Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
281282283284[285]286287288289
Laborscy - Lisieccy
W połowie XV wieku dziedziczyli w częściach Leszcz bracia Jan i Stanisław, nie wiem czy również Pomianowie. Drugi z nich żył jeszcze w 1464 r., kiedy to wspólnie ze swym bratankiem Mikołajem kwitował klasztor w Lądzie (Kon. 2 k. 39v). Jan kupił 1450 r. od Jaranda z Grabia, wojewody sieradzkiego, półtora łana we wsi Dziwisze (?) (P. 1381 k. 8)., dając w zamian za to łany we wsi kamionka w p. kon. i dopłacając sumę 500 grz. Jedncześnie sprzedali wojewodzie swoje części w Piorunowie i Kamionce synowie tego Jana, bracia niedzielni Mikołaj i Stanisław (ib. k. 91). Był jeszcze i trzeci syn Jan. Bracia Jan i Mikołaj dali w 1462 r. dwa łany w Trzebuchowie i dopłatę 18 grz. Jarandowi z Trzebuchowa w zamian za jeden łan z ćwiercią w Leszczachp. kon. (P. 1384 k. 98). Wszyscy trzej bracia, dziedzice w Leszczach, przeprowadzili 1464 r. działy braterskie. Starszy z nich, Mikołaj wziął połowę wsi Skarbki i Kiszewy, Stanisław połowę Ogorzelczyna i Smoliny, wreszcie Jan Laskowiec (P. 1383 k. 266).
Mikołaj L. z Kiszew, syn Jana, miał 1464 r. termin z Janem z Powiercia (Kośc. 2 k. 43v). W 1469 r. zwany Kiszewskim (P. 1385 k. 15v). Sługę Mikołaja L. z Kiszew, Jakuba Borowskiego skwitował 1473 r. z czterech grzywien Piotr z Wyszyny (I. i R. Kon. 1 k. 17v). Mikołaj żył keszcze 1476 r. (ib. k. 86). Zabity został przed r. 1486, w którym arbitrzy ugodzili o głowę brata Stanisława, przy okazji tego morderstwa również poranionego, z Marcinem Grzybowskim (Kon. 3 k. 10). Miało to miejsce może około 1482 r., bowiem wtedy brat Stanisław pisany był z Kiszew.
Stanisław, syn Jana, odbierał 1461 r. przysięgę od Stanisława z Woli, łowczego gnieźnieńskiego, skałdaną w imieniu własnym i syna, że ani nie zlecił synowi go ograbić, ani też syn grabieży tej nie dopuścił się (Kon. 2 k. 2). Może jednak ten Stanisław identyczny ze wspomnianym wyżej Stanisławem stryjem? Stanisław kwitował 1462 r. braci z Rusocic z 50 grz. zapisanych sposobem wyderkafu na połowie wsi Skarbki (ib. k. 36). T. r., dziedzic Piotrunowa, pozwany był przez Jana Korytkowskiego, któremu za 340 grz. sprzedał był swoją część w Ogorzelczynie (ib. k. 30v). Żonie swej Sulachnie oprawił 1464 r. na połowie części w Ogorzelczynie posag 400 grz. (P. 1383 k. 266). Stanisław L. z Ogorzelczyna wspólnie ze swymi braćmi Mikołajem i Janem "Kiszewskimi" sprzedał 1469 r. za 80 grz. Maciejowi Świnieckiemu z Wielkiego Liśca ich dom w Koninie, trzeci od kościoła parafialnego (P. 1385 k. 15v). Od Mikołaja Skarzynowskiego, dziedzica w Turach, nabył 1470 r. za 100 grz. jego prawa do dóbr i sum Macieja Świnieckiego we wsiach Wielki Lisieci Modla oraz w sołectwie w Liścu p. kon. (ib. k. 90v). T. r. intromitowany do dwóch łanów we wsi Węglewo p. kon. w sumie dłużnej 20 zł należnej od Benedykta z Węglewa (Kośc. 2 k. 133). Macieja Świnieckiego pozywał o najazd (ib. k. 152). W 1476 r. pisany z Ogorzelczyna i Górzyna (I. Kal 2 k. 410v). Tę drugą wieś trzymał trzyletnim zastawem od Katarzyny, wdowy po Wojciechu Raszkowskim, i od jej syna Jana (ib. k. 433v) Nazwany dziedzicem Kiszew 1482 r., zapewne i w spadkowej części po bracie Mikołaju (I. i R. Kon. 1 k. 135v). W