Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
277278279280[281]282283284285
Laborscy - Lisieccy
IV. Jerzy, syn Janusza, kasztelana gnieźnieńskiego, i Skockiej, otrzymał kasztelanię lędzką 25 XI 1535 r. (MRPS IV, nr 17946). Z działu z bratem Januszem wziął 1527 r. połowę miasta Skoki (P. 1393 k. 174v). Jako dziedzic części Skoków pozwany był 1534 r. przez Wojciecha Grzymisławskiego (G. 262 k. 93v). Od brata Janusza dostał 1536 r. jego połowy we wsi Oleksino (P. 1394 k. 33). Od Wincentego Skockiego kupił t. r. za 1.500 zł jego część w Skokach (ib. k. 50), a od Jana i Wincentego Skockich otrzymał wtedy cesję części w tym mieście, która dostała się im po śmierci brata Jakuba (ib. k. 53). Od Bieniasza Wysockiego kupił t. r. za 400 grz. część wsi Wysoka w p. gnieźn. (ib. k. 57). Od Macieja Pląskowskiego cz. Skrzteuszewskiego i jego synów Jana i Wojciecha kupił 1537 r. za 300 grz. ich część w Skrzetuszewie (ib. k. 112). Od Krzysztofa Niedarzyńskiego kupił t. r. za 1.500 grz. pustą wieś Niedarzyno w p. gnieźn. (ib. k. 119v). Za zezwoleniem królowej Bony jako tenutariuszki dóbr rogozińskich otrzymał 1538 r. prawo wybierania w mieście Skoki połowy cła rogozińskiego (MRPS IV, nr 19262). Od Piotra i Jana Łosińskich, wedle zobowiązania danego przez ich ojca, zmarłego już Andrzeja, kupił 1539 r. za 2.700 zł wieś Stawiany i pustkę Szczodrochowo w p. gnieźn. (ib. k. 324v). Inne części w tychże wsiach kupił od Stanisława Łosińskiego za 2.600 zł. w r. 1540 (ib. k. 376v). T. r. kupił od Macieja Skrzetuszewskiego czwartą część w Skrzetuszewie p. gnieźn. (ib. k. 404). Od swej owdowiałej matki otrzymał 1540 r. dom na Piaskach za murami Poznania (ib. k. 398v). Od Jerzego Rogaczewskiego kupił t. r. za 600 grz. wieś Kinno w p. gnieźn. (ib. k. 390v). Tomaszowi i Michałowi braciom Wysockim dał 1542 r. swoje części w Wysokiej oraz swoją bliższość do tej wsi w zamian za połowy wsi Oleksino i Żółkowo, dopłacając do tego 550 zł. (G. 335a k. 265v). Od Stanisława i Andrzeja braci Lubomyślskich t. r. kupił sposobem syderkafu za 217 zł ich części we wsiach Lubomyśle, Mikorzyno i Sławęcino w p. kon. (G. 264 k. 23; 335a k. 272). Od Jana i Andrzeja braci lubomyślskich kupił 1543 r. za 600 zł częśc w Sławęcinie w p. kon. (P. 1395 k. 63v, 79), a w r. 1544 od Stanisława Lubomyślskiego za 1.000 zł jego częśc w tejże wsi (ib. k. 155). Od Piotra Łosińskiego kupił 1543 r. za 600 zł. części wsi Pawłowo (ib. k. 64v). Od Jakuba Lubomyślskiego kupił 1644 r. za 800 zł jego czwarte części we wsiach Lubomyśl i Mikorzyno p. kon. (ib. k. 144v). Części Lubomyśla wymienił 1545 r. ze Stanisławem Lubomyślskim za część Mikorzyna, dopłacając mu 100 zł (ib. k. 183v). Od brata Janusza dostał t. r. wieś Wolę w p. gnieźn. (ib. k. 185v). Od ks. Franciszka Pawłowskiego kupił t. r. za 30 grz. część wsi Pawłowo (ib. k. 203). Od Łukasza Golczewskiego kupił t. r. za 700 zł połowę stawu i jeziora we wsi Lubomyśle (ib. k. 239v). Na sejmie krakowskim 30 III 1547 r. dostał prawem dziedzicznym wsie: Sarnowo, Skasino i Świętosławice w p. przedec., trzymane dotąd przez Annę Zaksińską (MRPS IV, nr 22754) jego żonę. Od Szymona Zagórskiego, dostał 1549 r. wieczystą rezygncję jeziora zwanego Małe Jezioro, Śleszyńskiego Brodu z rzeczką płynącą z jeziora Ślesińskiego we wsi Półwiesek Mały w p. kon. (P. 1395 k. 439v). Żona jego Anna Zaksińska, wdowa 1-o v. po Stanisławie Jaruchowskim, swoją oprawę otrzymaną od pierwszego męża na Śiętosławicach, Sarnowie, Skasinie w p. przedec. i Kaczewie w p. brzes. dała t. r. obecnemu mężowi (ib. k. 454). Od Jakuba Lubomyślskiego Jerzy L. kupił 1550 r. za 800 zł części w Sławęcinie i Mikorzynie (P. 889 k. 133). Od Adama i Piotra braci Skockich kupił 1551 r.za 3.000 zł ich części miasta Skoki (P. 1395 k. 602v). Części wsi Orzeszkowo i pustki Raczki w p. pyzdr. sprzedał za 12.000 zł Janowi i Mikołajowi braciom Spławskim, którzy 1554 r. zostali do nich wwiązani (Py. 179 k. 636v). Umarł w 1556 r. (Bon.). W r. 1557 do dóbr po nim pozostałych, to jest do wsi: Łagiewniki, Oleksino, Wola, Witkowice, Stawiany, Pawłowo, Niedarzyno, Szczodrochowo, do miasta Skoki i do połowy wsi Skrzetuszewo intormitowana została wdowa mocą danego jej przez męża 20 III 1549 r. zapisu (G. 36 k. 4). Anna z Zaksina dała 1558 r. zobowiązanie swej córce Annie, wdowie po Stanisławie Jaruchowskim, kasztelanie konarskim, iż po zakończeniu toczonej z Piotrem Zaksińskim sprawy o wsie Sierpów i Konary w p. łęczyc. części tych wsi lub przezyski na nich zrezygnuje jej (G. 37 k. 447). Dożywocie wsi królewskich Świętosłaiwce, Sarnowo i Skasino za konsensem królewskim z 14 IV 1564 r. cedowała 1569 r. synowi Mikołajowi (MRPS V, nr 9409; G. 49 k. 227). Żyła jeszcze 1573 r. (G. 52 k. 52v). Prócz wspomnianej wyżej córki Jerzy L. miał z Zaksińskiej dwóch synów Mikołaja i Jerzego.
1. Mikołaj, syn Jerzego, kasztelana lędzkiego, i Zaksińskiej, wraz z bratem pozostawał 1557 r. pod opieką Jana Sierakowskiego, kasztelana lędzkiego, i Krzysztofa Grzymułtowskiego (P. 898 k. 259). Obaj zostali t. r. wwiązani do wsi Pawłowo, którą ojciec ich kupił od Macieja Pawłowskiego (G. 36 k. 73v). Połowę wsi pustej Skrzetuszewo sprzedał Krzysztofowi Głębockiemu, który 1562 r. został do tej wsi intromitowany (G. 41 k. 96v). Wsp. lnie z bratem dostał 1564 r. od Małgorzaty Jaruchowskiej, wdowy po Macieju Łubowskim, zobowiązanie, iż w imieniu własnym i synów rezygnuje im wieczyście za 500 zł wieś Lubomyśle (G. 43 k. 230v). W imieniu własnym i brat dał 1567 r. sołectwo we wsi Włokna w p. gnieźn. Janowi Zbyszewskiemu (P. 1397 k. 561). Bratu Jerzemu dał 1568 r. zobowiązanie, iż w przyszłych działach przypuści go do połowy dóbr zarówno ojczystych jak i królewskich (Kc. 116 k. 726). Obaj ci bracia zobowiązali się 1573 r. płac pusty na Piaskach, przedmieściu Poznania, sprzedaż za 500 zł. Krzysztofowi Iwieńskiemu (G. 52 k. 52v). Mikołaj już po śmierci brata w r. 1574 dopełnił tego zobowiązania (ib. k. 429v). Żył jeszcze 1577 r., kiedy wyderkował za 8.000 zł za Łagiewniki Jerzemu L., wojewodzicowi poznańskiemu (P. 1398 k. 719). Już nie żył 1578 r. (G. 56 k. 162v), a spadek po nim brali bracia stryjeczni, wojewodzice poznańscy (P. 942 k. 520v).
