Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
3456[7]891011
Laborscy - Lisieccy
1) Jerzy, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobylańskiej, jak było wyżej, w r. 1589 mąż Anny Leszczyńskiej, córki Rafała, kasztelana śremskiego (R. Kal. 6 k. 177). Izbicę nabył 1591 r., a sprzedał ją 1598 r. (Bon.). Dał 1592 r. zobowiązanie swym braciom Mikołajowi, Stanisławowi i Andrzejowi, że po śmierci ojca oprawę daną przez niego pierwszej żonie zniesie i podane owej oprawie dobra odda do działów braterskich (P. 957 k. 509v). Od braci Mikołaja i Stanisława dostał 1594 r. ich dział we wsiach Parzymiechy, Jaworzno, Danków, Lipie, Szyszków i Rembielice w p. wieluń., odziedziczonych po ciotce Jadwidze z Kobylan Łubnickiej, kasztelanowej wieluńskiej. Otrzymał też od nich wszystkie ruchomości po niej (O. 1401 k. 292). Z Męcińskimugodził się o Działoszyn odziedziczony po Kobylańskich, a bracia t. r. ową ugodę potwierdzili (Bon.). Wsie: Parzymiechy, Danków, Lipie, Szyszków, Rembielice Szlacheckie, Jaworzno i folwark Słowikowo w ziemi wieluńskiej, zastawione Andrzejowi Przyjemskiemu, staroście kowalskiemu i konińskiemu, sprzedał (z wyjątkiem pięciu zbiegłych poddanych) w r. 1602 za 100.000 zł Wojciechowi (Albrechtowi) Rozenowi, staroście dorpackiemu (P. 1404 k. 759v; ZTP 27 s. 697). Jego drugą żoną była w 1603 r. Anna Siewierska, córka Stanisława, starosty ostrzeszowskiego (Py. 131 k. 76). Spisywał z nią wzajemne dożywocie 1605 r. (Ws. 204 k. 254v). Otrzymał od króla Zygmunta III 4 II 1606 r. potwierdzenie nadanego 1538 r. przez cesarza Karola V tytułu "hr. S. I. R. na Łabiszynie" (M. K. 150 k. 191-193), nie żył już 1609 r. (P. 143 k. 824). Anna z Siewierskich była 2-o v. w 1612 r. żoną Jana Kiełczewskiego (P. 988 k. 663). Żyła jeszcze 1618 r. (I. Kal. 84 s. 1269). Synowie Jerzego: Rafał, o którym niżej, Andrzej i Jerzy, obaj występowali w l. 1609-1611 (P. 143 k. 824v; G. 70 k. 387v; 71 k. 142v), obaj bezpotomni, nie żyli już 1613 r. (P. 146 k. 716). Był jeszcze syn, nieznany z imienia, pochowany jako małe dziecko 2 VII 1603 r. (LM Poznań, Św. Krzyż, protest.).
Rafał, syn Jerzego i Leszczyńskiej, wspomniany 1609 r. (P. 143 k. 824). Po śmierci swych młodszych braci nazwany 1614 r. jedynym spadkobiercą swego ojca, połowę oprawy, którą zmarła matka otrzymała od swego teścia a dziada Rafała, na mieście Skoki i na wsiach przyległych, cedował Mikołajowi z Miłosławia Górskiemu (P. 992 k. 1068). Temu bowiem Górskiemu sprzedał wtedy za 32.000 zł wsie Łagiewniki, Oleksino, Niedarzyno oraz pustki Żółkowo, Wola i Witkowice (P. 1409 k. 56). Z żoną Elżbietą Krokow cz. Krokowską, córką Ernesta, spisał wzajemne dożywocie 1621 r. (P. 1412 k. 1084v), a posag 17.000 zł oprawił jej t. r. na wsiach Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino w p. gnieźn. (ib. k. 1142). Powyższe wsie oraz Owieczki odkupił t. r. za 40.000 zł od Andrzeja Reja z Nagłowic, dworzanina królewskiego (ib. k. 1217), któremu jednocześnie sprzedał za 60.000 zł miasto Skoki oraz wsie: Stawiany, Rościno, Szczodrochowo w p. gnieźn. (ib. k. 1219). Wspólnie z żoną otrzymał 1626 r. konsens na wykup Sarnowa (Bon.). Dwór swój na przedmieściu poznańskim Garbarach sprzedał 1637 r. za 1.600 zł Barbarze z Leszna, wdowie po Władysławie Przyjemskim, podkomorzym poznańskim (P. 761 k. 333). Dla dzieci zrodzonych z Elżbiety Krokowskiej mianował 1638 r. opiekunami: tę żonę, Hieronima Broniewskiego i Wojciecha Jarochowskiego (G. 80 k. 456). Ponieważ Rzegnowo i Strychowo wyderkował 1639 r. za 20.000 zł Władysławowi Kunińkiemu (P. 1419 k. 1350), oprawę posagu żony t. r. przeniósł na Owieczki i Myślęcino (ib. k. 1342v). Wsie Owieczki i Myślęcino sprzedał w 1643 r. za 24.000 zł Stanisławowi Poklateckiemu (P. 1421 k. 212). Przyszłemu mężowi swej córki Marianny, Bartłomiejowi Koźmińskiemu, podsędkowiczowi kaliskiemu, zapisał 1650 r. dług 6.000 zł jako posag i wyprawę (G. 82 k. 255v). Rzegnowo zobowiązał się 1664 r. sprzedać za 20.000 zł córce Annie Koźmińskiej (G. 84 k. 161v). T. r. umarł i 2 XII został pochowany w Dębnicy (Bytner). Żona go przeżyła i 15 XI 1664 r. z Rzegnowa zapraszała na pogrzeb mężowego bratanka Władysława (Arch. Jednoty 6 s. 18). Synowie: Stanisław, wspomniany raz tylko 1650 r. (P. 1061 k. 98v), Jerzy o którym niżej. Córki: Anna, w r. 1644 żona Piotra z Iwanowic Koźmińskiego, podsędka ziemskiego i sędziego surrogatora grodzkiego kaliskiego, wdowa w l. 1650-1676, i Marianna, wydana w 1650 r., krótko po 26 VIII za Bartłomieja z Iwanowic Koźmińskiego, syna powyższego Piotra z jego pierwszego małżeństwa. Ojciec i syn Koźmińscy pożenili się więc z siostrami.