l. 1483-1487 występował jako dziedzic Piotrunowa (ib. k. 138v; Kon. 3 k. 16). Pozwał 1487 r. Katarzynę, córkę zmarłego Jana Raszkowskiegoz Żyrnik i Wygańczyc (I. Kal 3 k. 400). Nie żył już w 1489 r., kiedy wdowa po nim Dorota otrzymała od swej matki Katarzyny Suchorzewskiej wdowy po Wojciechu Raszkowskim, połowę posagu wniesionego przez tę matkę na miasto i wieś Raszkowo (P. 1387 k. 113). Swoją oprawę 200 grz. posagu i 200 grz. wiana, zapisane jej przez męża na wsi Górzno w p. kal., sprzedała 1497 r. za sumę 400 grz. swemu drugiemu mężowi Stanisławowi Sobockiemu Duszce (P. 1383 k. 155). Jako wdowa i po tym drugim mężu, posag 200 grz. na Górznie sprzedała 1516 r. za takąż sumę Piotrowi Wolickiemu, nazwanemu przy tej okazji bratem jej (P. 1392 k. 84). Po jej śmierci dziedziczyła 1528 r. w Górznie "siostrzenica rodzona z siostrzenicy rodzonej", Anna z Tęczyna księżna raciborska, dziedziczka Pleszewa (I. i D. Z. Kal. 2 k. 129).
Jan, syn Jana, trzeci z braci, występował 1464 r. (Kon. 2 k. 44). Jak widzieliśmy, t. r. w działach z braćmi otrzymał Laskowiec, wówczas też przez braci formalnie na jego rzecz zrezygnowany (P. 1383 k. 266v). Widzieliśmy też wyżej, że Jan Kiszewski, brat rodzony Mikołaja i Stanisława, żył jeszcze 1469 r. (P. 1385 k. 15v). T. r. Jan na swej ojcowskiej połowie w Laskowcu oprawił żonie Sądce 300 grz. posagu (P. 1385 k. 14v). Zamordowany, nie żył już w 1475 r., kiedy wdowa po nim Sądka (może Szyszyńska?) miała termin z Andrzejem Grabienickim, a potem kwitowała z główszczyzny z 20 zł konwenet lędzki i z części owej główszczyzny tegoż Grabienickiego, cześnika kaliskiego (Kon. 2 k. 66, 164 , 169v). Z powyższymi danymi nie do pogodzenia jest fakt, iż pod r. 1462 znajdujemy w księdze konińskiej zapis, mocą którego Mikołaj, syn zamordowanego w Sługocinie Jana L., działający w asyście styrja Stanisława L., kwitował z głowy ojca opata i konwent w Lądzie (ib. k. 39). Jedyne wytłumaczenie to mylne umieszczenie wkładki z tym zapisem pod r. 1462. Owdowiała Sądka w 1475 r. brała w zastaw od ks. Mikołaja, dziedzica w Rudziczy i plebana w Strzałkowie, w sumie długu 20 grz. jego część ojczystą w Rudziczy (ib. k. 68). Kwitowała 1489 r. tego ks. Mikołaja z jednej grzywny czynszu rocznego (I. Kon. 1 k. 188v). Synami Jana byli Michał i Mikołaj, córką Agnieszka. Ta, wydana 1489 r. za Michała Ruchockiego, późniejszego burgrabiego konińskiego, pozwana była t. r. przez Jana Korytkowskiego o uiszczenie 20 grz., które był mu winien jej rodzony, zmarły już, stryj Stanisław Leski (Kon. 3 k. 40v; I. Kon. 1 k. 189). Ponieważ Agnieszka występowała 1494 r. w asyście swego dziada Unisława Szyszyńskiego i wuja Jana z Szyszyna (P. 1388 k. 39v), śmiało można przyjąć, iż jej matką była Szyszyńska. Czy była nią jednak właśnie ta wyżej wspomniana Sądka, czy ewentualnie inna poprzednia a mnie nieznana żona Jana, nie wiem. Agnieszka w 1499 r. była już wdową po Ruchockim, a w 1500 r. była 2-o v. za Janem Lisieckim, któremu wniosła Kiszewy. Te Kiszewy odziedziczyła po swym stryju Stanisławie, wobec tego, iż jej bracia pomarli niewątpliwie młodo i bezdzietnie (Kon. 3 k. 10, 48v; 4 k. 91). Żyła jeszcze w 1539 r. Jej potomkowie Lisieccy pisali się od wsi Kiszewy z Kiszew Lisieckimi (zob.).
