Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona4567[8]9101112Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników





Laborscy - Lisieccy
Latalscy h. Prawdzic 2
syna Ignacego, wylegitymowanego w Galicji 1804 r. Jerzy, piszący się z Łabiszyna, regent grodzki radomski 1762 r., elektor Stanisława Augusta 1764 r. z wojew. sandomierskiego, mąż Anny Gołuchowskiej. Aleksander, elektor tegoż któla z wojew. sieradzkiego, starosta lubiński 1771 r., ojciec Dominika Władysława, któremu senat Królestwa Polskiego przyznał tytuł hrabiowski 1824 r. (Uruski). Tomasz, podczaszyc żydaczewski, dziedzic Zdzierżnej Woli (?), wsi kupionej 1788 r. od Głowackich, mąż Marianny WOlskiej, z której syn Jan, dziedzic Zdzierżnej Woli, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1840 r. (ib.).

Latalscy h. Sulima
Latalscy h. Sulima z Latalic w p. gnieźn., gałąź Łagiewnickich. Strzeszek z Łagiewnik syn Włodka zwanego Wałachem, kasztelana rogozińskiego skwitowany 1449 r. przez Małgorzatę, wdowę po Ojerzu z Małych Świnarek, z kaucji poręczycielskiej na 65 zł. w., danej za zmarłego ks. Jakuba Kota z Dębna, dziekana gnieźnieńskiego (G. 7 k. 47v). On i jego rodzeni bracia, ks. Wojciech i Piotr, mieli 1459 r. termin z Maciejem ze Skrzetuszewa (ib. k. 184v). Na połowie części należnej sobie z działów z tymi braćmi we wsiach Łagiewniki, Olesino, Żółkowo w p. gnieźn. oprawił 1464 r. posag 100 grz. swej żonie Klarze Konotopskiej (P. 1383 k. 260). W zawieraniu układu działowego między nim i jego bratem Piotrem 1465 r. pośredniczyli arbitrzy (G. 20 k. 88). Połowy Oleksiny i Żółkowa (Zukowa?) w 1493 r. sprzedał za 220 grz. Mikołajowi Wysockiemu (P. 1387 k. 190), zaś oprawę 100 grz. posagu żony swej Heleny (!) Konotopskiej przeniósł na połowę Łagiewnik (ib. k. 190v). Nie ma pewności, czy owa Helena identyczna z wymienioną wyżej Klarą. Może była to druga żona Strzeszka? Jan Piątka z Grzybowa, syn Mikołaja, poręczył mu 1494 r. za swą matkę Katarzynę, obecnie żonę 2-o v. Stanisława Słabocha Grzybowskiego, iż zrezygnuje Strzeszkowi za 10 grz. swe części wsi Wierzejcze w p. gnieźn., odziedziczone po matce Elżbiecie (G. 16 k. 69v). Bracia Strzeszka, Piotr i Wojciech, dziedzice w Przesiece, poręczyli 1495 r. za jego Jana, " niegdy Łagiewnickiego", iż uwolni połowy we wsiach Łagiewniki, Oleksino i Żółkowo, sprzedanych przez niego Januszowi Latalskiemu, kasztelanowi biechowskiemu (G. 16 k. 107). Strzeszek połowę Łagiewnik dał 1497 r. Januszowi Latalskiemu w zamian za całą wieś Latalice i za części w Bodzaporowicach w p. gnieźn. (P. 1383 k. 136v). Na połowie Latalic oprawił t. r. posag 100 grz. żonie Helenie (ib. k. 140v). T. r. nazwany "niegdy Łagiewnickim" zapisywał dług Maciejowi Myślęckiemu cz. Raszkowskiemu (G. 17 k. 24). T. r. jedną grzywnę czynszu rocznego z Latalic sprzedał za 15 grz. kapitule gnieźnieńskiej (A. Capit.), a na wyprawę wołoską, będąc już w bradzo podeszłym wieku, wysłał za siebie syna Jakuba (St. Pr. Pol. Pomn. VII, s. 296). Jeden łan osiadły w Bodzaporowicach zastawił 1499 r. za 10 grz. Januszowi Latalskiemu, nazwanemu przy tej okazji Łagiewnickim (G. 18 s. 10). W 1500 r. występował Strzeszek jako Łagiewnicki cz. Latalski, a raz jako Latalski z Latalic (G. 24 k. 79v, 98v), jednak aż do śmierci przeważnie pisano go Łagiewnickim (P. 786 s. 216, 243; 863 k. 342; 866 k. 271; 1389 k. 73v; G. 24 k. 270v). Wraz z żoną Heleną części wsi Wierzejcze w p. gnieźn. sprzedał 1500 r. za 20 grz. Mikołajowi Modliszewskiemu (P. 1389 k. 93v). W 1515 r. dwa łany w Latalicach wyderkował za 20 grz. zięciowi Mikołajowi Wolanowskiemu, mężowi swej córki Zofii (P. 1392 k. 54v). Zdaje się, iż żył jeszcze 1518 r. (G. 335a k. 47). Syn Strzeszka Jan. Była jeszcze jedna córka Urszula, w l. 1494-1527 za Zbożnym (Auktem) Owieczkowskim, Strzeszek w 1494 r. zobowiązał się uiścić 20 zł węg. swemu zięciowi Owieczkowskiemu (G. 16 k. 61).