2. Jerzy, syn Jerzego, kasztelana lędzkiego, i Zaksińskiej, zapisał 1568 r. dług 900 zł córkom Stanisława Jaruchowskiego, kasztelana konarskiego (G. 49 k. 142v). Żył jeszcze 26 IV 1573 r. (G. 52 k. 124), a w r. 1574 mowa o nim jako o zmarłym niedawno (ib. k. 48). Zob. tablice 1-2
Z powyższymi nie umiem związać w jedną całość genealogiczną Latalskich mieszkających w XVIII wieku w Wielkopolsce wschodniej, którzy legitymowali się w początkach XIX wieku przed senatem w Królestwie Polskim jako " hrabowie z Łabiszyna Latalscy". Elżbieta z Łabiszyna (Latalska?), żona Floriana Wojnowskiego 1671 r. Elżbieta, żona Mikołaja Zabłockiego, oboje już nie żyli 1708 r. Jan Stanisław, chorąży rożański, ożeniony z Katarzyną Spinkówną, nie żył już 1708 r., kiedy jego syn Antoni Józef "hrabia z Łabiszyna L." zobowiązał się iż żonie swej Teodorze Mariannie Rozdrażewskiej, córce Aleksandra i Katarzyny Imiałkowskiej, oprawi posag w grodzie kaliskim lub sieradzkim na połowie swych dóbr Rutka i Kurówka w wojew. wołyńskim (Kośc. 310 s. 107). W imieniu swej żony i nieletnich dzieci zmarłego Aleksandra Rozdrażewskiego procesował 1711 r. ks. Franciszka Pawłowskiego, dziedzica dóbr Podgór i Wysokie (I. Kal. 157 s. 193). Był w r. 1713 towarzyszem i deputatem chorągwi pancernej Potockiego kasztelana kamienieckiego (I. Kon. 73 k. 168). Dziedzic wsi Lubień w wojew. sieradzkim, na połowie swych dóbr oprawił 1725 r. swej żonie 4.000 zł posagu (ib. 161 s. 316). Marianna, matka chrzestna 11 V 1751 r. (LB Mikorzyn). Zofia, żona Aleksandra Strzegockiego, oboje już nie żyli 1776 r. Bogumił nie żył już 1785 r., kiedy wdowa po nim Jadwiga Gąsiorowska, córka Marcina i Barbary Pawłowskich, cedowała prawa spadkowe po swych dziadkach ze strony ojca Elżbiecie Przeradzkiej. Córka Bogumiła i jej, Estera, cedowała jednocześnie owej Przeradzkiej spadek po swym ojcu (I. Kal. 225 k. 212).
Michał Antoni, dziedzic Grzmucina w p. radom., regent 1754 r., pisarz grodzki radomski 1752 r., już nie żyjący w r. 1782 (Ws. 102 k. 13), z żony Jadwigi Korytkowskiej miał
@tablica
@tablica
syna Ignacego, wylegitymowanego w Galicji 1804 r. Jerzy, piszący się z Łabiszyna, regent grodzki radomski 1762 r., elektor Stanisława Augusta 1764 r. z wojew. sandomierskiego, mąż Anny Gołuchowskiej. Aleksander, elektor tegoż któla z wojew. sieradzkiego, starosta lubiński 1771 r., ojciec Dominika Władysława, któremu senat Królestwa Polskiego przyznał tytuł hrabiowski 1824 r. (Uruski). Tomasz, podczaszyc żydaczewski, dziedzic Zdzierżnej Woli (?), wsi kupionej 1788 r. od Głowackich, mąż Marianny WOlskiej, z której syn Jan, dziedzic Zdzierżnej Woli, wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1840 r. (ib.).
