Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
322323324325[326]327328329330
Lisieccy - Luzińscy
Łukasz zwolniony 1520 r. od osobistego udziału w wyprawie wojennej z racji młodego wieku (ib. IV, nr 3438, 3450). Otrzymał w 1539 r. odnowienie przywileju dla swego miasta Lubień na jarmarki roczne i targi tygodniowe (in., nr 20020), zaś w 1543 r. dostał zezwolenie na zapisanie czynszu rocznego od sumy 400 zł na swoich dobrach kujawskich na rzecz wikariuszów katedralnych włocławskich (in., nr 7277). Po rezygnacji Baruchowskiego otrzymał 19 V 1545 r. kasztelanię kowalską (ib., nr 7363). Nie żył już 1573 r. Jego synowie, Marcin i Eremian. Marcin w 1576 r. zapisywał dług 100 zł Wojciechowi Zakrzewskiemu Zbożemu (G. 54 k. 129v). Eremian w 1573 r. zapisał dług 550 zł Stanisławowi Chodowskiemu, zabezpieczając to na swych wsiach: Żorawice, Łania i Osiecz w wojew. brzeskim (G. 52 k. 267). Nie żył już 1599 r. (G. 66 k. 212). Według Bonieckiego żoną jego była 1578 r. Barbara Lubieniecka, córka Andrzeja, wojskiego kruszwickiego. Pozostawił pięć córek, które w 1605 r. wszystkie były już mężatkami: Ludmiła za Mikołajem Niemojewskim, Zofia za Feliksem Kryskim, starostą kruszwickim, późniejszym kanclerzem wielkim koronnym, Dorota za Adrianem Gołyńskim, później starostą zakroczymskim i podkomorzym zakroczymskim, Justyna za Świętosławem Orzelskim, Katarzyna za Wojciechem Brańskim z Grabi, potem podczaszym inowrocławskim (ZTP 27 s. 78). Niemojewska była wdową w l. 1611-1625, Orzelska, wdowa w 1618 r., t. r. wyszła 2-o v. za Stanisława Błociszewskiego. Brańska żyła jeszcze wraz z mężem 1616 r.
Lubieńscy, Lubińscy h. Nałęcz wzięli nazwisko od wsi Lubienia Mała w p. kaliskim, a stanowią odgałęzienie Nałęczów Chwalibogowskich. Andrzej Chwalibogowski, mąż Anny, córki Marcina Lubieńskiego "Brewki", zwanego też czasem Korytskim a czasem Brunowskim, urodzonej z Doroty Złotkowskiej, która to Anna otrzymała od swego ojca w 1505 r. wiecznością części w Brunowie (Bronowie) i Bogwiedzach w p. kal. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 5). W 1517 r. Andrzej już nie żył, a wdowa po nim Anna, nazwana Brunowską, już 2-o v. żona Macieja Oszczeklińskiego, swoje części w Bronowie i Bogwiedzach sprzedała za 200 grz. Marcinowi Bogwiedzkimeu (P. 1392 k. 154). Od swojej siostry Barbary, żony Mikołaja Drzewieckiego, kupiła Anna w 1523 r. za 150 grz. jej część w Mniejszej Lubieni (I. i D. Z. Kal. 2 k. 82). Inne części w tej wsi kupiła 1524 r. za 20 grz. od Katarzyny, Anny i Marty Lubieńskich, córek zmarłego Łukasza Szypłowskiego (ib. k. 89v), i w 1525 r. pół łana pustego tamże za 20 grz. od Barbary L-ej, wdowy po Marcinie Tomickim i Mikołaju Mieczewskm, a żony 3-o v. Wojciecha Bilakowskiego (Py. 23 k. 58v). Owdowiawszy po drugim mężu, wyszła po raz trzeci za Pawła Rodzkiego i w 1527 r. wyderkowała temu mężowi za 150 grz. połowę swych części w Mniejszej Lubieni (P. 1393 k. 180). Swoim dzieciom z pierwszego męża, Tyburcemu i Barbarze Chwalibogowskim dała 1528 r. zobowiązanie, iż swych dóbr rodzicielskich w Mniejszej Lubieni nikomu nie zrezygnuje (Py 225 k. 383v). T. r. sprzedała im obojgu za 100 grz. te części w Mnniejszej Lubieni, które kupiła była od Mikołaja Szymanowskiego zwanego Beda (Py. 23 k. 85). Synowi swemu Tyburcemu L-mu zobowiązała się 1533 r. sprzedać za 100 grz. całą swoją część w Mniejszej Lubieni (Py. 171 k. 150). Tę część dała synowi 1539 r., on zaś pozostawił jej te dobra w dożywociu. Nazwana przy tej okazji Anną Korytską (I. i D. Z. Kal. 6 k. 332). Wspomniana wyżej zórka Barbara była żoną Marcina Biegańskiego, a jej synowie pozywali 1550 r. wuja Tyburcego i jego synów o wydzielenie im części po matce w Mniejszej Lubieni (I. Kal. 12 II s. 329).