Jan, syn Strzeszka Łagiewnickiego i Konotopskiej, pisany zrazu Łagiewnickim lub Łagiwnickim cz. Latalskim, potem najczęściej tylko Latalskim, częśto z dodatkiem ojcowego imienia w charakterze imioniska. O jego transakcji z r. 1495, poręczonej przez stryjów, było już wyżej. Od Piotra Jemielińskiego kupił 1518 r. za 30 grz. folwark na przedmieściu Gniezna, na " Targowisku" (G. 335a k. 47). Na połowie swych części w Bodzaporowicach oprawił 1527 r. posag 250 zł żonie Barbarze Głębockiej, córce Mikołaja (P. 1393 k. 145v). Albo Jan miał przed Barbarą inną jeszcze żonę, albo małżeństwo z tą Barbarą zostało zawarte znacznie wcześniej, bowiem w 1529 r. córka jego Helena była zamężna za Wojciechem Popowskim (ib. k. 287). Jan skwitował 1530 r. Mikołaja Głębockiego z 100 zł posagowych swej żony (G. 29 k. 75v). Od Jana i Stanisława braci Kamieńskich kupił 1531 r. za 40 grz. części ich i brata ich Mikołaja w Bodzaporowicach (ib. k. 204v). Ta transakcja została ponowiona 1537 r. (P. 1394 k. 99v). T. r. Jan całą wieś Latalice, części w Bodzaporowicach oraz jezioro Lednica wraz z sumą zastawną 200 zł, zapisaną sobie na tym jeziorze, dał swym synom urodzonym z Głębockiej, Mikołajowi, Andrzejowi i Łukaszowi. Jednocześnie dla tych synów i dla córek Doroty i Anny mianował opiekunami matkę ich, Macieja Wojnowskiego i Przecława Głębockiego (P. 1394 k. 131v). Wszystkie wspomniane wyżej dobra Andrzej w imieniu własnym i Łukasza dał 1546 r. wieczyście ojcu (G. 335a k. 326), ten zaś owe dobra dał t. r. na dożywocie swej żonie, ponawiając jednocześnie ich donację na rzecz synów, tym razem jednak tylko Andrzeja i Łukasza. Mikołaj zapewne już wtedy nie żył (G. 335a k. 334, 334v). Był w l. 1554-1557 burgrabią gnieźnieńskim (p. 1396 k. 219v, 424; G. 36 k. 1, 77, 132). Skasował 1558 r. rezygncję Latalic, Bodzaporowic i sumy 200 zł zabezpieczonych na jeziorze, dokonaną na rzecz synów (P. 899 k. 149). Jan wraz z synem Andrzejem Latalice, Małe Zaporki i jezioro królewskie Lednica, to jest ową zapisaną sumę 200 zł dał 1560 r. synowi Łukaszowi (P. 1396 k. 847v), a Barbara z Głębockich owe dożywocie na tych dobrach cedowała temu synowi (P. 902 k. 45v). W 1567 r. Jan i syn jego Łukasz prawo patronatu ołtarza w kaplicy Bożego Ciała w katedrze gnieźnieńskiej, uposażonej wsią Siemianowo, dali Stanisławowi Sędziwojowi Czarnkowskiemu, referendarzowi koronnemu (P. 1397 k. 606, 606v). Nie żył już 1596 r. (P. 915 k. 668v). Owdowiała Barbara Głębocka pozwana była 1569 r. przez Strzałkowskich o niedopuszczenie ich do wwiązania się w Latalice i Zaporki z tytułu należnej im sumy 1926 zł (P. 915 k. 352v). Trzech synów Jana już wymieniłem, był jeszcze jeden czwarty Franciszek, może najstarszy i być może nie pochodzący z małżeństwa z Głębocką. O Andrzeju, Łukaszu i Franciszku zob. niżej. Miał Jan osiem córek: Helena była 1529 r. żoną Wojciecha Popowskiego, 2-o v. w l. 1534-1543 Jana Dębickiego, Dorota, w l. 1545-1562 za Andrzejem Kowalskim, Anna 1-o v. w 1554 r. żona Bartłomieja Myślęckiego, 2-o v. 1562-1588 Piotra Drwalewskiego, Małgorzata wyszła 1-o v. w 1557 r., krótko po 1 III, za Gabriela Jemiołkowskiego, była wdową po nim w l. 1561-1562, 2-o v. w l. 1564-1593 żona Macieja Rożnowskiego, Katarzyna, w l. 1562-1571 za Klemensem Wodeckim cz. Grzybowskim, Magdalena, w r. 1566 żona Jana Modrzewskiego, wdowa po nim 1568 r., Elżbieta i Ludmiła. Te dwie ostatnie jako panny dojrzałe kwitowały 1580 r. Macieja Strzałkowskiego z 30 zł długu (G. 58 k. 324v). Elżbieta, w l. 1581-1585 była żoną Jana Luczylińskiego, Ludmiła była jeszcze panną (P. 936 k. 590, 591v).