Michał i Mikołaj, synowie Jana, wspólnie z rodzonymi stryjami Mikołajem i Stanisławem oświadczyli gotowość 1476 r. odebrania od konwentu w Lądzie sumy 20 grz. (I. i R. Kon. 1 k. 86). W ich imieniu Jan z Łubowa, miecznik kaliski, kwitował 1481 r. z głowy ich ojca konwent lędzki (I. Kon. 1 k. 128v). Nic więcej o nich nie wiem i, jak już pisałem, zapewne pomarli młodo, a napewno nie pozostawili potomstwa.
Przecław z Leszcz, nie żyjący w 1480 r., miał syna Jana i córkę Annę, w l. 1479-1482 żonę Mikołaja Pąchowskiego. Jan, dziedzic w Leszczach, zeznał 1479 r. za swego szwagra Pąchowskiego sumę 10 grz. posagu jego bratanicy Annie Pąchowskiej, żonie Stanisława Kurowskiego (I. u R. Kon. 1 k. 109). Skwitowany 1480 r. przez szwagra z 80 grz. posagu swej siostry (ib. k. 119), żył jeszcze 1483 r. (ib. k. 138v).
Paweł Leski, Lesczski miał termin 1486 r. z ks. Andrzejem i jego bratankiem Mikołajem z Ossowca (G. 22 k. 48). Ten Paweł, dziedzic w Ossowcu w p. gnieźn., w 1490 r. otrzymał od Doroty i Barbary, córek zmarłego Pawła Ossowskiego, ich dobra rodzicielskie w Ossowcu (G. 15 k. 47). Zeznał 1491 r. sumę 30 grz. dziedzicom w Gałczynie (G. 15 k. 85v). Piotr, Wojciech, Wawrzyniec, bracia, i Jan, bratanek ich, dziedzice w Gałczynie, skwitowali 1494 r. Pawła L., dziedzica w Ossowcu, z 30 zł w., stanowiących posag ich zmarłej siostry Małgorzaty, żony zmarłego Wojciecha z Ossowca (G. 16 k. 88). Paweł nie żył już 1499 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna wraz ze swym niedzielnym synem Janem została pozwana przez Dorotę i Jadwigę z Ossowca o zajęcie ich dóbr rodzicielskich w Ossowcu (G. 24 k. 48). Wdowa nabyła 1500 r. wyderkafem za 21 grz. od Michała Powidzkiego trzy łny w Budzisławiu Kościelnym w p. gnieźn. (P. 1389 k. 94v). Wspólnie z synem Janem skwitowana 1504 r. przez Wojciecha Pomorzańskiego z dziewięciu wiarduków rocznego czynszu (G. 25 k. 560v). Jan, pisany czsem Leskim a czasem Ossowskim, dziedzic w Ossowcu, kwitował 1501 r. Mikołaja Ossowskiego z jednej grzywny długu (G. 18 s. 322). Pozwany 1508 r. przez Wojciecha Pomorzańskiego (G. 19 k. 42v). Miał braci, bowiem w 1574 r. zobowiązał się część w Ossowcu, należną mu z działów z nimi, sprzedać za 30 zł wyderkafem Mikołajowi Palędzkiemu (ib. k. 534v). T. r. na połowie swych części w tej wsi oprawił 77 grz. posagu żonie swej Annie, już 2-o v. żona Jana Jarmolińskiego (?), swoją oprawę na Ossowcu wyderkowała za 77 grz. Mikołajowi Palędzkiemu, dziedzicowi w Gozdyninie (P. 1392 k. 100v). Może jedym z braci Jana był Mikołaj, którego żona, już jako wdowa, całą swoją część ojczystą (!) w Ossowcu sprzedała 1516 r. za 200 grz. ks. Janowi z Iwanowic, kanonikowi gnieźnieńskiemu (G. 335a k. 38v).