Tyburcy zwany też Burza, zrazu czasem Chwalibogowski, potem już stale Lubieński, syn Andrzeja Chwalibogowskiego i Anny L-ej, zawierał 1531 r. w imieniu własnym oraz matki i wuja ks. Jana L-go, plebana w Czerninie, ugodę z Marcinem L-m, współdziedziczącym obok nich w Lubieni Mniejszej (Py. 25 k. 518v). Dwa łany osiadłe w tej wsi wyderkował 1532 r. za 20 grz. Szymonowi Złotkowskiemu, miecznikowi kaliskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 202v). Część w Mniejszej Lubieni, tę, którą matka nabyła od Mikołaja Bedy Szymanowskiego, sprzedał 1537 r. za 80 grz. Marcinowi Wyszkowskiemu (ib. 6 k. 306v). Od Jakuba Robakowskiego kupił 1539 r. za 50 grz. jego część w Mniejszej Lubieni (P. 1394 k. 281), a 1540 r. kupił za 450 grz. jego część w owej wsi zwaną Bądzyńską od Wojciecha Kuklinowskiego (ib. k. 414v) i nabył wyderkafem za 120 grz. część tamże od Jana Ordzińskiego wraz z przezyskami na Walentym Skałowskim (ib. k. 415). Jego żoną była Anna Wolicka (ib. k. 461v), córka Wojciecha (I. Kal. 9 k. 39v). O "Burzynie", dziedzice w Lubieni, czytamy już pod r. 1536 (Py. 171 k. 370v), nie wiem jednak czy była to właśnie ta Anna, czy też jakaś poprzednia, nieznana mi, żona Tyburcego. Ten od Kaspra Mieniszewskiego kupił 1543 r. za 200 grz. część w Lubieni Mniejszej, która miała mu przypaść z działu braterskiego (Py. 23 k. 168v), ale mu ją w 1546 r. za takąż sumę odprzedał z powrotem (ib. k. 188). Wraz ze swymi synami: Piotrem, Janem, Krzysztofem i Wojciechem pozywany 1550 r. przez siostrzeńców Biegańskich (I. Kal. 12 II s. 329). Od jednego z tych Biegańskich, a mianowicie Jana kupił 1553 r. za 350 grz. część w Mniejszej Lubieni, spadłą nań po śmierci ojca i innych krewnych (P. 1396 k. 133), a 1554 r. odkupił jeszcze za 350 grz. drugą część owej wsi od innego z siostrzeńców, Stanisława, dokonując łącznej transakcji na 700 grz. z obydwoma braćmi (ib. k. 164). W r. 1566, jako administrator Krobi, dóbr biskupów poznańskich, przykładał do kwitu poborowego pieczęć z herbem Nałęcz (Wittyg). Wraz ze swymi poddanymi ze wsi Lubienia występował 1567 r. przeciwko córkom Andrzeja Siedlemińskiego, dziedziczkom w Lubieni Większej, zaś wspólnie ze swymi synami przeciwko synom Wojciecha Kuklinowskiego, dziedzicom w Słaboszewie (Py. 106 k. 474, 474v). Opiekę swoich córek, panien: Urszuli, Doroty i Elżbiety zlecił 1571 r. Wacławowi Ostrorogowi, Janowi Suchorzewskiemu, Bartłomiejowi Kotyńskiemu i synowi swemu Piotrowi L-mu (R. Kal. 3 k. 357v). Od żony otrzymał 1576 r. wiecznością całą wieś Mniejsza Lubienia, którą to wieś ona uprzednio nabyła od niego (ib. 4 k. 300). Skwitowany 1578 r. przez córkę Elżbietę zamężną Wolską z 2.500 zł posagu zapisanego jej po rówmi z siostrami (P. 931 k. 556). Część w Lubieni Mniejszej, kupioną od syna Krzysztofa, rezygnował 1579 r. z powrotem temu synowi (R. Kal. 5 k. 82v). Chyba żył jeszcze 1580 r. (ib. k. 129), nie żył już 1582 r. (Py. 119 k. 107v). Córki jego: Agnieszka, w 1557 r. żona Jakuba Tarzeckiego, Anna, w l. 1570-1580 żona Marcina Złotnickiego, wdowa w l. 1582-1604, Zofia za Margnuskim, nie żyjąca już 1584 r., Urszula, w 1576 r. żona Walentego Rostogi, 2-o v. w 1580 r. za Jakubem Bunińskim, Dorota, 1-o v. 1577 r. żona Jana Jerzykowskiego, wdowa 1582 r., 2-o v. za Janem Dobrosołowskim, po którym wdową była w l. 1591-1606, nie żyła już 1618 r., Elżbieta, w r. 1578 żona Pawła Wolskiego, nie żyła już 1584 r. Z synów, Stanisław nie żył już 1579 r., kiedy to bracia jego pozywali nieosiadłego Jakuba Mikołajewskiego o uczestnictwo w gwałtach popełnionych przez Andrzeja Żernickiego (Py. 116 k. 437).