1. Andrzej, syn Jana i Głębockiej, pozwany 1557 r. o zabicie uczciwego Macieja Wróbla ze Stęszewa, poddanego Łukasza Gułtowskiego, przez dzieci tego Macieja (G. 36 k. 208v). Od brata Łukasza otrzymał 1560 r. zobowiązanie pod zakładem 200 zł, iż kiedy przyjdzie do działów, otrzyma od tego brata połowę Łatalic i część Bodzaporek, które to dobra Łukasz nabył od ojca i brata Andrzeja (G. 39 k. 420). Wspólnie z tym bratem Łukaszem zobowiązali się t. r. dać po 300 zł posagów siostrom Katarzynie, Magdalenie, Elżbiecie, Ludmile,jeszcze niezamężnym (ib. k. 420v). Miał nabyte pewne role w Siemianowie, wsi należącej do uposażenia kanonika gnieźnieńskiego Piotra Wolskiego. Umarł w 1562 r. (G. 41 k. 626v, 637v). Z nieznanej mi żony miał córkę Patronellę (Piotruszę), skwitowaną 1566 r. przez szl. i sław. Andrzeja Grzymisławskiego, obywatela i burgrabiego grodzkiego gnieźnieńskiego (G. 46 k. 29). Jeszcze niezamężna, procesowała 1584 r. Macieja Strzałkowskiego, bezprawnego posiadacza połowy Latalic i części Bodzaporek (G. 274 k. 299). W 1585 r. była żoną Łukasza Bielickiego cz. Żółeckiego, a nie żyła już 1588 r.

2. Łukasz, syn Jana i Głębockiej, zwany też Strzeszkiem, jak widzieliśmy otrzymał od ojca i brata Andrzeja 1560 r. ich wieś Latalice oraz części w Małych Bodzaprkach wraz z jeziorem królewskim Lednica trzymanym w sumie 200 zł (P. 1396 k. 847v) i t. r. był do tych dóbr wwiązany (G. 39 k. 372). Po śmierci brata Andrzeja został 1562 r. skwitowany przez wykonawcę testamentu ks. Jerzego Suskiego, kanonika kruszwickiego i plebana kościoła Św. Piotra za murami gnieźnieńskim, poborcy dochodów kanonickich Piotra Wolskiego z 10 grz długu za dziesięcinę ręczną z ról nabytych przez zmarłego brata w Siemianowie, wsi stanowiącej uposażenie tego kanonika (G. 41 k. 637). Swoją część we wsi Zaporowice cz. Zaporki (tj. Bodzaporki) wyderkował 1566 r. za 1.000 zł szwagrowi Janowi Modrzewskiemu (P. 1397 k. 462), a 1567 r. sprzedał mu te dobra za 2.000 zł (ib. k. 576v). T. r. sprzedał mu też za 2.000 zł Latalice (ib. k. 631v). Ale w 1569 r. jako dziedzic części we wsiach Latalice i Zaporki pozwany był przez swego siostrzeńca Andrzeja Myślęckiego (P. 915 k. 668v). Żył jeszcze 1588 r. (P. 949 k. 380). Bezpotomny, nie żył 1596 r. (P. 1401 k. 719).