Jerzy, syn Rafała i Krokowskiej, w 1650 r. jeden z opiekunów dzieci Jana Bronikowskiego i Katarzyny Broniewskiej (P. 1061 k. 98v), ożenił się 1654 r. z Anną Dziembowską, biorąc za nią 13.000 zł posagu, z czego jej brat Krystian zapisał mu 10.000 zł jako dług (Ws. 56 k. 424, 425). Z tą żoną spisał wzajemne dożywocie 1655 r. (P. 1068 k. 120). Obok Krystiana ojca i Jana syna Dziembowskich był w r. 1658 pozwany przez Mariannę z Leszna Tuczyńską, podkomorzynę inowrocławską, i jej synów o zbrojny najazd na Łomnicę (P. 182a k. 282).
2) Mikołaj, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobyłańskiej, kasztelan nakielski 1632 r., mąż Katarzyny z Więcborka Zebrzydowskiej, córki Wojciecha, wdowy 1-o v. po Gabrielu Rydzyńskim, z którą spisywał dożywocie w 1596 r. (P. 1042 k. 61). Wedle zobowiązania danego przez ojca dokonał t. r. na rzecz Andrzeja z Kurozwęk Męcińskiego, kasztelana wieluńskiego, donacji swej części we wsiach: Kobylany, Łęki, Makowiska, Suliskowo (?) Głojsce, Dragonowa, Dukielskie Przedmieście, Iwla, Cherowa, Mszana, Smerczyna w p. bieckim oraz domu w Krakowie przy ulicy Grodzkiej (P. 1402 k. 202v). Od ojca dostał t. r. całe wsie: Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Zagajewo, Babie, Kropidłowo, Brzozogaj, Pępice, Opieczki, Dziatkowo, Głęboczek, Mszanek oraz sumy pieniężne na dobrach królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościnko (P. 1401 k. 697). Żonie w 1597 r. oprawił 15.500 zł posagu na połowie Dębnicy Wielkiej i Małej (P. 1402 k. 423v). Sprzedała ona t. r. swoją wieś Rudnicze w p. kcyń. za 7.200 zł Adamowi Żylickiemu (ib. k. 275). Mikołaj otrzymał od ojca 1600 r. cesję dzierżawy dóbr królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo i pustki Chrościnko (G. 66 k. 483v). Od króla dostał kosens na wykup sołectwa w Ośnie 22 V 1600 r. (M. K. 145 k. 157v). Po śmierci bezdzietnego brata Andrzeja, wspólnie z bratem Stanisławem miasto Skoki i wsie: Rościno, Stawiany, Szczodrochowo, Niedarzyno, Łgiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola w powiatach pozn. i gnieźn. sprzedali w 1601 r. za 100.000 zł bratu Jerzemu (P. 1404 k. 308). Katarzyna z Zebrzydowskich 1608 r. całe swe części dziedziczne we wsi Ninino w p. pozn. sprzedała za 2.000 zł Kasprowi Potulickiemu (P. 1406 k. 398v), a transakcja ta najwidoczniej nie doszła do skutku, bowiem owe części sprzedała 1611 r. za 2.500 zł Zofii z Potulic, żonie Andrzeja Czarnkowskiego, wojewody kaliskiego, oraz Janowi Potulickiemu (P. 1407 k. 521v). Mikołaj będąc kalwinem był w r. 1609 jedym z podpisujących protest przeciwko wydanemu przez biskupa poznańskiego zakazowi budowania zboru w Międzyrzeczu (P. 143 k. 744). Od Wojciecha Leśniewskiego kupił 1612 r. za 6.600 zł Owieczki w p. gnieźn. (P. 1408 k. 10). Od ks. Andrzeja Lipskiego, kustosza metropolitalnego gnieźnieńskiego, kupił t. r. za 900 zł wieś kapitulną pustą Kopydłowo cz. Kopydłówko w p. gnieźn., należącą do uposażenia kustodii gnieźnieńskiej (P. 1408 k. 2v). Wsie Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino, kupione za 24.000 zł od brata Stanisława, sprzedał 1617 r. za taką samą sumę Andrzejowi Rejowi z Nagłowic, dworzaninowi i sekretarzowi królewskiemu (P. 1410 k. 552v), zaś Owieczki sprzedał temuż Rejowi 1618 r. za 7.000 zł (P. 1411 k. 205). Katarzyna