Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
2345[6]78910
Laborscy - Lisieccy
Jan, chorąży łęczycki, już nie żyjący w 1601 r., miał za żonę Małgorzatę Warszycką, która w 1604 r. miała termin o dług 6.000 zł z Andrzejem Złotkowskim i uzyskała limitę (I. Kal. 70 k. 1032). Żyła jeszcz 1611 r., kiedy skwitował ją z 6.000 zł Maciej Korabiewski z p. sier. (ib. 77a s. 536). Dzieci Jana i Warszyckiej: Jan, Paweł, Marian, Kasper, Anna, w l. 1601-1615 żona Andrzeja Złotkowskiego, w końcu kasztelana kamieńskiego, 2-o v. w l. 1626-1649 żona Rościsława Walewskiego, zmarła bezpotomnie, i zapewne Zofia, w r. 1656 wdowa po Andrzeju Zapolskim, kasztelanie wieluńskim. Boniecki znał córkę Jana Jadwigę, żonę Zygmunta Zapolskiego, kasztelana wieluńskiego (!). Z synów, Marian występował już 1610 r. (I. Kon. 35 s. 118). Kasper nie żył już 1656 r., kiedy bracia: ks. Jan, proboszcz brzeziński, Paweł, podczaszylubeski, i Marian, wraz z synami zmarłego Kaspra: Janem, Mikołajem i Zygmuntem, oraz Zofią, wdową po Andrzeju Zapolskim, kasztelanie wieluńskim, obok innych współspadkobierców miasta Rychwał i wsi Skokowo, byli pozwani przez Złotnickich (I. Kon. 56 k. 237v). Pozwani zostali jako spadkobiercy zmarłej już Anny 1-o v. Złotkowskiej, 2-o v. Walewskiej (ib. 60 k. 88). Z synów Kaspra, Zygmunt urodzony z Heleny Tarnowskiej (I. Kal. 154 s. 173), którą Boniecki nazywa Elżbietą, w r. 1663 pozwał brata Jana, cześnika wyszogrodzkiego, który wieś Paprotnię, daną mu do wiernych rąk, zostawił bezprawnie Aleksandrowi Poradowskiemu, odłączjąc od niej młyn zw. Rochna (I. Kon. 58 k. 247). Był 1664 r. dziedzicem wsi Grochowy w p. kon. (ib. k. 257, 276). Żona Zygmunta, Teresa Świejkowska, córka i jedyna spadkobierczyni Marcina i Heleny z Pietrzyckich, kwitowała 1676 r. Jana Opalińskiego, wojewodę kaliskiego, i Teresę z Przyjemskich żonę jego z 1.000 zł (P. 1049 k. 417v; I. Kal. 138 s. 3). Przed r. 1681 Zygmunt na częściach Bogusławic Górnych i Nadolnych zapisał sposobem zastawnym sumę 500 zł Aleksandrowi Orłowskiemu cz. Owsianemu (I. Kal. 140 k. 366). Oboje z żoną w 1681 r. posesorowie Zbierska, wraz z dziedzicem tej wsi Andrzejm Boguckim zostali pozwani przez Zofię z Wardęskich Gosławską, spadkobierczynię wujów Zbierskich (I. Kon.. 63 k. 275). Części Bogusławic Nadolnych i Górnych zw. Bogwiedczyzna Zygmunt sprzedał 1686 r. za 2.300 zł Wojciechowi Bogusławskiemu (I. Kal. 143 s. 255). W 1687 r. kupił za 10.000 zł od Jana Franciszka Czachórskiego i jego żony Anny Zbierskiej części Zbierska w p. kal. (R. Kal. 2 k. 373; I. Kal. 142 k. 500). Wedle kontraktu z 1699 r. wieś Grochowy, odziedziczoną po ciotce Annie 1-o v. Zbierskiej, 2-o v. Walewskiej, sprzedał 1700 r. za 25.000 zł Adamowi Aleksandrowi Makowieckiemu (I. Kal.154 s. 274). Teresa Świejkowska w r. 1701, już jako wdowa, wraz ze swym synem Maciejem, oboje dziedzice części Zbierska, dali Makowieckiemu owczarza ze wsi Grochowy, wyłączone ze sprzedaży owej wsi (ib. s. 225). Teresa spisywała testament w 1710 r., a już nie żyła w 1713 r. (I. Kon. 73 k. 234v). Jedyny syn Maciej, dziedzic Zbierska, był cześnikiem wyszogrodzkim 1713 r. (I. Kal. 159 k. 244, 245). Dwór w Kaliszu przy ulicy Zamkowej sprzedał 1718 r. za 600 zł Michałowi Rudnickiemu (ib. 160 k. 231). Podczaszy wyszogrodzki 1720 r. (ib. 161 s. 114), zastawił Zbiersko t. r. za 36.183 zł Franciszkowi Hryniewieckiemu, skarbnikowi bielskiemu (ib. s. 481). Jako jedyny spadkobierca matki wsytępował 1725 r. (ib. s. 147). Skwitowany z procesu przez Stanisława Borka Gostyńskiego, pisarza ziemskiego kaliskiego, sprzedał mu 1727 r. za sumę 71.836 zł. swą wieś Zbiersko (ib. 165 s. 516).
Jan, wedle Bonieckiego syn wspomnianego wyżej Mariana, był mężem Jadwigi Kędzierskiej, córki Stanisława i Heleny Zaleskiej. Oboje Już nie żyli w 1715 r., kiedy ich syn Michał, wuj Justyny Lesiewskiej, występował jako jej plenipotent (P. 1149 II k. 131)
Jan, syn Kaspra, a brat Zygmunta, żył jeszcze w 1690 r., kiedy wraz z Zygmuntem występował jako współspadkobierca ciotki Anny 1-o v. Złotkowskiej, 2-o v. Walewskiej (I. Kon. 68 k. 222). Wedle Bonieckiego, miał mieć córkę za Aleksandrem Zapolskim. I istotnie Marianna z Brzezin L. była w l. 1667-1711 żoną Aleksandra z Rokszyc Zapolskiego, z czasem podwojewodziego łęczyckiego.
Z linii wiądącej się z Lasotek i Glewa pochodzili: Agnieszka, córka zmarłego Stanisława, w l. 1588-1594 żona Mikołaja Szubskiego cz. Szczawińskiego, z czasem kasztelana brzezińskiego (I. Kon. 23 k. 158; R. Kal. 6, luzy w końcu tomu). Krystyna, w r. 1650 żona Szymona Braneckiego, chorego umysłowo. Wojciech, mąż Teresy Działyńskiej 1724 r. (ZTP 42 k. 529), z czasem podczaszy dobrzański, ojciec Antoniny, żony Hieronima Sierakowskiego, łowczego krzemienieckiego. Oboje Sierakowscy już nie żyli 1787 r. (I. Kal. 227 k. 118).
Z odrębnej chyba rodziny, wiądącej się z Lasocina w z. wyszogrodzkiej, szli: Paweł, syn Wacława z wojew. mazowieckiego, mąż Elżbiety Giżyckiej, córki Jana i Zofii Rogozińskiej, dał 1644 r. zobowiązanie swym teściom stawienia do akt żony, by ich skwitowała z 1.500 zł posagu (I. Kal. 110a s. 902). Była ta Elżbieta 2-o v. za Władysławem Szydłowskim, zaś 3-o v. 1677 r. za Janem N. (I. Kal. 138 s. 12). Michał, podkomorzy wyszogrodzki, już nie żył 1703 r. Nie żyła wtedy i żona jego Barbara z Walewskich, która była 1-o v. za Władysławem Leszczyńskim, wojewodą łęczyckim. Ich syn Stanisław był 1703 r. spadkobiercą matki obok siostry przyrodniej Ludwiki z Leszczyńskich Garczyńskiej (P. 1143 I k. 75). Żył jeszcze 1711 r. (ZTP 39 k. 308). Adam, starosta wyszogrodzki, po śmierci pierwszej żony Marianny Niszczyckiej zaślubił w r. 1703 lub 1704 Teofilę Unimierską, wdowę po Marcinie Ulatowskim, która w 1704 . nabyła wyderkafem za 20.000 zł od Apolinary ze Smoguleckich Tuczyńskiej, kasztelanowej gnieźnieńskiej, wieś Kosztowo w p. nakiel. (N. 192 s. 97). Adam żył jeszcze 1713 r. (N. 195 s. 99), nie żył już 1717 r., kiedy to Teofila występowała jako wdowa (N. 199 s. 183). Była 1718 r. 3-o v. żoną Adama Wilkowskiego, podkomorzego sochaczewskiego (N. 200 k. 34) i żyła z nim jeszcze 1729 r. (N. 203 k. 44v). Córka Adama, Marianna, w r. 1728 żona Stanisława Gembarta, już nie żyjąca 1732 r., syn Paweł, łowczy sochaczewski, dziedzic Brochowa i Brochówka w p. sochacz., zastawił te dobra t. r. na trzy lata za 20.000 zł kapitule gnieźnieńskiej, celem spłacenia reszty posagu swej zmarłej siostry Gembertowej. Szwagier Gembert skwitował go jednocześnie z tej sumy (G. 96 k. 428, 429v). Agnieszka, wedle Bonieckiego siostra Adama, starosty wyszogrodzkiego, była w 1719 r. żoną Stanisława Garczyńskiego, kasztelana konarskiego kujawskiego, w l. 1722-1726 wdowa, nie żyła już 1727 r. Roch, skarbnik rawski, chrzestny 12 VI 1765 r. (LB Trzcinica).