3. Franciszek zwany Strzeszkiem, syn Jana, na połowie sołectwa we wsi Siemianowo oraz siedliska i domu za murami Gniezna oprawił 1547 r. posag 50 grz. żonie Dorocie Węgorzewskiej, córce Wojciecha zw. Kula (G. 335a k. 336v). Jako posesora sołectwa w Siemianowie mieniono go słtysem siemianowskim (G. 52 k. 197v). W 1558 r. już nie żył, a owdowiała Dorota, teraz już 2-o v. żona Pawła Rębieńskiego, skwitowała swego ojca Wojciecha Węgorzewskiego Kulę z majątku rodzicielskiego (G. 37 k. 271). Synowie: Maciej, Jan i Wojciech. Maciej w imieniu własnym oraz braci Jana i Wojciecha kwitował 1571 r. Szymona Żegockiego z zarządu ich domu i budynków na przedmieściu Gniezna (G. 51 k. 439). Swoją część sołectwa w Siemianowie sprzedał 1577 r. za 80 zł Stanisławowi Strzałkowskiemu (p. 1398 k. 703v).

Jan, syn Franciszka, pisany zazwyczaj Latalskim, ale jeszcz czasem Latalskim cz. Łagiewnickim, zapisał 1574 r. dług 10 zł Stanisławowi Strzałkowskiemu (G. 52 k. 197v). Sprzedał 1577 r. swoją połowę sołectwa w Siemianowie za 75 grz. temuż Strzałkowskiemu (P. 1398 k. 701v). Jako spadkobierca swej siostry rodzono-stryjecznej Petroneli L. zamężnej Bielickiej, w imieniu własnym i stryja Łukasza sprzedał 1588 r. całe części Latalic, Zaporek Wielkich oraz sumę 200 zł na jeziorze królewskim Lednickim za 3.000 zł Maciejowi Strzałkowskiemu (P. 1400 k. 218v). Jego żoną była 1591 r. Dorota Mikołajewska (P. 956 k. 844). Prawo patronatu ołtarza w katedrze gnieźnieńskiej, obecnie w posiadaniu ks. Marcina Strzałkowskiego, wieś Siemianowo stanowiącą uposażenie tego ołtarza oraz dobra odziedziczone po ojcu i stryjach Andrzeju i Łukaszu dał 1596 r. swemu krewnemu Maciejowi Strzałkowskiemu. Wyłączył jednak sołectwo w Siemianowie, odziedziczone po bracie Wojciechu (P. 1401 k. 719). Z żoną dożywocie spisywał 1597 r. (P. 1402 k. 505). Od Jana Kowalskiego kupił wyderkafem t. r. za 260 zł na trzy lata część we wsi Żołcze Stare w p. gnieźn. (ib. k. 491v). Dorota była wdową już 1599 r. (G. 66 k. 5). Żyła jeszcze 1605 r. (P. 970 k. 80v), nie żyła już 1608 r. (P. 980 k. 130v). Zob. tablicę.

@tablica

Może z tej rodziny pochodzili: Stanisław, występujący 1503 r. jako brat wujeczno-rodzony Aleksandry, żony Jana Krzyżanowskiego (P. 1389 k. 271v). Szlachetna Dorota Gorzycka, córka Szymona, tkacza poznańskiego, i szlachetnej Agnieszki Gorzyckiej, wdowa po szlachetnym Tomaszu L., w r. 1514 żona pracowitego Stanisława, kmiecia z Gorzyc (P. 1392 k. 19v).

