogumiła i jej mąż Dobrogost Bronikowski, kapitan, oboje już nie żyli 1759 r. Jan, mąż Gertrudy Pudwelsówny, córki Adama i Doroty Jadwigi Oldenburg, nie żył już 1764 r., kiedy to wdowa występowała jako współspadkobierczyni swojej babki Teresy Pudwelsowej (P. 1338 k. 176v; 1353 k. 497v). Mieszkała w Węgorzewie i wyszła 2-o v. 1 X 1776 r. za ur. Walentego Bobińskiego, ekonoma w Borkowie (?) (LC Sławno). Sumę 3.000 zł, zapisaną sobie na Węgorzewie przez dziedzica tej wsi Tomasza Rokossowskiego, scedowała wtedy Aleksandrowi Skoroszewskiemu. Żyła jeszcze 1782 r. (P. 1353 k. 497v; G. 109 k. 69). Jej córka z pierwszego męża, Joanna, miała z nieznanego ojca córkę Annę Ludwikę, ur. w Berkowie, ochrzcz. 23 V 1781 r. (LB Sławno). Ta Joanna w asyście ojczyma Bobińskiego kwitowała 1783 r. Władysława Dziembowskiego z 500 zł (G. 110 k. 50v). W 1784 r. mieszkała w Piaskach u swej matki i t. r. wyszła za szl. Jana Bartyńskiego, ekonoma w Jemiołkach u Ulatowskiego (LC Sławno). Krystian, w r. 1775 mąż Karoliny Krystiany Zaidlic, córki Fryderyka, dziedzica Szaromyśla, i Anny Małgorzaty Drzewieckiej, ojciec Joanny Fryderyki z owej Zaidlicówny zrodzonej (Ws. 190 k. 146). Helena Małgorzata Lossau, z domu bar. v. Sasse (Sass) 1789 r. (LC Rawicz, dyssyd.). Kasper, nie żyjący 1791 r., mąż Krystyny Karoliny Zaidlicówny, córki Jerzego Fryderyka i Anny Małgorzaty Nostitz Drzewieckiej, też wtedy nie żyjącej, ich zaś córka Joanna Fryderyka, żona Bogusława Hazy (Ws. 106 k. 102v). Aleksander, asesor kamery królewskiej, i żona jego Amalia Wilhelmina v. Kruse, rodzice Fryderyka Aleksandra, ur. 15 I 1794 r., trzymanego do chrztu przez pułkownikową Mojaczewską (LB Poznań, Św. Krzyż, dyssyd.), zmarłego 22 V t. r. (LM ib.). Niewątpliwie ich też córką była Amalia Ludwika "de Krusow Lossow", wydana przed 16 IX 1810 r. za Jana Nepomucena Wojciechowskiego, inspektora ceł departamentu poznańskiego, zmarła 3 III 1814 r. w wieku lat 23 (LB, LM Św. Trójca, Gniezno). Beata i jej mąż Sebastian Unrug, oboje już nie żyli 1788 r. Karol zaślubił 9 II 1799 r. Rozalię Żelisławską z Budzynia (LC Mosina), zmarłą w Myszkowie po połogu w 1800 r., pochowaną 23 I. Miała lat 34. Ich córka Tekla Barbara Joanna, ur. 30 XII 1799 r. (LB, LM Kazimierz). Jan Ehrlich L., były właściciel folwarku koło Wielenia, miał z Zuzanną Julianną Wienholz nieślubną córkę Joannę Fryderykę Juliannę L., która mając lat 21, wyszła 8 XI 1810 r. za Jana Krystiana Hartmana i umarła 1 III 1814 r. (LC i LM Wieleń). Karol z żoną Ludwiką z Żychlińskich, córką łudwika, kupili 28 VI 1806 r. od Tadeusza i Małgorzaty z Dąmbskich małżonków Grabskich Domasław, a 8 III 1820 r. sprzedali te dobra Helenie z Małachowskich wdowie Retz (Hip. Wągr., Domasław). Edward, w r. 1858 prokurator w Toruniu (Hip. Wągr., Smuszewo). Józefa z Dąbrowskich, mająca lat 73, umarła w Komorzu 28 X 1866 r. (Dz. P.)