Latalscy h. Sulima z Latalic w p. gnieźn., gałąź Łagiewnickich. Strzeszek z Łagiewnik syn Włodka zwanego Wałachem, kasztelana rogozińskiego skwitowany 1449 r. przez Małgorzatę, wdowę po Ojerzu z Małych Świnarek, z kaucji poręczycielskiej na 65 zł. w., danej za zmarłego ks. Jakuba Kota z Dębna, dziekana gnieźnieńskiego (G. 7 k. 47v). On i jego rodzeni bracia, ks. Wojciech i Piotr, mieli 1459 r. termin z Maciejem ze Skrzetuszewa (ib. k. 184v). Na połowie części należnej sobie z działów z tymi braćmi we wsiach Łagiewniki, Olesino, Żółkowo w p. gnieźn. oprawił 1464 r. posag 100 grz. swej żonie Klarze Konotopskiej (P. 1383 k. 260). W zawieraniu układu działowego między nim i jego bratem Piotrem 1465 r. pośredniczyli arbitrzy (G. 20 k. 88). Połowy Oleksiny i Żółkowa (Zukowa?) w 1493 r. sprzedał za 220 grz. Mikołajowi Wysockiemu (P. 1387 k. 190), zaś oprawę 100 grz. posagu żony swej Heleny (!) Konotopskiej przeniósł na połowę Łagiewnik (ib. k. 190v). Nie ma pewności, czy owa Helena identyczna z wymienioną wyżej Klarą. Może była to druga żona Strzeszka? Jan Piątka z Grzybowa, syn Mikołaja, poręczył mu 1494 r. za swą matkę Katarzynę, obecnie żonę 2-o v. Stanisława Słabocha Grzybowskiego, iż zrezygnuje Strzeszkowi za 10 grz. swe części wsi Wierzejcze w p. gnieźn., odziedziczone po matce Elżbiecie (G. 16 k. 69v). Bracia Strzeszka, Piotr i Wojciech, dziedzice w Przesiece, poręczyli 1495 r. za jego Jana, " niegdy Łagiewnickiego", iż uwolni połowy we wsiach Łagiewniki, Oleksino i Żółkowo, sprzedanych przez niego Januszowi Latalskiemu, kasztelanowi biechowskiemu (G. 16 k. 107). Strzeszek połowę Łagiewnik dał 1497 r. Januszowi Latalskiemu w zamian za całą wieś Latalice i za części w Bodzaporowicach w p. gnieźn. (P. 1383 k. 136v). Na połowie Latalic oprawił t. r. posag 100 grz. żonie Helenie (ib. k. 140v). T. r. nazwany "niegdy Łagiewnickim" zapisywał dług Maciejowi Myślęckiemu cz. Raszkowskiemu (G. 17 k. 24). T. r. jedną grzywnę czynszu rocznego z Latalic sprzedał za 15 grz. kapitule gnieźnieńskiej (A. Capit.), a na wyprawę wołoską, będąc już w bradzo podeszłym wieku, wysłał za siebie syna Jakuba (St. Pr. Pol. Pomn. VII, s. 296). Jeden łan osiadły w Bodzaporowicach zastawił 1499 r. za 10 grz. Januszowi Latalskiemu, nazwanemu przy tej okazji Łagiewnickim (G. 18 s. 10). W 1500 r. występował Strzeszek jako Łagiewnicki cz. Latalski, a raz jako Latalski z Latalic (G. 24 k. 79v, 98v), jednak aż do śmierci przeważnie pisano go Łagiewnickim (P. 786 s. 216, 243; 863 k. 342; 866 k. 271; 1389 k. 73v; G. 24 k. 270v). Wraz z żoną Heleną części wsi Wierzejcze w p. gnieźn. sprzedał 1500 r. za 20 grz. Mikołajowi Modliszewskiemu (P. 1389 k. 93v). W 1515 r. dwa łany w Latalicach wyderkował za 20 grz. zięciowi Mikołajowi Wolanowskiemu, mężowi swej córki Zofii (P. 1392 k. 54v). Zdaje się, iż żył jeszcze 1518 r. (G. 335a k. 47). Syn Strzeszka Jan. Była jeszcze jedna córka Urszula, w l. 1494-1527 za Zbożnym (Auktem) Owieczkowskim, Strzeszek w 1494 r. zobowiązał się uiścić 20 zł węg. swemu zięciowi Owieczkowskiemu (G. 16 k. 61).