Latkowscy ze Śląska
Latkowscy ze Śląska. Nie wiem, czy wszyscy tu wymienieni stanowili jedną rodzinę byli bowiem również Latkowscy h. Ostoja z Latkowa w p. radziejowskim i ci mogli również pojawiać się w Wielkopolsce. Piotr L. z Zborowa kwitował 1447 r. za pięciu grzywien Mikołaja z Wtorku, niegdy z Sośnicy (Py. 11 k. 298v). Szymon z Latkowa, mąż Katarzyny, której w 1471 r. zeznał 15 grz. posagu jej rodzony brat Mikołaj z Osieka (Py. 16 k. 81v). Mikołaj L., mąż Anny, która wraz z siostrą Katarzyną, wdową po Janie Poklatowskim (?), w asyście stryja Feliksa Klichowskiego , dwa i pół łany roli pustej w Pioruszycach sprzedała za 30 grz. Andrzejowi Pioruskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 45). Michał L. ojciec Anny, w l. 1534-1539 żony Macieja Terlęskiego (G. 335a k. 178v; 32 k. 82). Mikołaja L. z ziemi śląskiej pozwali 1546 r. bracia Benedykt i Marcin Chełstowscy o sumę 50 grz. (I. Kal. 9 k. 123v). Wojciech już nie żył 1557 r., kiedy to wdowa po nim Helena Gałęska kwitowała swego brata Marcina z dóbr pozostałych po rodzicach, a ten zapisał jej 20 grz. długu (I. Kal. 22 k. 260). Helena skwitowała 1558 r. tego brata z 20 grz. (ib. 23 s. 713). Córce zmarłego Wojciecha, Dorocie, oprawił 1557 r. posag 20 grz. jej mąż Piotr Gorzycki (I. i D. Z. Kal. 6 k. 478). Maciej z księstwa śląskiego żenił się 1596 r. z Urszulą Turską cz. Jaroszewską, córką Bartłomieja, i na krótko przed ślubem, 12 II zapisał mu jej brat Mikołaj sumę 200 zł długu jako posag (I. Kal 63 k. 180, 180v). T. r. Maciej skwitował swego szwagra z 150 zł na poczet powyższej sumy posagowej (ib. k. 366). Anna L. cz. Gołkowska, w l. 1605-1611 żona Krzysztofa Buszkowskiego. Jadwiga L., w l. 1612-1618 wdowa po Stanisławie Głoskowskim cz. Pruślińskim.

Jan, nie żyjący już 1664 r., mąż Małgorzaty Roszkowskiej, córki Stanisława i Anny Gołęskiej, miał syna Wawrzyńca, którego żona Zofia Głoskowska kwitowała 1649 r. Feliksa Kotlińskiego, dziedzica części w Głoskach, z prowizji od swej sumy posagowej 200 zł, zabezpieczonej na tej wsi (I. Kal. 115 s. 1241). Była córką Bartłomieja Głoskowskiego. T. r. kwitowała również Piotra Parczewskiego, dziedzica wsi Westrza i Parczewo, z 100 zł na poczet 200 zł (ib. k. 1328). Wawrzyniec jako jedyny spadkobierca ciotecznego brata Wojciecha Głowackiego, kwitował 1669 r. z 50 zł Annę Czekanowską, żonę Władysława Tarchalskiego (ib. 129 k. 1265). Żył jeszcze 1680 r., kiedy jako jedyny spadkobierca babki macierzystej, Anny z Gałęskich Roszkowskiej, kwitował z 200 zł Marcina Rapackiego, obecnego dziedzica Chotowa (I. Kal. 140 k. 114). Jego synem był Jan, w r. 1678 mąż Anny Łozińskiej, który w 1680 r. wydzierżawił część Czchór od Jana Komaskiego (ib. 140 k. 73), a 1681 wspólnie z żoną kupił od Komaskiego i jego żony Ewy Chwalęckiej części w tej wsi za 150 zł. (ib. k. 403). Już w r. 1682 oboje Latkowscy części wsi Czachóry zwane Stawszczyzna sprzedali za 200 zł Aleksandrowi Podkockiemu (ib. k. 539). Jan żył jeszcze 1695 r. (LB Droszew). Jego córka Marianna, ur. w Gniazdowie, ochrzcz 12 IX 1678 r. (LB Skalmierzyce), syn Tomasz, jako jedyny spadkobierca ojca, kwitował 1719 r. Pawła Rossowskiego z 1.100 zł (Py. 157 k. 8). Zob. tablice.

Latkowscy
@tablica

Katarzyna i jej mąż Jan Borzymowski już nie żyli oboje 1717 r.