Jan Ossowski, syn Mikołaja Leszckiego, dostał 1500 r. zapewnienie uiszczenia sobie przez Mikołaja Ossowskiego po jednej grzywnie przez trzy lata (G. 24 k. 58). Andrzej L., już nie żyjący w 1508 r., kiedy córka jego Katarzyna, mająca prawo bliższości po zmarłym stryju Janie Ossowskim, została pozwana przez Stanisława Słowikowskiego. Temu Słowikowskiemu zmarły Ossowski zobowiązał się był uwolnić sprzedane mu części pustki w Suszewie (?) p. gnieźn. (G. 24 k. 345). Chyba ta sama Katarzyna L. w 1514 r. w asyście Jana Ossowskiego wuja i Macieja L. brata stryjeczno-rodzonego, całą swoją część w Wąwelnie p. nakiel. sprzedała za 30 grz. Mikołajowi Słupskiemu (N. 213 k. 20). Synowie zmarłego Stanisława Słowikowskiego z Suszewa toczyli z nią sprawę 1524 r. (P. 869 k. 63).
Maciej L. nabył 1514 r. wyderkafem za 36 zł w. od swojej żony Barbary Błogowskiej, wdowy 1-o v. po Wojciechu Iwieńskim, jej oprawę na trzech osiadłych łanach w Dębionku p. nakiel. (N. 213 k. 17v). Łan roli siadłej w tejże wsi wyderkował t. r. za 12 grz. Maciejowi Błogowskiemu (ib. k. 18v). Od Jana Broniewskiego nabył 1516 r. za 30 grz. wyderkafem jego prawo do trzech łanów w tej wsi (ib. k. 25). Od żony swej nabył 1532 r. wyderkafem za 30 grz. część w Dębionku, oprawioną jej w 120 grz. (ib. k. 13) i t. r. otrzymał od niej dożywocie oprawy 30 grz. jej posagu, dane jej na części Dębionka przez jej pierwszego męża (ib. k. 24). W 1535 r. nabył znów za 30 grz. ów wyderkaf części Dębionka, oprawnej swej żonie (ib. k. 54v). T. r. na swej oprawie Barbara dała wyderkafem 35 zł swemu rodzonemu bratu Wincentowi Sławianowskiemu cz. Czeszewskiemu (ib. k. 49v). Na wykupienie tego wyderkafu mąż dał jej 35 zł, które z kolei ona jemu w 1538 r. wyderkowała (ib. k. 69v), a Maciej już po jej śmierci wyderkował w 1539 r. ten zapis za 30 grz. temuż Sławianowskiemu (P. 1394 k. 264). Ten sam, czy może inny Maciej L. z pow bydgoskiego winien był 1566 r. 200 zł Wawrzyńcowi Turzyńskiemu (G. 47 k. 282).
Mikołaj L. zwany Kiełbasa, ojciec Katarzyny, której mąż Gniewomir Młodowski, dziedzic w Młodzinie w p. kcyń. (Młodocinie?), oprawił jej 1518 r. posag 200 grz. (G. 335a k. 48). Barbara L., matka Piotra Dębińskiego z Dębionka 1526 r. (N. 213 k. 75). Piotr L., stryj sióstr Dźwierszczeńskich 1532 r. (ib. k. 23v). Katarzyna, w l. 1532-1555 żona Michała Radzickiego Roga, część w Śleszynie w p. bydg., spadłą na nią po jej matce Helenie Przebądowskiej, sprzedała 1532 r. za 400 zł Janowi pilatowskiemu (ib. k. 20v). W 1534 r. występowała w asyście stryja Macieja Ostrowskiego (ib. k. 42v).