z Zebrzydowskich żyła jeszcze 1618 r. (G. 337 k. 414v). Mikołaj drugiej swej żonie, Katarzynie Przyjemskiej, córce Władysława, podkomorzego kaliskiego, i Barbary z Leszna krótko przed ślubem w r. 1620 oprawił posag 15.000 zł na wsiach: Dębnica Wielka i Mała, Nowawieś, Kopydłowo, Babie, Zagajewo, Pępice oraz na wolnym wyrębie w Dziatkowie (P. 1412 k. 48). T. r. otrzymał dla niej prawo wspólności na dobrach królewskich: Międzychód, Ośno, Laskowo i Chrościnko (Bon.). Wzajemne dożywocie z tą żoną spisywał 1621 r. (P. 1412 k. 850). Mianował 1622 r. opiekunami swych dzieci: żonę, jej ojca i matkę, oraz Mikołaja Łubowskiego (G. 76 k. 226v). Ponowne dożywocie z żoną spisał 1623 r. (P. 1414 k. 555v). Od Zofii, żony Zygmunta Grudzińskiego, Leonory, żona Jana Smoszewskiego, i panny Doroty, córek Piotra Czarnkowskiego, kasztelana śremskiego, kupił 1627 r. za 5.000 zł pewne pustki w dobrach Pruchnowo i Kruszewo w p. gnieźn. (P. 1415 k. 850). Umarł w 1632 r. Kazanie pogrzebowe w zborze w Dębnicy wygłoszone zostało przez superintendenta Daniela Mikołajewskiego (Estr. XXII, s. 378). Wdowa żyła jeszcze w 1641 r., kiedy zawierała kontrakt dzierżawy Dębnicy ze Zbigniewem Mielęckim (G. 80 k. 884v). Z pierwszego małżeństwa Mikołaj miał dwie córki, ZOfię i Annę. W r. 1606 mianował dla nich opiekunami: swego ojca Jerzego i brata Stanisława, Władysława Przyjemskiego, Andrzeja Grodzickiego i Mikołaja Łubowskiego (Kc. 125 k. 124v) Córce Annie zapisał 1620 r. posag 12.000 zł (P. 1004 k. 227). Wyszła ona w 1641 r. między 2 a 5 IX za Hieronima Broniewskiego i umarła w 1641 r., pochowana 11 VI. Starsza Zofia była w 1618 r. żoną Andrzeja Reja z Nagłowic, z czasem dworzanina i sekretarza królewskiego. Umarła w 1630 r., mając lat 30, pochowana w Skokach (Łukaszewicz). Synowie z drugiego małżeństwa: Władysław, Mikołaj, Jan i Aleksander (Estr. XXXII, s. 291, 292; G. 80 k. 186). Spośród nich tylko Stanisław zostawił potomstwo i o nim niżej. Władysław, wspomniany w l. 1632-1640, niewątpliwie umarł młodo. Mikołaj umarł między r. 1653 a 1655 (G. 82 k. 846v; ZTP 30 s. 1266). Jan (Jan Teofil) żył jeszcze 1655 r. (ZTP 30 s. 1266; P. 1064 k. 1211v). Najmłodszy Aleksander umarł między r. 1655 a 1659 (ib.; P. 183 k. 149).
Stanisław, syn Mikołaja, kasztelana nakielskiego, i Przyjemskiej 1649 r. od brata Mikołaja za 25.000 zł jego części w dobrach ojczystych: Dębnica Wielka i Mała, Brzozogaj, Pępice, Opieczki, Nowawieś, Dziatkowo i śpichlerz w Solcu nad Wisłą (P. 1424 k. 500v), zaś 1653 r. kupił za taką samą sumę od brata Jana jego części w tychże dobrach i dwór na przedmieściu Poznania za bramą Wrocławską, koło kościoła Św. Krzyża (P. 1066 k. 576). Mąż Barbary z Parskiego Bojanowskiej córki WOjciecha, wdowy po Władysławie Miękiskim, która w 1649 r.wspólnie z siostrą Katarzyną zamężną Rejową wieś Baworówko, spadłą po stryju Andrzeju Bojanowskim, sprzedała za 9.000 zł Adamowi Bojanowskiemu (ib. k. 761v). Z tą żoną spisywał wzajemne dożywocie t. r. (ib. k. 974v). Na okup najmłodszego brata Aleksandra (przebywającego najwidoczniej w niewoli) dał 1653 r. sumę 3.000 zł (G. 82 k. 846v). Żył jeszcze 1654 r. (G. 82 k. 891), już nie żył 1655 r., kiedy Barbara występowała jako wdowa (P. 180 k. 359). Nie żyła już i ona 1664 r. (G. 84 k. 231v). Pozostawili jedynego syna Władysława.