Latosińscy
Latosińscy. Barbara i jej mąż Jan Goryński, oboje już nie żyjący 1701 r. Wawrzyniec, od dwóch lat ekonom w Lgowie, zaślubił 16 VII 1777 r. Mariannę Słonecką (LC Lgów). Józef z województwa chełmińskiego, spędził 20 lat na służbie króla pruskiego, umarł w Pyszącej 14 IX 1780 r. (LM Śrem).

Latowicki
Latowicki szlachetny Maciej, krawiec i obywatel poznański, kwitował 1539 r. wójta i rajców pyzdrskich ze swego uwięzienia we wsi Cieśle i trzymania jako złoczyńcę i złodzieja (P. 878 k. 388v).

Latowscy z Latowic
Latowscy z Latowic w p. kaliskim. Abraham Konopka i Wincenty z Latawic Latowscy na sądach w Kaliszu w l. 1410-1415 (Wybór zapisek sąd. kalis., wyd. Ulanowski). Małgorzata z Latowic, wdowa po Abrahamie z Psar (I. Kal 2 k. 15v). Zapewne synami Abrahama byli bracia: Piotr, Andrzej, Stanisław i Marcin. Piotr, za którego Strzałek z Parczewa ręczył 1438 r. Mirosławowi niegdy z Parczewa (ib. k. 71v). Wojciech z Kaliszkowic i Gałązek przysięgał 1439 r. wobec niego, iż zajął bydło (ib. k. 147). Agnieszka, żona Piotra, scedowała 1443 r. swoją część posagową i wienną w Latowicach i Poświątnej p. kal. Andrzejowi Sikaczowi z Podkoców (ib. 6 k. 3). Piotr był dziedzicem w Latowicach i Mikorzynie w p. kal., zobowiązał się 1445 r. uiścić półtorej grzywny bratu Andrzejowi (ib. 3 k. 147v). Swoją część w Mikorzynie zastawił 1446 r. na sześć lat za 10 grz. Andrzejowi Sikaczowi z Podkoców (ib. 4 k. 31v). W 1447 r. zastawił temu Andrzejowi ponownie swoją część w Mikorzynie (ib. k. 54v). Umarł t. r., bo Agnieszka, już jako wdowa, i jej syn niedzielny Mikołaj występowali wtedy jako dziedzice w Zaborowicach i Mikorzynie (ib. k. 130v). Oboje płacili 1448 r. winę trzy grzywny Kanianowi, Żydowi kaliskiemu (ib. k. 174v). Bracia Piotra, Andrzej i Stanisław z Latowic kupili 1444 r. za 45 grz. od Filipa z Rossoszycy cztery łany osiadłe w Rossoszycy w p. kal. (P. 1379 k.77). Stanisław z Latowic, brat rodzony zmarłego Marcina, żądał 1453 r. uiszczenia należnych dwóch grzywien od tegoż Filipa (I. Kal. 5 k. 740v). Stanisław nie żył już 1457 r., kiedy wdowa po nim Anna kwitowała ze swej oprawy dzieci jego, Wojciecha i Małgorzatę (Py 11 k. 56v). Anna z Trzebieni części w Latowicach, należącą do jej bratanka Wojciecha, wydzierżawiła 1465 r. za 7 grz. Janowi Szczypierskiemu (I. Kal. 1 k. 328v). Wojciech L. skwitowany 1470 r. z 10 grz. przez Naczka i Piotra, braci z Małych Gałązek (ib. 2 k. 104).Olechna z Sieroszewic pozwała 1493 r. Wojciecha L. o najście tej wsi (P. 23 k. 178). Wojciech całe części wsi Latowic, Mikorzyno, Poświątne i Siedliska zastawił 1498 r. za 30 grz. Janowi Koroszowi z Chrostowa (I. Kal 5 k. 25). Połowę Latowic wyderkował 1503 r. za 15 grz. Wojciechowi Kowalskiemu (P. 1389 k. 263). Dzieci Wojciecha i Anny Jarskiej: Bieniasz, Stanisław, Katarzyna i Małgorzata w asyście stryja Jakuba Bielczewskiego i wuja Mikołaja Jarskiego kwitowały 1505 r. Mikołaja Bielczewskiego z 30 grz. które ich matka, jako swój posag, wniosła z Jarek na Bielczewo (I. Kal. 6 k. 16v). Benedykt L., zapewne identyczny z tym Bieniaszem, dziedzic w Latowicach, zobowiązał się 1550 r. połowę Łatowic z pustkami Mikorzyno i Dziekciarnia sprzedać za 450 grz. Maciejowi Kotojeckiemu (I. Kal 12 s. 110). Na spadkobierczynię Benedykt obrał swą siostrzenicę szl. Annę, żonę sław. Andrzeja Orzełka, obywatela sieradzkiego, której Kotojecki zapisał wtedy dług 330 zł (ib. s. 114). Zob. tablicę.

