Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
279280281282[283]284285286287
Laborscy - Lisieccy
1. Antoni, syn Wojciecha i Skibickiej, ekonom w Ostrobudkach, dzierżawca młyna Słupskiego 1814 r., a wsi Sowy 1818 r., mąż Antoniny Pawlickiej, z której synowi: Wincenty, ur. w Dębionce, ochrzcz. 16 XII 1810 r. (LB Golejewko), zmarły 1855 r., Antoni, Tomasz, o którym niżej, Felicjan Michał, ur. 20 X 1814 r. w młynie Słupskim (ib.), proboszcz w Żałem, wreszcie Józef, o którym niżej.
1) Antoni, syn Antoniego i Pawlickiej, ur. ok. 1813 r., zaślubił 6 II 1838 r. Franciszkę Pawlicką, córkę Jana i Honoraty Szymańskiej, ur. ok. 1818 r. (LC Dubin). Córka ich Marianna, ur. w Dubinie 13 III 1853 r. (LC Dubin).
2) Tomasz, syn Antoniego i Pawlickiej, ur. ok. 1813 r., ekonom w Potrzebowie, zaślubił 3 VI 1845 r. Józefę Antoninę Olimpię Hendell, córkę Antoniego, dziedzica Tarchalina, i Barbary Rydzyńskiej, ur. ok. 1820 (LC Bojanowo-Gołaszyn).
3) Józef, syn Antoniego i Pawlickiej, ur. 14 III 1818 r. (LB Pakosław), archiwista Archiwum Poznańskiego, zmarł w Poznaniu 21 XII 1899 r. Ożenił się 9 XI 1869 r. z Zofią Lekszycką, córką Mieczysława i Marianny Rejewskiej (LC Sw. Marcin, Pozn.), zmarłą w Janiszewie koło Poznania 30 V 1886 r., pochowaną w Poznaniu (LM Sw. Marcin, Pozn.; Dz. P.)
2. Izydor, syn Wojciecha i Skibickiej, ochrzcz. 16 IV 1783 r. (LB Nowe Miasto), konsyliarz prefektury poznańskiej 1814 r. (LC Fara, Pozn.) nazwany 1816 r. sekretarzem gen prefektury depart. poznańskiego, landrat powiatu odolanowskiego w l. 1818-25 (LB Kotłów; LB Sulmierzyce). Mieszkał 1818 r. w Chwałkowie. Umarł po r. 1844. Ożenił się przed r. 1815 z Michaliną Gottwald, córką Karola i Nepomuceny Borer (?), zmarłą 25 I 1861 r. w wieku lat 66 (LM Sw. Małgorzata, Pozn.). Synowie: Mieczysław, o którym niżej, Konrad, zmarły 18 IX 1819 r., Władysław Wojciech, ur. w Ostrowie 12 IV 1822 r., zmarły tamże 10 VI t. r., Włodziemierz, ur. tamże 24 V 1823 r., zmarły tamże 13 VIII 1834 r. (LB, LM Ostrów), Stanisław Henryk, ur. w Zagórzu 18 I 1835 r., wikariusz katedry poznańskiej, zmarły 16 IV 1861 r. (LM Św. Małgorzata, Pozn.; Dz. P.). Z córek, Maelania Maria Józefa, ur. 24 I, zmarła 3 II 1815 r. (LB, LM Fara, Pozn.), Józefa, ur. ok. 1821 r., zmarła na Chwaliszewie w Poznaniu 7 VI 1846 r. (LM Sw. Małgorzata, Pozn.), Eustachia, ur. 21 X 1825 r., zmarła 9 XI 1905 r. (LM Fara, Pozn.), wyszła 14 II 1854 r. za Wilhelma Alkiewicza z Leszna (LC Sw. Małgorzata, Pozn.).
