Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
282283284285[286]287288289290
Laborscy - Lisieccy
Lesiowscy z Lesiowa w p. radomskim. Katarzyna z Lesiowa, wdowa po Janie w Wielkiej Rudy Rudzkim, wojskim radomskim 1683 r. (ZTP 33 s. 442). Stanisław, skarbnik buski, mąż Krystyny Jabłonowskiej, którą w 1716 r. pozwał Mikołaj Jabłonowski, pułkownik wojsk kor., drugi mąż jej nie żyjącej już siostry Konstancji. Krystyna t. r. zawierała układ z innymi spadkobiercami fortuny Jabłonowskich (Ws. 158 k. 97, 98, 159 k. 442).
Lesowscy. Elżbieta Zofia Lessowska, żona Bernarda Ilau (Ihłow) 1641 r. Marcjanna, żona N. Sarbskiego 1746 r. Magdalena, wdowa po Ignacym Niesiołowskim, zmarłym w Nowym Mieście 6 X 1817 r.
Lessel h. Własnego (Grabie). Jerzy cz. Jurga Lyessel kupił 1551 r. od Jana Przetockiego trzecią część wsi Przetoczno i część lasu w Krobielewie w p. pozn. za 2.000 zł (P. 1394 k. 664). Na połowie swych części w Przetocznie oprawił 1555 r. posag 150 grz. żonie Barbarze Kalckreuth, córce Jana, dziedzica w Klampsk (!) (P. 1396 k. 248). Nie żył już 1564 r., kiedy to jego syn Jerzy, dziedzic części w Przetocznie, zrodzonyz żyjącej Barbary "Sklapskiej", wydzierżawił młyn wodny w tej wsi Balatzarowi Strzeżmińskiemu, sędziemu ziemskiemu poznańskiemu (P. 906 k. 170). Jerzy w 1569 r. w imieniu własnym i brata Wilhelma części swoje i jego młyna wodnego, stawu oraz jezior "Mniszek" i "Wielgie" w tejże wsi wyderkował za 100 grz. Stanisławowi Przetockiemu (P. 1398 k. 42). Od rodzonego brata Wilhelma L. "Przetockiego"kupił 1574 r. za 1.000 grz. jego części w Przetocznie (ib. k. 506), a w 1575 r. zapisał temu bratu dług 50 grz. (P. 926 k. 73v, 97). Całe części we wsiach Przytoczno i Krobielewo, które ojciec nabył od Jana Bobowickiego (również i tak zwano Jana Przetockiego), sprzedał 1576 r. za 5.000 zł Abrahamowi Kręskiemu Nadelowiczowi (P. 1398 k. 657v). W 1578 r. skwitowała go z dóbr rodzicielskich jego rodzona siostra Anna Lesslewna z Przetoczyna, żona Ulryka Wolskiego (P. 931 k. 301). Nie żył już w 1579 r. Z żony Katarzyny Wernsdorf, córki Jana, występującej jako wdowa w l. 1582-1595 (P. 939 k. 608; 964 k. 67), miał syna Floriana, o którym wzmianka 1579 r. jako o wierzycielu Jana Sczanieckiego z Kurska (P. 932 k. 738v). Nieletni, pozostawał 1580 r. pod opieką Krzysztofa Wernsdorfa (P. 935 k. 30). Temu to Krzysztofowi Jan Sczaniecki kazał t. r. sumę 762 i pół grzywny zapisu i przezysków, przysądzonych sobie na Florianie (P. 934 k. 34). Matka Floriana aprobowała 1582 r. mianowanie przez króla opiekunem jej syna, Jana Polickiego, sekretarza królewskiego (P. 939 k. 608). Ów opiekun pozwał ją w 1590 r. Twierdził iż zarówno ją jak i Floriana L. przez czas długi chował przy sobie nie szczędząc kosztów i trudów, jednak Katarzyna Wernsdorfówna dowiedziawszy się, iż Policki przypozwał jej brata Krzysztofa Wernsdorfa o ustąpienie z dóbr nieletniego, w porozumieniu z tym bratem uwiozła dziecko z Międzyrzecza, dokąd ze wzgędu na tę sprawę przywiózł je opiekun. Chciała w ten sposób zahamować bieg sprawy. Policki pojechał zaraz do Zamostowa, majętności Floriana dzierżonej przez jego wuja, i widział tam swego pupila, chociaż Katarzyna twierdziła, że go Krzysztof uwiózł (P. 953 k. 350v). Florian w towarzystwie swej matki jako opiekunki kwitował 1595 r. Jana Dziembowskiego, dziedzica w Kręsku, z 200 zł (P. 964 k. 67). Swoje dziedzictwo w Zamostowie p. pozn., które ojciec jego otrzymał był od Jana Sczanieckiego w Kurska, sprzedał 1598 r. za 2.100 zł starych talarów Henrykowi Zaidlicowi (P. 1402 k. 596v). Od Jakuba Trzebińskiego kupił 1602 r. wyderkafem za 1.500 zł jego części w Przetocznie (P. 1404 k. 739v). W 1636 r. zapisał dług 200 zł Andrzejowi Folwarskiemu. Z żony Ewy Schlichting, córki Henryka, już nie żyjącej 1624 r., miał córkę Elżbietę, żonę "szlachetnego lub uczciwego" Golińskiego, która t. r. pozywała Henryka Schlichtinga, dziedzica połowy Przetoczny, o zatrzymanie 500 talarów niemieckich posagu jej matki (P. 152 k. 1053v). Zob. tablicę.