1. Piotr, syn Tyburcego i Wolickiej, asystował 1546 r. przy zapisie ojca na rzecz Macieja Sokolnickiego (Py. 172 k. 299). Mąż Doroty Dziećmiarowskiej, córki Adama, wdowy 1-o voto po Wojciechu Broniszu, która 1564 r. na swej części we wsi Wielkie Szyszyno w p. gnieźn. zabezpieczyła dług 2.000 zł Stanisławowi Piotrowskiemu (P. 906 k. 534v). Piotr w 1565 r. kupił od Augustyna Zagórskiego za 600 grz. jego części w Wielkim Szyszynie (Z. Kon. 6 k. 237). Dorota w 1570 r. sprzedała za 3.000 zł Maciejowi Broniszowi Ostrowęskiemu swoją część w Wielkim Szyszynie (P. 1398 k. 107v). Na połowie Lubieni oprawił jej 1572 r. sumę posagową 1.000 zł (ib. k. 301v). Żył jeszcze 1579 r. (Py. 116 k. 437). W 1582 r. już nie żył, a Dorota Dziećmiarowska, 2-o v. żona Stanisława Trlęskiego, otrzymała zapis 1.000 zł długu od Marcina Palędzkiego, przyszłego męża Anny, córki Piotra i jej, pozostającej pod opieką stryjów, Jana, Krzysztofa i Wojciecha (py. 119 k. 284v, 286v). Żyła jeszcze 1587 r. (G. 62 k. 535). Anna była żoną Palędzkiego w l. 1583-1592.
2. Jan, syn Tyburcego i Wolickiej, czasem zwany Burza (Py. 119 k. 34), na połowie swoich dóbr w Lubieni oprawił 1572 r. posag 200 grz. żonie swojej Urszuli Ostrowskiej (P. 1398 k. 310v). Wspólnie z braćmi, Krzysztofem i Wojciechem sprzedał 1583 r. za 6.000 zł części W Lubieni Mniejszej Janowi Suchorzewskiemu, zaspokajając jednocześnie prawa bratanicy Anny zamężnej Palędzkiej, która swoją część sprzedał jednocześnie za 2.000 zł (I. i D. Z. Kal. 6 k. 613, 615). Urszula z Ostrowskich żyła jeszcze 1592 r. (I. Kon. 25 k. 63v), nie żyła już 1597 r., kiedy to Jan wraz ze swymi dziećmi z niej zrodzonymi, to jest Maciejem, Anną, Heleną, Florentyną i Katarzyną został pozwany przez Jana Raczkowskiego (ib. 28 k. 206). Jan L. żył chyba jeszcze 1605 r. (G. 68 k. 285), nie żył już 1611 r. (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 246). Z córek, Anna była 1-o v. 1584 r. za Janem Wturkowskim (Turkowskim) cz. Niegolewskim, 2-o v. w l. 1604-1611 za Wojciechem Szetlewskim zw. Przech, Katarzyna, w 1605 r. żona sław. Stanisława Popka Niedziałkowskiego, prawa swoje po rodzicach cedowała wówczas bratu swemu Maciejowi (G. 68 k. 285).