@tablica
Mieczysław Roman, syn Izydora i Gottwaldówny, ur. 3 III 1816 r. w Ostrowie (LB Poznań, Fara), ożenił się 10 X 1843 r. z Marianną Rejewską, ur. ok. 1821 r. , zmarła 9 X 1898 r. (LM Poznań, Św. Marcin). Mieczysław był kalkulatorem przy Starym Ziemstwie Kredytowym, posesorem domu, umarł 15 X 1880 r. (ib.; Dz. P.). Jego synowie pomarli dziećmi: Włodzimierz Izydor, ur. 9 II 1845 r. (LB Poznań, Fara), umarł 25 VII 1851 r. (LM Poznań, Św. Marcin), Adam Wacław Marian, ur. 25 V 1855 r. (LB Poznań, Św. Marcin), umarł 9 VIII 1856 r. (LM Poznań, Św. Wojciech). Córki: Zofia, ur. 31 III 1847 r. (LB Poznań, Fara), zaślubiła 9 XI 1869 r. Józefa Lekszyckiego, umarła 30 V 1886 r., Antonina, Kazimiera i Maria, żyjące w 1880 r. w chwili śmierci ojca. Nie wiem, czy z ostatnią z nich, czy też z przedostatnią należałoby zidentyfikować Marię Kazimierę, ur. 23 X 1851 r. Antonina wyszła przed 25 VIII 1877 za Pawła Doerffera, administratora Ponieca, umarła w Ostrowie 19 II 1917 r., mając lat 64. Kazimiera wyszła przed 10 X 1874 r. za Wincentego Zenktelera, nauczyciela gmin. (LB Poniec; LB Ostrów; Dz. P.) (LB Poznań, Św. Marcin). Zob. tablicę.
Lelewscy h. Junosza z ziemi zakroczymskiej. Chyba z nich pochodził Aleksander, syn zmarłego Jana i zmarłej Zofii z Potockich, który 1696 r. kwitował pewnychmieszczan pyzdrskich (Py. 156 s. 19).
Lelińscy h. Leszczyc (?). Eustachy, nie żyjący już 1665 r., ojciec Dziersława, który mianował wówczas plenipotentów (I. Kal. 126 s. 766). Jan (Franciszek?) wspólnie z żoną Łucją Nieniewską zawierał 1669 r. z małżonkami Gałęskimi trzyletni kontrakt dzierżawy wsi Gorzuchy pod zakładem 2.000 zł (ib. 229 c 936). Ta Łucja była 1-o v. za Mikołajem Sarbskim, 2-o v. za Krzysztofem Lubońskim. W 1677 r. działała wspólnie swoimi synami Sarbskimi, bowiem jej trzeci mąż był od szęściu lat nieobecny i nie wiedzieć gdzie przebywał. Szło o sumę 8.000 zł zapisaną jej i temu trzeciemu mężowi Lelińskiemu sposobem zastawnym na Gorzuchach przez dziedzica tej wsi Baltazara Biernackiego (ib. 138 s. 782).
Andrzej Leszczyc L., syn zmarłych Jakuba i Agnieszki z Kunickich, a brat zamordowanego Krzysztofa, mianował plenipotenta 1752 r. (ib. 196/198 k. 146).
Lemańscy. Szlachetny Kazimierz, ławnik w buku, wdowiec zaślubił 9 IX 1764 r. pannę Joannę Górską, córkę ekonoma z Milina (LC Chrzypsko W.). Ur. Józef (?), sekretarz starościński, i Joanna z Górskich, rodzice Stefana Jana, ur. w Buku 26 XI 1778r., trzymanego do chrztu przez Ignacego L-go (LB Buk). Czy nie ma to związku z herbem "Bukowczyk", który otrzymał nobilitowany na sejmie 1790 r. Józef L., kapitan 9 regimentu pieszego wojs koronnych (Bon.). Józefa, żona Jana Nepomucena Batkowskiego 1788 r. Ks. Jan, profesor retoryki kolegium jezuickim, pleban w Nekli, emeryt, umarł 19 II 1815 r., mając lat 86 (LM Poznań, Św. Małgorzata). Salomea, żona Józefa Łukowskiego, kierownika szkoły w Skrzetuszu zmarła tam 1 II 1869 r., mając lat 60 (LM Ryczywół). Aniela, zmaężna Kochanowska, umarła 21 III 1869 r., mając lat 26. Zawiadomili o tym jej rodzice (Dz. P.).