Władysław (raz nazwany Władysławem Kazimierzem), syn Stanisława i Bojanowskiej, ur. ok. 1652 r. Opiekę nad nim sprawował zrazu 1657 r. stryjeczny brat ojca Rafał L. (G. 82 k. 1296). Władysław, jako dziedzic Dębnicy i Brzozogaju oraz spadkobierca bezdzietnego stryja Aleksandra, był pozwany 1659 r. przez Joachima Rudigera Golcza, pułkownika brandenburskiego. Pozostawał wtedy pod opieką Andrzeja Przyjemskiego, kasztelana łęczyckiego, i Mikołaja z Nagłowic Reja (P. 183 k. 149). Reja skwitował z opieki 1668 r. (Kc. 131 k. 87v). Oprawił 1673 r. posag 12.000 zł żonie swej Izabeli Eufrozynie Mielęckiej, córce Samuela i Jadwigi Korzbokówny Zawadzkiej (P. 1426 k. 379). Dożywocie z nią spisał 1679 r. (P> 1429 k. 395v). Po ojcy był dziedzicem Dębnicy Wielkiej i Małej, Brzozogaju, Nowejwsi, Pępic, części Opieczek (G. 85 k. 70v), a także Dziatkowa (P. 1105 VII k. 10). Od Rafała Koźmińskiego i jego siostry Barbary zamężnej Ponińskiej, syna i córki zmarłej Marianny z Latalskich Bartłomiejowi Koźmińskiej, a spadkobierców ciotki Anny z Latalskich Piotrowej Koźmińskiej, kupił 1680 r. za 26.000 zł wsie Rzegnowo, Strychówko i Rzegnówko, odziedziczone po tej ciotce (P. 1102 VI k. 43). Umarł na chorobę zaraźliwą zwaną cephalalgia około 9 III 1681 r., mając 29 lat (Arch. Jednoty VIIIc 11). Wdowa od Jana Raszewskiego, skarbnika wyszogrodzkiego, kupiła 1684 r. za 24.000 zł wsie Owieczki i Mylęcino w p. gnieźn. (P. 1107 V k. 26v). Była w r. 1685 2-o v. żoną Adama Lubstowskiego, stolnika inowrocławskiego (G. 88 k. 49), z czasem starosty kruszwickiego, wreszcie kasztelana kowalskiego. Jako wdowa i po tym drugim mężu występowała 1704 r. (G. 92 k. 307). Umarła między r. 1712 a 1720 (ZTP 39 k. 985; P. 1175 k. 182). Córka Władysława i Mielęckiej, Eleonora Jadwiga, niezamężna 1686 r. (G. 88 k. 113), w l. 1691-1709 żona Rafała Lubstowskiego, kasztelanica bydgoskiego, potem 2-o v. w l. 1711-1717 za Aleksandrem Ścibor Marchockim, podsędkowiczem ziemskim kaliskim, nie żyła już 1720 r.
(1) Stanisław Jan, syn Władysława i Mielęckiej, jeszcze nieletni 1684 r. (Ws. 149 k. 172), obok braci współdziedzic Dębnicy 1685 r. (G. 88 k. 49, 113), ożenił się z Katarzyną Kąsinowską, córką Jana, sędziego surogatora grodzkiego wałeckiego, i Barbary Żychlińskiej, której w 1694 r. poprzedniej oprawy posagu 15.000 zł dodał jeszcze 10.000 zł (P. 1128 XII k. 81v). Jego drugą żoną była Eleonora Żychlińska, córka Jana, burgrabiego ziemskiego wschowskiego, i Barbary Małgorzaty Drzewieckiej, o rękę której zawierał umowę w Ossowejsieni 1 VI 1700 r., biorąc za nią w posagu 18.000 złp gotowizną oraz klejnoty wartości 1.000 zł węg. (Ws. 77 III k. 95v, 164 k. 33). Dziedzic Rzegnowa, Strychowa i Dziatkowa, żonie tej oprawił 10 V t. r. sumę posagową 18.000 zł (P. 1139 X k. 13; Ws. 93 k. 5v). W 1709 r. wspólnie z bratem Jerzym Hieronimem uczynili generalnym spadkobiercą ich fortun brata Konstantego Rafała (I. Kon. 73 k. 6v). Stanisław był również dziedzicem Owieczek i Myślęcina 1714 r. (G. 93 k. 177v). Rzegnowo i Strychowo sprzedał 1715 r. za 36.000 zł bratu Jerzemu Hieronimowi (P. 1149 I k. 291). Wyzbył się również Owieczek, Nowejwsi i Dziatkowa, chyba na rzecz Andrzeja Twardowskiego, pułkownika wojsk koronnych (Ws. 93 k. 5v). pozwany był 1717 r. przez żonę jako "mąż uciążliwy". Protestowała przeciw jego transakcji z bratem Jerzym (ws. 161 k. 99v) Żył jeszcze w 1725 r. (ZTP 44 k. 273). Umarł w mieście Kobylinie infamowany za własnoręczne zmarodowanie Wojciecha Płaczkowskiego, którego spadkobiercy pozwali 1732 r. owdowiałą Eleonorę (Kośc. 167 k. 4). Ta wdowa kwitowała 1754 r. swych bratanków Żychlińskich z sumy swego posagu 18.000 zł (Ws. 92 k. 55). Żyła jeszcze 1761 r. kiedy przez Rozbickich, dzeici swej zmarłej córki, wezwana do przedłożenia rejestru sreber i klejnotów po zmarłym mężu, oświadczyła, że nie pozostawił nic z tego. (Ws. 93 k. 5v, 185 k. 111). Córki ich: Katarzyna, ochrzcz. 23 I 1696 r., zaraz potem zmarła (LB Skoki), Zofianna Apolinara, ochrzcz. jako dziecko ośmiotygodniowe 6 X 1701 r. (LB Orzeszkowo, protest.). Ta Zofia, czasem nazywana Zofią Apolinarą, była w l. 1721-1755 żoną Wojciecha Rozbickiego. Nie żyła już 1761 r.
(2) Mikołaj, syn Władysława i Lielęckiej, wspomniany jako współdziedzic Dębnicy 1685 r. (G. 88 k. 49), Rzegnowa 1697 r. (G. 90 k. 62). Owieczki, Nowąwieś i Myślęcin wydzierżawił 1701 r. pod zakładem 6.000 małżonkom Niedrowskim (G. 91 k. 26). Bezpotomny, nie żył już 1706 r. (P. 1144 k. 89).