W księdze inskrypcji poznańskich nr 1324 (K. 165) znajduje się sfałszowany w XIX wieku zapis, wedle którego Augustyn Lossa i Zofia Polinarska, oboje już nie żyjący w 1758 r., mieli córkę Wiktorię, żonę ur. Aleksandra Neugebauera, która kwitowała wtedy z 4.000 zł posagu z dóbr Orla Józefa Krzyckiego, pułkownika wojsk koronnych. Fałszerstwo dokonane oczywiście dla stwierdzenia rzekomego szlachectwa Neugebauerów.
Lottum h. Własnego. ALbrecht Karol Herman hr. v. Wollich Lottum, generał major pruski, przez swego sekretarza i plenipotenta Karola Gotlieba Riedla zawierał 1781 r. z Józefem Radolińskim, podkomorzym wschowskim, kontrakt kupna miasta łobżenicy i wsi przyległych: Luchowo, Rataje, Piesna, Łobżenka, Bługowo, Kunowo oraz folwarku CHlebno (P. 1358 k. 127).
Lubańscy h. Grzymała z Lubani w p. wiślickim. Janusz z Lubania (!) przed 1532 r. zapisał był na połowie Cienina sumę 27 grz. Łukaszowi z Miłaczewa, w roku tym już nie żyjącemu (I. Kon. 2 k. 257v). Grzymała Lubański, zięć Stanisława Słupskiego 1560 r. (G. 39 k. 43). Piotr nie żył już 1619 r., kiedy to jego córka Jadwiga dostała od swego męża Jana Oremusa Gaszyńskiego oprawę 800 zł posagu (R. Kal. 9 k. 259). Ks. Stanisław w imieniu własnym i brata rodzonego Wojciecha zawierał 1679 r. w Szczytnikach pod zakładem 2.000 zł kontrakt ze Stanisławem Ulejskim (G. 86 k. 145v). Jan, leśniczy, świadkował 1785 r. przy ślubie ur. Najmoskiego (?) z ur. Świętkowską (LC Mogilno). Uzyskiwał 1428 r. dwukrotnie limitację terminu w sprawie z Janem z Lutomia (P. 10 k. 4v, 18) Franciszek Ksawery, w 1817 r. mąż Michaliny Gostyńskiej, córki dziedzica połowy Gostoni, mieszkał z nią wówczas w Gostoni (LB Giewartowo).
Lubascy h. Przosna z Lubasza w p. pozn. Michał z Lubasza, czasem Lubaski, nazwany w 1396 r. synem Wincentego ze Słopanowa (Leksz. I, nr 2120), gniazda Przosnó (Kozierowski, BNT II), występował w l. 1392-1426 (Leksz. I, nr 1322; Najst. Ks. Ziem. Pozn., nr 34, 2711; P. 8 k. 102, 113v), a może żył jeszcze i w 1428 r. (P. 10 k. 4v, 18). Miał w 1418 r. sprawę o Prusinowo i stawał wtedy wraz z synem swym Janem (P. 5 k. 84). Może jego żoną była pani Siechna z Lubasza (Lubosza?), występująca 1403 r. (G. i k. 34). Synami Michała, prócz wspomnianego Jana, byli Jarosław i Wojciech. Miał i córkę Hankę z Więckowic 1426 r. (P. 8 k. 113v) Jarosław występował w l. 1428-1438 (P. 10 k. 119v; 14 k. 17).