Jan, syn Strzeszka Łagiewnickiego i Konotopskiej, pisany zrazu Łagiewnickim lub Łagiwnickim cz. Latalskim, potem najczęściej tylko Latalskim, częśto z dodatkiem ojcowego imienia w charakterze imioniska. O jego transakcji z r. 1495, poręczonej przez stryjów, było już wyżej. Od Piotra Jemielińskiego kupił 1518 r. za 30 grz. folwark na przedmieściu Gniezna, na " Targowisku" (G. 335a k. 47). Na połowie swych części w Bodzaporowicach oprawił 1527 r. posag 250 zł żonie Barbarze Głębockiej, córce Mikołaja (P. 1393 k. 145v). Albo Jan miał przed Barbarą inną jeszcze żonę, albo małżeństwo z tą Barbarą zostało zawarte znacznie wcześniej, bowiem w 1529 r. córka jego Helena była zamężna za Wojciechem Popowskim (ib. k. 287). Jan skwitował 1530 r. Mikołaja Głębockiego z 100 zł posagowych swej żony (G. 29 k. 75v). Od Jana i Stanisława braci Kamieńskich kupił 1531 r. za 40 grz. części ich i brata ich Mikołaja w Bodzaporowicach (ib. k. 204v). Ta transakcja została ponowiona 1537 r. (P. 1394 k. 99v). T. r. Jan całą wieś Latalice, części w Bodzaporowicach oraz jezioro Lednica wraz z sumą zastawną 200 zł, zapisaną sobie na tym jeziorze, dał swym synom urodzonym z Głębockiej, Mikołajowi, Andrzejowi i Łukaszowi. Jednocześnie dla tych synów i dla córek Doroty i Anny mianował opiekunami matkę ich, Macieja Wojnowskiego i Przecława Głębockiego (P. 1394 k. 131v). Wszystkie wspomniane wyżej dobra Andrzej w imieniu własnym i Łukasza dał 1546 r. wieczyście ojcu (G. 335a k. 326), ten zaś owe dobra dał t. r. na dożywocie swej żonie, ponawiając jednocześnie ich donację na rzecz synów, tym razem jednak tylko Andrzeja i Łukasza. Mikołaj zapewne już wtedy nie żył (G. 335a k. 334, 334v). Był w l. 1554-1557 burgrabią gnieźnieńskim (p. 1396 k. 219v, 424; G. 36 k. 1, 77, 132). Skasował 1558 r. rezygncję Latalic, Bodzaporowic i sumy 200 zł zabezpieczonych na jeziorze, dokonaną na rzecz synów (P. 899 k. 149). Jan wraz z synem Andrzejem Latalice, Małe Zaporki i jezioro królewskie Lednica, to jest ową zapisaną sumę 200 zł dał 1560 r. synowi Łukaszowi (P. 1396 k. 847v), a Barbara z Głębockich owe dożywocie na tych dobrach cedowała temu synowi (P. 902 k. 45v). W 1567 r. Jan i syn jego Łukasz prawo patronatu ołtarza w kaplicy Bożego Ciała w katedrze gnieźnieńskiej, uposażonej wsią Siemianowo, dali Stanisławowi Sędziwojowi Czarnkowskiemu, referendarzowi koronnemu (P. 1397 k. 606, 606v). Nie żył już 1596 r. (P. 915 k. 668v). Owdowiała Barbara Głębocka pozwana była 1569 r. przez Strzałkowskich o niedopuszczenie ich do wwiązania się w Latalice i Zaporki z tytułu należnej im sumy 1926 zł (P. 915 k. 352v). Trzech synów Jana już wymieniłem, był jeszcze jeden czwarty Franciszek, może najstarszy i być może nie pochodzący z małżeństwa z Głębocką. O Andrzeju, Łukaszu i Franciszku zob. niżej. Miał Jan osiem córek: Helena była 1529 r. żoną Wojciecha Popowskiego, 2-o v. w l. 1534-1543 Jana Dębickiego, Dorota, w l. 1545-1562 za Andrzejem Kowalskim, Anna 1-o v. w 1554 r. żona Bartłomieja Myślęckiego, 2-o v. 1562-1588 Piotra Drwalewskiego, Małgorzata wyszła 1-o v. w 1557 r., krótko po 1 III, za Gabriela Jemiołkowskiego, była wdową po nim w l. 1561-1562, 2-o v. w l. 1564-1593 żona Macieja Rożnowskiego, Katarzyna, w l. 1562-1571 za Klemensem Wodeckim cz. Grzybowskim, Magdalena, w r. 1566 żona Jana Modrzewskiego, wdowa po nim 1568 r., Elżbieta i Ludmiła. Te dwie ostatnie jako panny dojrzałe kwitowały 1580 r. Macieja Strzałkowskiego z 30 zł długu (G. 58 k. 324v). Elżbieta, w l. 1581-1585 była żoną Jana Luczylińskiego, Ludmiła była jeszcze panną (P. 936 k. 590, 591v).