Lemcke, Lemke, Lemka h. Własnego z Pomorza Szczecińskiego. Joachim Lemka 1635 r., mąż Anny Marii Arcemberskiej, córki Jerzego (W. 35 k. 351v). Godfryd Lemka, nie żył już 1660 r., kiedy wdowa po nim Katarzyna Pudwelsówna, córka Jana Heninga i Marianny Latalskiej, dokonała zapisu 4.000 zł na rzecz Joachima Godfryda Podkamera (N. 185 k. 47v). Była 2-o v. w r. 1699 Krystiana Caustro (?) (N. 191 k. 52v). Kasper Lemka, pułkownik wojsk cesarskich, mąż Zofii Pudwelsówny, siostry poprzedniej, która to Zofia w 1660 r., już jako wdowa, prawa, jakie miała jej matka od swego męża, scedowała swej macosze Mariannie Golczównie, obecnie 2-o v. żonie Joachima Godfryda Puttkamera (N. 227 k. 427). Żyła jeszcze 1667 r. (N. 184 k. 149v). Tobiasz Emanuel Lemka, mąż 1694 r. Barbary Bornianki, córki Jana Jerzego (N. 189 k. 134v), zmarłej 1699 r. Jgo córki z niej zrodzone: Elżbieta Anna, Elżbieta Zofia i Julianna, żona Franciszka Wolskiego, miała 1763 r. sumę należną jej od Franciszka Lemki (N. 212 k. 80v). Panna Konradyna Lemkówna z Nieszczewic, matka chrzestna 1780 r. (LB Tuczno).
Lempa, zob. Limpa.
Lenartowiczowie. Urodzony Feliks, pisarz prowentowy, zaślubił 11 V 1805 r. pannę Agatę Chmielewską (LC Cerekwica). Z tego małżeństwa syn Bartłomiej, ur. w Przecławiu 27 VIII 1806 r. (LB Żydowo)., nauczyciel szkoły w Sierakowie, zaślubił 19 V 1828 r. "urodzoną" Felicję Agatę Chmielewską, ur. ok. 1807 r. (LC Biezdrowo). Jego drugą żoną była Barbara Mrowińska, ur. ok. 1803 r., zmarła w Chojnie 7 XII 1843 r. (LM Biezdrowo).
Lenartowscy z Lenartowic w p. kaliskim. Jan z Lenartowic 1395 r. (KDW III, nr 1962). Bracia Adam i Jarosław z Lenartowic, dziedziczący też i w Zawidowicach 1414 r. ( Ulan., Zap. Kal., nr 579, 580). Adam był 1438 r. poręczycielem Ibrama z Karmina (I. Kal. 2 k. 45). Adamowi L. Mikołaj i żona jego Dobrochna z Sowinki cedowali 1422 r. staw w Sowince (ib. 6 k. 95). Żona Adama, Elżbieta wskutek ugody z Katarzyną, żoną Mikołaja Rogowskiego, wzięła t. r. Dojutrowo, Wielkie i Małe Proszkowo, Pamięcino, Żegocino i Siedlemino (ib. k. 96). T. r. skwitowała Jana z Kalinowej, kasztelana santockiego, z 90 grz. z jej dziedzictwa w Siedleminie (ib. k. 126). Ona i Katarzyna, żona Mikołaja Rogowskiego, to były rodzone siostry zmarłego Jana Dąbskiego (ib. k. 174v). W 1446 r. sprzedała Katarzynie, żonie Iwana z Skoków, pięć łanów osiadłych w Rozdzałowie p. kal. ( P. 1379 k. 199). Adam już dawniej nabył od zmarłego Wisława z Paczynowic strugę zw. Czernidła od granic Sulęcina do granic Grodziska. W 1448 r. rezygnowali mu tę strugę za 60 grz. Mikołaj i Piotr, synowie Wisława (I. Kal. 4 k. 57). Elżbieta była wdową już 1456 r. (Py. 11 k. 22). T. r. z