Maciej, syn Jana i Ostrowskiej, wspomniany 1597 r. (I. Kon. 28 k. 206). Żeniąc się z Zuzanną Ciepińską, córką Stanisława i Felicjanny Jaranowskiej, dał 28 II 1605 r. przed ślubem zobowiązanie oprawienia jej 1.000 zł posagu na połowie swoich dóbr oraz tych, które mu przypadną po stryju Wojciechu, to jest na połowie części Gadowa i Smuszewa w p. kal. Przyszła teściowa zapisała mu przy tym jako posag dług 150 zł (G. 68 k. 230, 240, 240v). Oprawił tej żonie 1606 r. posag 600 zł (P. 1405 k. 493v). Kwitował 1609 r. ze sprawy Dorotę Radolińską, żonę Macieja Strzałkowskiego Flaka (G. 70 k. 332v). Nie żył już 1610 r., kiedy owdowiała Zuzanna oświadczała gotowość odebrania 50 zł od Wojciecha Grzybowskiego (ib. k. 439v). T. r. w imieniu własnym i córek swych Doroty i Zofii skwitowała swoją matkę, jak również z 50 zł tego Grzybowskiego (ib. k. 446v). Już jako 2-o v. żona Wojciecha Świecińskiego, w imieniu córek skwitowała 1622 r. Stanisława Granowskiego, posesora części w Przyborowie z czynszu od sumy 200 zł, którą jej zmarła matka zapisała była na częściach tej wsi Maciejowi L-mu (G. 76 k. 210v). Nie żyła już 1638 r. (G. 80 k. 471). Z córek, Dorota w l. 1635-1638 żona Mateusza Małyskiego (Małuskiego), wdowa po nim 1652 r., Zofia, w r. 1638 za Janem Szlaińskim. One obie sumę 200 zł na Przyborowie scedowały 1638 r. Krzysztofowi Źwierdzińskiemu (ib.).
3. Krzysztof, syn Tyburcego i Wolickiej, część w Lubieni Mniejszej sprzedał był ojcu, ale ją od niego 1579 r. nabył z powrotem (R. Kal. 5 k. 82v). Żona jego Petronella Słowikowska, wdowa 1-o v. po Marcinie Małachowskim, dziedziczka części w Linowcu, zapisała 1572 r. dług 120 zł Stanisławowi Linowskiemu cz. Piotrowskiemu (Py. 110 k. 418). Krzysztof żonie tej w 1582 r. zapisał dług 1.000 zł (Py. 119 k. 250v). Kwitował 1588 r. Stanisława Głembockiego z czynszu od sumy 200 zł, należnej zmarłemu ojcu (I. Kon. 23 k. 12). Wespół z żoną 1589 r. pozywał Jana Lubstowskiego, cześnika brzeskiego (I. Kon. 23 k. 490v). Nie żył już w 1592 r., kiedy owdowiała Petronella zapisywała 100 zł długu Adamowi Głembockiemu (ib. 25 k. 265). Kwitowała ona w 1597 r. Jarosława z Warzymowa Sokołowskiego z 50 zł należnych jej synowi Wawrzyńcowi L-mu (ib. 28 k. 200). Żyła jeszcze 1601 r. (ib. 30 k. 240). Wawrzyniec skwitował 1605 r. owego Sokołowskiego, starostę radziejowskiego, ze 150 zł (ib. 32 k. 55).
4. Wojciech, syn Tyburcego i Wolickiej, czasem zwany Burzą, a pisany niekiedy "L-im cz. Chwalibogowskim" (I. Kal. 63 k. 247v; 68 s. 65), siostrze Annie zamężnej Złotnickiej zapisał 1582 r. dług 100 zł (Py. 119 k. 315v). Był w r. 1583 (?) mężem Katarzyny Piątkowskiej, córki Kaspra, która po swoim pierwszym małżonku Janie Przyborowskim miała oprawę posagu na Przyborowie i na pustce w Drożdżynie (R. Kal. 5 k. 371). Oboje małżonkowie 1584 r. skwitowani przez Mikołaja Droszewskiego ze sprawy o pewnych poddanych z Woli (I. Kal. 50 s. 1470). Tej swojej żonie oprawił Wojciech 1585 r. na swych sumach posag 900 zł (R. Kal. 5 k. 480v). T. r. spisywał z nią wzajemne dożywocie (ib. k. 437). Od Jana Ciświckiego kupił 1592 r. za 4.400 zł części we wsi Smoszewo i wieś Gadowo w p. kal. (R. Kal. 6 k. 678v). Skwitowany 1598 r. z 1.000 zł długu przez siostrę swą Dorotę Dobrosołowską (I. Kon. 28 k. 569). Części w Smoszewie i całe Gadowo rezygnował 1609 r. Tyburcemu, Stanisławowi i Mikołajowi Złotnickim, siostrzeńcom swoim, zastrzegając sobie dożywocie owych dóbr (R. Kal. 1 k. 353v, 354v; I. Kal. 75 s. 300). Skwitował 1610 r. Samuela Szadkowskiego i jego żonę Annę Piątkowską z 2.400 zł, za którą to sumę zastawili mu byli swe części w Dzierzbinie (I. Kon. 35 s. 38). Zarówno Wojciech jak i jego żona Katarzyna z Piątkowskich nie żyli już 1615 r. Nie pozostawili potomstwa (ib. 38 k. 367v). Zob. tablicę.