1. Andrzej, syn Jana i Głębockiej, pozwany 1557 r. o zabicie uczciwego Macieja Wróbla ze Stęszewa, poddanego Łukasza Gułtowskiego, przez dzieci tego Macieja (G. 36 k. 208v). Od brata Łukasza otrzymał 1560 r. zobowiązanie pod zakładem 200 zł, iż kiedy przyjdzie do działów, otrzyma od tego brata połowę Łatalic i część Bodzaporek, które to dobra Łukasz nabył od ojca i brata Andrzeja (G. 39 k. 420). Wspólnie z tym bratem Łukaszem zobowiązali się t. r. dać po 300 zł posagów siostrom Katarzynie, Magdalenie, Elżbiecie, Ludmile,jeszcze niezamężnym (ib. k. 420v). Miał nabyte pewne role w Siemianowie, wsi należącej do uposażenia kanonika gnieźnieńskiego Piotra Wolskiego. Umarł w 1562 r. (G. 41 k. 626v, 637v). Z nieznanej mi żony miał córkę Patronellę (Piotruszę), skwitowaną 1566 r. przez szl. i sław. Andrzeja Grzymisławskiego, obywatela i burgrabiego grodzkiego gnieźnieńskiego (G. 46 k. 29). Jeszcze niezamężna, procesowała 1584 r. Macieja Strzałkowskiego, bezprawnego posiadacza połowy Latalic i części Bodzaporek (G. 274 k. 299). W 1585 r. była żoną Łukasza Bielickiego cz. Żółeckiego, a nie żyła już 1588 r.
2. Łukasz, syn Jana i Głębockiej, zwany też Strzeszkiem, jak widzieliśmy otrzymał od ojca i brata Andrzeja 1560 r. ich wieś Latalice oraz części w Małych Bodzaprkach wraz z jeziorem królewskim Lednica trzymanym w sumie 200 zł (P. 1396 k. 847v) i t. r. był do tych dóbr wwiązany (G. 39 k. 372). Po śmierci brata Andrzeja został 1562 r. skwitowany przez wykonawcę testamentu ks. Jerzego Suskiego, kanonika kruszwickiego i plebana kościoła Św. Piotra za murami gnieźnieńskim, poborcy dochodów kanonickich Piotra Wolskiego z 10 grz długu za dziesięcinę ręczną z ról nabytych przez zmarłego brata w Siemianowie, wsi stanowiącej uposażenie tego kanonika (G. 41 k. 637). Swoją część we wsi Zaporowice cz. Zaporki (tj. Bodzaporki) wyderkował 1566 r. za 1.000 zł szwagrowi Janowi Modrzewskiemu (P. 1397 k. 462), a 1567 r. sprzedał mu te dobra za 2.000 zł (ib. k. 576v). T. r. sprzedał mu też za 2.000 zł Latalice (ib. k. 631v). Ale w 1569 r. jako dziedzic części we wsiach Latalice i Zaporki pozwany był przez swego siostrzeńca Andrzeja Myślęckiego (P. 915 k. 668v). Żył jeszcze 1588 r. (P. 949 k. 380). Bezpotomny, nie żył 1596 r. (P. 1401 k. 719).