Antoni, kasztelan gostyński, dziedzic Trzcianki 1777 r. (LB Czarnków). Stanisław, starosta mokrski, z Polanowic, występował jako ojciec chrzestny w l. 1779-1782. Panna Franciszka, kasztelanka sochaczewska, z Polanowic, w tej samej roli działała 1780 r. Pani Apolonia, kasztelanowa sochaczewska, również z Polanowic, chrzestna w l. 1780-82 (LB Polanowice). Kasztelanowa umarła w Iłowie 1786 r. Nekrolog Franciszkanów Śremskich podaje datę jej śmierci raz na 10/IV, raz na 10/XII. Może ta późniejsza data to data pogrzebu?
Ignacy, brat Józefa, ożenił się z Marianną Iłowiecką, córką Karola i Marii z Niesiorowskich, ur. ok. r. 1803, 2-o v. żoną N. Kawieckiego (Hip. Wągr., Budziejewo). Juliusz Lasocki, współwłaściciel fabryki żelaznej na Pradze, zaślubił w Warszawie 1868 r. (przed 28/I) Zofię Dobrogniewę Walerię Mikorską z Wielkopolski (Dz. P.). (zob. niżej) Ludwik, dziedzic dóbr, nie żyjący 1878 r., miał z żony Zofii Duninówny syna Jana, ur. w Król. Pol. ok. 1861 r., ochrzcz. z ceremoni 30 XII 1885 r., przy czym matką chrzestną była Emilia L-a. Miał i córkę Marię, zmarłą w wieku lat 14 w Goerbersdorf 15 VIII 1878 r. (LB , LM Lechlin).
Roman, syn Antoniego i Marianny z Rogoskich, ur. w Żółwinie koło Warszawy, dziedzic Dzierzbi w gub. łomżyńskiej umarł 7 I 1887 r. mając lat 69, w Poznaniu w Hotelu Francuskim, pochowany w Lechlinie (LM Lechlin; Dz. P.). Ożeniony z Emilią Duninówną, córką Antoniego, referendarza stanu, i Emilii Bykowskiej, ur. 6 III 1834 r., zmarłą 8 V 1919 r. (LM Poznań, Św. Marcin). Emilia i jej siostra Zofia, żona Ludwika L-go, były dziedziczkami Łosińca mocą zapisu testamentowego z r. 1865 stryja ich Franciszka Dunina. Działając w ich imieniu Roman L. 23 II 1867 r. sprzedał Losieniec za 60.000 tal. ciotce ich Magdalenie z Duninów Napierałowiczowej. Ta ciotka zmarła 5 IV 1882 r. czyniąc Emilię uniwersalną spadkobierczynią swych dóbr, tj. Losińca i Lechlina (Hip. Wągr., Łosiniec, Lechlin). Roman L. miał z niej córkę Magdalenę, żonę Mieczysława Moszczeńskiego z Niemczynka, zmarłą 9 III 1905 r. (Dz. P.) i synów Stanisława i Antoniego. Antoni, właściciel Lechlina od r. 1890, sprzedał w 1890 r. Łosiniec w p. wągrow. (2562 m.m.) Józefowi Liszkowskiemu z Poznania (ib.). Lechlin sprzedał w r. 1891 Karolowi v. Treskow (Hip. Wągr. Lechlin). Stanisław, ur. ok. 1858 r. dzedzic Dzierzbi, zaślubił 10 VII 1892 r. w Przysiece Annę Kurnatowską, córkę marszałka Stanisława i Leoni Potworowskiej (LC Biezdrowo; Dz. P.). Umarła ona w Berlinie 12 IX 1911 r., pochowana w Biezdrowie (ib.). Jan, z Warszawy, zaślubił w Poznaniu w Farze 7 I 1886 r.. Zofię Dziembowską, córkę Władysława i Heleny Laszczyńskiej, z Wronek (ib.). Ich córka Zofia, ur. we Wronkach 20 X 1886 r. (LB Wronki) Antonina, zamężna Potworowska, umarła w Warszawie 27 XI 1903 r. (ib.). Marek, syn Władysława i Marii z ks. Wronieckich, podpor. 14 pułku ułanów Jazłowskich, umarł we Lwowie 13 VIII 1934 r. (Dz. P.).
Lasoccy z Lasocic w p. kośc., przedtem w ziemi wschowskiej. Przecław L. z Lasocic wspólnie z córką miał 1397 r. w Kościanie sprawę z Karnińskimi, zaś 1399 r. świadczył w Poznaniu Ramszowi z Czacza (Leksz I i II). Mikołaj cz. Nikiel, Niklas występował w l. 1406-1410 (Kośc. 3 k. 26, 99; III k. 98, 109). Mikołaj, syn Mikołaja z Lasocic, imatrykulowany 1432 r. na Uniwersytecie Krakowskim (Alb. Stud. I). Mikołaj L. z Sidnicy kwitował 1445 r. Jana Kotwicza, starostę wschowskiego (Kośc. 17 s. 597). Ten sam Mikołaj w 1455 r. oprawił posag żonie Katarzynie w Lasocicach (Bon.). Katarzyna z Lasocic, może ta sama, żyła jeszcze 1504 r., kiedy swej córce Barbarze zapisała 16 sł. w. czynszu rocznego na Tarchalinie (P. 1389 k. 298). Ta Barbara L. kwitowała w 1502 r. Jana Jędrzychowskiego z zapisu na części jego wsi Sidnica (Ws. 1 k. 40). Bezpotomna, już nie żyła w 1513 r. Jej siostra Anna z Lasocic była żoną Jana Sidnickiego (Siedlnickiego) i w r. 1496 sprzedała część Lasocic zwaną Grodziskiem Rafałowi z Leszna (MRPS II, nr 625). Jan Sidnicki był potem sędzią ziemskim wschowskim i w r. 1513 Anna występowała już jako wdowa. Siostrą powyższych Anny i Barbary, a więc również córką Katarzyny musiała być Katarzyna z Lasocic, której mąż, Jan młodszy Rąbiński, dziedzic w Kokorzynie, oprawił w 1483 r. posag 200 zł w. na Godziszewie w p. kośc. (P. 1386 k. 184v). Jan Kokorzyński, syn Jana, niewątpliwie tego samego, procesowany był 1510 r. przez Katarzynę L. o wygnanie jej z Tarchalina, wsi odziedziczonej przez nią po matce, zmarłej Katarzynie L. (P. 863 k. 288v). Chyba chodziło tu o wygnanie matki przez syna? O to samo t. r. pozwała Jana Kokorzyńskiego inna córka Katarzyny, Anna Sidnicka (ib. k. 343v). Jan Kokorzyński, za zezwoleniem swego ojca, siostrze swej rodzonej Annie ustąpił 1511 r. sumę 300 zł w., którą ich zmarła matka wniosła ich ojcu na Godziszewo i Kokorzyno (Kośc. 23 k. 250). Ten Jan żył jeszcze 1514 r., kiedy część w Tarchalinie, należną sobie ze spadku po Barbarze L., sprzedał za 200 zł w. Annie L., wdowie po Janie Sidnickim (Kośc. 233 k. 42; 345 k. 43). N. Lasocka, siostra Katarzyny, Anny i Barbary, musiała być zamężna za Doninem (Dohna), bowiem w r. 1513 Kasper Donin Kroszyński i jego Anna, żona Hauswalda Czamer, swoją część w Tarchalinie, odziedziczoną po ich rodzonej ciotce Barbarze L., sprzedali za 200 zł w. Annie Sidnickiej (Kośc. 23 k. 446v; 233 k. 39; 345 k. 38).
Lasoccy różni. Tomisław 1434 r. (G. 14 k. 146v). Jan L., w 1478 r. mąż Ewy (?), córki Jana Knyszyńskiego (?), współdziedziczki w Nieczajnie (P. 1386 k. 94v). Wojciecha, syna zmarłego Piotra L., wzywał do uiszczenia 4 grz. 1492 r. Jan Budziejewski (G. 15 k. 136v). Mikołaj trzymał 1501 r. części Pępic w p. gnieźn., kupione za 60 grz. od Doroty, żony Jana Pępickiego, i od jej siostry panny Elżbiety (G. 24 k. 120v). Wojciech w 1502 r. swoją część młyna wodnego zw. Goczonowski i innego młyna zw. Gorzewo w pow. kcyń. za 16 grz. wyderkował Spytkowi Żabickiemu (P. 1389 k. 190). Jan, dziedzic części w M. Gurowie, pozwany 1532 r. o rany przez Wawrzyńca Gurowskiego (G. 262 k. 20v). Anna, żona 1621 r. Jana Belęckiego. Małgorzata, w 1648 r. żona Piotra Prusimskiego. Helena, ksieni benedyktynek (poznańskich?) 1696 r. (P. 1112 VIII k. 51). Jakub, b. posesor Komorowa, skwitowany 1697 r. przez Katarzynę z Krajewskich Bieńskowską (G. 90 k. 132v). Jakub wspólnie z żoną Jadwigą Pacynowską spisywał w 1697 r. w Łubowie kontrakt z Marcinem Kurnatowskim, podczaszym brzeskim kujawskim (ib. k. 135v). Ta Jadwiga Pacynowska była córką Dobrogosta i Zofii Rechnicówny. Swoją sumę posagową z Przybysławic W., dóbr rodzicielskich, scedowała 1699 r. swej bratanicy Mariannie Pacynowskiej. Umarła jako wdowa przed r. 1725 (I. Kal. 161 k. 414). Michał, syn zmarłych Jana i Jadwigi z Kędzierskich, w 1715 r. plenipotent Marcina Leśniewskiego umocowany w grodzie łęczyckim (P. 1149 I k. 167). Damian, bernardyn bydgoski, zmarł 16 I 1729 r. (Kantak). Aleksandra, wdowa po Franciszku Błeszyńskim, stolniku owruckim, spisywała testament w Toruniu 28 III 1734 r. (N. 206 k. 3). Józef, w r. 1748 mąż Marianny Grotowskiej, córki Adama i Agnieszki Aniołowiczów (I. Kal 185/189 k. 106v). Józef, nie wiem czy ten sam, w 1751 r. jako były posesor Popowa pozwany przez Stanisława Nieniewskiego, regensa ziemskiego wieluńskiego (Rel. Kal. 146 s. 697). Józef, dzierżawca browaru w Kołdowie 1753 r. (ib. 152/153 s. 532). Franciszek Józef, ekonom w Komornikach, z żoną Elżbietą mieli syna Ignacego Franciszka ur. tamże, ochrzcz. 19 XI 1774 r. (LB Komorniki). Andrzej zaślubił tamże 10 II 1771 r.Elżbietę Stankiewiczównę. Z niej syn Stanisław, ochrzcz. 9 V 1773 r., i córka Małgorzata, ochrzcz. 17 VII 1776 r. (LC i LB Komorniki). Ks. Stefan, pleban gogolewski 1795 r. (LB Gogolewo). Jan Nepomucen z Serocka, ojciec chrzestny 31 V 1813 r.(LB Branno). Leopold umarł w Mogilnie 12 VIII 1902 r., o czym wiadomość dawali rodzice (Dz. P.). Ludwika umarła w Trzemeszynie 10 XI 1907 r. (ib.).