Katarzyna, w l. 1550-1563 wdowa po Andrzeju Nieniewskim zw. Giza z powiatu kaliskiego. Mateusz, pisarz grodzki kruszwicki, zapisał 1560 r. dług 418 zł Wojciechowi Goryńskiemu (P. 902 k. 320v). Jan, mąż Zofii, córki Andrzeja Drwalewskiego, zapisał tej żonie 1564 r. dług 400 zł (P. 906 k. 677v). Gierusza (Gertruda), żona Wojciecha Dorpowskiego, zmarła 24 IV 1567 r. w Sitnie w p. bydg., pochowana nazajutrz w Dąbrówce (N. 159 k. 117v). Jakub został zabity w 1569 r. przez Grzegorza Bielskiego i 9 V. odbyła się w Cielczy we dworze Marcina Piekarskiego wizja jego ciała (I. Kal. 36 s. 1014). Wojciech zapisał 1571 r. dług 100 zł braciom Buszkowskim (G. 51 k. 220v). Katarzyna z Leszcz żona Jana Słomowskiego 1608 r. (Py. 134 k. 271v). Stanisław, nie żyjący 1592 r., ojciec: Zofii, żony Gabriela Sulińskiego, Małgorzaty wtedy już zmarłej, żony Jakuba Lubstowskiego, i Katarzyny (I. Kon. 25 k. 256, 257v). Stanisławowi zapisali 1614 r. dług 600 zł małżonkowie Wiśniewscy (I. Kon. 38 k. 291). Zofia, w 1631 r. żona Andrzeja Brudnowskiego. Michał, 1666 brat cioteczny Anny z Rusinowa Wolskiej, komornikówny kaliskiej (I. Kal. 126 s. 706). Ten sam czy inny Michał Stanisław, komornik graniczny inowrocławski i pisarz grodzki brzeski, wspólnie z żoną swoją Katarzyną z Budzisławia Wysocką zawierał 1682 r. z Jakubem Białęckim kontrakt pod zakładem 2.000 zł, datowany we wsi Łaski (I. Kon. 63 k. 702). Katarzyna, owdowiała Leska z Kalisza, zaślubiła 8 X 1707 r. Józefa Antoniego Czarneckiego (LC Skalmierzyce). Franciszek pochowany 28 VI 1770 r. u Franciszkanów w Inowrocławiu. Helena, żona Piotra Raczkowskiego, już nie żyjącego 1790 r. Magdalena 1-o v. Kurnatowska, 2-o v. Andrzejewska, dawna dziedziczka Zdzichowic koło Środy, zmarła w Zakrzówku koło Lublina 19 X 1895 r. (Dz. P.)
Lesieccy ze wsi Lesiec w p. kon., parafii białkowskiej, tej samej, w której leżały Leszcze, siedziba Lesckich cz. Leskich, o których wyżej. Nie mam pewności, czy wszyscy Lesieccy, których tu wymieniam, a zwłaszcza ci późniejsi, występujący luźno w XVII i XVIII wieku, wiedli się z tego Leśca.
Bracia rodzeni Jan i Stanisław z Leśca sprzedawszy swe części we wsiach Chylino i Głogowa za 15 grz. Janowi Ciosnowskiemu, poręczyli mu 1486 r. ich uwolnienie. Rodzonym ich bratem nazwany przy tej okazji Piotr (Kon. 3 k. 9v). Nie wiem czy ten sam Jan "Leszczycki" z Morawina kupił 1485 r. za 200 grz. od Jana i Piotra braci z Żyrkowa połowę wsi Morawino w p. kal. (P. 1387 k. 34). Jan Lesiecki z Morawina występował 1487 r. jako prokurator Elżbiety, córki Mikołaja z Jedlca, żony opatrzonego Jana, obywatela kolskiego (I. Kal. 3 k. 412v). Ów Jan oprawił w 1495 r. na Morawinie 200 grz. posagu żonie Katarzynie córce Floriana z Mycielina, kasztelana biechowskiego. Wieś Lesiec w p. kon. uczynił wolną od tej oprawy (P. 1388 k. 126v, 128). Dostał 1497 r. dobra w Plewnie i w Szadku, skonfiskowane Stanisławowi Plewieńskiemu, Katarzynie i synowi jej Andrzejowi (Arch. Kom. Hist. IX, s. 276). Janowi Żyrkowskiemu, dziedzicowi w Witaszycach, Słupi i Mojkowie, nakazano 1499 r. uwolnić połowę Morawina sprzedaną wyderkafem na trzy lata Janowi L. (I. Kal. 5 k. 121). W 1505 r. został Jan L. podwojewodzim kaliskim (I. Kal. 6 k. 100; I. i D. Z. Kal. 2 k. 2). Pozwał go 1507 r. Jan Dzięgielewski z żoną Małgorzatą o wygnanie siłą ze wsi Plewień i Szadek (I. Kal. 6 k. 154v). Ostatni raz jako podwojewodzi wspomniany 1510 r. (I. i D. Z. Kal. 2 k. 8v). Trzy