3. Franciszek zwany Strzeszkiem, syn Jana, na połowie sołectwa we wsi Siemianowo oraz siedliska i domu za murami Gniezna oprawił 1547 r. posag 50 grz. żonie Dorocie Węgorzewskiej, córce Wojciecha zw. Kula (G. 335a k. 336v). Jako posesora sołectwa w Siemianowie mieniono go słtysem siemianowskim (G. 52 k. 197v). W 1558 r. już nie żył, a owdowiała Dorota, teraz już 2-o v. żona Pawła Rębieńskiego, skwitowała swego ojca Wojciecha Węgorzewskiego Kulę z majątku rodzicielskiego (G. 37 k. 271). Synowie: Maciej, Jan i Wojciech. Maciej w imieniu własnym oraz braci Jana i Wojciecha kwitował 1571 r. Szymona Żegockiego z zarządu ich domu i budynków na przedmieściu Gniezna (G. 51 k. 439). Swoją część sołectwa w Siemianowie sprzedał 1577 r. za 80 zł Stanisławowi Strzałkowskiemu (p. 1398 k. 703v).
Jan, syn Franciszka, pisany zazwyczaj Latalskim, ale jeszcz czasem Latalskim cz. Łagiewnickim, zapisał 1574 r. dług 10 zł Stanisławowi Strzałkowskiemu (G. 52 k. 197v). Sprzedał 1577 r. swoją połowę sołectwa w Siemianowie za 75 grz. temuż Strzałkowskiemu (P. 1398 k. 701v). Jako spadkobierca swej siostry rodzono-stryjecznej Petroneli L. zamężnej Bielickiej, w imieniu własnym i stryja Łukasza sprzedał 1588 r. całe części Latalic, Zaporek Wielkich oraz sumę 200 zł na jeziorze królewskim Lednickim za 3.000 zł Maciejowi Strzałkowskiemu (P. 1400 k. 218v). Jego żoną była 1591 r. Dorota Mikołajewska (P. 956 k. 844). Prawo patronatu ołtarza w katedrze gnieźnieńskiej, obecnie w posiadaniu ks. Marcina Strzałkowskiego, wieś Siemianowo stanowiącą uposażenie tego ołtarza oraz dobra odziedziczone po ojcu i stryjach Andrzeju i Łukaszu dał 1596 r. swemu krewnemu Maciejowi Strzałkowskiemu. Wyłączył jednak sołectwo w Siemianowie, odziedziczone po bracie Wojciechu (P. 1401 k. 719). Z żoną dożywocie spisywał 1597 r. (P. 1402 k. 505). Od Jana Kowalskiego kupił wyderkafem t. r. za 260 zł na trzy lata część we wsi Żołcze Stare w p. gnieźn. (ib. k. 491v). Dorota była wdową już 1599 r. (G. 66 k. 5). Żyła jeszcze 1605 r. (P. 970 k. 80v), nie żyła już 1608 r. (P. 980 k. 130v). Zob. tablicę.
@tablica
Może z tej rodziny pochodzili: Stanisław, występujący 1503 r. jako brat wujeczno-rodzony Aleksandry, żony Jana Krzyżanowskiego (P. 1389 k. 271v). Szlachetna Dorota Gorzycka, córka Szymona, tkacza poznańskiego, i szlachetnej Agnieszki Gorzyckiej, wdowa po szlachetnym Tomaszu L., w r. 1514 żona pracowitego Stanisława, kmiecia z Gorzyc (P. 1392 k. 19v).