rąk Filipa Żyrkowskiego odebrała dokumenty dotyczące jej posagu należnego od Katarzyny Uniesławskiej, Jarosława Krzyślickiego i Mikołaja Wronczyńskiego (ib. k. 285v). Syn Adama i Elżbiety, Jan L., nie żył już 1450 r. i prawo bliższość po nim do części wsi Lenartowice, Wola, Lubomierz, Błotna Sowina, Marszewo, do połowy wsi Zawidowice, Sulęcino, folwarku Modłowo, młyna wodnego zw. Chorzewski przeszło jako po wujecznym bracie między innymi na Dorotę, żonę Piotra Kołackiego, córkę Tolomei z Wronczyna, która to Dorota t. r. cedowała to prawo ks. Janowi z Dębna, dziekanowi gnieźnieńskiemu (P. 1381 k. 112). Dziedziczyli po nim również: Katarzyna Uniesławska i Jarosław Krzyślicki, którzy t. r. odebrali 18 dokumentów odnoszących się do jego dóbr od Filipa z Żyrkowa (Py. 11 k. 285v). Jeszcze innym współspadkobiercą był Mikołaj z Wronczyna, brat cioteczny zmarłego (P. 1382 s. 70). Matka zmarłego, Elżbieta swoje wsie ojczyste: Proszkowo, Zalesie, Żegocino, Pamięcino, Dojutrowo oraz oprawę swego posagu i wiana, to jest 200 grz. na Lenartowicach i połowie Zawidowic dała 1462 r. Mikołajowi i Tomaszowi, braciom rodzonym z Rogowa, niewątpliwie synom swej siostry (P. 1384 k. 102v). Żyła jeszcze 1464 r., kiedy dwaj ci bracia dali jej w dożywocie Lenartowice, Pamięcino i połowę Zawidowic (P. 1383 k. 270v). Nie żyła 1495 r. (I. Kal. 4 k. 331).
Janowi L. ręczyli 1456 r. za Jana Cięciorkę z Zagorzyna Jan Suchorzewski, łowczy gnieźnieński, i Maciej Sławoszewski, brat rodzony Cieciorki (I. Kal. 5 k. 87). List wienny Elżbiety, żony Jana L., umorzony 1477 r. przez jej rodzonych siostrzeńców, ks. Mikołaja, plebana w Górze, i Jana, synów Andrzeja z Juncewa, bo zaspokoił ich Stanisław z Wielkiej Sobótki z ich pretensji do Sowiny Błotnej (ib. 2 k. 453).
Wojciech i Jan, rodzeni bracia L-cy cz. Soboccy, wyderkowali 1537 r. połowę Zawidowic i część Grodziska z młynem wodnym na Prośnie za 32 grz. Andrzejowi Boruckiemu (I. i D. Z. Kal. 6 k. 311v). Z nich Wojciech na połowie swych części w Lenartowicach, Zawidowicach, Grodzisku, Sulęcinie, należnych mu z działów braterskich, oprawił t. r. 100 grz. posagu żonie Katarzynie, córce Jana Poświątnego (ib. k. 320). Ta Katarzyna, już wdowa, miała 1551 r. termin z Janem Sobockim, dziedzicem w Lenartowicach i puste Sulęcino (I. Kal. 13 k. 33; 14 s. 805). Drugi z braci Jan L. cz. Sobocki części w Zawidowicach i Grodzisku wyderkował 1546 r. za 410 grz. Stefanowi Wilkowskiemu (P. 1395 k. 271v). Jak widzieliśmy, procesował się potem z bratową. W r. 1555 (?) pozwała go Dorota Wierzchosławska, żona Macieja Manieckiego (I. i D. Z. Kal. 7 k. 735). Anna L. była 1550 r. wdową po Marcinie Wierzchosławskim.