Lasotowie h. Rawicz. Andrzej z Łopiennika L., łowczy lubelski, w 1568 r. mąż Zofii Zarembianki z Kalinowy, córki Jana, kasztelana kaliskiego, wziął za nią 2.000 zł posagu (I. Kal. 34 s. 1583, 1590). Oboje już nie żyli 1624 r., kiedy ich córka Dorota, żona Hieronima Hornostaja również już nie żyła (ZTP 28a s. 1024). Beata z Łopiennika, wdowa po Januszu ks. ze Zbaraża Poryckim, staroście horodelskim, w r. 1617 dziedziczka dóbr Tuliszkowy i Ogorzelczyno w p. kon. (Z. T. P. 27 s. 2083). Nie ma pewności, czy do tych samych należał Baltazar, już nie żyjący 1746 r., ojciec Adama, który wówczas spisywał dożywocie z żoną Ewą Dorotą Drzewiecką (P. 1284 k. 62v).
Lasotowie różni. Szl. Marcin L. z miasta Pniew (czy szlachcic), mąż szl. Katarzyny, która 1470 r. miała termin z Mikołajem Kawieckim (Kośc. 20 s. 480). Katarzyna Lasocina, matka Mikołaja Brzostkowskiego 1494 r. (Py. 15 k. 343). Małgorzata Lasocina oraz Barbara Jezierska przed r. 1520 sprzedały czwartą część miasta Gostyń i wsi Podrzecze Andrzejowi z Górki (P. 1392 k. 336). Po śmierci Mikołaja Lasoty, dziedzica w Zaborowie i Sroczewie, spadkobiercami byli w 1521 r. Konarscy (Kośc. 26 k. 127v). We wszystkich powyższych przypadkach "Lasota" to chyba jednak tylko imionisko.
Latalscy h. Prawdzic z Latalic w p. gnieźn. Więcław L. 1391 r. (Leksz I, nr. 982). Mikołaj Lubiatowski, mąż Bieniaski, która w działach majętności sierakowsko-uzarzewskiej wzięła 1412 r. Tomiszewo i Latalice (G. 1 k. 203). Mikołaj z Latalic i Lubiatowa, oczywiście identyczny z powyższym, występujący 1415 r. był Zarembą (G. 2 k. 60), a więc Latalscy Prawdzice to w rzeczywistości Zarembowie (zob. BNT IV, s. 466). Podobieństwo godeł tłumaczy tę przemianę. Jan z Latalic występował w l. 1420-1424 przed aktami ziemskimi gnieźnieńskimi (G. 3 k. 22, 215v). Nie wiem czy wymienieni w dalszym ciągu Janowie to jedna i ta sama osoba, czy co bardziej prawdopodobne dwóch Janów, reprezentujących dwa pokolenia. Jan z Latalic 1436 r. zeznawał przed aktami ziemskimi pyzdrskimi (Py. 7 k. 155v, 186v). Jan L. w imieniu Jarnolda z Górki występował 1441 r. na terminie z Mikołajem z Gorazdowa (Py. 10 k. 5v). Jan z Latalic miał 1443 r. termin z Wierzbiętą z Grzybowa (G. 5 k. 23). Jan L. działał 1453 r. jako stryj Anny, żony Mikołaja a Jagodna (P. 18 k. 137v). Jan L. inromitowany 1462 r. do części wsi Bodzaporowice w p. gnieźn., kupinej od Doroty, żony Klemensa, obywatela z Kłecka (G. 20 k. 9v). Wieś to dziś nie istniejąca, zwana Bodzeporowice, potem również Zaporowice, względnie Bodzaporki cz. Zaporki. Jan t. r. kupił od Katarzyny, żony Piotra z Bodzaporowic, za 60 grz. jej części w tej wsi (P. 1384 k. 128v). Jan L. nie żył już w r. 1467. Jego synowie to Jan starszy i Jan młodszy zwany Januszem, oraz córki: Jadwiga, w r. 1485 wdowa po Janie Orzeszkowskim, i Małgorzata, w l. 1478-1494 wdowa po Jakubie z Chwałkowa. Wspomniane wyżej transakcje dotyczące Bodzaporowic odnoszą się być może już nie do ojca, lecz do jednego z synów, Janów. Obaj oni dali w 1465 r. trzecią część półłanka w Latalicach i dopłatę 20 grz. Marcinowi z Bodzaporowic w zamian za jego część w Bodzaporowicach i taką samą transakcję przeprowadzili wtedy z Mikołajem Bodzaporowskim (P. 1383 k. 203). Jan i Janusz, dziedzice Latalic, byli w 1467 r. pozwani przez Katarzynę, wdowę po Wawrzyńcu z Bodzaporowic, w sprawie listu rezygnacyjnego na Bodzaporowice, złożonego do wiernych rąk ich zmarłego ojca Jana (G. 20 k. 146v). T. r. obaj kupili za 50 grz. od Bodzęty z Bodzarowic połowę trzeciej części Wielkich Bodzaporowic (P. 1383 k. 249). Starszy z braci, Jan, był chyba jeszcze świeckim 1478 r., kiedy wraz ze swym niedzielnym bratem Januszem od siostry Małgorzaty, wdowy po Jakubie z Chwałkowa, nabył wyderkafem za 150 grz. jej oprawę na Chwałkowie (P. 1386 k. 103v). W 1482 r. był plebanem w Sławnie i altarystą w Pobiedziskach (P. 855 k. 123). Altarysta poznański, swą ojcowiznę w Latalicach i Bodzaporowicach dał w 1485 r. bratu Januszowi (P. 1387 k. 16v). Pleban w Pobiedziskach, żył jeszcze 1494 r. (P. 856 k. 49v).
Jan młodszy, zwany najczęściej Januszem, syn Jana, burgrabia nakielski w l. 1475-1477 (G.), występował 1478 r. jako były burgrabia nakielski (G. 21 k. 67v). Był w l. 1486-1493 burgrabią gnieźnieńskim (G.) Poborca kaliski 1493 r. (MRPS II, nr 158, 245). Kasztelan biechowski w l. 1494-1502, sędzia generalny kaliski w l. 1495-1503 (G.). Kasztelanem lędzkim mianowany 3 II 1502 r. (MRPS III, nr 202 P. 1389 k. 196). Kasztelanem gnieźnieńskim r. 1503.26/III. (MRPS III, nr 818), starosta koniński 1504 r. (ib., nr 1515). Kupił 1464 r. od Jana Bielawskiego za 200 zł. w. trzy łany osiadłe w Piotrkowicach w p. kcyń. (P. 1383 k. 195v). Na połowie Latalic oprawił 1467 r. posag 100 grz. żonie swej Katarzynie z Oleśnicy (P. 1384 k. 245v; 1387 k. 16v). Janowi Bielawskiemu dał t. r. część w Bodzaporowicach, nabytą od tamtejszego wójta Piotra, z dopłatą 500 zł w. w zamian za części wsi Bielawy w p. gnieźn. (P. 1383 k. 256). Na Latalicach oprawił 1485 r. posag 170 grz. drugiej swej żonie Zofii Skockiej, córce Macieja, otrzymując jednocześnie od Andrzeja Skockiego zapis na Stawianach w p. gnieźn. rocznego czynszu wyderkowego 8 grz. od sumy 120 grz. (P.1387 k.16v). Od swego syna z pierwszej żony, Jana, dostał t. r. cesję oprawy jego matki 100 grz. na Latalicach i Bodzaporowicach (ib.). Od Jana Piotrkowskiego kupił 1491 r. za 80 grz. jego część w Piotrkowicach w p. kcyń. (ib. k. 143), a od Wojciecha Bodzaporowskiego kupił t. r. za 20 grz. jego część w Bodzaporowicach (ib. k. 156). Kwitował 1494 r. Czeczerada Chwałkowskiego z posagu i wiana swej siostry Małgorzaty, wdowy po Jakubie z Chwałkowa (P.856 k. 49v). Dał 1495 r. Janowi, synowi Wawrzyńca Łagiewnickiego, za jego połowy wsi Łagiewniki i Oleksino w p. gnieźn. swą część w Bodzaporowicach z dopłatą 450 zł (P.1383 k.80v; 1388 k.106). Całą wieś Latalice i części w Bodzaporowicach dał 1497 r. Strzeszkowi Łagiewnickiemu w zamian za połowę Łagiewnik (P.1383 k.136v). T. r. na Łagiewnikach oprawił 160 grz. posagu żonie Zofii Skockiej (ib. k.140v). Nazwany Łagiewnickim 1498 r. przy okazji poręczenia danego mu przez Piotra Nowomiejskiego i Jana Podleskiego za Stanisława Nowomiejskiego, iż ten uwolni czwartą część miasta Skoki, sprzedaną Januszowi za 700 zł, a obciążoną wyderkafem Mikołaja Węgorzewskiego (G.23 k.86v). Miał w l. 1499-1509 terminy z Wojciechem Przesieckim, który poręczył był za Michała Łagiewnickiego, iż ten uwolni od obciążeń zrezygnowane Januszowi za 450 grz. Łagiewniki, Oleksino i Żukowo (G.24 k.34, 249; 26 k.5). Andrzeja Skockiego skwitował 1500 r. z 120 grz., za którą to sumę zapisał był na Stawianach 8 grz. czynszu rocznego (G.24 k.88). Janowi i Stanisławowi, braciom z Wybranowa sprzedał w 1501 r. za 80 grz. całą swoją część w Piotrkowicach w p. kcyń., a dopełnił ostatecznie tę transakcję w 1502 r. (P.859 k.213; 1389 k.175). Od Jadwigi, wdowy po Marcinie Nowomiejskim, kupił 1502 r. jej część w mieście Skoki (P.1389 k.196). Od Wojciecha Janowskiego, dziedzica we Włoszynowie, swego zięcia, nabył wyderkafem w 1505 r. za 300 grz. wieś