(3) Jerzy Hieronim, syn Władysława i Mielęckiej, wspomniany w r. 1696 jako współwłaściciel Dębnicy Wielkiej i Małej (G. 88 k. 113). Już pełnoletni 1693 r. (I. Kon. 69 k. 227v), w r. 1705 Opieczki na trzy lata wyderkował za 4.000 zł Janowi Bieganowskiemu i żonie jego Annie Jabłkowskiej, zaś Bieganowski zobowiązał się jednocześnie sprzedać mu za 5.000 zł swoje części w Bojenicach w p. gnieźn. (G. 92 k. 57, 57v). Te części Bojenic Jerzy kypił od Jana Bieganowskiego za 6.000 t. dopiero w 1710 r. (P. 1145 k. 1135). Swoją część sumy na wsi Police w p. kon., dziedzicznej Rafała Lubstowskiego, kasztelanica bydgoskiego, deportowaną przez swego zmarłego brata Mikołaja, cedował 1706 r. swej siostrze Eleonorze Jadwidze, żonie tegoż Lubstowskiego (P. 1144 k. 89). Spadkobiercą swym mianował w 1709 r. brata Konstantego Rafała (I. Kon. 73 k. 6v). Komisarz komisji poznańskiej województw wielkopolskich 1710 r. (G. 93 k. 44v). W 1711 r. występował jako dziedzic Dziatkowa, Bojenic i innych dóbr (G. 93 k. 80v). Od brata Stanisława Kupił 1715 r. za 36.000 zł Rzegnowo i Strychowo (P. 1149 I k. 291). Jego żoną była zaślubiona 3 III 1710 r. Eleonora Działyńska kasztelanka brzeska kujawska (LC Witkowo). Był 1719 r. dziedzicem czy też posesorem Żelaskowa, którą to wieś wydzierżawił pod zakładem 8.000 zł Janowi Jeziorkowskiemu (G. 94 k. 38v). Rzegnowo i Strychowo sprzedał 1720 r. za 28.000 zł Stefanowi Malczewskiemu (P. 1175 k. 182). Dziedziczny posesor dóbr Rakojady 1720 r. (P. 1178 k. 85), nie żył już 1721 r. (G. 94 k. 141v). Wdowa t. r. kwitowała Aleksandra i Jerzego braci Hazów ze sprawy o dokonywane przez nich najazdy na wieś Roszkowo, będącą w posiadaniu jej zmarłego męża (P. 1181 k. 204). Żyła jeszcze 1732 r. (G. 96 k. 458), już nie żyła 1738 r. (P. 1253 k. 248v). Synowie ich: Stanisław Jan, ur w Roszkowie, ochrzcz. 28 VI 1716 r. (LB Skoki), niewątpliwie zmarły dzieckiem, i Władysław.
Władysław, syn Jerzego Hieronima i Działyńskiej, dziedzic Bojenic, wsi pozostającej pod oprawą i dożywociem matki 1721 r. (P. 1184 k. 43v), dziedzic Pępic 1723 r. (G. 94 k. 251v). Aleksander Mycielski, podsędek ziemski sieradzki, zrzekł się 1724 r. opieki nad nim (G. 94 k. 341). Dziedzic Dębnicy 1732 r. (G. 96 k. 458). Wieś Dziatkowo sprzedał 1738 r. za 20.000 zł Ludwikowi Dorpowskiemu, pułkownikowi J. Kr. Mci (P. 1253 k. 248v). Spisał 6 IV 1739 r. punkta do kontraktu sprzedaży Dębnicy Wielkiej i Małej, Brzozogaju, Bojenic, Pępic, połowy Opieczek Katarzynie Kąsinowskiej, wdowie po Kazimierzu Cieleckim, staroście powidzkim (G. 97 k. 362v). Aktu rezygnacji tych dóbr oraz Próchnowa, Kopydłowa, Dziadkowic, Zagajewa za sumę 30.000 zł dokonał w r. 1741 (P. 1263 k. 67). Żył jeszcze 1747 r. (G. 98 k. 97v). Był bezdzietny i już nie żył 1780 r., kiedy jego siostrzeńcy i spadkobiercy Rozbiccy cedowali swe prawa po nim odziedziczone do dóbr Mielno, Nowoszyce i Starawieś w p. gnieźn. Józefowi Włostowskiemu (G. 107 k. 143). Władysław był ostanim Latalskim w Wielkopolsce.
(4) Konstanty Rafał, syn Władysława i Mielęckiej, współdziedzic Dębnicy 1686 r. (G. 88 k. 49), dał 1708 r. zapis 200.000 zł Zofii Lubstowskiej, żonie Jana Pawła Szygowskiego, starosty kruszwickiego (P. 1144 k. 353v) i został przez nią 1709 r. z owej sumy skwitowany (G. 93 k. 7).