Latkowscy ze Śląska. Nie wiem, czy wszyscy tu wymienieni stanowili jedną rodzinę byli bowiem również Latkowscy h. Ostoja z Latkowa w p. radziejowskim i ci mogli również pojawiać się w Wielkopolsce. Piotr L. z Zborowa kwitował 1447 r. za pięciu grzywien Mikołaja z Wtorku, niegdy z Sośnicy (Py. 11 k. 298v). Szymon z Latkowa, mąż Katarzyny, której w 1471 r. zeznał 15 grz. posagu jej rodzony brat Mikołaj z Osieka (Py. 16 k. 81v). Mikołaj L., mąż Anny, która wraz z siostrą Katarzyną, wdową po Janie Poklatowskim (?), w asyście stryja Feliksa Klichowskiego , dwa i pół łany roli pustej w Pioruszycach sprzedała za 30 grz. Andrzejowi Pioruskiemu (I. i D. Z. Kal. 2 k. 45). Michał L. ojciec Anny, w l. 1534-1539 żony Macieja Terlęskiego (G. 335a k. 178v; 32 k. 82). Mikołaja L. z ziemi śląskiej pozwali 1546 r. bracia Benedykt i Marcin Chełstowscy o sumę 50 grz. (I. Kal. 9 k. 123v). Wojciech już nie żył 1557 r., kiedy to wdowa po nim Helena Gałęska kwitowała swego brata Marcina z dóbr pozostałych po rodzicach, a ten zapisał jej 20 grz. długu (I. Kal. 22 k. 260). Helena skwitowała 1558 r. tego brata z 20 grz. (ib. 23 s. 713). Córce zmarłego Wojciecha, Dorocie, oprawił 1557 r. posag 20 grz. jej mąż Piotr Gorzycki (I. i D. Z. Kal. 6 k. 478). Maciej z księstwa śląskiego żenił się 1596 r. z Urszulą Turską cz. Jaroszewską, córką Bartłomieja, i na krótko przed ślubem, 12 II zapisał mu jej brat Mikołaj sumę 200 zł długu jako posag (I. Kal 63 k. 180, 180v). T. r. Maciej skwitował swego szwagra z 150 zł na poczet powyższej sumy posagowej (ib. k. 366). Anna L. cz. Gołkowska, w l. 1605-1611 żona Krzysztofa Buszkowskiego. Jadwiga L., w l. 1612-1618 wdowa po Stanisławie Głoskowskim cz. Pruślińskim.
Jan, nie żyjący już 1664 r., mąż Małgorzaty Roszkowskiej, córki Stanisława i Anny Gołęskiej, miał syna Wawrzyńca, którego żona Zofia Głoskowska kwitowała 1649 r. Feliksa Kotlińskiego, dziedzica części w Głoskach, z prowizji od swej sumy posagowej 200 zł, zabezpieczonej na tej wsi (I. Kal. 115 s. 1241). Była córką Bartłomieja Głoskowskiego. T. r. kwitowała również Piotra Parczewskiego, dziedzica wsi Westrza i Parczewo, z 100 zł na poczet 200 zł (ib. k. 1328). Wawrzyniec jako jedyny spadkobierca ciotecznego brata Wojciecha Głowackiego, kwitował 1669 r. z 50 zł Annę Czekanowską, żonę Władysława Tarchalskiego (ib. 129 k. 1265). Żył jeszcze 1680 r., kiedy jako jedyny spadkobierca babki macierzystej, Anny z Gałęskich Roszkowskiej, kwitował z 200 zł Marcina Rapackiego, obecnego dziedzica Chotowa (I. Kal. 140 k. 114). Jego synem był Jan, w r. 1678 mąż Anny Łozińskiej, który w 1680 r. wydzierżawił część Czchór od Jana Komaskiego (ib. 140 k. 73), a 1681 wspólnie z żoną kupił od Komaskiego i jego żony Ewy Chwalęckiej części w tej wsi za 150 zł. (ib. k. 403). Już w r. 1682 oboje Latkowscy części wsi Czachóry zwane Stawszczyzna sprzedali za 200 zł Aleksandrowi Podkockiemu (ib. k. 539). Jan żył jeszcze 1695 r. (LB Droszew). Jego córka Marianna, ur. w Gniazdowie, ochrzcz 12 IX 1678 r. (LB Skalmierzyce), syn Tomasz, jako jedyny spadkobierca ojca, kwitował 1719 r. Pawła Rossowskiego z 1.100 zł (Py. 157 k. 8). Zob. tablice.
@tablica
Katarzyna i jej mąż Jan Borzymowski już nie żyli oboje 1717 r.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
277278279280[281]282283284285