łany roli w Morawinie wyderkował 1515 r. za 30 grz. Małgorzacie Zacharzewskiej, wdowie po Mikołaju Radłowskim, i synom jej (ib. k. 32). Oboje z żoną na połowie Moraina i jednego łanu roli folwarcznej, nabytych od Jana, Piotra i Mikołaja braci Żyrkowskich, zapisali 1520 r. tytułem posagu córce swej Annie, wdowie po Janie Żyrnickim, 8 grz. czynszu rocznego od sumy 90 grz. (ib. k. 68v). Jan L. 1529 r. całe wsie Morawino w p. kal. i Leszcze (!) w p. kon. wyderkował za 2.000 zł synowi Janowi L., z tym warunkiem, iż będzie od dożywotnio utrzymywać swą siostrę pannę Barbarę (ib. k. 145v). Nie żył już w 1537 r. (ib. 6 k. 315v). Pozostawił synów Marcina i Jana oraz córki: wspomnianą wyżej Barbarę, niezamężną, Katarzynę, w r. 1507 żonę Jana Kosmowskiego, Annę, jak już widzieliśmy w r. 1520 wdowę po Janie Żyrnickim, Reginę, w l. 1520-1557 żonę Wojciecha Przespolewskiego, Agnieszkę, w l. 1519-1553 wdowę po Wojciechu Bartodziejskim. Jan L. nazwany 1519 r. dziadem jej synów (ib. k. 58). Również córką Jana była Jadwiga, w r. 1537 żona Walentego Tomickiego, zmarła jako wdowa między r. 1558 a 1561.
Marcin, syn Jana, wydzierżawił 1532 r. na trzy lata od Zofii Wolskiej połowę jej orawy w Woli i Bogdałowie (I. i R. Kon. 2 k. 268). Wspólnie z bratem Janem pozywał Walentego Zaksińskiego, chorążego inowrocławskiego (inowłodzkiego?), dziedzica Zaksina (dziś Zakrzyn) o granice między Zaksinem i Morawinem. Chorąży nie stanął i 1532 r. został skazany na zapłacenie 8 skojców winy (I. i R. Z. Kal. 4 k. 283). Ugodził się o te granice 1533 r. z Lampertem, synem chorążego (ib. k. 446). Dziedzic w Morawinie i Leszczach, na połowie tych dóbr oprawił 1535 r. posag 500 zł żonie Agnieszce, córce Wincentego Malskiego z Chartłupi, chorążego sieradzkiego (I. i D. Z. Kal. 2 k. 241v). Od Piotra Ligazy Przedzińskiego kupił w 1537 r. za pięć grzywien ogród zwany Wawrzyńczewskim z siedliskiem i przyległościami we wsi Przedzino (dziś Przedzeń) w p. kal. (ib. k. 6 k. 315v). Od Anny Przedzińskiej, żony Jana Nieradzkiego, kupił t. r. za 100 grz. jej części w tej wsi (P. 1394 k. 159v). Od Anny, córki Grzegorza Przedzińskiego Baranka, kupił 1538 r. za 100 grz. jej części rodzicielskie w tejże wsi ( I. i D. Z. Kal. 6 k. 325). Od Krzysztofa i Jana Przedzińskich kupił 1543 r. za 40 grz. ich części ojczyste w Przedzinie (P. 1395 k. 22v). Wspólnie z bratem Janem skwitowany 1544 r. przez Lamperta Zaksińskiego, kasztelana brzezińskiego, z zakłady 1.000 zł z tytułu sporu o granice między Zaksinem i Morawinem (I. Kal. 7 k. 557v). Od Jana Kołaczkowskiego kupił t. r. za 40 grz. część "Jakubowską" w Przedzinie (P. 1395 k. 141; I. Kal. 7 k. 412). T. R. role w Przedzinie, nabyte od Jana i Krzysztofa Przedzińskich oraz od Pawła Ligązy, dał Tomaszowi Przedzińskiemu, dopłacając mu 20 grz. w zamian za część rół w tejże wsi zwanych Gniewkowskimi (I. Kal. 7 k. 220v; I. i D. Z. Kal. 6 k. 402, 396). Od Jana Przedzińskiego kupił t. r. 17 śladów roli w Przedzinie, sąsiadujących z gruntami Jana Kaczkowskiego (I. i D. Z. Kal. 6 k. 401). Nie żył już w 1546 r. (I. Kal. 9 k. 162). Jego córka Agnieszka, dziedziczka całych wsi Morawino i Leszcze (gdzieindziej-Lesiec) oraz części wsiPrzedzinowp. kal. (P. 1395 k. 297v; I. i R. Z. Kon. 6 k. 202), była w l. 1546-1577 żoną Andrzeja Grodzieckiego, chorążego kaliskiego. W r. 1578 występowała jako wdowa. Jej bratem herbownym nazwany Mikołaj Ostrowski Zdzieszek (I. i R. Kon. 5 k. 165v).