Lenartowscy z Lenartowa w p. konińskim. Wedle St. Kozierowskiego w początku XV wieku siedzieli w tej wsi zapewne Poraici (BNT IV, s. 449). Mikołaj czwartą część macierzystą w Lenartowie sprzedał 1463 r. za 20 grz. Maciejowi z Lenartowa (P. 1383 k. 184). Sędziwój cz. Przedwój L. zapisał 1494 r. dług Wojciechowi z Lenartowa (I. Kon. 1 k. 239). Od brata rodzonego Piotra nabył wyderkafem 1495 r. za 10 grz. całą jego część w Lenartowie (ib. k. 247). Zapewne wdową po nim była Katarzyna L., zwana "Przedwojewą", za którą synowie jej, Jan Przedwój, Jakub i Łukasz L-cy ręczyli 1535 r. Janowi Boszkowskiemu (I. Kon. 2 k. 364). Spośród tych braci, Jan mąż Małgorzaty Boszkowskiej, otrzymał wspólnie z nią 1533 r. zapis długu 12 grz. od Piotra Boszkowskiego (I. Kon. 2 k. 307v). Małgorzata od Piotra Boszkowskiego zw. Plichtą nabyła wyderkafem 1535 r. za 12 grz. część wsi Siedlec p. kon. (Z. Kon. 6 k. 86). Oboje Lenartowscy domagali się 1539 r. od tego Boszkowskiego uiszczenia jednej grzywny czynszu rocznego (I. Kon. 3 k. 122v). Jan zapisał 1542 r. dług 15 grz. Mikołajowi Bieganowskiemu z Osisłowa i zobowiązał się stawić do akt żonę Małgorzatę, aby mu wyderkowała swoją część w pustej wsi Siedlec (ib. k. 330), czego dokonała 1543 r. za cenę 12 grz. (Z. Kon. 6 k. 123). Łukasz L. Przedwój nabył wyderkafem 1536 r. od Sebastiana, Adama i Wojciecha, braci Boszkowskich, za 10 grz. spłacheć roli we wsiach Boszkowo i Siedlec (G. 31 k. 40v). Swoją część Lenartowa sprzedał 1540 r. za 18 grz. Janowi L. zw. Mucha (I. Kon. 3 k. 223) a w. r. 1541 całą część dziedziczną w tej wsi sprzedał za 100 zł Mikołajowi Bieganowskiemu z Osisłowa (Z. Kon. 6 k.107v).
Stanisław i Maciej, bracia rodzeni, niedzielni w Lenartowicach (!) zapisali 1498 r. dług 20 grz. Maciejowi, dziedzicowi w Wiecieninie, w posagu za jego żonę a ich siostrą rodzoną Agnieszką (I. Kon. 1 k. 281v). Jan otrzymał 1507 r. od Macieja Laski, męża Anny Osisłowskiej, i od Jana Osisłowskiego, męża Katarzyny Osisłowskiej, zobowiązanie sprzedania części Mirosławicach (G. 25 k. 154v). Mąż Doroty, córki Jana Popielewskiego, która w 1512 r. kupiła za 24 grz. od Anny, wdowy po Macieju Lasce z Lichynia, i od panny Jadwigi z Osisłowia, siostrzenicy rodzonej tej Anny, ich części w Mirosławicach (P. 786 s. 347). Od Małgorzaty Naczechowskiej, wdowy po Mikołaju Naczechowskim, kupił Jan L. 1517 r. za 32 i pół grzywny jej część ojczystą w Mirosławicach (P. 1392 k. 132v). Żona jego Dorota, nazwana przy tej okazji Mirosławską, sprzedała t. r. mężowi za 24 grz. części w Mirosławicach, nabyte za tęż sumę od swych siostrzenic Jadwigi i Anny, córek Piotra Osisłowskiego. Asystował jej przy transakcji wuj Andrzej L. (ib. k. 133). Ks. Wojciech L., pleban w Rękawczynie, otrzymał 1512 r. poręczenie od Macieja Skubarczewskiego, iż będzie żył z nim w pokoju (G. 25 k. 360). Ów Wojciech w 1528 r. wspólnie z bratankiem Wincentym część w Sarnowie, należącą do Wincentego i jego braci Jana i Jakuba, synów zmarłego Macieja L., sprzedał za 10 grz. Michałowi Sarnowskiemu (G. 335a k. 105v). Może to Maciej, ojciec tych braci na połowie swej części w Lenartowicach (!) oprawil 1521 r. 30 grz. posagu żonie swej Katarzynie, córce Jana Dupskiego (P. 1392 k. 396v). Jan L. kupił 1527 r. od Franciszka Osisłowskiego za 12 grz. część w Osisłowie (dziś Ościsłowo) w p. kon. (Z. Kon. 6 k. 37). Może ten sam Jan L. zwany Muchą nabył 1540 r. część w Lenartowie od Łukasza L. Przedwoja, o czym był już mowa, zaś część w Osisłowie sprzedał t. r. za 70 grz. Mikołajowi Bieganowskiemu (I. Kon. 3 k. 223v). W 1541 r. on i Anna Osisłowska, wdowa po Macieju Wielguszu, mieszczaninie kolskim, części Osisłowia sprzedali za 150 grz. temu Bieganowskiemu (Z. Kon. 6 k. 105v). Jednocześnie syn Jana L., Wojciech Osisłowski, mający lat 17, w mieniu własnym i braci małoletnich Walentego i Szymona, w asyście ojca i stryja Jana L. Przedwoja oraz wuja Jakuba Siedleckiego dał dziedzictwo w Osisłowie swoje i braci Mikołajowi Bieganowskiemu w zamian za jego część w Lenartowie (ib. k. 105v, 106). Jan Mucha sprzedał 1545 r. swe części rodzicielskie w Lenatrowie, Krzysztofowi i Marcinowi, braciom Sokołowskim z Warzymowa (I. Kon. 4 k. 189).