3)Stanisław, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobylińskiej, wspomniany 1592 r. (P. 957 k. 510v), nabył 1598 r. Izbicę, którą 1599 r. sprzedał Czosnowskiemu (Bon.). Zaślubił 1598 r., krótko po 4 VI, Jadwigę z Budzisławia Wysocką, córkę Stanisława, za którą miał przyobiecany posag 2.000 zł (I. Kon. 28 k. 495). T. r. działała ona w imieniu sych poddanych z Osieka Małego i Dęby w p. kon. (ib. k. 694), zaś w r. 1602 swoje części we wsiach Kiełczewo Weśrzednie i Zabłocie w p. kon. sprzedała za 5.000 zł Marcinowi Kiełczewskiemu. Była dziedziczką Budzisławia (I. R. D. Z. Kon. 18 k. 142). Stanisław wspólnie z bratem Mikołajem odziedziczone po bracie Andrzeju miasto Skoki z przyległymi wsiami sprzedał 1601 r. za 100.000 zł bratu Jerzemu (P. 1404 k. 308) Budzisław w 1607 r. sprzedał Tylickiemu, a kupił w r. 1608 Skarbanów (Bon.). Żeniąc się po raz drugi z Marianną z Wierzbna Rydzyńską, córką Gabriela i Katarzyny Zebrzydowskiej, krótko przed ślubem, 9 IX 1609 r. dał zobowiązanie jej bratu Adamowi, iż oprawi jej posag 10.000 zł na połowie swych dóbr, to jest na mieśice Izbicy z przyległościami, wyłączając od owej oprawy wsie Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino (G. 70 k. 256). Dokonał tego w 1610 r., oprawiając 11.000 zł na mieście Izbicy i na wsiach: Ślazowe, Długie, Sokołowo, Skarbanów i na częściach wsi Świeszewy, Chotel oraz na pustce Tymień w p. przedec. T. r. spisał też z żoną dożywocie (P. 1407 k. 89, 176v). W 1612 r. wwiązany do wsi Śiwętosławice, Skasino, Sarnów, kupił 1613 r. Nowąwieś od Jana Badka (Bon.). Sumę dłużną zmarłemu ojcu przez nie żyjącą już Annę z Brudzewskich Latalską, a przysądzoną w procesie toczonym przeciwko Elżbiecie Latalskiej, rozwiedzionej żonie Baltazara Wessla, i dzieciom Piotra Łaszcza, to jest córce i wnukom tej Brudzewskiej, cedował w 1611 r. Stefanowi Ziemięckiemu (G. 71 k. 263v). Skasował 1617 r. opiekę ustanowioną dla swych dzieci zrodzonych z Wysockiej (G. 74 k. 155). T. r. Rzegnowo, Strychowo i Myślęcino sprzedał za 24.000 zł bratu Mikołajowi, a żonie na Izbicy z przyległościami ponowił oprawę posagu, ale tym razem w wysokości 22.000 zł (P. 1410 k. 509v, 511). Kupił też t. r. od Adama Lubońskiego za 6.000 zł jego części w Małym Osieku w p. kon. (ib. k. 432). Nie żył już w 1620 r., kiedy opiekunem jego córek, urodzonych z Wysockiej, był ich stryj Mikołaj L. (P. 1004 k. 219). Nie żyła wtedy również i żona jego, która umarła w Gdańsku bezdzietnie (bon.). Z córek, Marianna była w l. 1620-1632 żoną Jana Heninga Pudwelsa, ZOfia, w r. 1621 żona Gabriela Rydzyńskiego, wdowa po nim 1632 r., 2-o v. w l. 1632-1641 za Mikołajem Sokołowskim, kasztelanicem gostyńskim, z czasem cześnikiem inowrocławskim. Była jeszcze i trzecia córka, Dorota, ale umarła dzieckiem (Bon.). Dobra po Stanisławie, to jest miasto Izbica i wsie: Ślazowo, Długie, Sokołowo, Skarbanowo, część wsi Śiweszewy oraz pustki Tymień i Pasieka zostały podzielone pomiędzy dwie siostry. Marianna w 1621 r. swoją część dała mężowi Pudwelsowi, który też t. r. odkupił od Zofii Rydzyńskiej jej część, płacąc 30.000 zł (P. 1412 k. 696, 760v).
4) Andrzej, syn Jerzego, wojewodzica poznańskiego, i Kobyłańskiej wspomniany 1592 r. (P. 957 k. 510v). W 1596 r. potwierdzał zapis donacyjny ojca na rzecz Andrzeja Męcińskiego, kasztelana wieluńskiego (P. 1402 k. 202v). Otrzymał od ojca 1598 r. miasto Skoki oraz wsie: Roszcynno, Stawiany, Szczodrochowo, Niedarzyno, Łagiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola w powiatach pozn. i gnieźn. i z tego Skoki, Rosczynno, Stawiany, Szczodrochowo i Niedarzyno dał ojcu w dożywocie, a na wsiach Łagiewniki, Oleksino, Żółkowo, Witkowice i Wola oprawił posag 11.000 zł żonie swej Dorocie Karnkowskiej, córce Jana, kasztelana lędzkiego (ib. k. 724v, 725, 726v). Żył jeszcze 1600 r. (G. 66 k. 525), umarł postrzelony w Poznaniu (Bon.), i spadek po nim brali 1601 r. bracia (P. 1404 k. 308). Wdowa poślubiła 2-o v. w Łowienku 11 XII 1605 r. Jerzego a Lubieńca Niemojewskiego (Kopia pobożnej pamięci), a potem 3-o v. za Hieronimem Walewskim, 4-o v. za Benedyktem Witosławskim. Już nie żyła 1645 r. (ZTP 29 s. 2161).