Jan, drugi syn Jana L., podwojewodziego kaliskiego, wspomniany w l. 1529-1544 (zob. wyżej). Potomstwa nie pozostawił , br bratanica Agnieszka Grodziecka występowała jako jego jedyna spadkobierczyni (I. i D. Z. Kal. 7 k. 526).
Anna L., żona Mikołaja Pąchwskiego 1518 r. Jerzy , rodzący się z Barbary Owieczkowskiej, żony 2-o v. Mikołaja Łukomskiego, rezygnował 1560 r. Stanisławowi z Budzisławia Wysockiemu, sędziemu ziemskiemu kaliskiemu, spadek swój po matce, zaspokojony przez niego (I. i R. Z. Kon. 6 k. 227). Andrzej, jeden z plenipotentów Jana Bnińskiego 1623 r. (N. 173 k. 324). Wojciech, pisarz grodzki radziejowski 1649 r. (ZTP 30 s. 33). Panna Jadwiga, chrzestna 16 III 1689 r. (LB Siemowo). Ks. Adam, proboszcz w Brudzewie, od Wojciecha Radolińskiego, kasztelanica krzywińskiego, otrzymał 1689 r. rezygncję roli we wsi Czaple p. kon. (I. Kal. 146 s. 186). Jan, mąż Katarzyny Więckowskiej, wdowy 1-o v. po Stefanie Szetlewskim. Oboje już nie żyli 1703 r. (Kośc. 309 s. 6). Jan (Lesieski) i Marianna Gajewska, oboje już nie żyjący 1731 r., rodzice Pawła, który t. r. spisywał wzajemne dożywocie z żoną Katarzyną Czartkowską, córką Wojciecha i Marianny Krąkowskiej (I. Kal. 168/170 s. 168). Wojciech, mąż Anny Dąbrowskiej 1779 r. (G. 106 k. 64). Jakub z Sobótki Małej i żona jego Marianna, rodzice: Jadwigi i Teresy, bliźniaczek, urodzonych 1 X 1793 r. oraz Piotra Celestyna Antoniego Padewskiego, ur. 15 V 1796 r. (LB Sobótka). Tomasz, ekonom w Pieruszycach, i żony jego Urszula, rodzice Franciszki, zmarłej tamże w wieku 10 lat 24 IV 1810 r. (LM Czermin). Urszula z Łączkowskich, wdowa po Jakubie (!) L., ekonomie w Pieruszycach, umarła 11 II 1814 r., mając lat 40 (ib.).