@tablica
Stryjecznym bratem Floriana, a więc synem Wilhelma, czy może jeszcze jakiegoś innego z braci Jerzego, był Zygmunt, który nie żył już 1592 r. Jego córka Anna była wtedy żoną Abrahama Kręskiego, dziedzica części Przytoczny (P. 1400 k. 820v). Występowała 1608 r. już jako wdowa, w asyście Floriana L., swego stryja stryjeczno-rodzonego (P. 980 k. 684v).
Jadwiga, w 1614 r. żona Jerzego Rothenburga (Rottembergk). Anna, w r. 1625 wdowa po Karolu Krzysztofie Schönaich (Szenech). Marta Leslowa, chrzestna 31 VII 1632 r. i 2 XII 1663 r. (LB Zduny). Anna, w r. 1640 żona Stanisława Świejkowskiego. Ewa Małgorzata, w r. 1692 żona Jana Fryderyka Brudzewskiego. Karol Wilhelm, dziedzic Langendorf, w 1735 r. plenipotent Ernesta Wilhelma Bojanowskiego i jego braci (Ws. 85 k. 77). Był 1737 r. dyrektorem kasy ks. wirtemberskiego (Ws. 86 k. 45v) Franciszek Teofil i żona jego Barbara Zofia Klausen (?), oboje już nie żyli 1776 r., kiedy ich córka Helena Zofia była żoną Joachima Aleksandra Bojanowskiego (Ws. 96 k. 204). Wdową po nim była 1784 r. Ludwika, przed 7 IX 1799 r. wyszła za Karola Bronikowskiego, późniejszego konsyliarza króla pruskiego. Żyła jeszcze 1808 r.
Lesser Antoni Günther i żona jego Dorota Lowiza Reier, oboje już nie żyjący 1730 r., rodzice Salomei Lowizy, żony 1-o v. Fryderyka Kazimierza Luben von Wulffen, 2-o v. 1730 r. Jana Zygumnta Bronikowskiego, z którym kontrakt małżeński spisany został t. r. 26 VI w Kursku, pod zakładem 150.000 talarów (Kośc.317 s. 18). Nie żyła już 1757 r. (ib. 360 k. 58v).