IV. Jerzy, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Skockiej, otrzymał kasztelanię lędzką 25 XI 1535 r. (MRPS IV, nr 17946). Z działu z bratem Januszem wziął 1527 r. połowę miasta Skoki (P. 1393 k. 174v). Jako dziedzic części Skoków pozwany był 1534 r. przez Wojciecha Grzymisławskiego (G. 262 k. 93v). Od brata Janusza dostał 1536 r. jego połowy we wsi Oleksino (P. 1394 k. 33). Od Wincentego Skockiego kupił t. r. za 1.500 zł jego część w Skokach (ib. k. 50), a od Jana i Wincentego Skockich otrzymał wtedy cesję części w tym mieście, która dostała się im po śmierci brata Jakuba (ib. k. 53). Od Bieniasza Wysockiego kupił t. r. za 400 grz. część wsi Wysoka w p. gnieźn. (ib. k. 57). Od Macieja Pląskowskiego cz. Skrzteuszewskiego i jego synów Jana i Wojciecha kupił 1537 r. za 300 grz. ich część w Skrzetuszewie (ib. k. 112). Od Krzysztofa Niedarzyńskiego kupił t. r. za 1.500 grz. pustą wieś Niedarzyno w p. gnieźn. (ib. k. 119v). Za zezwoleniem królowej Bony jako tenutariuszki dóbr rogozińskich otrzymał 1538 r. prawo wybierania w mieście Skoki połowy cła rogozińskiego (MRPS IV, nr 19262). Od Piotra i Jana Łosińskich, wedle zobowiązania danego przez ich ojca, zmarłego już Andrzeja, kupił 1539 r. za 2.700 zł wieś Stawiany i pustkę Szczodrochowo w p. gnieźn. (ib. k. 324v). Inne części w tychże wsiach kupił od Stanisława Łosińskiego za 2.600 zł. w r. 1540 (ib. k. 376v). T. r. kupił od Macieja Skrzetuszewskiego czwartą część w Skrzetuszewie p. gnieźn. (ib. k. 404). Od swej owdowiałej matki otrzymał 1540 r. dom na Piaskach za murami Poznania (ib. k. 398v). Od Jerzego Rogaczewskiego kupił t. r. za 600 grz. wieś Kinno w p. gnieźn. (ib. k. 390v). Tomaszowi i Michałowi braciom Wysockim dał 1542 r. swoje części w Wysokiej oraz swoją bliższość do tej wsi w zamian za połowy wsi Oleksino i Żółkowo, dopłacając do tego 550 zł. (G. 335a k. 265v). Od Stanisława i Andrzeja braci Lubomyślskich t. r. kupił sposobem syderkafu za 217 zł ich części we wsiach Lubomyśle, Mikorzyno i Sławęcino w p. kon. (G. 264 k. 23; 335a k. 272). Od Jana i Andrzeja braci lubomyślskich kupił 1543 r. za 600 zł częśc w Sławęcinie w p. kon. (P. 1395 k. 63v, 79), a w r. 1544 od Stanisława Lubomyślskiego za 1.000 zł jego częśc w tejże wsi (ib. k. 155). Od Piotra Łosińskiego kupił 1543 r. za 600 zł. części wsi Pawłowo (ib. k. 64v). Od Jakuba Lubomyślskiego kupił 1644 r. za 800 zł jego czwarte części we wsiach Lubomyśl i Mikorzyno p. kon. (ib. k. 144v). Części Lubomyśla wymienił 1545 r. ze Stanisławem Lubomyślskim za część Mikorzyna, dopłacając mu 100 zł (ib. k. 183v). Od brata Janusza dostał t. r. wieś Wolę w p. gnieźn. (ib. k. 185v). Od ks. Franciszka Pawłowskiego kupił t. r. za 30 grz. część wsi Pawłowo (ib. k. 203). Od Łukasza Golczewskiego kupił t. r. za 700 zł połowę stawu i jeziora we wsi Lubomyśle (ib. k. 239v). Na sejmie krakowskim 30 III 1547 r. dostał prawem dziedzicznym wsie: Sarnowo, Skasino i Świętosławice w p. przedec., trzymane dotąd przez Annę Zaksińską (MRPS IV, nr 22754) jego żonę. Od Szymona Zagórskiego, dostał 1549 r. wieczystą rezygncję jeziora zwanego Małe Jezioro, Śleszyńskiego Brodu z rzeczką płynącą z jeziora Ślesińskiego we wsi Półwiesek Mały w p. kon. (P. 1395 k. 439v). Żona jego Anna Zaksińska, wdowa 1-o v. po Stanisławie Jaruchowskim, swoją oprawę otrzymaną od pierwszego męża na Śiętosławicach, Sarnowie, Skasinie w p. przedec. i Kaczewie w p. brzes. dała t. r. obecnemu mężowi (ib. k. 454). Od Jakuba Lubomyślskiego Jerzy L. kupił 1550 r. za 800 zł części w Sławęcinie i Mikorzynie (P. 889 k. 133). Od Adama i Piotra braci Skockich kupił 1551 r.za 3.000 zł ich części miasta Skoki (P. 1395 k. 602v). Części wsi Orzeszkowo i pustki Raczki w p. pyzdr. sprzedał za 12.000 zł Janowi i Mikołajowi braciom Spławskim, którzy 1554 r. zostali do nich wwiązani (Py. 179 k. 636v). Umarł w 1556 r. (Bon.). W r. 1557 do dóbr po nim pozostałych, to jest do wsi: Łagiewniki, Oleksino, Wola, Witkowice, Stawiany, Pawłowo, Niedarzyno, Szczodrochowo, do miasta Skoki i do połowy wsi Skrzetuszewo intormitowana została wdowa mocą danego jej przez męża 20 III 1549 r. zapisu (G. 36 k. 4). Anna z Zaksina dała 1558 r. zobowiązanie swej córce Annie, wdowie po Stanisławie Jaruchowskim, kasztelanie konarskim, iż po zakończeniu toczonej z Piotrem Zaksińskim sprawy o wsie Sierpów i Konary w p. łęczyc. części tych wsi lub przezyski na nich zrezygnuje jej (G. 37 k. 447). Dożywocie wsi królewskich Świętosłaiwce, Sarnowo i Skasino za konsensem królewskim z 14 IV 1564 r. cedowała 1569 r. synowi Mikołajowi (MRPS V, nr 9409; G. 49 k. 227). Żyła jeszcze 1573 r. (G. 52 k. 52v). Prócz wspomnianej wyżej córki Jerzy L. miał z Zaksińskiej dwóch synów Mikołaja i Jerzego.