@tablica
Lubieńscy z Większej Lubieni w p. kal., stanowiący odgałęzienie Mieczewskich, może Łodziców? Mikołaj Mieczewski, w 1514 r. mąż Barbary Lubieńskiej, córki Marcina z Lubieni Większej i Małgorzaty, która to Barbara była wdową 1-o v. po Marcinie Jemieleńskim cz. Tomickim. Kupiła ona wtedy od Heleny, dziedziczki w Większej Lubieni, żony Stanisława Skoraczewskiego, za 10 grz. łan osiadły w tej wsi (Py. 23 k. 19). Od Stanisława Skoraczewskiego nabyła drogą wymiany 1515 r. grunt pusty zwany Paszkowskie z ogrodem w Większej Lubieni, dając mu za to grunt Stojkowski z ogrodem i dopłatą jednej grzywny (I. i D. Z. Kal. 2 k. 37v). Mikołaj Mieczewski nie żył już 1518 r. (ib. k. 57). Owdowiała Barbara wyszła po raz trzeci za Wojciecha Bilakowskiego (Bułakowskiego), któremu w 1524 r. sprzedała za 40 grz. w dożywocie swoje części w Większej Lubieni, nabyte od Stanisława Skoraczewskiego i jego żony (ib. k. 103). Połowę pustego łanu w Lubieni Mniejszej sprzedała 1525 r. za 20 grz. Annie L-ej cz. Koryckiej (Py. 23 k. 58v). Synowi swemu z drugiego małżeństwa, Tomaszowi L-mu dała 1528 r. całą swoją część w Większej Lubieni, zachowując dla siebie jej dożywocie (I. i D. Z. Kal. 2 k. 126).
Tomasz L., syn Mikołaja i Barbary L-ej, kupił 1519 r. za 20 grz. od Stanisława Skoraczewskiego i jego żony Heleny L-ej ćwierć pustej roli "Jadamowskie" koło folwarku swojej matki pół łana pustego zw. Paszkowski w Większej Lubieni (ib. k. 57). Żonie swej Annie, córce Wojciecha Sławińskiego i Anny Lewkowskiej, zwanej czasem Sławińską, czasem od dóbr macierzystych Lewkowską, oprawił 1528 r. posag 100 zł na połowie części swych w Większej Lubieni (ib. k. 131; I. Kal. 24 k. 496, 497; R. Kal. 3 k. 143). Dokonał 1532 r. wymiany z Janem Łaskawskim, dając mu połowę "Starego Stawu" z połową młyna i cały brzeg stawu nowo załozonego w łące zwanej Świdwówko przy drodze "klichowskiej" w Lubieni Większej", w zamian za połowę stawu nowo założonego i wybrzeże czyli "łozisko" koło swoich ról folwarcznych w tejże wsi, oraz dopłatę 12 grz. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 186v; I. Kal. 4 k. 90). W 1537 r. występował jako stryj Katarzyny, córki Stanisława Mieczewskiego, a żony Macieja Twardowskiego (I. i D. Z. Kal. 6 k. 314v). Część w Większej Lubieni sprzedał 1545 r. za 1.000 grz. Andrzejowi, Piotrowi i Janowi braciom Kołackim (ib. k. 392v), a żonie swojej w zamian za jej posag dał t. r. sumę 148 grz. zapisaną sobie na połowie Lewkowa przez braci Marcina, Stefana, Bartłomieja i Kaspra Sławińskich, oraz 10 grz. zapisanych przez marcina Kotojeckiego (ib. k. 394v). Dziedzic w Lewkowie, od Jana Rozdrażewskiego nabył 1546 r. sposobem wyderkafu za 300 zł wieś Barłogi w p. kon. (I. Kon. 6 k. 148v; 4 k. 241). Marcin, Bartłomiej i Kasper Sławińscy zapisali też wtedy Annie Sławińskiej, żonie Tomasza L-go, 200 grz. długu na ośmiu łanach roli w Lewkowie (I. Kal. 9 k. 32v). Od Jana Karskiego