Wojciech, Wojtek z Lubasza, Lubaski, syn Michała, występował od 1426 r. (P. 9 k. 30; 10 k. 4v, 89; 13 k. 135v). Ur. Jan, pozostający na służbie u Wężyka, i Wiktoria ze Stefańskich, rodzice Jana Marcina Konstantego, ur. 6 III 1808 r. (LB Rogaszyce). Przeciwko jego żonie Annie występowała 1432 r. o swój spadek po rodzicach ur. Katarzyna, żona Szymona, mieszczanina z Nakła (N. 143 k. 6). Drugą żoną Wojciecha była Małgorzata, której w 1435 r. na połowie Lubasza i Prusinowa oprawił posag 150 grz. (P. 1378 k. 92). Wspólnie z bratem Jarosławem miał 1438 r. termin ze strony Sędziwoja Sławieńskiego (P. 14 k. 17). W 1445 r. był opiekunem Hanki niegdy z Wąsowa (P. 15 k. 69). Czy tu albo wyżej nie zachodzi pomyłka i nie jest to jego siostra Hanka z Więckowic? Wojciech ten w 1445 r. był opiekunem braci z Izdebna (P. 15 k. 86, 95). Dziedzic w Lubaszu, wraz z załą parafią zawierał 1446 r. układ z tamtejszym plebanem o odbudowanie zniszczonego kościoła (Acta capit. II, nr 1218). Nie żył już 1452 r., kiedy owdowiała Małgorzata z Lubasza miała termin ze strony Jana z Czarnkowa, podkomorzego poznańskiego (P. 18 k. 35v). Jednocześnie występowali: Jan, Mikołaj i Jarosław, dziedzice z Lubasza (ib. k. 36), którzy byli synami tego Wojciecha.
1. Jan, syn Wojciecha, może identyczny z ks. Janem Lubaskim, plebanem w Lubaszu, którego dobra w tej wsi uległy konfiskacie 1497 r. za niedopełnienie obowiązku wojny (MRPS II, nr 832; Arch. Kom. Hist. IX, s. 277).
2. Mikołaj, syn Wojciecha, student Uniwersytetu Krakowskiego 1459 r. (Alb. Stud.), nazwany już 1474 r. kanonikiem poznańskim (Boniecki), plebanem w Ludomach 1480 r. (Acta cap. II, nr 1400), będąc kanonikiem kolegiaty Najśw. Marii Panny w Poznaniu i plebanem w Ludomach, pozywany był 1482 r. przez Małgorzatę, wdowę po Mikołaju Witkowskim, lecz nie stanąłjej (P. 20 k. 193v). Powtórzyło się to 1485 r. Pisany wtedy z Lubasza i Mieściska (P. 21 k. 17v, 44v). Połowę Prusinowa i jeden łan osiadły w Lubaszu wyderkował 1498 r. za 60 grz. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1389 k. 1v).
3. Jarosław Lubaski, syn Wojciecha, w 1466 r. mąż Heleny (P. 18 k. 150v), ręczył za nią, że uwolni część wsi Wielkie na rzecz Jadwigi, żony Wincentego Dąbrowskiego (P. 854 k. 11v). na Prusinowie oprawił 1489 r. posag 80 grz. drugiej swojej żonie Beacie (P. 1387 k. 111). Matka jej, Małgorzata Rzągnowska oraz bracia, Maciej i Michał, dziedzice w Rzągnowie, w sumie jej posagu 50 grz. wyderkowali 1490 r. Jarosławowi połowę Rzągnowa (G. 15 k. 12v). Wojciechowi Bylińskiemu Jarosław zapisał 1494 r. w posagu za swoją córką Dorotą sumę 70 grz. (P. 856 k. 66). Żonie swej Beacie na połowie Prusinowa z połową stawu i na połowie stawu w Lubaszu oprawił 1495 r. posag 60 grz. (P. 1388 k. 112v). Był też dziedzicem części w Sławnie w p. pozn., które nabył od Mikołaja i Joachima ze Sławna (P. 1389 k. 79). Pozwany 1497 r. przez zięcia