Gądecz w p. gnieźnieńskim (P.1390 k.65v). T. r. dał swojłą część w Bielawach Wojciechowi i Janowi Dębnickim w zamian za ich trzy części w Dębnicy i Dzierzgoniestwie wraz z trzema częściami jeziora zw. Mistrzewo, należącego do Dzierzgoniestwa (G.335a k.1,1v; 19 k.240). Czwartą część miasta Skoki nabył 1513 r. od Adama Smoszewskiego i Andrzeja Jaktorowskiego, dając im w zamian za to łan pusty we wsi Dzierzgoniestwo, wieś Gądecz nabytą od Wojciecha Janowskiego oraz dopłatę 60 grz. (P.786 s.471; 865 k. 417v). Ta zamiana została ostatecznie zrealizowana 1514 r. (P.1392 k.1). Od Wawrzyńca Witkowskiego i jego bratanków, Macieja i Jakuba, otrzymał 1515 r. wieś pustą Witkowice w p. gnieźn., dając w zamian połowę łana pustego we wsi Sukowo w p. gnieźn. i dopłacając im 100 grz. (P.1392 k.64). Umarł między r. 1515 a 1518 (Bon.). Owdowiała Zofia Skocka dom na Piaskach za murami Poznania, położony koło domu Jana Iwieńskiego, podkomorzego kaliskiego, dała 1540 r. swemu synowi Jerzemu, kasztelanowi lędzkiemu (P.1394 k.398). Z pierwszej żony Katarzyny z Oleśnicy był syn Jan, o którym niżej, i Wojciech w r. 1483 zapisany na Uniwersytet Krakowski (Alb. Stud. I), z drugiej synowie: Benedykt, Janusz, Jerzy, Maciej i córka Barbara, żona 1-o v. w l. 1502-1505 Wojciecha Janowskiego cz. Włoszynowskiego, 2-o v. w l. 1514-1524 Jana Turka Łąckiego, wdowa po nim w l. 1547-1554, nie żył już 1560 r. O Macieju wiem to tylko, że imatrykulował się 1516 r. na Uniwersytecie Krakowskim i t. r. umarł na zarazę (Alb. Stud. II).
I. Jan, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Oleśnickiej, w l. 1488-1491 notariusz publiczny w Konsystorzu poznańskim, 1489 r. pleban w Chojnicy i altarysta w Kostrzyniu, od 1492 r. notariusz biskupa Uriela Górki, 1493 r. kanonik kolegiaty Najśw. Marii Panny in Summo i altarysta w Kościanie, a przed 1499 r. także altarysta u Wszystkich Świętych w Poznaniu, prepozyt w Chrząstowie 1498 r., w l. 1504-1507 pleban w Kostrzyniu, z której to plebanii ustąpił na rzecz Stanisława L. Od 24 IV 1495 r. kanonik poznański, 1490 r. kanclerz królowej wdowy Elżbiety, otrzymał 1500 r. prepozyturę gnieźnieńską, 1503 r. prepozyturę krakowską, 1507 r. łęczycką, 1523 r. poznańską, a kanonię poznańską ustąpił 1516 r. na rzecz brata Benedykta. Dostał 17 V 1525 r. prowizję na biskupstwo poznańskie, na które ingres odprawił 17 VIII t. r. Mianowany 15 III 1536 r. biskupem krakowskim, objął nową stolkicę 22 IV. Przeniesiony 17 VIII 1537 r. na arcybiskupstwo gnieźnieńskie, zamarł 19 VIII 1540 r. (Nowacki, Dzieje Arch. Pozn. II). Oprawę posagu swej matki, to jest 100 grz. na Latalicach i Bodzaporowicach dał 1485 r. ojcu (P.1387 k.16v), a 1491 r. skwitował tego ojca z posagu matki (G.22 k.171). Wraz z bratem Benedyktem swe części w dobrach rodzicielskich, tj. w mieście Skoki i wsiach: Dębnica Wielka, Łagiewniki, Oleksino i Witkowice w p. gnieźn., które należały się im z działów braterskich, dali 1524 r. braciom swym Januszowi i Jerzemu (P.1393 k.35v).
II. Benedykt, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Skockiej. Brudziński otrzymał 1510 r. zwolnienie królewskie na scedowanie mu plebanii pobiedziskiej (MRPS IV, nr 9725). Benedykt otrzymaszy po rezygnacji brata Jana kanonię poznańską, przeprowadzał 1516 r. dowód szlachectwa. Herb ojcowski nazwał Prawdzicem macierzysty Nowiną (Scr. rer. Polonic. IX, s.377). Dostał 1518 r. prezentę na kanonię kościoła zamkowego w Kruszwicy po śmierci Mikołaja Krzyżanowskiego (MRPS IV, nr 11686). Drogą zamiany z drem med. Erazmem z Lublina dostał 1523 r. prezentę na probostwo w Gniewkowie, z którego zrezygnował w r. 1525, zapewne krótko przed 27 XII (ib., nr 13693, 14403).
III. Janusz, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Skockiej, starostą inowrocławskim był już 14 IX 1516 r. (MRPS IV, nr 11672); rycerz Grobu Chrystusowego, mianowany kasztelanem lędzkim 1 XI 1520 r. (ib., nr 3492); województwo inowrocławskie otrzymał 25 XI 1535 r. (ib., nr 17944); wojewodą poznańskim został w r. 1538. Nominacja datowana wprawdzie dopiero 17 IV (ib., nr 19127), ale już 14 III t. r. województwo inowrocławskie po jego awansie zostało oddane Kościeleckiemu (ib., nr 19084). Starostwo człuchowskie za wstawiennictwem Bony dostał 22 II 1546 r. (ib., nr 7639). Wprawdzie 10 VI 1554 r. dany został konsens Wojciechowi Czarnkowskiemu, staroście kościańskiemu na wykup z rąk L-go lub jego spadkobierców Człuchowa (ib. V, nr 6696), ale trzymał to starostwo do śmierci. W zastępstwie ojca uczestniczył 1509 r. w wyprawie wołoskiej (ib. IV, nr 651). Od Mikołaja Dębnickiego, burmistrza poznańskiego, doktora sztuk wyzwolonych i medycyny, nabył 1519 r. jego część w Dębnicy, dając w zamian za to łan pusty w Sukowie z dopłatą 150 grz. (P.1392 k.314,318v). Od Jana Raczkowskiego kupił 1521 r. za 180 grz. połowę wsi Piączyno w p. gnieźn. (ib. k.377v), którą w 1524 r. rezygnował za 160 grz. ks. Mikołajowi Podleskiemu, kanonikowi Najśw. Marii Panny in Summo, plebanowi w Kłecku i Popowie (G.335a k.76). Od Jana Gałczyńskiego kupił 1522 r. za 1.000 grz. część w Dębnicy (P.1392 k.460v). Jego zięć Jan Turek Łącki otrzymał 1524 r. konsens na zastawienie mu posiadanej przez siebie królewszczyzny Płowce w p. radziej. (MRPS IV, nr 13837). Od Jana Leszczyńskiego, podkomorzego kaliskiego i starosty radziejowskiego wykupił za 6000 zł dzierżawę królewską Dolsko w p. inowrocł. (ib., nr 4661). Potem w r. 1531 król zezwolił Mikołajowi Niemojewskiemu sędziemu i wojskiemu inowrocławskiemu, wykupić te dobra od Latalskiego (ib., nr 5813). Z Katarzyną z Sulina, żoną Piotra Mieleńskiego, dziedziczką trzeciej części w Dzierzgoniestwie dokonał 1525 r. zamiany pewnych ról w Dębnicy i Dzierzgoniestwie (G.335a k.92). Od ks. Jana i Macieja braci Skrzetuszewskich oraz od innych spadkobierców Andrzeja Skockiego skupił w l. 1526-1527 za 500 grz. części miasta Skoki i wsi Stawiany w p. gnieźn. (P.1393 k.138,164v; G.335a k.97v). W przeprowadzonych w 1527 działach z bratem Jerzym oddał mu połowę miasta Skoki, biorąc całą Dębnicę (ib. k.174v). Inne części Stawian nabył 1528 r. od Zofii ze Skrzetuszewskich Pląskowskiej za 45 grz., oraz od Jakuba, Jana i Wincentego, braci Skockich, którym dał za to część miasta Skoki i dopłatę 300 zł (G.335a k.108; P.1393 k.240). Zaraz potem całą wieś Stawiany wymienił z Andrzejem Łosińskim na części wsi Urzazowo i Świączyno w p. pozn. (ib. k.241), ale bezpośrednio potem od tegoż Łosińskiego odkupił Stawiany za 1.200 zł (ib. k.242v). Barbarze Podleskiej, żonie Bernarda Kuruchowskiego dał t. r. pustkę Dzierzgoniestwo w zamian za własność Wysokiego Podlesia i pustek Piączyno (ib. k.228). Od Macieja Pępickiego kupił t. r. za 150 grz. część w Pępicach w p. gnieźn. (P.1393 k.232v). Stawiany ponownie w r. 1529 sprzedał za 1.200 zł Andrzejowi Łosińskiemu (ib. k. 272). Sprzedał mu również t. r. za 1.800 grz. całe wsie Wysokie Podlesie i Piączyno (ib. k.315v). Od Macieja Pakosckiego kupił 1530 r. za 5.000 zł części miasta Pakość i wsi Rybitwy w p. gnieźn. i inowrocł. (P.1393 k.327v), zaś od Andrzeja Jemieleńskiego za 1.000 grz. całą wieś