Lest h. Własnego. Rodzina wiodąca się z Saksonii. Fryderyk i Manlin, niewątpliwie bracia, po babce dziedzice Koźmina 1416 r. (Kośc. II k. 3, 121). Zob. Kozierowski, Obce rycerstwo, s. 63. Baltazar Lasth z żoną Magdaleną Lebenówną (Löben) wydzierżawili 1612 r. na sześć lat, pod zakładem 2.700 zł od Bojanowskich część Gołaszyna w p. kośc. (Ws. 28 k. 304v). Tym małżonkom Wojciech Bronikowski zapisał 1629 r. dług 400 zł, oni zaś w imieniu własnym i syna Baltazara prawa swe do wsi Mochy opactwa przemęckiego w p. kośc. cedowali Wojciechowi, Wacławowi i Piotrowi Sławianowskim (Ws. 41 k. 671, 673). Ów Baltazar młodszy ożeniony był z Marianną Hacke, córką Krzysztofa i Małgorzaty Löben, które po jego śmierci, już jako 2-o v. żona Krzysztofa Aleksandra z Kalinowy Zarembym scedowała 1635 r. temu drugiemu mężowi swoją czwartą część z sumy 3.000 zł, zapisanych matce przez Zygmunta Rechenberga na Schwarmitz (Ws. 47 k. 377). Jadwiga, córka Baltazara, była 1649 r. żoną Stanisława Jezierskiego. Melchior, mąż Barbary Rothenburg, która 1616 r., już jako wdowa, mianowała plenipotentów (Ws. 31 k. 30v). Sumy na Łysinach i Wygnańczycach w p. wschow., zapisane przez zmarłego Ernesta Seherr-Thossa cedowała 1623 r. Annie Landskron, wdowie po Janie Karckewitz, a przyszłej żonie Jana Krzysztofa Seherr-Thossa (Ws. 33 k. 404). Elżbieta, w 1621 r. żona Jerzego Unruga z Międzychodu, żyła jeszcze 1630 r. Anna, żona 1623 r. Joachima Karnickiego. Helena, w l. 1629-1638 żona Krzysztofa Siekowskiego Knobelsdorfa. Jan Wolfgang z żoną Małgorzatą Brauchitsch wydzierżawili 1648 r. od Andrzeja Ossowskiego, sędzica ziemskiego wschowskiego, Ossowąsień pod zakładem 12.000 zł (Ws. 51 k. 181 v). Barbara Zofia i jej mąż Sebastian Thiesel nie żyli już oboje 1701 r.
Lestwitz, wedle Ledebura h. Nowina. Jan Lesswicz wspólnie ze swą matką Małgorzatą niegdy Przebędowską nabyli wyderkafem 1435 r. za 140 grz. od Jadwigi, dziedziczki Wierzenicy, żony Marcina z Przetoczny, Rakownię w p. pozn. (P. 1878 k. 88). Jan Lestwicz, wuj Anny, córki Jana Abschatz, żony zaś Jana Strawald (Strohwald?) 1548 r. (Ws. 3 k. 100v). Małgorzata Laswyczowna, w l. 1564-1574 żona Jana Kotwicza Górczyńskiego. Barbara, w 1595 r. żona Teodora Budenstina (Bodenstein?). Jerzy, Adam i Jan bracia rodzeni Barbary, w 1584 r. żony Baltazara Pogorella Gołaskiego (Ws. 10 k. 22). Żyła ona jeszcze 1599 r. Marianna, 1648 r. żona Jana Jerzego Kalckreuth. Jerzy Ernest i Krzysztof Fryderyk, bracia rodzeni, dziedzice w Schlaube (Słup) w p. górowskim, kwitowali 1654 r. z 8.800 zł Erensta Seherr-Thossa (Ws. 56 k. 551). Krzysztof Zygmunt, syn Krzysztofa Fryderyka, dziedzica w Ciernicach (Tschirnitz) w księstwie głogowskim, dzierżawca części Sidnicy (Siedlnicy) i Kowalewa w p. wsch., dziedzicznych ks. Ciświckiego, scholastyka poznańskiego, wydzierżawił 1667 r. część Kowalewa na trzy lata Barbarze Helenie Niesemeuschel , wdowie po Janie Krzysztofie Schweinitz (Ws. 68 k. 246v). Zapisał 1668 r. dług 1.200 zł Annie Katarzynie Kleistównie, wdowie po Cyprianie Kręskim, pułkowniku i komorniku księcia neuburskiego (ib. k. 350). Jan Jerzy, wuj Jana Jerzego Chwałkowskiego z Golinki 1683 r. (P. 1106 VI k. 25). Wolgang Joachim, mąż Heleny Lossow, wdowy 1-o v. po Hermanie Adolfie Mięsickim, pułkowniku brandenburskim, która w 1684 r. sumę 21.000 zł, zapisaną przez pierwszego męża a zbajdującą sie u jego brata Jana Ernesta Mięsickiego, scedowała temu Janowi Ernestowi, całkowicie przez niego zaspokojona (Ws. 73 k. 905). Barbara Helena baronówna Nowina Lestwicówna, żona Karola Ferdynanda hr. Maltzahn, już nie żyjącego 1696 r. (N. 189 k. 211). Melchior Adam, dziedzic w Wielkim Ciernie (Gross Tschirnau) w p. górowskim w l. 1714-1718. Jerzy Abraham, dziedzic w Wielkim i Górnym Ciernie (Ober i Gross Tschirnau) w 1725 r. (LB Trzeboń), z żony Jadwigi Szarloty Tschammer miał dzieci: Maksymiliana Bogumiła, ur. 31 VII 1730 r., Mariannę Elżbietę, ur. 1 XI 1731., Marię Szarlotę, ochrzcz. 