Bylińskiego o uiszczenie 40 grz. posagu jego żony (P. 856 k. 247v). Niewątpliwie umarł tego jeszcze roku, bowiem wtedy syn jego, Janek Lubaski w imieniu własnym oraz rodzonych swych braci: Jarosława, Macieja, Benedykta i rodzonego stryja, ks. Mikołaja, zobowiązał się zastawić część Lubasza za 30 grz. Mikołajowi Sławieńskiemu (St. Pr. Pol. Pomn. VII, 2). Mowa o Jarosławie jako o zmarłym 1498 r. (P. 856 k. 302v). Owdowiała Beata, w r. 1500 już 2-o v. żona Baltazara Izdbieńskiego, miała termin z pasierbem Jarosławem L. o swoją oprawę na Lubaszu (P. 859 k. 125). Żyła jeszcze 1511 r. (P. 865 k. 86). Prócz wymienionych wyżej synów były i córki zrodzone z pierwszego małżeństwa: Katarzyna, w l. 1498-1513 żona Andrzeja Wargowskiego, Dorota, w l. 1494-1529 żona Wojciecha Bylińskiego, Małgorzata, w l. 1501-1502 za Stanisławem Kaczlińskim.
1) Jan, syn Jarosława i Heleny, w imieniu własnym i braci nie mających jeszcze lat sprawnych, zeznał w 1498 r. sł. Łukaszowi, obywatelowi poznańskiemu, sumę trzech i pół grzywien długu, którą zmarły ojciec winien mu był za odebrane od niego sukno (P. 856 k. 302v). Wspólnie z braćmi współdziedzic w Lubaszu, wraz z nimi miał 1499 r. sprawę ze szwagrem ich Bylińskim (P. 859 k. 25v). Jego i jego brata Hieronima (Jarosława) podzielili arbitrzy w 1500 r. z siostrami ich, Katarzyną, Dorotą i Małgorzatą, dziedziczkami w Górce i Lubaszu (ib. k. 109v).
2) Hieronim cz. Jarosz, Jarosław, syn Jarosława i Heleny, część swą w Sławnie w p. pozn., odziedziczoną po ojcu, sprzedał 1500 r. za 50 grz. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1389 k. 79). Z siostrami swymi, Katarzyną, Dorotą i Małgorzatą skwitował się wzajemnie 1502 r. z dóbr macierzystych w Górce i z posagu zmarłej matki swojej i ich, Heleny, oprawionego na Lubaszu i Prusinowie (P. 859 k. 237v, 238v). Pozwany 1502 r. przez swych braci, Macieja i Benedykta, dziedziców Lubaszu, nie stanął (P. 23 k. 44v). Na połowie swoich dóbr w Lubaszu oprawił 1506 r. posag 60 grz. swojej żonie Dorocie, córce Mikołaja Sławieńskiego (P. 1390 k. 80). Skwitowała ona 1507 r. swego ojca z dóbr po rodzicach w Sławnie Wielkim i Małym oraz w Prusinowie (P. 862 k. 300v). Swoją połowę Prusinowa Hieronim sprzedał 1508 r. za 105 i pół grzywien teściowi (P. 1390 k. 139), ale ją od niego za tę samą sumę odkupił 1510 r. (P. 786 s. 215). Wedle ugody zapośredniczonej w 1509 r. przez Macieja i Wojciecha Trąmpczyńskich, swoją ojczystą połowę Prusinowa z częścią bagna zwanego Witorzew w Lubaszu, wspólnie z bratem Benedyktem rezygnował wieczyście 1510 r. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu w zamian za wyderkafową połowę wsi Gołcza w p. pozn. o dopłatę 19 grz. Dziedzicem owej połowy Gołczy był wówczas Maciej Zaremba (Zarembka) Jabłonowski (P. 863 k. 154v, 267v; 786 s. 179). Hieronim został skwitowany 1511 r. przez Baltazara Izdbieńskiego z 30 grz., które temu Izdbieńskiemu zapisała jako swój posagBeata, żona jego a macocha Hieronima (P. 865 k. 86). Kwitował 1512 r. Małgorzatę Bytkowską, wdowę po Adamie Ocieskim, z 40 grz., stanowiących połowę sumy 80 grz., za którą to sumę zobowiązał się był wraz z bratem swym Benedyktem zrezygnować połowę wsi Gołcz, ojczystą tej Małgorzaty (ib. k. 220v). T. r. siedlisko koło dworu w Lubaszu i siedlisko karczemne z ogrodem sprzedał za 20 zł węg. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1391 k. 24). Pozwany przez brata Benedykta o wygnanie go z czwartej części Lubasza, oświadczył 1514 r., że go z owej części nie wygnał, ale trzyma ją po swoim ojcu i okazał zapis oprawny na tej czwartej części, dany jego matce Helenie (P. 866 k. 9, 59). Czwarte części w Lubaszu i w pustce Michowo sprzedał 1516 r. za 280 grz. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (P. 1392 k. 80). Dorota ze Sławieńskich już nie żyła 1517 r. i Hieronim został skwitowany z 60 grz. jej posagu, oprawionego na połowie Lubasza przez opiekunów nieletniej Apolonii, córki swej z niej zrodzonej (P. 866 k. 413). Inną córką Hieronima była Dorota, która w 1520 r. pozywała Wojciecha Trąmpczyńskiego, dziedzica Lubasza i Stojkowa, o wygnanie jej z części po rodzicach w Lubaszu i Prusinowie (P. 867 k.310). W 1512 r. za dobra rodzicielskie w owych wsiach zapisał jej dług 20 grz. jej brat rodzony (?) maciej Szymankowski (P. 867 k. 417). Pozwala to nam mniemać, iż matka owej Doroty, Dorota słąwieńska, zanim wyszłą za Lubaskiego była 1-o v. zamężna za Szymankowskim. Tej Dorocie L-ej, już żonie sł. Macieja Brożka (Brosiusa), obywatela poznańskiego, w 1522 r. ów Szymankowski wyderkował za 20 grz. dwa łany w Grzybowie Piątczynie w p. gnieźn. (P. 1392 k. 435).
3) Maciej, syn Jarosława, pozywał 1502 r. swego brata Hieronima (P. 23 k. 44v). Wspólnie z bratem Benedyktem połowę Prusinowa wyderkował 1506 r. za 60 grz. Mikołajowi z Wielkiego Sławna (P. 1390 k. 80v). Andrzejowi Dąbrowskiemu w zamian za jego połowę Dąbrówki dał 1514 r. swoją część w Lubasz (Kośc. 233 k. 44).
4) Benedykt, syn Jarosława, pozywał 1502 r. swego brata Hieronima (P. 23 k. 44v). Swoją połowę Prusinowa sprzedał 1508 r. za 105 i pół grzywien Mikołajowi Sławieńskiemu z Wielkiego Sławna (P. 786 s. 25). Procesował się z bratem Hieronimem o wygnanie z czwartej części Lubasza (P. 866 k. 9,59). Swoją część w Lubaszu i pustce Michowo wymienił 1518 r. z Wojciechem Trąmpczyńskim na całą wieś Sczyblurko (???) w p. włocławskim oraz za dopłatę 180 grz. (P. 1392 k. 189). Zob. tablicę.
Andrzej "Śledź" z Lubasza 1404 r. (P. 2 k. 219). Agnieszka L. kwitowała 1471 r. swoją siostrę rodzoną Cecylię, żonę Jana z Trąmpczyna, z dóbr po rodzicach w Lubaszu i Stojkowie (P. 20 k. 116v). Ta sama chyba Agnieszka, dziedziczka w Lubaszu, była 1506 r. wdową po Janie Bienińskim (P. 1390 k. 99).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
317318319320[321]322323324325