Krzyżewniki w p. pozn. (ib. k.385v). T. r. nabył od kapituły gnieźnieńskiej całą wieś Kopydłówko w p. gnieźn., dając w zamian roczny czynsz 4 grz. na połowie wsi Brzozogaj (P.1394 k.14v,15v; MRPS IV, nr 5582). Od Katarzyny Drogoszewskiej, żony Piotra Kobylnickiego, kupił 1531 r. za 200 zł część wsi Taczały (P.1393 k.456). Od Dobrogosta Jezierskiego kupił 1532 r. za 7.000 zł połowę miasta Łabiszyna z połową przedmieść i wsi przyległych: Oporowo, Ojrzanowo, Smogorzewo, Mamlicze i Kania w p. bydg. (ib. k.499). Od Stanisława Taczalskiego kupił t. r. za 400 zł części wsi Taczały (ib. k.501). T. r. kupił za 30 grz. od Macieja Pijanowskiego pięć i pół ćwierci roli we wsi Umiętki w p. kośc. (ib. k.515). Z Feliksem Kamińskim dokonał t. r. zamiany, dając mu całą wieś Krzyżewniki i dopłatę 650 grz. za wsie Nowiec i Trąbinko osiadłe oraz Malinie pustki w p. kośc. (ib. k. 535v) Od Jana Kruchowskiego uzyskał t. r. zobowiązanie sprzedaży wsi Rybno i Wola p. gnieźn. (G. 29 k. 290). Od Jana i Macieja braci Skrzetuszewskich, dziedziców w Pawłowie w p. gnieźn. dostał 1533 r. brzeg w Pawłowie (P. 1393 k. 574). Od Marcina i Henryka braci Jarkuszewskich nabył t. r. za 600 grz. Strychowo w p. gnieźn. (ib. k. 588). Otrzymał 1534 r. konsens na wykupienie od spadkobierców zmarłego Blocha wsi królewskich: Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i pustki Osiek w ziemi dobrzyńskiej (MRPS IV, nr 17495). T. r. od Piotra Wrzesieńskiego dostał zobowiązanie rezygnacji za 600 grz. wsi Mszyczyno (G. 30 k. 200). Wieś Umiętki w p. kośc. sprzedał 1535 r. za 300 grz. bratu biskupowi poznańskiemu i jego następcom (P. 1393 k. 761v). Od Wacława Zaremby kupił 1536 r. części miasta Łabiszyna i wsi: Oborznia, oba Łabiszynki, Smyrzyno, Smyrzynko, Zalasowo, Dorylewo, Królikowo w p. kcyń., przedmieścia miasta Łabiszyna, Dzierski (?), Oporowo, Kania, Mamlicze, Ojrzanowo, Smagorzewo w p. bydg., całe części miasta Mrocza i wsi: Drzązno, Drzązenko, Kossowo, Dębowo, Tanina, Taninko, Mysławy (?), Wielewieczek, Rogalino w p. nakiel. (P. 1394 k. 9). Macieja Zakrzewskiego, brata i spadkobiercę Andrzeja, wojskiego poznańskiego i burgrabiego zamku krakowskiego, pozwał 1536 r. w sprawie wykupu dóbr królewskich, tj. miasta Łopienna i wsi: Wilamowo, Gądecz, Dobiejewo, Grzybowo, Międzychód, Chroślinko, Ośno i Laskowo w p. gnieźn. (P. 876 k. 209). T. r. wykupił od tegoż Zakrzewskiego za 10.000 zł dobra królewskiego miasto Łopienno i wsie: Wilamowo, Gądecz, Laskówko oraz część w Dobiejewie (P. 1394 k. 18). Bratu Jerzemu dał t. r. połowę wsi Oleksino p. gnieźn. (ib. k. 33). Wsie Nowiec, Trąbinko wraz z pustką Malinie w p. kośc. sprzedał t. r. za 3.000 zł Maciejowi Zakrzewskiemu (ib. k. 55), od którego w r. 1537 nabył sposobem wyderkafu za 2.500 zł w. i 500 grz. dobra królewskie: wieś Międzychód, połowę wsi Ośno i Laskowo oraz połowę pustki Chrościnko (G. 335a k. 203). T. r. Sebastianowi Opalińskiemu, proboszczowi poznańskiemu i kaliskiemu, kanonikowi krakowskiemu, dał wieś Kępę w p. ksiąskim, biorąc w zamian wieś Wiele w p. nakiel., należącą do prepozytury poznańskiej (MRPS IV, nr 18398). Dla Łabiszyna otrzymał t. r. przywilej na trzy jarmarki w roku (3 V, 13 VII i 6 XII) i na targi poniedziałkowe (ib., nr 18856). Żonie swej Barbarze Kretkowskiej, córce Mikołaja, wojewody brzeskiego kujawskiego, oprawił w r. 1537 posag 2.000 zł i swój dar 1.000 zł na całych wsiach: Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Strychowo oraz na połowie wsi pustych Brzozogaj i Kopydłowo, dalej na częściach wsi Pępice i Karczewo, na mieście Łopienno, wsiach Gądecz i Wolanowo, na częściach wsi Dobiejewo i Laskowo, wreszcie na dobrach królewskich: Międzychód, Ośno, Chrościenko i Laskowo (G. 335a k. 214). Od konwentu wągrowieckiego kupił 1538 r. za 200 grz. pustą wieś Miechoniwice w p. inowrocł. (Mnichów, Michowice?) (P. 1394 k. 184; MRPS IV, nr 18942). T. r. otrzymał zezwolenie wystawienia śpichlerza na gruncie królewskim w mieście Solec nad Wisłą (ib., nr 19023). Kupił t. r. za 2.000 grz. od Wincentego i Wojciecha Kruchowskich wieś Rybno i pustkę Wolę (P. 1394 k. 210). Annie z Potulic, żonie Jana Krotoskiego, zapisał t. r. dług 3.200 zł tytułem należności za części miasta Łabiszyna i Mroczy oraz przyległych wsi (G. 32 k. 326v). Od Macieja Zakrzewskiego dostał 1539 r., za konsesnsem królewskim, cesję trzymanych zastawem dóbr królewskich, tj.całe wsi Międzychód oraz połowy wsi Ośno, Laskowo i Chrościenko (P. 1394 k. 252v). Od Jakuba Rynarzewskiego kupił t. r. za 300 zł bór zw. Wołownica oraz wyspę Ostrów na Noteci, powyżej młyna Brzoza, w kierunku wsi Oborznia (ib. k. 253v). Od wspomnianej już Anny Krotoskiej kupił t. r. za 8.000 zł jej części miasta Łabiszyna i wsie: Oborznia, obie Lubionki, Smyrzyno, Smyrzynko, Zalakowo, Dobrylewo, Królikowo, przedmieście miasta Łabiszyna, Dzierski (?), Oporowo, Kania, Mamlicze, Kanowo (Ojrzanowo?), Smogorzewo, części miasta Mrocza, wsi: Drzązno, Drzązenko, Kossow, Dębowo, Tanina, Taninka, Mysławy, Wielewieczek, Rogalino (ib. k. 267v). W r. 1540 przyłączyła się do tej transakcji Dorota z Potulic, żona Wacława Zaremby, kasztelana nakielskiego (ib. k. 379v). T. r. rajcy inowrocławscy otrzymali zezwolenie od L-go na wykup pustej wsi Michowice (?) i zapisanie na niej temu L-mu czynszu 20 grz. celem erygowania szpitala w Łabiszynie (MRPS IV, nr 20103). Dodtał t. r. konsens na wykup sołectwa we wsi Międzchód (ib., nr 6748). Od Anny Cielmowskiej, wdowy po Janie Kamieńskim, i od Katarzyny Kamieńskiej nabył t. r. części wsi Kamieniec Mały cz. Kamienieczek i Bodzaporowice (P. 1394 k. 357v; G. 32 k. 105). Od Andrzeja Pierzchlińskiego dostał t. r. wieś Wolicę w p. gnieźn. (P. 1394 k. 368). Ruchocino w p. gnieźn., wieś nabytą od Małgorzaty z Modlibożyc, żony Benedykta Miezińskiego (?), sprzedał 1541 r. za 300 grz. Andrzejowi Kretkowskiemu, wojewodzicowi brzeskiemu (N. 213 k. 88), ale już w 1542 r. nabył za 400 grz. od Macieja Ruchockiego jego części dziedziczne i zastawne w Ruchocinie Małym oraz rolę zw. Siedlisko w Ruchocinie Wielkim (G. 335a k. 270). Wojciech Ruchocki t. r. sprzedał mu również za tęż sumę i swoją część należną mu z działów z braćmi Janem i Maciejem (ib. k. 269v). Od Łukasza Karczewskiego nabył t. r. pół łana roli pustej zwanej Ciecielowskie w Karczewie p. gnieźn. (ib. k. 263v). Otrzymał 1544 r. konsens na wykup cła radziejowskiego od braci Sokołoskich (MRPS IV, nr 21348). Od Anny Ruchockiej, wdowy po Macieju Baciszewskim (?) nabył t. r. za 700 grz. połowę Wielkiego Ruchocina (G. 335a k. 305v). Od Jana Tupadlewskiego kupił 1545 r. za 1.200 zł jego części w Wielkich i Małych Tupadłach (N. 213 k. 105). Swoją część cła kościańskiego t. r. wydzierżawił za 115 grz. rocznie Andrzejowi Bojanowskiemu (P. 884 k. 193). Od Macieja ojca i Tomasza syna Konarskich kupił t. r. za 700 zł osiem łanów kmiecych, dwa łany sołeckie, ogrody i karczmę w Wąwelnie p. nakiel. (N. 213 k. 109). Wieś Dąbki w p. nakiel. sprzedał t. r. za 4.000 zł Janowi Grabskiemu, zaś wieś Wolę p. gnieźn. dał swemu bratu Jerzemu (P. 1395 k. 185v). Od panny Krystyny Orzeszkowskiej kupił t. r. za 600 