2 IX 1732 r., Szarlotę Elżbietę, ur. 13 X 1733 r., Jadwigę Helenę, ur. 14 IV 1735 r., Marię Marinnę, ur. 6 IX 1736 r. (LB Bojanowo, protest.). Jan Jerzy, pułkownik wojsk pruskich 1738 r., generał 1755 r., mąż Anny Heleny Kotwitz, był ojcem Heleny Marianny, która 1738 r. spisywała wzjemne dożywocie z mężem Zygmuntem Unrugiem (P. 1252 k. 161v). Wyszła 2-o v. 1744 r. za Stanisława Bronikowskiego (Ws. 88 k. 10). W 1755 była wdową już i po tym drugim mężu (Ws. 92 k. 96v). Inną córką generała Jana Jerzego była Joanna Jadwiga, wydana 12 VI 1744 r. za Karola Konrada Bojanowskiego dzedzica Bojanowa (LC Bojanowo, protest.) Żyła z nim jeszcze 1748 r., w 1759 r. była już wdową. Jan Ernest L. de Mielicz świadkował 10 V 1739 r. przy ślubie Ernesta Ferdynanda Helmana ze Zdun z Joanną Katarzyną Magen (LC Lutogniew). Panna Joanna Jadwiga Katarzyna Karolina, w 1759 r. żona Adama Henryka Kotwicza Górczyny, już nie żyła 1779 r. N. braon L., dziedzic w Cierninie, rycerz zakonny joanitów, szambelan pruski 1795 r. (LB Poznań, Św. Krzyż, protest.). Zapewne ten sam Karol Rudolf braon v. L., dziedzic w Cierninie Górnej w l. 1796-1802 (LB Bojanowo, protest.).
Nie wiem, czy z powyższymi miał coś wspólnego Bartłomiej Laswitz burmistrz Święciechowy 1664 r. (Ws. 208 k. 182v).
Leszczecki Jan, syn Jana, intomitowany 1529 r. do nabytych wso Morawino w p. kal. i Leszcze w p. kon. (I. i R. G. Kon. 2 k. 171v).
Leszczkowski Piotr nabył 1463 r. za 127 grz. od Jana, Jakuba i Małgorzaty, dzieci zmarłego Teodora z Chojnicy, ich części macierzyste w Wierzchaczewie (P. 1384 k. 109v).
Leszczyccy z Leszczyc w p. inowrocławskim. Bracia: Andrzej, o którym niżej, i Jan żyjący jeszcze w r. 1585 (Kc. 119 k. 17v). Andrzej prawo wieczyste do części Dziewierzewa i Górek Kotlarowych, nabyte od spadkobierców Anny Dziewierzewskiej, żony Michała Jardanowskiego, dał 1560 r. Sebastianowi i Piotrowi Smoszewskim (P. 1396 k. 853v). Żoną jego była 1569 r. Dorota, córka Sebastiana Zaleskiego (Kc. 116 k. 816v; 117 k. 11). Od niej i od jej sióstr, panien Anny i Zofii Zaleskich, kupił 1570 r. za 1.000 zł ich części w Zalesiu p. kcyń., poczem żonie swej oprawił posag 300 zł (N. 215 k. 134v). Małżonkowie spisali wzajemne dożywocie 1574 r. (Kc. 24 k. 245). Andrzej nie żył już 1581 r., kiedy jego syn Mikołaj pozwany był przez Agnieszkę, Annę i Zofię Zaleskie (N. 159 k. 195). Prócz tego syna miał Andrzej z Zaleskiej jeszcze córki, Katarzynę, nie żyjącą już w 1623 r., i Zofię, w l. 1596-1621 żonę Wojciecha Gowarzewskiego (P. 970 k. 210), w l. 1622-1641 wdowa po nim. Inna córka Andrzeja, Jadwiga, w r. 1600 żona Macieja Obodowskiego (Kc. 123 k. 570, 570v), rodziła się z innej matki, niewątpliwie pierwszej, nieznanej mi żony Andrzeja. Jako wdowa po Staszewskim występowała w l. 1626-1637. Dorota z Zalesia L. oznajmiła w 1623 r., iż z Andrzejem L. spłodziła tylko jedynego syna Mikołaja oraz córki Katarzynę i Zofię. Inną Zofię, podającą się za jej córkę, a zrodzoną i wychowaną przez jakąś nierządnicę, pretendującą jednak do spadku po zmarłym Janie L., ogłosiła za bękartkę i intruza (Ws. 53 k. 266v). Mikołaj, jedyny syn Andrzeja, mający w 1585 r. osiemnasty rok życia, co potwierdził rodzony stryj Jan, intromitowany do części Suchoręcza, wsi dziedzicznej Wawrzyńca Słupskiego (Kc. 119 k. 16v, 17v). Krzysztofowi Iwińskiemu z Tomic, starszemu, dał 1592 r. zobowiązanie sprzedania mu za 2.000 zł swej części Zalesia w p. kcyń. (G. 64 k. 436v). Umarł między r. 1596 a 1597 (Kc. 122 k. 177, 479).