Grzegorz swe części w Lenatrowie wyderkował 1529 r. za 30 grz. bratu stryjecznemu Janowi (G. 335a k. 125v), zaś Jan na połowie części Lenartowa oprawił 1529 r. posag 40 grz. żonie swej Małgorzacie, córce Jakuba Kaliskiego (ib. k. 125), i znów 70 grz. na tychże dobrach w r. 1535 (Z. Kon. 6 k. 86). Jan kupił 1534 r. od Macieja L. Muchy trzy morgi roli i siedlisko z ogrodem w Lenartowie (ib. k. 81v). Bartłomiej występował 1534 r. jako stryj Barbary, żony Jakuba Boszkowskiego (P. 1393 k. 620). Andrzej, mąż Doroty Dzierżkówny, wdowy 1-o v. po Mikołaju Sarnowskim i 2-o v. po Piotrze Dębińskim, która 1535 r. wyderkował mu za 60 zł swą oprawę na Dębionku w p. nakiel., on zaś jednocześnie oprawę tę za tę samą sumę wyderkował córce Annie jako jej posag (N. 213 k. 49v, 50). Anna jako niezamężna 1536 r. pozwała Marcina Goryńskiego o wygnanie jej z dóbr macierzystych w Sarnowie (P. 874 k. 321v). W 1537 r. w asyście ojca, stryja Piotra Boszkowskiego i wuja (!) Wincentego L. oprawę matki swej na połowie części Sarnowa wyderkował za 30 grz. temuż Goryńskiemu (Z. Kon. 6 k. 92v, 93). Wacław na połowie części swych w Lenartowie oprawił 1539 r. 20 grz. posagużonie Urszuli Kaliskiej (ib. k. 98v). Maciej występował 1542 r. jako stryj Doroty Osisłowskiej, siostry rodzonej Franciszka Osisłowskiego (ib. k. 113v). Jan na połowie części w Zdzinicach p. kon. oprawił w 1542 r posag 12 grz. żonie swego syna Jana, nazwanego przy tej okazji Zdzinickim, Łucji Skarzyńskiej (ib. k. 114v). Jan, nie żyjący już 1550 r., kiedy wdowa po nim Helena sprzedała swą część ojczystą w Dobrogościcach w p. bydg. za 200 grz. Janowi Jarzebińskiemu z Guncerzew (I. Kon. 5 k. 238v). Wojciech, syn Wincentego, pozwany był 1562 r. o rany przez kmiecia ze wsi arcybiskupiej Siedlimowo (G. 41 k. 577v). Walenty swoją część w Lenartowie p. gnieźn. (!) sprzedał 1586 r. za 100 zł Adamowi i Felicjanowi Tomisławskim (P. 1399 k. 794v). Lenartowo w p. kon. leżało blisko granicy powiatu gnieżnieńskiego i zapewne chodzi tu o tę właśnie wieś.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
279280281282[283]284285286287