zł jej części w Orzeszkowie i pustce Naczki w p. pyzdr. (ib. k. 186). Od Wincentego Zdzarowskiego kupił t. r. za 3.000 zł wsie Zdzarowita i Brudzewo p. gnieźn. (ib. k. 233). Od Doroty Orzeszkowskiej, żony Marcina Markowskiego, kupił t. r. za 1.000 grz. części w Orzeszkowie i Naczkach oraz wyderkafowe części w Kopaszycach w p. pyzdr. (G. 335a k. 313v). Około r. 1546/1547 od Jakuba Wielewickiego kupił za 600 zł części w Wąwelnie, Mirucinie i Jaszkowie w p. nakiel. (ib. k. 337). Katarzyna, żona Michała Roga Radzickiego, dała mu 1546 r. cztery i pół łany puste w Tuszkowach p. nakiel. (N. 213 k. 118v). Od Tomasza Małachowskiego Skowronka kupił t. r. za 200 zł części we wsi Małachowo Kępicz w p. gnieźn. (G. 335a k. 325). Z Walentym Brzozogajskim dokonał t. r. wymiany dóbr, dał mu wsie Zdzarowita i Brudzewo oraz części wieczyste i wyderkafowe w Karczewie, wziął zaś całą wieś Brzozogaj, części Pępic oraz połowy we wsiach Łabiszyno i Wola w p. gnieźn. (p. 1395 k. 255v). Sumy posiadane przez niego na wsiach królewskich Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i Osiek w p. inowrocł., oraz na wsi Międzychód w p. gnieźn. zostały t. r. złączone w jedną - 1.610 grz., a podanie tych wsi zapewniono dożywotnio jemu i jego synom Stanisławowi i Januszowi (MRPS IV, nr 22272). Żonie swej Barbarze Kretkowskiej dał w 1547 r. nową oprawę jej posagu 2.000 zł na następujących dobrach: Wielka i Mała Dębnica, Nowawieś, Strychowo, Brzozogaj, Zagajewo, Pępice, pustka Kopydłowo, części wsi pustej Dziećmiarki, miasto Łopienno i wsie: Łopienno, Gądecz, Wilamowo, całe części wsi Dobiejewo i Laskowo, dobra królewskie: Międzychód, Ośno, Chrościenko, Laskowy p. gnieźn. (G. 335a k. 354v). Łan pusty w Tuszkowach, kupiony od Katarzyny sprzedał t. r. za 50 zł Maciejowi Konarskiemu (N. 213 k. 126). Janowi Konarskiemu dał 1548 r. wieś Pturzec w p. bydg. w zamian za części wsi Sąsieczno Wielkie p. nakiel. (ib. k. 130, 131v). T. r. dostał zobowiązanie od Barbary, wdowy po Piotrze Małachowskim Skowronku, i jej synów Stanisława Wojciecha i Macieja, rezygnowania ich części we wsi Małachowo Kempicz za 80 zł (G. 34 k. 117v). Od Macieja Konarskiego kupił 1549 r. za 100 kop groszy dwa łany puste w Mierucinie w p. nakiel. (N. 213 k. 135). T. r. kupił za 400 grz. od Andrzeja Milińskiego połowę domu za murami Poznania, położonego obok swego ogrodu (P. 888 k. 347v). Dostał t. r. kamienicę przy ulicy Żydowskiej w Poznaniu, przypadłą skarbowi prawem kaduka po krawcu Węgrzynie (MRPS V, nr 4785). Swoją połowę Ruchocina w gnieźn. sprzedał 1551 r. za 1.200 zł Erazmowi Kretkowskiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu (P. 787 k. 10v). T. r. od Mikołaja Tupadlskiego nabył za 1.000 grz. jego połowy dóbr ojczystych we wsi Tupadły i pustce Tupadłki k. kcyń. (N. 213 k. 155v). Całe wsie Tupadły osiadłe i puste dał 1553 r. Mikołajowi Łąckiemu, sędziemu ziemskiemu kaliskiemu, w zamian za jego połowy we wsiach Łabiszynek i Wola Łabiska w p. gnieźn. (ib. k. 170v). Miał również wsie Urzazowo i Swęczyno w p. pozn. które wyderkował kapitule poznańskiej, a które w r. 1557 synowie jego wykupili za 300 grz. (P. 898 k. 977). W r. 1538 posłował do Wrocławia a potem do Innsbrucku w sprawie małżeństwa Zygmunta Augusta z arcyksiężniczką Elżbietą. W czasie odprawiania tego poselstwa L. otrzymał od cesarza Karola V tytuł hrabiego S. I. R. On i jego potomkowie pisali się potem hrabiami na Łabiszynie L-mi. Wawrzyńca Warmuntowicza, który towarzyszł mu w tej misji, on i jego bracia arcypiskup i kasztelan lędzki przyjęli w r. 1540 do herbu Prawdzic (MRPS IV, nr 6765). Wojewoda umarł w r. 1557, przed 2 VII (ib., nr 8038). Synów pozostawił trzech: Stanisława, Janusza i Jerzego. Jego córki: Elżbieta, w l. 1545-1551 żona Jana Świdwy z Szamotuł, kasztelana biechowskiego, wdowa w l. 1566-1570, Anna, w l. 1551-1555 żona Jana Krotoskiego, kasztelana rogozińskiego.
1. Stanisław, syn Janusza, wojewody poznańskiego, i Kretkowskiej, starosta inowrocławski 1556 r. (Bon.), otrzymał starostwo człuchowskie po śmierci ojca 2 VII 1557 r. (MRPS V, nr 8038). Był też t. r. sekretarzem królewskim (G. 56 k. 64). Miał 1558 r. sprawę z Maciejem, Wojciechem i Ambrożym, braćmi Kozielskimi, o wykupienie dóbr królewskich: Ośno, Laskowo oraz połowy folwarku i pustej wsi Chrościnko (G. 37 k. 227). Mandat królewski na przekazanie tych dóbr Stanisławowi i Januszowi Latalskim wydany był już w r. 1556 (G. 36 k. 132). Z tymczasowych działów z braćmi wziął 1558 r. miasto Łabiszyn i wsie przyległe: Oporowo, Ojrzanowo, Mamlicze, Kania, Smogorzewo, Oborznia Walownica, Smerzyno, Smerzynko, Zalakowo, połowę miasta Rynarzewa i część wewsi Pszczołczyno oraz wieś Zwiczyno (?), połowę miasta Pakość z połową przedmieść i całe wsie królewskie, trzymane dożywotnio Wielawieś, Buczkowo, Chrząstowo z pustką Osiek w powiatach Gnieźn., kcyń., inowrocł., bydg. (G. 37 k. 386). Od Jerzego Pilatowskiego kupił 1561 r. za 6.000 zł w. wieś Pilatowo w p. bydg. (P. 1397 k. 84v). Od brata Janusza otrzymał 13 I 1562 r. cesję jego praw do starostwa człuchowskiego (MRPS V, nr 9047). Od Stanisława, Piotra i Macieja, braci Rynarzewskich, kupił 1566 r. za 20.000 zł połowę miasta Rynarzew i części wsi: Wielkie i Małe Pszczołczyno w p. kcyń., Przyłęki i Borzenkowo w p. bydg. (N. 215 k. 57v). Osobno Marcin Rynarzewski sprzedał mu t. r. za 5.000 zł swoje części w tychże dobrach (ib. k. 58v). Od Jana Rynarzewskiego kupił t. r. za 5.000 zł jego części w Pszczołczynie (ib. k. 66). Od Śiwętosława Orzelskiego kupił 1574 r. za 4.000 zł staw zwany Hamer w borze miasta Rynarzewa (N. 215 k. 184v). Obok braci Janusza i Jerzego, współdziedzic połowy Łekna w p. kcyń. 1558 r. (G. 37 k. 310v). Wraz z nimi skwitowany 1579 r. przez Annę z Łaskowskich Chłapowską z procesu o Dziećmiarki w p. gnieźn. (P. 932 k. 289). Starostwo inowrocławskie, za konsensem królewskim z 17 XII 1592 r., scedował zięciowi Andrzejowi Czarnkowskiemu (M. K. 137 k. 496v-497v). Wsie Mamlicze i Ojrzanowo w p. bydg. dał wieczyście 1593 r. swemu zięciowi Andrzejowi Czarnkowskiemu, kasztelanowi nakielskiemu (N. 219 k. 111v). Za konsensem królewskim z r. 1592 scedował w 1593 r. starostwo inowrocławskie temuż zięciowi (Bon.; N. 219 k. 111v). Łąki zwane Nikorzyno położone koło łąk miasta Kościelca, noszących też nazwę Nikorzyno, a sięgających rzeki Noteć w p. inowrocł., sprzedał 1596 r. za 200 zł Jerzemu Zakrzewskiemu, pisarzowi grodzkiemu inowrocławskiemu (N. 219 k. 216v). Umarł 11 XII 1598 r. Jego żoną, zaślubioną 24 X 1563 r., była Georgia ks. pomorska, córka Jerzego I, księcia na Wołogoszczy, i Małgorzaty brandenburskiej, ur. 28 XI 1531 r., zmarła w styczniu 1574 r. (Gen.). Z tego małżeństwa była córka Marianna, w r. 1584 żona Andrzeja Czarnkowskiego, kasztelanica rogozińskiego (P. 942 k. 602v), z czasem wojewodę kaliskiego. W sprzeczności z tym pozostaje treść listu pisanego 6 II 1585 r. przez Stanisława Brzezinickiego do Marcina. biskupa wrocławskiego, którym donosił, iż przed óśmiu dniami w Łabiszynie odbyły się zaślubiny jedynej córki Stanisława L-go z Czarnkowskim (Mosbach, Wiadomości, s. 203).