kupił Tomasz 1550 r. za 300 grz. jego całą część w Podleśnych (Podłężnych) Karsach (I. i D. Z. Kal. 6 k. 442). Żonie swej zobowiązał się 1557 r. oprawić 150 grz. posagu na połowie Podleśnych Kars (I. Kal. 22 k. 328). Anna "Lewkowska" w 1569 r. części w Lewkowie odziedziczone po swej matce dała synowi Marcinowi (R. Kal. 3 k. 143). Tomasz nazwany w 1569 r. wujem rodzonym Zofii, córki Fabiana Pawłowskiego cz. Biegańskiego, żony zaś Wojciecha Godziątkowskiego (R. Kal. 3 k. 136). Całe części w Karsach Podleśnych dał 1570 r. synowi Marcinowi L-mu (ib. k. 232). Żył jeszcze 1574 r. (I. Kal. 42 s. 882), nie żył już 1584 r. (P. 943 k. 117). Jego synowie: Marcin, Jan, Stanisław, Wojciech, Jakub i Andrzej. Córki: Katarzyna, w l. 1557-1558 żona Wojciecha Kotowieckiego zwanego Podgajny, Agnieszka, w l. 1570-1587 za Danielem Pruślińskim. Agnieszka Pruślińska swe prawo do Lewkowa odziedziczone po rodzonej ciotce Agnieszce Sławińskiej, dała 1572 r. swej siostrze Katarzynie Kotowieckiej (R. Kal. 4 k. 76).
1. Marcin, syn Tomasza i Sławińskiej, otrzymał od ojca 1570 r. całą jego część w Karsach Podleśnych (R. Kal. 3 k. 232) i t. r. zapisał każdemu ze swych braci, to jest: Janowi, Stanisławowi, Wojciechowi, Jakubowi i Andrzejowi po 100 zł (I. Kal. 36 s. 1116). Ożenił się t. r. z Urszulą Golińską, córką Dziersława, i oprawił jej posag 400 zł na połowie części w Karsach Podleśnych (ib. s. 1232; R. Kal. 3 k. 269). Bratu Janowi zapisał w 1574 r. dług 80 zł (I. Kal. 42 s. 63). Dla dzieci urodzonych z Golińskiej mianował 1585 r. opiekunami: żonę, wuja swego Andrzeja Pruszaka, Andrzeja Golińskiego brata żony, wreszcie Mikołaja Sławińskiego, swego brata wujecznego (P. 945 k. 188v). Urszula zmarła między r. 1586 a 1588 (P. 947 k. 249v; 950 k. 461). Marcin wraz z Barbarą, Anną i Katarzyną, swymi córkami zrodzonymi z tej żony, kwitowany był w l. 1588-1589 przez Jarosza Rozdrażewskiego z Nowegomiasta, od którego dzierżawił kiedyś wsie Kruczynę i Chromiec (P. 945 k. 80; 950 k. 461; 952 k. 12v). Drugiej swojej żonie, Małgorzacie Janowskiej oprawił 1595 r. posag 500 zł na połowie wszystkich swych dóbr (P. 1401 k. 440v). Przecławowi Węgierskiemu sprzedał 1595 r. za 900 zł części w Karsach Podleśnych, które wspólnie ze swą zmarłą pierwszą żoną zastawił był za 400 zł Bartłomiejowi Pruskiemu Tomczykowi (R. Kal. 2 k. 469), a Małgorzata Janowska skasowała tam t. r. swoją oprawę (P. 964 k. 582v). Swoich braci, Macieja, Marcina, Jakuba i Pawła Janowskich skwitowała t. r. ze swych dórb rodzicielskich (ib. k. 194v). Marcin żył chyba jeszcze w r. 1601 (Kośc. 281 k. 68), zaś w 1608 r. Małgorzata Janowska występowała już jako wdowa (P. 980 k. 94). Synem Marcina był Jan, o którym niżej. Wszystkie trzy córki były jeszcze 1590 r. niezamężne (P. 954 k. 100). O Katarzynie nie wiem nic więcej. Barbara byłą w 1601 r. żoną Jakuba Bienieckiego z ziemi wieluńskiej, Anna w l. 1600-1609 za Mikołajem Łąckim.