Dorota, wdowa po Wojciechu Makowieckim 1581 r. Józef, zamordowany przez Żuchowskiego 7 X 1718 r. (LM Gniezno, Św. Trójcy).
Leszczyńscy h. Abdank z Leszczyna w ziemi bielskie wojew. płockiego. Ponieważ jednak siedzieli w tej samej wsi również i Leszczyńscy h. Zagłoba, rozróżnienie ich czasem może być zawodne.
Stanisław z powiatu bielskiego skarżył 1619 r. o rany zmarłego Wojciecha Rudowskiego (N. 62 k. 175). Antoni, miecznik drohicki, mąż 1729 r. Franciszki Garczyńskiej, córki Stanisława, kasztelana konarskiego łęczyckiego, i Agnieszki Lasockiej (P. 217 k. 1). Oboje żyli jeszcze 1731 r. (ZTP 47 k. 313). Michał, cześnik sandomierski 1762 r., mąż Franciszki Bidzińskiej, wdowy 1-o v. po Stanisławie Ponińskim, podkomorzym J. Kr. Mci (Kośc. 329 k. 88v). Był potem chorążym i podstarościm sandomierskim, kawalerem orderu Św. Stanisława, a umarł 12 IV 1787 r. (Nekr. Cystersów w Obrze; Nekr Cystersek w Owińskach). Jakub, już nie żyjący 1766 r., miał z żony Zofii Gorzewskiej, już nie żyjącej 1783 r., synów Grzegorza i Stanisława. Grzegorz, skarbnik owrucki, mianował 1766 r. do sprawy spadku macierzystego plenipotentem brata. Był wówczas dziedzicem Piaskowej Góry zwanej też Winnica Góra w p. sandomier. i spadkobiercą zmarłego stryja Mikołaja (Kc. 147 k. 114, 114v). Drugi z braci, Stanisław spisywał w 1783 r. dożywocie z żoną Agnieszką Zaborowską, córką Bartłomieja i Jadwigi Bogońskiej (G. 110 k. 157).
Leszczyńscy h. Belina z Leszczyn w ziemi rawskiej. Dezydery, starosta grobowski 1786 r., ożenił się 11 IV 1785 r. z Józefą (Józefatą) Krzycką, wdową po Józefie Grzegorzu Kołudzkim, staroście grabowskim (LC Ludziska), a córką Józefa, kasztelana biechowskiego, i Marianny Piotrowskiej (Py. 164 k. 901). Otrzymał 1786 r. od Franciszka Żorawskiego cesję praw do sum na Modliszewku (G. 113 k. 57v), wsi posiadanej wtedy przez Dezyderego (ib. k. 28v). Józefa swoje dożywocie na dobrach pierwszego męża leżących pod panowaniem pruskim cedowała 1788 r. Ignacemu Zbożemu Zakrzewskiemu, staroście radziejowskiemu (P. 164 k. 901). Dezydery t. r. zawierał ugodę z braćmi swej żony, Franciszkiem Janem i Konstantym Krzyckimi, dotyczącą królewszczyzn Grabów i Krzywa Góra, które zmarły kasztelan biechowski cedował był niegdyś pierwszemu mężowi Józefy, ona zaś 9 IV 1785 r. w grodzie radziejowskim prawo wspólnoty na tych dobrach przelała na drugiego męża (P. 1365 k. 174). Był Dezydery 1789 r. posłen na sejm z wojew. inowrocłwskiego (G. 115 k. 127v). Dziedzic klucza modliszewskiego , Gozimirski, kasztelan elbląski, skwitowany został 1793 r. przez Onufrego Krzyckiego z 20.000 zł posagu Józefy (P. 1370 k. 140). Syn Dezyderego i Józefy, Wincenty umarł w Poznaniu 29 VIII 1796 r., liczą lat pięć, pochowany u Bernardynów (LM Poznań, Fara). Z uwagi na imię należałoby chyba do tych samych zaliczyć Dezyderego, wojskowego polskiego, który raniony przez Prusaków w Łabiszynie umarł i pochowany został 10 X 1794 r. u Bernardynów w Bydgoszczy (Kantak).