Latowscy
@tablica

Marcin, syn zmarłego Michała z Latowic, po bezpotomnej śmierci żony swej Agnieszki, został 1453 r. skwitowany przez jej brata Kunata z Latowic z jej posagu (I. Kal. 5 k. 65v). Marcin z Latowic kwitował 1457 r. z bliższości po swej rodzonej wujence Agnieszce, żonie Andrzeja z Czechla, ks. Jana, plebana w Szymanowicach, i Piotra z Czechla, siostrzeńca tego księdza (Py. 11 k. 115v). Po śmierci tego Marcina z Latowic prawo bliższości do dóbr w tej wsi zostało przyznane przez arbitrów Janowi Szczypierskiemu (I. Kal. 2 k. 386v).

Latowscy cz. Kotojeccy (Kotowieccy) z Latowic w p. kal. Marcin Kotojecki kupił 1550 r. połowę Latowic z pustkami Mikorzyno i Dziekciarnia za 450 grz. od Benedykta Latowskiego (I. Kal. 12 s. 110). Wdowie po tym Marcinie, zwanym Kotojeckim cz. Latowskim, Annie Grojeckiej winien był 1568 r. 10 grz. Stanisław Kęszycki (ib. 34 s. 130). Marcin miał dwóch synów, Jana i Hieronima. Jan L. cz. Kotojecki (Kotowiecki) na połowie swych części w Latowicach i w pustce Mikorzynku oprawił 28 V 1572 r. posag 400 zł przyszłej swej żonie Jadwidze Śliwnickiej, córce Marcina (R. Kal. 4 k. 80v). Jego drugą żoną była 1576 r. Łucja Sulimowska, córka Mikołaja i Elżbiety Biernackiej (I. Kal. 44 s. 1161). Jan części Latowic, Mikorzynka i Dziekcierni, wyłączywszy dla siebie pewne części gaju czyli łąki, sprzedał 1579 r. za 1.400 zł bratu Hieronimowi (R. Kal. 5 k. 88v). Część Latowic i Dziekciarni sprzedał 1584 r. za 10 grz. Andrzejowi Sławoszewskiemu (ib. k. 376). Hieronim L. cz. Kotowiecki sprzedał 1578 r. Wojciechowi Turskiemu Janowicach części w Latowicach oraz połowy we wsiach pustych: Mikorzynko, Dziegietnia (!), Kiekrz i Lulik, odziedziczonych obok brata Jana po ojcu Marcinie (ib. k. 18) i zaraz potem odkupił od niego z powrotem połowę stawy Mikorzynko (ib. k. 24v).Jak już widzieliśmy, w 1578 r. kupił od brata jego części w powyższych wsiach, Turski zaś w 1582 r. kupione od Hieronima części odprzedał Andrzejowi Sławoszewskiemu (ib. k. 262). Temu Sławoszewskiemu Hieronim sprzedał 1584 r. za 800 zł te części, które kupił był od brata Jana (ib. k. 414v). Do wsi Szczury, należącej do Hieronima, usiłowali intromitować Samuel i Paweł Goreccy 1602 r., toczący z nim sprawę o dług 100 zł (Rel. Kal. 1 k. 342v). Hieronimowi i jego żonie Dorocie Pakosławskiej Katarzyna z Kobylin Konarska, wdowa po Janie Zborowskim, kasztelanie gnieźnieńskim, zastawiła 1604 r. za 1.800 zł folwark w mieście Zduny (I. kal. 70 k. 599v). Hieronim już nie żył 1616 r. Opiekunowie jego córek, Zofii i Katarzyny, Jan Pakosławski i Tomasz Gorecki kwitowali wtedy Zofię Zborowską, córkę kasztelana, wdowę po Jerzym Radzi-

Latowscy cz. Kotojeccy (Kotowieccy)
@tablica



Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
Na początek wyników10 stron do tyłuPoprzednia strona4567[8]9101112Następna strona10 stron do przoduNa koniec wyników