Jan, syn Marcina i Golińskiej, żonie swej Jadwidze Gulczewskiej, córce Andrzeja, oprawił 1622 r. posag 600 zł (P. 1413 k. 93). Trzymał w zastawie wieś Ostrowieczno za 2.000 zł od Wacława Rogaczewskiego. Nie żył już w 1626 r. (P. 1017 k. 529v). Jadwiga z Gulczewskich nie żyła w r. 1641 (G. 80 k. 917v). Ich syn Łukasz, o którym niżej. Chyba tego to Łukasza nazwała swym bratankiem w testamencie z r. 1672 Helena L., żona 1-o v. w l. 1633-1638 Jana Cieszkowskiego, wdowa 1642 r., 2-o v. w l. 1646-1648 żona Jana z Wierzbna Pawłowskiego, wdowa w l. 1665-1672 (?) (P. 199 k. 621v). Nie zdaje się jednak, aby była jego rodzoną ciotką a więc jeszcze jedną z córek Marcina i Golińskiej. Zbyt wielka rozpiętość lat między małżeństwami notorycznych córek Marcina a małżeństwami tej Heleny.
Łukasz, syn Jana i Gulczewskiej, jeszcze nieletni, działał 1641 r. pod opieką rodzonych wujów, ks. Andrzeja, kanonika poznańskiego, i Łukasza Gulczewskich (G. 80 k. 917v). Żonie swojej Zofii Ślesińskiej oprawił 1647 r. posag 3.000 zł (P. 1423 k. 222). Była to córka Tomasza i Anny Katarzyny Pudwelsówny (N. 191 k. 11). Łukasz od matki i opiekunów dzieci zmarłego Jana Leśniewskiego kupił 1660 r. dobra tych dzieci, to jest wsie Suchoręcz Wielki i Suchoręczek Mały w p. kcyń. za 16.300 zł (N. 225 k. 545). Matce tych dzieci, Teresie Goryszewskiej, 2-o v. żonie Jakuba Stawskiego, zapisał 1661 r. dług 5.500 zł (N. 227 k. 806v). Do wsi Suchoręczek Mały czyli Suchoręszczyk mieli najwidoczniej jakieś prawa Władysław, chorąży poznański, i Piotr bracia Skoroszewscy bowiem oni dwaj w 1664 r. sprzedali ową wieś za 6.000 zł Łukaszowi L-mu (P. 1425 k. 398v). Ten Suchoręczek Mały wyderkował t. r. na trzy lata za 3.000 zł Janowi Kałuskiemu (P. 1861 k. 261; Kc. 131 k. 262v). Franciszkowi Ulatowskiemu, swemu przyszłemu zięciowi, zapisał 1671 r. sumę 6.000 zł za swoją córką Konstancją (Kc. 131 k. 325v, 326v). Żył jeszcze 1685 r. (Kc. 132 k. 361), nie żył 1686 r. (P. 1111 I k. 89v). Synowie jego i Ślesińskiej, która żyła jeszcze 1671 r. (Kc. 131 k. 326v): Wojciech i Kazimierz. Córki: Konstancja, Marianna, Wiktoria i Antonina. Konstancja była żoną Franciszka Ulatowskiego, a w l. 1681-1690 występowała jako wdowa po nim. Jej drugim mężem był w l. 1639-1694 Władysław Łączkowski, po którym wdową była w l. 1700-1701. Marianna, w 1701 r. żona Jana Malskiego, 2-o v. N. Szworadzkiego. Wiktoria, t. r. za Franciszkiem Malskim, wdowa po nim 1713 r., 2-o v. żona N. Skarbka. Antonina, w 1701 r. klaryska w Bydgoszczy (P. 1140 II 42v).
1) Wojciech, syn Łukasza i Ślesińskiej, mąż 1685 r. Anny Lanckorońskiej (Kc. 132 k. 512), sędzia generalny wojsk koronnych 1686 r. (P. 1111 V k. 17), podstoli buski 1687 r., wspólnie z bratem Kazimierzem oraz w imieniu sióstr Konstancji, Marianny i Wiktorii wydzierżawił Suchoręczek Maciejowi Rembowskiemu i Teresie z Gawrońskich małżonkom (Kc. 132 k. 454v). Bezpotomny, nie żył już 1690 r. (ib. k. 565v).