Leszczyńscy h. Jastrzębiec z Leszna w wojew. łęczyckim. Łukaszowi z Łęczyckiego zapisała 1612 r. dług Dorota Sierakowska, wdowa po Wojciechu Jankowskim (ZTP 27 s. 1078). Piotr i Jadwiga z Wiesiołkowskich, rodzice Stanisława, komornika granicznego łęczyckiego, o którym Boniecki pisze pod r. 1618. Tego Stanisława z Barbary Skotnickiej córka Anna była żoną Mikołaja Modlińskiego (I. Kal 227 k. 546).
Leszczyńscy h. Kromno, zob. Kromnowie h. Własnego.
Leszczyńscy h. Wieniawa z Leszna (dawniej Leszczna) w p. wschow. Obok Wieniawitów w XV wieku siedzieli tam również Kromnowie, pisani czasem Leszczyńskimi (zob. Kromno). Staefan, Iwan, Jan i Sasin z Karnina (dziś Karmin), obok dziedziców Drzeczkowa, Morkowa, Woliszewa i Wilkowa wyrazili 1388 r. zgodę na to, aby Jan, kasztelan przemęcki, i Maciej, kasztelan z Modrza, przeprowadzili przez ich włości, to jest przez Sulewo, Woliszewo, Chełkowo i Karnino wodę płynącą z Grodnicy, Piwniczysk i Sulewa do Jezierzyc. Do dokumentu przywiedzono dwie pieczęcie z Wieniawą (KDW IV, s. 608, 609). Stefan Karniński z Karnina, mąż Zbyszki 1393 r. (leksz. II, nr 1558). Oboje ci małżonkowie, dziedzice Leszna, procesowali się w l. 1394-1398 z Szymonem Grunowskim o granice Grunowa (ib., nr 1637, 1913, 2006, 2059. 2074, 2086). Jako Wieniawita, Stefan z Karnina obok innego Wieniawity, Iwana z Soboty, świadczył 1405 r. przy wywodzie szlachectwa Maciejowi z Jarosławca (Scr. rer. Polonic. IX, s. 296). Stefan L. i jego żona Zbyszka żyli jeszcze 1404 r. (Kośc. III k. 175v). Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa synem Stefana był Rafał z Leszna występujący 1416 r. z braćmi nie nazwanymi imiennie (ib. II k. 100v). Iwan, Rachwał i Dziersław, dziedzice Leszczyńscy, naganiali 1422 r. szlachectwo Andrzeja Bojanowskiego (Scr.rer. Polonic. IX, s. 327). To byli niewątpliwie bracia. Rafał, już kasztelan przemęcki, ręczył 1448 r. za Dziersława L. i za Jana Karnińskiego "oraz za wszystkich swych braci", że żyć będą w pokoju z Bernardem z Wysoczki oraz Mikołajem i Bartoszem, braćmi Jurkowskimi (Kośc. 16 k. 134). O Rafale, po którym poszli Leszczyńscy, będzie mowa niżej. Niewątpliwie w bradzo bliskim pokrewieństwie z nimi pozostali dziedzice Gołuchowa (zob.) i Czermina(zob.), też Wieniawici. Jak zobaczymy niżej, zowie się ich stryjecznymi potomków Rafała.
Przeglądanie 17574 pozycji zakresu Wszystkie rodziny.
282283284285[286]287288289290