2. Janusz, syn Janusza, wojewody poznańskiego, i Kretkowskiej, wspomniany 1557 r. (G. 36 k. 378v). Z prowizorycznego podziału dóbr, dokonanego 1558 r. otrzymał: miasto Mroczę i wsie: Kossów. Dębowo, Sąsieczno, Wiele, Drzązno, Drzązenko, Wąwelno, Tanino, Taninko, Rogalinko, Wielowiczek, Mysławy, Mirocino, pustkę Chrościnko w p. nakiel. (G. 37 k. 386). Żoną jego była 1562 r. Anna z Brudzewa, córka Mikołaja Jaranda, wojewody łęczyckiego, i Elżbiety z Sierpca (I. Kal. 27 s. 978; P. 904 k. 700), która w 1563 r. dostała od swej matki połowę wsi Niekaszyno w p. szadkowskim (P. 1397 k.278), ze swej zaś strony sprzedała matce za 3.000 zł swe części wsi Linszyno (Luszyn?) i Kijanki w p. gąbińskim (ib. k. 278v). Uczestniczył 1564 r. w wyprawie moskiewskiej (I. Kal. 29 s. 721). T. r. dał bratu Jerzemu miasto Mroczę i wsie: Wiele, Kossów, Dębowo, Drzązno, Sąsieczno, pustki Drzążenko Mysławy, Tanino, Taninko, Rogalino, Wąwelno, Wielewiczek, Mierocino w p. nakiel. (P. 1397 k. 316v). Maciejowi Studzińskiemu sprzedał wiecznością miasto Łopienno i wsie: Gądecz, Wilamowo, Międzychód, Dobiejewo, Ośno, Laskowo, pustki Chrościnko i Laskówko w p. gnieźn., zaś Maciej dał wieczyście te dobra 1566 r. Janowi Krotoskiemu, wojewodzie inowrocławskiemu (ib. k. 461). Janusz L. temu Krotoskiemu t. r. sprzedał za 13.000 zł części wsi Dębowo i całą wieś Wiele w p. nakiel. (ib. k. 520), jednocześnie zaś odkupił od niego za 30.000 tal. miasto Łopienno i wsie: Łopieńska Wola, Wilamowo, Gądecz, część wsi Dobiejewa, całą pustą wieś Laskówko w p. gnieźn. (ib. k. 520v). Mocą przywileju królewskiego, intromitowany 1566 r. do dożywocia wsi: Wola Kowalczewska, Kowale, Wierzbno i Koszuty w p. kon. (I. Kon. 13 k. 109v). Dziedzic miasta Brudzew i wsi przyległych Nowawieś i Kolnica, zastawił te dobra 1572 r. za 1.500 zł Mikołajowi Siedleckiemu (I. Kon. 16 k.232v). Nabywszy od Łukasza Latalskiego Strzeszka pewne części w Latalicach i Zaporkach w p. gnieźn., dał to 1574 r. swemu słudze Maciejowi Studzieńskiemu (P. 1398 k. 484v). Żona jego Anna z Brudzewa przeprowadziła 1576 r. z Jadwigą z Soboty, żoną Stanisława hr z Górki, wojewody poznańskiego, podział dóbr odziedziczonych po śmierci matki tej Anny a babki Jadwigi, oraz po Hieronimie z Brudzewa, wojewodzicu łęczyckim, bracie Anny a wuju Jadwigi. Otrzymała z tego działu: miasto Bieżuń z wsiami: Wojnów, Sczoki (Seroky?), Helżbiecino, Młodzino, Dąbrówki, Siedliska oraz części wsi: Bobrowo, Babcze, Myślino, Wątróbki, w p. sierpskim, ponadto dwa dwory z placami, jeden w Kaliszu, drugi w Płocku (G. 54 k. 170). W 1579 r. miasto Staw i wsie: Kościany, Krowica, Mroczki, Sobiesęki, Cieszykowo, Golinczewo oraz pustki Wawry i Chudki sprzedała szwagrowi Jerzemu L-mu. Kwitował ją Jerzy z tego zapisu rezygnacyjnego w 1580 r., kiedy był ajuż rozwiedziona z Januszem (P. 934 k. 429). Janusz swoją część sum na wsiach królewskich: Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i puste Osiek w p. inowrocł. oraz na wsi Międzychód w p. gnieźn. cedował 1590 r. bratu Jerzemu (P. 953 k. 168v). Żył jeszcze 1609 r. (G. 70 k. 30), nie żył zaś 1611 r. (G. 71 k. 263v). Anna z Brudzewa żyła jeszcze 1602 r. (ZTP 32 s. 1238), nie żyła 1611 r. (G. 71 k. 263v). Ich córki: Zofia, w r. 1602 żona Piotra Łaszcza ze Strzemielca, z czasem starosty lityńskiego, nie żyjąca już w r. 1618, Elżbieta, w r. 1611 za Baltazarem Wesslem, rozwiedziona 1611 r., wdowa 1615 r.
3. Jerzy, syn Janusza, wojewody poznańskiego, i Kretkowskiej, wspomniany 1557 r. (G. 36 k. 378v), przebywał w r. 1558 za granicami kraju i stąd działy dóbr między nim i braćmi mogły być wtedy dokonane tylko w sposób prowizoryczny. Otrzymał z nich połowę miasta Łekna i wsie: Dębnica Wielka i Mała, Brzozogaj, Pępice, Strychowo, Nowawieś, Zagajewo, Dziećmierki, oba Małachowa, Ruchocino, Orzeszkowo, Łabiszynek i Wola wraz z domami na przedmieściach Gniezna, w powiatach gnieźn., pyzdr. i kcyń. (G. 37 k. 386). Od Stanisława Roli Brunowskiego kupił w 1561 r. za 300 zł jego część we wsi Małachowo Złych Miąsic zwaną Piaskowska w p. gnieźn. (P. 1397 k. 43; 905 k. 404v). Części w Orzeszkowie i pustce Naczki w p. pyzdr. sprzedał 1564 r. za 12.000 zł Janowi i Mikołajowi braciom Spławskim Milesznej Górki (P. 1397 k. 315). Od Jana Krotoskiego, wojewody inowrocławskiego, dostał t. r. wieczystą donację miasta Mrocza i wsi: Wiele, Kossowo, Dębowo, Drzązno, Samsieczno oraz pustek Drzążenko, Mysławy, Tanino, Taninko, Rogalino, Wąwelno, Wielewiczek, Mierucino w p. nakiel. (ib. k. 357v). Na połowie swych dóbr w Dębnicy oprawił 1565 r. żonie swej Dorocie, córce Mikołaja z Kobylan, kasztelana rozpirskiego, posag jej 4.000 zł odebrany z rąk Krzysztofa Kobylańskiego (ib. k. 402). T. r. od Adama Żakowskiego kupił za 2.000 grz. połowę wsi Rzegnowo i pustek Pogorzałki oraz części wsi pustej Niewola w p. gnieźn. (ib. k. 402v). Od Pawła Bojeńskiego alias Opieckiego Gizy kupił 1566 r. za 6.000 zł części wsi Opieczki i Bojenice, dał zaś temu Bojeńskiemu w dożywaocie użytkowanie części w Rzegnowie w p. gnieźn. (ib. k. 466v, 467). Od Jana Pigłowskiego cz. Manieckiego kupił 1567 r. za 4.000 zł dwie części we wsi Brzozogaj w p. gnieźnieńskim (ib. k. 612v). T. r. sprzedał części miasta Łekna z przedmieściem Polskie Prawo za 10.000 zł Nikodemowi Łekieńskiemu, kasztelanowi krzywińskiemu (ib. k. 632v). Place, karczmy i ogrody położone na przedmieściach Gniezna sprzedał Szymonowi Żegockiemu, który został do nich wwiązany 1568 r. (G. 49 k. 207v). Siedlisko z ogrodem, gdzie rezydował Paweł Bojeński, i dwa inne siedliska oraz role z łąkami w Bojenicach, nabyte od Pawła Bojeńskiego, dał 1570 r. Maciejowi Stawskiemu, dziedzicowi w tej wsi, w zamian za część jeziora w Brzozogaju (P. 1398 k. 92). Siedlisko z ogrodem i drugie siedlisko puste koło domu Bartłomieja Bojeńskiego Gizy oraz role z łąkami w tejże wsi dał też wtedy Jakubowi Grzymisławskiemu, dziedzicowi w Bojenicach, w zamian za części w Opieczkach i za część jeziora w Brzozogaju (ib. k. 93) Małachowo Kempicz oraz inne części w Małachowie sprzedał 1571 r. za 12.000 zł Janowi, Zygmuntowi, Andrzejowi, Stanisławowi, Krzysztofowi Rafałowi i Łukaszowi Przyjemskim, synom Wojciecha, kasztelana lędzkiego (py. 110 k. 354v), a żona Dorota z Kobylan skasowała swe prawa na tych dobrach (ib. k. 356). Od Marcina ojca i Macieja syna Myślęckich kupił 1575 r. za 5.000 zł Myślęcino i części wsi pustej Niewola w p. gnieźn. (P. 1398 k. 570v). Wsie Łabiszynko i Wola oraz części wsi pustej Łabiszynko i młyn Ulęk w tej wsi w p. gnieźn. dał 1577 r. ks. Erazmowi Mieleńskiemu, kanonikowi gnieźnieńskiemu, krakowskiemu i poznańskiemu w zamian za weiś Sulino i pustkę Dzierzgoniestwo w p. gnieźn. (ib. k. 717v). Inne części w tychże dobrach kupił wtedy za 3.000 zł od Andrzeja Klonowskiego (ib. k. 718v). Jego drugą żoną była Barbara Jaruchowska, która 1578 r. kwitowała ze 100 zł Stanisława Jaruchowskiego (G. 56 k. 223v). W r. 1578 dostał Świętosławice (Bon.). Od Anny Brudzewskiej, rozwiedzionej żony brata Janusza, kupił 1579 r. miasto Staw i wsie: Kościany, Krowica, Mroczki, Sobiesęki, Cieszykowo, Golinczewo oraz pustki Wawry i Chudki (P. 934 k. 429). Miasto Skoki i wsie Łagiewniki, Oleksino oraz pustki Wola i Witkowice w p. gnieźn. sprzedał 1584 r. za 50.000 zł Franciszkowi Schoeneichowi (P. 1399 k. 264v), kupując od niego jednocześnie za 27.000 zł części wsi Krobielewo, Goraj, miasta czy wsi Lewice i Niepotrzebowo w p. pozn. (ib. k. 265v). T. r. od Schoeneicha odkupił za 50.000 zł miasto Skoki i wsie: Stawiany, Niedarzyno, Szczodrochowo, oraz wsie: Łagiewniki, Olesino i pustki Wola i Witkowice, z tym, że owe dobra jednocześnie Schoeneichowi wyderkował za 20.000 tal. sr. (ib. k. 345v), zaś miasto cz. wieś Lewice sprzedał Schoeneichowi za 5.000 zł (ib. k. 348v), a części we wsiach: Goraj, Krobielewo i Niepotrzebowo sprzedał mu za 15.000 zł (ib. k. 352). Nabyte od bratowej miasto Staw z zamkiem i przyległymi pustkami Golinczewo i Dziwidze oraz przyległe wsie: Kościany, Krowica, Mroczki, Sobiesęki oraz pustki Pajeki (?), Wawry i Chudki w województwach kaliskim i sieradzkim sprzedał t. r. Rafałowi Leszczyńskiemu, kasztelanowi śremskiemu, za 30.000 zł (ib. k.421). Od Jana Ratajskiego kupił 1586 r. za 3.000 zł części wsi Kołata w p. gnieźnieńskim (ib. k. 787). Obok braci Stanisława i Janusza, w r. 1588 współdziedzic połowy Łekna w p. kcyń. (g. 37 k. 310v). Otrzymał 23 V 1589 r. konsens królewski na wykupienie części Ośna w p. gnieźn. z rąk obecnych posesorów (M. K. 135 k. 606v, 607). Skwitowany 1589 r. przez Macieja Bala z 3.000 zł na poczet sumy 9.000 zł, stanowiącej resztę posagu 10.000 zł za córką Jerzego, Elżbietą, żoną Bala, zagwarantowanych zastawem dóbr dębnickich (P. 952 k. 444). Na mieście Skoki i na wsiach Łagiewniki, Szczodrochowo, Oleksino, Żółkowo, Witkowice, Wola, Stawiany, Niedarzyno, Zdwory w p. gnieźn. oprawił t. r. posag 20.000 zł swej synowej Annie Leszczyńskiej (R. Kal. 6 k. 177). T. r. zobowiązał się połowę pustej wsi Lubomyśle oraz trzy części wsi Sławęcino z połową brodu Ślesińskiego,z jeziorkiem Małym i górką piasczystą, dóbr nabytych od Szymona Zagórskiego, sprzedać za 4.000 zł Stanisławowi Jaruchowskiemu (P. 952 k. 408v). Córka Elżbieta zamężna Balowa dała ojcu t. r. swoje części we wsiach Parzymiechy i Jaworzyno w ziemii wieluńskiej, części dóbr bełżeckich w wojew. lubelskim oraz części dóbr kobylańskich w p. bieckim, spadłe na nią po jej zmarłej matce (P. 1400 k. 412). Od brata Janusza otrzymał 1590 r. cesję jego części sum na wsiach królewskich Wielawieś, Chrząstowo, Buczkowo i puste Osiek w p. inowrocł. (P. 953 k. 168v). Krzysztofowi Bardskiemu sprzedał 1591 r. za 5.000 zł części wsi Sławęcino i pustki Lubomyśle, jezioro zw. Małe Jezioro, Bród Śleszyński z rzeczką płynącą z Śleszyńskiego Jeziora i górkę koło Małego Jeziora we wsi Półwiodel Mały (P. 1400 k. 658). Wieś Dziećmierki i części pustej tejże nazwy oraz wieś Sulino w p. gnieźn. sprzedał t. r. za 10.000 zł Stanisławowi Jaruchowskiemu, który ze swej strony dał mu dożywotnie użytkowanie jeziora Mistrzowo w Dębnicy (ib. k. 660v, 661). Od Stanisława Grabi i żony jego Doroty Kretkowskiej kupił t. r. za 30.000 zł miasto Izbicę wsie Długie, Sokołowo i pustkę Służewo (?) z folwarkiem oraz części wsi Swiszewy w wojew. brzeskim (ib. k. 684). Inne części w tych dobrach nabył t. r. za 2.000 zł. od Wojciecha Obornickiego, spadkobiercy wuja Andrzeja Kretkowskiego (ib. k. 685v). Od córki Anny zamężej Drzewieckij otrzymał 1592 r, jej części dóbr macierzystych: Parzymiechy i Jaworzno w ziemi wieluń., dóbr bełżeckich i dóbr kobylańskich oraz te dobra, która odziedziczyła ona po śmierci ciotki swej Jadwigi z Kobylan, żony Stanisława Łubnickiego, kasztelana wieluńskiego, a więc części miasta Działoszyna i wsi: Rembielice. Szczyty, Racieszyn w p. wieluń., części wsi Kobylany, Łęki, Lubiatowa, Draganowa, Głosice (dziś Głojsce), Chiwła (dziś Iwla), Cherowa, Mszana, Dukielskie Przedmieście w p. bieckim (ib. k. 854). Dobra Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Babie, Kropodłowo, Brzozogaj, Pępice, Opieczki, Dziatkowo, Głęboczek, Mszanek oraz sumy pieniężne na dobrach królewskich Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościnko dał 1596 r. synowi Mikołajowi (P. 1401 k. 697). Jednak posesorom dóbr stołu królewskiego, Ośna i Chrościnka, nazwany jeszcze i w 1599 r. (I. Kal. 123 k. 509) i dopiero 2 V 1600 król dał zezwolenie na scedowanie przezeń synowi Mikołajowi wsi: Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościenko (M. K. 145 k. 147, 147v). Synowi Andrzejowi dał 1597 r. dożywociem wsie: Rzegnowo, Myślęcino, Strychowo, Niewola i Pogorzałki w p. gnieźn. (P. 1402 k. 467). Temuż Andrzejowi przekazał w 1598 r. miasto Skoki i wsie: Rosczyno, Stawiany, Szczodrochowo, Niedarzyno, Łagiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola w powiatach pozn. i gnieźn. (ib. k. 724v), zachowując sobie dożywocie na nich (ib. k. 726v) jak również na Dziatkowie (ib. k. 826v). Od Władysława Grodzieckiego kupił 1599 r. miasto Jędrzejewo, przylegające do Gniezna wraz z wiatrakiem za 1.800 zł (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 132). Od syna Mikołaja i jego żony otrzymał 1600 r. zobowiązanie wypłacenia 1.000 zł rocznej pensji (P. 970 k. 455). T. r. swej żonie Barbarze Jaruchowskiej zapisał dożywocie na części wsi Kołata w p. gnieźn. (P. 1403 k. 431v). Barbara t. r. dostała od pasierba Mikołaja zapis dożywotniej pensji 1.000 zł i tyleż od drugiego pasierba Stanisława (G. 66 k. 406, 406v). Jerzy synowi Mikołajowi scedował t. r. tenutę dóbr królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo, pustki Chrościnko, daną ongiś przez króla Zygmunta Augusta. Zrezygnował też z dożywocia na Dziatkowie i scedował synowi Stanisławowi zapis zastawny na mieście Jędrzejewie dany sobie przez Grodzieckiego (ib. k. 483v). Część Jędrzejewa na przedmieściu Gniezna w 1601 r. sprzedał za 2.000 zł Wojciechowi Strzałkowskiemu (P. 1404 k. 206). Wieś Kołatę sprzedał t. r. za 8.000 zł Janowi Jaruchowskiemu (ib. k. 309v). Od syna Jerzego dostał 1602 r. dożywocie wsi Łagiewniki, Oleksino, pustek Wola i Witkowice (ib. k. 755v). Żona jego otrzymała t. r. dożywocie od swego pasierba Stanisława L. na częściach wsi Rzegnowo, Myślęcino, Strychowo oraz na pustkach Pogorzałki i Niewola ( ib. k. 472). Jerzy umarł w 1609 r. (G. 70 k. 30). Jego synowie z pierwszej żony: Jerzy, Mikołaj, Stanisław i Andrzej. Córki z pierwszego małżeństwa: Anna, w l. 1598-1600 żona Adama Drzewickiego, starosty inowłodzkiego, Elżbieta, wydana w r. 1588 za Macieja Bala z Choczwi, z którym żyła jeszcze w r. 1592. Wedle Bonieckiego, była i trzecia córka, Dorota, żona 1594 r. Wawrzyńca Chlewickiego.
Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
2345[6]78910