1. Mikołaj, syn Jerzego, kasztelana lędzkiego, i Zaksińskiej, wraz z bratem pozostawał 1557 r. pod opieką Jana Sierakowskiego, kasztelana lędzkiego, i Krzysztofa Grzymułtowskiego (P. 898 k. 259). Obaj zostali t. r. wwiązani do wsi Pawłowo, którą ojciec ich kupił od Macieja Pawłowskiego (G. 36 k. 73v). Połowę wsi pustej Skrzetuszewo sprzedał Krzysztofowi Głębockiemu, który 1562 r. został do tej wsi intromitowany (G. 41 k. 96v). Wsp. lnie z bratem dostał 1564 r. od Małgorzaty Jaruchowskiej, wdowy po Macieju Łubowskim, zobowiązanie, iż w imieniu własnym i synów rezygnuje im wieczyście za 500 zł wieś Lubomyśle (G. 43 k. 230v). W imieniu własnym i brat dał 1567 r. sołectwo we wsi Włokna w p. gnieźn. Janowi Zbyszewskiemu (P. 1397 k. 561). Bratu Jerzemu dał 1568 r. zobowiązanie, iż w przyszłych działach przypuści go do połowy dóbr zarówno ojczystych jak i królewskich (Kc. 116 k. 726). Obaj ci bracia zobowiązali się 1573 r. płac pusty na Piaskach, przedmieściu Poznania, sprzedaż za 500 zł. Krzysztofowi Iwieńskiemu (G. 52 k. 52v). Mikołaj już po śmierci brata w r. 1574 dopełnił tego zobowiązania (ib. k. 429v). Żył jeszcze 1577 r., kiedy wyderkował za 8.000 zł za Łagiewniki Jerzemu L., wojewodzicowi poznańskiemu (P. 1398 k. 719). Już nie żył 1578 r. (G. 56 k. 162v), a spadek po nim brali bracia stryjeczni, wojewodzice poznańscy (P. 942 k. 520v).
2. Jerzy, syn Jerzego, kasztelana lędzkiego, i Zaksińskiej, zapisał 1568 r. dług 900 zł córkom Stanisława Jaruchowskiego, kasztelana konarskiego (G. 49 k. 142v). Żył jeszcze 26 IV 1573 r. (G. 52 k. 124), a w r. 1574 mowa o nim jako o zmarłym niedawno (ib. k. 48). Zob. tablice 1-2
Z powyższymi nie umiem związać w jedną całość genealogiczną Latalskich mieszkających w XVIII wieku w Wielkopolsce wschodniej, którzy legitymowali się w początkach XIX wieku przed senatem w Królestwie Polskim jako " hrabowie z Łabiszyna Latalscy". Elżbieta z Łabiszyna (Latalska?), żona Floriana Wojnowskiego 1671 r. Elżbieta, żona Mikołaja Zabłockiego, oboje już nie żyli 1708 r. Jan Stanisław, chorąży rożański, ożeniony z Katarzyną Spinkówną, nie żył już 1708 r., kiedy jego syn Antoni Józef "hrabia z Łabiszyna L." zobowiązał się iż żonie swej Teodorze Mariannie Rozdrażewskiej, córce Aleksandra i Katarzyny Imiałkowskiej, oprawi posag w grodzie kaliskim lub sieradzkim na połowie swych dóbr Rutka i Kurówka w wojew. wołyńskim (Kośc. 310 s. 107). W imieniu swej żony i nieletnich dzieci zmarłego Aleksandra Rozdrażewskiego procesował 1711 r. ks. Franciszka Pawłowskiego, dziedzica dóbr Podgór i Wysokie (I. Kal. 157 s. 193). Był w r. 1713 towarzyszem i deputatem chorągwi pancernej Potockiego kasztelana kamienieckiego (I. Kon. 73 k. 168). Dziedzic wsi Lubień w wojew. sieradzkim, na połowie swych dóbr oprawił 1725 r. swej żonie 4.000 zł posagu (ib. 161 s. 316). Marianna, matka chrzestna 11 V 1751 r. (LB Mikorzyn). Zofia, żona Aleksandra Strzegockiego, oboje już nie żyli 1776 r. Bogumił nie żył już 1785 r., kiedy wdowa po nim Jadwiga Gąsiorowska, córka Marcina i Barbary Pawłowskich, cedowała prawa spadkowe po swych dziadkach ze strony ojca Elżbiecie Przeradzkiej. Córka Bogumiła i jej, Estera, cedowała jednocześnie owej Przeradzkiej spadek po swym ojcu (I. Kal. 225 k. 212).
Michał Antoni, dziedzic Grzmucina w p. radom., regent 1754 r., pisarz grodzki radomski 1752 r., już nie żyjący w r. 1782 (Ws. 102 k. 13), z żony Jadwigi Korytkowskiej miał
@tablica
@tablica
Przeglądanie 694 pozycji zakresu Laborscy - Lisieccy.
3456[7]891011