2) Kazimierz, syn Łukasza i Ślesińskiej, opiekun córek swojej siostry wujecznej Justyny Pudwelsówny, wdowy po Piotrze Dembińskim, 1677 r. (N. 185 k. 623). Żonie swej Annie Doleckiej, córce Macieja i Teresy Kuczkowskiej, oprawił 1679 r. posag 4.000 zł (P. 1429 k. 37v), a w 1680 r. dopisał jej jeszcze do tej oprawy dalsze 1.000 zł (P. 1101 III k. 55v). Wspólnie z bratem swym Wojciechem od Wojciecha Przybyszewskiego wydzierżawił 1686 r. pod zakładem 26.000 zł wieś Wszęborz w p. pyzdr. (P. 1111 V k. 17). Był 1690 r. spadkobiercą tego brata zmarłego bezdzietnie (Kc. 132 k. 565v). T. r. wspólnie z siostrą Ulatowską Suchoręcz Wielki i Suchoręczek Mały w p. kcyń. sprzedał za 26.000 zł Kazimierzowi Wałdowskiemu (P. 1431 k. 578v). Drugiej swojej żonie, Annie Secymińskiej, córce Wojciecha i Katarzyny z Gnińskich, oprawił w r. 1696 posag 1.000 zł (P. 1132 VIII k. 49). Z trzecią żoną, Teresą Elżbietą Manteuffel Kiełpińską, wdową 1-o v. po Krystianie Bogusławie Pudwelsie, spisywał wzajemne dożywocie 1698 r. (P. 1134 V k. 164). Teresa Elżbieta w 1699 r. kwitując z dóbr rodzicielskich swoją matkę Marię Katarzynę Puttkamerównę, wdowę po Piotrze Wilku Manteuffel Kiełpińskim, oraz swoich braci, złożyła podpis po niemiecku (N. 191 k. 32v). Kazimierz był 1700 r. plenipotentem siostry Konstancji 2-o v. Łączkowskiej do spraw spadku po ich babce Annie Katarzynie z Pudwelsów Ślesińskiej (ib. k. 77v). Od tejże siostry dostał t. r. cesję jej części z sumy spadkowej po tej babce, to jest z 9.000 zł jej oprawy na wsi Tłukom (ib. k. 186). Trzecia żona Kazimierza już nie żyła 1715 r., kiedy on sam żył jeszcze (N. 198 s. 81). Nie żył już 1738 r. (Kc. 139 k. 47). Z trzeciego małżeństwa byli synowie: Wojciech, Maciej i Joachim, którym jako jeszcze nieletnim, Jakub Dzierżanowski zapisywał 1715 r. sumę 1.400 zł (N. 198 s. 81).
Wojciech, syn Kazimierza i Manteuffel Kiełpińskiej, jako współspadkobierca zmarłego Godfryda Puttkamera, zobowiązał się 1722 r. wujowi rodzonemu Maciejowi Joachimowi Manteuffel Kiełpińskiemu sprzedać całe części spadkowe wsi Łoza i Geglenfeld w p. człuchowskim (N. 201 k. 7v). Kwitował 1735 r. synów tego Macieja Joachima, wojskiego wschowskiego, już zmarłego, to jest Bogusława, Franciszka i Krystiana Kiełpińskich z 2.000 zł prus., sumy stanowiącej cenę owych części (N. 202 k. 240, 243; 205 s. 2). Był w 1738 r. porucznikiem wojsk pruskich (Kc. 139 k. 47).
2. Jakub, syn Tomasza i Sławieńskiej, otrzymał od brata Marcina 1570 r. zapis 100 zł (I. Kal. 36 s. 1116). Chyba identyczny z nim Jakub, który 1586 r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Chwalęcką (R. Kal. 5 k. 550v). Zob. tablicę.
@tablica
Lubieńscy z Lubieni Większej i Mniejszej w p. kal., różni. Nie usiłuję ich tu dzielić, osobno dziedziczących w Lubieni Większej, osobno w Lubieni Mniejszej, bowiem niekiedy jedna i ta sama osoba dziedziczyła w obydwu wsiach, niekiedy zaś w Lubieni, ale nie wiadomo której.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
322323324325[326]327328329330