Lesiecki Jan, syn zmarłego Macieja z powiatu sanockiego, otrzymał 1605 r. os Stanisława Spławskiego z Koźlanki zapis długu 150 zł (G. 68 k. 284v). Może to ten sam Jan L. w imieniu własnym i żony Jadwigi Ostrowskiej odraczał 1614 r. małżonkom Zawiszom termin uiszczenia 500 zł (P. 992 k. 996v)
Lesieńscy. Mikołaj L. zwany Opojewskim dostał 1499 r. w posagu za żoną swą Dorotą od jej ojca Mikołaja Poklękowskiego zapis 7 grz. długu (I. Kal. 5 k. 149). N., mąż Marianny Broniszówny, nie żyjący już 1780 r. (P. 1357 k. 420)
Lesiewscy h. Ogończyk z Lesiewa w p. rawskim. Nie wiem, czy wszyscy, których tu wymieniam, pochodzą z tej samej rodziny. Stanisław, stryj Doroty Kościeskiej, żony Wojciecha Przyłuskiego 1544 r. (P. 1395 k. 138v). Jan z powiatu rawskiego na połowie swych dóbr oprawił 1603 r. sumę 1.000 zł wiana swej żonie Annie Przyborowskiej, córce Andrzeja (P. 1404 k. 816), zaś w 1608 r. skwitował teścia z 1.000 zł jej posagu i wyprawy (P. 980 k. 877v). Wzajemne dożywocie małżonkowie ci spisali 1612 r. (P. 1408 k. 246v). Dorota, żona Marcina Zdrowskiego, już nie żyjąca 1643 r. Stefan, jako brat rodzony i spadkobierca zmarłego bezpotomnie Zygmunta Jakuba, służącego pod chorągwią Andrzeja Skórzewskiego, rotmistrza województw poznańskiego i kaliskiego, kwitował 1650 r. z 306 zł tego Skórzewskiego (P. 1061 k. 53v). Kazimierz i Zuzanna z Zaleskich, oboje nie żyjący już 1713 r., mieli córkę Justynę, która w l. 1713-1715 pozostawała pod opieką stryja Marcina (P. 289 k. 141; 149 I k. 167; II k. 131). Ta Justyna była 1727 r, żoną Franciszka Brochockiego. Józef nie żył już 1731 r., kiedy wdowa po nim, Brygida Lebowska, kwitowała swoją matkę Agnieszkę Ulatowską, żonę Konstantego Lebowskiego (N. 205 k. 11). Paweł w imieniu własnym i żony Katarzyny Czartkowskiej kupił 1742 r. od Antoniego i Agnieszki rodzeństwa Strupczewskich za 1.000 zł część wsi Zdzenice Chrostowizna (I. Kon. 77 k. 280), kwitował 1766 r., miał z żony Brygidy Świerczewskiej, nie żyjącej 1767 r., syna Antoniego (ib. 80 k. 82, 117). Żoną tego Antoniego była 1764 r. Łucja Morawska. Jej ojciec Roch Morawski mianował t. r. Antoniego swym plenipotentem (ib. 79 k. 358v). Cedował Antoniemu 1778 r. sumę Jan Jabłkowski (G. 105 k. 26v). Nie żył już 1783 r., kiedy Łucja Morawska była 2-o v. żoną Stanisława Bojeńskiego (I. Kon. 82 k. 390v). Synowie jego Józef i Antoni w imeniu własnym i siostry panny Konstancji kwitowali 1786 r. Antoniego Mierzewskiego, porucznika wojsk koronnych,z 300 zł. które wziął był w 1765 r. na skrypt od ich ojca (ib. 83 k. 260v). Z tych braci, Antoni otrzymał 1793 r. od Jakuba Korzeniewskiego cesję zapisu na 1.000 zł (ib. 84 k. 418v). Teresa, żona Tomasza Kostro, oboje już nie żyjący w 1770 r.
Lesiński Jakub, mąż Magdaleny Modlińskiej, która 1771 r. otrzymała zapis 3.000 zł na wsi Leleki w p. szadkowskim od swojej ciotki Franciszki z Rębowskich, żony Wawrzyńca Stawowskiego, pułkownika wojsk koronnych (G. 100 k. 415v). Ur. Jan, kancelista sądowy w Krotoszynie, chrzestny 12 IV 1822 r. (LB Gostyń). Anna, może jego córka lub siostra, wyszła przed 19 V 1824 r. za Wojciecha Mańkowskiego, kancelistę sądu powiatowego w Gostyniu. (ib.). Z Lesina w ziemi nurskiej mieli pochodzić Lesińscy h. Jastrzębiec (Herzbarz Król. Pol.). Nie wiem czy był szlachcicem "szlachetny" Józef Leszinski, który 28 VIII 1718 r. zaślubił szl. Barbarę Rudnicką (LC Wyszanów).
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
281282283284[285]286287288289
